Nederland verbouwt
mais voor de industrie
Aan de grens van
Oost- en West-Duitsland
De conventie van Bonn
Onderzoek naar
spionnage in Frankrijk
De verkeerde Vrouw
WEER
Pluimveetentoonstellingen
Film en causerie in het Luxor-Theater
Venray heeft
18.000 inwoners
Reiraann wil samenwerken
met socialisten
fmlpAi -bed is ook voor U ideaal!
Harde woorden van Malan
Bomaanslagen in Tunis
Lekker warm en volkomen geruisloze vering.
Oorspronkelijke roman
door Maartje Zeldenrijk
Aantal gevallen van
kinderverlamming
AGENDA
Op uitnodiging van de directie
der N.V. Stijfsel- en Glucosefa-
briek „Sas van Gent" waren
Maandagmiddag vele genodigden
in het Luxor-theater te Terneu-
zen bijeengekomen ter bijwoning
van de filmvertoning „Nederland
verbouwt mais voor de indu
strie".
Onder de aanwezigen merkten
wij op de commissaris der konin
gin, Jhr mr A. F. C. de Casem-
broot; het lid van Gedep. Staten
mr A. J. J. M. Mes; talrijke bur
gemeesters uit Zeeuws Vlaande
ren; de wnd. secretaris der
Z.L.M., ir J. Bos; de rijksland-
bouwconsulent ir P. R. Bouman;
de inspecteur belast met het toe
zicht op het landbouwonderwijs,
de heer L. van Dijk; voorts tal
van vertegenwoordigers van in
dustrieën en organisaties, bene
vens vele landbouwers.
Namens de stijfsel- en glucose
fabriek heette een der directeu
ren, de heer Spoorenberg, de ge
nodigden welkom en wel in het
bijzonder de commissaris der ko
ningin. Spr. vestigde er de aan
dacht op, dat deze film na een
vertoning in Den Haag nu reeds
in Terneuzen werd gedraaid als
centraal punt van Zeeuws Vlaan
deren; een bewijs dat Zeeland
zich momenteel intensief voor de
verbouwing en de verwerking
van mais interesseert. Vooral
voor de boeren, op wier bedrijven
meerdere hectares met dit gewas
zijn beplant, kan deze film een
stimulans zijn voor de verdere
verbouw van mais, terwijl ze te
vens een betere kijk op de eind
producten krijgen.
Hierna kreeg de heer dr J. A.
de Bas het woord. De heer De
Bas is als landbouwdeskundige
verbonden aan de fabriek te Sas
van Gent.
„Alvorens de film te vertonen,
zo begon de heer De Bas, zij het
mij vergund in het kort te herin
neren aan de voorgeschiedenis
over het deelnemen der maiszet
meelindustrie aan de maisver
bouw. Deze belangstelling van de
zijde der industrie was het ge
volg van een onderhoud, enige
jaren geleden, tussen de direc
teur-generaal van de voedselvoor
ziening, dr Louwes, en onze di
rectie. Hieruit bleek het belang,
dat door de regering werd ge
hecht aan een grotere stimulatie
dezer cultuur hier te lande, ook
door de industrie. Ik zal niet na
der ingaan op de beweegredenen,
welke het departement hiervoor
had Het is duidelijk, dat deze
voor een groot deel verband hiel
den met de deviezenpositie van
ons land na de oorlog Ik wil
slechts vermelden, dat door de
maiszetmeelindustrie, vertegen
woordigd door de N.V. Stijfselfa-
briek „De Bijenkorf" en van de
N.V. Stijfsel- en Glucosefabriek
„Sas van Gent", in 1949 een are
aal mais werd verbouwd van 375
ha, tendele als contractteelt, ten-
dele in de vorm van pacht. Deze
contractteelt is tot op heden
voortgezet, zij het op zeer be
scheiden schaal. In de volgende
jaren werden resp. 150, 250 en
voor het komende seizoen 350 ha
mais gecontracteerd. In deze ja
ren viel tevens waar te nemen
een intensiveren van de maiscul-
tuur in het algemeen door de op
komst van de uit Amerika tot ons
gekomen teelt der hybriden mais.
