De zee is krijgsgevangen
Schouwen
op
Frankrijk moet boeten
Het einde van de
oude
vos....
CHINEZENWIJK
Commissaris der Koningin
was diep ontroerd
Door het oog van een naald
Nationale radio-
prijsvraag op 31 Augustus
De tweede
levensmiddelenactie
Anderhalf millioen hoeren
betalen geen centime belasting
Kleine man in verzet
Toenemende suikerbieten
teelt in Limburg
Westberiijnse politie
arresteert Deense schrijver
TWEEDE BLAD
Zaterdag 29 Augustus 1953
8e Jaargang No. 2932
Overwinning een historisch moment
Frankrijk lijkt op 'n auto van 't jaar 1931, die met
Amerikaanse hulp is opgelapt en nu, zo goed en zo
kwaad als het gaat, op de internationale racebaan
meehobbelt, schreef „Time" onlangs. Het beeld is
eigenlijk nog ietwat geflatteerd. Politiek moge
Frankrijk denken in de begrippen, die in de jaren '30
modern waren; economisch handelt het voor een
flink deel nog als in de tijd vóór wereldoorlog I.
Een voorbeeld: een in de oorlog vernielde Franse
fabriek werd met behulp van Marshall-dollars weer
opgebouwd volgens precies hetzelfde plan, dat vijftig
jaren geleden dienst had gedaan bij de constructie
van de oorspronkelijke fabriek!
Het was de Tudeh-partij, die Mossadeq
ten val bracht
£«n Vfu Sang
DE VRIJE ZEEUW
Be zee is op Schouwen krijgs
gevangen gemaakt. Wild rukte
het water nog aan de nog broze
ketting der caissons. Het gierde
en bruide in de reten tussen
deze betonnen gevaarten, maar
uur na uur werd de tegenstand
minder en schikte de Nederland
se aartsvijand nummer één zich
in zijn lot; Schouwen is uit zijn
klauwen.
Wild en rauw gilden Donder
dagavond de fluiten der vele
scheepjes de victorie over het
verdronken land. Het was tevens
een belofte; niet langer zou de
zee aan de vruchtbare gronden
van Schouwen knagen. Niet lan
ger zullen de duizenden verdre
venen uit dorpen en hoeven be
hoeven te twijfelen.
De zee is krijgsgevangen op
Schouwen. Het water zal met
sluizen en pompen worden uit
gebannen en dan zal wellicht
omstreeks Nieuwjaar het leven
in dit 9000 ha grote, zo gruwe
lijk geteisterde gebied, zijn rech
ten kunnen hernemen.
Eerst moet nu de nieuwe in-
laagdijk, die achter de 450 m
brede breuk in de oude zeedijk
nog 350 ha verdronken land om
sluit, worden versterkt en opge
hoogd. De zwakke plekken el
ders in de zeedijk moeten wor
den verzwaard. Over ongeveer
een maand zal men met pompen
en spuien kunnen beginnen.
Weer vier weken nadien zal het
mogelijk zijn de wegen te scho
nen en te herstellen en de slo
ten open te maken, waardoor de
rest van het water zal kunnen
wegvloeien. Dan pas kan het
eigenlijke herstel, voornamelijk
landbouwherstel en wederop
bouw, beginnen; een arbeid, die
naar officiële schatting enige ja
ren kan duren.
vlqotfluiten krijsten en gilden,
zwegen de mannen.
Zij gaven elkaar een forse
handdruk en staarden met strak
ke gezichten langs elkaar heen
naar de.donker wordende einder,
naar het silhouet van het ver
dronken dorpje Serooskerke.
De commissaris van de ko
ningin, jhr. mr. A. F. C. de Ca-
sembroot, was diep ontroerd.
„Deze overwinning", zo zei hij
later, toen het fluitconcert reeds
lang was verstomd, „kwam eer
der dan ik had durven dromen.
