Luxe in West-Duitsland
Oud en nieuw voor hei Nederlandse
bedrijfsleven
S>e man
RicacjC
Schijn of werkelijkheid?
Gemeenteraad van Sas van Gent
De „Insulinde* vierde oud en
nieuw op zee
Geen nieuw proces voor
het echtpaar Rosenberg
Schriftelijk
gedeelte eindexamens
GEWONNEN.
Amerikaanse dollar en Duitse vlijt verrichten
„wonder" van de opbouw
OVERSTROMINGEN OP
DE PHILIPPIJNEN.
ONTPLOFFING IN
VALPARAISO.
UIT
Hoe leeft West-Duitsland? Bui
tenlanders, die de door de weste
lijke geallieerde bezette zones in
1945, 1946 of 1947 bezochten en er
dit jaar opnieuw korte tijd ver
bleven, spreken van een wonder.
Dat er zicli in West-Duitsland
sinds het einde van de oorlog
toen het land met zijn vernielde
steden en dorpen voor eeuwig in
ellende en chaos scheen te zijn
gestort, een wonder heeft vol
trokken, is ook de algemene over
tuiging van mensen, die, hoewel
zij de toestand niet met eigen
ogen hebben kunnen gadeslaan,
uit de verhalen van reizigers en
de overvloed van Duitse import-
artikelen de overtuiging hebben
geput, dat de republiek van Bonn
een land van melk en honing zou
zijn.
Zeven jaren na het einde van
de oorlog zijn de ruïnes bijna en
de puinhopen geheel verdwenen.
De herstelde „Autobahn" tussen
Frankfort en München bijvoor
beeld verschilt in niets van de
grootste Westeuropese en Amei-j
rikaanse autowegen: Duizenden]
nieuwe wagens razen over het
beton en de tankstations ben
zine is evenals alle andere goede
ren in West-Duitsland niet ge
rantsoeneerd werken precies
zoals tussen Rotterdam en Am
sterdam.
In de nieuwe of gerestaureer
de hotels der Westduitse steden
klopt het leven van Parijs of Ro
me slechts is alles wat nieu
wer, wat rijker en voor een deel
ook wat parvenu-achtiger. Langs
de boulevards verheffen zich de
marmeren paleizen van banken
en verzekeringsmaatschappijen.
De interne inrichting kan zich
gemakkelijk meten met die van
de rijkste handelsgebouwen in
het buitenland. In de havens van
Hamburg en Bremen heerst
evenveel bedrijvigheid als in New
York, Londen en Rotterdam en
het is levendiger dan in South
ampton, Le Havre en Napels.
Bij een première in de grote
stadsschouwburgen dragen de
vrouwen toiletten, die door Dior
of Fath zouden kunnen zijn ont
worpen. En indien men een half
uur heeft zoekgebracht met het
bestuderen van de uitgebreide
spijskaart van een van de vele
luxe-restaurants, hoort men de
bescheiden opmerking: „Dit zijn
slechts voorstellen wij zijn na
tuurlijk gaarne bereid iedere an
dere wens te vervullen".
AMERIKAANSE POLITIEK.
Dat dit alles slechts uiterlijke
schijn zou zijn, is niet waar.
maar evenmin is het zo, dat
West-Duitsland een economisch
overgezond en bloeiend land is.
Het „economisch wonder", voor
zover het al bestaat, is bijna ge
heel bewerkstelligd met Ameri-
Het Amerikaanse hof van be
roep heeft Woensdag geweigerd
een nieuw proces te bevelen
tegen Julius en Ethel Rosenberg
en Morton Sobell. Het echtpaar
Rosenberg zal half Januari te
rechtgesteld worden en Sobell is
veroordeeld tot 30 jaar gevange
nisstraf. Zij werden beschuldigd
van atoomspionnage.
Het hof bepaalde, dat een
lager gerechtshof „duidelijk had
aangetoond", dat de veroordeel
den geen feiten hadden aange
voerd die een nieuw proces
rechtvaardigen.
Dinsdag zinspeelde de federale
rechter Kaufman er op, dat hij
misschien uitstel van executie
van de Rosenbergs zal toestaan
om het echtpaar gelegenheid te
geven president Truman om gra
tie te vragen. Zij werden op 5
April 1951 veroordeeld op be
schuldiging van het leveren van
atoomgeheimen aan de Sowjet-
unie.
