Panmoendjon: hei dode punt....
Mensen die te dik zijn
Ongeregeldheden
Santiago
te
BATIG SALDO
W aarom de onderhandelingen in Korea mislukken
BELASTINGHEFFING
Onze dokter over:
Mond- en klauwzeer
DE MOEILIJKHEDEN TE
HYDERABAD
De voedselpositie van
Ceylon
Hiroshima-foto's worden
thans verspreid
Verhaal
van de Zuidhollandse eilanden
Verklaring van de
Belgische min.-president
Communistische activiteit
in Malakka
Amerikaans straalvliegtuig
in zee gestort
Verscherpt toezicht op
opstandige actwiteit in
Amerika
TWEEDE BLAD
Zaterdag 6 September 1952
7e Jaargang No. 2132
VRIJE MENSEN KUNNEN NIET GEDWONGEN
WORDEN.
(Door W. N. EWER.)
De onderhandelingen over een staken van het
vuren in Korea staan nog steeds op een dood punt.
Ze duren nu al meer dan een jaar en de onderhande
laars zijn gedurende 800 uren bijeen geweest. Er
heerst dientengevolge in Panmoendjon een sfeer van
gelatenheid en vermoeidheid. Want de bijeenkom
sten zün nu zo langzamerhand niet anders dan een
formaliteit geworden of gelegenheden voor generaal
Nam II om nieuwe beschuldigingen te uiten (of oude
te herhalen) aan het adres van de Verenigde Naties.
Vcrsissic! 33n ©ten 1
HENK VAN HEESWIJK
VRIJE
Toch staat er maar één punt in
de weg om tot een volledige over
eenstemming te komen. En dit
is natuurlijk dat van de gedwon
gen repatriëring van de krijgs
gevangenen, waarop de commu
nisten nu al maanden lang hard
nekkig blijven aandringen.
Er zijn ogenblikken geweest,
dat er een mogelijkheid scheen
om tot een accoord te komen
over het aantal Noord-Koreaanse
gevangenen, dat het opperbevel
van de Verenigde Naties zou wil
len uitleveren, maar zelfs die
hoop is de laatste weken verdwe
nen. Want daar zijn de 20.000
gevangenen, waarvan er slechts
6400 bereid zijn naar hun vader
land terug te keren, zonder dat
ze met geweld gedeporteerd wor
den.
Men heeft vaak gevraagd,
waarom het opperbevel en de
regeringen van de Verenigde Na
ties zo star in hun weigering van
de communistische eis blijven
volharden. Waarom geven ze
niet toe op dit punt, als men
daarmede een wapenstilstand
kan verkrijgen en zo de weg voor
vredesonderhandelingen kan wor
den geopend. De communisti
sche eis mag onredelijk zijn.
Maar is het redelijk om de onwil
of de vrees van een paar duizend
krijgsgevangenen een mogelijke
vrede in het Verre Oosten in de
weg te laten staan?
MENSELIJKE GEVOELENS.
Er zijn drie goede redenen. De
eerste is die van de gewone men
selijkheid (in weerwil van wat
cynici ervan zeggen), van fat
soenlijke maatstaven, waarnaar
enige duizenden menselijke we
zens behandeld moeten worden.
De tweede is hier nauw mee
verbonden. Als men de commu
nistische eis zou inwilligen, zou
dat betekenen, dat de troepen van
de Verenigde Naties in Korea
bevel zouden krijgen om deze
mensen met geweld de grens
over te jagen en hen neer te
schieten of aan hun bajonet te
rijgen, wanneer ze, zoals ze ge
dreigd hebben te doen, zich zou
den verzetten. Dit zou te veel
gevergd zijn van de troepen en er
zou alle kans zijn, dat men de
Amerikaanse, Engelse of andere
soldaten der Verenigde Naties
niet er toe zou kunnen brengen
zo'n wrede en meedogenloze op
dracht uit te voeren.
De derde reden is, dat een in
williging van de communistische
eis een schending van de conven
tie van Genève van 1949 zou bete
kenen en hoewel deze conventie
officieel niet bindend is, zijn de
regeringen van de Verenigde Na
ties overeengekomen zich er aan
te houden.
VRIJE MENSEN.
