Het jaar van Eisenhower en Korea
De hoop herleefde in 1952
Een jaar van inspanning
ging been
Tegenstellingen verscherpt
Oorlogsgevaar verminderde
economische moeilijkheden hieven
Nederland op weg naar
financieel herstel
Enige vooruitgang te constateren
Tegenvallers bleven ons land niet
bespaard
HOOFDSTAD ONTWRICHT
DOOR SNEEUW.
Frankering bij abonnement: Terneuzen
Directeur-Hoofdredacteur I. van de Sande
Redactie-adres:
Noordstraat 5557 Terneuzen
Telefoon 2510 Nd 5*uur 2073
Gironummer 38150
Abonnementsprijs: 5,20 per kwartaal; per
maand 1,75; per week 42 cent. Losse nrs 8 ct-
DE VRIJE ZEEUW
DONDERDAG 1 JANUARI 1953.
8e Jaargang No. 2229.
Verschijnt dagelijks Uitgeefster N.V. v/h Firma P. J. van de Sande, Terneuzen
Advertentieprijs: per mm 12 ct.; minimum pel
advertentie 1,80.
Rubriek Kleine Advertendes: 5 regels 75 cent;
iedere regel meer 15 cent.
Vermelding: Bureau van dit Blad, of: Adres
Bureau van dit Blad 15 cent meer.
Inzending advertenties tot 's namiddags 2 uur
Voor het Maandagnummer: Zaterdags 11 uur
Het jaar 1952 zal in de eerste plaats worden genoemd als het
jaar, waarin generaal Eisenhower werd gekozen tot president
van de Ver. Staten. Dit beheerst op het ogenblik de internatio
nale politiek.
Het is voor Washington een levensbelang, dat aan de over
zijde van 2 Oceanen de kustgebieden niet in handen komen van
de sterkste mogendheid in Europa en Azië, de Sovvjet-L'nie. Zo
lang de Russen noch de Atlantische Oceaan noch de Stille Zuid
zee (die ze reeds op enkele punten bereiken) met sterke vloten
bevaren, zolang achten de Ver. Staten zich niet bedreigd.
Na 1948, na de staatsgreep in
Tsjecho-TSlowakije, hebben de
Ver. Staten alle aandacht ge
schonken aan West-Europa. Nu
Joego-Slavië weerstand heeft
geboden aan de Russische ex
pansiedrang; nu W.-Duitsland
wel stevig anti-communistisch
lijkt en ook voor Italië het
grootste gevaar is afgewend;
nu in de Middellandse Zee ze
kere stabilisatie in aantocht
lijkt nu is de tijd gekomen
voor Washington om bijzondere
aandacht te schenken aan het
Vei re Oosten.
Nadat China de bondgenoot
wa.s geworden van de Sowiet-
Unie, moest Washington be
wijzen, dat het niet slechts zijn
Japanse bondgenoot wilde be
schermen, maar ook bereid was
elke agressie (ook die van N.
Korea) te bestraffen. Nu duurt
de Koreaanse oorlog echter
ïeeds twee en een half jaar
door de inmenging van Peking.
Het Amerikaanse volk wil een
einde maken aan deze oorlog,
die 10 Amerikaanse divisies, een
grote vloot en een enorme
luchtmacht bindt op een af
stand van 6000 km van de voor
naamste Amerikaanse bases.
In alle opzichten is zulk een
oorlog koistbaar: reeds 120.000
Amerikanen zijn door dood,
verwonding of gevangenneming
uitgeschakeld. Daarom koos een
zo grote meerderheid in Novem
ber een generaal als Eisenhower
tot president. Deze heeft de re
putatie ook een diplomaat te
zijn. Hij koos tot minister van
Buitenlandse Zaken Dulles, die
eer. krachtiger optreden tegen
het communisme verstaat. Hij
is bereid Peking met rust te
laten, indien dit de oorlog in
Korea beëindigt. Zo niet, dan
zou hij willen optreden tegen de
Chinese bases van de vliegtui
gen, die de Noordkoreanen hel
pen en van de troepen, die tel
kens weer in het vuur worden
gebracht in Korea.
WAT NU?
Tegen het einde van 1952 was
de spanning over hetgeen Eisen
hower zou gaan doen, gestegen.
