Rumoer rond de Ijzerbedevaart België De journalistieke reis naar Australië ,De overwinning is ons ontstolen' POPENT De Koreaanse krijgsgevangenen 7 c: CHINEZENWIJK in Nieuwe incidenten te verwachten op 25 October Vergadering van ministerieel Benelux-comité Garanties geven wij niet99 9 aldus de premier van Victoria Scheme critiek op scheidsrech ter Amerikaanse verklaring Dean naar Panmoendjon vertrokken Sang TWEEDE BLAD Vrijdag 23 October 1953 8e Jaargang No. 2979 SPORTNIEUWS engelse pers over DE WEDSTRIJD. w in Zaterdag en Zondag zullen de leden van het „IJzerfront" een bedevaart naar Diksmuide en Breendonk het Belgische Vught ondernemen om, zoals het in de manifesten van deze oud-strijders en ge wezen «verzetslieden bestaande organisatie heet, „de smaad die de Vlaamse gesneuvelden op 23 Augustus tijdens de jaarlijkse Ijzerbedevaart werd aangedaan, uit te wis sen". 1 Zoals men zich zal herinneren, hield tijdens deze traditionele bedevaart op 23 Augustus in de historische vlakte van Kaasker- ke een woordvoerdervan het ijzerbedevaartcomité een toe spraak, waarin hij amnestie eiste voor de 625 politieke delin quenten, die nog in de Belgische gevangenissen verblijven. Ex tremistische elementen, waar onder gewezen Vlaamse S S- lieden één van hen was zelfs verschenen met al zijn Duitse onderscheidingen op zongen nationaal socialistische liederen, brachten de Hitlergroet en deinsden er zelfs niet voor te rug de drie aanwezige ministers uit te jouwen en scheldwoorden toe te roepen. Gewezen Oostfrontstrijders legden aan het einde van deze woelige plechtigheid aan de voet van het IJzermonument een kruis neer, terwijl de bloe menkrans, met het opschrift „Van de regering" eenvoudig werd weggenomen. De reactie der Belgische bladen, ook der Vlaamse na deze onverkwikkelijke gebeurtenissen was ongewoon heftig en het comité voor de ijzerbedevaarten zag zich genoodzaakt een ver klaring af te leggen, waarin het optreden van de jeugdige heet hoofden werd betreurd en waar in werd gezegd, dat het comité voor deze politieke manifestatie niet verantwoordelijk kon wor den gesteld. Enkele dagen later werd in de dagbladen aangekondigd, dat de Belgische oud-strijders en ver zetslieden een „IJzerfront" had den opgericht, dat uit protest tegen de betogingen van 23 Augustus eveneens een bede vaart naar de Uzervlakte zou organiseren. Dit IJzerfront wordt gevormd door de leden van de 52 organi saties van oud-strijders en ver zetslieden, die deel uitmaken van het zgn. „Comité beroep op het land", een comité dat ver leden jaar is ontstaan, toen en kele politieke delinquenten wer den begenadigd of op vrije voe ten gesteld en dat de regering tenslotte noodzaakte haar po litiek van amnestie te beperken. Het IJzerfront zal zijn „herstel bedevaart", die naar 't beweert op initiatief van Vlaamse oud strijders en verzetslieden wordt georganiseerd, op 25 October niet naar het eigenlijke IJzer. monument te Kaaskerke, maar naar het heilig vuur in de z.g. dodengang te Diksmuide hou den. Door middel van een fakkel zal dit vuur dan worden over gebracht naar het nationale ge denkteken te Breendonk, het concentratiekamp uit de tweede wereldoorlog. Het inmiddels opgerichte „Vlaamse jeugdcomité", waar van vooral studenten en oud studenten van de Vlaamse uni versiteiten deel uitmaken, heeft intussen besloten ondanks een regeringsverbod en een beroep op hen door de rector van de Leuvense universiteit mgr Waey- enberg, toch een tegendemon- stratie naar Diksmuide te orga nisteren op 25 October. In een manifest wijzen de leiders van dit jeugdcomité er op, dat het IJzerbedevaartcomité niet aan sprakelijk gesteld kan worden voor de incidenten, die een handjevol Duitsgezinde heet hoofden op 23 Augustus hebben verwekt. De bedevaart van het. „IJzerfront", zo heet het, bete kent een provocatie voor het Vlaamse volk. Verder wordt in het licht gesteld, dat in de lei ding van het comité „beroep op het land" veelal Waalse elemen ten voorkomen en dat onder de