Hoe stemt de Amerikaanse arbeider? Zeeroverij bloeit nog steeds De toekomst van het Saargebied r DUPE De strijd in Indo-CHina De verkeerde vrouw OPSTAND IN GEVANGENIS TE SURABAJA Gele piraten aan de rode kust! Uitwisseling Amerikaanse en Nederlandse plattelandsjongeren Joegoslavische verdedigingslinie langs Hongaarse grens ARTSENSTAKING IN WEST-BERLIJN ONDER DE TWEEDE BLAD Zaterdag 5 Juli 1952 7e Jaargang No. 2078 Vakverenigingen zijn traditioneel neutraal Een hardnekkige legende wil, dat de in de vakver enigingen georganiseerde Amerikaanse arbeiders bij politieke verkiezingen eensgezind zouden optreden en wel ten gunste van de democratische partij. N iets is minder waar. Geen vakverenigingsleider kan be weren, dat hij bij een presidentsverkiezing bijvoor beeld de leden achter zich zou hebben. Wil men bewijzen? De roemruchte leider van de mijnwer- kersbond, John L. Lewis, is altijd republikein ge weest en tussen hem en president Roosevelt, toch een groot vriend der arbeiders, bestond zelts vijand schap. GEEN KANS VOOR DERDE PARTIJ. HET ENIGE ZEKERE: ONZEKERHEID. Het is bijna niet te geloven, maar de feiten zijn er. Er bestaan nog zeerovers en de kaapvaart heeft tegenwoordig zijn gouden tijd. Het jachtgebied van deze piraten ligt in de omgeving van Formosa, het Portugese eiland Macao en in de omgeving van de havenstad Swatou. Daar worden voortdurend ver dachte vaartuigen gesignaleerd, aangehouden en doorzocht- Zelfs in de onmiddellijke omgeving van Korea worden zij gezien. Door duiken in ondiep water omgekomen Oorspronkelijke roman door Maart je Zeldenrijk DE VRIJE ZEEUW Desondanks stemde het meren deel der mijnwerkers, zoals ge makkelijk in het kolengebied van West-Virginië was vast te stel len, steeds democratisch. En aan de andere kant: toen Taft in '50 deelnam aan de verkiezingen voor de senaat in de staat Ohio, adviseerden de beide grote vak bonden A.F.L. (American Fede ration of Labor) en C.I.O. (Con gress of Industrial Organiza tions) tegen Taft de vader van de aan de arbeiders vijandige Taft-Hartleywet, te stemmen. Toch kreeg Taft juist in het in dustriegebied van Cleveland de absolute meerderheid. Men mag ■het van Europees standpunt uit onbegrijpelijk noemen, het feit bestaat, dat de arbeiders in Amerika evenals de overige be volkingslagen in de States zich laten leiden door politieke over wegingen, die veelal niets met hun economische positie te ma- hebben! ANTI-TAFT. Zolang de partijdagen in Chi cago (de republikeinse op de 7de, de democratische op de 21ste Juli) nog niet zijn gehouden en de candidaten voor het president schap en het vice-presidentschap dus nog niet zijn benoemd, kan men natuurlijk niet zeggen, of de beide grote vakbonden een poging zullen ondernemen tot het uitgeven van verkiezingsleuzen. Zouden de republikeinen Ro-1 bert A. Taft benoemen, dan is 't waarschijnlijk, dat de vakver enigingsbesturen hun leden zul len aansporen tegen hem en vóór de democratische candidaat, wie dat ook moge zijn, te stemmen. In het geval van een benoeming van Eisenhower is dit echter twij felachtig, omdat een uitlating van de generaal (tegen ,,de vrij heid beperkende wetten") alge meen is uitgelegd als een tegen Taft-Hartleywet die het stakings recht beperkt, gerichte opmer king. Zolang Eisenhower zich onthoudt van verklaringen, die hem in arbeidsvraagstukken aan de zijde van de conservatieve re publikeinen "zouden brengen, is 't aannemelijk, dat de vakbonden om zo te zeggen de stemming vrij zullen geven. Dit is dan geheel in overeen stemming met de werkelijke hou ding van de arbeiders: zij kiezen, zoals