Rumoer rond de Ijzerbedevaart
België
De journalistieke reis naar
Australië
,De overwinning is ons ontstolen'
POPENT
De Koreaanse
krijgsgevangenen
7
c:
CHINEZENWIJK
in
Nieuwe incidenten
te verwachten op 25 October
Vergadering van
ministerieel Benelux-comité
Garanties geven wij niet99 9 aldus de premier van Victoria
Scheme critiek op scheidsrech ter
Amerikaanse verklaring
Dean naar Panmoendjon
vertrokken
Sang
TWEEDE BLAD
Vrijdag 23 October 1953
8e Jaargang No. 2979
SPORTNIEUWS
engelse pers over
DE WEDSTRIJD.
w
in
Zaterdag en Zondag zullen de leden van het „IJzerfront" een
bedevaart naar Diksmuide en Breendonk het Belgische
Vught ondernemen om, zoals het in de manifesten van deze
oud-strijders en ge wezen «verzetslieden bestaande organisatie
heet, „de smaad die de Vlaamse gesneuvelden op 23 Augustus
tijdens de jaarlijkse Ijzerbedevaart werd aangedaan, uit te wis
sen". 1
Zoals men zich zal herinneren,
hield tijdens deze traditionele
bedevaart op 23 Augustus in de
historische vlakte van Kaasker-
ke een woordvoerdervan het
ijzerbedevaartcomité een toe
spraak, waarin hij amnestie
eiste voor de 625 politieke delin
quenten, die nog in de Belgische
gevangenissen verblijven. Ex
tremistische elementen, waar
onder gewezen Vlaamse S S-
lieden één van hen was zelfs
verschenen met al zijn Duitse
onderscheidingen op zongen
nationaal socialistische liederen,
brachten de Hitlergroet en
deinsden er zelfs niet voor te
rug de drie aanwezige ministers
uit te jouwen en scheldwoorden
toe te roepen.
Gewezen Oostfrontstrijders
legden aan het einde van deze
woelige plechtigheid aan de
voet van het IJzermonument
een kruis neer, terwijl de bloe
menkrans, met het opschrift
„Van de regering" eenvoudig
werd weggenomen.
De reactie der Belgische bladen,
ook der Vlaamse na deze
onverkwikkelijke gebeurtenissen
was ongewoon heftig en het
comité voor de ijzerbedevaarten
zag zich genoodzaakt een ver
klaring af te leggen, waarin het
optreden van de jeugdige heet
hoofden werd betreurd en waar
in werd gezegd, dat het comité
voor deze politieke manifestatie
niet verantwoordelijk kon wor
den gesteld.
Enkele dagen later werd in de
dagbladen aangekondigd, dat de
Belgische oud-strijders en ver
zetslieden een „IJzerfront" had
den opgericht, dat uit protest
tegen de betogingen van 23
Augustus eveneens een bede
vaart naar de Uzervlakte zou
organiseren.
Dit IJzerfront wordt gevormd
door de leden van de 52 organi
saties van oud-strijders en ver
zetslieden, die deel uitmaken
van het zgn. „Comité beroep op
het land", een comité dat ver
leden jaar is ontstaan, toen en
kele politieke delinquenten wer
den begenadigd of op vrije voe
ten gesteld en dat de regering
tenslotte noodzaakte haar po
litiek van amnestie te beperken.
Het IJzerfront zal zijn „herstel
bedevaart", die naar 't beweert
op initiatief van Vlaamse oud
strijders en verzetslieden wordt
georganiseerd, op 25 October
niet naar het eigenlijke IJzer.
monument te Kaaskerke, maar
naar het heilig vuur in de z.g.
dodengang te Diksmuide hou
den. Door middel van een fakkel
zal dit vuur dan worden over
gebracht naar het nationale ge
denkteken te Breendonk, het
concentratiekamp uit de tweede
wereldoorlog.
