Langs lijnen van geieioeiijkheici
GEEN SPAANSE FURIE
KRUIS VOOR RECHT
EN VRIJHEID
Formidabele snelheden
Terry en Berry
Zeeland
De bevrijding van
Aanval op Zuid-Beveland en Walcheren
U.S. NAVY POCHTE TERECHT
De moeilijkheden in het
Ambonnese woonoord
TERNEUZENAARS
IN HET GEALLIEERDE LEGER
TWEEDE BLAD
Zaterdag 4 Augustus 1951
7e Jaargang No. 1797
De Spaanse burger voelt zich in de:zedagen ^JTe"
liik plezierig. De spanningen van de laatste maande
schijnen eensklaps geweken door de on,ve[Ta^e^
langstelling van Amerika voor dit land. De vooruit
zichten op dollars en vooral op de oogst, die dit jaar
eindelijk weer overvloedig zal worden, hebben oo
de arbeider wat met z'n lot verzoend. Zijn hart wond
weliswaar niet naar staking en oproer, doch het
waren de vrouwen die de wankelmoedigen de straat
opzonden, aangezien zij het beste wisten hoe weinig
eten er voor het gezin was. De Spaanse vrouw be
speurt de honger het eerst en het is een wonder,
wat zii met de paar peseta's inkomsten nog wist te
verrichten^ zodat men alleen maar in het Zuiden van
het land de honger ook op straat zag komen. De
Spanjaard is opmerkelijk schoon en zindelijk en geen
volk weet beter zijn armoede proper te houden.
Generaal Vandenberg over de
luchtmacht
katoen
Be wereldvraag naar
en wol
Toen bij de „hearings" van de Senaatscommissie,
die zich in Washington bezig hield met het ontslag
van Mac Arthur, de vertegenwoordigers van de ma
rine aan het woord kwamen, vertelde een van de ad
miraals, dat de U. S. Navy een straaljager in ont
werp had. die niet alleen de snelste van de wereld
zou zijn, doch die in de opbouw van krachten teëen
de rode luchtmacht wellicht van doorslaggevende be
tekenis zou worden om de Amerikanen weer de su
prematie in het luchtruim te geven.
in de bril van Sultan Sar
West-Duiis vakverbond wit
samenwerking
Amerikaanse hulp aan hei
buitenland
ZEEUW
De situatie is gelukkig veel
verbeterd. Men zal meer olijfolie
en brood krijgen en daarbij is de
dollardroom gekomen, die bij
voorbaat iedere opstandigheid
bedwelmt. Geen nieuwe revolu
tie geen tweede Spaanse furie
binnen vijftien jaar. De schim
men van de burgeroorlog dwa
len nog steeds door de huizen
en straten van Spanje en men
heeft een griezelige angst voor
een verlevendiging van die kwa-
''in^afzijn de Amerikanen debet
aan de opfleuring van het Ma-
drileense leven, Franco s papie
ren stijgen. De meest objectieve
waarnemers in dit land zijn van
oordeel, dat de caudillo een slecht
generaal is geweest, dqch een
handig politicus. Wat dit gene
raalschap betreft wijst men op de
klinkende nederlagen b« Guada
lajara en Teruel, waar Spaanse
moren en legionnairs, Duitse
specialisten van het Condor-
legioen en Italiaanse pantsers en
infanteristen behoorlijk klop kre
gen van de rode militie, waarbij
alleen de internationale brigades
uit gevechtswaardige soldaten
bestonden. Franco's grote tegen
stander, generaal Mia ja, be
schouwt men wel als een groot
generaal, de caudillo echter als
een militair met weinig door
zicht, die nu eens veel te voor
zichtig was en een ander keer
met volkomen overschatting van
eigen krachten op het ene fiasco
na het andere uittrok.
Het klassieke voorbeeld hier
van is wel, dat die burgeroorlog
in drie weken in plaats van in drie
jaar door Franco gewonnen had
kunnen worden. Toen Franco
op Madrid aantrok met zijn ge
harde en geoefende legionnairs
ïionale brigades nodig hadden
om Madrid met stille trom bm
nen te rukken.