Het spreekt vanzelf, dat bij de
ze betrekkelijk nieuwe cultuur
grote moeilijkheden en vele kin
derziekten te overwinnen waren
De belangstelling, welke wij de
laatste jaren mochten ondervin
den door: bezoeken aan de fa
briek en de maispercelen, o.a. van
U, mijnheer de Commissaris, van
de minister van Landbouw, van
het bestuur der Z.L.M. en van di
verse landbouwverenigingen en
scholen, waren daarbij van grote
waarde Ook de medewerking
van de R.L.V.D. en van de Ned.
Heide Maatschappij werden en
worden voortdurend op hoge
prijs gesteld. Ik wil op deze
plaats voor dit alles namens de
directie onze grote erkentelijk
heid betuigen.
Wat de toekomst zal brengen
voor de maisverbouw in Neder
land kan niet worden voorspeld.
Verschillende factoren zullen zich
hier laten gelden. De prijs t.o.v.
andere gewassen, de meer of min.
dere grote noodzakelijkheid van
vruchtwisseling, het kweken van
vroegrijpe en betrouwbare soor
ten hier te lande en de wereldsi
tuatie in het algemeen, zullen
naast vele andere van invloed
zijn. Het is niet aan mij om hier
over een positieve mening uit te
spreken.
Het kan echter reeds nu wor
den gezegd, dat het mogelijk is
gebleken, hier met goed gevolg
mais te verbouwen, terwijl aan
het veredelingswerk met energie
en kennis wordt gearbeid. Een
feit is, dat het totale maisareaal
in Nederland steeg van 4420 ha
in 1950 tot 11.200 ha in 1951. Hier
van lagen 1230 ha, d.i. 11 in
Zeeland.
Echter hoe verheugend deze
opgang ook is, zij is nog miniem
in vergelijking met hetgeen no
dig zou zijn om ons land geheel
onafhankelijk te maken van bui
tenlandse import. Dit ideaal is
niet te bereiken. Doch ook hier
geldt, dat reeds het pogen schoon
is.
De rol welke de industrie hier
bij zal spelen kan niet voor lange
tijd worden uitgestippeld. Ook
hier zullen diverse krachten zich
doen gelden. Met name zal op de
duur, naast het algemeen belang,
mede moeten worden afgewogen
het bijzondere belang van de
maiszetmeelindustrie in dezen.
Wat nu deze film betreft, ge
achte aanwezigen, zou ik gaarne
het volgende willen opmerken.
Ze bestaat uit twee delen, n.l. de
verbouw van mais, met flitsen op
de verdeling en vermeerdering en
het procédé der verwerking in de
fabriek. Beide onderwerpen be
slaan een -groot terrein en de
film kan dan ook in beide op
zichten, terwille van de gewenste
beperking, niet geheel volledig
zijn. Op het industriële gedeelte
zou ik gaarne iets dieper willen
ingaan, omdat dit ten goede kan
komen aan een beter begrip voor
het tamelijk gecompliceerd pro
cédé.
De film zal u de samenstelling
van de maiskorrel tonen uit ze
mel, eiwit, zetmeel en kiem. Het
splitsen van deze bestanddelen
vormt de basis van het proces.
In vogelvlucht gezien worden er
uit verkregen de volgende pro
ducten. Uit de kiem wordt afge
scheiden de maïsolie, dienstig
voor de fabricatie van tafelolie,
mayonnaise en margarine. Het
ingedampte weekwater van de
mais, de corn steep liquor, vormt
de grondslag voor de bereiding
van penicilline. Het maiszetmeel
wordt enerzijds aangewend als
grondstof voor het bereiden van
maizena, custard en pudding
poeder, anderzijds verricht het
zijn taak als industriezetmeel in
de dextrine-, papier- en textielin
dustrie. Een ander deel van het
zetmeel wordt gebezigd voor de
fabricatie van glucose en wel in
diverse kwaliteiten. Zo is er de
confiseurstroop voor de suiker
werkindustrie, de likeurstroop, de
blanke stroop voor de jamfabri-
catie en als bakkerijgrondstof,
alsmede voor de bereiding van
tafelstroop.
De dextrose, verkregen uit het
zetmeel na een verder uitgewerkt
procédé, gaat onder de naam van
selectose naar bakkerijen en pro
ducenten van consumptie ijs, ter
wijl de chemisch zuivere dextrose
een waardevol product vormt in
de pharmacie en in de zieken
huizen wordt gebruikt o.a. voor
intra-veneuse injecties. Tevens
is deze dextrose van belang voor
de bereiding van streptomycine.
