Sultan Hamid schreef brief aan
ingin Juliana
Hei neergeschoten Britse vliegtuig
Geruchten rond
dood
Wat te doen met
voedingsmiddelen,
WSMe
Breuk tussen Faroek
en Narriman
vaarl
99Ingrijpen van Amerika kan
uitkomst brengen99 9 aldus Hamid
ONRUST IN ROEMENIE?
SPAARKAS-KLIMOP
Scherp protest van Londen
Staatsgreep van Malenkow
die nat geworden zijn bij de
overstroming
TWEEDE BLAD
Zaterdag 14 Maart 1953
8e Jaargang No. 2291
nieuwe instructies
Ex-Koningin naar Zwitserland
afgereisd
E VRIJE ZEEUW
De tekst van de brief van sul
tan Hamid II aan Koningin Julia
na, d.d. 14 Maart 1950, die in de
zitting van het hooggerechtshof
te Djakarta ter sprake kwam,
luidt als volgt:
„Diep getroffen door de politie
ke ontwikkelingen in Indonesië
sinds de overdracht van de sou-
vereiniteit door het Koninkrijk
der Nederlanden aan de republiek
Indonesië voel ik behoefte Uwe
Majesteit deelgenoot te maken
van mijn zorgen omtrent de toe
komst van mijn land.
Uit uwe handen mocht de rege
ring van de R.I.S. op 27 December
1949 de onafhankelijkheid ont
vangen.
De gebeurtenissen in alle
delen van Indonesië sedert de
onafhankelijkheid hebben mij de
zekerheid geschonken, dat broe
derstrijd en chaos binnen korte
tijd verwacht moeten worden en
dat derhalve Indonesië haar on
dergang tegemoet gaat.
Zeer ernstig is de toestand in
Oost-Java. Op grond van mij
verstrekte inlichtingen ben ik
ervan overtuigd, dat cultuur
ondernemingen direct gevaar lo
pen, weshalve de terugroeping
dezer werkers urgent moet wor
den geacht.
In Indonesië zijn sympto
men van afbrokkeling en ver
wording te constateren. Voor
alsnog vormen slechts de staten
Oost-Sumatra, Oost-Indonesië en
West-Borneo en het deelgebied
Riouw een gunstige uitzondering
doch ook daar zijn subversieve
krachten actief en het is twijfel
achtig of de regering in die sta
ten in staat zal blijken het roer in
handen te houden.
Ongetwijfeld beschikken uw
raadslieden over gegevens van
gelijke aard, weshalve een gede
tailleerde beschrijving der zo ver
ontrustende verschijnselen onno
dig schijnt.
Ik moge het derhalve ook als
bekend veronderstellen, dat het
evenwicht in de verhoudingen,
welke ten tijde van de souverei-
niteitsoverdracht bestond, thans
geheel is verstoord.
Bij het streven naar gebieds
uitbreiding door opheffing van
deelgebieden maakt de republiek
Indonesië (Djogja) gebruik van
alle onwettige middelen, waarbij
de bepalingen van de constitutie
met voeten worden getreden.
Reeds wordt in verschillende
streken het communisme openlijk
gepropageerd. Ik betreur het te
moeten constateren, dat de rege
ring van Indonesië, waarvan ik
zelf deel uitmaak, deels niet de
kracht en de macht en deels niet
de wil bezit om deze stroom te
keren en de grondwet te hand
haven en tot uitvoering te bren
gen.
Voor mij, evenals voor enkele
andere leden van de regering,
wordt het dan ook zeer moeilijk
nog langer mede de verantwoor
delijkheid te dragen in een rege
ring, welke zelfs niet in staat is
aan eigen richtlijnen en principes
vast te houden, haar besluiten te
doen uitvoeren en handhaven en
zich te doen respecteren.
Ik moge met het bovenstaande
in staat zijn geweest U in grote
lijnen een beeld te geven van de
troosteloze toestand waarin land
en volk van Indonesië verkeren
cn welke ernstige gevaren in de
naaste toekomst dit land bedrei
gen.