manifestanten van het a.s. Zon dag zich ook de verzetslieden moeten bevinden, die verant woordelijk dienen te worden ge steld voor het opblazen van de IJzertoren na de bevrijding. Het jeugdcomité heeft bekendge maakt, dat het voor geen enkel middel zal terugschrikken om de bedevaart van het IJzerfront tot een fiasco te maken. Het zou zelfs guerilla-ploegen hebben gevormd, die tot opdracht zou den hebben spijkers uit te strooi en op de wegen, die naar Diks muide leiden, de wegen op te breken teneinde verkeersopstop pingen te verwekken en zelfs de autobussen met bedevaartgan gers aan te vallen Men verheelt zich de ernst van de toestand in politieke kringen niet en in verscheidene bladen zijn stemmen opgegaan, die pleiten voor een overleg tussen de leden van het IJzerfront en van het IJzerbedevaartcomité nog vóór de 25ste October. Voor al oud-minister Hoste heeft in zijn blad „Het Laatste Nieuws" gewezen op het gevaar van deze bedevaart voor de verhoudingen tussen Walen en Vlamingen en heeft opgeroepen tot bezinning aan beide zijden. De vergadering van het mi nisteriële Benelux-comité, waar in besprekingen zullen worden gehouden ter voorbereiding van de Beneluxconferentie, als ver volg op de Beneluxconferentie van Juli j.l., is thans voorlopig vastgesteld op 16 November te Den Haag. Het comité bestaat uit de mi nisters van Buitenlandse Zaken, van Economische Zaken en van Financiën. In de derde staat, die de Nederlandse journalisten bezochten (Victoria) hebben zij de Australische minister van Immigratie, Harold Holt, ontmoet. Deze bood een lunch aan, waaraan o.m. aanzaten de premier van Victoria, de heer Cain; de president van de „Immigration Planning-Council", sir John Storey; de president van de „Immigration Advisory-Council",' het lichaam dat de minister van advies dient, de heer G. Brown, onze immi gratie-attaché, Ir G. W. J. Pieters. Dit eerste treffen bood nog geen gelegenheid dieper op het vraagstuk van de emigratie in te gaan. Daartoe zal later gele genheid zijn in Canberra, als de zesweekse tocht door Australië een einde heeft genomen. Aan de lunch werd het vraag stuk der emigratie slechts aan gesneden door de minister van Immigratie in een korte tafel rede, waarin na zijn bezoek aan Een woordvoerder van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken heeft verklaard, dat alle anti-communisti sche Chinese en Noordkoreaanse krijgsgevangenen die hebben geweigerd de communistische „uiteenzettingen" bij te wonen, op 27 Januari zullen worden vrijgelaten. Dit is de uiterste datum waarop de neutrale terugzendingscommissie de gevange nen kan vasthouden. De woordvoerder was gevraagd om opheldering van het stand punt van zijn ministerie inzake het feit, dat de Tsjecboslowaak- se en Poolse afgevaardigden de commissie hebben verlaten, toen de Indische bewakingstroepen weigerden traangas te gebrui ken om de gevangenen te dwin gen de zittingen bij te wonen. De woordvoerder verklaaide, dat de weigering van de gevan genen om de zittingen bij te wonen door het State Depart ment werd uitgelegd als een be wijs, dat zij hadden besloten bij hun weigering om naar hun eigen commando terug te kQren te blijven en op 27 Januari hun vrijlating als burger te eisen, Arthur Dean, speciale afge vaardigde der Ver. Staten, is per vliegtuig uit Washington naar Panmoendjon, in Korea vertrokken, waar hij besprekin gen zal voeren met Noordkore aanse en Chinees-communisti sche vertegenwoordigers over 't treffen van voorbereidingen voor de politieke conferentie over Korea, waarin het bestand voorziet. Dean gaat als vertegenwoor diger van alle landen, die aan de strijd in Korea hebben deel genomen. Vóór zijn vertrek verklaarde hij tegenover verslaggevers o.m. dat de Verbondenen „zo spoedig mogelijk met de politieke be sprekingen over Korea willen beginnen". krachtens de bepalingen van de Koreaanse wapenstilstandsover eenkomst. Polen en Tsjechen terug in neutrale commissie. De Poolse en Tsjechoslo waak se afgevaardigden