Een hoogwaardig eiwitproduct,
protamine met ongeveer 80%
eiwit is grondslag voor de fabri
catie van bouillonblokken.
Een betrekkelijk nieuw pro
duct, mogul, een binder voor giet-
kernen, wordt geproduceerd uit
industriestijfsel.
Wanneer ik dan nog noem de
verschillende veevoeders: mais-
glutenvoermeel, maisglutenmeel,
maiskiemmeel en protenose, dan
wil ik hiermede, hoewel nog on
volledig, de rij besluiten van de
vele producten voor menselijk en
dierlijk gebruik en voor indu
striële doeleinden, welke de mais
korrel oplevert.
Deze film zal voornamelijk wor-
den vertoond voor de telers van
mais. Vandaar het wellicht voor
u wat trage tempo. Het is onze
bedoeling naast voorlichting en
stimulatie van de maisverbouw,
ook op het fabricatie proces de
aandacht te vestigen.
Het kan immers de telers,
naast het directe materiële voor
deel niet onverschillig zijn, wat er
met hun gewas gebeurt.
Dan rest mij nog, dames en
heren, de aangename plicht allen
te danken, die op eniger wijze
aan de totstandkoming van deze
film hebben medegewerkt. Ik
kan deze niet allen bij name noe-
men, doch zou een uitzondering
willen maken voor de R.L.V.D. en
onze grote dank betuigen voor
de medewerking in dezen. Ten
slotte wil ik de hoop uitspreken,
dat deze première in Zeeland
moge bijdragen tot een inzicht
in de mogelijkheden van de mais
zetmeelindustrie en van de mais
verbouw. Immers in dit gewest,
waar onze fabriek is gevestigd,
is een dergelij'k begrip, zowel van
de zijde der autoriteiten als van
agrarische kant voor ons van
waarde".
Na de vertoning van de film
bleven de genodigden nog gerui
me tijd gezellig bijeen.
In verband met de pseudo-
vogelpest werd, zoals bekend,
voorjaar 1950 een tentoonstel
lingsverbod afgekondigd.
Hierdoor werden vooral de
grote landelijke pluimveeten-
toonstellingen „Ornithophilia"
en „Avicultura" getroffen. Ook
vele provinciale manifestaties
op pluimveegebied moesten
achterwege blijven.
Wat de pseudo-vogelpest be
treft is de situatie thans vrij
gunstig, zo vernemen wij in
welingelichte kringen te Den
Haag. Vooral de sportfokkers
Sedert Zaterdag 7 Juni heeft
Venray 18.000 inwoners.
Maandagmorgen vervoegde
zich de heer G. H. Fleurkens bij
de burgerlijke stand om te mel
den, dat zijn vrouw hem een
flinke dochter had geschonken,
genaamd Wilhelmina Jacoba
Gerarda. De burgemeester over
handigde namens de gemeente
aan de gelukkige vader een
spaarbankboekje. Tevens gaven
vele winkeliers blijk van hun
medeleven door het aanbieden
van cadeaux.
blijken zeer voorzichtig te zijn,
zodat hun dieren vrijwel nim
mer door de gevreesde ziekte
worden getroffen.
Deze omstandigheden hebben
de organisatoren van de grote
nationale tentoonstellingen en
andere belanghebbenden aan
leiding gegeven tot het over
wegen van de indiening van een
verzoek bij de minister van
landbouw om een ontheffing
van het tentoonstellingsverbod
te verkrijgen.
Naar wij vernemen zou men
ook van officiële zijde niet on
welwillend tegenover een ont
heffing staan. De belangrijkste
voorwaarde, waaraan deze
echter in ieder geval zou blijven
onderworpen, zou zijn dat de
omvang van de pseudo-vogel
pest minstens gelijk blijft aan
de huidige.
De sportfokkers hebben dus
thans weer reden om wat op
timistischer gestemd te zijn.