ïoen waren Franco s kunst n
op een spoedige beslechting van
je strijd verkeken en heeft hu
Duitse en Italiaanse militaire
hulp moeten gebruiken om m een
oorlog van drie jaar het bloed
van twee millioen Spaanse vrou
wen en mannen te zien vergieten.
Als politicus kent men Franco
meer succes toe. Hij heeft eerst
op handige wijze het regiem naar
zich toe kunnen trekken, gehol
pen door het lot, dat twee Krop
mannen, generaal Mola en Juan
Antonio Primo de Rivera,, de
stichter van de Spaanse Falange
die zijn eigen werkelijke concur
renten hadden kunnen worden,
een ontijdig einde vonden. Mola
bij een vliegtu^ong^ukJuan
Antonio voor een Madrneens
vuurpeleton. Franco riep ach tot
leider van de fascistische Fa-
lange op en trok toen langzaam
aan de Carlisten en monarchis
ten naar zich toe, de twee grote
groeperingen, die hij aan de zijde
van de militaire opstand vond
Na de overwinning heelt r ran-
co zich in het zadel kunnen hou
den door de drie partijen, carlis-
ten, fascisten en monarchisten,
behendig tegen elfcaar uit te spe
len Tenslotte wist hij alle groe
peringen, inclusief de politieke
stromingen in de_ kerk^op zijn
een
staat hij steviger in de beugels
dan wanneer ook in de laatste
1 Langs lijnen der geleidelijkheid
zal Spanje zonder nieuwe bur
geroorlog en mèt Franco bin
nen de West-Europese volkeren-
familie worden binnengevoerd.
Deze ontwikkeling lijkt haast on
vermijdelijk
Generaal Vandenberg, stafchef
van de Amerikaanse luchtmacht,
heeft voor het Congres verklaard,
dat de Ver. 'Staten hun lucht,
macht gelijkwaardig aan de groei-
De E.C.A. heeft meegedeeld, dat
het tekort aan en de hoge prijs
van wol de vraag naar katoenen
textielgoederen zal doen toene
men.
In haar kwartaalrapport aan t
Amerikaanse Congres zegt de E.
C.A., dat West-Europa in 1950—
1951 afhankelijk is van de rest van
de wereld voor meer dan 90 pro-
cen|t van haar katoen en 84 pro
cent van haar wol.
Er is geen aanzienlijke verbe
tering in zicht".
Ook katoen linters en harde ve
zels strategische materialen
voor de Eturopese defensie-indu
strieën blijven schaars.
De katoen-aanvoer in de Mar
shall-landen gedurende het ko
mende jaar zal vermoedelijk vol-
moeten doen zijn of zich moeten
neerleggen bij een Sowjet-beheer-
sing van het wereldluchtruim.
(De Sowjet-Unie was in korte
tijd niet slechts in het (bezit geko
men van de atoombom doch had
een luchtmacht ontwikkeld, welke
groter was dan die van Amerika
en welke nog steeds groeiende
was.
Bij Koninklijk Besluit is inge-1
steld het Kruis voor recht en
Vrijheid".
Dit onderscheidingsteken zal
worden toegekend aan Nederlan
ders, die met de strijdkrachten
van de Ver. Naties aan de strijd
hebben deelgenomen.
Hiermee is in de eerste plaats be
doeld de strijd op Korea, zo meldt
de legervoorlichtingsdienst, maar
indien de UNO in enig ander deel
der wereld met de wapenen voor
recht en vrijheid zou moeten op
komen en! Nederlanders zich in de
gelederen der Verenigde Naties
veau van "de fabrieken te handha- I zouden bevinden, kan hun voor dit
ven mits de voorraden ongeveer wapenfeit eveneens t kruis wor-
op het huidige niveua worden ge- den verleend. Tevens kan t wo -
houden.