zijn Donder dag teruggekeerd in de neutrale terugzendingscommissie. Zij stemden er, na hun boycot van 3 dagen mee in om de be spreking van de weigering van Noordkoreanen om „uiteenzet tingen" aan te horen, voort te zetten. Maandag j.l. verlieten zij de commissie, omdat de Indische bewakingstroepen weigerden ge weld te gebruiken om de weiger achtige Noord-IKoreanen te dwingen voor de communisti sche vertegenwoordigers te ver schijnen. i De voorzitter van de neutrale commissie, de Indische generaal Thimaja, verklaarde, dat.de be sprekingen heden zullen worden voortgezet. Er waren nog geen aanwijzingen, wanneer de „uit eenzettingen" zouden kunnen worden hervat, zo zei hij. Indi sche officieren trachten de Noord-Koreanen over te halen de „uiteenzettingen" aan te ho ren. Voor de neutrale commissie verscheen Donderdag een Chi nese gevangene, die verleden week na een rumoerige „uiteen- zettings".bijeenkomst geen be sluit had kunnen nemen. Na 'n vraaggesprek van 5 minuten verklaarde de commissie, dat de man wenste te repatriëren. Hij zal heden aan de communisten worden overgedragen. (Van een speciale A.N.P.- verslaggever). Doelman Zeman, altijd vrolijk, een kerel, die nooit uit het veld is te slaan, rustig moedig en op timistisch, zat verstolen in een hoekje. „De overwinning is ons ontstolen", zei de Oostenrijker. „En die scheidsrechter van Wa les was bijna zo slecht als de referee, die OostenrijkHonga rije enkele weken geleden heeft geleid". Een pijnlijke trek gleed over zijn gelaat. Zijn rechtervoet was zwaar verbonden. En toen wij vroegen wat er precies was gebeurd, vertelde hij ons: „Toen ik dat keiharde schot van links buiten Muilen moest stoppen, trapte één van de Engelsen bij het inlopen op mijn rechter voet. Ik verging van de pijn, ik kon niet meer uittrappen, ik moest af en toe de bal wel weggooien. Eerst dacht ik nog, dat het nog wel zou gaan, maar toen die tweede goal kwam, door het mis verstand tussen Navarro en mij, begreep ik, dat ik beter kon wor den vervangen. Beara kwam toen in het doel, maar scheidsrechter Griffiths vond dat niet goed. Ik weet niet waarom. Dacht die man nu werkelijk dat ik niet ge blesseerd was? Heeft die man er dan geen begrip van dat een doelverdediger zich nooit laat vervangen, tenzij het absoluut noodzakelijk is? Wie gaat er nu op eigen houtje uit het veld? Ijs: moest blijven staan en Beara kon weer vertrekken. Onbegrijpelijk was die beslissing van de scheids rechter, èn het is niet de enige fout geweest, die hij heeft ge maakt; en hinkende ging Zeman naar de bus En daar was de kleine Tsjai- kovsky, de man die composities met de bal maakt en er nog een prachtige uitvoering ook van geeft. De kleine altijd lachende Zuid-Slaviër, die nu verontwaar digd over zo'n schreeuwend on recht zijn hart luchtte tegenover iedereen die het horen wilde. „Ik heb Mortensen niet aangeraakt", verklaarde h(j. „Niet met mijn voet, niet met mijn schouders, ik heb niets gedaan. De man is uit zichzelf gevallen, toen hij zag, dat hij zijn kans in de laatste minuut niet kon genutten. Ik heb er de scheidsrechter op attent gemaakt, maar deze bleef bij zijn beslis sing. Ik vond het hoogst onrecht vaardig Diep teleurgesteld ging hij heen. Gunnar Nordahl had een zeer scherp oordeel: „Ik prefereer het spel, zoals wij het hebben ge speeld. Bij de Engelsen was het af en toe kick en rush, goed uit gevoerd, maar zeker niet per fect. Zij zijn door het oog van een naald gekropen en ik ben er van overtuigd dat de Fifa-spelers de morele overwinnaars van deze ontmoeting zijn en misschien is dat nog wel belangrijker dan een zege in cijfers". Ook Posipal, de Duitse stop- perspil, die Lofthouse als een Engelse bobby heeft geschaduwd was van oordeel dat de scheids rechter zich teveel door de thea terachtige houding van enkele Engelsen heeft laten beïnvloe den. Één keer, zó zeide Posipal, lag Muilen op de grond, voorover met de handen op de bal. Ik viel niet aan, omdat het natuurlijk hands was, maar Muilen