zij het zelf beslissen, zonder zich veel om de leuzen van de vakbonden te bekommeren. Deze onafhankelijkheid in poli tiek opzicht is voor een groot deel een gevolg van het feit dat de Amerikaanse vakbeweging is gesticht door mensen, die de vak verenigingen uitdrukkelijk als politiek onpartijdige organisaties der werkenden wensten. De door een van hun voormannen, Samuel Gompers, opgestelde leuze: „Wij belonen onze vrien den, wij straffen onze tegenstan ders", is nog altijd de sterkste traditie in de vakverenigingen. En de betrekkelijk weinige jaren, verlopen sinds de aanneming van de Wagner Labor Relations Act" (1935), die de vakverenigin gen volledig legaliseerde en haar daarmede aan haar huidige grote betekenis hielp, vormen een niet voldoende lange periode om uit de in partij-politiek opzicht neutrale vakbonden een politiek bewuste arbeidersbeweging te maken. Daarbij komt, dat de meeste vakbondleiders (van ne twee bekendste uitzonderingen David Dubinski en Walter Reu- ther afgezien) heel goed weten, hoe volkomen zonder uitzicht tot nog toe alle pogingen in Amerika om tot de oprichting van een der de partij te komen, zijn geweest. Daarom onderhouden de meeste arbeidersleiders goede betrek kingen óf met de demoeraten óf met de republikeinen. Bij elke verkiezing vindt men bekende vakbondsfunctïonaris- sen als voorzitters der arbeiders- comité's van beide partijen. Evenals de Fransen zeggen, dat niets zo bestendig is als het geïmproviseerde, kan men deze enigszins gevarieerd op de Ame rikaanse politiek toepassen en zeggen, dat niets zo zeker is als onzekerheid. Geen vakvereni gingsleider in Amerika zou naar het bestuur van een van de beide grote partijen kunnen toegaan om het de stemmen van de rnil- lioenen arbeiders te garanderen. Evenals president Truman vol komen bij verrassing traditioneel republikeinse staten in het Mid den-Westen veroverde, omdat de agrarische bevolking voor hem stemde, zou een Eisenhower in industriële staten de meerder heid kunnen krijgen, zelfs indien deze vroeger altijd democratisch stemden. En zou bijvoorbeeld de demo cratische candidaat de niulti- millionnair en spoorwegmagnaat Averell Harriman zijn, dan kan men aannemen, dat hij bij de ar beiders heel wat meer steun zou vinden, dan de uit veel beschei dener verhoudingen stammende democratische senator Estes Ke- fauver. Het is uitgesloten te zeggen: „de" arbeiders zullen zus of zo stemmen en het is eveneens uit gesloten te zeggen: „de" arbei ders zullen bij de komende ver kiezingen in groten getale naar de stembus gaan (in Amerika bestaat geen stemplicht). Zelfs wanneer na afloop van de beide partijconventies de vakverenigin gen een positief parool voor de een of andere presidentschaps- candidaat zouden uitgeven, kan men zeker zijn, dat dit slechts door die arbeiders zal worden op gevolgd die ook zonder dit parool zo zouden hebben gestemd. Zeventig militaire gevangenen in de gevangenis Kalisosok te Su- rabaja, die wachten op berech ting wegens gepleegde misdrij ven, zijn er Woensdagavond in geslaagd de wachtj van hun blok te overmeesteren. Met de buit gemaakte wapens schoten zij vervolgens de sloten van andere cellen stuk, waardoor in totaal ongeveer 1000 van de 3400 gevan genen in Kalisosok vrijkwamen. Zij staken vervolgens de werk plaats en opslagplaats van mate rialen midden op het terrein van de gevangenis in brand. Het personeel van de gevange nis slaagde er in de tussendeu ren, die naar andere blokken lei den, op tijd te sluiten. De bewa king buiten bleef intact, maar binnen de gevangenis waren de gevangenen heer en meester tot