REDE VAN TITO
Blank en zwart in
Zuid-Afrika
Duitsland en de Franse politiek
Betrekkingen met het Westen
beginnen zich te ontwikkelen
Parijse diplomatieke
netten reiken tot Moskou
Truman laat inhoud van uiterst
geheim staatsstuk publiceren
ZON- en MAANSTANDEN
Adres van de Middenstandsbonden
inzake Vestigingswet Bedrijven
Vandaag verkiezingsdag in
de Verenigde Staten
WEERSVERWACHTING
HOOGWATER
Nog geen melkgarantieprijs
vastgesteld
Engelsen gebruikten de negers als
goedkope arbeidskrachten
Eisenhowers
programma
DC DIC A Chlorophyll
r fci MM tandpasta
T and eh v/onderw it
en altijd frisse adem
De reis
van Prins Bernhard
Frankering bij Abonnement: Terneuzen.
Directeur-Hoofdredacteur I. van de Sande
Redactie-adres:
Noordstraat 55—57 Terneuzen
Telefoon 2510 Né 5 uur 2073
Gironummer 38150
Abonnementsprijs: ƒ5,20 per kwartaal; per
maand 1,75; per week 42 cent. Losse nrs 8 ct.
DINSDAG 4 NOVEMBER 1952.
7e Jaargang No. 2182.
Verschijnt dagelijks Uitgeefster N.V. v/h Firma P. J. van de Sande, Terneuzen
Advertentieprijs: per mm 12 ct.; minimum per
advertentie 1,80.
Rubriek Kleine Advertenties: 5 regels 75 cent;
iedere regel meer 15 cent.
Vermelding: Bureau van dit Blad, of: Adres
Bureau van dit Blad 15 cent meer.
Inzending advertenties tot 's namiddags 2 uur
Voor het Maandagnummer: Zaterdags 11 uur
In een rede van 4'/i uur heeft
maarschalk Tito, secretaris-gene
raal van de Zuidslavische com
munistische party, Maandag op
het zesde partijcongres te Zagreb
verklaard, dat het oorlogsgevaar
latent blijft, hoewel het wat
minder dreigend lijkt.
Be maarschalk, die werd toe
gejuicht door de 2.000 afgevaar
digden beschuldigde de Sowjet-
XJnie van uitbuiting en van het
voeren van een overheersingspo-
litiek. Be Russische buitenlandse
politiek noemde hij een „eerste
oorzaak voor de huidige span
ning in de wereld".
De betrekkingen van Zuid-
Slavië met het Westen beginnen
zich te ontwikkelen in de rich
ting van samenwerking, gegrond
vest op de wens om de vrede te
bewaren. Beide partijen moesten
echter vasthouden aan het begin
sel, dat het binnenlands bestuur
van een land slechts de bevol
king van dat land aangaat en dat
niemand het recht heeft zich van
buiten af daarmee- te bemoeien.
Tito zei in dit verband, dat Zuid-
Slavië alles deed om zoveel mo
gelijk de betrekkingen met Grie
kenland en Turkije te verbete-
ren.
Russische pogingen om Zuid-
Slavië zowel van het oosten als
van het Westen uit te isoleren
waren mislukt. Het Zuidslavische
leger was volgens de maarschalk
„een van de krachtigste in
Europa", mede dank zij de wes
telijke hulp, in het bizonder op
het punt van zware, moderne
wapens.
De Zuidslavische communisti
sche partij had contact opgeno
men met de leiders van weste
lijke socialistische partijen, doch
Zoals bekend, heeft de Stich
ting voor de Landbouw de minis
ter voorstellen gedaan, die be
trekking hebben op het toekom
stige melkprijsbeleid. Bij de be
oordeling van dit voorstel moet
in aanmerking worden genomen,
dat een en ander een wijziging
met zich zou kunnen brengen
van de melkprijs voor de consu
ment. Daarom zijn de hiermede
samenhangende vraagstukken in
studie genomen.
Onder deze omstandigheden,
aldus deelt het ministerie mede,
kan een eventueel gewijzigd
melkprijssysteem voor het melk
prijsjaar 19521953 niet per 1
November worden vastgesteld.
Het ligt wel in de bedoeling de
uit een eventueel gewijzigd sy
steem voortvloeiende nieuwe
prijzen voor de boer met terug
werkende kracht per 1 Novem
ber 1952 te doen ingaan.