De communistische propagan
da heeft niet afgelaten precies
het tegenovergestelde te beweren
n.l„ dat het de Verenigde Naties
zijn, die deze conventie schenden.
Maar de artikelen spreken voor
zichzelf en er is geen twijfel mo
gelijk aan hun betekenis.
Ten eerste artikel 118, dat eist,
dat „krijgsgevangenen na het
staken van de vijandelijkheden
zonder uitstel bevrijd en gerepa
trieerd moeten worden". Het is
dus duidelijk, dat de krijgsge
vangenen niet als gevangene ge
repatrieerd moeten worden, maar
dat ze eerst bevrijd moeten wor
den, zodat geweld bij de repa
triëring uitgesloten is, want de
gevangenen zijn dan vrije mensen
geworden met de rechten van
vrije mensen.
Ten tweede kan onder artikel 6
geen „speciale overeenkomst" de
rechten, die krijgsgevangenen
volgens de conventie hebben, „be
perken". Daarom kunnen de
regeringen van de Ver. Naties
niet op een overeenkomst in
gaan, die het recht van de gevan
genen om „bevrijd" te worden
zou beperken.
WIENS BELANG?
En ten derde is er artikel 46.
Dit bepaalt in de eerste plaats,
dat elke overbrenging van gevan
genen (waaronder volgens arti
kel 119 repatriëring valt) „reke
ning moet houden met de belan
gen van de krijgsgevangenen
zelf", en in de tweede plaats, dat
„het overbrengen van gevange
nen altijd op humane wijze zal
geschieden". Ook hiermede zou
men in strijd komen, indien men
de communistische eis zou inwil
ligen.
De bedoeling van de conventie
is om krijgsgevangenen zowel 'n
menselijke behandeling te verze
keren als hun persoonlijke rech
ten te waarborgen. De bewering
van de communisten, dat er iets
in de conventie zou staan, dat
mensen, die bevrijd zijn, met de
bajonet in de rug over de grens
gedreven kunnen worden, als ze
weigeren uit vrije wil te gaan, is
een brutale leugen.
Iets dergelijks te doen zou niet
alleen tegen de geest van de con
ventie indruisen, maar tegen alle
bepalingen.
HET NEDERLANDS-BELGI
SCHE VERDRAG.
Op 20 Februari is tussen Ne
derland en België een verdrag
j gesloten ter voorkoming van dub-
bele belastingheffing. Het hoofd
principe van dit verdrag is, dat
de winsten worden belast in het
land waar zij werden gemaakt.
De overeenkomst is echter alleen
toepasselijk op de belastingen, die
met name worden genoemd. Zo
vallen de dividendbelasting in
Nederland en de mobilienbelas-
ting in België niet onder de toe
passing van het verdrag. Een
van de gevolgen hiervan is, dat
de Nederlandse dividendbelasting
in het algemeen niet wordt terug
gegeven aan in België gevestig
de aandeelhouders en door deze
derhalve als een echte belasting
wordt aangevoeld. Uiteraard
wordt deze belasting door de in
België gevestigde belegger, die
Nederlandse aandelen wil kopen,
als een handicap beschouwd.
Naar in het handelsoverzicht
van de Nederlandse kamer van
koophandel te Brussel wordt
meegedeeld, worden in België on
derhandelingen gevoerd tot her
ziening en aanvulling van het
verdrag, waarbij ook de dubbele
betaling van belasting op dividen
den een punt van bespreking uit
maakt.
Eisenhowers verkiezingsveldtocht
De democratische senator Sma-
thers dié Florida in de senaat
vertegenwoordigt, heeft in een
onderhoud met de democratische
candidaat voor het president
schap Stevenson gesproken over
het „verontrustende succes", dat
generaal Eisenhower heeft ge
boekt bij zijn tweedaagse verkie
zingsveldtocht in het van ouds
her democratische bolwerk der
Zuidelijke Amerikaanse staten,
het z.g. „solide Zuiden".
Smathers heeft Stevenson ver
zocht ook in Florida te komen
spreken, daar hij het, bij de hui
dige stand van zaken, mogelijk
acht, dat de republikeinen in
deze staat in November a.s. de
overwinning zullen behalen.
