TOTALE VERANDERING
IN OORLOGVOERING
Zoals de Russen
vliegen
Nieuw-Guinea en
de
grondwetswijziging in
Nederland
Japanse aanval op Borneo
Kans op vrede nu groter?
Balik-Papan één vuurzee
ZWARE REGENVAL
IN ITALIË
Overleed Stalins
oudste zoon
tijdens de oorlog?
PUROL GENEEST
Oorlogservaringen van een
Terneuzenaar
TWEEDE BLAD
Zaterdag 10 November 1951
7e Jaargang No. 1881
Onlangs verraste de democratische senator Brien
MacMahon, voorzitter van de commissie voor atoom
energie van het Amerikaanse Congres, zijn collega s
met een rede, waarin hij uitriep, dat de tijd is geko
men om de zogenaamde conventionele wapens door
atoomwapens te vervangen. Zijn uitlatingen baarden
groot opzien, in het bijzonder omdat MacMahon be
kend staat als een man, die weet wat hij zegt en in
alle atoomzaken goed thuis is.
enorme uitbreiding.
Einde van
New-Yorkse
havenstaking
Het spannende kwartiertje, dat de Russische diplo
maat Malik in de Parijse lucht heeft doorgemaakt,
deed vele herinneringen als verbleekte beelden op
leven. Het is interessant daarover iets te vertellen,
omdat de Russische luchtvaart in onze dagen een on
derwerp is van voortdurende speculatie.
De erkenning van de gelijkwaardigheid van de Rus
sische jachtvliegtuigen met die van Amerikaanse ma
kelij heeft het Westerse superioriteitsgevoel m het
luchtruim wel belangrijk doen devalueren, doch er
blijven in dit gevecht om de suprematie nog steeds
enkele winstpunten voor ons Westerlingen.
De „Crams" antwoordt
generaal Scholten
DE VRIJE ZEEUW
Revolutie in
het atoomkamp
Niet slechts in het Congres, ook
in het Pentagon, het ministerie
van Defensie, was de sensatie
enorm. Een samenhang met een
eerder afgelegde verklaring van
president Truman, waarin over
.fantastische nieuwe 'wapens"
werd gesproken, lag immers voor
de hand. Maar wat later maakte
Lovett, die generaal Marshall als
minister van Defensie was opge
volgd, duidelijk dat het woord
„fantastisch" niet geheel correct
was, omdat de president waar
schijnlijk doelde op de ,,atoomgra
naten" en "baby-atoombommen",
die het experimentele stadium
reeds lang te boven waren en op
het ogenblik voor levering gereed
zijn.
Ici ieder geval begreep ook de
leek onmiddellijk dat het bestaan
van dergelijke lichte" atoomwa
pens de gehele oorlogvoering der
toekomst zal beïnvloeden. Want
wanneer er naast de steeds ge
vaarlijker en ook steeds kostoaar-
der wordende super-atoombommen
nu ook kleine atoomwapens ko
men, betekent zulks, dat de atoom
wetenschap de tot dusver bestaan
de factor van de „kritieke groot
te" heeft overwonnen. Deze maakt
het nodig, zo zware atoombommen
te maken, dat slechts de mach
tigste bommenwerpers ze konden
vervoeren. Bovendien moeten ei
nieuwe materialen gevonden zijn,
waaruit atoomwapens in zo grote
hoeveelheden kunnen worden ver
vaardigd, dat zij aan de totale
defensiebehoefte van de Ver. Sta
ten voldoen. Dit nu is bevestigd
door de minister van Luchtvaart.
Finletter, een man met grote ken
nis van atoomkwesties.
Bovendien is bekend, dat de ma
rine opdracht tot de bouw van een
door atoomenergie gedreven duik
boot en de luchtmacht opdracht
tot de constructie van een dito
vliegtuig hebben gegeven. De der
de strijdkracht, het leger, is dag
en nacht bezig met de verbetering
van de „atoomkoppen" voor artil
lerie-granaten en raketten*.
