MEER ARRESTATIES EN MEER
VERZET IN OOST-DUITSLAND
INDRUKKEN UIT POESAN
A.N.W.B. WAARSCHUWT
WIELRIJDERS
OUPE
k Old n
lid
1
De verkeerde vrouw
Duitsers in het
Vreemdelingenlegioen
Er komen nog steeds nieuwe
concentratiekampen bij
INDONESIË
Nederlandse
en kinderen ontvoerd
vrouwen
Dr Kortenhorst over de
beslissing van de
Eerste Kamer
Stof of modder
Het stoffelijk overschot
van mevrouw Peron
Voorzichtig in heuvelland
DE CONVENTIES VAN
BONN
Franse werfagenten zoeken hun
prooi onder Duitse werklozen
DE VLIEGENDE SCHOTELS
DE DEFENSIEBIJDRAGE
VAN AUSTRALIË EN
N.-ZEELAND
ONDER
DE
TWEEDE BLAD
Zaterdag 2 Augustus 1952
7e Jaargang No. 2102
Verzorg Uw huid
Oorspronkelijke roman
door Maartje Zeldenrijk
In couranten en tijdschriften
wordt melding gemaakt van een
georganiseerde mensenroof, be
dreven door de organen van de
Oost-Duitse politie. Anti-com
munisten worden op de straat
en in hun huizen overvallen en
weggevoerd en pas maanden
later komt de familie dan tot de
ontdekking dat de Oost-Duitse
Sicherheïtsdienst de hand in het
spel heeft.
Deze daden van georganiseerde
mensenroof worden niet alleen
in Oost-Duitsland bedreven, doch
ook in andere landen waar de
communisten regeren; erger, zij
komen ook voor in West-Duits-
land en wel onder de ogen van
de West-Duitse politie en de ge
allieerde bezettingsautoriteiten.
Vooral in West-Berlijn verdwij
nen de mensen plotseling van
hun werk, uit hun huizen en van
de weg. Het communisme vreet
aan de heiligste zaken van het
individu, aan zijn geestelijke en
persoonlijke vrijheid; want dit
soort van zaken telt de N.K.W.D.
en hoe al die terreur-organisaties
mogen heten niet.
Het is misschien voor velen
moeilijk te geloven, maar in Oost-
Duitsland worden mensen om
des gewetens wille vervolgd, al
leen omdat ze géén communist
zijn. De gevangenissen en de
concentratiekampen van wijlen
Hitier zijn door de Russen en
hun satellieten niet afgebroken,
maar hersteld en opnieuw in ge
bruik genomen en nieuwe kam
pen komen er nog steeds bij. Het
is gevaarlijk om dicht in de
buurt te komen van de Oost-Duit
se grenzen; dit is vooral het ge
val in Berlijn. Iedere dag komen
daar gevallen van mensenroof
voor en wanneer het slachtoffer
zich durft te verzetten, volgt een
schietpartij.
In heel Duitsland heerst een
sfeer van onderling wantrouwen,
want de een loert op de ander.
Onlangs werd in West-Duitsland
een bijeenkomst gehouden van
vertegenwoordigers der Evange
lische kerk. Jonge en oude theo
logen wisselden hun gegevens uit
en daaruit bleek, dat onder de
Oost-Duitsers een anti-Westerse
stemming wordt gekweekt. Het
moet een eer zijn voor iedere
Oost-Duitser zo leren de com
munistische machthebbers
zijn mede-burgers die „Westers"
denken en voelden bij de rode
machthebbers aan te brengen.
Oost-Duitsers, die Westerse cou
ranten lezen of brieven ontvan
gen uit het „Westen", moeten er
terdege rekening mee houden,
dat zij vroeg of laat ter verant
woording worden geroepen, al of
niet gevolgd door gevangenis
straf. Veel van deze in het nauw
gebrachte mensen worden ten
overvloede gedwongen tot het
verrichten van zekere „diensten
ten behoeve van de politieke po
litie".