Onder daverende toejuichingen
van een menigte van een kwart
hij officieel zijn verkiezingsveld-spraak te Philadelphia opnieuw
tocht opende met het uitspreken een beroep op de Verenigde Sta-
van een rede, waaraan het vol- i ten om de verdrukte volken te
gende is ontleend: helpen, doch deze maal verklaar-
De generaal sprak zich uit de hij nadrukkelijk dat deze; hulp
tegen imperialisme, isolationis- „slechts met aanwending van
me en het voeren van een sus-1 vreedzame middelen" moest wor-
singspolitiek. Hij ontvouwde een den verleend,
uit tien punten bestaand pro- Uit de verklaringen van Eisen-
gramma, dat, naar hij zeide, „de hower en Foster Dulles is geble-
Verenigde Staten, die gevaarlijk ken, dat de republikeinen nog
dicht bij een derde wereldoorlog i steeds vasthouden aan hun stand-
staan, vrede zal schenken". !punt, dat een loutere inperking
„De vrede kan worden gewon- jvan het agressieve communisme
nen", aldus Eisenhower, „doch
niet onder een regering die de
zaken op een dergelijke jammer
lijke wijze heeft verknoeid, als de
huidige bewindhebbers in Was
hington het hebben gepresteerd.
Daarom moet de eerste stap om
de vrede verzekerd zijn: het ves-
vau rcii iuciiic, it van tvn n vv ui l TT7
tot een half millioen man, die |1°er' van ?.en regering m Was-
zich langs de straten van Phila
delphia had geschaard om de
aankomst van de republikeinse
candidaat voor het Amerikaanse
presidentschap, generaal Dwight
Eisenhower, mede te maken,
reed laatstgenoemde naar de ver
gaderplaats in deze stad, waar
GEEN STERFGEVALLEN.
In de week van 24 tot 31 Aug.
1952 werden geen sterfgevallen
tengevolge van het mond- en
klauwzeer geregistreerd.
In de Voor-Indische steden
Hyderabad en Secuderabad is
voor zestien uur de avondklok
afgekondigd, nadat zich nieuwe
demonstraties hadden voorge
daan tegen het in staatsdienst
van Hyderabad houden van per
sonen, die niet uit deze staat af
komstig zijn. De politie opende
drie maal het vuur op roerige
menigten demonstranten, waar
door een man ter plaatse werd
gedood, terwijl een tweede in het
ziekenhuis het leven liet. Totaal
hebben vier demonstranten bij
botsingen met de politie het leven
verloren.
Een grote menigte verzamelde
zich Donderdag voor het zieken
huis, waar zich de stoffelijke
overschotten bevinden van twee
Woensdag door politioneel vuur
cm het leven gekomen betogers.
Zij eiste uitlevering der lijken,
orp deze in een processie rond te
dragen. Toen de menigte haar eis
niet zag ingewilligd, begon zij
stenen te gooien, waardoor veer
tig personen, waaronder twintig
politiemannen, werden gewond.
Ordeverstoorders hebben in
een drukke zakenwijk van Hyde
rabad een postkantoor in brand
gestoken, evenals twee politie
auto's.
Waarschijnlijk nemen we allen
veel meer voedsel tot ons dan
beslist noodzakelijk is. Dat is een
gewoonte geworden en liet is
zeer de vraag, of dat wel een
goede gewoonte is.
Maar de dingen, waaraan we
eenmaal gewend zijn, laten we
niet zo gemakkelijk los, zeker
niet wanneer daar geen directe
noodzaak voor aanwezig is.
Onder corpulente personen is
er een groot aantal, die eenvou
dig niet minder kunnen eten,
omdat het grote voedselgebruik
voor hen een soort verslaving is
geworden, iets waar zij evenmin
buiten kunnen als de verwoede
roker buiten zijn tabak.
SLECHTS ééN PROCENT.
Op 'n Amerikaanse polikliniek
voor stofwisselingsziekten wer
den de daar werkzame artsen her
haaldelijk geraadpleegd door
mensen, die veel te dik waren
en die gaarne van hun zwaarlij
vigheid verlost wilden worden.
Bij een nauwkeurig onderzoek
werden er bij zulke personen
maar uiterst zelden organische
afwijkingen gevonden en in een
statistiek, die men later van deze
gevallen maakte bleek dat slechts
één procent van al die corpulente
personen aan een werkelijke ziek
te leed.