Deelt de minister straks deze
stemming en verleent hij inder
daad de ontheffing, dan zal nog
dit jaar en wel van 14 tot 16
November a.s. in Utrecht „Or
nithophilia" haar poorten weer
openen. „Avicultura" blijft dan
natuurlijk ook niet achter en
zal direct na de jaarwisseling,
van 16 tot 18 Januari 1953 haar
tenten in Den Haag opslaan.
In de periode tussen beide
tentoonstellingen zullen dan
nog 11 provinciale exposities
worden gehouden, dus van No
vember 1952 tot Januari 1953.
Max Reimann, de voorzitter
van de Westduitse communisti
sche partij, heeft op de sociaal
democraten een beroep gedaan
om te beraadslagen over ge
meenschappelijke actie van
„soc.-democraten, communisten
en vakverenigingsleden" tegen
de conventie van Bonn.
Het door de vakbond bestre
den regeringsontwerp op de be-
drijfsordening noemt Reimann
in de oproep 'n „eerste uitvoe
ringsbesluit" in 't algemene oor
logsverdrag". Daarom diende de
vakbondsactie tegen het rege
ringsontwerp ook bestrijding
van de conventie van Bonn te
worden, aldus Reimann.
Het constitutionele gerecht van
de bondsrepubliek zal heden be
slissen of het de klacht der socia
listische en federalistische frac
ties van de bondsdag tegen het
verdedigingsverdrag al dan niet
in behandeling zal nemen. De
fracties hebben een uitspraak
van het gerecht gevraagd over
dc vraag of het verdrag met de
Duitse grondwet in overeenstem
ming is. Het legt Duitsland de
verplichting op de dienstplicht
in te voeren, waarvoor volgens
de klagers de grondwet geen ba
sis biedt- Een ontvankelijk ver
klaren van de klacht wordt in
Bonn beschouwd als de voor
naamste hindernis, die een spoe
dige ratificatie der Europese ver
dragen door de Duitse bondsdag
in de weg zou kunnen staan.
In regeringskringen voelt men
tegenover de socialistische con
stitutionele bezwaren tegen de
dienstplicht alles behalve veel.
Men merkt op dat het gerecht te
Karlsruhe in meerderheid uit
rechters bestaat, die de socialis
tische partij zijn toegedaan. Nu
de parlementaire behandeling
van de Duitse militaire bijdrage
in zicht komt, dringt zich in
Duitsland de wens naar voren
toch nog een laatste poging tot
overleg met de Sowjet-Unie over
het herstel der Duitse eenheid te
doen Regeringsbladen looche
nen thans niet langer dat de
verdragen, met het westen de
Duitse eenheidswens voor „af
zienbare tijd illusoir" maken. In
deze omstandigheden heeft het in
Bonn sterk de aandacht getrok
ken, dat de liberale afgevaardig
de dr. Pfleiderer, één der buiten
landse experts der tweede rege
ringspartij, een nieuw voorstel
ter tafel heeft gebracht voor een
vergelijk met de Sowjet-Unie. De
vier bezettende mogendheden
zouden zich volgens dit voorstel
moeten beperken tot het behou
den van militaire bruggenhoof
den in Duitsland. Daartussen zou
een zelfstandig Duitsland met
een eigen leger moeten staan. De
Russen zouden hun bruggen
hoofden volgens dit voorstel in de
thans door Polen beheerde vroe
gere Duitse provincies moeten
vestigen.
De minister voor Duitse vraag
stukken, Jacob Kaiser, is de libe
rale woordvoerder gevolgd met
een oproep tot de socialisten, om
alsnog tot een gemeenschappelijk
front met de regering te ko
men. Ook Kaiser heeft als zijn
overtuiging laten blijken, dat
zulk een eenheidsfront gevormd
zou moeten worden op basis van
een Duitse stap, die erop gericht
zou zijn de notawisseling tussen
de vier bezetters niet te laten
stranden. Kaiser, de tegenpool
van de kanselier in de regering,
sprak de overtuiging uit dat de
verdragen met het westen Duits
land niet de gelijke rechten zou
den brengen, die in de verklaring
van Washington waren beloofd.
De liberale woordvoerder Pflei
derer was zelf verder gegaan en
hij wees op „het gevaar, dat de
verdragen in de Duitse binnen
landse politiek de rol van het
verdrag van Versaille zouden
kunnen gaan spelen".
