Sultan Hamid schreef brief aan ingin Juliana Hei neergeschoten Britse vliegtuig Geruchten rond dood Wat te doen met voedingsmiddelen, WSMe Breuk tussen Faroek en Narriman vaarl 99Ingrijpen van Amerika kan uitkomst brengen99 9 aldus Hamid ONRUST IN ROEMENIE? SPAARKAS-KLIMOP Scherp protest van Londen Staatsgreep van Malenkow die nat geworden zijn bij de overstroming TWEEDE BLAD Zaterdag 14 Maart 1953 8e Jaargang No. 2291 nieuwe instructies Ex-Koningin naar Zwitserland afgereisd E VRIJE ZEEUW De tekst van de brief van sul tan Hamid II aan Koningin Julia na, d.d. 14 Maart 1950, die in de zitting van het hooggerechtshof te Djakarta ter sprake kwam, luidt als volgt: „Diep getroffen door de politie ke ontwikkelingen in Indonesië sinds de overdracht van de sou- vereiniteit door het Koninkrijk der Nederlanden aan de republiek Indonesië voel ik behoefte Uwe Majesteit deelgenoot te maken van mijn zorgen omtrent de toe komst van mijn land. Uit uwe handen mocht de rege ring van de R.I.S. op 27 December 1949 de onafhankelijkheid ont vangen. De gebeurtenissen in alle delen van Indonesië sedert de onafhankelijkheid hebben mij de zekerheid geschonken, dat broe derstrijd en chaos binnen korte tijd verwacht moeten worden en dat derhalve Indonesië haar on dergang tegemoet gaat. Zeer ernstig is de toestand in Oost-Java. Op grond van mij verstrekte inlichtingen ben ik ervan overtuigd, dat cultuur ondernemingen direct gevaar lo pen, weshalve de terugroeping dezer werkers urgent moet wor den geacht. In Indonesië zijn sympto men van afbrokkeling en ver wording te constateren. Voor alsnog vormen slechts de staten Oost-Sumatra, Oost-Indonesië en West-Borneo en het deelgebied Riouw een gunstige uitzondering doch ook daar zijn subversieve krachten actief en het is twijfel achtig of de regering in die sta ten in staat zal blijken het roer in handen te houden. Ongetwijfeld beschikken uw raadslieden over gegevens van gelijke aard, weshalve een gede tailleerde beschrijving der zo ver ontrustende verschijnselen onno dig schijnt. Ik moge het derhalve ook als bekend veronderstellen, dat het evenwicht in de verhoudingen, welke ten tijde van de souverei- niteitsoverdracht bestond, thans geheel is verstoord. Bij het streven naar gebieds uitbreiding door opheffing van deelgebieden maakt de republiek Indonesië (Djogja) gebruik van alle onwettige middelen, waarbij de bepalingen van de constitutie met voeten worden getreden. Reeds wordt in verschillende streken het communisme openlijk gepropageerd. Ik betreur het te moeten constateren, dat de rege ring van Indonesië, waarvan ik zelf deel uitmaak, deels niet de kracht en de macht en deels niet de wil bezit om deze stroom te keren en de grondwet te hand haven en tot uitvoering te bren gen. Voor mij, evenals voor enkele andere leden van de regering, wordt het dan ook zeer moeilijk nog langer mede de verantwoor delijkheid te dragen in een rege ring, welke zelfs niet in staat is aan eigen richtlijnen en principes vast te houden, haar besluiten te doen uitvoeren en handhaven en zich te doen respecteren. Ik moge met het bovenstaande in staat zijn geweest U in grote lijnen een beeld te geven van de troosteloze toestand waarin land en volk van Indonesië verkeren cn welke ernstige gevaren in de naaste toekomst dit land bedrei gen. Immers door de bestaande on rust, de afpersingen, stakingen, belemmeringen van handel en bedrijf en tevens door een giftige propaganda worden het land en het Indonesische volk rijp ge maakt voor de toepassing van anarchistische en communisti sche ideologieën. De belangen van Nederland zijn ten nauwste betrokken bij de huidige politieke ontwikkeling hier te lande, de uitvoering van de overeenkomsten ter Ronde tafelconferentie gesloten en