Alle andere dikkerdsaten
alleen maar te veel.
NAAR DE ZENUWARTS.
Dat is nu wel geen nieuws
ook in de Nederlandse medische
vakpers lazen wij onlangs de kort
en bondige uitspraak: vetzucht
is vraatzucht maar het is nut
tig dat er eens cijfers over wor
den gegeven.
De Amerikaanse artsen zijn
bovendien van mening, dat een
groot aantal van de te dikke men
sen een psychiatrische behande
ling zou moeten ondergaan, op
dat zij eerst van hun ziekelijke
eetneiging kunnen worden ge
nezen.
Nu men weet, dat alle dikte 't
gevolg is van overmatig voedsel
gebruik, lijkt het, dat de beper
king van eten en drinken een
doodeenvoudige oplossing is.
Het ogenschijnlijk te verhelpen
kwaad blijkt in de praktijk ech
ter hardnekkiger te zijn dan men
aanvankelijk zou vermoeden.
De voorgeschreven diëten lei
den niet tot het gewenste resul
taat; de „patiënten" houden er
zich niet aan. Ze kunnen het niét
volhouden blijvend minder te
eten. In ieder geval zijn de mees
ten na korte tijd weer even
zwaarlijvig als tevoren.
HET GROTE MISVERSTAND.
Het heeft voor de te dikke men
sen zijn nut deze dingen eens on
der de ogen te zien. Maar al te
vaak wordt de dokter immers ge
raadpleegd in de veronderstelling
dat alles wel te verhelpen is met
drie maal daags een tabletje, met
een drankje of met druppeltjes.
Voor de zwaarlijvigen is deze
veronderstelling onjuist!
Vrijwel dagelijks wordt er op de
dotkersspreekuren ongeveer het
volgende onvruchtbare spel van
kat en muis opgevoerd:
„Dokter, ik kan m'n schoenen
zelf niet meer aantrekken."
„Mijnheer, u eet teveel."
„Dokter, hoe kunt u dat nou zeg
gen
„Mijnheer, ik zal u een dieet
voorschrijven."
„Dokter, ik heb wel eens van
poeders gehoord
„Mijnheer, een diëet is beter".
„Dan zal ik dat maar probe
ren, dokter
Zwaarlijvigen moeten zich dan
ook eerst afvragen of het hun
ernst is magerder te willen wor
den, of zij zich daarvoor opoffe
ringen willen getroosten en of zij
deze offers ook kunnen bren
gen.
Generaal Carlos Inbanez del
Campo president van Chili.
Generaal Carlos Ibanez del
Campo is gekozen tot president
van de republiek Chili, zo deelt
de Chileense radio mede.
i
Generaal Del Campo was van
1927 tot 1931 president en dicta
tor van Chili. Hij is partijloos
en wordt gesteund door een „le
ger van ontevredenen", dat
meent, dat hij een einde zal
maken aan inflatie en een
„nieuw Chili" zal stichten. De
75-jarige president volgt als zo
danig Gabrile Gonzalez-Videla
op, wiens ambtstermijn van 6
jaar op 4 November verstrijkt.
De laatste stelde zich niet
herkiesbaar.
De voornaamste tegenstander
van Del Campo was Enrique
Alfonso, een vroegere vice-pre
sident en gewezen minister van
Binnenlandse Zaken, die de
steun had van de regering-
Videla.
De candidaten moeten een ab
solute meerderheid behalen,
willen zij verkozen worden. Het
aantal kiesgerechtigden wordt
op meer dan een millioen stem
men geschat. De naar schat
ting 328.000 vrouwen hadden
voor het eerst kiesrecht bij de
De politieke partijen van Cey
lon hebben besloten premier Se-
nanayake te verzoeken het par
lement onmiddellijk van recès
terug te roepen ter bespreking
van „de hachelijke toestand op
het gebied van de voedselvoorzie
ning".
presidentsverkiezing. De dag
vóór de verkiezingen werden bij
een schietpartij te Temuco 7
personen gewond.
Kort voor het bekendmaken
van de uitslagen kwam het te
Santiago tot ongeregeldheden.