Het is momenteel dan ook zo,
dat er in de z.g. Deutsche demo-
kratische Republik in de loop
van de tijd pl.m. 50.000 Oost- en
West-Duitsers in de door Hitier
gebouwde concentratiekampen
terecht zijn gekomen, terwijl
37.000 Duitsers niet vallende
onder de 50.000 hiervoor vermel
de personen naar 't „Oosten"
werden getransporteerd. Alleen
al in 1950 werden 43.000 jeugdige
personen door O.Duitse „recht
banken" en op politieke gronden
veroordeeld.
Deze getallen zijn in 1952 nog
veel hoger geworden. In de be
rucht geworden jeugdgevangenis
te Waldheim in Oost-Duitsland
zitten pl.m. 6000 jongeren gevan
gen, waaronder kinderen van 14
en 15 jaar.
Steeds meer verzet komt er
onder de O.-Duitsers tegen hun
onderdrukkers. Dit verzet was
eerst lijdelijk, doch is sedert lang
omgeslagen in actief verzet en
de Oost-Duitse politie is slechts
met hulp van de Russen ih staat
dit verzet te onderdrukken. De
machthebbers zien er geen gat
meer in het verzet uit te roeien,
want de vrije meningsuiting, de
geestelijke en persoonlijke vrij
heid laat zich niet uitroeien of
vernietigen. In Oost-Duitsland
heerst thans wat eens in ons va
derland heeft gegolden: „Er is
slechts één orde, de orde van het
verzet".
De voorzitter der Tweede Ka
mer, Dr L. G. Kortenhorst, gaf
desgevraagd aan het A.N.P. zijn
mening te kennen over de Don
derdag gevallen beslissing van
de Eerste Kamer waardoor het
aantal leden der Tweede Kamer
niet kan worden uitgebreid.
De heer Kortenhorst meende,
dat men een goed verliezer moet
zijn, maar dat de Tweede Ka
mer aan de andere kant geen
gelegenheid ongebruikt zal la
ten toch haar uitbreiding te
verkrijgen, zij 't op langere ter
mijn. Er was algemeen op deze
uitbreiding gerekend, aldus de
Kamervoorzitter en het is jam
mer, dat belangrijke figuren,
die zouden worden benoemd
verklaard, thans geen deel aan
de werkzaamheden kunnen ne
men. Met deze beslissing der Eer
ste Kamer is deze aangelegen
heid niet van de baan. 'n Meer
algemene herziening der grond
wet ligt immers in het voorne
men en daarbij kan de kwestie
worden geregeld. Die herziening
zal dan tevens grondiger worden
voorbereid dan de huidige.
Tegen zonnebrand, stuklopen,
doorzitten, schrijnen, smetten en
ter verbetering der huidPurol.
Officieel is meegedeeld, dat
volgens de wens van president
Peron het stoffelijk overschot
van zijn echtgenote tot 9 Aug.
op het ministerie van arbeid
blijft.
Het wordt dan naar het con
gres gebracht en de volgende
dag naar het hoofdbureau van
het algemeen vakverbond. Het
blijft daar tot het grafmonu
ment gereed is.
J0(.
VERKEERSFATSOEN
OVER DE GRENS.
De A.N.W.B. heeft medege
deeld, dat er van Belgische zijde
wordt geklaagd over het gedrag
van Nederlandse wielrijders, die
na 't overschrijden van de grens
maar doen, alsof België geen
verkeersregels kent.
Over het algemeen treedt de
politie tegenover vreemdelingen
zeer soepel op. Dat geldt voor
België, Nederland en bijna alle
andere landen, die het op prijs
stellen vreemdelingen te ontvan
gen. Dit wordt op prijs gesteld,
omdat een proces-verbaal in het
buitenland voor de Nederlanders
moeilijkheden met zich mee
brengt, terwijl ook vreemdelin
gen hier te lande zich onaange
naam bejegend voelen, wanneer
zij „op de bon" gaan.
Wij menen, dat dit probleem
van onvoldoende naleven der
verkeersregels door vreemdelin
gen zich niet alleen in België
voordoet. Wij zien in alle landen,
dat vreemdelingen zich gedragen
alsof zij nog nooit van verkeers
regels gehoord hebben. Op dit
kwaad wordt door de toeristische
propaganda-organen onvoldoende
gewezen. Laat men op steeds
meer papieren, die vacantiegan-
gers meenemen naar het buiten
land, vermelden hoezeer het ge
wenst is de verkeersregels in
acht te nemen. Zijn er afwijken
de regels met Nederland in be
paalde delen van Europa, dan
dienen deze tevens vermeld.