De socialisten hebben tijdens
het weekeinde bij monde van
hun woordvoerders de eindstrijd
tegen de westelijke verdragen
ingezet onder het motto, dat de
Duitse eenheid voorrang zal moe
ten krijgen voor de poging tot de
vorming van een „klein Europa
In de Arabische wijk van Sfax
is Maandag een transformator in
de lucht gevlogen door het ont
ploffen van een daarin geplaatste
granaat. Een gedeelte van de
Arabische en Europese wijk is
van stroom verstoken. De schade
wordt geschat op een millioen
francs.
In Tunis is in de Arabische wijk
een kleine bom uit een auto ge
worpen. Twee Arabieren werden
gewond. Een tweede bom richtte
verwoestingen aan in een gebouw
van de Arabische wijk.
Van de A.N.P.-correspondent.
Sedert twee weken is het ijze
ren gordijn nu ook in Duitsland
dicht getrokken. Tractoren heb
ben de grenslijn tien meter breed
omgewoeld om de bevolking van
de „Duitse democratische repu
bliek" het verdere contact met
de westelijke Duitsers te ontzeg
gen. Het leven van een bezige
industriestreek en van vele
vreedzame boerendorpen heeft
ingrijpende wijzigingen onder
gaan. Het is nog bezig zich aan
te passen aan het feit, dat plot
seling, een kilometer van Helm-
stedt. een grendel voor de wes
telijke wereld geschoven schijnt-
Grote beroering heerst er deson
danks niet meer onder de grens
bevolking. De spanningen, die
door de Russische grensmaatre-
gelen gewekt werden, worden
sterker gevoeld door de bezoe
kers dan door de inwoners zelf.
Zij hebben zich, na zeven jaren
Russische grensposten te hebben
gezien, aan veel gewend. Zij heb
ben zich niet meer dan een paar
dagen druk gemaakt over de
nieuwe situatie. Een Britse grens
beambte zei: „Er was in de dagen
van de Nederlandse grenscorrec
ties meer opwinding onder de
Duitse grensbevolking dan nu"
Een tocht langs de zönegrens
geeft een goed beeld van de wij
ze, waarop de „Duitse democra
tische republiek" zichzelf iso
leert. Het befaamde gordijn was
tot dusverre in Duitsland nog
verre van dicht. Men sprak hier
veeleer van „de grote grens' Zij
is op grond der vroegere rijks-
indelen in de Pruissische provin
ciegrenzen getrokken.
Talrijke dorpen en een sedert
eeuwen samengegroeide gemeen
schap werden erdoor doormid
den gesneden. Tot dusverre wa
ren de gevolgen daarvan ver
zacht doordat het kleine grens
verkeer in stand kon worden ge
houden. Westelijke boeren kon
den nog hun akkers over de
grens bebouwen en arbeiders
konden nog ongehinderd naar
hun fabrieken gaan. Aan dit al
les heeft de nieuwe politieveror
dening van het Oostduitse minis
terie voor staatsveiligheid een
abrupt einde gemaakt.
Van Eeieren tot aan de Oost
zee ziet men nu overal een soort
gelijk beeld: Groen is de grens
niet meer, zij is bruin geworden.
De tractoren van de stations der
organisatie voor wederzijdse boe-
renhulp hebben door de koren
akkers een brede voor getrokken.
„De streeps des doods" zo heeft
de volksmond haar onmiddellijk
gedoopt.
In de buurt van Schoeningen,
een industriestadje in het bruin-
koolgebied ten noorden van de
Harz, hadden wij gelegenheid te
zien, dat deze naam geen over
drijving inhoudt. We stonden
daar voor de slagboom van het
laatste westelijke dorp. Voor ons
de vrede aarden streep, dezelfde
die wij op tientallen andere
plaatsen langs de grens hadden
gezien. Een werkman was hon
derd meter verder bezig de weg
op te breken. Als honderd ande
re wegen langs de zes honderd
kilometer lange grens. Weer hon
derd meter verder stonden vier
mannen van de volkspolitie op
wacht, het geweer op de rug en
luchthartig flirtend met een paar
meisjes. Tot plotseling drie boe
ren op de kam van een heuvel
verschenen en zich tot bij de
„doodstreep" begaven. Terstond
klonk een schot. De handen en
de „Vopos" op onderzoek.