De bestaande tekorten aan zwa
velzuur, houtpulp en kolen hebben
een ongunstige invloed op de ver
dere uitbreiding van de productie
van synthetische vezels in West-
Europa.
den toegekend voor krijgsverrich.
tingen ter handhaving van het
Nederlandse gezag. Het versiersel
bestaat uit een vierarmig kruis
van verzilverd metaal, hoog en
breed 40 mm.
In het hart van het kruis be
was het in de hoofdstad een on- stron
beschrijflijke chaos. Iedereen i onarcb}Steni
kreeg er een geweer en in een dzaam manoeuvreren bleef,
anarchistische roes van '>1®^ VooraJ omdat kroonpretendent
zoals het hem zeRer van buitenlandse
een vecht maar, -
het beste voorkomt betekende
de gehele opgewonden militie, die
Madrid moest verdedigen, geen
oortje, voor een geoefende en
disciplinaire aanvaller. Madrid
lag derhalve voor Franco als een
rijpe peer voor het oprapen, in-
stede van zijn kans waar te ne
men en zijn militaire opstand als
volkomen geslaagd en beëindigd
te kunnen (beschouwen, boog hu
van Madrid af naar Toledo om
daar de belegering van het Alca
zar met zijn fascistische cadetten
en de romantische overste Mos-
cado op te hetfen. Om de paar
mannen, die in die oude vesting
nog in leven waren, te ontzetten
heeft Franco juist de tuf ver
speeld, welke de eerste ïnterna-
Jhr. J. Goldman, ambtenaar van
maatschappelijke zorg in 't kamp
te Woerden, deelt ons mede, dat
in de verslagen betreffende het
gebeurde in het kamp te Woerden
onjuistheden zijn geslopen.
Hij doet het A.N.P. de volgende
mededelingen:
1. Op 21 Juli j.l. gaven, de Am-
holmezen de wens te kennen op
25 Juli de onafhankelijkheidspro
clamatie van de Zuid-Molukken
te herdenken door het hijsen van
de Ambonnese vlag.
Dit zou in de 3 kampen te Woer
den voor de eerste maal geschie
den.
2. De regeringsinstructies op dit
punt luiden dat zulks op de 25e
Juli zou worden geduld, mits op
een daarvoor door de sociale lei
der aangewezen plaats.
Deze mocht niet zijn de ingang
van het kamp waar de Nederland
se vlag op de daarvoor geëigende
dagen wordt gehesen.
3. Deze instructies zijn de resp
kamjpraadsleden bij herhaling
voorgehouden, waarbij betrokke-
nen werden aangespoord z
daaraan te houden om geen moei
lflkheden te verwekken.
4. In 2 kampen heeft men hier
aan gevolg gegeven.
Daar werd de Ambonnese vlag
enkel op de 25e Juli gehesen
«"aarbij zich verder geen moeilijk,
heden hebben voorgedaan.
;5. In het kamp aan de Utrecht
se straatweg hebben de bewoners
hun toezeggingen aan de burge
meester van Woerden ten spijt
de instructies echter niet gevolgd.
steun was.
Het spel om de macht stevig
in handen te houden noodzaakte
Franco menigmaal znn ouüe
fascisten te verloochenen en
vooral in de lagere rangen van
de Falange groeide de onrust zo
zeer, dat zij en met de com
munisten voor een deel de op
wekkers zijn geweest van de
rceente stakingsgolven.
Nu is eensklaps het getu in
ternationaal ten gunste van
Franco gekeerd. Met de Ameri
kaanse steun in de rug heeft hu
zich gehaast zijn kabinet te wij
zigen. Wie meende, dat dit een
koersverandering in democrati
sche zin zou worden, heeft zien
vergist. De aanstelling van de
commandant van de Blauwe Di
visie, die onder Hitiers vaan voor
Leningrad heeft gestaan, tot mi
nister in het nieuwe kabinet
tegelijkertijd met de benoeming
van enkele Falangisten op zetels,
die tot dusver in meer liberaal
monarchistische handen waren
heeft de wereld zonneklaar aan
getoond, dat de caudillq bezig is
zijn binnenlandse positie te con
solideren op een basis, die fascis-
tischer wordt dan ooit te voren.