Een grote menigte stroomde te
zamen, terwijl de huidige mi
nister van Binnenlandse Zaken
een radiotoespraak hield. De
politie greep met traangas-
bommen in. De minister zeide
onder meer, dat de regering
geen „intimidatie" zou dulden.
Dezelfde dag nog was een ra
diostation gesloten „wegens het
voeren van en actie voor Del
Campo". Later op de dag werd
het station echter weer op last
van president Videla geopend.
„The Times" meldt:
Afgrijselijke foto's van Hiros
hima, die enkele uren nadat de
eerste atoombom op de stad was
gevallen, genomen werden en die,
naar men zegt, aan inbeslagne
ming door de bezettingsautoritei
ten ontsnapt zijn, worden thans
op grote schaal uit Japan over
de hele wereld verspreid. De ac
tie staat onder speciale bescher
ming van de kamer van koop
handel te Noshire (Centraal-
Japan).
Nog maar kort geleden gaf de
bevolking van Tokio fancy-prij-
zen voor een speciale editie van
het grote dagblad „Asahi", waar
in deze foto's stonden afgedrukt.
Tot voor kort was het door de
geallieerde censors verboden der
gelijke foto's te publiceren, aan
gezien deze vijandige gevoelens
bij de bevolking tegen de bezet
tingstroepen zouden kunnen op
wekken.
hington, die het Amerikaanse
volk weet te vertrouwen. Wij
zullen de slag om de vrede eerst
dan winnen, wanneer wij eerst
de „slag om Washington" hebben
gewonnen".
Eisenhowers tien punten zijn:
1. Een nieuwe regering in
Washington.
2. Deze regering moet vertrou
wen in het Amerikaanse volk
hebben. Zij mag zich niet bezig
houden met verdoezelingen der
feiten. Fouten moeten den volke
niet als meesterstukjes worden
voorgelegd. Geen ontwijkingen,
tegengaan van juiste berichten of
dubbelhartige uitlatingen.
3. De Verenigde Staten moeten
hun bondgenoten op wederzijdse
voorwaarden van een „vooruit
strevend zelfbelang" aan zich
binden. „Bondgenoten voor de
Verenigde Staten in Europa,
Zuid-Amerika, het Midden-Oos
ten, Azië en Afrika zijn noodza
kelijk, wil ons maatschappelijk
en staatsbestel behouden blijven".
4. Het met vreedzame midde
len doch alleen op deze wijze
bevorderen van het recht om
in vrijheid te leven.
5. Onwrikbare steun aan de
Verenigde Naties.
6. Het economisch sterk maken
der Verenigde Staten, „waarbij ik
onder meer denk aan grotere
voortbrenging".
7. De Verenigde Staten moeten
militair sterk zijn, doch tezelfder
tijd naar algemene ontwapening
streven.
8. Gebruik maken van midde
len als „de kracht der waarheid"
en „bekwame diplomatie".
9. „Het op onverbiddelijke
wijze uit het regeringsapparaat
verwijderen van hen die verra
ders zouden zijn van onze staats
instellingen, of die misbruik van
ons vertrouwen zouden maken".
10. Strijd tegen ongelijksoor
tige behandeling van Amerikaan
se staatsburgers, armoede, onvei
ligheid en in het algemeen tegen
„elk maatschappelijk kwaad".
Reuters diplomatieke medewer
ker Rankine schrijft, naar aanlei
ding van Eisenhowers toespraak
te Philadelphia, onder meer: „De
republikeinse candidaat voor
het Amerikaanse presidentschap
heeft slechts een geringe conces
sie gedaan aan die Europese cri
tici, die bezwaar hebben gemaakt
tegen Eisenhowers oproep om de
niet-Russische gebieden van de
communistische overheersing te
bevrijden. Hij deed in zijn toe
onvoldoende is".
„Eisenhower voorwerp
van touwtrekkerij",.-;
Adlai Stevenson, de democra
tische presidentscandidaat, heeft
Vrijdag in een rede te Denver de
republikeinen „de roekeloze sug
gestie van een bevrijdingsoorlog,
die ieder behalve de Sowjet-Unie
schrik heeft aangejaagd", ver
weten.