Het inmiddels opgerichte
„Vlaamse jeugdcomité", waar
van vooral studenten en oud
studenten van de Vlaamse uni
versiteiten deel uitmaken, heeft
intussen besloten ondanks een
regeringsverbod en een beroep
op hen door de rector van de
Leuvense universiteit mgr Waey-
enberg, toch een tegendemon-
stratie naar Diksmuide te orga
nisteren op 25 October. In een
manifest wijzen de leiders van
dit jeugdcomité er op, dat het
IJzerbedevaartcomité niet aan
sprakelijk gesteld kan worden
voor de incidenten, die een
handjevol Duitsgezinde heet
hoofden op 23 Augustus hebben
verwekt. De bedevaart van het.
„IJzerfront", zo heet het, bete
kent een provocatie voor het
Vlaamse volk. Verder wordt in
het licht gesteld, dat in de lei
ding van het comité „beroep op
het land" veelal Waalse elemen
ten voorkomen en dat onder de
manifestanten van het a.s. Zon
dag zich ook de verzetslieden
moeten bevinden, die verant
woordelijk dienen te worden ge
steld voor het opblazen van de
IJzertoren na de bevrijding. Het
jeugdcomité heeft bekendge
maakt, dat het voor geen enkel
middel zal terugschrikken om de
bedevaart van het IJzerfront tot
een fiasco te maken. Het zou
zelfs guerilla-ploegen hebben
gevormd, die tot opdracht zou
den hebben spijkers uit te strooi
en op de wegen, die naar Diks
muide leiden, de wegen op te
breken teneinde verkeersopstop
pingen te verwekken en zelfs de
autobussen met bedevaartgan
gers aan te vallen
Men verheelt zich de ernst van
de toestand in politieke kringen
niet en in verscheidene bladen
zijn stemmen opgegaan, die
pleiten voor een overleg tussen
de leden van het IJzerfront en
van het IJzerbedevaartcomité
nog vóór de 25ste October. Voor
al oud-minister Hoste heeft in
zijn blad „Het Laatste Nieuws"
gewezen op het gevaar van deze
bedevaart voor de verhoudingen
tussen Walen en Vlamingen en
heeft opgeroepen tot bezinning
aan beide zijden.
De vergadering van het mi
nisteriële Benelux-comité, waar
in besprekingen zullen worden
gehouden ter voorbereiding van
de Beneluxconferentie, als ver
volg op de Beneluxconferentie
van Juli j.l., is thans voorlopig
vastgesteld op 16 November te
Den Haag.
Het comité bestaat uit de mi
nisters van Buitenlandse Zaken,
van Economische Zaken en van
Financiën.
In de derde staat, die de Nederlandse journalisten bezochten
(Victoria) hebben zij de Australische minister van Immigratie,
Harold Holt, ontmoet. Deze bood een lunch aan, waaraan o.m.
aanzaten de premier van Victoria, de heer Cain; de president
van de „Immigration Planning-Council", sir John Storey; de
president van de „Immigration Advisory-Council",' het lichaam
dat de minister van advies dient, de heer G. Brown, onze immi
gratie-attaché, Ir G. W. J. Pieters.
Dit eerste treffen bood nog
geen gelegenheid dieper op het
vraagstuk van de emigratie in
te gaan. Daartoe zal later gele
genheid zijn in Canberra, als de
zesweekse tocht door Australië
een einde heeft genomen.
Aan de lunch werd het vraag
stuk der emigratie slechts aan
gesneden door de minister van
Immigratie in een korte tafel
rede, waarin na zijn bezoek aan
Een woordvoerder van het Amerikaanse ministerie van
Buitenlandse Zaken heeft verklaard, dat alle anti-communisti
sche Chinese en Noordkoreaanse krijgsgevangenen die hebben
geweigerd de communistische „uiteenzettingen" bij te wonen,
op 27 Januari zullen worden vrijgelaten. Dit is de uiterste
datum waarop de neutrale terugzendingscommissie de gevange
nen kan vasthouden.
De woordvoerder was gevraagd
om opheldering van het stand
punt van zijn ministerie inzake
het feit, dat de Tsjecboslowaak-
se en Poolse afgevaardigden de
commissie hebben verlaten, toen
de Indische bewakingstroepen
weigerden traangas te gebrui
ken om de gevangenen te dwin
gen de zittingen bij te wonen.