het voortbestaan van de Unie Neder landIndonesië staan op 't spel, doch in niet mindere mate is voor de verhouding van Amerika tot Rusland en de positie van Amerika in de Zuid-Oost Pacific dit afglijden van Indonesië een gevaar. Majesteit, geen licht meer zien de in de mij omringende duister nis, geen weg meer wetende uit het moeras, waarin mijn land dreigt te verzinken, wend ik mij tot U. Ik weet immers dat ook thans in Uw hart nog liefde leeft voor mijn land en volk. Dit is een bede om Uw persoon lijke hulp en bijstand. Ik weet dat ik veel van U vraag, wellicht meer dan U kan en mag geven, doch de omstan digheden nopen mij ertoe mij tot U te wenden met dit verzoek, dat ik zie als de enige mogelijkheid tot redding van Indonesië. Ik heb de eer te zijn in grote eerbied en toewijding, Uwer Majesteits adjudant in buitengewone dienst. Aldus de brief van sultan Ha mid, die door de griffier werd voorgelezen. Beklaagde verklaarde op een vraag van de president, dat het voorgelezen stuk gelijk was aan de tekst van de brief, die hij had verzonden. De president merkte op, dat in het concept van de brief een gedeelte was doorge haald. Dit gedeelte luidde als volgt: „Ik ben ervan overtuigd, dat nog slechts een ingrijpen van Amerika en Engeland uitkomst zou kunnen brengen, dat slechts stappen van de regeringen dezer landen bij de regering van Indo nesië een remmende invloed kun nen hebben en wellicht de rege ring van de V.S.I. zouden kun nen dwingen met aanwending van alle beschikbare middelen te trachten een verder afglijden naar anarchie en communisme te voorkomen. Majesteit, met dit doel voor ogen wend ik mij tot U in dit ogenblik van grote nood om U te vragen uw persoonlijke bemid deling te willen verlenen om dit te bewerkstelligen". Vervolgens vroeg de president aan beklaagde, of dit onderwerp Het officiële Joegoslavische persbureau „Tanjoeg" meldt dat Roemenië, na het overlijden van maaschalk Stalin, langs de Roe- meens-Joegoslavische grens in „feite de staat van beleg heeft afgekondigd". Hieraan wordt toegevoegd dat de verwachting bestaat dat de Roemeense grensposten spoedig met grote Sowjetrussische een heden zullen worden versterkt. Het persbureau maakt voorts melding van sabotagedaden in Roemeense fabrieken en van het, ondanks strikte voorzorgs maatregelen, naar Joego-Slavië uitwijken door 3 Roemeense grenswachten. Ik koop als regel iedere week een zegel! (Kon. goedgek. 3 Juni 1952) Secretariaat: Margrietstraat 15, Terneuzen. in het concept was opgenomen op last van beklaagde of op ini tiatief van mr. Kruijthof. Be klaagde antwoordde, dat hij het zich niet meer kon herinneren. Wel wist hij zeker, dat hij dat gedeelte had doorgestreept. De president merkte hierop, dat volgens mr. Kruijthof het bewuste gedeelte van het concept een van de punten was die op last van beklaagde waren opge nomen. Beklaagde verklaarde opnieuw, dat hij het zich niet meer kon herinneren. Bij het lezen van bedoeld gedeelte was hij er van geschrokken, zodat hij het had doorgestreept. Beklaagde voegde hieraan toe, dat hij onder het lezen tot het inzicht was geko men, dat dit gedeelte verraad betekende tegenover het eigen land. Ook toen de president verder aandrong, hield beklaagde vol, dat hij zich niet meer kon herin neren, of hij het bedoelde punt had opgegeven of niet. Het Britse ministerie van Bui tenlandse Zaken heeft medege deeld, dat definitief is vastge^ steld, dat het Britse vliegtuig door een Russisch vliegtuig is neergeschoten. De aanval ge schiedde in de luchtcorridor van Berlijn naar Hamburg, even voor dat het Britse vliegtuig West- Duitsfland zou binnenvliegen. De Britse Lincoln werd bij Bleckede aan de Elbe neergeschoten. De Britse onder-minister voor de Luchtvaart, Ward, deelde