Want men begreep zeer goed, dat
indien inderdaad de koers van
Truman zou worden gewijzigd
uitbreiding van de vijandelijkhe
den in het Verre Oosten mogelijk
zou zijn. In West-Europa was
men daarvan in het algemeen
huiverig. Men kon vooral in Lon
den niet goed inzien, hoe daar
door een besjissing zou worden
afgedwongen, omdat het onme
telijke China niet door Ameri
kaanse troepen kan worden be
zet en moeilijk door luchtaanval
len bedwongen.
Bovendien zou de indruk van
een Amerikaans-Chinese oor
log in Azië nadelig zijn voor de
Ver. Staten. Tenslotte zou
Washington veel minder aan
dacht kunnen schenken aan de
defensie van West-Europa.
Men hoopte dus vurig, dat
Feking eerder bereid zou zijn
concessies te doen en het Eisen
hower mogelijk zou maken een
eervolle wapenstilstand te doen
afkondigen. De bestaande on
zekerheid en het voorgevoel, dat
men beslissingen tegemoet ging
van grote betekenis, vergezelden
liet aflopen van de periode van
1952.
DE RUSSISCHE POLITIEK
Kort vóór de Amerikaanse
verkiezingen van November was
de Russische communistische
partij in congres bijeen geko
men. Zij had Stalin, die nog
stevig de teugels in handen
bleek te hebben en die 't almach
tige politieke bureau uitbreidde
en de naam gaf van „presi
dium" der partij, luide toege
juicht. zij beloofde het volk,
dat na een periode van ontbe
ringen en na de hoge kosten
van de industrialisatie en de
wederopbouw, nu meer ver-
bruiksartikelen, levensmiddelen,
kleren enz. beschikbaar zouden
komen.
De leiders sloten oorlogsge
vaar uit. Klaarblijkelijk wilden ze
de eerder gewekte onrust stillen.
De Ver. Staten zijn immers indu
strieel en militair (althans ter
zee en in de lucht) veel sterker
dan de Sowjet-Unie. Nu leerden
de leiders van het Kremlin, dat
de niet-communistische wereld te
zeer was verdeeld dan dat zij ver
enigd kon optreden tegen Mos
kou.
Waardoor zo verdeeld? Wel,
zo zeiden de Stalinisten, omdat
Japan en Duitsland nu ook als
herstelde industriële landen af
zetgebieden en grondstoffen no
dig hebben en de concurrenten
worden van Britten, Fransen
enz. Economische crises werden
aangekondigd in het Westen.
Moskou hoopt, dat er op den
duur geen plaats zal zijn voor
Duitsland en Japan, die zich
dan wel tot Rusland en China
zouden wenden. Zij werden ge
sterkt in hun geloof door wat
in de Ver. Naties naar buiten
trad: een tegenstelling tussen
de minder ontwikkelde gebieden
van iN.-p4.frika, Azië en Zuid-
Amerika enerzijds en de Atlan
tische wereld anderzijds.
In de Ver. Naties keerde een
meerderheid zich tegen de wij
ze waarop Frankrijk Tunesië en
Marokko bestuurde, tegen de
rassenwetgevingen in Z.4Afrika
en zij vroeg niet slechts snel
lere ontvoogding van nog min
of meer afhankelijke landen,
maar ook grote investeringen
van kapitaal, opdat de voedsel
productie en de winning van
grondstoffen, ja ook de in
dustrialisatie in de minder ont
wikkelde gebieden kon worden
verhoogd. Dit is het anti-kolo
niale jaar van de V.N., zo zeide
een gedelegeerde van Pakistan.
Waar iis, dat van het Westen
nu niet alleen wordt verwacht,
dat het ongeveer de hele wereld
zal beschermen tegen agressie,
van het Sowjetblok of China,
maar dat het ook milliarden zal
lenen en beleggen in Arabische,
Aziatische en Latijns-tAmeri-
kaanse landen. Ook in dit op
zicht wa*3 1952 van grote bete
kenis. Zal het Westen de Sow-
iet-uitdaging doeltreffend door
grote inspanning kunnen be
antwoorden? Zal het achterlij-ke
gebieden zó kunnen ontwikke
ien, dat de wereldhandel er be
langrijk door wordt uitgebreid?
INTEGRATIE VAN EUROPA
Wat de Ver. Staten wensen en
wat W-Europa ook wel moet
nastreven, was toenemende in
tegratie. In Augustus werd het
Hoge Gezagsorgaan ingesteld
van de staal- en isteenkoolge-
meensehap (plan-Schuman)
van Frankrijk, W-Duitsland.