Afgezien van deze suggestie,
aldus Stevenson, moest hij nog
vernemen, aan welke nieuwe bui
tenlandse of binnenlandse poli
tiek de Amerikanen onder een
republikeins bewind gebonden
zouden worden. Intussen sche
nen de republikeinse candidaten
alle sociale vorderingen van de
afgelopen twintig jaar mede aan
zichzelf toegeschreven te hebben.
Corruptie in overheidsdienst
noemde Stevenson „verraad aan
de democraten alsook aan de re
publikeinen". Hij zou hiertegen
krachtig en snel optreden.
Tenslotte merkte de democra
tische candidaat op, dat hij ver
moedde, dat generaal Eisenho
wer veel meer het voorwerp was
van de „touwtrekkerij", waar
mede een verkiezingscampagne
nu eenmaal gepaard ging dan hij
(Stevenson) zelf.
Door
13)
(Nadruk verboden).
Even later zat Drenth tegen
over de grijze baron, die alle
moeite deed om zijn gevoelens te
beheersen.
„U bent getuige geweest van
het ongeluk van mijn dochter,
mijnheer Drenth?" vroeg hij en
Drenth hoorde in de toon nieuws
gierigheid.
„Jawel, mijnheer de baron."
En Drenth vertelde op rustige
toon in korte trekken, wat er
gebeurd was bij de tramovergang
nabij Blankenisse, dat de wagen
kantelde en door de locomotief
meegesleurd en tussen tram en
bomen gekraakt werd en onmid
dellijk in brand vloog. Op be
scheiden wijze voegde hij er nog
aan toe, dat hij de freule uit de
brandende wagen had gehaald
en op de berm van de weg had
gelegd, waarna er een dokter
was gewaarschuwd. „En," zo be
sloot Drenth zijn verhaal, „de
rest weet U al."
,Ja, ja, ik kreeg een minuut
of vijf geleden een telefoontje
uit het Rotterdamse ziekenhuis,
van dokter Van Drop. Deze deel
de me mede, dat de verwondin
gen niet ernstig zijn: slechts een
hersenschudding en enkele vlees
wonden. Wonder boven wonder,
mag ik wel zeggen, na Uw ver
haal gehoord te hebben, mijnheer
Drenth. Sta mij toe, mijn harte
lijke dank te uiten voor... voor
het redden van mijn dochter van
de vuurdood. Ik... ik moet er
niet aan denken..."
Drenth antwoordde op kalme
toon: „Zo erg was het niet, mijn
heer de baron. Het vuur was al
spoedig geblust en zelfs als ik
er niet in geslaagd was de freule
uit de auto te trekken, zou ze
toch niet gedeerd zijn door de
vlammen."
„Men weet het niet, mijnheer
Drenth. Er geschiedt nu een
maal niets bij toeval en het heeft
dus zo moeten zijn, dat U in de
nabijheid was om haar uit de
wagen te redden. Dit zal ik niet
vergeten, mijnheer Drenth."
HOOFDSTUK IV.
De volgende morgen, Zondag,
was het ongeluk van de freule
het gesprek van de dag. In een
ommezien wist het hele eiland
alle bijzonderheden en werd er
nog lustig bij gefantaseerd. Men
wist al te vertellen, dat Drenth
de redder van de freule, zelf ook
tamelijk ernstige brandwonden
had opgelopen, maar hij wilde
dat niet weten. Maar niemand
geloofde het verhaaltje van een
der Blankenissers, die er getui
ge van was geweest, dat Drenth
op ongezouten manier Velders,
de wachtmeester van de politie
de waarheid had gezegd. Het was
ook wat: een splinternieuwe 'fiets
half in elkaar getrapt en jas en
hoed weg.
Korteling, de rijwielhandelaar,
had Drenth Maandags al vroeg
opgebeld. Ook hij had gehoord
van het drama met de nieuwe
fiets en nu was hij diep in zijn
hart een beetje bang, dat hij zijn
centen niet zou krijgen. Want,
nietwaar, wie zou de reparatie
aan de gehavende fiets betalen?
De baron was 's avonds laat
nog met een wagen naar Rotter
dam geweest om zijn dochter te
bezoeken. Maar hetgeen hem
door de telefoon was verteld,
was niet helemaal juist. Behalve
een hersenschudding en schram
men, had ze ook inwendige
kwetsuren opgelopen, hoewel
niet van ernstige aard. Maar de
genezing zou zeker enkele we
ken duren. De baron moest zich
maar niet ongerust maken, de
freule sliep op het ogenblik, na
dat men haar een injectie had
gegeven.