De minister van Onderwijs
maakt bekend, dat het schrifte
lijk gedeelte van de eindexamens
aan de openbare en de bijzondere
dag- en avondscholen voor voor
bereidend hoger en middelbaar
onderwijs en van de staatsexa
mens Hogere Burgerschool A en
B en de staatsexamens Gymna
sium in het jaar 1953 zal worden
afgenomen on de dagen vermeld
in onderstaand rooster.
Gymnasuim A en staatsexa
men Gymnasium: Maandag 11
Mei, Dinsdag 12 Mei, Woensdag
13 Mei.
Gymnasium B en staatsexamen
gymnasium B: idem.
HJ3.S. A en staatsexamen
H.B.S. A: Maandag 18 Mei, Dins
dag 19 Mei, Vrijdag 22 Mei.
Woensdag 27 Mei, Donderdag 28
Mei, Vrijdag 22 Mei.
H.B.S. B. en staatsexamen
H.B.S. B.: Maandag 18 Mei, Dins-
dga 19 Mei, Vrijdag 22 Mei.
kaanse middelen. Niets bewijst
misschien meer het tegenstrijdi
ge in de westelijke politiek dan
dit: Op dezelfde dag, dat uit de
staalfabrieken van Salzgitter de
laatste machines naar Engeland
werden weggevoerd, rolden de
eerste nieuwe Amerikaanse ma
chines de montagehallen binnen.
En hoewel de meeste Duitsers
gaarne spottend op de Ameri
kaanse hulp neerzien, was zon
der deze geen vijfde deel van de
Westduitse wederopbouw moge
lijk geweest.
Nog jarenlang zullen de Ver
enigde Staten milliarden naar
West-Duitsland moeten pompen
in het bewustzijn, dat credieten
slechts hierin van zuivere econo
mische hulpverlening verschillen
dat rnen bij credieten terugbeta
ling belooft, terwijl men in het
geval van hulpverlening eerlijker
is.
Er is een ander element, dat
een verhelderend licht op het
wonder der Duitse economie
werpt. Er is in Duitsland nog
nooit zo slecht belasting betaald
als op het ogenblik. In Italië,
waar niemand belasting betaalt,
stelt de staat zich schadeloos
door indirecte belastingen een
mooi woord voor hoge prijzen.
Maar in West-Duitsland zijn de
prijzen betrekkelijk laag. Een
ambtenaar van middelbare rang
kan met een salaris van 400
mark ongeveer 350 gulden
per maand uitstekend rondko
men. Een voortreffelijk middag
maal in het beste restaurant kost
niet meer dan 5 mark. Ook de
huren zijn, ten minste voor Duit
se begrippen, laag: een stadswo
ning van drie tot vier kamers
kost per maand ongeveer 50
mark. Maar ondanks de betrek
kelijk lage kosten van het levens
onderhoud betalen de „Selbst
versteuerer" dat zijn degenen
van wie geen loonbelasting wordt
ingehouden hun belasting
uiterst traag. Nog geheel afge
zien van belastingontduikingen
lopen de belastingschulden van
industriëlen, kooplieden en an
dere ondernemers in de milliar
den, wanneer iedere dag meer
auto's van het type „Mercedes
300" een luxe-wagen, die in
Nederland 46.000 gulden kost
op de wegen verschijnen, weet
men, dat zij zijn gekocht met
niet-betaalde belastinggelden.
Zó groot, ja bijna hyterisch is de
zucht naar rijkdom, naar het „in
halen" van de verloren tijd", dat
de Duitse soliditeit er volkomen
aan te gronde dreigt te gaan.
NOG GROTE WONINGNOOD
Daaraan is het ook toe te
schrijven, dat de „onzichtbare"
wederopbouw sterk wordt ver
waarloosd. Niets is kenmerken
der dan het feit, dat de staat en
de banken de bouw van zaken-
panden krachtiger ondersteunen,
maar de woningbouw aan het
particuliere initiatief overlaten.
De woningnood is dientengevol
ge nog altijd catastrofaal. Ook de
kleinste nieuwe woning kan niet
gehuurd worden zonder betaling
van een „bijdrage in de kosten"
van tenminste 6000 mark. In de
kampen voor de vluchtelingen is
het geen zeldzaamheid, indien 20
mensen in één kamer huizen. De
werkloosheid is echter klein en
zij zal in geval van Duitse herbe
wapening ongetwijfeld zo goed
als geheel verdwijnen.