wachtte er kennelijk op, dat ik dat wel zou doen, waardoor de scheids rechter de gelegenheid zou krij gen een vrije trap tegen mij te geven. IN DE ENGELSE KLEED KAMER. Billy Wright, de aanvoerder verklaarde, dat de continentalen prachtig spel hebben gedemon streerd. „Ik ben blij, dat wij ons ongeslagen record op eigen ter rein hebben kunnen behouden. Die strafschop in de laatste mi nuut werd terecht toegekend". De 38-jarige Stanley Matthews de goochelaar met de bal, de bes te speler van het Engelse elftal, zeide: „Het is één van de meest opwindende wedstrijden uit mijn voetballoopbaan geweest. Die continentale spelers beschikken over een snelheid en een balcon- tröle, welke mij verbaasd hebben doen staan. Wat mij het meeste opviel: het plaatsen was correct, positie in het veld had. En schie ten konden zij ook, beter dan wij. Toch' geloof ik, dat dit gelijke spel de verhouding goed weer geeft'. Scheidsrechter Griffiths was genegen zijn oordeel te geven. „Ik stond er vlak bij", verklaar de hij, toen hij het over die straf schop had. „Ik twijfelde geen ogenblik, of Mortensen was tegen alle regels van het spel in, ge tackeld. Mijn beide grensrechters Orlandini en Bauwens waren het hiermede volkomen eens. LOF VOOR SPEL EN SPE LERS VAN DE FIFA-PLOEG. De smadelijke 61 nederlaag van Glasgow in 1947, toen het Fifa-team volkomen door de Britten werd overspeeld, is uit gewist. De vertegenwoordigers van de continentale ploeg hebben zich gerevancheerd. Zij hebben aangetoond, op welk hoog ni veau het voetbal in verscheidene landen buiten het Britse eilan denrijk staat, kortom het gelijke spel is niet alleen volkomen ver diend, maar de tegenpartij, de gastheren, mochten hun handen met deze verdeling van de pun ten dichtknijpen. Steeds hebben de Fifa-spelers het initiatief in deze ontmoeting in handen gehad, telkenmale heeft Engeland het uiterste moe ten doen om de stand gelijk te maken. Het was scheidsrechter Grif fiths, die volgens de mening van allen de jubilerende Engelse bond het schoonste geschenk heeft overhandigd, dat de 90-jari- ge heeft kunen krijgen: de toe wijzing vas een strafschop ip de laatste minuut, geheel ten on rechte, waardoor de dreiging, dat het ongeslagen record op eigen terrein zou worden gebroken, in de laatste seconden van deze op windende wedstrijd kon worden afgewend. De verslaggevers van de Lon- dense dagbladen zijn bijna één stemmig van mening dat het Fifa-elftal Woensdag de zege in de wedstrijd tegen Engeland had verdiend. Velen hunner twijfe len ook aan rechtmatigheid van Den Haag niet veel nieuwe din gen te beluisteren vielen. De heer Harold Holt zei heel vriendelijk, dat hij niemand kent, die hem zo weinig last toe- zorgt en zoveel voldoening ver schaft als de Nederlandse emi grant, een flink, energiek, am bitieus en ondernemend volk". Hij kent weinig Nederlanders, die zich in Australië nog niet voldoende hebben gevestigd. Men hecht in Australië veel waarde aan de emigratie van Nederlanders, want men heeft meer Nederlanders nodig. Vol bewondering sprak hij gebracht, gevolgd door een dronk op Koningin Elizabeth. Grote waardering is er in Australië voor ons land en voor zijn plaats in de interna tionale zaken, evenals voor het vruchtbare Nederlandse land, waarvan elk stukje in cultuur is gebracht. Daarom, zo zei de minister, zijn de Nederlanders hier zo welkom. De boeren in Australië zijn enthousiast over de Nederlandse boeren. Voor hen is er hier volop land, zon der dat de Australische boeren er tekort door worden gedaan. De vorige avond had minister Holt een boek gelezen, waarin wordt toeschreven hoe een Australiër in 1838 de eerste kud de vee van Melbourne naar Adelaide bracht. De laatste stad telde toen slechts 3000 inwoners. Toen reeds werd er over de Ne derlanders en over „New Hol land" gesproken. Hij eindigde over „onze" Koningin, op wie in zijn rede met de opmerking, dat de aanvang een dronk was uit-hij voor de Nederlanders veel '50 km Rochester Wc<Jde r.bum mis Shepparton Benalla Bcndigo VICTORIA ry borough Elmhurst BaHorat Melbourne Ararat lbourne f? Bairnsdalc Geelong AS MA NI E ORANGAUITC KtCCR Korumburra LAUNCESTON Alberton Tasman ee Bass Stroat z^-2u;dkaap KAAP WILSON "tl' altijd naar de man, die de beste de strafschop waardoor Enge In geautoriseerde bewerking uit het Amerikaanse door E. VEEGENS—LATORF. 