De woordvoerder verklaaide,
dat de weigering van de gevan
genen om de zittingen bij te
wonen door het State Depart
ment werd uitgelegd als een be
wijs, dat zij hadden besloten bij
hun weigering om naar hun
eigen commando terug te kQren
te blijven en op 27 Januari hun
vrijlating als burger te eisen,
Arthur Dean, speciale afge
vaardigde der Ver. Staten, is
per vliegtuig uit Washington
naar Panmoendjon, in Korea
vertrokken, waar hij besprekin
gen zal voeren met Noordkore
aanse en Chinees-communisti
sche vertegenwoordigers over 't
treffen van voorbereidingen
voor de politieke conferentie
over Korea, waarin het bestand
voorziet.
Dean gaat als vertegenwoor
diger van alle landen, die aan
de strijd in Korea hebben deel
genomen.
Vóór zijn vertrek verklaarde
hij tegenover verslaggevers o.m.
dat de Verbondenen „zo spoedig
mogelijk met de politieke be
sprekingen over Korea willen
beginnen".
krachtens de bepalingen van de
Koreaanse wapenstilstandsover
eenkomst.
Polen en Tsjechen terug in
neutrale commissie.
De Poolse en Tsjechoslo waak
se afgevaardigden zijn Donder
dag teruggekeerd in de neutrale
terugzendingscommissie.
Zij stemden er, na hun boycot
van 3 dagen mee in om de be
spreking van de weigering van
Noordkoreanen om „uiteenzet
tingen" aan te horen, voort te
zetten.
Maandag j.l. verlieten zij de
commissie, omdat de Indische
bewakingstroepen weigerden ge
weld te gebruiken om de weiger
achtige Noord-IKoreanen te
dwingen voor de communisti
sche vertegenwoordigers te ver
schijnen. i
De voorzitter van de neutrale
commissie, de Indische generaal
Thimaja, verklaarde, dat.de be
sprekingen heden zullen worden
voortgezet. Er waren nog geen
aanwijzingen, wanneer de „uit
eenzettingen" zouden kunnen
worden hervat, zo zei hij. Indi
sche officieren trachten de
Noord-Koreanen over te halen
de „uiteenzettingen" aan te ho
ren.
Voor de neutrale commissie
verscheen Donderdag een Chi
nese gevangene, die verleden
week na een rumoerige „uiteen-
zettings".bijeenkomst geen be
sluit had kunnen nemen. Na 'n
vraaggesprek van 5 minuten
verklaarde de commissie, dat de
man wenste te repatriëren. Hij
zal heden aan de communisten
worden overgedragen.
(Van een speciale A.N.P.-
verslaggever).
Doelman Zeman, altijd vrolijk,
een kerel, die nooit uit het veld
is te slaan, rustig moedig en op
timistisch, zat verstolen in een
hoekje. „De overwinning is ons
ontstolen", zei de Oostenrijker.
„En die scheidsrechter van Wa
les was bijna zo slecht als de
referee, die OostenrijkHonga
rije enkele weken geleden heeft
geleid". Een pijnlijke trek gleed
over zijn gelaat. Zijn rechtervoet
was zwaar verbonden. En toen
wij vroegen wat er precies was
gebeurd, vertelde hij ons: „Toen
ik dat keiharde schot van links
buiten Muilen moest stoppen,
trapte één van de Engelsen bij
het inlopen op mijn rechter voet.
Ik verging van de pijn, ik kon
niet meer uittrappen, ik moest af
en toe de bal wel weggooien.