Met andere woorden: het Duit
se herstel is opmerkelijk ge
deeltelijk door buitenlandse fi
nanciële hulp, gedeeltelijk door
de vlijt van het Duitse volk. De
economische opleving is er, maar
zij rust op lemen voeten, niet in
de laatste plaats als gevolg van
de egoïstische houding, die de
particuliere ondernemingen te
genover de staat aannemen. De
sociale tegenstellingen worden
met den dag scherper; zij zijn
aanzienlijk groter dan waar ook
in West-Europa.
Bij dit alles moet men dan be
denken, dat de hartader van de
Duitse economie door de Ameri
kanen op elk gewenst ogenblik
kan worden afgeknepen. Er be
staat dan ook geen enkele aan
leiding voor de economische lei
ders in West-Europa om zich vol
trots op de borst te slaan
De heer T. J. Twijnstra, voor
zitter van het Verbond van Ne-
derlandsche Werkgevers, heeft
op de morgen van nieuwjaarsdag
over de zender Hilversum I een
radiorede gehouden, getiteld „Op
de bres voor welvaart". De heer
Twijnstra zeide o.m.:
De nieuwjaarstijd is de tijd
waarin de balans wordt opge
maakt, de boeken van het afgelo
pen jaar worden afgesloten en
de begroting voor de komende
periode wordt opgemaakt.
Overzien we het afgelopen jaar
in het Nederlandse bedrijfsleven,
dan is er reden tot vertrouwen in
de toekomst. De opgaande lijn,
welke in ons economisch bestel
sinds de bevrijding kenbaar is,
heeft zich na een zekere terug
slag op veel terreinen hersteld.
Het steeds toenemende aantal
personen, dat zijn arbeidskracht
elk jaar aanbiedt, is vrijwel ge
heel in het arbeidsproces opge
nomen. Dat het vraagstuk van
de werkgelegenheid terecht
thans als centraal punt in het
economisch beleid is geplaatst,
is eerder een teken van wijs voor
uitziend beleid, dan een gevolg
van tot dusverre opgetreden on
rustbarende feiten, al is het aan
tal werklozen meer gestegen, dan
wenselijk zou zijn.
Het vraagstuk van het tekort
op de betalingsbalans heeft voor
het eerst na de oorlog een veel
hoopvoller aanzien gekregen,
waartoe een bevredigende ver
houding tussen onze invoer en
uitvoer het hare heeft bijgedra
gen. Verstandig wederzijds be
grip tussen werkgevers en werk
nemers heeft ook in het afgelo
pen jaar in ons bedrijfsleven
conflicten tot een zeer grote uit
zondering gemaakt. Kortom, ons
economisch stelsel heeft zich in
rustig getij op voortvarende wij
ze in gunstige zin ontwikkeld
ten bate van de welvaart van ge
heel ons volk.
Dit wil zeker niet zeggen, dat we
het nieuwe jaar onbezorgd tege
moet treden. We leven in een
soms verbijsterend roerige en op
roerige wereld.
Vele spanningen teisterden de
internationale samenleving. Op
enkele dagen vliegen van ons af
staan vijandelijke troepen in ac
tieve oorlog tegenover elkaar,
terwijl op kortere afstand grote
gevarenzones bestaan. Voor het
behoud van onze vrijheid, waar
van wij de waarde wel nooit zo
sterk gevoeld hebben als in de
donkere jaren der bezetting
moet het zwaard weer gereed
worden gehouden naast de ploeg.
Op het internationale terrein
behoeft gelukkig niet alleen van
het militaire gezag gewag te
worden gemaakt. In deze jaren
zijn we getuige van een toene
mend streven naar internationale
samenwerking, waarbij men naar
nieuwe voormen van vreedzame
samenleving zoekt.
BENELUX.
De totstandkoming van de Be
nelux zal met hetzelfde enthou
siasme moeten worden nage
streefd, waarmee dit doel jaren
geleden is gesteld en waarmee
toen de verwerkelijking is ter
hand genomen. Dat er enige
weerstand is in sommige krin
gen bij onze zuiderburen, is naar
spreker meent, een bewijs van
onze eigen gegroeide economi
sche kracht. Men zal ook daar tot
de erkenning komen, dat een ge
zonde partner wenselijker is dan
één, die door de oorlog ernstig
is gehavend.