Zij leiden het drietal, het ge
weer in de rug naar een fabrieks
gebouw. „Vorige week hebben ze
nog een vrouw aangeschoten. Ze
liep met een kind aan de arm",
zeiden de westelijke grensbeamb
ten. Waarschuwingsschoten klin
ken er vaak langs de grens-
Maar", aldus een Britse grens
beambte, „daar blijft het nu wel
bij. Sedert een paar dagen houdt
de Vopo zich stipt aan haar be
vel om eerst waarschuwingsscho
ten te lossen. Zij vermijdt ook
zorgvuldig grensincidenten." Bij
de afzetting, der grens heeft de
volkspolitie op vele plaatsen zon
der morren de wenken der wes
telijke grensbewaking in acht
genomen. Waar toch nog mee-
ningsverschil over de grenslijn
bleef bestaan, zijn landmeters te
hulp geroepen. Zulke plaatsen
zijn er vele langs een oude, slecht
gemarkeerde provinciegrens. Het
begrijpendst zijn de vergissingen
in het bruinkoolgebied van
Helmstedt, daar voert de grens
dwars door de afgravingsgebie-
den, zodat de kostbare graafma
chines, de grootste van Duits
land, ten gunste van „Oost" wer
den afgesneden. Het kwam tot
onofficieel overleg over de „na
tionaliteit" van drie zulke ma
chines, de grootste en kostbaarste
installaties van de „Brunswijkse
kolenmijnen" stonden echter op
onbetwist oostelijk gebied. Daar
beijveren de autoriteiten zich nu
de bruinkoolmijnen voor eigen
rekening weer in bedrijf te stel
len en zodoende de grootste
bruinkoolcentrale van Duitsland,
Harpke, in gang te houden. Deze
centrale levert ook stroom naar
het westen. Zij is voor haar wa
tertoevoer trouwens van het wes
ten afhankelijk. Beide partijen
hebben dus troeven in handen.
Nog slechts twee der zeven
schoorstenen der machtige cen
trale spuwen hun rook over de
grenspost aan de autobaan bij
Helmstedt, de grote sluis voor
het ongestoorde verkeer naar
Berlijn. „Alles normaal", zo rap
porteren er de Britse, Ameri
kaanse en Duitse posten, terwijl
een kilometer lange vrachtwa
gencolonne wacht op toelating tot
de met vlaggen en leuzen ge
tooide toegangspoort tot de
„D.D-R.". Eén der weinige toe
gangspoorten nog. Veel minder
kermistooi en bedrijvigheid von
den wij aan de zuidelijker gele
gen autoweg naar Eisenacht, de
oude Luther-stad. Daar ziet men
vanaf de Roenhnhellingen diep
in het breed golvende landschap
van Thüringen, het Duitse land
dat in 1945 door de Amerikanen
aan de Russen werd overgedra
gen. Een Amerikaanse politie
man bracht er ons naar de bruine
voor. Hij vond het „rather stu
pid" en wees dat in gindse ste
nen ruïne de Vopo's onafgebro
ken turen op de verboden streep.
Tot onze verrassing kwam er
plotseling een nieuwe autobus,
gemaakt in een „volkseigen" fa
briek en toebehorend aan een
„volkseigen" onderneming een
Oostduitse voetbalclub afzetten.
De voetballers kwamen monter
en wel, en alle uitgedorst met
nieuwe westelijke schoenen, te
rug van een tournooi in het wes
ten. Het sportverkeer gaat nog
aarzelend zijn gang. Sedert de
sluiting der grens waren nog vijf
voetbalteams naar het westen
gereisd.
Talloos zijn de tafereeltjes van
gestoord familieverkeer, die men
langs de grens aantreft. Wanneer
de Vopo's uit de buurt zijn, voe
ren verwanten of bekenden ge
sprekken op lange afstand over
de grensstreep. Wij hebben aan
het grensriviertje de Werra zul
ke gesprekken-over-het-water
opgevangen. De boeren aan de
overkant rapporteerden over de
welstand van familie en beken
den. Zij vroegen: Breng ons dit
of breng ons dat. Zij gaven ook
uiting aan hun grootste zorg: Dat
zij binnen afzienbare tijd uit het
grensland zullen worden uitge
wezen. De grote vrees is, dat de
gehele spergordel van vijf kilo
meter langs de grens op de duur
zal worden ontruimd. Reeds zijn
de burgemeesters in deze zóne
afgezet en vervangen door partij
functionarissen. Die zijn evenals
de nieuwe troepen volkspolitie,
vreemden in de streek en gaan
drastisch te werk. Wie zich ver
zet zal onherroepelijk de weg
volgen van de velen, die reeds
uit de grensdorpen zijn wegge-
transporteerd. Aldus het weinig
opwekkende nieuws, dat op stille
plaatsen nog door de gesloten
grenzen lekt.