Wij zullen ons uiterste best doen
en alles op alles zetten om zodra
dit verantwoord is de bevolking
te laten terug komen".
Ondanks de tegenslagen op
Duiveland bij Ouwerkerk, aldus
jhr. De Casembroot, moeten wij
moed houden en er vast op ver
trouwen, dat ook daar het werk
spoedig met succes zal worden
bekroond.
Ir A. G. Maris, directeur-gene
raal van de rijkswaterstaat, de
Delftse hoogleraren Thijsse en
Jansen, hoofden van diensten
van dijkherstel en Zuiderzee,
allen waren verheugd, trots en
gelukkig. Eerder op de dag was
er in Schelphoek nog tegenslag,
zo vertelde één hunner. Eén der
caissonsegmenten verdween 6
meter in de diepte, maar indien
de omstandigheden blijven zoals
ze gisteren waren, zal naar de
mening van prof. Thijsse de in-
laagdijk achter het gat in de
Schelphoek weldra zo sterk zijn,
dat de afwerking geen bijzondere
problemen meer zal opleveren.
Dan zal men langzamerhand ook
kunnen beginnen met het leeg
pompen van de enorme polder
Schouwen waartoe Woensdag de
eerste grote pomp gereed is ge
komen. Verwacht wordt, dat
Schouwen met ongeveer 50 pom
pen en enige sluizen in vier a vijf
weken na het begin van het pom
pen goeddeels droog zal kunnen
staan. Dat de sluiting van
Schelphoek bij springtij is ge
schied, is naar de mening der
deskundigen louter toeval. „Wij
waren zover" zeiden zij, „spring
tij of niet".
Tot driemaal toe waren de ont
werpers en uitvoerders van het
Schouwen-Duivelandse dijkher
stel door het oog van een naald
gekropen. Prof. Ir J. T. Thijsse
vertelde, dat men met het slui
ten van de Klompegeul en de
„gemene geul" met grote cais
sons geen dag langer had mogen
wachten. Berekeningen hebben
bewezen, dat anders de in de
geulen liggende voorzieningen
door de zee zouden zijn vernield
en dat veel werk vergeefs zou
zijn geweest.
Betreffende Duiveland werd
gezegd, dat het westelijke
stroomgat van de Vierbannen-
polder onder Ouwerkerk nog op
HET ZWOEGEN BELOOND.
Aan de Schelphoek is de laatste
weken dag en nacht gezwoegd.
Na de gevaarlijke sluiting van
de „gemene geul" en de Klompe
geul en liet zorgvuldig bezinken
van het maaiveld in de tracée
van de inlaagdijk is men snel
caissons gaan plaatsen, tenslotte
zelfs het recordaantal van 460
op één dag.
De 7,5 meter brede, 11 meter
lange en 2 tot 3 meter hoge cais
sons werden bij vieren en zessen
gekoppeld en tot zinken ge
bracht.
Zo groeide de inlaagdijk snel
boven water. Slepers brachten
met bakken vol steen en klei
aan. Rusteloos verzwaarden de
geweldige kranen, reuzengreep
na reuzengreep, de slechts lut
tele decimeters boven de vloed
lijn uitstekende caissonlinie.
Totdat Donderdagavond het
grote ogenblik was aangebroken
om de laatste elementen in te
varen. Tegen de kentering van
vloed naar eb, het was merk
waardigerwijs weer springvloed
net als op 1 Februari, werd het
vrijwel windstil. De zonsonder
gang was helgeel tegen grijs
witte stapelwolken. Zwart lagen
de silhouetten van schepen, bak
ken en kranen tegen het donker
grijze water.
Niemand maakte onnodig ge
luid. Slechts het nijdige puffen
van slepertjes, het ratelen en
rammelen van kettingen, het
bonken van snelle mannenstap
pen op grote ijzeren pontons en
het gegier van commandofluitjes
accentueerden de gespannen
aandacht van de honderden wer
kers en belangstellenden op de
schepen, pontons en boten.
