Teleurstelling bij Kamerleden
Rampschaderegeling
over
Binnenlands Nieuws
VOERMAN-de PAUW
«D
Cij fers zeggen niets
Uitreiking diploma's Landbouwhuishoudschool
te Schoondijke
Nepalese stad door
opstandelingen bezet
Vonnis van Kenjatta c.s.
vernietigd
Dropping van Belgische
parachutisten
Wetsontwerp Watersnoodschade 1953'
Verwaarloosde dijken oorzaak der
overstroming
Chinese nationalisten
veroveren eiland
Afscheid van de directrice mej. J Verhage
Het beste bed
ooit gemaakt!
Verschenen is het voorlopige
verslag der Tweede Kamer over
het ontwerp van wet op de waters,
noodschade 1953.
Algemeen kon men instemmen
«net de uitspraak in de memorie
wan toelichting, dat van stonde af
aan bij de gehele bevolking de
overtuiging heeft post gevat, dat
de gevolgen van een ramp van zó
ernstige omvang als de onder
havige slechts door het gezamen
lijke Nederlandse volk kunnen
worden gedragen en dat de rege
ring dit gevoelen heeft.
Vele leden achtten het evenwel
teleurstellend, dat deze uitspraak
wordt voorafgegaan door een zin
snede, waarin wordt gesteld, dat in
het algemeen niet het rechtsgevoe
len bestaat, dat schade ten gevolge
*an overstromingen, stormen e.d.
door de gemeenschap moet worden
gedragen, maar dat het risico hier
van voor rekening van de bezitters
zelf dient te komen.
Deze leden waren van oordeel,
dat de motivering van de verlening
van financiële hulp van overheids
wege voor herstel en wederop-
ibouw, welke de regering in de der
de alinea van de memorie van toe
lichting geeft, n.l. dat slechts hier
door ernstige economische ont
wrichting en sociale repercussies
in de geteisterde gebieden voor-
xomen kunnen worden, verre van
volledig is. Deze motivering geeft
immers als rechtsgrond alleen de
schade aan, welke de gemeenschap
als zodanig door het niet verlenen
van financiële hulp zou lijden. Zij
gaat er aan voorbij, dat ook het
feit, dat de getroffenen zelf in
aood verkeren, voor de gemeen
schap verplichtingen schept
Zo zou ook gewezen kunnen wor
den op de plicht der gemeenschap,
voortvloeiende uit de onderlinge
solidariteit, om daar, waar haar
!eden schade lijden tengevolge van
-icioo dat zij mede in het alge
meen belang hebben gelopen, deze
schade indien ze althans van
Mtekenis is zoveel redelijker
wijs mogelijk en verantwoord is
iver allen om te slaan. Dit is een
.cChtsgrond, .welke, de regering bij
de regeling van de oorlogsschade
gok uitdrukkelijk heeft gesteld.
Vele leden waren van mening
dat de regering een onderscheid
maakt tussen „persoonlijke sfeer
gn „andere sectoren". Dit onder
scheid was de leden niet duidelijk
Bet kwam hun vrij gewrongen
voor en zij zagen niet in, waarom
misraad meer in de persoonlijke
sfeer zou liggen dan b.v. het eigen
huis, het vee, het eigen gereed-
schap, enz. Is het misschien de be
doeling van de regering geweest
zo'vroegen zij zich af, dat het Kijk
in beginsel alleen die schade zal
vergoeden, waardoor de gemeen
schap als zodanig in moeilijkheden
kan komen, maar niet de schade,
welke uitsluitend persoonlijke nood
af vermogensverlies veroorzaakt
INTEGRALE SCHADE
VERGOEDING?
Sommige leden vingen hun op
merkingen over het uitgangspunt
der regering aan met er op te
wijzen, dat dit wetsontwerp door
de talrijke getroffenen niet met
rroot enthousiasme is ontvangen
en dat hun teleurstelling nog gro
ter is geworden bij nauwkeurige
bestudering van de inhoud. Men
had anders verwacht. Algemeen
was men er van overtuigd, dat, uit
een oogpunt van gerechtigheid, de
schade, veroorzaakt door een ramp
ran deze omvang, slechts door het
gehele volk kan worden gedragen.
Die gezindheid bleek wel uit de
spontane wijze, waarop talrijke
grote en kleine giften aan het
Fampenfonds werden geschonken
om de zwaar getroffen streken
hulp te verschaffen.