Ook factoren van binnenlandse
aard hebben grote invloed op
het economische gebeuren. In de
afgelopen na-oorlogse jaren is in
een groot deel van de achterstal
lige binnenlandse behoeften
voorzien. De z.g. inhaalvraag be
hoort, op zichzelf gelukkig, tot
het verleden. En wil ons bedrijfs
leven op volle kracht kunnen
blijven werken dan is het nodig,
dat wij onze producten vooral
ook in het buitenland kunnen
verkopen. Dit geldt niet alleen
voor ons land, maar ook voor de
meeste andere Europese landen,
waardoor de internationale con
currentie zich thans weer in alle
hevigheid ontplooit. De in de af
gelopen jaren door allen in ons
bedrijfsleven geleverde presta
ties mogen groot zijn, het komt
er op aan de resultaten hiervan
voor de toekomst te bevestigen
en te vergroten. We zullen ons
hierbij in letterlijke en figuurlij
ke zin niet uit het veld mogen
laten slaan.
Ons land zal het aandeel moe
ten hebben zowel in de civiele als
in de militaire productie van de
wereld, waartoe onze prestaties
ons recht geven. Wanneer de Ne
derlandse ondernemer er op uit
trekt om dit te bereiken, dan mo
gen wij vertrouwen hebben in
eigen kunnen. Dan is er zeker
geen enkele reden tot pessimis
me of zelfs moedeloosheid.
DE INVESTERINGEN.
De heer Twijnstra is er van
overtuigd, dat er in vele bedrij
ven ook nu plannen bestaan,
welke tot nieuwe investeringen
zullen leiden en waarmede weer
ruimere werkgelegenheid ge
schapen zal worden. Aan de uit
voering van elk plan evenwel zijn
risico's verbonden. Het is een
van de functies van de onderne
mer om deze op zich te nemen
en hij heeft getoond hiervoor niet
terug te deinzen. Was het vraag
stuk van de afzet van de door
producten of geleverde diensten
in de na-oorlogse jaren een pro
bleem dat minder moeilijkheden
opleverde dan normaal het geval
was, thans is dit anders. En hier
mede is ook het investeringsrisi
co aanzienlijk verhoogd. Het is
mede daarom dat de tijd dringt
om de ontplooiingsmogelijkheden
in nationaal verband te bevorde
ren, door zulk een herziening in
ons belastingstelsel aan te bren-j
gen, dat deze risico's ook in de j
toekomst aanvaardbaar blijven.
Hiernaast zullen wij bij voortdu
ring moeten zoeken naar de
meest doelmatige en doeltreffen
de productiemethoden, opdat
met de minste offers dé beste
producten in de grootst mogelij
ke hoeveelheid worden voortge
bracht. Dan zullen wij in staat
zijn om onze economische posi
tie, ook in de kokende wereld van
vandaag, te handhaven en te ver
sterken.
SAMENWERKING.
Voor alles is echter nodig een
drachtige samenwerking van al
len. Samenwerking tussen werk
gevers en arbeiders, samenwer
king tussen bedrijfsleven en
overheid. Spr. herhaalde, wat hij
eerder gezegd heeft, n.L dat in
wezen de belangen van allen ge
lijk zijn. Werkgelegenheid en
welvaart, daarnaar streven wij
allen. Spr. hoopt, dat men aan
het einde van 1953 zal kunnen
zeggen, dat het aan onze samen
werking niet heeft ontbroken.
De laatste vergadering van
1952 was matig bezet. Niet min
der dan vier raadsleden waren
afwezig.
Van de stichting neutrale kleu
terschool is een schrijven binnen
gekomen om medewerking voor
een ander lokaal. B. en W. heb
ben een vergadering gehad met
het stichtingsbestuur. Dit be
stuur zal zich laten voorlichten
door de inspectrice van het kleu
teronderwijs en dan weer met
B. en W. in overleg treden.
B. en W. hebben gedacht de
bouw van een kleuterschool te
combineren met een badhuis,
zodat verschillende kosten kun
nen worden bespaard door een
gemeenschappelijke centrale ver
warming enz. De combinatie
politiepost en badhuis komt te
vervallen, doordat de rijksgebou
wendienst heeft laten weten, dat
men zelf een politiepost zal bou
wen.