Donderdag, toen militairen de gevangenis binnendrongen en de opstandelingen zich zonder tegenstand overgaven. Krachtige maatregelen waren eerder onmogelijk gemaakt, om dat de opstandelingen vrijgelaten vrouwelijke gevangenen als schild gebruikten. Een groot deel van de zakenwijk in Surabaja, waarin de gevangenis ligt, was tot Donderdagmiddag afgezet. Deze schepen (z.g. jonken) ge lijken uiterlijk op vissersvaartui gen of kleine vrachtschepen. Bij het passeren van geallieerde oor- logsbodems groeten deze jonken op de gebruikelijke wijze. De scheepjes varen alle onder de Chinese vlag. De jonken zijn echter uitgerust met moderne en sterke motoren, machinegeweren en soortgelijke automatische wa penen; aan boord bevinden zich ook moderne radiozend. en ont vangtoestellen. De bemanning bestaat van hoog tot laag uit ervaren zeelui, die de knepen van het vak tot in .de kleinste bijzonderheden kennen en deze rovers blijken tot de tan den toe bewapend met modern wapentuig. kc; J. J. Blaauboer, Middenmeer (N.-H.), S. P. Meyer, Midwolda (Gr.), L. van Bergen, Warffum (Gr.), L. van der Pol, Ermelo (Gld.), F. J. Tilma, Blija (Fr.). liet Saargebied is te Bonn weer plotseling in het centrum der belangstelling geplaatst, doordat de ministers Acheson en Eden aan hun Franse ambtsge noot Sqhuman in overweging hebben gegeven, het project voor een Europees statuut voor de Saar weer op te nemen. Een dergelijke wenk is naar te Bonn verluidt door Acheson in Berlijn gegeven aan staatssecre taris Hallstein. Officieel wordt verklaard, dat de bondsregering niet is ingelicht over enige af spraak, die omtrent de Saar tus sen de drie westelijke ministers zou zijn gemaakt. De besprekin gen hebben een informeel ka rakter gehad en schijnen be perkt te zijn gebleven tot aan bevelingen om het in het voor jaar opgedoken plan weer ter hand te nemen. In Bonn heeft men de verklaringen van Parijs, DIE BOEKDELEN DE LIJST, SPREEKT. In een onzer bekendste week bladen troffen wij een lijst van gepleegde misdaden aan, die be trekking had op twee weken en die alleen gepleegd werden op Java. Wij citeren: „Bij Tjeribon werd een autobus overvallen; de passagiers werden beroofd en drie mensen ontvoerd. Bij Kadipaten werd een bus over vallen. Een wedana werd ont voerd en zijn huis in brand ge stoken. In de buurt van Pare— Pare oefent een bende van 150 man een ware terreur uit. In het Zuidsemarangse heersen grote benden rondom Salatiga en Oen- garan. Rondom de Merapi en de Merbaboe opereren groepen on tevredenen en rampokkers. Bij een overval op de exprestrein SoerabajaBandoeng werden 14 mensen gewond. Dit is een uittreksel uit een driemaal zo lange reeks. Wie dit gelezen heeft, behoeft zich niet langer te pijnigen met de vraag of het oude „koloniale" bewind slechter was dan -het huidige. De Javanen zullen zich wel kiplek ker voelen tegenover de steeds wassende stroom van struik rovers en moordenaars. Deze eij fers betreffen het meest geculti veerde eiland van de archipel. Er is niet veel verbeelding voor no dig om zich in te denken, hoe het in de rest van de smaragd" zal zijn. „gordel van AFWACHTEN. Het is geen strenge winter ge weest en de kolennood is dus erg meegevallen. Het gevolg is ech ter, dat de kolenhandelaren ge durende de zomermaanden de grootste moeite hebben het pu bliek tot voorraadvorming van het zwarte goud over te halen. Er zijn zomerprijzen voor brand stoffen vastgelegd, die echter niet aantrekkelijk genoeg zijn om de beoogde opslag van brandstof bij het publiek te stimuleren. Men schrijft deze teleurstellende houding van het publiek toe aan een