Immers door de bestaande on
rust, de afpersingen, stakingen,
belemmeringen van handel en
bedrijf en tevens door een giftige
propaganda worden het land en
het Indonesische volk rijp ge
maakt voor de toepassing van
anarchistische en communisti
sche ideologieën.
De belangen van Nederland
zijn ten nauwste betrokken bij de
huidige politieke ontwikkeling
hier te lande, de uitvoering van
de overeenkomsten ter Ronde
tafelconferentie gesloten en het
voortbestaan van de Unie Neder
landIndonesië staan op 't spel,
doch in niet mindere mate is
voor de verhouding van Amerika
tot Rusland en de positie van
Amerika in de Zuid-Oost Pacific
dit afglijden van Indonesië een
gevaar.
Majesteit, geen licht meer zien
de in de mij omringende duister
nis, geen weg meer wetende uit
het moeras, waarin mijn land
dreigt te verzinken, wend ik mij
tot U. Ik weet immers dat ook
thans in Uw hart nog liefde leeft
voor mijn land en volk.
Dit is een bede om Uw persoon
lijke hulp en bijstand.
Ik weet dat ik veel van U
vraag, wellicht meer dan U kan
en mag geven, doch de omstan
digheden nopen mij ertoe mij tot
U te wenden met dit verzoek, dat
ik zie als de enige mogelijkheid
tot redding van Indonesië.
Ik heb de eer te zijn in grote
eerbied en toewijding,
Uwer Majesteits adjudant
in buitengewone dienst.
Aldus de brief van sultan Ha
mid, die door de griffier werd
voorgelezen.
Beklaagde verklaarde op een
vraag van de president, dat het
voorgelezen stuk gelijk was aan
de tekst van de brief, die hij had
verzonden. De president merkte
op, dat in het concept van de
brief een gedeelte was doorge
haald. Dit gedeelte luidde als
volgt:
„Ik ben ervan overtuigd, dat
nog slechts een ingrijpen van
Amerika en Engeland uitkomst
zou kunnen brengen, dat slechts
stappen van de regeringen dezer
landen bij de regering van Indo
nesië een remmende invloed kun
nen hebben en wellicht de rege
ring van de V.S.I. zouden kun
nen dwingen met aanwending
van alle beschikbare middelen te
trachten een verder afglijden
naar anarchie en communisme
te voorkomen.
Majesteit, met dit doel voor
ogen wend ik mij tot U in dit
ogenblik van grote nood om U te
vragen uw persoonlijke bemid
deling te willen verlenen om dit
te bewerkstelligen".
Vervolgens vroeg de president
aan beklaagde, of dit onderwerp
Het officiële Joegoslavische
persbureau „Tanjoeg" meldt dat
Roemenië, na het overlijden van
maaschalk Stalin, langs de Roe-
meens-Joegoslavische grens in
„feite de staat van beleg heeft
afgekondigd".
Hieraan wordt toegevoegd dat
de verwachting bestaat dat de
Roemeense grensposten spoedig
met grote Sowjetrussische een
heden zullen worden versterkt.
Het persbureau maakt voorts
melding van sabotagedaden in
Roemeense fabrieken en van
het, ondanks strikte voorzorgs
maatregelen, naar Joego-Slavië
uitwijken door 3 Roemeense
grenswachten.
Ik koop als regel
iedere week een zegel!
(Kon. goedgek. 3 Juni 1952)
Secretariaat:
Margrietstraat 15, Terneuzen.
in het concept was opgenomen
op last van beklaagde of op ini
tiatief van mr. Kruijthof. Be
klaagde antwoordde, dat hij het
zich niet meer kon herinneren.
Wel wist hij zeker, dat hij dat
gedeelte had doorgestreept.
De president merkte hierop,
dat volgens mr. Kruijthof het
bewuste gedeelte van het concept
een van de punten was die op
last van beklaagde waren opge
nomen.