Door veel voorlichting zullen wij
ook in het buitenland leren ons
verkeersfatsoen te houden.
DE NOODWET.
In een enkele zin werd dezer
dagen aangekondigd, dat de
Tweede Kamer zich weer ac-
coord heeft verklaard met de
verlenging van de Noodwet
Ouderdomsvoorziening voor drie
jaar. Men was wel gedwongen
deze wet te verlengen, omdat zij
voor een bepaalde tijd was aan
genomen. De bedoeling van zo'n
tijdelijke wet is de Kamers gele
genheid te geven een definitie
ve regeling te maken.
Het vraagstuk der ouderdoms
voorziening houdt nu al jaren
de gemoederen bezig. In tal van
publicaties heeft men al 't voor
en tegen van de verschillende
systemen van ouderdomsverze-
kering belicht. Men is het er al
gemeen over eens, dat de huidi
ge regeling niet bevredigt. Nu
zijn wij toch benieuwd, of de
nieuwe Tweede Kamer aan de
behandeling van dit vraagstuk
toekomt.
Het heeft niet langer zin de
huidige ouderdomsvoorziening
een noodregeling te noemen, in
dien men telkens de werkings
duur van de wet met enige jaren
verlengt. Dit vraagstuk vraagt
om een spoedige oplossing.
Het heeft nu lang genoeg ge
duurd.
Nu het toeristisch hoogsei
zoen is ingegaan, acht de A.N.
W.B. het nodig een waarschu
wing te richten tot de toeristen,
die per fiets de Veluwe en het
Z.-Limburgse heuvelland in
trekken óf hun tochten uit
strekken tot de Ardennen en
verder.
Blijkens gegevens van het
Roode Kruis heeft de ervaring
in Z.-Limburg uitgewezen, dat
het aantal rijwielongevallen in
deze streken tijdens de vacan-
tiemaanden opzienbarend groot
is.
Het betreft meestal fietsers,
uit de vlakke delen van ons land
afkomstig en niet gewend aan
het berijden van hellingen.
Voor velen heeft het met gro
te snelheid afrijden van sterk
dalende wegen een bijzondere
bekoring, waaraan men zich
met overgave en zonder op het
gevaar te letten wijdt. Het is
dan ook met trieste regelmaat,
dat deze „sport" slachtoffers
eist. Velen komen ten val en
worden daarbij ernstig en zelfs
zeer ernstig gewond, terwijl in
het gunstigste geval kleding en
fiets het moeten ontgelden.
Wel zijn op verschillende ge
vaarlijke plekken waarschu
wingsborden geplaatst, doch
deze blijken weinig effect te
sorteren. Vooral jongeren plegen
de hellingen af te „rossen", als
of zij met de Tour de France
bezig zijn.
De A.N.W.B. waarschuwt met
klem tegen deze roekeloosheid.
Men spiegele zich in het heuvel
land aan de rijgewoonten van
de streekbewoners, die de geva-door
ren kennen en dus kalm en be
heerst en geleidelijk afremmend
een helling afrijden.
Vanzefsprekend doet men er
goed aan zorg te dragen voor
twee onafhankelijk werkende
remmen.
De le lt. Oorlogscorrespondent
J. Rups heeft aan de legervoor-
lichtingsdienst het volgende ge
schreven uit Korea:
Poesan, mooi op een heuvel
helling gelegen, is de tijdelijke
zetel van de Koreaanse regering,
zolang Seoul nog te dicht bij het
front ligt. Poesan is voor ons
Nederlandse detachement VN.
een pleisterplaats voor nieuw
aangekomen troepen, voor ver
trekkende groepen en voor ver
lofgangers, die voor vijf dagen
naar Tokio gaan of daar vandaan
terugkomen. Daarom is Poesan
belangrijk. Anders zouden wij die
stad niet aankijken en in een
wijde boog omtrekken.