ongemotiveerde verwachting, dat de kolenprijzen nog wel zul len dalen. Wij geloven niet, dat het groot ste deel van ons volk dalende ko lenprijzen verwacht. De oorzaak moet o.i. meer worden gezocht in het gebrek aan voldoende betaal middelen bij het publiek. Er is meer sprake van afwachten, of men soms nog iets van het sa laris of loon kan oversparen voor de vorming van een kolenvoor- raad. Het resultaat van dat af wachten valt de laatste jaren steeds meer tegen. Zo moeten ook de kolenhandelaren onder vinden, wat het wil zeggen dat een volk verarmd is. volgens welke naar een oplos sing der Saarkwestie voor de ra tificatie moet worden gestreefd, met zeer sterke reserve verno men. Het plan voor een Europese status van het Saargebied ont moet hier dezelfde critiek als die. welke dr. Adenauer in het voor jaar noodzaakte van de voorge nomen besprekingen met minis ter Schuman en de Saarlandse minister-president Hoffmann af te zien. Niet alleen de socialisti sche oppositie, doch ook de meer derheid der regeringspartijen staat afwijzend tegenover een definitieve Europese status van het gebied. Zij staan onvermin derd op het standpunt, dat de Saar Duits is en politiek weer bij de bondsrepubliek zal moeten worden ingeschakeld, ook al zou een behoud van speciale econo mische verhoudingen tot Frank rijk nodig zijn. Reeds heeft de liberale partij, de tweede regeringspartij, te kennen gegeven, dat zij ook om wille van de Europese verdragen niet van plan is dit standpunt prijs te geven. Wanneer er al over een Euro pees status van het omstreden gebied zal worden gesproken, dan mag dat volgens de partij niet meer dan een voorlopige re geling zijn. In de bondsrepubliek zijn ook reeds stemmen opgegaan om een verdaging te bereiken van de verkiezingen, die voor het najaar in het Saargebied op het pro gramma staan. De Saarregering heeft namelijk nog steeds niet de beide Duitsgezinde oppositiepar tijen, die in het laatste jaar ge sticht zijn, erkend. De kansen op een erkenning worden niet groot geacht en in elk geval zijn de po litici in de bondsrepubliek het er over eens, dat de vertraging der erkenning de partijen geen tijd meer zal laten om eventueel een verkiezingscampagne op touw te zetten. De verkiezingen voor de nieuwe landdag zullen over drie maanden moeten plaats hebben. Wanneer de Duitsgezinde par tijen aan de Saar niet in staat zullen zijn zich nog in deze drie maanden voldoende te ontplooien zal de nieuwe landdag door de partijen der bondsrepubliek niet als „democratisch gekozen" wor den beschouwd en daarmee niet als orgaan, dat bij de oplossing der Saarkwestie zijn stem zou kunnen doen gelden. Vijf Amerikaanse jongeren, twee jongens en drie meisjes, ko men deze zomer naar Nederland, dank zij het internationale uit wisselingsprogramma voor plat telandsjongeren. De buitenlandse gasten zullen bij Nederlandse boeren worden ondergebracht en tot 1 November in ons land vertoeven. Daarna maken zij nog een rondreis van een week door één der andere Westeuropese landen om Vervol gens naar hun vaderland terug te keren. Vier Nederlandse boerenzoons en -dochters zijn onderweg naar de nieuwe wereld, waar zij 8 Juli hopen aan te komen. Tijdens hun verblijf in de Ver. Staten, dat tot Januari zal duren, worden zij te werk gesteld op een tweetal boerderijen in verschillende sta ten. De Amerikaanse jongeren worden bij de volgende families ondergebracht: Louise Winter- mute bij G. Wansink, 's-Graven- hage; fam. Scheele, Kapelle-Bie- zelinge; R. J. Scheele, Wisseker- Patricia Donnalee Horning bij J. Beukhof, Maarssen (U.), G. Medema, Spijk (Gr.), J. Schouten, Doorwerth (Gld.), M. L. de Boer, Blija (Fr.), B. A. Oosterwijk, Bo venkerk (N.