65) Nadruk verboden. Terwijl zij een ander vel roze papier nam en erop begon te schrijven, stond Tom er bij en keek toe, geboeid door de manier waarop zij schreef en tekende, en door haar hele wezen. Hij keek naar de zachte omtrekken van haar gezichtje onder de zwarte lokken en naar haar spitse neus je, en naar haar lippen, die mee bewogen met de streken van haar penseel. Een modern Chi nees meisje te zien, dat een pen seel vasthield, haar hand bij de polsen in een scherpe hoek ge bogen, en dat fijne Chinese let tertekens schreef, was als het binnentreden in een hem onbe kende wereld. Niet slechts haar schrijven, maar al haar bewegin gen en gebaren hadden iets van het oude China in zich, met een fijnheid, die uit een andere eeuw stamde. Als zij iets tegen hem zei, wendde zij haar hoofd niet om, zodat Tom bijna voortdurend haar gezicht van opzij zag, en haar neergeslagen ogen. Zonder overbodige bewegingen, drukte zij alles met haar ogen uit. „U bent hier de Chinese lerares, is het niet?" „Ja. En wat bent u?" „Wasman." Elsie keek hem half ongelovig aan. „Wasman," herhaalde Tom nog eens alsof hij haar het woord nonchalant toe wilde werpen en zien hoe zij het opnam. „U bent zo jong. U moest eigen lijk nog studeren", zei zij. „Ik studeer ook. Mijn familie is hier, en ik ben op school. Waar komt u vandaan. U bent geen Kantonese." „Ik kom uit Fukien, jullie buurprovincie. Maar ik ben in Shanghai opgevoed." „Mag ik uw naam weten?" „Elsie Tsai." Elsie schreef het teken voor haar naam op een stuk papier. „O, Choy! Juffrouw Choy." „Noem mij niet juffrouw Choy.' „Waarom niet?" „Dat klinkt afschuwelijk. Bo vendien zijn wij zonen van Tong en moeten de Tongshanse taal be hoorlijk spreken. Mijn naam is Tsai. U moest Mandarijns leren spreken." „Dat zal ik doen zodra ik iemand vind, die het mij wil leren." Elsie Tsai keek snel op. Er was een glans in Toms ogen. „Ik geef hier Mandarijnse les", zei zij kalm. Zij had haar aanplakbiljet klaar, Tom hield de stijfselpot vast, en samen gingen zij weer naar buiten. Toen het karweitje gedaan was, zei Elsie tegen Tom: „Breng uw zuster maar hier. Wij hebben een heleboel hulp nodig." Op deze bruuske zakelijke ma nier nam zij afscheid van hem en ging naar binnen. HOOFDSTUK 13. 1. Tom was zo overstelpt door nieuwe gewaarwordingen, dat de schok van de bovengrondse hem deed ontwaken voordat hij be sefte, dat hij het Vierentachtig- ste-straatstation had bereikt, en hij sprong er nog net uit voordat de trein zich weer in beweging had gezet. Hij herinnerde zich nauwelijks hoe hij in de boven grondse was gekomen. Bevend ging hij de trappen af. Hij 'had het gevoel, dat hij iets had verlo ren, iets had gevonden, en zich ergens voor schaamde. Juffrouw land in de laatste minuut een ge lijk spel uit het vuur kon sle pen. Hier volgen enkele uitspraken: De „Daily Mirror": Het simpe le feit is dat deze schitterende Europese spelers in elk onder deel een klasse beter waren. Het toekennen van de penalty was een miserabele beslissing. De „Daily Sketch": De wed strijd bracht een morele over winning van de z.g. „rest van de wereld-ploeg" Wij kregen niet de indruk dat er een overtreding was begaan die met een penalty moest wor den bestraft. De „Daily Telegraph": De En gelsen waren fortuinlijk, want zij werden overspeeld door de schit terende voorhoede die wij ooit in actie hebben gezien. Wat de strafschop aangaat was de be slissing van de scheidsrechter juist. De „News Chronicle": Engeland zal nooit meer op zo'n fortuinlij ke wijze aan een nederlaag ont snappen.... Wij zijn er zeker van dat geen overtreding werd begaan die met een penalty be hoorde te worden