De voorzitter brengt de kwes
tie naar voren van de gemeente
bode Leroux. De laatste keer is
zijn ambtsperiode met twee jaar
verlengd en deze periode loopt
in Maart af. De voorzitter licht
toe, dat de volgende mogelijk
heden zich voordoen. De heer
Leroux continueren zonder
meer; een bode-schrijver benoe
men en die ook de functie laten
vervullen van marktmeester.
De heer De Groff zou gaarne
zien dat deze kwestie werd aan
gehouden tot de volgende ver
gadering.
Wethouder Marquinie wil de
mening van de raad horen.
De heer De Groff dringt aan
de heer Leroux te handhaven.
Er is zeker geen betere te vin
den.
Wethouder Marquinie merkt
op, indien de heer Leroux herbe
noemd wordt, men een markt
meester moet benoemen.
De heer De Groff zou gaarne
zien dat er spoedig een markt
meester komt, aangezien hij het
verspillend vindt een eerste
ambtenaar ter secretarie als
marktmeester te laten fungeren.
De heer Scheffer informeert
hoeveel B. en W. gedacht had
den als beloning voor de markt
meester.
De voorzitter antwoordt hier
op dat men een som van 300
had geschat, wat neerkomt op
6 per keer.
De heer De Braai meent dat
men deze functie aan de heer
Van Ham zou kunnen geven
dan weet deze dat hij voor het
geen hij ontvangt ook heeft ge
werkt, aangezien men deze man
nu toch een uitkering geeft. De
heer De Braai meent dat men
volgens hem de tegenwoordige
omstandigheden. Deze moet de
tuin nu onderhouden.
De verlenging wordt vervol
gens aanvaard met de clausule,
dat in 1970 de canon door de dan
zetelende raad wordt bepaald.
Ook het verzoekschrift van I.
de HulluBecu te Schoondijke
tot rooiing van 3 bomen in de
Stationsstraat, staande voor het
nieuw gebouwde woonhuis be
woond door E. de Vis, ontlokt
discussie.
De heer De Groff zou de kwes
tie van deze bomen niet los be
handeld willen zien maar de ge
hele Stationsstraat onder de
loupe nemen.
De heer Adam meent dat in
dien aan deze persoon het rooien
wordt toegestaan, ook andere
bewoners zullen komen, die men
moeilijk zal kunnen weigeren.
Hoe zal de Stationsstraat er dan
uit zien?
De voorzitter meent dat dit
niet zo'n vaart zal lopen.
Eén van de raadsleden merkt
op, dat de voorzitter de toezeg
ging had gedaan dat deze kwes
tie door een deskundige zou wor
den bekeken. Tot heden is dit
niet gebeurd. Besloten wordt
toestemming te geven tot rooier
van deze 3 bomen en de verdere
Stationsstraat op korte termijn
onder de loupe te nemen.
Bij het verzoekschrift van de
stichting voor R.K. middelbaar
onderwijs in het dekenaat Mid
delburg te Goes om subsidie wil
de heer Adam de subsidies be
perken tot scholen in Zeeuws-
Vlaanderen. Deze wens is door
meerdere raadsleden geuit in
vorige vergaderingen.
De voorzitter heeft een andere
mening.
De heer Adam wenst dat het
voorstel in stemming wordt ge
bracht. Met 4 stemmen vóór en
3 tegen wordt het subsidievoor-
stel aangenomen.
Bij het te hemen besluit tot
het bouwen van 7 arbeiderswo
ningen aan het Bolwerk meent
de heer De Groff dat men weer
eens het paard achter de wagen
heeft gespannen. De woningen
zijn al gegund en nu moet men
goedkeuring hechten aan een
object, dat men toch niet meer
kan verhinderen.
Bij de rondvraag wil de heer
De Braai gaarne een commissie
ingesteld zien voor controle op
de gemeentewoningen, aange
zien een groot aantal bewoners
de woonruimten misbruiken voor
opslagplaats van diverse dingen,
waarvan andere bewoners last
kunnen krijgen.
De heer Adam vraagt inlich-
deze beloning dan ook nog wel j tingen over de winkelsluitings
iets hoger zou kunnen stellen. 1 wet- De voorzitter antwoordt
Op de Philippijnen zijn door
overstromingen als gevolg van
regens 23 personen om het leven
gekomen. In de stad Iolilo zijn
verwoestingen aangericht. Er
worden nog 25 personen vermist.
Tweehonderd gezinnen zijn dak
loos. De regens gingen gepaard
zijn onderneming vervaardigde met een wervelstorm.