Al heeft de regering in de me
morie Van toelichting verklaard,
dat zij de gevoelens van het Neder
landse volk deelt, in het ontwerp
zelf gaat zij uit van een systeem,
dat naar de mening van deze leden
volkomen in strijd is met de op
vatting van ons volk.
Door tal van leden werd aange
drongen op het verlenen van een
Integrale schadevergoeding, /.ij
waren zeer teleurgesteld, dat het
wetsontwerp niet van de noodzake
lijkheid hiervan uitgaat.
De regering, zo betoogde men,
heeft niet gesteld, dat een alge
hele schadevergoeding om finan
ciële of technische redenen onmo
gelijk is. Haar voornaamste argu
ment tegen een volledige vergoe
ding is, dat het tegenover de oor
logsslachtoffers niet te verdedigen
zou zijn, indien men de door de
watersnood getroffenen principieel
beter zou behandelen dan hen. De
juistheid van dit argument werd
van vele zijden bestreden.
Vele leden konden de gedachten-
gang van de regering wel volgen,
voor zover zij daarmede bedoelt,
dat er tussen beide rampen ver
band bestaat door het feit, dat nog
gedurende vele jaren de kosten
van de vergoeding der oorlogs
schade op het jaarlijkse budget van
het Rijk blijven drukken, zodat bij
het bepalen van de financiële mo
gelijkheden t.a.v. de watersnood-
schade met deze factor rekening
moet worden gehouden. Overigens
meenden zij echter, dat elke ramp
afzonderlijk moet worden be
schouwd en dat de mogelijkheden
t.a.v. de vergoedingen bekeken
moeten worden op het moment,
dat de regelingen worden getrof
fen. De gedupeerden, wier recht
op vergoeding is ontstaan in een
tijd, waarin 's lands financien zeer
zorglijk waren, mogen zich met
ten achter- gesteld voelen als de
getroffenen bij een andere ramp
grotere vergoedingen ontvangen,
omdat de financiële toestand of
andere omstandigheden dit moge
lijk maken.
Verscheidene andere leden wil
den geheel in het midden laten, of
het beginsel, waarvan de wet op de
materiële oorlogsschaden uitging,
heersend verschil bestaat. Bjj de
oorlogsschade was het motief voor
de afwijzing van de integrale scha
devergoeding niet, dat zulk een
vergoeding onredelijk of op zich
zelf ongewenst zou zijn, doch uit
sluitend, dat het financieel en eco
nomisch niet kon. Dit argument
geldt naar de mening van deze
leden thans zeker niet. Men kan
niet zeggen, dat de Nederlandse
gemeenschap thans een volledige
vergoeding van de materiële scha
de niet zou kunnen dragen. Trou
wens ook nu moet men er van uit
gaan, dat de schade geleden is en
dus gedragen moet worden.
De vraag is, door wie die schade
het best kan worden gedragen,
door de gehele Nederlandse volks
gemeenschap of door de in verhou
ding tot het Nederlandse volk klei
ne groep getroffenen in het Zuid-
Westen van ons land. Het ant
woord op deze vraag kan niet twij
felachtig zijn: de Nederlandse ge
meenschap is hiertoe veel beter in
VERWAARLOZING DER
DIJKEN.
De opmerking, dat de regering
wèl aansprakelijk zou zijn voor
oorlogsschade, doch niet voor wa
tersnoodschade, gaf enkele leden
aanleiding als hun oordeel uit te
spreken, dat men eerder het om
gekeerde kan betogen. Men kan de
regering niet verwijten, dat Duits
land ons in 1940 overvallen heeft,
doch zij gaat naar het oordeel van
deze leden niet geheel vrijuit ten
aanzien van de hoogte en het on
derhoud van onze dijken. Dit laat
ste blijkt reeds uit de omstandig
heid, dat alle nieuwe dijken, de af
sluitdijk, de dijk in de Brielse
Maas en die in de Braakman b.v.
het water gekeerd hebben, terwijl
honderden kilometers oude dijken
bezweken zijn, voornamelijk om
dat ze niet hoog genoeg waren.
Reeds uit dezen hoofde achtten
deze leden het noodzakelijk, dat de
schade ten gevolge van de waters
nood volledig vergoed wordt.
Ook sommige andere leden
meenden, dat de regering verant
woordelijk is voor de watersnood-
schade. Zij gingen in dit opzicht
verder dan degenen, die in de
vorige alinea aan het woord wa
ren. Huns inziens is de watersnood
in hoofdzaak het gevolg van ver
waarlozing der dijken. Dit is, zo
meenden zij, sedert Februari wel
gebleken en het is van allerlei
kanten door deskundigen beves
tigd.