De caissonelementen lagen
met takels aan zelfverankerende
pontons vast. Ongeveer kwart
over zes begon men deze cais
sons af te vieren. De grauwe
gevaarten, elk 66 m lang, werden
door de vloedstroom en met be
hulp van kleine slepers langzaam
naar hun plaatsen gedreven. De
moeilijke operatie slaagde prach
tig en zonder haperen. Het
meest oostelijke element sloot
goed aan op de reeds gelegde
caissons in de dijkkern. Toen
scharnierde het westelijke ele
ment van de voor Serooskerke
gelegen dijkromp af, rustig tegen
de oostelijke sector, precies op
de berekende iets naar voren ge
projecteerde plaats.
Felle fluitsignalen. De kranen
gingen open en snel zakten de
elementen naar het wachtende
bed van rijshout en steen. De
deur was dicht en de wilde zee,
zij het nog met broze middelen,
krijgsgevangen.
Ontroerd stonden daar al die
harde polderjongens, de technici
en ingenieurs, de ambtenaren,
de aannemers, de adviseurs,
schippers en maats en journalis
ten Het was gelukt
Én terwijl traditiegetrouw de
HET DIJKHERSTEL OP
GOEREE-OVERFLAKKEE.
In de afgelopen week is bij het
herstel van de dijken Ooltgens-
plaat (Sluishaven)—Herkingen
en nabij de Pallandspolder onder
Middelharnis nogal stagnatie
ontstaan door de vele regenval.
Gedurende enkele dagen kon
in het geheel niet worden ge
werkt en de overige dagen zeer
Op Maandag 31 Augustus, de
verjaardag van Prinses Wilhel-
mina, zal om 20.00 uur des
avonds over beide zenders een
nationale radio-prijsvraag wor
den uitgezonden. De baten van
die prijsvraag komen ten goede
aan het Koningin Wilhelmina-
fonds van de kankerbestrijding.
Kent u uw vaderlandse ge
schiedenis?", zal aan de luiste
raars worden gevraagd in een
programma, dat luchtig en vro
lijk van toon is gehouden en
waarin 7 bekende figuren uit
onze nationale historie 't woord
zullen voeren. Het zal voor de
luisteraars de taak zijn de juiste
volgorde vast te stellen van
Piet Hein, Jan Stavast, Van
Speijck, Hugo de Groot, Joost
van den Vondel, Kenau Simons
Hasselaar en Jan van Schaffe-
laar.
Omdat het een prijsvraag is
voor een goed doel, moeten de
inzendingen vergezeld gaan van
een bedrag van 50 cent tot een
maximum van 1 aan postze
gels, te zenden aan Postbus
26000 te Amsterdam.
het nippertje is dicht gekomen.
Het gat was een slagveld van
betonbrokken, keien en modder.
Langs de vernielde caissons wor
den met drie grote kranen pers
kaden van klei gebouwd. Daar
tussen wordt een dijkkern van
zand gespoten. Het dijklichaam,
dat thans ten dele nog onder
water ligt, wordt voorts ver
sterkt door bietennetten, gevuld
met ongeveer een kubieke meter
steen en losgestorte steen op
z.g. stalen torpedonetten.
Het oostelijke gat bij Ouwer
kerk biedt een trieste aanblik.
Eén der landhoofden is totaal
vernield en de voorzieningen en
bezinkingen in het gat zijn gro
tendeels weggeslagen door de
felle stroom, die in en uit de pol
der komt, nu het westelijke gat
is gesloten.
Gisteren zijn op enkele plaat
sen al vrij grote diepten ge
meten, één daarvan was reeds
ruim 22 meter
Deskundigen weten op het
ogenblik niet, hoe l,ang men no
dig zal hebben om dit zeer kwa
lijke gat te sluiten. De gedach
ten variëren van drie tot acht
weken. Het sluiten van dit gat
met de uit Engeland aangevoer
moeilijk. Het zand dat wordt de phoenix-caissons maakt nog
gebruikt voor het aanmaken van
de bitumen, moet n.l. een droog-
proces ondergaan. Hierdoor kan
dus minder asfalt aan de dijken
worden gebracht. Om half Octo
ber met het voornaamste herstel
gereed te zijn, wil men zo wei
nig mogelijk tijd verloren laten
gaan.