Poesan had oorspronkelijk
300.000 inwoners, maar dit aantal
is sedert het uitbreken van de
Koreaanse oorlog uitgegroeid tot
bijna twee millioen. O, zeker er
heerst woningnood, maar de Ko-
reanen stellen niet zulke hoge
eisen aan een woning als wij:
een stapel planken en een stuk
of wat platen gegolfd blik, kun
stig gemaakt van door de geal
lieerden weggegooide bierblikjes,
vormen voldoende materiaal om
een voor Koreaanse begrippen
geriefelijke woning te bouwen.
Poesan is een Oosterse stad in
een oorlogvoerend land. Wij kun
nen ons voorstellen, dat de trams,
die door de stad rijden, eens een
ordentelijk uiterlijk hebben ge
had, doch thans zijn het grauwe
wrakken, met fragmenten van
ruiten (de rest is met planken
dichtgespijkerd), vol deuken en
gaten en met een onder het rijden
oorverdovend geratel. Wij gelo
ven dat de aan Koreanen toebe
horende auto's eens prima wa
gens waren, doch thans is er
geen een, die niet geheel is
scheefgezakt en er uitziet als een
een autobus verpletterd
den, toen ze nog normaal berijd
baar waren.
In de week, die wij in Poesan
hebben doorgebracht, hebben wij
tweemaal de bovenleiding van de
stadstram naar beneden zien ko
men en in het begin hebben wij
de auto's geteld, die vlak voor
onze ogen een wiel verloren, tot
wij bij drie en zestig maar zijn
opgehouden, omdat wij per slot
ook nog andere dingen aan het
hoofd hebben.
Wat in Poesan het eerst opvalt
is het enorme aantal mensen, dat
zich op straat bevindt. Daarvan
wordt zeker drie vierde deel ge
vormd door leeglopers, niet om
dat de Korenanen lui zijn, maar
omdat er voor hen geen werk is.
Ruim vijf millioen burgers zijn
uit de Noord-Koreaanse volksre
publiek gevlucht omdat zij het
daar niet langer uithielden en al
die vijf millioen hebben zich in
de Zuid-Koreaanse steden geves
tigd, omdat daar de voedseldis
tributie (door de hulp-organisa
ties der Ver. Naties) het best ge
regeld is. Voorts tracht men nog
iets bij te verdienen door de we
lig tierende zwarte handel, die
voornamelijk draait om camera's
(meest van Japans fabrikaat),
Engelse sigarettenaanstekers en
prullaria.
Wanneer het niet. regent is
Poesan voortdurend gehuld in
een wolk van stof, opgeworpen
door het zeer drukke militair
vervoer en wanneer het wel
regent ligt de modder overal
decimeters dik op.
Het militaire leven voert in
Poesan de boventoon. Er zijn
vele militaire kampementen,
meest aan de rand van de stad
en overal treft men militaire eet-
gelegenheden, waar de officieren
en soldaten voortreffelijk maal
tijden kunnen genieten, zonder
dat zij daarvoor behoeven te be
talen of naar hun herkomst
wordt gevraagd. En voor de mili
tairen biedt deze stad hoege
naamd geen verpozing buiten de
kampementen, zodat zij 's avonds
altijd weer vroeg thuis zijn om
desnoods in de stromende
regen een filmvoorstelling bij
te wonen.
petroleumblik, dat weer uitge
klopt is. En dat behoeft ook nie
mand te verwonderen, want de
wegen in Poesan zijn ongetwij
feld de slechtste in heel Azië en
hebben nog slechts de naam
„weg" behouden uit vroeger tij-
Drie Nederlandse vrouwen en
twee kinderen zijn Dinsdag in
het gebied van Cheribon door 'n
onbekende bende ontvoerd, toen
zij met een schoolbus, die enkele
suikerondernemingen exploiteren,
van Cheribon naar de onderne
ming Sindang Laut terugkeerden.
Het zijn de dames Jordans met
58)
Nadruk verboden.