In afwachting daarvan heeft
het bedrijfschap voor zuivel in
middels een voorlopig zulvel-
fonds ingesteld, teneinde o.m.
uitbetaling van de zuivelwaarde-
toeslagen mogelijk te maken.
gezien het grote verschil in op
vatting op bepaalde belangrijke
punten kon er nog geen sprake
zijn van formele toetreding tot
de socialistische internationale,
aldus verklaarde Tito.
Op vele punten van interna
tionale aard was echter samen
werking met de internationale
wel mogelijk. Tito opperde in de
organisatie van het (Zuidslavi
sche) volksfront, gezien de inter
nationale ontwikkeling en de
samenwerking met socialistische
bewegingen, enige wijzigingen
aan te brengen en de naam te
veranderen in „socialistische fe
deratie van de arbeidersbevol
king van Zuid-Slavië."
Over Korea sprekend zei de
maarschalk dat, hoewel Rusland
Noord-Korea tot een aanvallen
de oorlog tegen Zuid-Korea had
aangezet, ook de westelijke mo
gendheden verantwoordelijk wa
ren voor de oorlog. Het uitbre
ken van die oorlog, die mogelijk
zou kunnen ontaarden in een
wereldconflict, was volgens hem
een gevolg van afspraken over
invloedssferen. Als de Verenigde
Naties doelmatig tegen agressie
pogingen willen optreden moeten
de door de grote mogendheden te
Teheran, Jalta en Moskou en
Berlijn aanvaarde verkeerde
methodes voor regeling van be
langrijke internationale geschil
len worden opgegeven, aldus
Tito.
De wortel van het kwaad lag
volgens hem „in de imperialisti
sche methode voor regeling van
internationale geschillen'' en in
de verdeling van de wereld in
invloedssferen.
Een verdrag van de grote mo
gendheden zou, aldus Tito,
slechts leiden tot een verdeling
van de wereld onder deze gro
ten, het zelfbeschikkingsrecht
van volken vernietigen en uitein
delijk tot een nieuwe wereldoor
log voeren.
Over Triëst verklaarde de
maarschalk, dat Zuid-Slavië deze
kwestie direct met Italië wil re
gelen, doch hij ontkende, dat
Triëst ooit een Italiaans karak
ter had gedragen. Het Vaticaan
nam in deze een anti-Zuidslavi-
sche houding aan, zo zei Tito.
Terwijl in de cominformlanden
het ledental der communistische
partij afnam, was het in Zuid-
Slavië toegenomen, en wel van
88.175 in 1948 tot 779.382 in 1952,
zo verklaarde Tito.
Voorts gaf de maarschalk in
zijn redevoering nog de volgen
de cijfers:
De economische blokkade door
de cominform-landen had Zuid-
Slavië 420 millioen Amerikaanse
dollars gekost; in de afgelopen
vijf jaar was in totaal voor de
nationale verdediging 3,5 mil
liard dollar uitgegeven.
In 1950 ontving Zuid-Slavië
van het Westen 64.9 millioen
dollar aan levensmiddelen. In
1951 bedroeg westelijke hulp 61,7
millioen dollar, in 1952 64,6 mil
lioen en voor het komende jaar
zal dit bedrag, aanvankelijk be
paald op 146 millioen, 99 millioen
dollar bedragen.
De droogte in de jaren 1950 en
1951 had 'n schade van in totaal
880 millioen dollar veroorzaakt,
in de afgelopen zes jaar was in
totaal voor een bedrag van 5,6
millioen dollar geïnvesteerd, ter
wijl leningen waren gesloten tot
een bedrag van 158,1 millioen
dollar.
De Duitse publieke mening
staat nog een beetje hulpeloos
tegenover de jongste ontwikke
lingen in de Franse politiek, voor
zover deze het probleem der
Europese aaneensluiting betref
fen.