in het Lagerhuis mee, dat van de 7 in zittenden van het vliegtuig er zes om het leven zijn gekomen en de ze ver.de gewond. Men heeft fragmenten van een granaat gevonden, die niet tot de munitie van Lincolnbommenwer- pers behoort. De neergeschoten Lincoln maakte een zwaaiende beweging voordat het in vlam men neerstortte, aldus is door het Foreign-Office verklaard. Geheime stukken zijn voor de val uitgeworpen en in de Britse zóne terecht gekomen. Britse militai re politie ter plaatse verklaarde, dat verscheurde logboeken en kaarten zijn gevonden. Men dacht, dat de bemanning ze voor het uitwerpen verscheurd had. Chauffeurs van vrachtauto's, die Donderdagavond uit Oostelij ke richting de Britse zóne zijn binnengekomen, hebben ver klaard, dat zij gezien hebben hoe Oost-Duitse brandweerlieden uit Boizenburg naar het brandende wrak van'de Britse Lincoln snel den en met schuimblusapparaten het vuur bedwongen. Oost-Duit se politiemannen, Sowjet-Russi- sche officieren en burgers ston den bij het wrak. Een politie man zou stukken van een grijs blauw uniform aan Russische officieren overhandigd hebben. Volgens een lezing van de bur gemeester van drie West-Duitse plaatsjes bij Bleckede, die zeggen de aanval op de Lincoln van het Voedingsmiddelen, die nat ge worden zijn, kunnen spoedig tot bederf overgaan. Aardappelen en groenten, waarbij rotting is opgetreden, zijn voor het gebruik ongeschikt. Dit is evenzo het geval met nat geworden grutters waren, zoals havermout, meel, puddingpoeder e.d. Hierin ont staat spoedig schimmel en bac- teriegroei, die het gebruik ervan ongewenst maken. Nat geworden voedingsmidde len, die nog voor de consumptie geschikt zijn, moeten gekookt worden. Ze mogen nimmer rauw worden gegeten. Aardappelen, groenten (koolsoorten en ook groenten, die anders rauw ge geten worden, zoals veldsla), peulvruchten, uien, voor zover zij niet tot rotting zijn overge gaan, moeten vóór het gebruik gekookt worden. Dit geldt eveneens voor rijst en verse en gedroogde vruchten. Van zure appelen moet men in elk geval appelmoes maken. Voe dingsmiddelen, die niet gekookt kunnen worden zoals koek, cho colade, suikerwerken, thee, kof fie, cacao, specerijen, jam en stroop moeten vernietigd wor den. De inhoud van potten, die met schroefdeksel of karton zijn afgesloten, moet als verloren worden beschouwd. De inhoud moet worden ver nietigd, tenzij men deze kan koken. Inmaak die niet afgeslo ten was, zoals inmaak in het zout, of die was afgesloten met perkamentpapier, is eveneens voor het gebruik ongeschikt. Geweckte groenten en fruit zijn brukbaar, als het glas onbe schadigd is en de flessen goed gesloten zijn gebleven. Zijn de flessen nog goed gesloten, dan hoort men bij het openen de lucht naar binnen zuigen. De bui tenzijde van de flessen moet vóór het openen worden afge spoeld met verdund bleekwater. De inhoud dient gekookt te wor den gedurende tenminste 15 mi nuten. Bij conserven in blik moet men eveneens de buitenzijde van het blik afspoelen met bleekwater, alvorens dit te openen. Blikken, die zijn doorgeroest, zijn onbruik baar. Van goedgekurkte onbe schadigde flessen met wijn, azijn, olie e.d., is de inhoud bruikbaar, indien eerst de flessen aan de buitenzijde met verdund bleek water worden afgespoeld. Nat geworden boter, marga rine en vet zijn nog geschikt voor bakken en braden. In kringen van ex-communis ten in Duitsland doen geruchten de ronde als zouden de gebeurte nissen in Moskou het gevolg zijn van een staatsgreep van Malen kow. Sedert het partijcongres van October van het vorig jaar was er in de Sowjet-Unie maar één man machtiger dan Malen kow, dat was Stalin. Stalin had enkele instrumenten om zijn macht te behouden; het belang rijkste daarvan was wat later het