Wij geloven, dat deze manoeu
vre politiek nuchter en veilig is
voor Franco. Op het ogenblik
Aan dit laatste, de Amerikaanse moderne Russische.straaljager
Hier werd op 25 Juli zowel de
Ambonnese als de Nederlandse
vlag aan de ingang van het kamp
gehesen. i
Deze bleven daar gedurende de
volgende dagen in top, waartegen
de regering op 28 Juli meende te
moeten optreden op de in -de dag
bladen beschreven wijze.
6. De heer Goldman heeft zich
hiervan strikt afzijdig gehouden;
de vlaggen zijn niet door hem
neergehaald noch heeft hij daarbij
enige assistentie in welke vorm
ook verleend.
7. In de hevige beroering en ver
warring stelden enige overstuur
zijnde Ambonnezen de heer Gold
man aansprakelijk voor het op
treden tegen de vlaggen en namen
een dreigende houding aan.
Van het „toedienen van een pak
slaag" of „afstraffing" was hier
bij geen sprake.
superioriteit, was namelijk ernstig
getwijfeld, toen de Russen hun
MIG-jagers boven Korea aan de
Amerikaanse toestellen toetsten.
Weliswaar wonnen de Amerikanen
in elk luchtgevecht, doch men er
kende in Tokio onomwonden, dat
deze zegens Pyrrhus-overwinningen
waren, aangezien zij alleen konden
worden behaald, doordat de Ameri
kaanse vlieger zoveel beter ge
traind was dan zijn tegenstander en
hij .bovendien over een betere be
wapening beschikte. Niettemin was
de MIG-jager sneller en wendbaar
der dan de beste Amerikaan, de
Sabre, en zodra de Russen hun
trainingssysteem verbeterden en de
vuurleiding tot Amerikaans peil
konden opvoeren, zou her uit zijn
met het Amerikaanse overwicht.
De sombere stemming in Was
hington, ontstaan door de publi
caties van de eerste rapporten
over de gevechtswaarde van de
werd nog versterkt door generaal
Hoyt Vandenberg, de Amerikaan
se collega van onze generaal Aler,
die het publiek nog eens waar-
schuwde voor al te optimistische
verwachtingen van de Amerikaan
se luchtmacht in een eventuele
krachtmeting met de Russen.
Tegenover al dit verdrietigs
klonk het geluid van de marine
haast ongeloofwaardig. Indien de
U.S. Airforce zo triest was gestemd
over de Amerikaanse toekomst in
de lucht, wat kon de marine dan
wel bieden?
Inderdaad klonk het als groot
spraak, toen de marinemannen ver
klaarden binnenkort met 'n jager
te zullen komen, die verre supe
rieur zou zijn aan het beste RuS'
sNche product. Voor ons, Europese-
oren, klinkt de gehele tegenstel
ling marine-luchtmacht, zoals die
in Amerika heerst, wat vreemd.
Doch het is een feit, dat de marine-
De grootvizier, die Berry's
nieuwsgierigheid merkte, wees
op het gordijn, „Het paleis telt
enige gasten, zoals u ziet.
Misschien zullen zij ons een
eindweegs vergezellen op onze
rondwandeling.
„Hierna volgden enkele Per
zische woorden op luide toon
uitgesproken. Deze schenen een
aanwijzing voor „de gasten" te
zijn, want er kv/am beweging in
het gezelschap.
De mannen begonnen de groot
vizier te volgen. Spoedig liepen
zij dicht op de hielen van
Terry en Berry door de ver
trekken.
Wij moeten benen maken,
Terry!" riep Berry verschrikt.
„Eat gaat mis", zei Terry.
De twee broers begonnen steeds
harder te lopen, zij hoorden hoe
de gasten van de grootvizier hen
op de voet volgden.
„We halen de buitenmuur niet
Terry!" zei Eerry, die de afstand
al had geschat
„Zo lang mogelijk vriendelijk
blijven", antwoordde Terry adem
loos.