De bladen, die lange beschou
wingen aan de Franse positie wij.
den, vragen zich af, of het ru
moer in Parijs bedoeld is als een
ernstige poging om de Europese
plannen voorlopig maar in de ijs
kast te leggen of dat men met
het afgeremde tempo alleen
maar gunstiger voorwaarden uit
de ingewikkelde situatie wil ha
len. Verbittering, dreiging, ver
achting, bewondering en begrip
kan men lezen in de artikelen,
waarmee de voornaamste bladen
op dp politieke gebeurtenissen in
Parijs reageren. Verbittering is
voornamelijk gewekt door het
feit, dat men met de behandeling
der Saarkwestie op dood spoor is
geraakt. Wel zelden is er ook op
het hoogste niveau zó dreigend
gesproken, nu de Saarlandse ver
kiezingen toch nog zonder de
deelneming van Duitsgezinde par.
tijen worden doorgezet. De com
mentaren daarover zijn ondubbel
zinnig: de verantwoordelijkheid
voor het stagneren van het over
leg wordt uitsluitend bij de Fran
sen gezocht en bijna eenstemmig
is men te Bonn van oordeel, dat
dr Adenauer in zijn tegemoetko
mingen zo ver indien al niet
President Truman heeft te In
dependence in de Amerikaanse
staat Missouri (de plaats, waar
hij vandaan komt) medegedeeld
dat hij een „uiterst geheim"
staatsstuk, betrekking hebbend
op het besluit der Amerikaanse
regering (in 1949) om de Ameri
kaanse bezettingsstrijdkrachten
uit Zuid-Korea terug te trekken,
cificieel voor publicatie heeft
vrijgegeven.
Het gaat hier om een in 1947
door de toenmalige commissie
van stafchefs van het Ameri
kaanse leger waarvan gene
raal Eisenhower deel uitmaakte
opgesteld document, waarin
zij verklaard geen bezwaar te
hebben tegen een terugtrekken
dezer Amerikaanse eenheden.
Truman zeide zijn besluit te
hebben genomen op grond van
de „vele onware beschuldigin
gen", welke in de politieke ver
kiezingsstrijd zijn geuit.
In het betrokken document
wordt gezegd, dat de commissie
van stafchefs van mening is, dat
de V. S. er uit een oogpunt van
militaire veiligheid „weinig be
lang" bij hebben om hun troepen
en bases in Korea te handhaven.
„Het terugtrekken van deze
strijdkrachten uit Korea", zo
wordt verder gezegd", „zal de
militaire positie van het opper
bevel in het Verre Oosten niet
aantasten, tenzij de Sowjets in
Zuid-Korea een militaire macht
vestigen, die in staat is een aan
val op Japan te doen".
George Marshall was toen mi
nister van Buitenlandse Zaken.
President Truman verklaarde
dat hij niet tot publicatie van
het stuk zou zijn overgegaan, als
generaal Eisenhower in zijn ver
kiezingscampagne „de inhoud
van dit memorandum niet ver
keerd had weergegeven en over
dreven en ongerechtvaardigde
aanvallen op burgerlijke instan
ties had gedaan, die deel hebben
aan de beslissingen ten aanzien
van Korea". Deze beslissingen,
zo voegde Truman hieraan toe,
zijn tot stand gekomen door
„eerlijke samenwerking tussen
militaire en burgerlijke autori
teiten".
„Valse en kwaadaardige aan
vallen" op hetzij burgerlijke of
militaire functionarissen, die bij
deze kwestie waren betrokken,
noemde de president onvergeef
lijk en „uiterst schadelijk". Hij
hoopte dat door de publicatie
een einde wordt gemaakt aan
het geschil over deze kwestie.
verder is gegaan dan van
Duits standpunt te verantwoor
den was. De golven van veront
waardiging over het doorzetten
der Saarverkiezingen dreigen nu
het laatste restant te overspoelen
van het begrip voor de Franse
Saar-argumenten, dat hier nog
bestond.
Een dreigende toon klinkt in de
beschouwingen van de weekbla
den „Die Zeit" en „Deutsche Zei-
tung". „Wanneer de Europese
politiek doorkruist gaat worden,
dan is Duitsland daaraan niet
schuldig en zal de verantwoor
ding geheel en al vallen op
Frankrijk", zo schreef het laatst
genoemde blad. „De meerderheid
der Fransen dient te begrijpen,
dat Frankrijk, wanneer het zich
van de Europese gemeenschap en
van Amerika zou scheiden, snel
tot een economische en politieke
chaos zou vervallen". En in „Die
Zeit" leest men: „Evenmin als
het gelukt is de Duitse staalpro-
ductie door middel van het plan-
Schuman aan banden te leggen
of door middel van de Europese
verdedigingsgemeenschap de
Duitse continenten tot bataljons
te beperken, evenmin zal het op
de duur gelukken Duitsland de
Saar te ontnemen. Het groteske
schouwspel van Saar-verkiezin.
gen onder een Frans politieregi-
me kan slechts dienen om de
ogen van de wereld en hopelijk in
de eerste plaats van Frankrijk te
openen".