artsencomplot werd genoemd. Malenkow beroofde Stalin van dit instrument. Sindsdien was Malenkow de machtigste, al zat Stalin nog in het zadel. Het was nu geen grote moeite meer hem daaruit te wippen. Deze redenering klinkt logisch, maar men dient haar met alle voorbehoud te aanvaarden. In een regiem zoals de Sowjet-Unie dat kent, is alles zo geregeld en ge organiseerd, dat men zich moei lijk kan voorstellen, dat het overlijden van de maarschalk 'n zeer natuurlijke zaak zou zijn. En toch kan het dat gewis zijn geweest. Men doet daarom goed aan dergelijke geruchten niet te veel geloof te schenken. Er valt echter niet aan te ont komen, dat in de gebeurtenissen van de laatste maanden enkele moeilijk te verklaren feiten op duiken. Daar is vooral het z.g. artsencomplot. Iedere Sowjet- Russische leider moest zich in het Kremlinziekenhuis laten op nemen als Stalin het wenste. Wie niet bruikbaar meer was, stierf aan hartzwakte, zoals Zda- now de oprichter van de Komin- form, enkele maanden nadat Tito was uitgebroken. Welke reden kan Stalin hebben om dit betrouwbare apparaat te liquideren? Hij was er de man niet naar oude schoenen weg te gooien voor hij nieuwe had. Dan zijn er verdachte dingen in de manier waarop 't artsencomplot bekend werd gemaakt. Op dezelf de dag berichtte radio-Moskou, dat Stalin naar de opera was geweest. Dit bericht werd later in alle talen herhaald. Klaarblij kelijk moest de wereld weten, dat de dictator in Moskou was en dat hij een goede gezondheid genoot. Moesten de luisteraars de indruk krijgen, dat Stalin het roerend met de gang van zaken eens was? Daags tevoren verspreidde de Russische omroep een uitzen ding over de hartelijke vriend schap tussen Lenin en Stalin. Tussen de regels door kon men horen, dat 'n soortgelijke vriend schap Stalin en Malenkow bond. Malenkow had het vele propa ganda-apparaat van de Sowjet- Unie in handen. Terstond daar na critiseerde Malenkow openlijk de politie van Beria. Dat was een bewijs, dat hij de macht in handen had, want critiseren van Beria's politie is de ongezondste bezigheid die men in Rusland kent. Er werd gezegd, dat het hier om een Joodse samenzwe ring ging maar van de 3 hoofd- beschuldigden was er maar één Jood. Beweerd wordt dat Stalin op dezelfde manier om -het leven is gekomen als de leiders die bij hem in ongenade waren gevallen. Er stonden 8 doctoren om zijn sterfbed. Had Malenkow al een nieuwe ploeg medische moorde naars opgesteld? Ook is er nu plotseling sprake van een nieuwe minister van volksgezondheid. In deze redene ring is het laatste punt zwak. Er is geen bewijs, doch het zijn al leen vermoedens. En voor wie de berichten omtrent de gezond heidstoestand van de Sowjet-lei- der in de laatste jaren naslaat, is diens heengaan niet onverwacht, maar dat Malenkow tijdig zou hebben gezorgd, dat hij de touw tjes in handen kreeg is niet on logisch, ook al moet men niet vergeten, dat dergelijke geruch ten wel moeten ontstaan omtrent kwesties waarbij geen vrije con trole en berichtgeving mogelijk zijn. begin tot het eind gevolgd te hebben, werd het Britse toestel twee maal aangevallen. Bij de eerste aanval werd een motor ge troffen waardoor het vliegtuig omlaag gleed tot ongeveer 300 m boven de grond. De twee straal jagers, die de aanval onderna men, volgden het Britse toestel en losten opnieuw een salvo, die de Lincoln volkomen in vlam zette. Boven de Elbe spatte het toestel uit elkaar. Even tevoren had ;n drie mannen er uit zien springen. Premier Churchill ontbood des kundigen en functionarissen om de rapporten over het incident te bestuderen. Minister Eden noemde in een rede te New-York de aanvallen door communistische Migs op Amerikaanse en Britse vliegtui gen boven Duistland „barbaars". Over het