En dat was ook het enige wat
er op zat.
luchtmacht in Amerika verhou
dingsgewijze belangrijk krachtiger
is dan men in Europa gewend is.
Navy en Airforce hebben daar
ginds uitgebreide „research"-afde-
lingen, die zich als naarstige con
currenten beijveren het allerbeste
in de lucht te brengen. Nu schijnt
de U.S. Navy werkelijk een sen
sationele voorsprong te hebben ge-
nomen op de luchtmacht van Hoyt
Vandenberg. De Douglas Skyrocket
heeft proef gevlogen en een snel
heid behaald van 2145 km per uur
Daarmee is de geluidssnelheid bij
na met 100 pet. overtroffen. Dou
glas had reeds eerder een straal
jager gemaakt en wel deSkystreak.
Die is een weinig „in het water
gevallen, doordat tegelijkertijd van
Lockheed (de grote concurrent
van Douglas) de Shootingstar los
kwam, die door de militairen tot
de standaardjager werd verklaard
Thans wordt de Shootingstar al
weer als verouderd beschouwd; hij
is reeds opgevolgd door de Sabre
en men is op het punt gekomen,
dat die Sabre het veld moet ruimen
door de ervaring in Korea.
Nu kan men een productielijn
waarop de Sabre zich thans be
vindt niet één, twee, drie stil
leggen, maar het is wel de tijd om
alle krachten te richten op een
waardige opvolger van dit type.
Dat zou die Skyrocket van Dou
glas kunnen worden. Men denke
echter niet, dat de militairen dan
ook met die waanzinnige snelheden
zullen gaan vliegen.
Die proefvlucht was van uitzon
derlijk belang om de gedragingen
van vliegtuig en mens bij zeer hoge
snelheden te onderzoeken. Het
vliegtuigje werd aan de buik van
een B-29 bommenwerper opge
sleept tot bijna twaalf kilometer
hoogte en toen klom de Skyrocket
op tot 23 km, nog wel onder een
hoek van 45 graden. Van die dui
zelingwekkende hoogte heeft de
rocket zich in een scherpe duik
laten vallen en een snelheid van
bijna 2150 ion per uur behaald.
Het toestel had een zware straal
motor en bovendien een „ram-jet",
die men als een hulpmotor moet
beschouwen.
In normale werkingsfeer, zonder
„ram-jet", verzwaard met snel
vuurkanonnen en andere oorlogs
instrumenten, /.al die Rocket een
practische snelheid van wellicht
1200 km per uur gaan ontwikkelen
en dat is meer dan genoeg voor
een moderne luchtoorlog. Vliegt
men immers veel sneller dan zijn
vijand, dan wordt er ook niet zo
heel veel bereikt. De snellere
moet zich dan altiid min of meer
aanpassen aan zijn langzame:
tegenstander.
Hoe men dit succesje voor de
Navy en Douglas ook moge be
schouwen en interpreteren, het ligt
in de verwachting, dat die Sky
rocket een goede kans maakt als
nieuw standaardvliegtuig door
Amerika te worden aanvaard.
vindt zich een ovaal schild van
14 mm hoog en 8 mm breed. Tus
sen de armen van de kruis zijn
aangebracht twee zwaarden van
verzilverd metaal, schuin gekruist
achter het ovale schild. Op het
schild is in relief aangebracht de
letter „J".
Het schild wordt gedekt door
een koninklijke kroon.
Op de achterzijde van 't schild
de leeuw, zoals hij in het wapen,
van het Rijk voorkomt; 't geheel
gedragen door een ring.
Het kruis is bevestigt op een
lint, dat in het midden een oranje
baan vertoont. Ter weerszijden
hiervan ziet men drie banen in de
kleuren ultramarijn-wit-ujtrama-
rijn. Op dit lint wordt een verziL
verd metalen gesp gedragen,
waarop de naam en het jaartal
van het krijgsbedrijf, waarvoor 't
kruis werd toegekend.