Italië en Benelux. In Septem
ber kwamen te Straatsburg zo
wel de assemblée bijeen van het
kleine Europa der 6 genoemde
landen als die van de Raad van
Europa van alle 15 Wetsteurope-
se naties. Er bleek wrijving te
bestaan tussen beide lichamen,
omdat vooral Engeland en
Scandinavië hun souvereinf
teitsrechten niet wilden ver.
minderen ten bate van een >su-
pra-nationaal gezagsorgaan
In voorbereiding was en is
nog steeds de Europese defer,
sie-gemeenischap van dezelfde
G landen van het „kleine Euro
pa", die ook reeds de oprichting
van een politiek gezag bestu
deren. Het gemeenschappelijk
Europees atoomonderzoek hield
een belofte in. Met of zonder
Brittendat was echter de
vraag. Eden sprak te Straats
burg en hij drong er op aan,
niets te doen buiten de grote
Raad van Europa. En hoewel de
integratiepogingen van de zes
landen worden geremd, is het
duidelijk, dat zij zowel econo
misch (in de Europese beta
lingsunie, de handel met het
gemenebest enz.) als militair
(voor de defensie van W.-Euro-
pa) de medewerking van En
geland (dat nu ook over de
atoombom beschikt) niet kun
nen ontberen. Nu de Ver. Sta
ten minder belangstelling tonen
en minder geld zullen zenden, is
zulk een Europese aaneenslui.
ting neg noodzakelijker gewor.
den.
Een grote tegenvaller was het
dat Frankrijk en Duitsland het
niet eens konden worden over
het Saargebied. De ruzie daar
over nam zelfs toe, toen op 30
November de Fransen en de
Saarregeringen verkiezingen in
Saarland nodig achtten, waar
van pro-Duitse partijen waren
uitgesloten. Het is duidelijk, dat
Bonn tracht volkomen gelijke
rechten te verkrijgen binnen
'Noordatlantssch verband. Het
hoopt dat de Ver. Staten druk
zullen uitoefenen op Frankrijk.
Onder deze omstandigheden
kon de vergadering van de At
lantische raad in December
niet veel opleveren vooral ook
omdat de gestelde defensie
doeleinden niet waren bereikt
en verdere uitbreiding der in
dustriële productie in 1952
enigszins stagneerde.
HET NABIJE OOSTEN
Terwijl in Tunesië geweldda
dig verzet tegen de Fransen en
weerstand van de bey tegen Pa
rijs de aandacht trokken, scheen
in het Oostelijke bekken van de
Middellandse Zee enige conso
lidatie op komst. Joego-Slavië
keerde zich nog duidelijker van
Moskou af, bereid om met Grie
kenland en-Turken één militair
front te vormen.
In Griekenland kwam in No
vember generaal Papagos aan
het bewind, sterk pro-Ameri
kaans en de „sterke man". In
Egypte vonden grote verande
ringen plaats. Nadat generaal
Naguib de macht aan zich had
getrokken, zette hij koning Fa-
roek af. Hij is op weg naar een
accoord met Engeland. De Soe
dan zal zelf mogen bepalen, of
dit Nijlland ten Zuiden van
Egypte onafhankelijk zal zijn of
nauw verbonden zal- worden
met Egypte. Britse troepen zul
len de zone vaft het Suez-ka-
naal verlaten, 'als Egypte toe
treedt tot een defensie-pact
voor het naburige Oosten, waar
toe niet alleen de betrokken
gebieden maar ook de Ver. Sta
ten, Engeland en Frankrijk zul
len behoren. Men heeft hoop op
zulk een overeenkomst.
In Perzië, waar Mossadeq nu
dictator is geworden, is de ver
houding minder goed doordat
de betrekkingen met Engeland
zijn verbroken wegens de olie-
kwestie. Als eenmaal de Arabi
sche wereld echter (met Egyp
te) tot een accoord zal zijn ge
komen met het Westen, hoopt
men ook op een vergelijk met
Perzië dat tenslotte zijn olie al
leen aan het Westen kan ver
kopen.
EEN OMMEKEER?