Eerst dacht ik nog, dat het nog
wel zou gaan, maar toen die
tweede goal kwam, door het mis
verstand tussen Navarro en mij,
begreep ik, dat ik beter kon wor
den vervangen. Beara kwam toen
in het doel, maar scheidsrechter
Griffiths vond dat niet goed. Ik
weet niet waarom. Dacht die
man nu werkelijk dat ik niet ge
blesseerd was? Heeft die man er
dan geen begrip van dat een
doelverdediger zich nooit laat
vervangen, tenzij het absoluut
noodzakelijk is? Wie gaat er nu
op eigen houtje uit het veld? Ijs:
moest blijven staan en Beara kon
weer vertrekken. Onbegrijpelijk
was die beslissing van de scheids
rechter, èn het is niet de enige
fout geweest, die hij heeft ge
maakt; en hinkende ging Zeman
naar de bus
En daar was de kleine Tsjai-
kovsky, de man die composities
met de bal maakt en er nog een
prachtige uitvoering ook van
geeft. De kleine altijd lachende
Zuid-Slaviër, die nu verontwaar
digd over zo'n schreeuwend on
recht zijn hart luchtte tegenover
iedereen die het horen wilde. „Ik
heb Mortensen niet aangeraakt",
verklaarde h(j. „Niet met mijn
voet, niet met mijn schouders, ik
heb niets gedaan. De man is uit
zichzelf gevallen, toen hij zag, dat
hij zijn kans in de laatste minuut
niet kon genutten. Ik heb er de
scheidsrechter op attent gemaakt,
maar deze bleef bij zijn beslis
sing. Ik vond het hoogst onrecht
vaardig
Diep teleurgesteld ging hij
heen.
Gunnar Nordahl had een zeer
scherp oordeel: „Ik prefereer het
spel, zoals wij het hebben ge
speeld. Bij de Engelsen was het
af en toe kick en rush, goed uit
gevoerd, maar zeker niet per
fect. Zij zijn door het oog van
een naald gekropen en ik ben er
van overtuigd dat de Fifa-spelers
de morele overwinnaars van deze
ontmoeting zijn en misschien is
dat nog wel belangrijker dan een
zege in cijfers".
Ook Posipal, de Duitse stop-
perspil, die Lofthouse als een
Engelse bobby heeft geschaduwd
was van oordeel dat de scheids
rechter zich teveel door de thea
terachtige houding van enkele
Engelsen heeft laten beïnvloe
den. Één keer, zó zeide Posipal,
lag Muilen op de grond, voorover
met de handen op de bal. Ik viel
niet aan, omdat het natuurlijk
hands was, maar Muilen wachtte
er kennelijk op, dat ik dat wel
zou doen, waardoor de scheids
rechter de gelegenheid zou krij
gen een vrije trap tegen mij te
geven.
IN DE ENGELSE KLEED
KAMER.
Billy Wright, de aanvoerder
verklaarde, dat de continentalen
prachtig spel hebben gedemon
streerd. „Ik ben blij, dat wij ons
ongeslagen record op eigen ter
rein hebben kunnen behouden.
Die strafschop in de laatste mi
nuut werd terecht toegekend".
De 38-jarige Stanley Matthews
de goochelaar met de bal, de bes
te speler van het Engelse elftal,
zeide: „Het is één van de meest
opwindende wedstrijden uit mijn
voetballoopbaan geweest. Die
continentale spelers beschikken
over een snelheid en een balcon-
tröle, welke mij verbaasd hebben
doen staan. Wat mij het meeste
opviel: het plaatsen was correct,
positie in het veld had. En schie
ten konden zij ook, beter dan wij.
Toch' geloof ik, dat dit gelijke
spel de verhouding goed weer
geeft'.
Scheidsrechter Griffiths was
genegen zijn oordeel te geven.
„Ik stond er vlak bij", verklaar
de hij, toen hij het over die straf
schop had. „Ik twijfelde geen
ogenblik, of Mortensen was tegen
alle regels van het spel in, ge
tackeld. Mijn beide grensrechters
Orlandini en Bauwens waren het
hiermede volkomen eens.
LOF VOOR SPEL EN SPE
LERS VAN DE FIFA-PLOEG.
De smadelijke 61 nederlaag
van Glasgow in 1947, toen het
Fifa-team volkomen door de
Britten werd overspeeld, is uit
gewist. De vertegenwoordigers
van de continentale ploeg hebben
zich gerevancheerd. Zij hebben
aangetoond, op welk hoog ni
veau het voetbal in verscheidene
landen buiten het Britse eilan
denrijk staat, kortom het gelijke
spel is niet alleen volkomen ver
diend, maar de tegenpartij, de
gastheren, mochten hun handen
met deze verdeling van de pun
ten dichtknijpen.