Hét door de evangelische bis
schop van Hannover, dr Lilje, uit
gegeven Sonntagsblatt verwijt de
Fransen kortzichtigheid in de in
ternationale politiek en schrijft:
„Wellicht zal de Franse soldaat
van het Europese leger van de
toekomst erkennen, dat het nood
zakelijk is voor Berlijn te vech
ten. Zal hij echter ook Berlijn zó
als „zijn" stad beschouwen, dat
hij bereid is er voor te sterven?"
En in hetzelfde blad klinkt een
zekere mate van verachting
voor „de Franse middenklasse",
die zich tot voorspreekster van
een restauratie van de nationale
staat zou maken. „Zij roept over
de gehele linie op tot een terug
keer tot het jaar 1900. Daardoor
zijn in de laatste tijd vrijwel alle
pogingen tot een nieuwe orde in
Europa geremd of verijdeld ge
worden", aldus dit blad.
Begrip voor de Franse moei
lijkheden bestaat over het alge
meen waar het de oorlog in Indo-
China geldt en de opofferingen,
die deze van de Franse natie
vraagt. De „Frankfurter Allge-
meine Zeitung" sluit zich met
kracht aan bij die stemmen in
Frankrijk, die voor een terug
tocht in Indo-China pleiten. Vele
Duitse bladen hebben trouwens
in minder hoffelijke bewoordin
gen al vaak betoogd, dat de
Franse inspanningen daar niets
anders zijn dan bij voorbaat ver
loren pogingen tot herstel van
koloniale verhoudingen. Daarbij
heeft zeker ook het sneuvelen in
Indo-China van Duitse leden van
het vreemdelingenlegioen een rol
gespeeld. Het Frankfortse blad
komt in zijn beschouwing over
Indo-China tot de volgende con
clusies: „Men zal in Parijs vijan
dig blijven staan tegenover het
Europese leger en men zal het
Saargebied niet prijsgeven, om
dat het ene een pand is tegen een
economisch overwicht der Duit
sers en het andere het gevaar
van een militaire overmacht der
Duitsers in zich draagt. Wie
Duitse buitenlandse politiek
maakt, mag daarom de kaart van
Indo-China niet uit de hand leg
gen. Hij zou elk streven der
Fransen moeten steunen, dat de
ze oorlog zo spoedig mogelijk wil
beëindigen. De daar geleden ne
derlagen zijn ook onze nederla
gen, omdat zij een onmiddellijke
terugslag hebben op de Franse
politiek tegenover ons. Op een
Frans verzoek om hulp voor In
do-China zal het Westen slechts
negatief kunnen reageren. Een
opgeven van Frans Azië ten gun
ste van Europa en Noord-Afrika
zou zeer logisch en voor ons ook
zeer sympathiek zijn". Tenslotte
klinkt er ook bewondering voor
de kunst der Franse diplomatie
in de Duitse replieken. Velen kan
men horen verzuchten, hoe jam
mer het is, dat de Duitse diplo
matie niet de kunst verstaat van
de diplomatieke bluf, die de laat
ste druppels uit de kan weet te
halen zonder tenslotte het deksel
op de neus te doen vallen. Niet
zonder naijver tekent de pers her
haaldelijk aan, dat de Fransen er
telkens weer in slagen zich tegen,
over de politieke druk der Ameri
kanen staande te houden. Terwijl
sommige politici bij tijd en wijle
nog de Franse angst willen be
zwaren met de dreiging, dat de
Verenigde Staten bereid zullen
zijn straks een Duitse bewape
ning tegen de Franse zin door te
zetten, komt meer en meer twij
fel naar voren aan de juistheid
van deze verwachting. Het boven
geciteerde Frankfortse blad is
onlangs in een lange beschou
wing tot de slotsom gekomen:
„Het is belangrijk voor ons en
voor de Amerikanen om te weten,
dat vooreerst bij alle politieke op
lossingen de Franse opvatting
zich eerder zal doen gelden dan
die van Duitsland of Amerika".