Tegen het betoog, dat verwaar
lozing van onze dijken de hoofd
oorzaak zou zijn geweest, van de
watersnood, kwam men van an
dere zijden krachtig op. Daarbij
wordt blijkbaar vergeten, dat de
waterstand in de nacht van 31
Januari op 1 Februari j.l. op tal
van plaatsen 60, 70 en zelfs meer
centimeter hoger is geweest dan
ooit eerder was voorgekomen en
dat de dijken niet zijn doorgebro
ken, omdat ze te zwak waren, doch
omdat het water over de kruin
heenliep, hetgeen op grond van er
varingen gedurende verscheidene
eeuwen niet te verwachten was
geweest.
De hoogte, waartoe de schade
vergoeding zal worden verleend, is
echter mede afhankelijk van de al
gemene economische toestand van
ons land en van de draagkracht
der bewoners. Ongetwijfeld zijn
deze aanzienlijk gunstiger dan on
middellijk na de bevrijding.
De vraag, of deze verbetering
echter reeds van die aard is, dat
de schadevergoeding algemeen in
tegraal kan worden geboden, wil
den de hier aan het woord zijnde
leden in eerste aanleg aan de rege
ring voorleggen. Zij zouden hier
omtrent een duidelijk en met
redenen omkleed antwoord van de
regering op prijs stellen. Gaarne
zqüden zij o.m. daarbij een over
zicht ontvangen van de kosten,
wMke integrale vergoeding over
de gehele linie met zich mee zou
brengen. Ook zouden zij gaarne
vernemen, op welk bedrag de re
gering de gehele rampschade
raamt.
Het van verschillende zijden ge
voerde betoog, dat de oorlogs
slachtoffers geen bezwaar zouden
mogen maken tegen de toekenning
van een hogere vergoeding aan de
watersnoodslachtoffers, vond niet
bij alle leden instemming. Er wa
ren ook leden, die de redenering
der regering konden delen.
Bijna algemeen verklaarde men
er ernstige bezwaren tegen te heb
ben, dat het wetsontwerp geen
regeling bevat betreffende de ver
goeding van huisraadschade, doch
deze geheel overlaat aan het na
tionaal rampenfonds.
Dat de regering in principe
heèft gebroken met het beginsel
Van de vergoeding naar draag
kracht, juichte men vrij algemeen
toe. Van verschillende zijden werd
er echter de aandacht op geves
tigd, dat dit beginsel op verschil
lende punten toch weer is binnen
geslopen. Hieruit blijkt een twee
slachtigheid welke men niet juist
achtte.
Sommige leden meenden, dat de
totale duur van de afwikkeling
van de schadegevallen geschat
wordt op twee jaar. Indien dit
juist mocht zijn, achtten zij dit
veel te lang. Door zo min mogelijk
bureaucratisch te werk te gaan en
zoveel mogelijk het volk zelf in te
schakelen bij de werkzaamheden
moet het mogelijk zijn de afwik
keling te bespoedigen.
K. V. P. VOERDE
BESPREKINGEN MET
BELGISCHE ZUSTERPARTIJ.
Deze week hebben de partij
leiding van de christelijke volks
partij uit België en die der
katholieke volkspartij, in Den
Haag besprekingen gevoerd.
Behalve de algemene politieke
situatie in de beide landen is tij
dens deze besprekingen bijzon
dere aandacht gewijd aan de
Europese vraagstukken, die mo
menteel in West-Europa in het
middelpunt der belangstelling
staan.
Uit nationalistische bron te Tai-
peh (Formosa) is Donderdag
vernomen, dat Chinese nationalis
tische guerilla's het eiland Toeng-
sjan hebben veroverd in een on
verwachte aanval van het eiland
Quemoy uit. Quemoy ligt 3 mijl
uit de kust van Foekien en is in
handen van de nationalisten.
Toengsjan, dat na uren van
verbitterde gevechten zou zijn
veroverd, bevindt zich ongeveer
80 mijl ten zuiden van Quemoy en
35 mijl ten noorden van Swatow.
POLITIEMAN VIEL UIT AUTO
De Apeldoronse politieman
H. J. Rutgers is gisteren op de
Brouwersmolenweg achterover
uit een rijdende politie-bestel-
auto gevallen. In zorgwekkende
toestand werd hij naar het
Juliana ziekenhuis overgebracht.