Jan had zwijgend geluisterd
en diepte zijn sigarettenkoker
op. Hij stak een sigaret aan en
keek beide broers minachtend
aan. Na korte tijd gerookt te
hebben zei hij: „Hoewel ik hele
maal geen verantwoording
schuldig ben aan twee van mijn
broers, die mij van mijn prilste
jeugd af in de wielen hebben ge
reden, wil ik toch wel een ant
woord geven op die idiote be
schuldigingen van jullie. Want
ik neem aan, dat Kor ook voor
Gerrit gesproken heeft. Welnu,
hoe jullie aan dat praatje ko
men, dat ik met Ida verloofd
ben of was, nog wel in het ge
heim, is mij een raadsel. Inder
daad heeft er wel iets bestaan
tussen ons, doch dat kan je ge
voegelijk beschouwen als een
flirtation, als je dit woord ver
staat: een jeugdscharreltje. Ik
neem aan, dat jullie vroeger ook
wel eens met deze of gene griet
uit de Beemster of Purmerend
uit geweest bent. Maar daarin
ligt dan maar niet meteen een
verloving? Wanneer Ida op mij
wacht, moet ik zeggen, dat ik
dat erg jammer vind en het be
treur, dat dit misverstand is ont
staan. Het spijt me erg, maar ik
voel voor Ida niet de liefde, die
men als man en vrouw moet
hebben. Die episode is voorbij.
Enfin, jullie weten nu, dat ik
met juffrouw Van der Ham ver
loofd ben; doe ze de groeten in
de Beemster en deel daar mee
wat je hier gezien hebt. En nu
willen jullie me misschien wel
excuseren, want het is al laat en
morgen is het voor mij in ieder
geval weer vroeg dag."
„Voor ons ook," antwoordde
Kor onverstoorbaar, „maar dat
nemen we ditmaal maar eens op
de koop toe. En als jij denkt,
dat je je zo gemakkelijk van de
Beemster kunt losmaken, dan
vergis je zich. Als je zelf niet
bereid bent om je verloving met
die juffrouw Van der Ham onge
daan te maken, dan zullen wij
daar morgen eens een boekje
van jou opendoen."
„Je moest het hart eens in je
lijf hebben", siste Jan, terwijl
hij in woede zijn sigaret uit
kneep.
Kor lachte onverstoorbaar.
„Dat hart heben wij toevallig
wel. Jij hebt je woord eenmaal
gegeven aan Ida Meijer en wij,
Lord Pakenham, minister van
marine in de Labour-regering,
heeft in het Hogerhuis ver
klaard, dat de oppositie van zijn
partij (Labour) tegen de ratifi
catie van de conventies van
Bonn de positie van de Labour-
partij voor lange tijd zou ver
zwakken. Een uitstel van de
stemming over de ratificatie tot
het najaar zou de ratificatie
weliswaar niet in gevaar bren
gen, doch haar kansen vermin
deren. Hij zou zich dan ook van
stemming onthouden.
Lord Pakenham waarschuwde
er tegen de Duisers als pionnen
te gebruiken. Men diende de
Duitsers te overtuigen van de
superioriteit van de geestelijke
idealen van het westen. Uitstel
van de ratificatie zou de voor
uitzichten op een uiteindelijke
verzoening benadelen.
Hij werd door de conservatie
ven toegejuicht.
jongens van de Beemster, zullen
er voor zorgen, dat je je woord
gestand houdt. Onverschillig, of
je nu de beroemde uitvinder ge
worden bent. Een man een man,
een woord een woord. Ida wacht
nog steeds op je, ze houdt van
je en jij bent verplicht om
Met een dreun kwam Jans
vuist op de tafel. „En nu is het
genoeg!" riep hij, razend van
woede uit. „Denkt jullie, dat ik
in mijn eigen huis me de les laat
lezen? Zelfs niet door m'n
broers. D'r uit! En geen woord
meer. Ik geef jullie precies één
minuut om te verdwijnen, en an
ders bel ik de politie op. Ik ben
zelfs niet van plan om m'n han
den aan jullie vuil te maken!"
„Dat zou ook heel onverstan
dig zijn", antwoordde Gerrit, die
tot nu toe nog altijd gezwegen
had, op dreigende toon. „We we
ten wel, dat je heel wat in je
knuisten hebt, maar daarom ris
keren we dat nog wel, zie je?