In kringen van het Franse mi
nisterie van binnenlandse zaken
is vernomen, dat in een kippen
hok in Toulon een verslag is
gevonden van het geheime ma-
rinelaboratorium van Brusc bij
Toulon, waar nieuwe radarin
stallaties voor bestrijding van
duikboten worden beproefd.
Voorts kwamen een kaart van
de havenwerken van Toulon, 'n
plan voor sabotering van de
electriciteitsvoorziening van
Toulon, bijzonderheden over
militaire convooien naar Indo
China en richtlijnen voor het
organiseren en drijven van een
spionnagebende aan het licht, al
dus deze kringen.
Voorts is vernomen, dat vijf
personen zijn aangehouden en
dat agenten van de Franse con-
tra-spionnagedienst op zoek zijn
naar een aantal personen, die,
naar men aanneemt, zijn onder
gedoken.
Het ministerie zelf heeft geen
commentaar op deze berichten
willen leveren.
12)
(Nadruk verboden)
Kwart voor vieren liep hij naar
het andere lokaal, waar de eige
naar zat.
„Wel, Jan," vroeg hij, „ben je
niet bang, dat de mensen je slee
zullen weghalen?"
„O nee, meester," was het ant
woord en hij vervolgde, tot grote
verbazing van de man: „Ik heb
op een stuk karton geschreven,
dat de slee van mij is en dat ze
buiten staat, omdat U niet wil
hebben, dat ze in de gang staat."
De hoofdonderwijzer werd
beurtelings bleek en rood. Zon
der wat te zeggen stormde hij
het lokaal uit, de gang door naar
buiten enja, daar stond het
zwart op wit. Nu begreep hij,
waarom de mensen om hem lach
ten! Hij haalde het papier er af
liep terug naar de klas en gaf de
jongen een pak slaag, zoals hij
nog nooit had gehad.
Toen de strafoefening afgelo
pen was, zei de driftige paeda
goog: „Ziezo, zo doen wij met
jongens, die geen respect voor
hun meester hebben! Vooruit,
naar je plaats en om vier uur
blijf je na!"
Jan, die tijdens dit alles geen
kik had gegeven, maar zo wit
zag als een doek, liep instee van
naar zijn plaats te gaan, regel
recht naar de gang, trok zijn jas
en klompen aan en zette z'n pet
op, greep buiten de slee en ver
trok, tot grote hilariteit van de
klas, maar tot ergernis van de
bovenmeester, die op dat mo
ment geen besef had om de jon
gen het vertrek te beletten.
Vader Reising, die ondanks dat
het winterde, een beetje voor het
huis op en neer scharrelde, zag
de jongen aankomen, keek op z'n
horloge om te constateren, dat
het nog te vroeg was en bromde
toen in z'n baard.
Jan wilde doorlopen naar huis,
maar z'n vader hield hem tegen.
„Wat ben jij vroeg?" zei hij
argwanend.
„Ik ben weggelopen, omdat de
meester me geslagen heeft," zei
de jongen, terwijl hij een kleur
kreeg bij het terugdenken aan
die smadelijke behandeling.
,Dan zul je het wel verdiend
hebben," meesmuilde de oude.
„Wat is er gebeurd?"
Toen vertelde Jan het hele re
laas met de slee en wat daaruit
was voortgevloeid. En misschien
sinds jaren barstje vader Reising
weer eens in een hartelijke lach
bui uit.
„Nee, maar, die is goed! Ha,
ha' Wat verbeelt die schoolfrik
zich wel! 't Lijkt wel, of die
school van hem is. Je hebt groot
gelijk ,dat je de benen genomen
hebt. Hij zal z'n handen van je
af houden; als er wat te slaan
valt, zijn je moeder en ik daar
mans genoeg voor. Je gaat vanaf
morgen niet meer naar die
school."