Zo heeft het jaar 1952 een
wending gebracht in de Ame
rikaanse politiek, waarvan de
gevolgen nog onbekend zijn; 'n
enigszins vertroebelde verwach
ting van snellere integratie van
Europa; uitzicht op consolidatie
ir. het nabije Oosten (ondanks
het negativisme van Mossadeq
in Perzië)nog niet geslaagde
pogingen in de Ver. Naties iets
te bereiken inzake Korea; grote
eisen van de minder ontwikkel
de landen aan het Westen. Maar
ook de hoop van Moskou, dat de
niet-communistische wereld
haar moeilijkheden niet zal
kunnen oplossen.
In 1953 zal deze moeten tonen
met zulke oplossingen een doel
treffend begin te maken. Sinds
1948 is er evenwel reeds zoveel
bereikt om de Atlantische we
reld en vele landen van de Stille
Zuidzee nader tot elkaar te bren
gen, is zoveel economisch herstel
geslaagd en is de-vrees voor een
Sowjet-aanval zozeer afgenomen,
dat men weinig historisch begrip
zou tonen pessimistisch te oorde
len over wat in het afgelopen
jaar ondanks alles is geconsoli
deerd.
DR. A. C.
Op de grens van twee jaren
wordt de gemiddelde mens on
danks zichzelf sentimenteel. Zelfs
in deze „bezeten" wereld is hij
geneigd een wijle stil te staan en
zich af te vragen wat hij van het
gestorven jaar heeft gemaakt.
Vol zorgen en moeite, vol ge
varen en angsten is 1952 ge
weest. Nog altijd gaat het ge
plaagde mensdom gebukt onder
de druk van nauwelijks te tor
sen lasten en werpen oorlogs
dreigingen hun sombere schadu
wen vooruit
Toch zijn er na de voorafgaan
de jaren van een toegespitste
„koude oorlog" onmiskenbaar
lichtpuntjes zichtbaar geworden
(zij het dan ook aan een verre,
verre horizon), die reden geven
voor een weinig optimisme.
De hoop herleefde in 1952 en
gelukkig niet geheel ten on
rechte.
Het is waar, Panmoendjon is
een „drama" geworden („come-
die" volgens anderen) en de klo
ven tussen Oost en West bleven
ook in de V. N. onoverbrugbaar.
De Benelux blijft een strijdperk
van (over) gevoeligheden, die
hun centrum vinden in de sterk
uiteenlopende loon. en prijspoli
tiek van Nederland en België.
Kostbare tijd is daar overal ver
loren gegaan in eindeloze en on
vruchtbare discussies. Eeuwen
geleden heeft Confucius het al
gezegd, dat de mens eigenlijk
niets zozeer moet betreuren als
die verloren tijd.
Het schijnt nu, dat de „groten
op aarde" zelf een woordje mee
gaan spreken. Churchill is op
weg naar Amerika om bespre
kingen te voeren met de nieuwe
president Eisenhower. En Stalin
heeft juist vóór de Kerstdagen
te kennen gegeven, dat ook hij
gaarne een ontmoeting mei
Eisenhower zou hebben.
Hij voegde eraan toe, dat hij
een oorlog tussen Amerika en
Rusland niet als onvermijdelijk
beschouwt. De nieuwe Ameri
kaanse minister van 't State De
partment, John Foster Dulles,
heeft (en dit stellig in overleg
met Eisenhower) verklaard, dat
eventuele Russische voorstellen
voor het bevorderen van de vrede
in Amerika met ernst en sym
pathie ontvangen zouden wor
den.
Dat ziet er dus hoopgevend
uit. De ogen van de hele wereld
zijn thans gericht op dat grote
en machtige trio, Eisenhower,
Churchill en Stalin, die samen
de koorden der internationale
politiek in handen houden en het
wel en wee van het bang-ver-
trouwende mensdom beheersen.
Laten wij de vredesduif een
goede tocht toewensen door de
donkere luchten van deze dagen
en laat er in 's hemelsnaam niet
op geschoten worden, van geen
enkele zijde! Want de hoop is
herleefd in de laatste uren van
1952.
NEDERLANDS FINANCIëLE
POSITIE.
Wat de binnenlandse situatie
betreft is er in meer dan één op
zicht reden tot tevredenheid. On
ze betalingbalans toont een heel
wat gunstigér beeld dan in de
voorafgaande jaren ooit het ge
val is geweest. Dit wil natuur
lijk niet zeggen, dat alle moeilijk
heden ten volle zijn overwonnen,
maar er zijn in elk geval pers
pectieven die aanleiding mogen
geven tot optimisme en dat wil
in deze benarde tijden al heel
wat zeggen.