Wie aan meer dan één krijgsbe
drijf mocht hebben deelgenomen,
draagt de verschillende gespen bo-
veji elkaar.
Indien het lint wordt gedragen,
zal iedere gesp worden aangege
ven door een achtpuntige verzil
verd'metalen ster, met dien ver
stande dat niet meer dan 4 ster
ren op het lint worden gedragen.
Het kruis kan zowel aan mili
tairen als aan burgers, die zich in
dienst van de Ver. Naties in mili
taire zin verdienstelijk hebben ge
maakt, worden uitgereikt.
H|et kan ook posthuum worden
toegekend.
Christian Fette, voorzitter van
het Westduitse vakverbond, heeft
he Dusseldorp verklaard, dat ver
tegenwoordigers van de West-
Duitse regering en 't vakverbond
de wens hebben geuit in de toe
komst samen te werken.
Het verbond had eerder ge
dreigd alle samenwerking te be
ëindigen wegens de door de rege
ring gevolgde economische poli
tiek.
Fette verklaarde in een radio
uitzending, dat genoemde verte
genwoordigers alle punten van
eritiek van de zijde van het vak-
erbond openlijk hadden bespro
ken.
Hét! resultaat van de verdere
besprekingen zou de toekomstige
houding van het vakverbond be
slissend beïnvloeden.
James Richards (democratisch
voorzitter van de commissie voor
buitenlandse betrekkingen) heeft
een vermindering van 700.000.000
dollar voorgesteld in het gevraag
de bedrag van 8.500.000.000 voor
hulp aan het buitenland.
Hij specificeert zijn cijfers als
volgt:
Een vermindering van 265.000.000
dollar van de militaire hulp, een
vermindering van 285.000.000 dol
lar van voorgestelde economische
hulp aan West-Eluropa en een ver
mindering van 150.000.000 van de
economische hulp aan het Verre
Oosten.
Richards zeide, dat een voorge
stelde vermindering zijn eigen
mening vertegenwoordigde en dat
hij zich zou verzetten tegen een
sterkere reductie.
BRAND BIJ DE ANGLO
IRANIAN TE ABAD/VN
Een brand, die door kortsluiting
zou zijn veroorzaakt, heeft 't bu
reau, voor personeelszaken van de
Anglo Iranian te Albadan ver
woest.
Duizenden documenten gingen
verloren.
nachtrust heeft
goed gedaan.
XIX.
Willem is intussen boven in
het huis beland en plotseling
hoor ik hem roepen: „Het zijn
onze eigen jongens, Karei. Houdt
op met schieten".
Zodra ik dat hoor, vlieg ik alles
trotserend de boomgaard in. Ik
zwaai met mijn helm en ik
schreeuw uit alle macht: .Alles
is O.K. jongens. Kom maar door;
we hebben de laatste Duitser
hier neergeschoten".
In een ommezien staan onze
makkers bij ons. De oorzaak
van de schermutseling is nu
spoedig opgehelderd. De jongens
waren uit de St. Jooslandpolder
op weg naar de boerderij van
Van Strien, toen ze opeens scho
ten hoorden. Ze meenden na
tuurlijk met moffen te doen te
hebben en begonnen aanstonds
de boerderij en de boomgaard te
ser probeerde uit te halen, is er
te groter om.
val bleef gelukkig door Willems
waarschuwing en mijn schielijke
ingrijpen achterwege.
De luitenant, die het peleton
aanvoert, is woest over het ver
raderlijke optreden van de mof.
„Eigenlijk zouden wij de vent
op staanden voet moeten fusille
ren", zegt hij, „maar nu hij zo
zwaar gewond is, zullen we hem
sparen".
Dan komt een der evacues
zenuwachtig op ons toegestormd
met de mededeling, dat er een
man zwaar gewond in de schuur
ligt. De ongelukkige kerel was
te nieuwsgierig geweest, zo ho
ren wij als we in de schuur ko
men. Tijdens de schietpartij was
hij in het deurgat gaan staan om
te zien wat er gebeurde en werd
daar door een geweerkogel ge
troffen.