Het slachtoffer is waarschijn
lijk door een samenloop van om
standigheden tegen de, blijkbaar
niet goed gesloten achterdeur ge
vallen, die het op dat moment
begaf.
SCHIETPARTIJ
IN OUD-IJMUIDEN.
In de nacht van Woensdag op
Donderdag heeft zich in het oud
ste gedeelte van IJmuiden een
incident voorgedaan waarbij de
40-jarige monteur J. M. tot drie
maal toe door een brigadier van
politie in de benen is geschoten.
De man kwam onder de in
vloed van sterke drank thuis en
bedreigde zowel zijn vrouw als
zijn dochter met moord en dood
slag. De dochter riep om hulp en
de politieman die daarop ver
scheen probeerde het huis bin
nen te dringen. Dit werd hem
belet door M. die boven aan de
trap met zwaar meubilair stond
te zwaaien. Toen de brigadier de
trap wilde bestormen werd hij
door een stoel geraakt. Hij zag
geen andere oplossing dan drie
schoten te lossen op de woeste
ling. Daarna kon hij de monteur
overmeesteren, met hulp van een
toegeschoten marechaussee.
Blijkbaar had de beschonken
IJmuidenaar er nog niet genoeg
van. De strijd laaide opnieuw op.
De vechtende kluwen is van de
trap gerold teneinde de strijd in
het portaal voort te zetten. Daar
is ten slotte de vechtersbaas de
finitief ingetoomd, op een draag
baar bevestigd en naar het An-
tonius ziekenhuis overgebracht.
De vrouw had inmiddels de
vlucht genomen. De dochter had
zichzelf in een kamer opgesloten.
KORPORAAL BESTAL
DRONKEN ZAKENMAN.
In de nacht van Zaterdag op
Zondag j.l., omstreeks 4 uur
„leverde" een taxichauffeur aan
het politiebureau Huygenspark
te 's-Gravenhage een dronken
man af, die de prijs van de rit
niet had kunnen betalen. De man
werd in een cel ondergebracht
om zijn roes uit te slapen.
In de loop van de Zondag
ochtend was de man weer nuch
ter en zou hij kunnen vertrekken.
Tot zijn grote schrik bleek toen
dat hij zijn portefeuille met
2200 en autopapieren kwijt
was.
De man was, terugkomende
van zaken uit Zeeland, in Den
Haag en Scheveningen ,,aan de
haar 200 had gegeven. Zij was
naar een schoonheidsinstituut
gegaan en had nu nog ongeveer
150 over.
Haar vriend was de 31-jarige
beroepsmilitair, korporaal S. K„
gelegerd in Ede. K. werd naar
Den Haag gebracht. Hij bleek
nog ongeveer 1700 en de auto
papieren te bezitten.
De taxichauffeur met wie de
militair was meegereden, had
hem naar Ede gebracht en een
vorstelijke fooi gekregen. De tip
werd tot normaal bedrag terug
gevoerd en de gedupeerde feest
vierder, 'n zakenman uit Noord-
Holland kreeg het overgebleven
geld, ruim 1700 terug.
K. bevindt zich thans in mili
tair arrest.
wanneer U niet tegelijkertijd de kwaliteit
tussen Uw vingers voelt en het model kunt be
oordelen.
Komt ze gerust bekijken en betasten, onze
kwaliteits-opruimingsartikelen in
Mantels, Japonnen, Toppers, Regenkleding,
Mantel-costuums in Yersey 64.90),
Heren-costuums vanaf 49,
en U zult CONSTATEREN dat de prijzen
nu, belachelijk laag zijn.
U kunt er nu nog van profiteren. Komt
U maar 'ns kijken.
Noordstraat 5153 Terneuzen
HAGENAAR VOOR
40.000 OPGELICHT.
De Haagse recherche heeft de
48-jarige koopman F. E. van der
B„ uit Amsterdam aangehouden,
omdat hij, zoals hij naderhand
tijdens het verhoor bekende, een
Hagenaar, de heer G. V. K„ had
opgelicht voor 40.000.
Van der B. 'had verklaard
grote zaken in papier en olie te
doen, voor welke transacties hij
de Hagenaar had weten te inte
resseren. In de periode van Mei
1952 tot Juli 1953 ontving hij
daarvoor ƒ40.000, van welk be
drag hij op grote voet leefde.