Beklaagde verklaarde opnieuw,
dat hij het zich niet meer kon
herinneren. Bij het lezen van
bedoeld gedeelte was hij er van
geschrokken, zodat hij het had
doorgestreept. Beklaagde voegde
hieraan toe, dat hij onder het
lezen tot het inzicht was geko
men, dat dit gedeelte verraad
betekende tegenover het eigen
land.
Ook toen de president verder
aandrong, hield beklaagde vol,
dat hij zich niet meer kon herin
neren, of hij het bedoelde punt
had opgegeven of niet.
Het Britse ministerie van Bui
tenlandse Zaken heeft medege
deeld, dat definitief is vastge^
steld, dat het Britse vliegtuig
door een Russisch vliegtuig is
neergeschoten. De aanval ge
schiedde in de luchtcorridor van
Berlijn naar Hamburg, even voor
dat het Britse vliegtuig West-
Duitsfland zou binnenvliegen. De
Britse Lincoln werd bij Bleckede
aan de Elbe neergeschoten. De
Britse onder-minister voor de
Luchtvaart, Ward, deelde in het
Lagerhuis mee, dat van de 7 in
zittenden van het vliegtuig er zes
om het leven zijn gekomen en de
ze ver.de gewond.
Men heeft fragmenten van een
granaat gevonden, die niet tot de
munitie van Lincolnbommenwer-
pers behoort. De neergeschoten
Lincoln maakte een zwaaiende
beweging voordat het in vlam
men neerstortte, aldus is door
het Foreign-Office verklaard.
Geheime stukken zijn voor de val
uitgeworpen en in de Britse zóne
terecht gekomen. Britse militai
re politie ter plaatse verklaarde,
dat verscheurde logboeken en
kaarten zijn gevonden. Men
dacht, dat de bemanning ze voor
het uitwerpen verscheurd had.
Chauffeurs van vrachtauto's,
die Donderdagavond uit Oostelij
ke richting de Britse zóne zijn
binnengekomen, hebben ver
klaard, dat zij gezien hebben hoe
Oost-Duitse brandweerlieden uit
Boizenburg naar het brandende
wrak van'de Britse Lincoln snel
den en met schuimblusapparaten
het vuur bedwongen. Oost-Duit
se politiemannen, Sowjet-Russi-
sche officieren en burgers ston
den bij het wrak. Een politie
man zou stukken van een grijs
blauw uniform aan Russische
officieren overhandigd hebben.
Volgens een lezing van de bur
gemeester van drie West-Duitse
plaatsjes bij Bleckede, die zeggen
de aanval op de Lincoln van het
Voedingsmiddelen, die nat ge
worden zijn, kunnen spoedig tot
bederf overgaan. Aardappelen
en groenten, waarbij rotting is
opgetreden, zijn voor het gebruik
ongeschikt. Dit is evenzo het
geval met nat geworden grutters
waren, zoals havermout, meel,
puddingpoeder e.d. Hierin ont
staat spoedig schimmel en bac-
teriegroei, die het gebruik ervan
ongewenst maken.
Nat geworden voedingsmidde
len, die nog voor de consumptie
geschikt zijn, moeten gekookt
worden. Ze mogen nimmer rauw
worden gegeten. Aardappelen,
groenten (koolsoorten en ook
groenten, die anders rauw ge
geten worden, zoals veldsla),
peulvruchten, uien, voor zover
zij niet tot rotting zijn overge
gaan, moeten vóór het gebruik
gekookt worden. Dit geldt
eveneens voor rijst en verse en
gedroogde vruchten.
Van zure appelen moet men in
elk geval appelmoes maken. Voe
dingsmiddelen, die niet gekookt
kunnen worden zoals koek, cho
colade, suikerwerken, thee, kof
fie, cacao, specerijen, jam en
stroop moeten vernietigd wor
den. De inhoud van potten, die
met schroefdeksel of karton zijn
afgesloten, moet als verloren
worden beschouwd.