Steeds hebben de Fifa-spelers
het initiatief in deze ontmoeting
in handen gehad, telkenmale
heeft Engeland het uiterste moe
ten doen om de stand gelijk te
maken.
Het was scheidsrechter Grif
fiths, die volgens de mening van
allen de jubilerende Engelse
bond het schoonste geschenk
heeft overhandigd, dat de 90-jari-
ge heeft kunen krijgen: de toe
wijzing vas een strafschop ip de
laatste minuut, geheel ten on
rechte, waardoor de dreiging, dat
het ongeslagen record op eigen
terrein zou worden gebroken, in
de laatste seconden van deze op
windende wedstrijd kon worden
afgewend.
De verslaggevers van de Lon-
dense dagbladen zijn bijna één
stemmig van mening dat het
Fifa-elftal Woensdag de zege in
de wedstrijd tegen Engeland had
verdiend. Velen hunner twijfe
len ook aan rechtmatigheid van
Den Haag niet veel nieuwe din
gen te beluisteren vielen.
De heer Harold Holt zei heel
vriendelijk, dat hij niemand
kent, die hem zo weinig last toe-
zorgt en zoveel voldoening ver
schaft als de Nederlandse emi
grant, een flink, energiek, am
bitieus en ondernemend volk".
Hij kent weinig Nederlanders,
die zich in Australië nog niet
voldoende hebben gevestigd.
Men hecht in Australië veel
waarde aan de emigratie van
Nederlanders, want men heeft
meer Nederlanders nodig.
Vol bewondering sprak hij
gebracht, gevolgd door een
dronk op Koningin Elizabeth.
Grote waardering is er in
Australië voor ons land en
voor zijn plaats in de interna
tionale zaken, evenals voor het
vruchtbare Nederlandse land,
waarvan elk stukje in cultuur
is gebracht. Daarom, zo zei de
minister, zijn de Nederlanders
hier zo welkom. De boeren in
Australië zijn enthousiast over
de Nederlandse boeren. Voor
hen is er hier volop land, zon
der dat de Australische boeren
er tekort door worden gedaan.
De vorige avond had minister
Holt een boek gelezen, waarin
wordt toeschreven hoe een
Australiër in 1838 de eerste kud
de vee van Melbourne naar
Adelaide bracht. De laatste stad
telde toen slechts 3000 inwoners.
Toen reeds werd er over de Ne
derlanders en over „New Hol
land" gesproken. Hij eindigde
over „onze" Koningin, op wie in zijn rede met de opmerking, dat
de aanvang een dronk was uit-hij voor de Nederlanders veel
'50 km Rochester
Wc<Jde r.bum mis
Shepparton
Benalla
Bcndigo
VICTORIA
ry borough
Elmhurst
BaHorat
Melbourne
Ararat
lbourne f?
Bairnsdalc
Geelong
AS MA NI E
ORANGAUITC
KtCCR
Korumburra
LAUNCESTON
Alberton
Tasman
ee
Bass Stroat
z^-2u;dkaap
KAAP WILSON
"tl'
altijd naar de man, die de beste de strafschop waardoor Enge
In geautoriseerde bewerking uit het Amerikaanse door
E. VEEGENS—LATORF.
65)
Nadruk verboden.
Terwijl zij een ander vel roze
papier nam en erop begon te
schrijven, stond Tom er bij en
keek toe, geboeid door de manier
waarop zij schreef en tekende, en
door haar hele wezen. Hij keek
naar de zachte omtrekken van
haar gezichtje onder de zwarte
lokken en naar haar spitse neus
je, en naar haar lippen, die mee
bewogen met de streken van
haar penseel. Een modern Chi
nees meisje te zien, dat een pen
seel vasthield, haar hand bij de
polsen in een scherpe hoek ge
bogen, en dat fijne Chinese let
tertekens schreef, was als het
binnentreden in een hem onbe
kende wereld. Niet slechts haar
schrijven, maar al haar bewegin
gen en gebaren hadden iets van
het oude China in zich, met een
fijnheid, die uit een andere eeuw
stamde. Als zij iets tegen hem zei,
wendde zij haar hoofd niet om,
zodat Tom bijna voortdurend
haar gezicht van opzij zag, en
haar neergeslagen ogen. Zonder
overbodige bewegingen, drukte
zij alles met haar ogen uit.