Toen hij weer geld nodig had,
vertelde hij de Hagenaar dat hij
de opbrengst van zijn zaken had
belegd in tapijten, welke in Mar
seille opgeslagen waren. Hij had
nu nog 10.000 nodig om deze
te vervoeren, e.d.
De Hagenaar vertrouwde het
niet meer en deed aangifte bij
de politie.
De oplichter is opgesloten en
voorgeleid voor de officier van
justitie.
HET TOEVAL HIELP
OPLICHTER.
De recherche te 's-Gravenhage
heeft de 32-jarige chauffeur W
P. G. in verzekerde bewaring ge
steld omdat hij ervan verdacht
wordt een bandenfirma te heb
ben opgelicht voor veertien auto
banden. Er werden vijf banden
achterhaald. De chauffeur bleek
reeds negen banden te hebben
verkocht, die tezamen ongeveer
1600 waard waren.
G. was chauffeur bij een am
bassade, maar werd ontslagen
omdat hij plezierritjes met de
auto van zijn werkgeefster maak
te. Hij kreeg onaangenaamheden
thuis omdat hij geen geld ver
diende. Hij ging in de handel. Hij
kocht autobanden en verkocht
deze beneden de door hem be
taalde prijs.
Namens de .ambassade kocht
hij banden, welke bestelling door
de bandenfirma werd gecontro
leerd. Het toeval wilde echter
dat de ambassade de bestelling
bevestigde, want deze had even
eens te zelfder tijd banden ge
kocht. Naderhand kwam uiter
aard uit, dat de chauffeur de fir
ma had opgelicht.
TWEE ERNSTIG GEWONDEN
BIJ AUTOBOTSING.
Woensdagmiddag omstreeks 4
uur is door onbekende oorzaak
een Ford-personenauto, komen
de uit de richting Den Haag op
de rijksweg nabij Sassenheim
door de heg gereden, die de ver-
keersbanen voor de verschillende
verkeersrichtingen op deze druk
ke weg van elkaar scheidt. De
auto reed met een grote snel
heid op een uit de richting Am
sterdam komende personenauto,
die met een snelheid van onge
veer 120 km per uur reed.
De auto's werden volkomen
verpletterd. De twee inzittenden
van de Ford-auto liepen beiden
zeer ernstige verwondingen op
zij werden naar het academisch
ziekenhuis te Leiden overge
bracht. Deze twee inzittenden
waren de heer J. Fontein uit
Zaandam en de heer C. J. Epen
huizen Uit Middelburg, die als
lifter meereed. De bestuurder
van de andere auto, de heer D.
Hoenger uit Velsen, kreeg geen
enkele verwonding, maar liep
alleen een shock op.
In het verenigingsgebouw al
hier vond de uitreiking plaats
van de diploma's aan de geslaag
de cursisten der landbouwhuis
houdschool.
Het was burgemeester F. A.
van Rosevelt, die als voorzitter
van de commissie van toezicht
de bijeenkomst opende, en harte
lijke welkomstwoorden sprak
tot ouders, leerlingen en genodig
den. Hieronder bemerkten we
o.m. mej. G. Sikkens, de consu
lente der Z. L. M„ mr J. F. C.
Schlingemann, algemeen secre
taris der Z. L. M„ de directrice
der landbouwhuishoudschool te
Terneuzen mej. De Vries, alsme
de de ouders der scheidende di
rectrice mej. J. Verhage.
Mej. Van Oeveren, die de leiding
der school in handen is gegeven,
werd eveneens hartelijk welkom
geheten.
Mej. Sikkens reikte met een
toepasselijk woord de diploma's
uit aan de geslaagden en wees
de meisjes er op, dat dit diplo
ma voor hen grote waarde heeft.
Nu ook zij haar werk gaat ver
laten om in het huwelijksbootje
te stappen, verklapte mej. Sik
kens, dat Schoondijke, waar zij
zelf eens directrice is geweest,
nog altijd een warm plekje in
haar hart heeft. Mej. Verhage
bracht zij oprechte dank voor 't
vele werk, dat zij steeds met zo
veel plezier voor de Schoondijk-
se school heeft gedaan.
Mr Schlingemann herinnerde
er aan, hoe mej. Verhage in 1946
is begonnen zonder schoolgebouw
en dat zij het landbouwhuishoud-
onderwijs weer geheel opnieuw
heeft moeten opbouwen. Spr.
bracht dank voor de goéde sa
menwerking en wenste mej. Ver
hage veel goeds in haar nieuwe
werkkring.