Besloten is dat voortaan om
de veertien dagen ook op de
Zaterdagen zal worden gewerkt
en wel van 's morgens 6 tot
's middags 4 uur. Van Maandag
tot Vrijdag werkt men de klok
rond en is men van 6 tot 6 in de
weer om de zandasfalt op zijn
plaats te brengen en de binnen
kant van de dijken met gras
zoden te beveiligen.
een punt van overweging uit. In
elk geval ligt een reeks van deze
caissons op één der zandplaten
bezuiden het eiland Schouwen
gereed.
De nieuwe Ford-automobiel,
de X-100 die nog in het proef
stadium verkeert, zal nog deze
maand naar Europa worden
verscheept waar zij in Frankrijk
en Engeland ter bezichtiging zal
worden gesteld. In October be
leeft Parijs de primeur. De wa
gen wordt een laboratorium op
wielen genoemd, omdat de al
lernieuwste technische vindin
gen in deze auto zijn toegepast.
Op de eerste dag van de twee
de levensmiddenactie voor de
bevolking van Oost.-.Duitsland,
die Donderdag is begonnen, zijn
ongeveer 105.000 voedselpakket
ten uitgereikt.
Tot dusver schijnen de Oost-
duitse autoriteiten nog geen
uitgebreide maatregelen tegen
de actie te hebben getroffen,
hoewel de controle aan de
grens van O.-Berlijn door poli
tie en douane strenger schijnt
te zijn. De Oostduitse spoorwe
gen geven geen kaartjes voor
Berlijn buiten een straal van
50 km om de stad. In enkele
plaatsen bij Berlijn werden pak
ketten in beslag genomen.
In de Britse sector werden 75
merendeels Oostduitsers ge
arresteerd, die willen ageren bij
uitreikposten.
Natuurlijk zijn er ook in Frank
rijk grote bedrijven, die de ver
gelijking met moderne onderne
mingen in andere landen kunnen
doorstaan. Maar het overgrote
deel der Franse industrie bestaat
uit middelgrote en kleine fami
lie-bedrijven, die op aartsvader
lijke manier worden geleid. Voor
de export komen hun artikelen
vanzelfsprekend nfet in aanmer
king. Ouderwets als zij zijn, pro
duceren zij veel te duur om op
de wereldmarkt ook maar een
kleine kans te- kunnen maken.
Het is de Franse consument,
die de hoge prijzen mag neertel
len. En wanneer hij af en toe al
eens aanstalten maakt daar de
brui aan te geven, tracht de fa
brikant niet, zoals men zou ver
wachten, door prijsverlaging de
Blijkens het jaarverslag van
de C.O.V.A.S., de vereniging van
suikerbietentelers in Limburg,
zijn in het jaar 1952 ongeveer
1800 ha met bieten beplant,
waarvan de productie ruim 62
millioen kg beliep. Voor het a.s.
seizoen wordt een hogere op
brengst per ha verwacht,, n.l.
40.000 k,g tegen 37.000 kg in '52.
Dit is te danken aan de vroege
inzaai van het gewas, hetgeen
zoals reeds gebleken is ook be
vorderlijk is geweest om de ver-
gelingsziekte minder kans te ge
ven. Doordat het areaal is uit
gebreid, wordt voor het komen
de seizoen een aanvoer van 80
tot 90 millioen kg verwacht.