-H.), C. Warnaer, Dirksland (Z.-H.), Charles Law rence Beymer, K. Westerhuis, Usquert (Gr.), G- Weijns, Terneu- zen, p. S. D. Overwater, Strijen (Z.-H.). FORMOSA WAAKT. In de nacht van 18 op 19 Mei van dit jaar werd via een radio station op Formosa het volgend bericht medegedeeld: „De aan voerder van een zeeroversvloot die op 11 Februari 1952 in de Straat van Formosa het Britse vrachtschip „Wingsan" enterd de kapitein van dit schip en een op dat schip aanwezig Ameri kaans diplomaat ontvoerde en later tegen 'n hoge losprijs weer vrijliet, is op 18 Mei 1952 ter dood veroordeeld; het vonnis is inmiddels voltrokken. Het onder zoek der nationalistische Chinese politie duurt nog voort en een deel der bende is thans in handen van de politie". Dit is dan nog slechts één ben de, die de politie na een lange en verbeten strijd onschadelijk wist te maken, doch thans is wel ge bleken, dat er nog minstens een dozijn meer van deze benden moeten zijn. De overval op het Engelse schip „Wingsan" was zeer listig in elkaar gezet. On der de passagiers van dit schip bevonden zich n.l. verscheidene zeerovers; zij hadden hun auto matische wapenen aan boord we ten te smokkelen en toen het schip in de omgeving van For mosa voer in het holst van de nacht doken er plotseling Chi nese piratenvaartuigen uit het donker op en omsingelden het vrachtschip. De opvarenden van dit schip, die zich teweer wilden stellen, werden aangevallen door de aan boord aanwezige piraten, die zich al spoedig met behulp van hun kornuiten meester maakten van de „Wingsan". De kapitein en een Amerikaans diplomaat, Edward Stansburg, werden gevankelijk weggevoerd en later tegen betaling van een losgeld van 10.000 dollar weer in vrijheid gesteld. OOK EEN NEDERLANDS SCHIP. In de herfst van 1951 hebben Chinese zeerovers het bestaan het Engelse vrachtschip „Lady Wolmer" in de onmiddellijke om geving van Hongkong te over vallen en geheel uit te plunderen. Enkele weken daarvóór waren reeds twee Engelse vrachtvaar ders, de „Hunan" en de „Jo sephine Miller", in de handen van zeerovers gevallen. Op Kerstavond 1951 werd een onder Japanse vlag varend schip, de „Islas Visayas", door zee rovers overvallen, terwijl in het jaar 1948 een Nederlands passa giersschip, de „Van Heutsz", door piraten werd opgebracht en uit geplunderd. Het vreemde van het geval is, dat de verschillende piratenben- den sinds 1935 door vrouwen worden geleid. In de omgeving van Shanghai werd voortdurend gesproken over de bende van Tan Chi Chiao, een nog jonge vrouw, die werd „opgevolgd" door de schone Sue Na Kawsura. Een andere Chinese schone, Chun Lo You, bijgenaamd de duivelin met de blauwe ogen", voerde maar liefst het commando over 22 schepen. Zij voerde ook de overval uit op de „Van Heutsz". Deze dame, die zich thans ma dame Wong noemt, is nog steeds voortvluchtig. Het staat wel vast dat de onderscheidene ben den hun hoofdkwartier hebben in rood-China. De geallieerde vlo ten hebben tot op heden nog geen kans gezien het piratendom in de Chinese wateren op afdoende wijze te bestrijden. Op tragische wijze is Donder dag de 24-jarige timmerman Jan Boon uit Giessendam om het leven gekomen. Bij het zwemmen in een plas halverwege Giessendam en Mole naarsgraaf dook hij op een on diepe plaats in het water, zodat hij met vrij grote kracht de bodem raakte. Bewusteloos kwam hij aan de oppervlakte. Andere baders pasten kunstma tige ademhaling toe en wisten hem bij bewustzijn te brengen. Het bleek evenwel dat het slacht offer