Mevr. Ramondt sprak namens
de commissie van toezicht enkele
woorden en sloot zich aan bij de
vorige sprekers wat betreft de
vele lof, die mej. Verhage werd
toegezwaaid. Zij overhandigde
mej. Verhage een blijvende her
innering aan haar Schoondijkse
tijd. Hiervoor was een bedrag uit
het Ouderfonds geput, zodat de
gehele streek daarin bijgedragen
had.
Op haar verzoek reikte mej.
Verhage het Marijkebekertje uit
aan de beste leerlinge van het
aar. Rina Hennekeij uit Schoon
dijke was dolgelukkig, toen zij 't
bekertje in ontvangst mocht ne
men.
De heer J. J. Rosseel uit Aar
denburg bood voor de school een
foto aan van de eerste landbouw-
huishoudcursus, die o.l.v. mej.
Van Prooije gehouden was. Hier
werd al in de grijze oudheid het
fundament gelegd voor het land-
bouwhuishoudonderwijs in Wes
telijk Zeeuws-Vlaanderen.
Namens de leerkrachten bracht
ds Schopenhauer mej. Verhage
hartelijk dank voor de goede sa
menwerking. Een voorbeeld van
deze samenwerking is wei dat
mevr. Schijve geen afscheids
woord durfde spreken uit angst
dat zij haar speech door haar ont
roering niet zou kunnen voltooi
en. Mej. Verhage heeft zich met
haar gehele hart ingezet voor het
onderwijs en zal ook een warm
plaatsje blijven innemen in de
harten van hen, die met haar sa
menwerkten.
Ook namens de leerkrachten
mocht mej. Verhage een cadeau
in ontvangst nemen.
Burgemeester F. A. van Rose
velt tenslotte wenste ouders en
leerlingen geluk met de behaalde
resultaten en nam op zijn beurt
met enkele hartelijke woorden
afscheid van de directrice.
Hierna sprak de scheidende di
rectrice voor de laatste maal haar
gediplomeerde leerlingen toe. Zij
hoopte dat de geslaagden het
huishoudelijk werk ook met ple
zier zullen doen, zodat zij een
prettige en gelukkige tijd tege
moet gaan.
Voorts sprak de directrice woor
den van dank voor het vele goede,
dat over haar was gezegd en zij
nam ontroerd afscheid van West
Zeeuws-Vlaanderen, waar zij met
plezier heeft gewerkt.
De nieuwe directrice, mej. Van
Oeveren, sprak nog enkele woor
den. Zij hoopte dat de school on
der haar leiding evengoed zou
functionneren als onder haar
voorgangster. Zij riep aller mede
werking in om te slagen en dank
te voor het vertrouwen dat men
nu reeds in haar stelde.
Na al deze ernstige woorden
volgde een uitgebreid program
ma, dat door de leerlingen der
school werd verzorgd.
Hieronder volgen de namen der
gediplomeerde leerlingen der
Twee-jarige primaire cursus:
Clara van der Hooft, Lina de Ja
ger en Saartje Marsilje, allen te
Biervliet; Mimi van Belois, Mien
Fenjjn, Corrie Fieret, Anneke de
Feijter, Sarie van de Heuvel, Lies-
je van den Heuvel, Maddy van de
Hjke, Jo Neuféglise, Jeantje de
Roojj, Ria Versprille, Jo de Visser,
Nellie de Baare, Riek van Houte
en Jeanet van Room, allen te Bres-
kens: Jozien Brakman, Lien But
ler, Tanny van Gijs, Rina Herman,
Koos van der Hooft, Jozien Luteijn,
en Jo Merk, allen te Groede; Ellie
Vinke te Hoofdplaat; Jannie Houg,
Lena Simpelaar, Rie Verhage en
Suus Quaars, allen te Nieuwvliet;
Levina de Marée, Hannie Risseeuw,
Jannie Scheels en Mini de Wolff,
allen te Oostburg; Lies Dekker,
Krina Deij, Nannie de Dobbelaere,
Annie Haartsen, Rina Hennekeij,
Saartje de Koeijer, Annie Steijaert
en Anna Verduijn, allen te Schoon
dijke, Jo de Feijter en Corrie de
Nood te Waterlandkerkje, en Jan-
neke van de Reepe te Zuidzande.
Diploma één-jarige landbouw-
huishoudcursus
Ellie de Smidt te Cadzand; Ina
Contant te Oostburg; Jannie Dek
ker. Liesbeth Meijers, Riet Meijers,
Ineke Ramondt en Tanny Verduijn,
allen te Schoondijke; Jans Dees te
St Kruis; Annie de Rufjter te
Sluiskil en Jo Martijn en Jannie
Quaak, beiden te IJzendijke.