Bij de avonddis hoorde vrouw
Reising echter wat er gebeurd
was.
„Zo, meneer,'' begon ze tegen
haar jongste uit te varen, „begin
jij ook al? Ik zal je leren weg te
lopen!" Meteen hief ze de hand
op om hem te straffen, maar tot
grote verbazing van de knecht en
de andere kinderen, pakte Rei
sing zijn vrouw bij de pols en ge
bood haar: „Laat dat; al je kin
deren heb je geslagen van het
ogenblik af, dat ze begonnen te
kruipen en wat zijn ze er beter
door geworden? Vraag het eens
aan de tuinders van het Pad hoe
de Reisings aangeschreven staan-
En wou je hem dezelfde weg op
sturen? ik zeg je, dat die jongen
goed gedaan heeft door weg te
lopen. Die frik heeft niet het
recht om hem voor zo'n bagatel
af te ranselen. Hij gaat niet meer
naar die school terug."
De volgende dag ging Reising
in een wat groen geworden zwart
lakens pak, wat onwennig met
zijn zoon aan de hand, lopend
naar de school in Halfweg, drie
kwartier lopend van huis. Rei
sing had een gesprek met het
schoolhoofd en daarna was deze
genegen Jan toe te laten op zijn
school.
Jan was al gauw thuis in de
nieuwe klas. Hij ging 's morgens
om acht uur al met de „stikke-
zak" op weg, wuifde in het voor
bijgaan naar z'n buurmeisje, dat
meestal voor het raam zat en
ging dan met een paar andere
kinderen van het Oosterpad de
weg naar school. Voor Ida echter
was het in het begin erg vreemd,
dat ze alleen naar school moest.
„Maar," had Jan de eerste
avond gezegd, „je hoeft helemaal
niet bang te zijn, want ik heb
tegen Roos gezegd, dat ik z'n
hond zal doodslaan, als hij het
beest niet op z'n erf houdt en
Geert heb ik gewaarschuwd, dat
ik z'n schele lampen zal dicht
timmeren, als hij het ook maar
waagt één vinger naar je uit te
steken." (Wordt vervolgd).
De Zuidafrikaanse min.-pres.
Malan, heeft de oppositie er
van beschuldigd, dat zij geen
door het volk gekozen verant
woordelijke partij meer is.
„Haar leiding is overgegaan
in de handen van buiten-parle
mentaire, onverantwoordelijke,
semli-militaire en zelfs roekeloze
elementen", aldus Malan, „aan
het hoofd waarvan het toorts
commando staat".
Malan zei dit naar aanleiding
van een geheime brochure, die
heet uitgegeven te zijn door het
springboklegdoen, dat tot het
toortscommando behoort. In
deze brochure wordt opgeroepen
tot een staking in het gehele
land, indien de regering weigert
af te treden in verband met de
grondwetskwestie.
De voorzitter van het toorts
commando heeft ontkend, dat
de bedoelde brochure geheim is
of iets met het commando uit
staande heeft.
In de week van 25 t/m 31 Mei
j.l. zijn in het gehele land 14 ge
vallen van kinderverlamming
aangegeven, namelijk 2 in Has-
kerland, 1 in Munstergeleen, 2 in
Nieuwstadt, 1 in Simpelveld, 1
in Sittard, 1 in Spaubeek en 1 in
Stein.
HEDEN:
ZAAMSLAG:: R. J. van de
Veke, 2 uur: Openbare ver
koping van een huis met erf
en tuin.
TERNEUZEN: Luxor Theater
8 uur: Biosc. „Dossier 212 van
Tokio."
MORGEN
TERNEUZEN: Luxor Theater
8 uur: Biosc. „Dossier 212
van Tokio".
Concertgebouw, 4.30 en
6 uur: Speciale kinder- en
schoolvoorstellingen georga
niseerd door de Terneuzense
Jeugdraad.
AXEL: Het Centrum, 8 uur:
Biosc. „Aasgieren der woes
tijn."
HOEK: Café Wed. Nieuwelink
8 uur: Openbare vergadering
Partij van de Arbeid.