neerschieten van de Lincoln-bommenwerper zeide de minister o.m., dat de Britse rege ring „dit ernstige incident hoog opneemt". Hij voegde hieraan toe: Op zettelijke en niet-uitgeiokte aan vallen van deze aard door wat verondersteld worden bevriende strijdkrachten te zijn, kunnen slechts barbaars worden ge- genoemd". In de New-Yorkse bladen werd Vrijdag veel aandacht be steed aan het neerschieten van 'n Britse Lincolnbommenwerper bo ven Duitsland door Russische jagers. Het gebeurde wordt als een ernstig incident beschouwd. De „New-York Times" zegt in een hoofdartikel o.m., dat „Euro pa de vrees bekruipt voor een nieuwe crisis tussen de Sowjet- Unie en het Westen als gevolg van de tweede communistische aanval op Westelijke vliegtui gen binnen twee dagen. Op zijn allerminst laten deze aanvallen de brandende haat zien, die de communistische vliegeniers is in geprent en die wel moet leiden tot dergelijke incidenten. In het ergste geval moeten zij worden beschouwd als uitingen van een weloverwogen politiek. De „New-York Herald Tribu ne" is van mening, dat „alle Wes telijke militaire vliegtuigen, die bij het ijzeren gordijn opereren, voor de strijd moeten worden uitgerust, opdat zij bij een aan val weerstand kunnen bieden. Aan de piloten moet worden dui delijk gemaakt, dat het niet-al leen hun recht, maar ook hun plicht is om iedere vijandige ac tie van Russische vliegtuigen af te slaan". De republikeinse voorzitter van de commissie voor de strijdkrach ten uit het huis van afgevaardig den, Short, heeft er op aange drongen de Sowjet-Unie „krach tig aan te pakken", aangezien zijn inziens kracht de enige taal is, welke Rusland verstaat. „Wanner zij (de Russen) over jmen. Tot nu toe mochten de grens op ons grondgebied ko- vliegtuigen tot vlak boven men, moeten wij hen de volle 1 grens komen. laag geven en, indien zij van hun gebied uit onze vliegtuigen be schieten, moeten wij terugschie ten", aldus Short, die hieraan toevoegde: „Ik vraag mij af, waarom zij op onze vliegtuigen schieten en wij niets hieraan doen, behalve dat wij misschien een beleefde nota zenden". TSJOEIKOF BESCHULDIGD DE BRITTEN. Naar het Russische persbureau „Tass" meldt heeft, de opper bevelhebber der Russische bezet tingstroepen in Duitsland, gene raal Tsjoeikof, de Britse hoge commissaris in Duitsland, Sir Ivone Kirkpatrick, een nota doen toekomen, waarin hij protesteert tegen „het schenden van de de marcatielijn van de Oost-Duitse volksrepubliek door een Brits vliegtuig". Volgens de Russische generaal weigerde de Britse bommenwer per niet alleen gehoor te geven aan een bevel van twee Russische vliegtuigen om hen te volgen naar het dichtstbijzijnde vlieg veld, doch opende de Lincoln het vuur op de Russische toestellen, die hierop het Britse toestel neer schoten. PROTEST VAN BRITSE HOGE COMMISSARIS. De Britse hoge commissaris in Duitsland, Kirkpatrick, heeft V rijdag bij de Sowjet-autoriteiten geprotesteerd tegen het neer schieten van de Britse bommen werper. Hij noemde het voorval een „opzettelijke en wrede daad van agressie". In de nota, gezonden aan gen raai Tsjoeikof, hoofd van de Sowjet-controlecommissie Duitsland, eiste de hoge commis saris een onmiddellijk Sowjet- onderzoek en bestraffing van degenen, die verantwoordelijk zijn voor „deze aanslag". Een woordvoerder van het Britse ministerie van Buitenland se Zaken heeft verklaard, dat de neergeschoten Lincoln machine geweren had, maar geen kanon nen. In November 1945 is door de vier bezettende mogendheden overeen gekomen, dat burger lijke en militaire vliegtuigen bij vluchten naar Berlijn gebruik konden maken van drie corri dors, elk ongeveer 30 km breed De Russen behoefden niet van tevoren te worden verwittigd. In antwoord op een vraag zei de woordvoerder