We zijn allen diep onder de in
druk van dit noodlottig ongeval
en onze verbolgenheid over de
omsingelen. De beSlis^nde aan- verraderlijke streek, die de Duit-
Als Willem en ik korte tijd
daarna weer naar onze compag
nie terugkeren, heb ik moeite
mijn vriend bij te houden. Ik
loop compleet te kreunen van de
pijn.
„Ga jij maar vooruit", zeg ik
tegen hem, „ik kom je straks
wel achterna".
Daar wil de goeie jongen na
tuurlijk niet van horen. Wij heb
ben deze middag een leerlesje
gehad en Willem denkt er niet
aan mii nu alleen te laten. Het
begint al te duisteren; des te
meer reden is er dus om bij
elkaar te blijven.
Bij de compagnie terug, vlie
gen van alle kanten de vragen
op ons los, want iedereen is
nieuwd, wat er zich op de boer
derij allemaal heeft afgespeeld.
Ik ben blij, dat ik eindelijk
rust vindt. De hele nacht bliitt
het (bij ons ongewoon kalm,
maar op de Sloedam woedt een
felle strijd
's Morgens voel ik mii een heel
stuk fitter. Wel doen mijn voe
ten nog veel pijn, daar de open
blaren
mij kennelijk
In de loop van de voormiddag
gaat het spannen. Nu de Duitsers
in Nieuwland uitgeschakeld zijn,
beginnen die in Arnemuiden
zich geducht te roeren.
Een regen van projectielen
daalt op ons neer en spat aan
alle kanten uiteen. Er worden
overal grote gaten in het schor
geslagen, zodat de modder hoog
opvliegt.
Iedereen blijft kalm en paraat.
De beschieting is buitengewoon
intensief, maar deert ons weinig.
Het zijn de laatste stuiptrekkin
gen van het-beest-in-doodsstrijd...
Op een gegeven ogenblik zie
ik, dat de majoor mij wenkt. Als
ik naast hem ga liggen, wüst hij
naar een fabrieksschoorsteen.
Ken ie die schoorsteen?"
vraagt hij.
Ik moet even verzinnen. Dat
is toch de vitamine-fabriek van
Arnemuiden
„Weet je ook hoe die schoor
stenen hier in Nederland ge
bouwd worden?" vraagt de ma
joor verder.
Door onze kijkers nemen we
de situatie terdege op. We zien
rond de schoorsteen een soort
omloop met een heining. De mof
fen hebben daar een goede uit
kijkpost gemaakt.
Op het dak van de grote kerk
in het centrum van Arnemuiden
is een groot rood kruis geschil
derd. De kerk is als hospitaal
in gebruik geweest, maar nu is
dat rode kruis alleen nog maar
camouflage. Op de oiribouw rond
de toren zien we door onze kij
kers licht geschut opgesteld.
die toren een vrij uitzicht tot in
verre omtrek over de polders.
De majoor besluit de lucht
macht te ïaten ingrijpen
Ik begrijp heel goed, dat er
hier iets moet gebeuren, maar
als er bommenwerpers aan te
pas komen, ziet het er voor de
burgerbevolking droevig uit.
De majoor beaamt dat volko
men. „De burgers, dat is het
altijd terugkerende probleem",
zegt hij.
Terwille van de bevolking zal
hij het daarom tot het uiterste
zonder de luchtmacht trachten te
stellen. Dan zal de artillerie er
echter in versterkte mate aan te
pas dienen te komen, want die
moffennesten moeten in elk ge
val worden uitgeroeid
Tijdens deze gevechtshandelin
gen zijn er in Arnemuiden twee
maal zoveel mensen aanwezig
als normaal. Uit de omliggende
dorpen en gehuchten zijn ze in
groten getale op het „veilige
rode kruis afgekomen. Ze kon
den ook moeilijk voorzien, dat
juist in en om Arnemuiden een
der hevigste gevechten zou wor
den geleverd, een ware strijd op
leven en dood van niets ontziend
geweld.