Het gemiddelde wortelgewicht
bleek bij steekproeven voor het
eerst gelijk te liggen met het
landelijk gemiddelde. Ook het
suikergehalte blijkt bevredigend
te zijn. De C.O.V.A.S. levert de
bieten aan de suikerfabriek te
Puttershoek. Medegedeeld werd
dat de vereniging thans ook
aandelen van een andere fa
briek heeft aangekocht.
markt te stimuleren, maar be
perkt hij eenvoudig de produc
tie. Zijn spaarpot is dik genoeg
om het te kunnen uitzingen, want
zijn winsten zijn hoog en van de
belasting, die hij betaalt, wordt
de fiscus niet vet.
Belastingontduiking is een van
de grootste euvelen, waaraan
Frankrijk lijdt. Frankrijk telt on
geveer 2 millioen boerenfamilies,
een derde deel der bevolking.
Daarvan betalen anderhalf mil
lioen families geen centime aan
directe belastingen, het overige
kwart slechts een miniem bedrag.
Over de industriëlen spraken we
al.
ELK ARTIKEL BELAST.
Notoire belastingontduikers zijn
verder de winkeliers, maar deze
Tijdens de eerste uren van de
19e Augustus had dr. Mossadeq
de toestand in Perzië in handen,
nadat er drie dagen tevoren een
poging tot een militaire staats
greep was mislukt. Diezelfde
dag, om 12 uur 's middags, stort
te zijn regime ineen.
Royalistische betogingen, door
enkele jongelieden op touw ge
zet, breidden zich uit tot mili
taire detachementen arriveerden,
die de straten onder leiding van
generaal Zahedi een revolution-
nair aanzien gaven. De ontstel
tenis was zó algemeen, dat noch
de politie noch enig onderdeel
van het leger gereageerd hebben
om Mossadeq te verdedigen.
De menigte, die een ogenblik
besluiteloos was, trok snel par
tij voor de sterkste groep en dat
waren in dit geval de royalisten.
Alle verzet heeft zich beperkt tot
enkele honderden soldaten, die
de lijfwacht vormden van de pre
mier en die evenzeer persoon
lijke redenen hadden om de val
van Mossadeq te verhinderen.
De verklaring voor deze verras-
In geautoriseerde bewerking uit het Amerikaanse door
E. VEEGENS—LATORF.
18)
Nadruk verboden.
„Maar waarom dan jij wel?"
„Omdat ik groter ben. Ik ben
groter en dikker dan Daiko. Ik
noem haar Flora. Ik noem alle
Amerikaanse meisjes bij haar
voornaam. Maar jij bent zo
klein."
„Zeg, hoe heet „put keng" in
het Engels?"
„Dat heet „geen eerbied". Dat
is een gewoon woord. Wil je een
paar mooie woorden leren?"
„Zeg mij alsjeblieft hoe ik het
moet zeggen.' Ik wil Flora ver
tellen waarom ik haar niet bij
haar voornaam noem."
„Als je een mooi woord wilt
gebruiken, zeg dan maar, dat
het is omdat je niet onhoffelijk
wilt zijn. Dat wil zeggen niet be
leeft. Of je zegt oneerbiedig."
Tom leerde de moeilijke woor
den en herhaalde ze voor zich
zelf. Toen hij met Flora alleen
was, stak hij van wal en zei,
„Daisow, ik ga je geen Flora
noemen."
„Waarom niet? Van mij mag
het best."
„Omdat vader zei, dat het..."
„Dat het wat?"
„Omdat... omdat ik niet on
hoffelijk en oneerbiedig tegen je
wil zijn."
„Wat zeg je? Tom, wat heb je
een lange woorden geleerd!"
„Gosie, ik wou, dat ik je Flora
kon noemen. Als ik later een
meisje heb, dan noem ik haar
Flora."
Daar gaf Flora hem een zoen
voor op zijn hoofd en Tom
schoot de keuken uit.
2.