nog, dat de Lin coln geen munitie aan boord had, zodat hij het vuur van de aanval lers niet kon beantwoorden. De beschuldiging dat het vliegtuig 120 km diep in Oostduits gebied zou zijn doorgedrongen, noemde de woordvoerder belachelijk. VOOR DE R.A.F. De Britse luchtmacht heeft nieu we instructies ontvangen. De vliegtuigen mogen niet binnen 10 mijl van het „ijzeren gordijn" ko- de de door Allan Penning 49) (Nadruk verboden) Als een Oosterling op dreef komt, is het einde nog niet direct in zicht. Zij hebben de tijd en leven zich uit in beeldspraak met een weelde van woorden, die aan een volgeladen druivenrank doet herinneren. En als Europeaan sta je daar tegenover met een mond vol tanden, want wie pro beert mee te doen krijgt alras een gevoel of hij de ander voor het lapje houdt. Peter had tenslotte zijn buik vol van de tijdrovende plichtple gingen en wilde eindelijk wel eens weten, wat de dikke com- pradore van hem wilde. „En,.Lauw Wong, vertel me r,u eindelijk eens waar het om gaat. Als de grote Lauw Wong zich verwaardigt in eigen persoon de rivier op te komen, dan is er toch zeker wel iets belangrijks." De wijsheid van de heer van de „Ping Ho" is onuitputtelijk en komt die van de grote Confucius nabij. De betrouwbaarheid en het stilzwijgen van de koene zeevaar der Peter Wins zijn spreekwoor delijk," antwoordde Lauw Wong en nogmaals boog hij het waardi ge bovenlijf in een iets diepere neiging. Het werkte aanstekelijk op Pe ter en, zonder er zich zelf reken schap van te geven, antwoordde hij in een soortgelijke rede. „De vriendschap van de mach tige Lauw Wong is voor mij als de zoete koestering van de och tendzon", zei hij ernstig. Maar toen voelde hij weer de belache lijkheid van zijn poging en ver volgde: „Maar, zullen we nu eens tot zaken komen. Lauw Wong? Gewone zakentaal, daar ben ik tenslotte veel beter in thuis, of schoon zulke verzen in proza, zoals we zo juist tegen elkaar hebben opgezegd, ook wel eens aardig zijn om de tijd door te ko men. Maar, op de duur wordt het mij een beetje te vermoeiend." Toen kwam de aap uit de mouw. Lauw Wong kwam een gunst vragen voor een vriend van hem, een rijk handelaar, die, op een dagreis afstand van Can ton, in het binnenland woonde en bericht had ontvangen, dat zijn broeder, de grote en opper machtige Tjong Yong Seng, die iedereen in Shanghai ongetwij feld kende en hoogachtte, naar zijn voorvaderen was opgeroe pen. Zijn broeder, Tjong Yong Seng, dat zou kapitein Wins zijn achtenswaardige vriend, indien Lauw Wong hem zo mocht noe men, begrijpen, moest met alle eerbetoon en praal, die een zo groot man rechtens toekwam, be graven worden en zijn broeder, Ping Yong Seng, moest zo spoe dig mogelijk naar Shanghai om bij de begrafenis te zijn, daar hij nu, na de dood van zijn broeder, de oudste van het geslacht was en derhalve de verantwoordelijk heid van de gehele familie op zijn onwaardige schouders kwam te rusten. En daar Lauw Wong gehoord had, zoals hij alles hoor de wat in Canton omging, dat de „Ping Ho" nog diezelfde dag naar Shanghai zou afvaren, zon der een tussenhaven aan te doen, smeekte de compradore de kapi tein, hem de gunst te bewijzen, zijn vriend, Ping Yong Seng, als passagier mede te nemen. Wel iswaar had hij enige onbeduiden de bagage en enkele getrouwe bedienden bij zich, zonder welke een groot man als Ping Yong Seng moeilijk reizen kon, doch hij twijfelde er niet aan, of daar tegen zou geen bezwaar bestaan Peter Wins voelde er machtig weinig voor. Zijn schip, hoewel comfortabel, was nu eenmaal niet voor passagiers ingericht en de enkele hut, waarin hij een passagier zou kunnen bergen, lag naast zijn eigen hut. Peter had weinig lust om de rust op zijn eigen terrein aan boord te doen verstoren door een