Meer dan 40 doden vielen onder
de bevolking te betreuren en het
aantal gewonden liep naar de
honderd. Het was nog een geluk
dat er in Arnemuiden zoveel kel
ders waren, anders was het aan
tal slachtoffers niet te overzien
geweest.
In één kelder waar een heel
gezin bijeen was, sloegen vlak na
elkaar enige granaten in. De
pevolgen waren ontzettend; de
moeder werd dodelijk getroffen,
de vader en een zoontje van drie
ontstoken zijn, maar Bowmhen hebbTn de DuiSers in jaar levensgevaarlijk gewond en
twee dochtertjes van 9 en 15
jaar aan de -benen en in het ge
laat getroffen. Vijf slachtoffers
in één gezin
Vier dagen en vier nachten
duurt deze strijd. We hebben al
die tijd geen oog dicht gedaan.
In modder en slik hebben we ge
legen en we zijn tot op de huid
toe doorweekt. Hoe een mens
het volhoudt, is een raadsel, maar
gelukkig komt aan alles een
eind; ook aan deze zware ge
vechten.
De laatste morgen brengen de
Schotten nog 'n Duitser binnen,
die hun zonder dat hij het zelf
wist in de armen was gelopen.
Majoor Southwood stuurt mij een
boodschap, dat ik direct bij hem
moet komen. Hij wil weten, wat
die mof hem zo vol vuur aan het
verstand tracht te brengen.
De Duitser is op zijn knieën
voor de majoor neergevallen.
Hij praat en gebaart heftig en
doet zijn uiterste best om Engels
te spreken maar hij brengt het
niet verder dan wat onbegrijpe
lijk gebrabbel.
„Praat ie moêrs taal", bijt ik
de mof toe, waarop de vlegel ant
woordt, dat hij Engels veel
mooier vindt.
Onophoudelijk raaskalt hij
door, maar zijn Engels is zo er
barmelijk, dat niemand er een
touw aan kan vastknopen.
„Laat die vent opstaan", zegt
de majoor ongeduldig, „en zegt
hem dat hij Duits moet spreken,
anders krijgt ie een kogel door
zijn kop."
Ik gelast de Duitser nu op te
houden met zijn onzinnige smoes
jes en zijn eigen taal te spreken.
„Ik vind Engels veel mooier'
houdt hij koppig vol en hij wil
zowaar opnieuw beginnen. Maar
mijn geduld is uitgeput en zonder
dat ik er mij goed rekenschap
van geef schiet mijn vuist uit en
tracteer ik de dikkop op een
klinkende muilpeer. Het blijkt
een snelwerkend geneesmiddel
te zijn. want de snuiter begint
opeens zo rap zijn Hoogduits te
raffelen, dat ik de grootste
moeite heb hem te volgen.
In 't fort Rammekes, zo deelt
hij ons mede, zitten nog meer dan
tweehonderd Duitsers opgeslo
ten. Zij zijn van aHe verbindin
gen verstoken, de radio is ver
nield, het fort is grotendeels
kapot gebombardeerd en het ge
schut is onbruikbaar. Er moeten
nogal wat gewonden zijn en tot
overmaat van ramp zitten ze er
geheel zonder water, daar ook de
waterleiding stuk is.
Buiten het fort liggen tiental
len gesneuvelde Duitsers, voegt
de mof er nog aan toe.
We zien een witte vlag op het
fort wapperen.
„Wat willen die kerels daar
eigenlijk!" vraagt de majoor.
Het blijkt dat de overlevenden
niet voor de dag durven komen
en ze zitten nu te wachten, tot
wii ze komen halen.
Willem heeft aandachtig naar
het verhaal van de mot staan
luisteren.
„Mooi", zegt hij nuchter „dat
zaakje knappen wij wel op".
En zich tot mii wendend:
„Vraag eens aan de majoor, of
wij met een paar brenschutters
die moffen d'r uit mogen
halen"....,....
(Wordt vervolgd.)