De inhoud moet worden ver
nietigd, tenzij men deze kan
koken. Inmaak die niet afgeslo
ten was, zoals inmaak in het
zout, of die was afgesloten met
perkamentpapier, is eveneens
voor het gebruik ongeschikt.
Geweckte groenten en fruit
zijn brukbaar, als het glas onbe
schadigd is en de flessen goed
gesloten zijn gebleven. Zijn de
flessen nog goed gesloten, dan
hoort men bij het openen de
lucht naar binnen zuigen. De bui
tenzijde van de flessen moet
vóór het openen worden afge
spoeld met verdund bleekwater.
De inhoud dient gekookt te wor
den gedurende tenminste 15 mi
nuten.
Bij conserven in blik moet men
eveneens de buitenzijde van het
blik afspoelen met bleekwater,
alvorens dit te openen. Blikken,
die zijn doorgeroest, zijn onbruik
baar. Van goedgekurkte onbe
schadigde flessen met wijn, azijn,
olie e.d., is de inhoud bruikbaar,
indien eerst de flessen aan de
buitenzijde met verdund bleek
water worden afgespoeld.
Nat geworden boter, marga
rine en vet zijn nog geschikt
voor bakken en braden.
In kringen van ex-communis
ten in Duitsland doen geruchten
de ronde als zouden de gebeurte
nissen in Moskou het gevolg zijn
van een staatsgreep van Malen
kow. Sedert het partijcongres
van October van het vorig jaar
was er in de Sowjet-Unie maar
één man machtiger dan Malen
kow, dat was Stalin. Stalin had
enkele instrumenten om zijn
macht te behouden; het belang
rijkste daarvan was wat later het
artsencomplot werd genoemd.
Malenkow beroofde Stalin van
dit instrument. Sindsdien was
Malenkow de machtigste, al zat
Stalin nog in het zadel. Het was
nu geen grote moeite meer hem
daaruit te wippen.
Deze redenering klinkt logisch,
maar men dient haar met alle
voorbehoud te aanvaarden. In een
regiem zoals de Sowjet-Unie dat
kent, is alles zo geregeld en ge
organiseerd, dat men zich moei
lijk kan voorstellen, dat het
overlijden van de maarschalk 'n
zeer natuurlijke zaak zou zijn.
En toch kan het dat gewis zijn
geweest. Men doet daarom goed
aan dergelijke geruchten niet te
veel geloof te schenken.
Er valt echter niet aan te ont
komen, dat in de gebeurtenissen
van de laatste maanden enkele
moeilijk te verklaren feiten op
duiken. Daar is vooral het z.g.
artsencomplot. Iedere Sowjet-
Russische leider moest zich in
het Kremlinziekenhuis laten op
nemen als Stalin het wenste.
Wie niet bruikbaar meer was,
stierf aan hartzwakte, zoals Zda-
now de oprichter van de Komin-
form, enkele maanden nadat
Tito was uitgebroken.
Welke reden kan Stalin hebben
om dit betrouwbare apparaat te
liquideren? Hij was er de man
niet naar oude schoenen weg te
gooien voor hij nieuwe had. Dan
zijn er verdachte dingen in de
manier waarop 't artsencomplot
bekend werd gemaakt. Op dezelf
de dag berichtte radio-Moskou,
dat Stalin naar de opera was
geweest. Dit bericht werd later
in alle talen herhaald. Klaarblij
kelijk moest de wereld weten, dat
de dictator in Moskou was en dat
hij een goede gezondheid genoot.
Moesten de luisteraars de indruk
krijgen, dat Stalin het roerend
met de gang van zaken eens
was? Daags tevoren verspreidde
de Russische omroep een uitzen
ding over de hartelijke vriend
schap tussen Lenin en Stalin.
Tussen de regels door kon men
horen, dat 'n soortgelijke vriend
schap Stalin en Malenkow bond.