Inderdaad is het gehele
Amerikaanse atoomprogramma,
dat onder leiding van de „Atomic
Energie Commission" staat en een
negeringsmonopolie is, in de laat
ste jaren in een adembenemend
tompo uitgevoerd en uitgebreid.
In tegenstelling nfct de lange
termijnen van vroeger v\ orden
atoombommen nu om de twee of
3 maanden in het kader der proef
nemingen tot ontploffing gebracht
en 'kleine atoomwapens worden in
de laatste tijd met steeds kortere
tussenpozen beproefd.
Wie de landkaart bekijkt, die
onlangs door de A.E.C. is gepubli
ceerd en deze vergelijkt met de iri
1945 door deze instanties uitgege
ven kaart, zal verbaasd zijn over
het grote aantal atoomfabrieken
laboratoria en proef terreinen, dat
in 5 jaar tijd uit de grond is ge
stampt. Enorme sommet! werden
in de atoomfabrieken gestoken. Zo
is voor het Savannah-project in
Zuid-Caroüna, waar de waterstof
hom zal worden gemaakt, reeds
1 milliard dollar beschikbaar ge
steld. De door de „Carbide and
Carbon Company" geëxploiteerde
fabriek voor de vervaardiging van
uranium-235 in Oakridge (Tenes-
see), die oorsponkelijk 500 millioen
dollar kostte, is nu uitgebreid,
waarvoor 200 millioen dollar nodig
was.
Een nieuw bedrijf, dat als aan
vulling moet dienen van de instal
laties te Oakridge, wordt thans
voor 500 millioen dollar in Padu-
cah (Kentucky) gebouwd. General
Electric, Du Pont en andere fir
ma's werken met de regering aan
verdere projecten samen eii hoe
wel het regerings-monopolie en
dus de regerings-controle abso
luut zijn, wordt toch 90 procent
van het personeel door de par
ticuliere industrieën betaald.
REDEN TOT HOOP.
Eigenlijk is de ontwikkeling
nauwelijks meer bij te houden. De
door MacMahon uitgesproken me
ning, dat met de uitgave voor
conventionele wapens kan worden
bespaard, wordt nu door alle des
kundigen gedeeld en door de leden
van het Congres als juist aan
vaard. Evenzo is een ieder hier het
er over eens, dat het bezit van
tactische atoomwapens een revo-
lutionnaire verandering in de oor
logvoering betekent. En vrijwel al
gemeen gelooft men, da', deze
technische vooruitgang eerder een
reden tot hoop dan tot vertwijfe
ling biedt n-1- hoop voor de mil-
lioenen mensen,, die totnogtoe
vreesden, dat er slechts één alter
natief was: een langzame onder
werping der mensheid aan een
voortdurend groeiende communis
tische heerschappij, of een totaio
vernietiging door atoombommen.
Nu opent zich een derde moge
lijkheid, ti.l. om de vijand op de
plaats van de agressie zelf tege
moet te treden en hem uit het
veld te slaan met een vuurkracht,
die elke overmacht aan mankracht
van de tegenstander te niet zal
doen.
Wellicht moet men er zicli voor
hoeden aan deze ontwikkeling een
al te grote be token's toe te ken
nen. Maar aan de andere kant be
hoeft men niet over hpt hoofd te
zien, dat deskundigen Zoals de lei
der van Atomic Energie Commis
sion,, Gordon Dean, ernSt'g me
nen, dat die mogelijkheid van ver
mijding van een wereldomvatten
de oorlog thans is gekomen.
Vrijdag hebben de stakende hn-
veriarbeiders te New York beslo
ten het Werk te hei-vatten.
De langste staking, die de haven
van New York ooit heeft gekend,
rs hiermede geëindigd.
26 Dagen achtereen heeft het
werk in de haven bijna geheel stil
gelegen.