Aantekening voor costuumnaaien
Jannie Dieleman en Joke Faas,
beiden te Biervliet; Tiny Keijmel
te Breskens en Janneke Kindts te
Schoondijke.
Getuigschrift voor 2 jaar costuum
naaien
Ina Cappon te Breskens; Ria Ba-
rendse, Hannie van Halst en Mies
Hendriks, allen te Groede; Lien
Leenhouts te Retranchement en
Addy Quist en Suus van der Slik-
ke, beiden te Schoondijke.
EN STAALWARENFABRIEKEN 16 ZEVENBERGEN
Door W. KERREMANS
67)
Nadruk verbdoen.
Thuis was de familie verheugd
dat de knappe zoon, die zo'n
groot heer was geworden, voor
een poosje kwam logeren. Geert
naag en was boer geworden en zijn vader
rol" gegaan en had zoals bleek deed nog wat licht werk
in café's nogal kwistig zijn geld ,,'t Is toch een
Geert, „dat jij
uitgegeven.
Op een plein in Scheveningen
nam hij een taxi. De chauffeur
zag dat in de taxi een militair
meereed. Deze stapte in 't Bezui-
denhout uit. De chauffeur, niet
wetende wat hij met de dronken
man moest doen, bracht hem
naar de politie.
Later ging de chauffeur nog
een kopje koffie drinken in een
café in de binnenstad, waar hij
de militair ook aantrof. De mi
litair bleek op' zijn beurt in dit
café zeer royaal te zijn.
De militair verdween daarna
in een andere taxi. De recherche
ging op zoek naar de militair.
Een agent van de jeep-patrouille
herinnerde zich dat in het Bezui-
denhout een meisje woonde, dat
een militair tot vriend had. Het
a- - - meisje werd opgespoord; en on-
al of niet juist was, doch meenden, ^ervraaK<j Zij verklaarde dat
fc' SfiSS&SÏÏiS?ÏÏ&IÏI haar vriend haar had bezocht en
merakel", zei
door een paar
jaar met je snuffert in die boe
ken te zitten, het zo'n eind hebt
kunnen brengen, maar ik ben
toch nog liever boer."
„Wel, Geert, dan hebben we
allebei onze zin. Beter kan het
niet."
„En ga jij nou met de groot
heid om?" vroeg zijn moeder ver
rukt.
Marien begreep dat een ont
kenning een teleurstelling voor
haar zou zijn en daarom ant-_
woordde hij spottend:
„Ja moeder, dat is om zo te'
zeggen mijn dagelijkse omgang."
„Met graven en baronnen en.
zo?"
„Ja, dat is niks bijzonders."
„Ook met baronessen?" infor
meerde Geert gretig.
„Ja, ja, daar ben ik net mee
als met jullie hier".
Met verering keek zijn moeder
hem aan en zei zacht:
„Wat de Here toch een groot
werk aan jou heb gedaan".
„En hè je nou nooit nie es spijt
er van gehad Marien", vroeg zijn
vader, „dat je geen boer ben ge
worden?"
„Neen vader, geen ogenblik. Ik
heb r*e in deze positie altijd heel
gelukkig gevoeld en dat doe ik
nog. Ik zal weer met evenveel
lust en pleizier aan het werk
gaan, zodra ik een plaats heb."
„Da kan nog wel een hertje
aanlopen, schat ik?"
„Ik maak er geen haast mee,
maar als ik het ernstig aanpak
kan ik wel iets vinden".
„Zitten ze zo gezeid verlegen
om je?" vroeg hij grinnikend.
„Verlegen zal ik niet zeggen,
maar ze kunnen me wel gebrui
ken."
Het dorp was trots op zijn def
tige zoon. De huzaar leefde nog
en gedroeg zich alsof hij eigen
lijk de man was die het veulen
zo ver had gebracht. Meester
Schippers was als hoofd vap een
school naar elders vertrokken,
maar Marien reisde er heen om
hem te bezoeken.
Een glorie was het voor zijn
ouders, toen Marien na een be
zoek bij de dokter en diens
vrouw daar te dineren werd ge
nodigd en Marienwerd na die
onderscheiding verlegen onder de
eerbied, die zijn vroegere vrien
den en kennissen hem betoonden.