Mevrouw Fong was in geen
weken °haar huis meer uit te
krijgen. Zij droeg haar Chinese
jasje en broek en zij wilde niet
uitgelachen worden, en op haar
leeftijd was een volkomen ver
andering van kleding iets on
denkbaars. Toen zij naar dit
vreemde land gekomen was, had
de gedachte haar geleid, dat
haar gezin in zijn omgeving ge-
eerd en gerespecteerd moest
worden. Dit was geen bewuste
gedachte; het was haar hele
levenshouding: dat niemand, ook
zij zelf niet, iets mocht doen, dat
hét gezin te schande maakte.
Meer verlangde zij niet van het
leven en van Amerika. Geen van
haar zonen zou haar onteren in
de ogen van haar buren; het was
een goddelijke en overal gelden
de wet, waaraan de leden van
gebonden voelden dan aan alle
mogelijke reglementen en ver
ordeningen. De straf op over
treding van deze onzichtbare
wet van de schijn was hoon en
spot.
En toch bevond zij zich hier
in een belachelijke situatie. Zij
had het gevoel, dat zij zich in
haar kleding naar de Amerikaan
se gebruiken moest richten,
maar tegelijk voelde zij dat als
iets onmogelijks. Hoe idioot zou
zij er uitzien met een hoed! Zij
had dameshoeden gezien en die
waren allemaal even mal ge
weest. Zij had gezien hoe dwaas
sommige oudere vrouwen in de
Chinezenwijk er uit zagen, die
een hoed opgezet en een lange
zwarte japon hadden aangetrok
ken, zoals de vrouwen van het
Leger des Heils die droegen, en
zij besloot, dat zij haar waardig
heid zou bewaren door zich aan
haar Chinese kleding te houden.
Zij wist tenminste hoe zij zich
op zijn Chinees hoorde te kleden.
Maar het viel haar niet moei
lijk om thuis te blijven. In China
blijven de vrouwen dikwijls
maandenlang in huis zonder ooit
buiten te komen. Zij was niet
gekomen om Amerika te bekij
ken; ze was gekomen om bij
haar gezin te zijn. Het was ech
ter een verrassing voor haar,
dat er in New York City eigen
lijk geen buren bestonden en dat
je nauwelijks een woord wissel
de met de mensen, die vlak
naast je of in hetzelfde huis
woonden. Dat maakte de zaak
veel eenvoudiger voor haar, daar
het gezin geheel aan zich zelf
buren had wilde dat zeggen, dat
de schijn op hoefde te houden.
Dikwijls stond mevrouw Fong
voor het raam het vreemde
stadsbeeld daar beneden aan te
zien en de Amerikanen, mannen,
vrouwen en kinderen te bekij
ken. 's Morgens was de straat
rustig en schoon. De trottoirs
waren van asphalt, zo glad als
een keukenvloer, en keurige
vuilnisbakken stonden op rijtjes
voor de hekjes van de souter
rains. Vlak bij was de Third
Avenue, die donker, rumoerig en
vertrouwd was. Er was iets in
de duisternis en vertrouwdheid
en drukte van de Third Avenue,
dat haar beviel. Zij had er nooit
naar verlangd in een stille straat
te wonen, wat volgens haar een
gebrek aan voorspoed beteken
de. Zij had altijd aan een drukke,
welvarende winkelstraat willen
wonen met veel lawaai en veel
mensen, en zich op voet van ge
lijkheid voelen met de millioe-
nen, die daar voor hun bestaan
streden. Third Avenue scheen
daaraan precies te voldoen. De
winkels kruideniers, groen-
tenwinkels, schoenmakerijen,
stoffeerderijen, winkels die he-
rencostuums met twee broeken
aanboden lagen allemaal vlak
bij elkaar. Huisvrouwen met
boodschappentassen, dikke vrou
wen in het zwart, jonge vrouwen
in lichtgebloemde kunstzijde,
vrachtwagens, auto's, groente
wagens met paarden ervoor,
straatorgels, alles trok in een
onafgebroken optocht langs de
hoek.
(Wordt vervolgd.)
een gemeenschap zich sterker je geen mensen had voor wie je
sende omwenteling is eenvoudig:
het niet op het tapijt verschijnen
van de Tudeh-partij.