En het meest Fransgezinde blad
van de bondsrepubliek, de „Rhei-
nische Merkur", heeft daar de op
merking aan vastgeknoopt: „Dit
is een bittere erkenning, maar
het is beter haar ernstig te ne
men en er bij een realistische be
oordeling der buitenlandse poli
tiek van uit te gaan dan haar af
te wijzen, daardoor illusies te
koesteren en zo een zeker wan-
succes voor te bereiden".
Daarbij komt de gedachte, dat
de Franse diplomatieke netten
nog altijd tot Moskou reiken,
steeds meer in de Duitse pers
naar voren.
Tijdens een ledenweekeinde in
de volkshogeschool „Olaerts-
duyn" te Rockanje heeft de heer
R. van de Ploeg, inlichtingen
attaché van Zuid-Afrika, een uit
eenzetting gegeven over de ver
houding tussen blank en zwart in
zijn land.
De spreker vroeg zich af, waar
om de wereld indertijd niet zijn
stem heeft verheven tegen
Smuts, die in het kleurlingenpro
bleem toch een soortgelijke hou
ding aannam als Malan nu, ter
wijl men nu de kwestie voor de
Verenigde Naties wil brengen.
Tussen de Bantoe-negers en de
Westerse beschaving bestaat geen
contact. Onder de negers komen
nog rituele moorden voor, niet
alleen in de protectoraten, waar
zij nog in hun natuurstaat leven,
maar zelfs nog in steden als Jo
hannesburg. Zelfs is het voorge
komen dat een in Oxford gegra
dueerde Bantoe wegens zulk een
misdrijf ter dood werd veroor
deeld.
Al sinds de lading van Jan van
Riebeeck heeft de tegenstelling
blankzwart bestaan, maar het
heeft geduurd tot 1912, vóór de
scheiding tussen beide bevol
kingsgroepen werd vastgelegd in
de naturellenlandwet, die in 1936
werd vervangen door een nieuwe
wet. De kern van het probleem,
zoals het er nu ligt, is de ontwor
teling van de Bantoe d)oor de
overgang in slechts enkele jaren
van het nomadenleven naar de
industrie. In het stamverband
vond de Bantoe zijn enige be
scherming en die bescherming
mist hij in de nieuwe omgeving,
waar hij een nieuw proletariaat
is gaan vormen.
Het probleem is nu zó ingewik
keld geworden, dat buitenstaan
ders zich wel eens afvragen, of
er voor de blanke nog wel een
toekomst is in Zuid-Afrika. Maar
de blanke Afrikaner zelf is ervan
overtuigd, dat hij zal blijven in
het land waar daar legde spr.
de nadruk op de Bantoe pas na
hem als immigrant uit het Noor
den is binnengekomen.
Het gaat er nu om de ontworte
ling verder tegen te gaan. Krü-
ger heeft zich al tegen immigra
tie van Bantoe-arbeiders gekeerd,
maar het zijn de Engelsen ge
weest, die ze binnenhaalden als
goedkope arbeidskrachten, met
name voor de goudmijnen. Er
is in deze kwestie dan ook een
grote tegenstelling tussen Enge
land en Zuid-Afrika.
Spreker, die opmerkte dat de
„apartheidspolitiek" er ook zon
der Malan zou zijn, was van me
ning dat een opheffing van de
barrière tussen blank en zwart
onmogelijk is. Het zou de onder
gang betekenen van de Westerse
beschaving. De enige oplossing
zag hij in de verdeling van Afri
ka bezuiden de Sahara in „blan
ke" en „zwarte" staten, die op
den duur in 'n federatie verenigd
zouden kunnen worden. De zwar
te staten zouden aanvankelijk on
der blanke voogdij moeten staan,
maar een grote mate van zelfbe
stuur moeten krijgen. Aan de
randen der „zwarte" gebieden
zouden secundaire industrieën
moeten worden opgericht, die
later ook verder naar het binnen
land zouden kunnen doordringen.
Op vragen antwoordde de heer
Van de Ploeg nog, dat het onder
wijs aan de Bantoes één van de
voornaamste zorgen is van de
Zuid-Afrikaanse regering. Er
wordt in de Unie en in het alge
meen in Afrika bezuiden de Sa
hara per hoofd méér uitgegeven
voor onderwijs aan de autochtho-
ne bevolking dan waar ook el
ders. De scheiding tussen blank
en zwart in treinen, op stations
e.d. is grotendeels toe te schrij
ven aan het hemelsbrede verschil
in hygiënische opvattingen.