bestraft. De „Daily Herald": De Engel sen waren de minderen op het stuk van vaart en strategie en maakten vaak een tweederangs indruk. Zwoegend en zonder gra tie behaalden zij een draw die ze niet verdienden. Wat de penalty betreft hebben wij veel ergere dingen gezien waarop de scheids rechters geen acht sloegen. Tsai had hem verweten, dat hij geen Chinees kende. Dat was niet helemaal rechtvaardig. Kanto- nees was even goed Chinees als Mandarijns. Wat kon het hem eigenlijk schelen? Maar dat was niet alles. Hij wist, dat door negentiende van het Chinese volk Mandarijns werd gesproken. Hij was in Kanton opgegroeid en hij had het gevoel, dat er uitge strekt China was, dat hij niet kende en waar Elsie Tsai hem opmerkzaam op had gemaakt. Hij kon Elsies beeld niet van zich af zetten, haar manier van schrij ven, haar accent, haar typische kleding, haar jade armband. Hij herinnerde zich het gevoel, dat hij had gehad toen hij voor het eerst zijn vader had gezien. Een dergelijk gevoel had hij nu, een gevoel, dat er een wereld bestond, waarover hij dikwijls had horen praten, maar die nu pas werke lijkheid was geworden door dit onderwijzeresje in de Chinese school. Maar zij 'had hem koel en vormelijk goedendag gezegd. Waarom had zij hem zo in be roering gebracht?" Zonder dat er reden voor be stond, had hij een schuldig ge voel toen hij thuiskwam, alsof hij een nieuw geheim met zich mee droeg. Tijdens de maaltijd sprak hij weinig, tot hij zich plotseling herinnerde, dat hij iets belang rijks te zeggen had. (Wordt vervolgd.) mogelijkheden in zijn land ziet en hij sprak de hoon uit, dat zij hier goede ambassadeurs van hun land zullen zijn. Nadat van de zijde der jour nalisten was geantwoord en en kele goede ervaringen van Ne derlandse emigranten waren genoemd, was het de beurt aan de premier van Victoria, de heer Cain. „WIJ KUNNEN GEEN GARANTIE GEVEN". In zijn met vuur uitgesproken tafelrede werden we er opnieuw aan herinnerd, dat er in Austra lië zes afzonderlijke staten zijn met daarboven en voor een deel daarnaast de regering van het Australische gemenebest. „Wij moeten niet een te prachtig beeld van ons land geven", zo begon hij. In dit verband her innerde hij aan het Australische parlement van 1925 en het aan trekken van Britse emigranten. Toen de Britten in Engeland waren teruggekeerd, liepen er velen als „sandwichmen" op schriften dragend, die het beeld yan Australië weinig fraai maakten. „Wij kunnen geen garantie geven, dat er in een jaar niets kan gebeuren. Wij hebben 7 gouden jaren gehad. Het was voor Australië 'n „honeymoon" toen kwam een terugslag". Als men komt, zal men het risico moeten nemen, dat er in een jaar iets kan gebeuren, dat minder prettig is. Australië kan niet de garantie geven, dat dit niet het geval zal zijn. Een goed seizoen speelt in de Australische economie een be langrijke rol. „Wij zijn partners. Ik geloof dat de Nederlanders zeer goede settlers zijn. Zij doen het uit stekend enwij hebben veel land beschikbaar. Er is veel grond van de tweede en derde kwaliteit, waarop de Nederlan ders met hun ervaring en kun de het goed zullen doen", aldus de premier. Na de oorlog werd er in Australië 35 millioen aangewend voor het beschikbaar stellen vu farms aan ex-service men. In Victoria werden er 2000 ge plaatst. Op het ogenblik is het land verdubbeld in waarde. De prijscontrole werd opgeheven. Er is echter in de staatTVic- toria een groot plan ontworpen voor het verder in cultuur bren gen en het ter toeschikking stel len van land. Het betreft een gebied in Z. O.-Victoria, Gipps- land, ter grootte van 28.000 acres. De helft daarvan is al in handen van de staat. Over een jaar hoopt men het geheel tot zijn beschikking te hebben. Hier zou ook land aan Nederlandse emigranten ter beschikking kunnen worden gesteld, maar dan zal de regering van het ge menebest daaraan moeten mee doen en financiële bijstand moeten verschaffen.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1953 | | pagina 5