De woningbouw beweegt zich
nog steeds in stijgende lijn. Even.
als minister Lieftinck heeft mr.
In 't Veld zijn opvolger een de
partement overgedragen, waar
alles reeds in gereedheid lag voor
de jaren die komen. Voor Zee
land is het eerste optreden van
minister Witte overigens niet zo
gelukkig geWébst, toen hij tot
verbazing van vriend en vijand
,,De tijd gaat voorbij", zeggen wij maar wij vergissen ons: de
tijd blijft en wij zijn het die voorbijgaan, zo luidt een uitspraak
van Raspail.
Het_is buitengewoon moeilijk voor de moderne mens die vindt,
dat de tijd zo snel gaat in te zien, dat de tijd niet snel gaat. Het
rythme is constant, maar de mens is het die de snelheid,
waarmede zijn acties elkaar opvolgen opvoert.
Zo behoort dan ook het jaar 1952 weer tot het verleden. Aan
de vooravond van de scheiding zijn wij geneigd een blik terug
te werpen. Is het jaar 1952 voor ons land gunstig of ongunstig
geweest?
In het middelpunt ven de be
langstelling stond natuurlijk
onze defensie en de samenwer
king van ons land met de an
dere partners van het Atlanti
sche Pact, daar dit ten nauw
ste verband houdt met de
handhaving van onze hoogste
gcederen, vrijheid en onafhan
kelijkheid.
Het begon met een bevredi
gend resultaat van de bespre
kingen der ministers van Bui
tenlandse Zaken, Defensie en
Financiën van Frankrijk, Italië,
West-Duitsland en de Benelux-
landen, die ons weer een stapje
dichter bij een verenigd Europa
brachten. In Mei werd deze sa
menwerking bekroond met de
tekening van de overeenkomst,
die de Europese verdedigings
gemeenschap tot een realiteit
maakte. De kleine werven wer
den ingeschakeld om de uitbrei
ding van onze vloot te verwe
zenlijken en de becherming bur
gerbevolking werd ter hand ge
nomen.
Een dreigde er een kink in de
kabel te komen, toen een be
richt in de New York Times de
indruk vestigde, dat ingeval van
een aanval de verdediging van
Nederland in geallieerd ver
band niet zou vaststaan. Er
ging een golf van verontwaar
diging door ons land, die zich
uitte in de vragen die het Twee
de Kamerlid prof. Romme de
regering stelde. Gelukkig kon
de min.-president geruststellen
de woorden laten horen, het
geen ons weer bracht tot onver
minderde inspanning. Bevredi
gend kon generaal Opsomer
zich uitlaten over de Nederland
se prestatie bij de geallieerde
landoefening Hold Fast, waar
aan wij in September deelna
men.
Steeds bouwen wij verder en
het nieuwe legerplan 1953 voor
ziet in een regelmatige beschik
king over één parate divisie en
twee mobilisabele divisies, het
geen de sterkte van ons leger
in totaal op drie divisies brengt,
een kleine maar goed geoefende
strijdmacht, die in geallieerd
verband ongetwijfeld tot be
hoorlijke prestaties in staat zal
zijn.
INCIDENTEN.
iNcg steeds zijn wij in scher
mutseling met Indonesië over
de kwestie Nieuw-Guinea. Het
begon aan het einde van het
vorige jaar met het incident
Blitar, waarbij Indonesië zon
der schroom bekende, dat het
West-llrian (Ned. Nw.-Guinea)
als een Indonesische provincie
beschouwde, hetgeen volkomen
in strijd is met de overeen
komsten, gemaakt in het unie
statuut. Dit leidde tot krasse
uitspraken, waarvan die van
admiraal Helfrich wel duidelijke
taal sprak, toen hij geheel Indo
nesië een vacuum noemde, een
vacuum in de strijd tegen het
communisme. Wanneer volgens
de admiraal Nieuw-Guinea in
handen van Indonesië komt,
zou dit vacuum nog vergroot
worden.
De besprekingen, welke ge
durende 6 weken in Den Haag
over dit probleem werden ge
voerd tussen vertegenwoordi
gers van beide regeringen,
brachten geen 'uitkomst en het
werd niets anders dan een po
litiek spitsroeden lopen.