Tot op dat moment had Mos
sadeq zoals steeds gedurende
de afgelopen twee jaar in een
oogwenk elke poging tot rebellie
weggevaagd. Maar niemand
maakte zich illusies; deze over
winning van de premier was niet
te wijten aan de onverdeeldheid
van de nationalistische partijen
achter hem, maar uitsluitend aan
de duidelijke goedkeuring van
de meest linkse partij.
De consolidatie van zijn suc
ces vereiste een anti-royalistische
onderdrukking, die tot het bit
tere einde moest worden doorge
voerd. Maar als de vluchtende
sjah van de troon vervallen ver
klaard zou worden en de repu
bliek ingesteld, zou vroeg of laat
de Tudeh-partij voordeel van de
situatie trekken. Mossadeq die
al zo lang de bijnaam verdiende
van „oude vos", geloofde eens te
meer tijd te kunnen winnen.
Deze dwaling werd hem nood
lottig. Het gerucht deed weldra
de ronde, dat de regering voor
bereidingen trof om krachtige
maatregelen tegen de Tudeh te
nemen. Even later vernam men
zelfs, dat de leiders van de Hit-
Ier-partij, de „Siunka", waren
vrijgelaten. Deze maatregel
wees erop, dat de regering niet
terugschrok om de Tudeh de
nederlaag te bezorgen door een
beroep te doen op de oproerige
elementen, zelfs op de getrou
wen van de sjah.
Het resultaat liet dan ook niet
op zich wachten: Geen uiterst-
links mens vertoonde zich op
straat om de regering-Mossadeq
te verdedigen. De val van deze
„oude vos" heeft bewezen, dat
de macht van de communistische
Tudeh zeer groot is; de Tudeh
steunde Mossadeq en deze laat
ste triomfeerde over zijn tegen
standers. Toen de Tudeh hem
losliet, viel hij.
Hoe zullen nu de nieuwe mees
ters Van Iran dit probleem op
lossen? Het leger zal zonder
twijfel de onderdrukkingsmaat
regelen tegen de Tudeh verster
ken. Zal het leger dus vergeten,
dat juist de illegaliteit deze par
tij zo sterk heeft gemaakt??
Generaal Zahedi zal ook de
oliekwestie moeten oplossen.
Welaan, de grote Amerikaanse
en Engelse oliemaatschappijen
hebben hun voordeel gehad van
het uitvallen van de Perzische
olie. De wederopenstelling van
de bronnen van Khouzistan zal
ongetwijfeld de grote kartels in
ongelegenheid brengen, want
deze lijden toch al onder over
productie......
En tenslotte nog dit: als Mos
sadeq gedurende de laatste
maanden van zHn macht gere
geerd heeft door de toestemming
van de uiterst-linksen, hoe zal
het dan met de sjah aflopen?
vervullen als belastinggaarders ia
zekere zin nog een nuttige taak.
Omdat de Franse staat via de di
recte weg slechts weinig belas
tinggelden binnenkrijgt (28 pro
cent van de totale belastingop
brengst) en de staatshuishouding
toch gaande moet worden gehou
den, tracht hij door de heffing
van een enorm aantal indirecte
belastingen aan zijn trek te ko
men. Bijna geen artikel, of het is
belast. Dat heeft Frankrijk zo
langzamerhand tot een der duur
ste landen van Europa gemaakt;
sinds 1950 zijn de kleinhandels
prijzen er met meer dan 50 °/o ge
stegen
Het onrechtvaardige van indi
recte belastingen is altijd, dat zij
de kleine man naar verhouding
zwaarder treffen dan de rijkaard.