gedeeltelijk was verlamd. Artsen achtten overbrenging naar het ziekenhuis in Gorin- chem noodzakelijk. Geconsta teerd werd dat een nekwervel was verbrijzeld. Men heeft nog getracht door een operatie zijn leven te redden, maar dit mocht niet meer baten. Volgens te Saigon ontvangen berichten hebben Vietminh- troepen de Franse post Dai Dien ongeveer 60 km en O. van Hanoi bezet. Dai Dien ligt 10 km ten N. van de hoofdweg tussen Hanoi en de aanvoerhaven Haiphong. In het Franse legercommuni qué wordt tevens meegedeeld, dat 9 bommenwerpers en 20 jachttoestellen met succes aan vallen hebben gedaan op een wapenfabriek nabij Phuoc Lu- ong, 70 km ten Z. W. van Ha noi. Hier worden wapens voor de Vietminh-infanterie gefa briceerd. Volgens gewoonlijk betrouw bare kringen te Saigon hebben Vietminh-troepen een krachtige aanval gedaan op het spoor wegstation bij Phan Thiet. Er zouden' vele leden van het Franse garnizoen aldaar zijn gedood of gewond. Het station is gelegen aan de bevoorradingslijn tussen Saigon en de havenplaats Nhatrang aan de Oostkust van Annam. Op 23 Juni deed de Vietminh een aanval op Muong Man, eveneens aan deze lijn gelegen. De strijdkrachten van de Franse unie hebben in het ge bied van Namdinh (80 km ten Z. O. van Hanoi) 91 opstande lingen gedood en 82 gevangen genomen. De Fransen verloren 4 doden, aldus een bericht van het offi ciële Vietnamese persbureau. Volgens waarnemers kan van af de bergtoppen langs de Oos- tenrijjks-Joegoslavische grens gemakkelijk worden waargeno men, dat Joego-Slavië langs de grens met Hongarije en langs een gedeelte van de grens met Oostenrijk een tot dusverre voornamelijk uit kleine forten bestaande verdedigingslinie bouwt. Waarnemers verklaren, dat de linie bij Gutenstein begint en over Unterdrauberg, Hohen- mauten en Zelnits naar Mari- bor en verder langs de Hon gaarse grens loopt. In West-Berlijn zijn 2400 art sen in staking gegaan. Zij eisen Jiogere honoraria van het cen trale ziekenfonds. De artsen ont vangen thans per kwartaal in totaal 12 millioen mark. Zij zeg gen dat zij daarmee hun praktijk niet meer in stand kunnen hou den en eisen 13.5 millioen. Daar het ziekenfonds deze verhoging niet wenst te betalen, hebben de artsen een staking georganiseerd- Zij helpen hun patiënten wel, doch op voorwaarde dat deze contant betalen. Bovendien wei geren de artsen hun rekeningen voor telefoon, gas en electriciteit te betalen. Zij hadden zelfs het plan een protestmars door West- Berlijn te organiseren, doch zijn daarvan afgestapt, toen bleek, dat Oostberlijnse communisten er op uit waren hiervan gebruik te maken. Algemeen wordt erkend, dat een groot deel van de artsen in West-Berlijn in moeilijke om standigheden verkeert. Hun aan tal is de laatste jaren sterk uitge breid, doordat uit Oost-Berlijn of uit Oost-Duitsland gevluchte art sen zich in West-Berlijn hebben gevestigd. Tijdens hevige onweers buien boven België is door blkseminslag brand uitgebroken in een klooster en een school. Twee personen kwamen om het leven. Te Antwerpen werden ruiten door hagel vernield en telegraafverbindingen verbro ken. BIJEENKOMST OUD-GIJZELAARS. Op 15 Augustus a.s. zal in Goirle een bijeenkomst van oud gijzelaars worden gehouden. Op de fusilladeplaats zal een krans worden gelegd. 