Malenkow had het vele propa
ganda-apparaat van de Sowjet-
Unie in handen. Terstond daar
na critiseerde Malenkow openlijk
de politie van Beria. Dat was
een bewijs, dat hij de macht in
handen had, want critiseren van
Beria's politie is de ongezondste
bezigheid die men in Rusland
kent. Er werd gezegd, dat het
hier om een Joodse samenzwe
ring ging maar van de 3 hoofd-
beschuldigden was er maar één
Jood. Beweerd wordt dat Stalin
op dezelfde manier om -het leven
is gekomen als de leiders die bij
hem in ongenade waren gevallen.
Er stonden 8 doctoren om zijn
sterfbed. Had Malenkow al een
nieuwe ploeg medische moorde
naars opgesteld?
Ook is er nu plotseling sprake
van een nieuwe minister van
volksgezondheid. In deze redene
ring is het laatste punt zwak. Er
is geen bewijs, doch het zijn al
leen vermoedens. En voor wie
de berichten omtrent de gezond
heidstoestand van de Sowjet-lei-
der in de laatste jaren naslaat, is
diens heengaan niet onverwacht,
maar dat Malenkow tijdig zou
hebben gezorgd, dat hij de touw
tjes in handen kreeg is niet on
logisch, ook al moet men niet
vergeten, dat dergelijke geruch
ten wel moeten ontstaan omtrent
kwesties waarbij geen vrije con
trole en berichtgeving mogelijk
zijn.
begin tot het eind gevolgd te
hebben, werd het Britse toestel
twee maal aangevallen. Bij de
eerste aanval werd een motor ge
troffen waardoor het vliegtuig
omlaag gleed tot ongeveer 300 m
boven de grond. De twee straal
jagers, die de aanval onderna
men, volgden het Britse toestel en
losten opnieuw een salvo, die de
Lincoln volkomen in vlam zette.
Boven de Elbe spatte het toestel
uit elkaar. Even tevoren had
;n drie mannen er uit zien
springen.
Premier Churchill ontbood des
kundigen en functionarissen om
de rapporten over het incident
te bestuderen.
Minister Eden noemde in een
rede te New-York de aanvallen
door communistische Migs op
Amerikaanse en Britse vliegtui
gen boven Duistland „barbaars".
Over het neerschieten van de
Lincoln-bommenwerper zeide de
minister o.m., dat de Britse rege
ring „dit ernstige incident hoog
opneemt".
Hij voegde hieraan toe: Op
zettelijke en niet-uitgeiokte aan
vallen van deze aard door wat
verondersteld worden bevriende
strijdkrachten te zijn, kunnen
slechts barbaars worden ge-
genoemd".
In de New-Yorkse bladen
werd Vrijdag veel aandacht be
steed aan het neerschieten van 'n
Britse Lincolnbommenwerper bo
ven Duitsland door Russische
jagers. Het gebeurde wordt als
een ernstig incident beschouwd.
De „New-York Times" zegt in
een hoofdartikel o.m., dat „Euro
pa de vrees bekruipt voor een
nieuwe crisis tussen de Sowjet-
Unie en het Westen als gevolg
van de tweede communistische
aanval op Westelijke vliegtui
gen binnen twee dagen. Op zijn
allerminst laten deze aanvallen
de brandende haat zien, die de
communistische vliegeniers is in
geprent en die wel moet leiden
tot dergelijke incidenten. In het
ergste geval moeten zij worden
beschouwd als uitingen van een
weloverwogen politiek.
De „New-York Herald Tribu
ne" is van mening, dat „alle Wes
telijke militaire vliegtuigen, die
bij het ijzeren gordijn opereren,
voor de strijd moeten worden
uitgerust, opdat zij bij een aan
val weerstand kunnen bieden.
Aan de piloten moet worden dui
delijk gemaakt, dat het niet-al
leen hun recht, maar ook hun
plicht is om iedere vijandige ac
tie van Russische vliegtuigen af
te slaan".
De republikeinse voorzitter van
de commissie voor de strijdkrach
ten uit het huis van afgevaardig
den, Short, heeft er op aange
drongen de Sowjet-Unie „krach
tig aan te pakken", aangezien
zijn inziens kracht de enige taal
is, welke Rusland verstaat.