De voorzitter meent dat 6 per
keer een reëel bedrag is.
De voorzitter zal deze kwestie
nader onderzoeken en een vol
gende vergadering hierop terug
komen.
Bij het verzoekschrift van de
N.V. Centrale Suikermaatschap
pij te Amsterdam om verlenging
tot 31 December 2000 van het 31
December 1970 aflopende erf-
pachtsrecht op het perceel ge
meentegrond aan de Rozenlaan 1
ontspint zich een levendige dis
cussie, aangezien de heer De
Groff niet accoord kan gaan met
de erfspachtscanon. Voor dit
perceel zijn niet minder dan 3
canons van toepassing en hij
vindt het billijk dat dit perceel
dezelfde canon betaalt als de
aangrenzende percelen.
De voorzitter merkt op dat we
hieraan vast zitten tot 1970 zo
dat men deze erfpacht rustig
kan verlengen met inlassing van
de bekende clausule, zodat de in
1970 zetelende raad de bevoegd
heid heeft de canon te verlen
gen.
De heer Acke ziet de onbillijk
heid hiervan niet in, aangezien
het hier gaat om een stuk dat
anders door de gemeente moet
worden onderhouden. Destijds is
dit stuk daarom voor een gere
duceerde prijs aan de voormalige
burgemeester gegeven. Voor de
tegenwoordige eigenaar gelden
dat het voorstel van de gemeen
te nog steeds niet terug is en dat
intussen de winkelsluitingswet
van kracht blijft, dus sluiting om
6 uur enz. Aan de politie is op
dracht gegeven soepel op te
treden.
De heer De Groff vraagt, of
er al is uitgezien naar werk-
objecten in verband met de werk
loosheid in de gemeente. De
voorzitter deelt mede dat met
een inspecteur van de DUW en
Grondmij besprekingen zijn ge
voerd. Hierbij is gedacht aan op
ruiming van de diverse water
lopen in de gemeenten, sanering
van sloten achter het kerkhof,
egaliseren van een stuk grond
achter het dijkje, zodat daar een
speeltuin zou worden aangelegd,
vergroten van het kerkhof, dem
pen van het kolkje aan de West
kade en omvorming tot een par
keerterrein. Begin Januari hoopt
hij met een concreet plan bij de
raad te komen.
Een rapport van de gunning
van de woningen aan het Bol
werk heeft de heer De Groff tot
heden gemist. Volgens de voor
zitter is dit opgedragen aan de
heer Roelants en is dit nog niet
binnen gekomen.
Het is de heer De Groff opge
vallen, dat in de Stationsstraat
al enkele weken een woning
leegstaat. Hij zou willen zien
dat in verband met de heersende
woningschaarste dit pand ten
spoedigste wordt betrokken.
De voorzitter heeft zich reeds
in verbinding gesteld met de
Stijfsel- en glucosefabriek, die
eigenaar is van het pand. Vol
gens de directie blijft de wo
ning gereserveerd voor iemand
van het bedrijf die zich in Sas
van Gent komt vestigen.
De heer Adam informeert, of
deze reservering voor onbepaal
de tijd kan worden aangehouden.
De voorzitter zou dit mosten
nakijken.
Hierna sluiting.
In Valparaiso in Chili is Don
derdag een opslagplaats met ont
plofbare stoffen in de lucht ge
vlogen. Er zijn meer dan vijf hon
derd ongevallen. Totnogtoe zijn
37 lijken geborgen. Men gelooft,
dat er ten minste nog honderd
doden onder puin bedolven zijn.
Er zijn totnogtoe veertig lij
ken geborgen. De meeste slacht
offers zijn brandweerlieden en
politie-agenten, die bezig waren
met de bestrijding van een brand
in een houtopslagplaats. Deze
brand was de oorzaak van de ex
plosie in de opslagplaats van ont
plofbare stoffen. Er zijn ook hon
derden feestvierders ter ge
legenheid van nieuwjaar in de
omringende straten gewond. De
ontploffing deed zich na midder
nacht voor. Een groot gebied is
verwoest.
Valparaiso is de voornaamste
haven van Chili.
Behalve dynamiet gingen ook
zuurstofcylinders de lucht in.
Volgens de laatste officiële ge
gevens zijn bij de ontploffing 40
personen om het leven gekomen,
500 gewond en worden er 150
personen vermist.