De stakers protesteerden tegen
een nieuwe arbeidsovereenkomst,
die hun vakvereniging had goed
gekeurd.
Op ruim 100 schepen heeft het
werk stil gelegen en goederen ter
waarde van ongeveer 1 milliard
dollar werden opgehouden.
Na een) besloten vergadering van
4 uur met vertegenwoordigers van
de stakers heeft het hoofd van een
commissie van onderzoek van de
staat New York, Edward Corsi,
verklaard, dat de stakers het werk
zouden hervatten.
Volgens de nieuwe arbeidsover
eenkomst werden de lonen met 10
dollarcent verhoogd tot 2,10 dollar
per uur. De stakers willen een
verhoging van 25 dollarcenten per
uur en andere voorzieningen. Deze
kwestie is nog niet beslist.
MALIK IN DE MIST
Om te beginnen: waarom kwam
de Russische escadrille met de
UNO-delegatie met zo grote ver
traging in Parijs aan? Enkel en
alleen omdat de Russen het altijd
te kwaad hebben in slecht-weer-
vliegen. Men zou denken, dat zij
Na een bezoek van de Neder
landse hoge commissaris, de heer
Lamping, aan de Indonesische
minister-president, Dr. Sukiman,
deelde Dr. Sukiman het volgende
aan Aneta mede:
N-aar aanleiding van de medede
lingen, die de heer P. Scholten in
zijn hoedanigheid van hoofdleider
der Ambonese woonoorden in Ne
derland aan het ANP' heeft ge
daan, vraagt de CRAMS (commis
sie rechtspositie Ambonese mili
tairen en schepelingen) de aain-
dacht van de pers voor haar me-
ming, „dat de in de CRAMS vrije
lijk 'en democratisch verenigde
kampraden der Ambonese woon
oorden in Nederland door de heer
Scholten van 't begin van zijn op
treden als hoofdleider stelselmatig
overal zijn huiten gehouden" en
dat de heer Scholten als een dic
tator, steunende op het geweld van
de door hem ingezette rijkspolitie,
allerlei maatregelen tracht door te
voeren".
De CRAMS deelt voorts mede
dat 'wegens het optreden van de
heer Scholten in de Ambonese
woonoorden „De Biezen" en „De
Schaffelaar" te Barneveld een
strafklacht is ingediend, daar de
„ingevolge bevel van de heer
Scholten door de rijkspolitie ge
pleegde gewelddadigheden tegen
Ambonezen, die geen enkel straf
baar hebben gepleegd of daarvan
verdacht worden, in de rechtstaat
Nederland door de rechter stellig
zullen worden gestraft."
„Wij hebben thans een ant
woord ontvangen op de vragen,
die gerezen zijn in verband met
het voornemen tot wijziging van
de Nederlandse grondwet. Dit
antwoord wijkt niet veel af van
hetgeen daaromtrent reeds was
bekend geworden. Verdere stap
pen van de zijde der republiek
Indonesië zullen afhangen van
een bespreking in de kabinets
raad.
Op een vraag of er thans een
volledig beeld van de kwestie is
verkregen, antwoordde Dr. Suki
man (bevestigend, waaraan hi
toevoegde: „Wij hopen, dat deze
moeilijkheid uit de wereld zal
worden geholpen".
COMMUNIQUé VAN DE
HOGE COMMISSARIS.
Het Nederlandse hoge commis
sariaat heeft over deze aangele
genheid een communiqué uitge
geven, waarvan hier de tekst
volgt:
„De Nederlandse hoge commis
saris heeft Donderdagmiddag
aan de Indonesische minister
president het antwoord overhan
digd van de Nederlandse regering
ring gestelde vragen aangaande
de voorgenomen herziening van
de Nederlandse grondwet. Dit
antwoord luidt als volgt:
Zoals bekend geeft artikel 1
van de Nederlandse grondwet 'n
opsomming van de delen van het
koninkrijk, doch dit artikel werd
na de overdracht d£r souvereini-
teit aangepast dan de huidige
toestand, welshalve als nieuwe
tekst werd voorgesteld:
„Het koninkrijk der Nederlan
den omvat het grondgebied van
Nederland, Suriname, de Neder
landse Antillen en Nieuw-Gui-
nea".