„Wanner zij (de Russen) over jmen. Tot nu toe mochten
de grens op ons grondgebied ko- vliegtuigen tot vlak boven
men, moeten wij hen de volle 1 grens komen.
laag geven en, indien zij van hun
gebied uit onze vliegtuigen be
schieten, moeten wij terugschie
ten", aldus Short, die hieraan
toevoegde: „Ik vraag mij af,
waarom zij op onze vliegtuigen
schieten en wij niets hieraan
doen, behalve dat wij misschien
een beleefde nota zenden".
TSJOEIKOF BESCHULDIGD
DE BRITTEN.
Naar het Russische persbureau
„Tass" meldt heeft, de opper
bevelhebber der Russische bezet
tingstroepen in Duitsland, gene
raal Tsjoeikof, de Britse hoge
commissaris in Duitsland, Sir
Ivone Kirkpatrick, een nota doen
toekomen, waarin hij protesteert
tegen „het schenden van de de
marcatielijn van de Oost-Duitse
volksrepubliek door een Brits
vliegtuig".
Volgens de Russische generaal
weigerde de Britse bommenwer
per niet alleen gehoor te geven
aan een bevel van twee Russische
vliegtuigen om hen te volgen
naar het dichtstbijzijnde vlieg
veld, doch opende de Lincoln het
vuur op de Russische toestellen,
die hierop het Britse toestel neer
schoten.
PROTEST VAN BRITSE
HOGE COMMISSARIS.
De Britse hoge commissaris in
Duitsland, Kirkpatrick, heeft
V rijdag bij de Sowjet-autoriteiten
geprotesteerd tegen het neer
schieten van de Britse bommen
werper. Hij noemde het voorval
een „opzettelijke en wrede daad
van agressie".
In de nota, gezonden aan gen
raai Tsjoeikof, hoofd van de
Sowjet-controlecommissie
Duitsland, eiste de hoge commis
saris een onmiddellijk Sowjet-
onderzoek en bestraffing van
degenen, die verantwoordelijk
zijn voor „deze aanslag".
Een woordvoerder van het
Britse ministerie van Buitenland
se Zaken heeft verklaard, dat de
neergeschoten Lincoln machine
geweren had, maar geen kanon
nen.
In November 1945 is door de
vier bezettende mogendheden
overeen gekomen, dat burger
lijke en militaire vliegtuigen bij
vluchten naar Berlijn gebruik
konden maken van drie corri
dors, elk ongeveer 30 km breed
De Russen behoefden niet van
tevoren te worden verwittigd.
In antwoord op een vraag zei
de woordvoerder nog, dat de Lin
coln geen munitie aan boord had,
zodat hij het vuur van de aanval
lers niet kon beantwoorden. De
beschuldiging dat het vliegtuig
120 km diep in Oostduits gebied
zou zijn doorgedrongen, noemde
de woordvoerder belachelijk.
VOOR DE R.A.F.
De Britse luchtmacht heeft nieu
we instructies ontvangen. De
vliegtuigen mogen niet binnen 10
mijl van het „ijzeren gordijn" ko-
de
de
door
Allan Penning
49)
(Nadruk verboden)
Als een Oosterling op dreef
komt, is het einde nog niet direct
in zicht. Zij hebben de tijd en
leven zich uit in beeldspraak met
een weelde van woorden, die aan
een volgeladen druivenrank doet
herinneren. En als Europeaan
sta je daar tegenover met een
mond vol tanden, want wie pro
beert mee te doen krijgt alras
een gevoel of hij de ander voor
het lapje houdt.
Peter had tenslotte zijn buik
vol van de tijdrovende plichtple
gingen en wilde eindelijk wel
eens weten, wat de dikke com-
pradore van hem wilde.
„En,.Lauw Wong, vertel me r,u
eindelijk eens waar het om gaat.