Enfin, we zijn niet van plan ons
nog een bekeuring op de hals te
halen, dus gaan we. Jij hebt ons
één minuut gegeven? Wij zullen
wat schikkelijker zijn. We geven
jou drie dagen om je verloving
te verbreken en naar de Beem
ster te komen. Doe je dat niet..."
„Dan zullen wij wel de nodige
maatregelen nemen", vulde Kor
aan op bijtende toon. „Aju."
Het tweetal opende de deur en
verdween door de gang. De zwa
re buitendeur viel weer in het
slot en even later hoorde Jan,
hoe het vrachtauto'tje gestart
werd en wegreed.
Jan zuchtte, stak opnieuw een
sigaret op en bleef geruime tijd
kind, Myedorf met kind en juf
frouw Windzant. Volgens latere
berichten zouden een dame en
beide kinderen Dinsdagavond op
de onderneming zijn terugge
keerd. De bus werd aangehou
den door geüniformeerde lieden,
die de inzittenden bevel gaven de
wagen te verlaten. De chauf
feur mocht zijn weg vervolgen.
Nederland dringt aan op
maatregelen.
Van officiële zijde werd mede
gedeeld, dat „de Nederlandse re
gering met ontsteltenis kennis
heeft genomen van het bericht,
dat Nederlandse vrouwen en kin
deren in het Cheribonse werden
ontvoerd". Aan de hoge commis
saris te Djakarta werd opgedra
gen terstond de aandacht van de
Indonesische regering op dit be
treurenswaardige voorval te ves
tigen en aan te dringen op alle
geëigende maatregelen ter be
vrijding van de ontvoerden".
In West-Duitse kringen zijn
ernstige klachten geuit tegen het
optreden van geheime werfagen
ten van het Franse Vreemdelin
genlegioen. De zetel van dit
werfbureau is gevestigd te Frei
burg in West-Duitsland, aan de
Hexentalstrasse 50.
Mogen we de berichten gelo
ven, dan zijn de methoden ron-
selpractijken die de werfagen-
nadenken. Waar bemoeiden zij
zich mee? De Beemsterse tijd
was voorbij; hij paste niet meer
in die periode. Hij had hier zijn
werk en zijn kennissen. Hier
hoorde hij.
Maar toen hij een half uur
later in zijn bed lag, kon hij niet
in slaap komen. Onwillekeurig
kwam het beeld van Ida weer
naar voren. En naast dat beeld
zag hij Bep. Een vergelijking
tussen beide meisjes was niet
mogelijk. Ida, de eenvoudige
tuindersdochter, die een hekel
had aan leren, en die niets lie
ver wilde dan een klein huisje
in de Heemster met wat kippen
en eenden en een geit. Dat was
haar verlangen. Ze had het in
de tijd, dat hij nog met haar
ging, meerdere malen gezegd.
Toen hij zijn eindexamen gedaan
had en de baan in de fabriek bij
Van der Ham had geaccepteerd,
had hij haar voor het laatst ge
sproken. Toen had hij gezin
speeld op het wonen in de stad,
maar het meisje had gezegd, dat
ze er niets voor voelde. „Als je
een auto hebt, kun je toch ook
buiten gaan wonen? Wat heb je
nu in een stad? Allemaal huizen
en nog eens huizen. Ik wil bui
ten wonen en dat kan nu toch
ook?"
En dan Bep. De verstandige
fabrikantsdochter, met wie hij
altijd uitstekend overweg gekund
had. De ontwikkelde vrouw, die
als zijn echtgenote in zijn nieuwe
leven zou passen. Ze zou een
uitstekende gastvrouw zijn, als
hij bezoek kreeg. Je kon met
haar praten en hij hield van
haar. (Wordt vervolgd.)
ten toepassen om candidaten te
krijgen voor het Franse Vreem-
lingenlegioen, niet direct als eer
lijk te omschrijven.