Immers, de souvereiniteit over
Indonesië werd overgedragen
met uitzondering van Nieuw
Guinea, waarvan de statusquo
werd gehandhaafd in afwachting
van het resultaat der onderhan
delingen over dit vraagstuk.
Ook het veertiende hoofdstuk,
de regeling van de overgang
naar een nieuwe rechtsorde is,
voor wat betreft het overgedra
gen gebied van Indonesië uitge
werkt, zodat door het wijzigings
voorstel slechts behoeft te wor
den voorzien in de mogelijkheid
van regeling van de rechtstoe
stand van Nieuw-Guinea, zonder
dat daartoe een nieuwe grond
wetsherziening van node is. Ook
het voorschrift, bepalend, dat de
staatsregeling van Nieuw-Guinea
bij de wet wordt vastgesteld, is
een overblijfsel van het bestaan
de artikel 63 der grondwet.
In feite veranderdt het thans
aanhangig gemaakte voorstel dus
met betrekking tot Nieuw-Gui
nea in grondwettelijk opzicht
„Ir. mmnTYlin als PT in het
standpunt van de Nederlandse
regering enige wijziging is geko
men. De mogelijkheid, om door
onderhandelingen het bestaande
geschil over Niéuw-Guinea tot
een oplossing te brengen, wordt
door het voorstel tot wijziging
van de grondwet op generlei
wijze beïnvloed.
Op vorengaande gronden heeft
de Nederlandse regering het niet
noodzakelijk geoordeeld omtrent
deze voorstellen tot wijziging van
de Nederlandse grondwet, welke
een geheel andere strekking heb-
ben dan daaraan door de Indone
sische pers wordt toegeschreven,
overleg te plegen met de Indone
sische regering. Zij meent tevens
onder de aandacht van de Indo
nesische regering te moeten
brengen, dat het voorstel tot wij
ziging van de grondwet reeds
sedert geruime tijd een onder
werp heeft gevormd van publie
ke discussie in Nederland en der
halve voor de Indonesische rege
ring geen novum kan zijn.
in hun barre klimaat wel het een
en ander gewend zijn en dat is
ook zo; dat zij niet opgewassen
zijn in de lucht tegen ongunstige
weergoden, ligt dan ook niet aan
hun constitutie, doch aan hun
instrumenten.
Terwijl de industrie van moto
ren en vliegtuigrompen een hoge
graad van ontwikkeling heeft be
reikt, is die van de instrumenten
in hoge mate in gebreke geble
ven Het Westen heeft nog steeds
een grote voorsprong in de ken
nis van radar; eerst in 1946 leer
den vele Russische officieren het
gebruik van radar en wel in
Berlijn, als gast van Amerikaan
sg vliegers, die hun Russische
collega's mee de lucht innamen
om vertrouwd te raken met het
wonderscherm. Men zou denken,
dat in de vier volgende jaren de
Russen de radartechniek wel on
der de knie gekregen zouden heb
ben, doch dit is niet zo. De Fran
sen op Orly het grote inter
continentale vliegveld van Pa
rijS vertellen, dat Maliks piloot
niet met radar kon werken en
dus niet in staat was op eenvou
dige wijze een mistige landing te
maken. Nu hebben de geallieer
den reeds jaren geleden afgespro
ken dat, indien een van hun
vliegtuigen over het rechtsgebied
van een andere mogendheid
vliegt, zij van die natie een piloot
als „loods" moeten meenemen.