Het diner bij de dokter was
eigenlijk het eerste van die aard,
dat Venkel bijwoonde. Bij Korte-
bas had hij met de familie aan
tafel gezeten, maar een uitnodi
ging als van de dokter had hij
nog niet gehad. Hij sloeg daar
om zijn boek over „Vormen" nog
eens op en leerde er o.a. uit dat
het gebruik was om een week
na zo'n diner een digestie-visite
te maken en Marien hield zich
aan dit voorschrift. Hij had reeds
vernomen, dat er intussen een
vriendin van mevrouw Van Stra
ten bij haar logeerde, eigenlijk
de jongere zuster van een vrien
din, die onder droeve omstandig
heden leefde. Zij was enige jaren
gehuwd geweest en had een
kindje, een onvoldragen, uiterst
zwak knaapje, dat met alle zor
gen omringd, moeizaam in het
leven werd gehouden. Toen het
kind twee jaar was, kreeg haar
man een wilde passie voor een
variété-ster, die hij openlijk, als
of hij geen vrouw en kind had,
naliep en slaafs gehoorzaamde.
Ifjj drong er bij zijn vrouw op
aan te scheiden. Tenslotte, hoe
wel of misschien juist omdat zij
hem nog liefhad, stemde zij toe
en haar man huwde de ster, die
hem na korte tijd brutaal be
droog, maar die hij niet meer kon
opgeven.
Na deze bitter zware slag, die
Dora van een opgewekte, levens
lustige vrouw maakte tot een
terneergedrukte, stille verstotene,
trof haar een tweede: het kind
stierf en daarna was zij onver
schillig voor het leven geworden,
zwaarmoedig, verouderd en een
zaam.
Met veel moeite had mevrouw
Van Straten Dora overgehaald
enige tijd bij hen te komen en zij
met haar man deden wat moge
lijk was om de zwaar getroffen
jonge vrouw afleiding en opbeu
ring te geven.
De dokter en zijn vrouw wacht
ten Venkel in de zitkamer en na
zijn entrée en begroeting wilde
hij plaats nemen, toen de deur
nogmaals geopend werd en Dora
binnentrad.
Venkel kon een zachte uitroep
niet inhouden, want daar voor
hem stond het meisje-van-toen.
Hij herkende haar zonder de ge
ringste weifeling, al was het dan
ook bijna 10 jaren geleden dat hij
haar voor een kort ogenblik had
gezien, als een dartel, jong ding,
die vol blijde verwaqhting het
leven tegemoet snelde, dat .haar
zo pijnlijk teleurgesteld had. Nu
was ze een door smart gebogen,
door leed gemartelde vrouw met
een droefgeestig afwezige blik,
die zonder enige belangstelling
naar hem keek.
(Wordt vervolgd.)
700 Personen, naar men ge
looft communistisch ge
ïnspireerd, hebben de stad Bil-
lauri, een handelscentrum in
West-Nepal, bezet, aldus te Nw.-
Delhi ontvangen berichten.
De leider van de aanvallers
zou een zekere Pant zijn, een
volgeling van de Nepalese re
bellenleider dr Singh, die ander
half jaar geleden naar Tibet
uitweek nadat hij uit de gevan
genis van Katmandoe was ont
snapt. Pant is ook onlangs uit
■een gevangenis ontvlucht.
Na de verovering van Billauri
maakten de opstandelingen zich
gereed voor een aanval op de
naburige stad Dhangari, die
dicht bij de grens met India
ligt. De Indische grenspolitie is
in dit gebied versterkt teneinde
infiltratie te voorkomen.
Het hooggerechtshof van Ke
nia heeft de vonnissen tegen
Jomo Kenjatta en 5 andere
Afrikaanse leiders, beschuldigd
van hulpverlening aan de Mau
Mau, vernietigd.
Het hof nam de mening van
de verdediger in het proces, D.
N. Pritt, over dat de rechter die
de vonissen heeft uitgesproken,
niet bevoegd was de zaak te be
handelen. Zij heeft een herbe
rechting gelast.
De beschuldigden waren allen
tot 7 jaar gevangenisstraf ver
oordeeld na een proces, dat 4
maanden heeft geduurd. Zij
blijven in hechtenis.
Maandagmiddag 20 Juli tus
sen 15 en 15.30 uur zullen uit 2
Belgische Dakota's 30 Belgische
parachutisten worden gedropt
in de Ooy bij Nijmegen.
De Belgische parachutisten
zullen- deelnemen aan de vier
daagse afstandsmarsen.