Deze scheiding is in de loop der
tijden ontstaan en ook de zwarte
partij heeft zich er niet tegen ver
zet. Voor de Bantoes, die wel een
Westers beschavingspeil hebben
bereikt, zit er zeker iets denigre-
rends in, maar men kan vbor
deze enkelingen toch geen uitzon
dering maken.
Na een reis van 500 km kwam
Prins Bernhard Zaterdag te Vera
Cruz aan, waar hij verbleef ten
huize van de Mexicaanse presi
dent Aleman. De lunch werd ge
bruikt te Jalapa, halverwege
Mexico-stad en Vera Cruz. De
genegenheid voor de Prins bleek
onderweg duidelijk. Tot in de
kleinste dorpen had de bevol
king Nederlandse vlaggen uitge
hangen.
Voor Maandag stond het be
zichtigen van haveninstallaties
te Vera Cruz op het program,
waarna in hotel Mocambo, 10
km buiten Vera Cruz, een groot
nachtbal is gehouden.
Hedenmorgen vertrekt de Prins
naar het eerste Zuid-Amerikaan
se land, Columbia. De prins reist
per speciaal K. L. M.-toestel
„Schiedam". Hij zal een week in
Columbia verblijven.
drie centrale Middenstandsbon
den, waarin samenwerken de
Christelijke Middenstandsbond,
de Konl. Ned. Middenstandsbond
en de Ned. Kath. Middenstands
bond, heeft aan de Tweede Ka
mer een adres gezonden met be
trekking tot het wetsontwerp,
dat een wijziging van de Vesti
gingswet Kleinbedrijf 1937 be
oogt.
Naast de waardering voor de
vele verbeteringen, welke het
wetsontwerp brengt, hebben de
De Amerikaanse republikeinen
hebben in de ochtendbladen van
Maandag een opvallende adver
tentie geplaatst met het doel een
uitweg te vinden voor het pro
bleem, waarvoor zij zich op de
laatste dag vóór de verkiezingen
gesteld zien. Eisenhower, de re
publikeinse candidaat en Steven
son, zijn democratische concur
rent, zouden Maandagavond bei
den voor het laatst voor de tele
visie spreken: eerst Eisenhower,
daarna Stevenson en vervolgens
weer Eisenhower. De republikei
nen wilden voorkomen dat zij die
naar de eerste uitzending zouden
kijken, ook de tweede, die van
Stevenson, zouden zien.
In de advertentie wordt gezegd:
„Vanavond spreekt Eisenhower
voor televisie en radio van 10 tot
10.30. Wij dringen er bij u op aan
naar hem te luisteren. Wij stellen
u voor, uw toestel om 10.30 uur
uit te schakelen en iets voor u
zelf te gaan doen. Wek vervol
gens uw kinderen, haal hen tijdig
naar beneden om te 11 uur te
kunnen kijken of luisteren naar
ZON
op onder
MAAN
op
ondei
Nov.
4
7.40
17.07
18.02
11.10
5
7.42
17.05
18.58
12.10
6
7.44
17.03
20.04
12.54
7
7.46
17.01
21.16
13.26
8
7.47
17.00
22.29
13.49
9
7.49
16.58
23.41
14.06
10
7.51
16.56
14.19
medegedeeld door het K.N.M.I.
te De Bilt, geldig van Dinsdag
ochtend tot Dinsdagavond.
VEEL BEWOLKING.
Aanvankelijk plaatselijk nevel
of mist, overigens zwaar be
wolkt met enkele opklaringen en
op de meeste plaatsen droog
weer. Later op de dag weer kans
op regen of motregen, vooral in
het Westen van het land. Over
wegend matige wind tussen N.W.
en Z.W. Weinig verandering in
temperatuur.
WOENSDAG 5 NOVEMBER
Breskens
Terneuzen
Hansweert
Walsoorden
v.m.
n.m.
3.32
3.51
4.07
4.26
4.47
5.06
4.57
5.16
De commissie van overleg der Middenstandsbonden in dit adres
.j- hi.-jj i j_i }jUn bezwaren naar voren ger
bracht tegen bepaalde onderdelen
van dit wetsontwerp.