Daardoor krijgt U, die naar Mos
kou wil vliegen, in Berlijn een
Russische vlieger aan boord, die
aan het stuur gaat zitten en dat
niet meer loslaat, voor hij op
Moscovitische bodem staat. Om
gekeerd kreeg Maliks toestel een
Franse piloot mee voor de vlucht
van Berlijn naar Parijs. Doch de
Russen zijn wantrouwend en
stonden het niet toe, dat de
Fransman het stuur in handen
nam. Hoffelijk schikte hij zich
daarin, doch boven Parijs, letter
lijk in de mist, zal hij zich wel
verbeten hebben en met moeite
de verleiding weerstaan om de
Rus uit zijn stuurstoel te trekken
om het zelf „even te doen".
vliegtuigen kennelijk op hun
vliegvelden niet wordt aangelegd.
Het moge ook verbazing hebben
gewekt, dat een zo belangrijke
missie als die van Malik nog met
zulke ouderwetse toestellen
vliegt, nog niet eens van Russi
sche origine. Dit is gemakkelijk
te verklaren; de Russische vlieg
tuig-industrie heeft zich met
hardnekkigheid toegelegd op
jachtvliegtuigen en in de laatste
tijd ook op de zware bommen
werpers, doch aan de productie
van transporttoestellen is men
nog niet toegekomen. Vandaar
dat men er met in onze ogen ver
ouderd materieel werkt. Het
vliegtuig van Malik was hetzelfde
als dat, waarmee de Franse com
munistenleider Thorez indertijd
voor herstel van gezondheid van
Parijs naar Rusland gevlogen
werd; men zit er dus niet dik in
het transportmaterieel. En of
schoon de Dakota een voortref
felijk toestel is, heeft het Rus
sische exemplaar zo enorm veel
moeten werken, dat het op een
Europese dump niet veel meer
zou opbrengen. Toch laten de
Russen er hun beste diplomaten
mee reizen en dan kan men ook
mankementen verwachten. Het
is nog goed gegaan ditmaal, doch
het gaf ons toch weer even een
beeld van de stand van het heden
daagse Russische transport
wezen.
N. W—Italië heeft ernstig te lij
den gehad van zware regenval.
Grote gebieden staan onder wa
ter, doordat rivieren buiten hun
oevers zijn getreden''. Wegen, en
spoorwegen zijn door grondver
schuivingen geblokkeerd. Twee
personen zijn als gevolg van een
door de regen veroorzaakte grond
verschuiving omgekomen.
Vier hoofdwegen in het Italiaans
sprekende deel van Zwitserland
zijn door overstromingen afgesne
den. Verscheidene bergrivieren! zijn
buiten hun oevers getreden.
Hoe het ook zij, het is alles
goed afgelopen, doch het had an
ders kunnen gaan. De omstan
digheden werden immers ver
zwaard, doordat één wiel niet
„uit" wilde. Deze wielen worden
hydraulisch uit de romp ge
pompt, met landingsgestel en al
en dit apparaat moet function-
neren, anders kunnen de grootste
ongelukken gebeuren.
Bij ons is het vrijwel uitgeslo
ten, dat het mechanisme zou wei
geren; bij de Russen kan men
van alles verwachten, omdat de
uiterste graad van perfectie in
verzorging en onderhoud van de
Frans Seliger, een uit het Sude-
tenland uitgeweken Duitser, die
thans te Neuhof nabij Wiesbaden
woont, verklaarde Donderdag dat
Stalins oudste zoon, de ingenieur
Jakob Djoegaswili die in de afge
lopen oorlog als eerste luitenant
der artillerie dienst deed bij het
Rode Leger, als krijgsgevangene
in een Duits kamp is overleden,.
Hij verklaarde dat Djoegaswili
is begraven in een massagraf te
Lamsdorf in Opper-Silezië, dat
thans onder Pools gezag staat.
iSeliger deelde mee dat hij in de
oorlog commandant is geweest
van het Duitse kamp voor krijgs
gevangenen te Jaegerdorf in het
Sudeteuland (Tsjecho-'Slowakrje)
Doegaswili bevond zich onder de
krijgsgevangenen te Jaegerdorf.