„U bent hier de Chinese lerares,
is het niet?"
„Ja. En wat bent u?"
„Wasman." Elsie keek hem half
ongelovig aan.
„Wasman," herhaalde Tom nog
eens alsof hij haar het woord
nonchalant toe wilde werpen en
zien hoe zij het opnam.
„U bent zo jong. U moest eigen
lijk nog studeren", zei zij.
„Ik studeer ook. Mijn familie is
hier, en ik ben op school. Waar
komt u vandaan. U bent geen
Kantonese."
„Ik kom uit Fukien, jullie
buurprovincie. Maar ik ben in
Shanghai opgevoed."
„Mag ik uw naam weten?"
„Elsie Tsai."
Elsie schreef het teken voor
haar naam op een stuk papier.
„O, Choy! Juffrouw Choy."
„Noem mij niet juffrouw Choy.'
„Waarom niet?"
„Dat klinkt afschuwelijk. Bo
vendien zijn wij zonen van Tong
en moeten de Tongshanse taal be
hoorlijk spreken. Mijn naam is
Tsai. U moest Mandarijns leren
spreken."
„Dat zal ik doen zodra ik
iemand vind, die het mij wil
leren." Elsie Tsai keek snel op.
Er was een glans in Toms ogen.
„Ik geef hier Mandarijnse les",
zei zij kalm.
Zij had haar aanplakbiljet
klaar, Tom hield de stijfselpot
vast, en samen gingen zij weer
naar buiten. Toen het karweitje
gedaan was, zei Elsie tegen Tom:
„Breng uw zuster maar hier. Wij
hebben een heleboel hulp nodig."
Op deze bruuske zakelijke ma
nier nam zij afscheid van hem
en ging naar binnen.
HOOFDSTUK 13.
1.
Tom was zo overstelpt door
nieuwe gewaarwordingen, dat de
schok van de bovengrondse hem
deed ontwaken voordat hij be
sefte, dat hij het Vierentachtig-
ste-straatstation had bereikt, en
hij sprong er nog net uit voordat
de trein zich weer in beweging
had gezet. Hij herinnerde zich
nauwelijks hoe hij in de boven
grondse was gekomen. Bevend
ging hij de trappen af. Hij 'had
het gevoel, dat hij iets had verlo
ren, iets had gevonden, en zich
ergens voor schaamde. Juffrouw
land in de laatste minuut een ge
lijk spel uit het vuur kon sle
pen.
Hier volgen enkele uitspraken:
De „Daily Mirror": Het simpe
le feit is dat deze schitterende
Europese spelers in elk onder
deel een klasse beter waren. Het
toekennen van de penalty was
een miserabele beslissing.
De „Daily Sketch": De wed
strijd bracht een morele over
winning van de z.g. „rest van de
wereld-ploeg"
Wij kregen niet de indruk dat
er een overtreding was begaan
die met een penalty moest wor
den bestraft.
De „Daily Telegraph": De En
gelsen waren fortuinlijk, want zij
werden overspeeld door de schit
terende voorhoede die wij ooit in
actie hebben gezien. Wat de
strafschop aangaat was de be
slissing van de scheidsrechter
juist.
De „News Chronicle": Engeland
zal nooit meer op zo'n fortuinlij
ke wijze aan een nederlaag ont
snappen.... Wij zijn er zeker
van dat geen overtreding werd
begaan die met een penalty be
hoorde te worden bestraft.
De „Daily Herald": De Engel
sen waren de minderen op het
stuk van vaart en strategie en
maakten vaak een tweederangs
indruk. Zwoegend en zonder gra
tie behaalden zij een draw die ze
niet verdienden. Wat de penalty
betreft hebben wij veel ergere
dingen gezien waarop de scheids
rechters geen acht sloegen.