De verhoudingen werden op
nieuw toegespitst, toen in Mei
van dit jaar enkele avontuur
lijk aangelegde fanatici een
aanslag pleegden op de Indo
nesische militaire attaché in
Nederland, overste Harjcne. Dit
was koren op de molen van de
Indonesiërs, die deze gelegen
heid te baat namen eens extra
vuil te spuiten over hun unie
partner.
De verhouding bleef verder
gespannen en uitte zich in Oc
tober door middel van onlusten
in Djakarta, waarbij Neder
landse vlaggen door extreme
elementen werden neergehaald,
hetgeen zich in November in
Makassar herhaalde. De stand
punten zijn echter wel duidelij
ker geworden dan aan het be
gin van het jaar.
Indonesië heeft het masker af
geworpen en ook de Nederlandse
regering heeft duidelijke taal ge
sproken, toen zij onlangs ver
klaarde dat Nieuw-Guinea on
danks Indonesische dreigingen
Nederlands gebied blijft. Zij is
niet van plan enige concessie te
doen.
BUITEN ONS LAND
De emigratie die bij heel het
Nederlandse volk in het mid
delpunt van de belangstelling
■staat, heeft in 1952 normaal
voortgang gehad. Ondanks het
feit, dat Australië zich verplicht
heeft gezien de immigratie
enigszins te beperken, bereikten
ons toch gunstige berichten.
Waar ter wereld ook, de Neder
landers zijn als immigranten
zeer gezien en Australië zal voor
het grootste deel Nederlanders
blijven opnemen. Nieuwe pers.
pectieven opende de good-will-
reis van de Prins naar Zuid-
Amerika voor de emigratie. Ook
verschillende Zuidamerikaanse
landen zijn niet ongenegen
grote hoeveelheden Nederlan
ders op te nemen, waarbij de
regeringen alle steun hebben
toegezegd.
Deze reis van de Prins heeft
ons trouwens ook nauwere re
latief verschaft met de 'Zuid-
amerikaanse staten, welke re
laties ongetwijfeld van econo
misch belang kunnen worden.
Ons vorstenpaar heeft in 1952
niet stilgezeten en het heeft er
voor gezorgd, dat de naam van
Nederland een diepere klank
heeft gekregen in de Ver. Sta
ten. Zijn bezoek aan dit land is
een enorm succes geworden.
MOEILIJKHEDEN.
Een dissonant vormde de
strubbeling over de samenstel
ling van een nieuw kabinet.
Verschillende formateurs strui
kelden over de .enge partijbe
langen en dit leidde tot een
langdurige crisis, die nu niet
bepaald bevredigend werd opge
lost. Met een zekere angts in
het hart vraagt men zich af,
hoe lang de nieuwe regering
zich zal kunnen handhaven.
Ook in de Benelux is het dit
jaar niet alles over rozen ge
gaan. Nog steeds kan men niet
tot succes komen. Overal vindt
men voetangels en klemmen en
demonstraties als van de Sibe-
lux in België dragen nu niet be
paald bij tot het bereiken van
de gewenste resultaten. De re
geringen gaan echter onverdro
ten voort en langzaam vorderen
wij in de goede richting, zoals
de laatste conferentie te Knok-
ke ons bewees.
Gedurende de Olympiade
stond Nederland in het teken
van de sport, die bijna al het
overige nieuws van de voenrpa-
gina's van de kranten ver
drong. De magere resultaten in
Helsinki zullen ongetwijfeld een
stimulans zijn en leiden tot
grotere inspanning en ernstiger
training. Hierdoor zullen wij de
volgende Olympische spelen
met meer vertrouwen tegemoet
kunnen zien.
Zo keken wij om naar wat het
jaar 1952 ons bracht en met
hoopvolle blik zien wij het nieu
we 1953 tegemoet. Zal dit ons dan
brengen wat wij allen zo gaarne
wensen: begrip voor elkaar, sa
menwerking envrede?
verklaarde, dat er in Zeeland
geen woningnood meer bestond.
In de provinciale staten heeft
dit reeds tot enige protesten ge
leid en het ligt voor de hand, dat
het laatste woord er nog niet
over gevallen is.