invasie van Chinezen. Hij wist maar al te goed, wat die paar woorden „en kele getrouwe bedienden" bete kenden. Hij verontschuldigde zich. „Lauw Wong, ik zou u gaarne van dienst zijn, indien het mij mogelijk was, maar werkelijk, het gaat niet. De „Ping Ho", die door haar vreemde uiterlijk mis schien aan een jacht doet den ken, is inderdaad maar een vrachtbootje en accomodatie voor passagiers hebben wij ongelukkig gerwijze niet. Was Ping Yong Seng een man van geen beteke nis, dan zou hij zijn matje aan dek kunnen uitrollen, maar een vriend van Lauw Wong kunnen wij onmogelijk die gemakken aanbieden, waarop zijn geboorte j zijn plaats in de grote Chines De moeder van ex-koningin Narriman van Egypte, mevr. Sadek, heeft Vrijdag te Genève verklaard, dat haar dochter thans definitief haar echtgenoot voor goed heeft verlaten". Sadek deelde ern correspon dent van Reuter mede, dat zij nog enkele dagen in Genève zal blijven en haar dochter daarna naar Cairo zal meenemen. Zij zeide, dat Narriman Farosk „om particuliere redenen" had verlaten, daar hun „karakters helemaal niet met elkaar over eenkomen". Met betrekking tot Narrimans zoon, koning Foead de Tweede, zeide zij, dat er nog geen plannen bestaan om hem in de onmiddel lijke toekomst naar Egypte terug te brengen. Zij sprak berichten tegen, dat zij een of andere mededeling van premier Naguib voor Narriman had meegenomen. Zij zeide, dat er van echtschei ding pas sprake zou kunnen zijn, nadat Narriman in Egypte zou zijn teruggekeerd. Oud-koning Faroek van Egyp te heeft door zijn advocaat een samenleving hem rreht geven. ïk j wf" kan U met zeggen, Lauw Wong, hoe zeer het mij spijt, dat ik zelfs deze onbetekende dienst niet aan mijn vriend kan bewijzen, maar ik zou U beledigen, indien ik Ping Yong Seng een hem onwaardig verblijf zou aanbieden." In stilte zuchtte de gezagvoer der: „Tjonge, tjonge, Peter, dat heb je netjes gezegd. Het lijkt wel of het uit een boekje is voor gelezen." (Wordt vervolgd.) hij volgens Reuter eigenlijk heeft toegegeven, dat hij en zijn negen tienjarige echtgenote Narriman gescheiden gaan leven. Deze verklaring werd afgelegd naar aanleiding van het vertrek van ex-koningin Narriman en haar moeder naar Zwitserland. In Faroeks verklaring werd ont kend, dat hij had ingestemd met een echtscheiding. Hij had Narri man slechts toestemming gege ven Italië te verlaten. Het besluit van Narriman was volgens Faroek een gevolg van de propaganda van de vijanden van het Egyptische koninklijke huis. De moeder van Narriman, mevrouw Sadek, „die kennelijk nauwe betrekkingen met Egyrv sche politieke elementen onder houdt" heeft haar tot het besluit opgezet, aldus de verklaring. Volgens sommige berichten had premier Naguib aan mevr. Sadek een ultimatum meega geven, waarin de terugkeer van koning Foead die bij Faroek in Rome blijft, wordt geëist. Indien hieraan geen gevolg zou worden gegeven, aldus de berichten, zou in Egypte de republiek worden uitgeroepen. Ex-koningin Narriman zal een procedure tot echtscheiding tegen prins Faroek beginnen als zij in Egypte terug is. Dit is te Cairo verklaard door haar oom, Moe- stafa Kamel Sadek. „Narriman blijft in Genève in afwachting van een inreisvisum van de Egyptische autoriteiten", zo deelde de oom nog mei?. „Het visum is reeds aange vraagd". Volgens het Egytpische blo 1 „Al Ahram" heeft een advocaat in Cairo van de familie van Nar riman opdracht gekregen de in diening van een eis tot echtschei ding voor een Mohammedaans gerechtshof voor te bereiden. Faroek zou slechte behandeling van zijn echtgenote en een on zedelijke levenswijze, strijdig met de Mohammedaanse moraal, ten laste worden gelegd, aldus het blad.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1953 | | pagina 5