De functionaris, die belast is
met het beheer van de opslag
plaats, werd gearresteerd.
De president van Chili, Carlos
Ibanez del Campo, begaf zich
naar Valparaiso om het reddings
werk te leiden.
De bemanning van de reddjng-
boot „Insulinde" van de konink
lijke N.Z.H.R.M. heeft de jaars
wisseling op zee doorgebracht op
zoek naar de „Zoutkamp 9", een
vissersvaartuig dat Dinsdag
avond al had moeten binnenko
men, maar niet was verschenen.
De „Zoutkamp 9" was Maan
dag j.l. uitgevaren ter garnalen-
vangst. Aan boord bevonden zich
de vissers Piet Westra en Jan
Steegstra uit Zoutkamp. Zij zou
den Dinsdagavond terugkeren en
hadden tot dat tijdstip mond
voorraad aan boord.
DOOR LUCIEN LELONG
EEN VERHAAL VOL VERWIKKELINGEN.
51)
Nadruk verboden.
Corrie zag de Amerikaan ge
troffen aan. „Mr. Colverton", zei
ze moeilijk „u bent.... u bent
een schat!" En toen holde ze de
kamer uit. Riek wilde haar na,
maar reeds hoorde ze de deur
openen en weer met een bons
dichtvallen.
„Dat heb jij nog nooit tegen
mij gezegd," lachte Colverton.
„Misschien komt het nog,"
antwoordde Riek geheimzinnig.
„Ik vind ook wel een beetje, dat
zij gelijk heeft. Je hebt ons alle
bei geweldig geholpen..,. Jim."
„Ja, ik offer m'n eigenbelang
op het altaar der mensenliefde",
vond Colverton pathetisch, „want
met al die grappen ben ik m'n
secretaresse ook nog kwijt."
„Hoezo?"
„Die schijnt vroeger, ja, het
kan raar lopen in de wereld,
met diezelfde zogenaamde Cla-
renbough verloofd te zijn ge
weest. Ze kregen ruzie. Ze is al
leraardigst, maar een beetje moe
derlijk-bazig, weet je. En dat is
juist, wat hij nodig heeft, want
hij is nog al eens onbesuisd en
doet dan gekke dingen. Trou
wens, het bewijs is geleverd. Hij
wilde zich van haar niets laten
zeggen. Ze gingen uit elkaar. Nu
vonden ze elkaar in Kwardam. En
vanmorgen vond ik een briefje,
dat ze hem achterna is. Ik ben
er van overtuigd, dat hij op het
ogenblik de wind van voren
krijgt én ik kan maar één ding
hopen, dat hij het van haar aan
neemt. Maar inmiddelsik zit
zonder."
„Dat is lastig", meende Riek.
„Weet jij zo gauw een nieu
we?"
„Waar zou ik die vandaan
moeten halen?"
„Voel je er zelf niets voor?"
„Wat? Rieks verbazing was
onmiskenbaar.
„Luister eens, Riek, je beheerst
de Engelse taal volkomen. Wan
neer iemand met jouw intelligen
tie een maand in de Staten ver
toeft, weet je binnen die tijd al
les af van ons eigenaardige
„slang" en ken je al de termen
voor het dagelijkse leven
„Dat is heel aardig, wanneer je
er met vacantie bent, maar om er
je brood te verdienen
„Wanneer je moest solliciteren
zou je misschien moeite hebben,
maar hier wordt je eerr betrek
king aangeboden."
Riek zat een ogenblik als over
donderd te kijken. Dan zei ze
met een ongelovige glimlach:
,Je maakt toch maar 'n grapje?"
„Nee, het is me ernst. Ik bied
je formeel aan, de plaats van
Clare te vervullen. Je zult er, als
gezegd, de eerste maand in moe
ten komen en aan veel moeten
wennen, maar dat heb je op een
nieuwe school ook."
„Als het je werkelijk ernst is.
het lacht me wel toe. Maar nee,
het is zo onherroepelijk. Veron
derstel, dat het mij tegenvalt, of
jou. Dan zit ik daar in Amerika
als een kat in een vreemd pak
huis. Of ik zou moeten terug
keren en dat kost me nogal niks,
daargelaten dat ik een hele tijd
uit mijn studie en mijn werk ben
geweest. Nee, Mr. Colverton...
Jim, zal ik nu maar zeggen, dat
durf ik niet aan."