Tsai had hem verweten, dat hij
geen Chinees kende. Dat was niet
helemaal rechtvaardig. Kanto-
nees was even goed Chinees als
Mandarijns. Wat kon het hem
eigenlijk schelen? Maar dat was
niet alles. Hij wist, dat door
negentiende van het Chinese
volk Mandarijns werd gesproken.
Hij was in Kanton opgegroeid en
hij had het gevoel, dat er uitge
strekt China was, dat hij niet
kende en waar Elsie Tsai hem
opmerkzaam op had gemaakt. Hij
kon Elsies beeld niet van zich af
zetten, haar manier van schrij
ven, haar accent, haar typische
kleding, haar jade armband. Hij
herinnerde zich het gevoel, dat
hij had gehad toen hij voor het
eerst zijn vader had gezien. Een
dergelijk gevoel had hij nu, een
gevoel, dat er een wereld bestond,
waarover hij dikwijls had horen
praten, maar die nu pas werke
lijkheid was geworden door dit
onderwijzeresje in de Chinese
school. Maar zij 'had hem koel en
vormelijk goedendag gezegd.
Waarom had zij hem zo in be
roering gebracht?"
Zonder dat er reden voor be
stond, had hij een schuldig ge
voel toen hij thuiskwam, alsof hij
een nieuw geheim met zich mee
droeg. Tijdens de maaltijd sprak
hij weinig, tot hij zich plotseling
herinnerde, dat hij iets belang
rijks te zeggen had.
(Wordt vervolgd.)
mogelijkheden in zijn land ziet
en hij sprak de hoon uit, dat zij
hier goede ambassadeurs van
hun land zullen zijn.
Nadat van de zijde der jour
nalisten was geantwoord en en
kele goede ervaringen van Ne
derlandse emigranten waren
genoemd, was het de beurt aan
de premier van Victoria, de heer
Cain.
„WIJ KUNNEN GEEN
GARANTIE GEVEN".
In zijn met vuur uitgesproken
tafelrede werden we er opnieuw
aan herinnerd, dat er in Austra
lië zes afzonderlijke staten zijn
met daarboven en voor een deel
daarnaast de regering van het
Australische gemenebest. „Wij
moeten niet een te prachtig
beeld van ons land geven", zo
begon hij. In dit verband her
innerde hij aan het Australische
parlement van 1925 en het aan
trekken van Britse emigranten.
Toen de Britten in Engeland
waren teruggekeerd, liepen er
velen als „sandwichmen" op
schriften dragend, die het beeld
yan Australië weinig fraai
maakten.
„Wij kunnen geen garantie
geven, dat er in een jaar niets
kan gebeuren. Wij hebben 7
gouden jaren gehad. Het was
voor Australië 'n „honeymoon"
toen kwam een terugslag".
Als men komt, zal men het
risico moeten nemen, dat er in
een jaar iets kan gebeuren,
dat minder prettig is. Australië
kan niet de garantie geven, dat
dit niet het geval zal zijn. Een
goed seizoen speelt in de
Australische economie een be
langrijke rol.
„Wij zijn partners. Ik geloof
dat de Nederlanders zeer goede
settlers zijn. Zij doen het uit
stekend enwij hebben
veel land beschikbaar. Er is veel
grond van de tweede en derde
kwaliteit, waarop de Nederlan
ders met hun ervaring en kun
de het goed zullen doen", aldus
de premier.
Na de oorlog werd er in
Australië 35 millioen aangewend
voor het beschikbaar stellen
vu farms aan ex-service men.
In Victoria werden er 2000 ge
plaatst. Op het ogenblik is het
land verdubbeld in waarde. De
prijscontrole werd opgeheven.
Er is echter in de staatTVic-
toria een groot plan ontworpen
voor het verder in cultuur bren
gen en het ter toeschikking stel
len van land. Het betreft een
gebied in Z. O.-Victoria, Gipps-
land, ter grootte van 28.000
acres. De helft daarvan is al in
handen van de staat. Over een
jaar hoopt men het geheel tot
zijn beschikking te hebben. Hier
zou ook land aan Nederlandse
emigranten ter beschikking
kunnen worden gesteld, maar
dan zal de regering van het ge
menebest daaraan moeten mee
doen en financiële bijstand
moeten verschaffen.