Als de grote Lauw Wong zich
verwaardigt in eigen persoon de
rivier op te komen, dan is er toch
zeker wel iets belangrijks."
De wijsheid van de heer van de
„Ping Ho" is onuitputtelijk en
komt die van de grote Confucius
nabij. De betrouwbaarheid en het
stilzwijgen van de koene zeevaar
der Peter Wins zijn spreekwoor
delijk," antwoordde Lauw Wong
en nogmaals boog hij het waardi
ge bovenlijf in een iets diepere
neiging.
Het werkte aanstekelijk op Pe
ter en, zonder er zich zelf reken
schap van te geven, antwoordde
hij in een soortgelijke rede.
„De vriendschap van de mach
tige Lauw Wong is voor mij als
de zoete koestering van de och
tendzon", zei hij ernstig. Maar
toen voelde hij weer de belache
lijkheid van zijn poging en ver
volgde: „Maar, zullen we nu eens
tot zaken komen. Lauw Wong?
Gewone zakentaal, daar ben ik
tenslotte veel beter in thuis, of
schoon zulke verzen in proza,
zoals we zo juist tegen elkaar
hebben opgezegd, ook wel eens
aardig zijn om de tijd door te ko
men. Maar, op de duur wordt het
mij een beetje te vermoeiend."
Toen kwam de aap uit de
mouw. Lauw Wong kwam een
gunst vragen voor een vriend
van hem, een rijk handelaar, die,
op een dagreis afstand van Can
ton, in het binnenland woonde
en bericht had ontvangen, dat
zijn broeder, de grote en opper
machtige Tjong Yong Seng, die
iedereen in Shanghai ongetwij
feld kende en hoogachtte, naar
zijn voorvaderen was opgeroe
pen. Zijn broeder, Tjong Yong
Seng, dat zou kapitein Wins zijn
achtenswaardige vriend, indien
Lauw Wong hem zo mocht noe
men, begrijpen, moest met alle
eerbetoon en praal, die een zo
groot man rechtens toekwam, be
graven worden en zijn broeder,
Ping Yong Seng, moest zo spoe
dig mogelijk naar Shanghai om
bij de begrafenis te zijn, daar hij
nu, na de dood van zijn broeder,
de oudste van het geslacht was
en derhalve de verantwoordelijk
heid van de gehele familie op
zijn onwaardige schouders kwam
te rusten. En daar Lauw Wong
gehoord had, zoals hij alles hoor
de wat in Canton omging, dat de
„Ping Ho" nog diezelfde dag
naar Shanghai zou afvaren, zon
der een tussenhaven aan te doen,
smeekte de compradore de kapi
tein, hem de gunst te bewijzen,
zijn vriend, Ping Yong Seng, als
passagier mede te nemen. Wel
iswaar had hij enige onbeduiden
de bagage en enkele getrouwe
bedienden bij zich, zonder welke
een groot man als Ping Yong
Seng moeilijk reizen kon, doch
hij twijfelde er niet aan, of daar
tegen zou geen bezwaar bestaan
Peter Wins voelde er machtig
weinig voor. Zijn schip, hoewel
comfortabel, was nu eenmaal
niet voor passagiers ingericht en
de enkele hut, waarin hij een
passagier zou kunnen bergen, lag
naast zijn eigen hut. Peter had
weinig lust om de rust op zijn
eigen terrein aan boord te doen
verstoren door een invasie van
Chinezen. Hij wist maar al te
goed, wat die paar woorden „en
kele getrouwe bedienden" bete
kenden. Hij verontschuldigde
zich.
„Lauw Wong, ik zou u gaarne
van dienst zijn, indien het mij
mogelijk was, maar werkelijk,
het gaat niet. De „Ping Ho", die
door haar vreemde uiterlijk mis
schien aan een jacht doet den
ken, is inderdaad maar een
vrachtbootje en accomodatie voor
passagiers hebben wij ongelukkig
gerwijze niet. Was Ping Yong
Seng een man van geen beteke
nis, dan zou hij zijn matje aan
dek kunnen uitrollen, maar een
vriend van Lauw Wong kunnen
wij onmogelijk die gemakken
aanbieden, waarop zijn geboorte j
zijn plaats in de grote Chines
De moeder van ex-koningin
Narriman van Egypte, mevr.