Hij was ziek geworden, waarop
Seliger hem in het ziekenhuis van
Jaegerdorf had doen opnemen.
Maarschalk Stalin heeft inder
tijd een beloning van een, millioen
roebel uitgeloofd voor degene, die
inlichtingen ken geven 'welke zou
den leiden tot het vaststellen van
de plaats waar zijn oudste zoon i;
begraven.
Seliger zou de Russische pre
mier het bovenstaande in een brief
hebben meegedeeld. Hij had te
ven]:; verzocht hem de uitgeloofde
belcaing niet uit te betalen, doch
zoveel Duitse krijgsgevangenen in
vrijheid te doen stellen als het ge
tal honderd in een millioen is be
grepen. Zijn brie? Is nog niet be
antwoord.
(Advertentie).
ruwe huid, ruwe handen, ruwe lippen
den
zou
etc.
den
HL.
De Japanse vloot bleef maar
„laveren" in de Straat van Ma
kassar, zonder op haar volgende
doel af te gaan.
Onze verkenningsvliegtuigen
konden er ook geen hoogte van
krijgen; 's ochtends zaten ze aan
de Borneo-kant en 's avonds weer
aan de kant van Celebes.
Op de 19e Januari 's morgens
om een uur of tien (ik zat juist
in de commandopost een beetje
aan de telefoon te prutsen) hoor
de ik opeens een hevige knal. Ik
vloog naar buiten en zag aan de
overkant van de rivier een grote
steekvlam naar boven schieten,
gevolgd door dikke rookwolken.
Kort daarop weer zo'n knal, maar
nu achter een heuvel zodat ik
daar weinig van kon zien.
„Ze laten de zaak de lucht in
vliegen", was het eerste wat ik
dacht. Ik vloog weer naar bin
nen en belde onmiddellijk „Chris
tof fel" (de codenaam van de com
mandant) op. De „ouwe" vertel
de me dat men het heen en weer
kruisen van de Jap door de
Straat van Makassar beu gewor
den was en men had aan alle
olievelden rondom Balik-Papan
de opdracht verstrekt voorlopig
alle boortorens en olie-spuiten te
vernielen. Borneo had niet vol
doende troepen om met een rede
lijke kans op succes de olievelden
te verdedigen! Het parool was
geworden „vernielen en daarna
de vijand zo veel mogelijk af
breuk doen", met andere woor
als de vijand op Balik-Papan
landen, moesten ook de
tanks, installaties, werkplaatsen
vernield worden en dan zou
de militairen terugtrekken
naar het binnenland een soort
guerilla-actie gaan uitvoeren.
Enigszins geschokt door dit
grote nieuws ging ik weer naar
buiten om daar een schouwspel
gade te slaan zoals ik nog nooit
in m'n leven gezien had en ook
nooit meer hoop te zien.
Overal, tot kilometers ver in de
omtrek, begon het nu te knallen.
Keer op keer kon je grote steek
vlammen de lucht in zien schie
ten, veroorzaakt door het sprin
gende trotyl in en onder de olie
installaties, gevolgd door dikke
walmende rook van ruwe olie, of
beter gezegd aardolie waar de
petroleum en benzine nog in zat
Na een uur zag de lucht vol
komen zwart met daar tussen
door zo af en toe een paar „vuur
tongen" die er tussendoor glip
ten alsof ze de rook wilden op
likken!
En nu stonden in Sanga-Sanga,
op 8 kilometer van ons vandaan,
de eigenlijke opslagtanks nog, die
elk enige duizenden tonnen olie
bevatten
Als die de lucht ingingen, wat
zou er dan wel gebeuren?