Volgens de berichten vechten
er reeds vele duizenden jonge
Duitsers in de rijen van het
vreemdelingenlegioen in Indo-
China. Een leger zoals het le
gioen heeft door aflossing, sterfte
en ziekte altijd een chronisch te
kort aan soldaten. Thans heeft
het Légion Etrangère weer een
10.000 jonge mensen nodig;
hiervan wil men trachten circa
6000 vrijwilligers uit Duitsland te
betrekken.
De wijze waarop deze vrijwil
ligers worden aangetrokken,
heeft veelal op een af te keuren
wijze plaats. De werfagenten
zoeken hun prooi onder de vele
jonge Duitse werklozen; de
vluchtelingen uit de Oost-zone,
terwijl de agenten ook de bewo
ners der verschillende D.P.-kam-
pen bewerken. Dit alles heeft
plaats op een wel zeer arglistige
wijze. De werfagenten hebben
overal hun relaties, die „tips"
doorgeven, waarvoor 5 mark
wordt uitbetaald bij welslagen.
De kringen, waaruit de jonge
vrijwilligers komen, zijn zeer
verschillend, doch bij velen hun
ner heerst een zekere moedeloos
heid en apathie tengevolge van
de voortdurende werkloosheid en
het verlies van huis en hof in de
Oostelijke zone. Dit soort van
mensen zijn een makkelijk te
grijpen prooi voor de werfagen
ten, die in dit geval niet op wat
geld zien; extra drinkgeld, reis
kostenvergoeding en dergelijke.
Volgens de berichten moet deze
vorm van ronselarij In West-
Duitsland een grote omvang heb
ben genomen en bij de centrale
West-Duitse regering in Bonn
wordt nu met klem op het nemen
van afdoende maatregelen aange
drongen.
DODELLJK TRAMONGELUK.
Bij de tramhalte Oosterpark in
Amsterdam is een jonge vrouw
door een wagen van lijn 11 ge
grepen, doordat zij niet goed
uitkeek bij het oversteken. Zij
werd overgebracht naar het
Wilhelminagasthuis waar zij
kort na aankomst overleed.
Volgens het Braziliaanse blad
„Ultima Hora" heeft Niels Chris
tiansen, alias Josef Starcsny, 'n
Duitser van Slavische origine,
verklaard in 1940 de vliegende
schotel te hebben gereconstru
eerd.
Christiansen, die in 1942 in
Brazilië werd gearresteerd op
beschuldiging van het verstrek
ken van inlichtingen over Bra
zilië en thans een vonnis uitzit
van 30 jaar, zeide de vliegende
schotel te hebben willen gebrui
ken voor de luchtverdediging
van Duitsland. Het apparaat kon
in 22 uur om de aarde vliegen.
Zijn toestel had bij een proef
neming een hoogte van 20 km
bereikt met een gemiddelde
snelheid van 1700 km per uur.
Aan de schijf waren aan de
buitenkanten reactiemotoren
bevestigd en de cabine was er
op geconstreerd volgens een
cardanstelsel. Christiansen zei,
dat het werk was onderbroken
door zijn arrestatie en dat mo
gelijk een vreemde mogendheid
zich bij de val van Duitsland
van de uitvinding meester had
gemaakt. Hij zeide in staat te
zijn de vliegende schotel te re
construeren.
Percy Spender, de Australische
ambassadeur in de Ver. Staten,
heeft verklaard dat Australië en
Nieuw-Zeeland een millioen
man kunnen leveren voor de
verdediging van de Ver. Staten,
Japan of de Philippijnen in ge
val van Sow jet-agressie in de
Stille (Oceaan.
De Nieuwzeelandse premier
Sidney Holland heeft naar aan
leiding daarvan verklaard, dat
N.-Zeeland een dergelijke ver
bintenis niet heeft aangegaan.
De minister van buitenlandse
zaken van N.-Zeeland, Clifton
Webb, heeft voor het vertrek
naar de conferentie van Ameri
ka, Australië en N.-Zeeland in
Honoloeloe gezegd, dat eventu
eel te sluiten verbintenissen
slechts voorlopig zouden zijn en
bekrachtiging door de betrokken
regeringen zouden behoeven.
In officiële kringen te Welling
ton gelooft men, dat N.-Zeeland
niet voornemens is een overeen
komst te sluiten zoals door Spen
der geschetst.