In Frankrijk werkt het systeem
nog onrechtvaardiger, omdat de
loonbelasting, zowat de enige di
recte belasting die de staat nog
iets oplevert, wordt opgebracht
door de werknemers met vaste
lonen en salarissen, dus arbei
ders, ambtenaren, kantoorbe
dienden enz. Een arbeider met
twee kinderen en een loon van
3000 gulden per jaar betaalt 15
van zijn loon aan de belasting,
plus een veel groter bedrag aac
indirecte heffingen. Daarentegen
betaalt een boer met een vier- of
vijfmaal hoge inkomen langs de
directe weg niets, terwijl hij als
verbruiker van artikelen, die hij
zelf voor een goed deel voort
brengt, ook weniig indirecte be
lasting betaalt.
PARLEMENT REGEERT.
Het is begrijpelijk, dat de vak
bonden in verzet kwamen, toen
de vrees werd gewekt, dat de
regering-Laniel ter sanering van
de altoos berooide staatskas (er is
een tekort van meer dan 6 mil
liard gulden!) een onevenredig
grote veer van de slechts betaal
den en naar verhouding hoogst
belasten wilde plukken.
Dat de stakingsactie haar doel
voorbijschoot en dat de regering
tenslotte voor de vakbonden door
de knieën ging, omdat zij naast
de Marokkaanse kwestie niet ook
nog de last van een gevaarlijk
arbeidsgeschil durfde te dragen,
laten wij hier buiten beschou
wing. Onbegrijpelijk zal het voor
de gemiddelde Nederlandse lezer
zijn, dat nog geen enkele Franse
regering er toe is overgegaan het
geld te halen, waar het zit: in de
spaarkousen der boeren en in de
safes van de industriëlen, nering
doenden en vertegenwoordigers
der vrije beroepen.
De oplossing van dit raadsel
ligt hierin, dat in Frankrijk niet
de regering, maar het parlement
de baas is. En in het parlement
hebben alle belangengroepen hun
eigen vertegenwoordigers, die hel
natuurlijk niet wagen maatrege
len te steunen, die onpopulair zijn
bij hun kiezers. Onder de vele
partijen is er immers altijd wel
één, die de bijzondere belangen
van deze of gene groep nog wél
wil behartigen.
MET HULP VAN AMERIKA.
Helaas is het einde van de gees
telijke, politieke en economische
crisis, waarin Frankrijk verkeert,
nog steeds niet te zien. Voor een
deel is dat misschien te wijten
aan de hulp, die de Amerikanen
het land nog altijd zo royaal
schenken, bevreesd als zij zijn,
dat Frankrijk in Indo-China naar
een compromis met de commu
nist Ho Tsji Minh zou streven,
indien verdere steun uitbleef.
Die hulp stelt Frankrijk in
staat beslissingen, die al lang ge
leden hadden moeten worden ge
nomen, steeds weer op de lange
baan te schuiven. Maar het Ame
rikaanse congres zal niet eeuwig
scheutig blijven en eens zal
Frankrijk het mes moeten zetten
in wat er kwalijk zweert.
Het cngelukkige is, dat de
Fransen niet inzien, dat hoe eer
der dit gebeurt, hoe meer baat zij
bij de operatie zullen hebben.
(Van de P.A.-correspondent
te Parijs.)
De Westberiijnse politie heeft
Donderdag bekendgemaakt, dat
zij de Deense schrijver Arthur
Boernsted heeft aangehouden op
verdenking van spionnage ten
behoeve van de Sowjet-Bussi-
sche geheime dienst. Boernsted
is Donderdag aan de Amerikaan
se autoriteiten overgedragen-
Volgens de politie had Boern
sted getracht een Wit-Russische
emigrant in West-Berlijn te
dwingen voor de Russische ge
heime dienst te spionneren. De
politie-eenheid, die Boernsted
aanhield, is gespecialiseerd in het
verhinderen van pogingen tot
ontvoering.
Boernsted is 60 jaar en werd in
Leningrad geboren uit Deense
ouders. Tot zijn 30ste jaar had
hij in Rusland gewoond. Hij bezit
een Deens paspoort, is gehuwd
met een Russische en noemt
zichzelf journalist, aldus de West
beriijnse politie.