Lang hoefden we niet op een
antwoord te wachten, want vlak
na het middaguur gingen met
een verschrikkelijke knal ook die
tanks de lucht in
De algehele vernieling was be
gonnen
Toen leek het wel of het opeens
nacht werd. Overal in het rond,
tientallen kilometers ver, ston
den de olievelden in brand met
daarboven één grote zwart wol
kendek. Het was een schouwspel
om nimmer te vergeten en het
bleef maar doorknallen.
In de loop van die dag gingen
er voor tientallen millioenen gul
dens de lucht in en werd het
noeste werk van de B.P.M.-pio
niers in de rimboe met één slag
tenietgedaan.
Doch het was beter zo dan deze
kostbare olie-installaties en niet
te vergeten de olie zelf, waar de
Jap met z'n ver vooruit gescho
ven vloot zo'n gebrek aan had, in
's vijands handen te laten vallen!
's Middags deed er zich een
eigenaardig natuurverschijnsel
voor. Het was net of er tussen
dat donkere wolkendek een on
weer losbarstte! Af en toe schoot
er een korte bliksemflits door de
lucht en korte tijd later viel er
zelfs enige neerslag
Toen werd het helemaal een
trieste beweging, want het „goed
je" dat naar beneden kwam, was
geen gewoon regenwater maar
was je reinste olie. Men kan wel
nagaan hoe onze mensen er na
een poosje uitzagen! Het was
één en al roet, olie en blubber en
dat goedje drong overal naar bin
nen langs hals. armen en langs
kousen in schoenen. Iedereen die
buiten moest zijn, was na een
kwartier onherkenbaar!
En we moesten allemaal bui
ten zijn want ons bivak, waarom
heen nog enkele oliespuiters
stonden, moest ontruimd worden.
Het grootste gedeelte van onze
bezetting zou de volgende mor
gen terugtrekken op Samarinda,
omdat onze taak hier eigenlijk
door de vroegtijdige vernieling
overbodig geworden was.
Een kleine groep van 25 man
onder een sergeant-majoor zou
achterblijven om de laatste hand
aan de vernieling te leggen.
De nacht, die nu aanbrak bood
weer een geheel nieuw schouw
spel. Een olieveld dat in brand
staat, is geen alledaags gezicht
en zo was het 's avonds van de
heuvel achter ons bivak een in
drukwekkend gezicht. Tegenover
ons bivak, aan de overzijde van
het zijriviertje, hadden een paar
oliespuiters gestaan die door een
onderaardse gaslaag hun olie
naar boven spoten, waar deze
boven de grond in pijpleidingen
werd geperst (dit in tegenstel
ling met de boortorens die de
olie uit de grond moeten pom
pen). De leidingen boven de
spuiters waren nu echter ver
nield zodat de olie vrijelijk naar
boven geperst werd, daar ont
vlamde en als een vuurfontein
tot 40 a 50 meter hoogte de lucht
in ging! Een machtig gezicht als
het niet zo droevig geweest was...
In het Zuid-Oosten in de rich
ting van Balik-Papan konden we
tussen de rookwolken ook at en
toe een rode vuurgloed waar
nemen. Daar hadden ze dus ook
niet gewacht tot de Jap z'n eerste
troepen aan wal zette!
Om goed te kunnen slapen
dronk ik in de loop van de avond
met enkele collega's nog een
paar koude „pijpjes" bier, maar
tocht duurde het nog geruime
tijd eer ik de slaap te pakken had.
In de loop van de volgende
morgen vertrok ons detachement,
op het kleine groepje na, met 2
gouvernementsboten, de „Triton"
en de „Mahakkam", naar Sama
rinda.
De olievelden waren grondig
vernield maar we hadden nog
geen vijand gezien
Binnen niet al te lange tijd zou
den echter de twee boten, waar
we nu op zaten, nog menig Ja
pans soldaat aan het schrikken
brengen, maar dat is weer een
ander verhaal
D. C. K.
(Wordt vervolgd.)