Even mocht de oude man zijn
dochter zien in de ziekenkamer
een verband was om haar hoofd
en het gelaat was wasbleek, doch
ogenschijnlijk lag ze rustig te
slapen. De ademhaling ging niet
abnormaal snel. Mochten er zich
complicaties voordoen, dan zou
de baron natuurlijk onmiddellijk
telefonisch gewaarschuwd wcr
den. Maar de hoofdzuster, die
hem dit alles vertelde, was van
mening, dat er niet het minste
gevaar aanwezig was. En met
deze troost ging de baron tegen
de nacht weer terug naar „Hoog
stede". En Zondags werd de me
ning van de hoofdzuster beves
tigd: er was geen gevaar.
Maandagsmorgens vroeg was
de baron reeds op het gemeente
huis en had een lang gesprek
met burgemeester Sikkel. Het
resultaat was, dat men tegen
elven in de auto van de burge
meester stapte en naar Blanke
nisse reed. Daar hadden burge
meester Sikkel en zijn wethou
der een gesprek met het hoofd
dezer gemeente en nog diezelfde
dag begonnen enkele gemeente
arbeiders met het kappen van
een tiental bomen aan weerszij
den van de thans berucht gewor
den trambaanovergang. Burge
meester De Vaal, van Blankenis
se, die Zaterdags al op de hoogte
was gesteld van het ongeval, had
er nu ook genoeg van en nu al
in zijn eentje besloten om de bo
men op te ruimen, zodat het ver
keer van beide zijden de nade
rende tram zou kunnen zien aan
komen. En de dorpelingen, die
de bomen zagen vellen, zeiden
tegen elkander, dat eerst het
kalf moest verdrinken, vooraleer
men de put ging dempen.
(Wordt vervolgd).
De Belgische minister-'presi-
dent Van Houtte heef; in een
radio-rede de verzekering ge
geven, dat zijn regering niet
zal afwijken van het beleid je
gens politieke veroordeelden
dat zij destijds heeft uitgestip
peld, aldus meldt de radio
nieuwsdienst te Hilversum.
De regering Van Houtte heeft
destijds gezegd, dat er geen
sprake kan zijn van vrijlating
van personen, die ernstige mis
daden hebben begaan. In ge
vallen van De Bondt en van Cop-
penolle is van deze lijn niet
afgeweken en er is geen sprake
van een algemene genademaat
regel, aldus de premier.
Groepen tot 30 gewapende en
geüniformeerde Chinezen zijn,
naar gemeld is, aan het opereren
in de bergen van Koeala Krai,
ongeveer 70 km ten Zuiden van
Kota Baroe, hoofdstad van de
Noord-Oostelijke staat Kelantan,
die een overwegend Maleise be
volking heeft.
Ook werd gemeld, dat partij
gangers actiever optraden in de
aangrenzende staat Trengganoe,
aan de Oostelijke kust van Ma
lakka.
Reizigers uit Kelantan vertel
den, dat de communistische par
tijgangers hun macht in de laat
ste maanden hebben versterkt.
De kustwacht te Ramsgate
meldde Donderdag, dat 'n Ameri
kaans straalvliegtuig type F 84 in
zee was gestort ongeveer 9 mijl
ten N.W. van Margate.
Later werd gemeld, dat de be
stuurder van het vliegtuig is op
gepikt. Het noodverkeer is opge
heven.
De Amerikaanse minister van
justitie, James MacGrenerey,
heeft medegedeeld, dat een pro
gram in behandeling is, dat een
scherpere controle op opstandige
elementen beoogt. Op een pers
conferentie zeide de minister, dat
de „communistische dreiging te
gen onze vorm van democratie
en de vrijheid" ernstig blijft. Roy
Cohn is benoemd tot adjunct van
William Foley, chef van de afde
ling binnenlandse veiligheid.
Met dit nieuwe program zou
men niet op het gebied der F.I.B.
komen doch de resultaten van
het speurwerk der F.I.B. zouden
nauwkeuriger onderzocht wor
den, om op deze wijze opstandige
activiteit aan het licht te bren
gen.