Zo achten zij het ongewenst, dat
door de uitbreiding van de wer
kingssfeer van de wet het unifor
me uitvoeringsbeleid, dat tot nu
toe bij de minister van Economi
sche Zaken heeft gelegen, wordt
verbroken. Tegen de uitbreiding
als zodanig bestaat geen enkel
bezwaar, maar de Middenstands
bonden menen, dat voor deze wet
t.a.v. alle bedrijven de minister
van Economische Zaken primair
bevoegd zal moeten blijven en de
overige ministers „wie het aan
gaat" slechts secundair.
Het gaat hier om de interne
functionering en gezondmaking
van de ondernemingen. Deze ma
terie behoort voor alle onderne
mingen tot het ressort van de mi
nister van Economische Zaken.
De bemoeiingen van andere mi
nisters raken externe factoren zo
als b.v. het bouwvolume of de ver
keerstechniek, maar de interne
functionering en gezondmaking
van de bouwondernemingen en
de vervoersondernemingen gaat
hun niet rechtstreeks aan, doch
is primair een kwestie van Econo.
mische Zaken.
Aansluitend op dit bezwaar
brengen de Middenstandsbonden
de wenselijkheid naar voren, dat
ook het vervoersbedrijf onder de
werkingssfeer van de wet wordt
gebracht. Dit is zeer zeker ge
wenst en vrij eenvoudig uitvoer
baar ten aanzien van die takken
van het vervoersbedrijf, welke
niet vallen onder de wet autover -
voer-goederen of de wet autover-
voer-personen.
Maar ook ten aanzien van de
takken van het vervoersbedrijf
die daar wel onder ressorteren is
het op grond van principiële over
wegingen gewenst, dat zij onder
de werkingssfeer van deze wet
komen te vallen omdat de tech
nische verkeerspolitiek onder
minister van Verkeer en Water
staat ressorteert, doch de econo
mische gezondmaking der ver
voersondernemingen één der zor
gen moet zijn van de minister
van Economische Zaken.
Voorts wordt erop aangedron
gen, dat showrooms en toonka-
mers ook kunnen vallen onder de
bepalingen van een Vestigingsbe-
sluit, omdat op dit gebied onge
wenste practijken bestaan.
De adressanten achten voorts
afdoende maatregelen tegen dub
bele vestiging noodzakelijk.
één van de belangrijkste uitzen
dingen in de geschiedenis van te
levisie en radio".
Of het geholpen heeft?
De republikeinse candidaat, ge
neraal Eisenhower, verklaarde
„zeer tevreden" te zijn over het
verloop van zijn verkiezingscam
pagne.
In een korte verklaring voor hij
uit Chicago naar New York
terugvloog voor de televisie-uit
zending, waarvoor hij zou spre
ken, beloofde de generaal een 10
punten omvattend „program van
vooruitgang" te zullen uitvoeren,
als hij de verkiezingen wint.
Zijn program omvat:
1. Dienen van alle bevolkings
groepen, onafhankelijk van ras.
geloof, afkomst en onafhankelijk
van de wijze, waarop zij gestemd
zouden hebben.
2. Uitbreiding en verbetering
van de reeds bestaande sociale
voorzieningen.
3. Herstel van integriteit en be
kwaamheid van de nationale re
gering.
4. Gebruik van alle hulpbron
nen der republikeinse regering in
de strijd tegen inflatie.
5. Verwijdering van verspilling,
ondoelmatigheid en dubbel werk
uit de regering en stappen om te
komen tot belastingverlaging.
6. Ondersteuning en verster
king van de wetten ter bescher
ming van de Amerikaanse arbei
der.
7. Ondersteuning van program
ma's ter bevordering van een ge
zonde, bloeiende landbouw, ge
baseerd op de huidige wet voor
ondersteuning van prijzen van
eerste levensbehoeften.
8. Streven naar verwerkelijking
van gelijkheid van kansen voor
iedere Amerikaan.
9. Verwijdering van ontrouwen
uit de regeringsdiensten zonder
te vervallen in „heksenjachten of
karaktermoorden"
10. Een krachtige,, consequente
buitenlandse politiek met als eer
ste doel het bereiken van vrede
in de wereld voor Amerikanen en
alle volken.
Voorts herhaalde Eisenhower,
dat hij van plan is, indien hij tot
president wordt gekozen, naar
Korea te reizen om te trachten
tot een beëindiging van de strijd
aldaar te komen.