34) Nadruk verboden. „Zeg maar niets, Jan," zei Bep zuchtend. „Ik weet al genoeg. Van studeren komt op die ma nier natuurlijk niet veel. Hij ver zuimt zeker wel eens, hè? Ja, je kunt het misschien ontkennen en op jouw manier hem een hand boven het hoofd houden, maar ik merk het toch wel." En nog maals zuchtte ze. Aan het einde van de rit, toen ze vlak bij het grote herenhuis waren, zei Bep snel: „Jan, kun je niet een beetje op m'n broer letten? Ik ben zo bang voor hem." „Ik kan toch moeilijk als een toeziend voogd op al z'n gangen letten?" schertste Jan. Maar het meisje lachte niet. „Toe, Jan, ik meen het ernstig." Toen ineens, spontaan, terwijl hij de wagen langzaam door het grint van de brede oprijlaan reed, antwoordde hij: „Ik beloof het je, Bep." Het was de eerste keer dat hij haar bij de naam noemde. En in het donker, toen de wa gen voor de grote garagedeuren stopte, drukte een kleine meisjes hand de zijne, even, maar innig HOOFDSTUK 7. Op een avond, in het begin van December, zat Jan op z'n kamer te studeren. Het leek wel of er sinds zijn bezoek aan de Van der Ham's enige verwiidering was ontstaan tussen Gerard en hem. Van studeren kwam de laatste tijd bitter weinig, want Gerard ging iedere avond aan de boemel en kwam dan vaak laat na middernacht weer thuis. Meestal werd Jan dan wakker van het gekraak van het ledikant, als Gerard in bed stapte. Dan dacht de jongen wel eens aan het zusje, de kleine Bep, aan wie hij beloofd had een oogje in het zeil te houden. Ja, dat was gemakkelijker gezegd dan gedaan, want hij was ten slotte geen duenna en Gerard was al ruim een en twintig, dus ten volle verantwoordelijk voor en baas over z'n daden. Wat kon hij er aan doen? Zo trachtte hij dan z'n geweten in slaap te sussen, maar telkens zag hij dan het droevig-vragende gezicht van dat lieve dikkertje. Weer voelde hij die zachte, spre kende handdruk in het halfduis ter van de auto. Hij had het haar beloofd, maar hoe moest hij zijn belofte volbrengen? Jan betrapte er zich op, dat z'n pen geregeld bleef rusten, door dat hij aan het meisje dacht. Hoe oud zou ze zijn? Hoe oud waren ze allemaal? Thea was zeker niet ouder dan 18. En Bep? Nu, die kon misschien twintig zijn. Suze was de oudste en moest dus vier en twintig zijn. Die Gerard had wel wat overdreven, toen hij zo schimpte op z'n zusters, die doen- nieten, die nergens zin in had den. In ieder geval was Bep een leuk type, heel niet zo aanstelle rig als die vrouwelijke medestu denten, die je met een blik van afschuw aankeken, als je ze eens per ongeluk aanraakte. En ook heel niet nuffig. Nee, de meisjes waren hem meegevallen, vooral Bep, die Bep Jan stond op en wierp de pen op het inktstel. Hij zou er maar mee ophouden, want hij kon z'n gedachten niet bij z'n studie be palen. Hij liep naar de spiegel en nam de foto van Ida in de hand. Hoe zou ze het maken? Die lag natuurlijk al op bed. „Van jou houd ik het meest, m'n schat," zei hij zacht. „Wees niet bang, dat je bij die meisjes van Van der Ham ten achter gezet zal worden, hoor Je bent en blijft mijn lieveling en geen ander zal je plaats innemen." Nee, tegen zijn Ida kon nie mand op Bij dat eenvoudige, lieve kind, vielen alle vier de da mes Van der Ham in de schaduw. In de gang sloeg de ouderwetse hangklok 11 uur. Nu zou Gerard wel gauw thuiskomen. Op Vrij dagavond werd het nooit zo laat. Jan keek door het raam. Het was helder, zacht weer en hij voelde plotseling een onbedwing bare lust om nog een wandeling te maken. Slaap had hij nog niet. Hij gooide nog wat kolen in het kacheltje, trok zijn winterjas aan, zette zijn hoed op en liep naar beneden. Op straat liepen nog maar wei nig mensen. Meest enkele paren, die van de net uitgegane bio scoop naar huis gingen. Een en kele wielrijder spoedde zich voort door de lege straat en op de hoek stonden twee agenten met el kaar te praten. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1952 | | pagina 5