Sadek, heeft Vrijdag te Genève
verklaard, dat haar dochter
thans definitief haar echtgenoot
voor goed heeft verlaten".
Sadek deelde ern correspon
dent van Reuter mede, dat zij
nog enkele dagen in Genève zal
blijven en haar dochter daarna
naar Cairo zal meenemen.
Zij zeide, dat Narriman Farosk
„om particuliere redenen" had
verlaten, daar hun „karakters
helemaal niet met elkaar over
eenkomen".
Met betrekking tot Narrimans
zoon, koning Foead de Tweede,
zeide zij, dat er nog geen plannen
bestaan om hem in de onmiddel
lijke toekomst naar Egypte terug
te brengen.
Zij sprak berichten tegen, dat
zij een of andere mededeling van
premier Naguib voor Narriman
had meegenomen.
Zij zeide, dat er van echtschei
ding pas sprake zou kunnen zijn,
nadat Narriman in Egypte zou
zijn teruggekeerd.
Oud-koning Faroek van Egyp
te heeft door zijn advocaat een
samenleving hem rreht geven. ïk j wf"
kan U met zeggen, Lauw Wong,
hoe zeer het mij spijt, dat ik zelfs
deze onbetekende dienst niet aan
mijn vriend kan bewijzen, maar
ik zou U beledigen, indien ik Ping
Yong Seng een hem onwaardig
verblijf zou aanbieden."
In stilte zuchtte de gezagvoer
der: „Tjonge, tjonge, Peter, dat
heb je netjes gezegd. Het lijkt
wel of het uit een boekje is voor
gelezen."
(Wordt vervolgd.)
hij volgens Reuter eigenlijk heeft
toegegeven, dat hij en zijn negen
tienjarige echtgenote Narriman
gescheiden gaan leven.
Deze verklaring werd afgelegd
naar aanleiding van het vertrek
van ex-koningin Narriman en
haar moeder naar Zwitserland.
In Faroeks verklaring werd ont
kend, dat hij had ingestemd met
een echtscheiding. Hij had Narri
man slechts toestemming gege
ven Italië te verlaten.
Het besluit van Narriman was
volgens Faroek een gevolg van
de propaganda van de vijanden
van het Egyptische koninklijke
huis. De moeder van Narriman,
mevrouw Sadek, „die kennelijk
nauwe betrekkingen met Egyrv
sche politieke elementen onder
houdt" heeft haar tot het besluit
opgezet, aldus de verklaring.
Volgens sommige berichten
had premier Naguib aan mevr.
Sadek een ultimatum meega
geven, waarin de terugkeer van
koning Foead die bij Faroek in
Rome blijft, wordt geëist. Indien
hieraan geen gevolg zou worden
gegeven, aldus de berichten, zou
in Egypte de republiek worden
uitgeroepen.
Ex-koningin Narriman zal een
procedure tot echtscheiding tegen
prins Faroek beginnen als zij in
Egypte terug is. Dit is te Cairo
verklaard door haar oom, Moe-
stafa Kamel Sadek.
„Narriman blijft in Genève in
afwachting van een inreisvisum
van de Egyptische autoriteiten",
zo deelde de oom nog mei?.
„Het visum is reeds aange
vraagd".
Volgens het Egytpische blo 1
„Al Ahram" heeft een advocaat
in Cairo van de familie van Nar
riman opdracht gekregen de in
diening van een eis tot echtschei
ding voor een Mohammedaans
gerechtshof voor te bereiden.
Faroek zou slechte behandeling
van zijn echtgenote en een on
zedelijke levenswijze, strijdig met
de Mohammedaanse moraal, ten
laste worden gelegd, aldus het
blad.