Neen, dan was minister Algera
gelukkiger met zijn mededelin
gen over de vrije veren op de
Westerschelde. Na de niet be
paald tactische wijze, waarop de
heer Wemmers zich indertijd
over Zeeuws-Vlaanderen uitliet,
doet 't standpunt van de nieuwe
minister van verkeer en water
staat uiterst sympathiek aan.
DE DIJK IS DICHT.
Voor Zeeuws-Vlaanderen was
het belangrijkste feit van het
jaar ongetwijfeld de afsluiting
van de Braakman. Nog zijn de
werkzaamheden er in volle gang,
maar reeds tekenen zich de toe
komstmogelijkheden af, waarvan
de landaanwinning en de kortere
rechtstreekse verbinding tussen
het oostelijk en het westelijk
deel het meest in het oog sprin
gen. Onder toenemende belang
stelling van heinde en ver is de
Braakman-afsluiting in het voor
bije jaar voltooid. Dwars door
het water strekt zich eindeloos
de machtige dijk uit, waar nog
slechts het monument ontbreekt,
dat ook „Zeeland leeft, omdat
het bouwde aan zijn toekomst".
EEN GELUKKIG NIEUW
JAAR!
Zo staan wij dan nu weer aan
het begin van een nieuw en on
zeker jaar. Wat zal het ons bren
gen? Duister is de toekomst,
maar vaststaat dat wie met moed
en energie 1953 ingaat, ook vol
overtuiging zal slagen. Moge het
ons allen gegeven zijn door geza
menlijke krachtsinspanning nog
een stap verder te doen op de
weg naar de vooruitgang van
ons vaderland, van de plaats on
zer inwoning en van ons huis
gezin.
„Veel heil en zegen" en 'n „ge
lukkig nieuwjaar" zijn wensen
die weer luide en alom klinken
op deze besneeuwde morgen van
de eerste Januari 1953. Mogen
het wensen zijn die in vervulling
gaan en moge iedere bede om ge
luk en voorspoed zijn verwezen
lijking vinden in een wereld van
vrijheid en vrede, waarin elk
mensenkind zijn bestemming
vindt.
De directie en de redactie van
„De Vrije Zeeuw" willen bij al
die gelukwensen van ganser
harte de hunne voegen. Gezond
heid en voorspoed wensen wij
al de lezers toe: geluk in het ge
zin en vooruitgang'in zaken. Een
goed en succesvol 1953 voor
allen! En moge het een iegelijk
brengen, wat wij er menselijker
wijs van verwachten
VERKEER IN EN OM
De fijne stuifsneeuw, die sedert
half negen Woensdagmorgen
onafgebroken door de straten
joeg, heeft het verkeer op Oude
jaarsdag in en om de hoofdstad
grote moeilijkheden berokkend,
waarvan vooral het tramverkeer
ernstige stagnatie ondervond.
Zo talloos waren de aanrijdin
gen, dat bijna geen enkele tram
lijn de normale schema tijd kon
aanhouden.
Op vele halteplaatsen, b.v. van
lijn 3, kon men verkleumde voet
gangers een uur lang zien wach
ten op een tram. Dan volgden
6 tot 8 tramstellen achter elkaar.
Bij de hoofdstedelijke politie
stroomden de meldingen binnen
van botsingen, slippartijen en
aanrijdingen, de meeste lussen
auto's onderling, doch dikwijls
waren er ook wielrijders of
trams bij betrokken. Tot na het
middaguur werd ge?n melding
van ernstige ongelukken met
lichamelijk letsel gemaakt. Ge
rapporteerd werden tot dat uur
bijna 50 botsingen overal in de
stad.
Aangenomen mag 'us worden,
dat het werkelijke aantal nog
VÏel groter was. Bij al die slip
partijen en botsingen werd soms
geringe, soms aanzienlijke mate
riële schade veroorzaakt.
Intussen rukte de gemeente
lijke stadsreir.iging met groot
materiaal uit. In totaal trokken
18 strooi-auto's uit, die tezamen
met 100 tot 150 ton pekel en bo
vendien met zand de strijd tegen
de verradelijke sneeuw aanvin
gen. Bovendien strooiden enkele
honderden straatvegers, die met
hun bakfietsen er op uit gingen,
extra pekel op de gladde brug
gen en op gevaarlijke kruispun
ten. Ook de spoorwegen onder
vonden hinder van de sneeuw,
omdat de wissels niet meer naar
behoren functionneerden.