„Je valt me tegen," zei Col
verton teleurgesteld. „Ik dacht,
dat er in jou meer spirit zat."
„Omdat ik maar niet, net als
de nagemaakte Mr. Clarenbough
me meteen hals over kop in het
avontuur stort? Want Jim, nee,
schud maar niet met je hoofd,
een avontuur is het toch. En voor
jou ook. Wat weet je van mij?"
„Genoeg."
„En wat weet je van mijn
werk?"
„Dat je het goed en met toe
wijding en begrip zult doen.
Daarbij heb ik in mijn werk een
secretaresse nodig, waarmee ik
goed kan opschieten, omdat ik
haar veel moet overlaten. Clare
was prima. Dat kun jij ook wor
den wat je werk betreft en wat
je persoon aangaat...."
„Spaar me nu al die compli
menten!". verzocht Riek blozend.
„Ik vind het een mooi voorstel,
het trekt me aan.... het trekt
me buitengewoon aan, maar Jim,
ik ben maar een onbeduidend
meisje. Ik heb armoe gekend en
hoop ze nooit weer te kennen. Ik
durf geen al te grote risico's te
Jopen."
„Nu goed," hernam Jim Col
verton, „ik zal je zekerheid ge
ven. Je accepteert de betrekking
met een salaris van voorlopig
200 dollar per maand. Je krijgt,
als we eenmaal in Amerika zijn,
een half jaar proeftijd. Na dat
halfjaar kunnen jij zowel als ik,
zonder opgaaf van redenen, de
overeenkomst annuleren. Ik ge
loof niet, dat ik het zal doen,
maar jij zoudt het misschien
willen. In dat geval betaal ik je
een zodangi bedrag voor de kos
ten, die je hebt moeten maken,
dat je in Amerika kunt blijven
en op je gemak een ander baan
tje kan zoeken, of de boot naar
Holland terug. Je hebt dan een
half jaar onschatbare ervaring
opgedaan. En wat je studie be
treft, die kan je daarginds voor
een groot deel voortzetten, Of.."
„Nu.of? Is er nog een der
de mogelijkheid?"
(Wordt vervolgd.)
Toen het vissersvaartuig
Woensdagmiddag nog niet bin
nen was begon men aan de wal
ongerust te worden. De redding
boot „Insulinde" verliet om 7 uur
's avonds Oostmahorn om te
trachten de „Zoutkamp 9" ergens
op de Waddenzee in de nabijheid
van Schiermonnikoog te vinden.
De „Insulinde" is de gehele nacht
op zee geweest.
Schipper Klaas Toxopeus heeft
de reddingboot „Insulinde" te
middernacht op de Eilander Balg
bij Schiermonnikoog stilgelegd
om het daglicht af te wachten.
Hij heeft toen met de bemanning
bestaande uit Jannes Toxopeus,
stuurman; Scheepstra, motordrij
ver; Sjoerd Dijk, opstapper, en
Bertus Frik, opstapper, getracht
de nacht van oud en nieuw zo
gezellig mogelijk door te bren
gen, Om de beurt hebben de man
nen op de uikijk gestaan. Gister
morgen toen het licht werd is
het zoeken naar de „Zoutkamp"
voortgezet. Omstreeks half een
Donderdagmiddag kon aan Klaas
Toxopeus het bericht worden
doorgegeven, dat de vermist ge
waande boot om circa tien uur
Donderdagmorgen de thuishaven
Was binnengelopen. Er was ma-
chineschade opgetreden en de op
varenden waren er na veel moei
te in geslaagd die te verhelpen.
Ook in de nacht van 31 Decem
ber 1951 op 1 Januari 1952 was
de „Insulinde" buitengaats om
hulp te verlenen aan een Duits
schip.
Toen Harry Yool uit San Fran
cisco 140.000 dollar in een
sweepstake won, wilde hij zijn
werk als electrotechnicus niet
opgeven. Hij gaf er de voorkeur
aan met de fiscus in het reine te
komen door vier termijnen van
zijn federale belasting en zijn
staatsinkomstenbelasting te be
talen. Mijnheer Yool hield 53.000
dollar over. Hij kon de vreugde
van dit geldbezit echter niet
meer smaken, want de dag voor
dat hij deze som in handen zou
krijgen, overleed hij. Zijn erfe
nis is verdeeld onder zijn wedu
we, drie zoons en twee dochters.
