Nr. Bevin
en het Britse buitenlands beleid
BRUGGEHOOFD
BRETAGNE"
De bevrijding van Zeeland
Morrison
een waardig opvolger
Eisenhower vertrouu>t op zijn
luchtmacht
Italiaanse kooplieden over
de grens gezet
Aanval op Zuid-Beveland en Walcheren
Doodvonnissen in
spionnageproces in Amerika
Quadronal
TERNEUZENAARS
IN HET GEALLIEERDE LEGER
TWEEDE BLAD
Zaterdag 7 April 1951
7e Jaargang No. 1698
Prins Bernhard
krijgt Argentijnse riddertrde
De gezondste en eerlijkste manier om een recapitu
latie van 't Britse buitenlandse beleid te geven vanat
de zomer van 1945, toen Ernest Bevin minister van
Buitenlandse Zaken werd, is terug te zien op de
positie, waarin hij zichzelf als opvolger van Anthony
Eden aan het Foreign Office zag geplaatst. De oor
log in Europa was voorbij; in het Verre Oosten
naderden de oorlogshandelingen ook hun einde, of
schoon de atoombom nog niet op Hirosjima en Na
gasaki was gevallen. Het zag er naar uit dat Sowjet-
Rusland en de Westerse geallieerden eensgezind zou
den samenwerken om de vrede te stichten, die voor
iedereen van het hoogste belang was.
De strijd tegen de tuberculose
Eisenhowers verklaringen voor de Senaatscommis
sie over zijn bevindingen in West-Europa hebben in
onze oren sensationeel geklonken. Terwijl men in
Washington nog naarstig zoekt naar de onverstan
dige lieden, die de vertrouwelijke mededelingen van
de generaal ruchtbaar hebben gemaakt, tekent zich
voor ons scherp het beeld af, dat Eisenhower heeft
getekend: in geval van 'n Russische agressie tot elke
prijs een bruggehoofd op het vasteland behouden.
Bretagne noemde de generaal als voorbeeld. Blijk
baar werd hij daartoe geinspireerd door de Koreaan
se ervaringen. Hij meent het Bretonse schiereiland
met twaalf goede divisies tot in lengte van dagen te
kunnen behouden.
Stakers
in Delfzijl weer
het werk
aan
Drogisterij W. Dingemanse
Vliegtuig maakte noodlanding
Do Britse positie in de
Europese betalingsunie
Maandblad
voer Koninklijke Landmacht
Zoepost voor over zee
f
DE VRIJE ZEEUW
E»e president van Argentinië,
Juan Peron, heeft Donderdag een
besluit ondertekend, waarbij aan
prins Bernhard het groot-kruis
van de orde van verdienste ver
leend wordt.
Anthony Eden, de scheidende
conservatieve minister, kon zeer
wel het gevoel hebben dat hij aan
zijn collega uit de oorlogsjaren
en aan zijn persoonlijke vriend,
de stoere vakverenigingsman en
leider van de Labour Partu Er-
nest Bevin een gemakkelijk te
hanteren taak overdroeg.
Het feit, dat op internationaal
politiek gebied de inzichten van
deze twee mannen door hun
maatschappelijke afkomst en op
leiding zo verschillend van aard
elkaar vrijwel dekten, wordt
aardig tot uiting gebracht in een
grappige opmerking van de thans
overleden Oliver Stanley die toen
een veelbelovend jong lid van de
Conservatieve Partij was. Ter
wijl Bevin in het Lagerhuis
sprak, wreef Stanley, die deed
alsof hii in slaap was gevallen en
net wakker werd, zich de ogen
uit en fluisterde zijn buurman
duidelijk hoorbaar toe: „Wat is
Anthony de laatste tijd dik ge
worden!"
Als de verpletterende nederlaag
van de Conservatieven bij de al
gemene verkiezingen van 1945 de
Labour Partij niet aan de macht
gebracht hadden, dan is het zeer
wel mogelijk, dat Anthony Eden
met zijn ervaring en zijn be
kwaamheid verschillende aange
legenheden sneller en misschien
ook tactvoller zou hebben opge
lost dan zijn opvolger dit deed.
In een tijd, waarin Frankrijk
zich met moeite tussen twee
uitersten in evenwicht hield;
waarin Italië, verpletterd en ver
scheurd, toch besloten was om
van de monarchie op een repu
blikeinse regeringsvorm over te
gaan; waarin een overwonnen
Duitsland in vier bezettingszones
was verdeeld en de Verenigde
Staten de neiging toonden zich
van Europa te aistanciëren en
een eind aan de ,,leen-en-pacht"-
hulp uit de oorlog te maken, lijkt
het waarschijnlijk, dat Edens tact
en prestige meer tot stand zouden
hebben gebracht, dan de ietwat
grovere methode van Bevin.
En toch bewees Bevin Groot-
Brittannië en de Westerse wereld
een dienst van onschatbaar grote
waarde, die Eden als conserva
tief nooit in die mate en even
beslissend als Bevin zou hebben
kunnen bewijzen, namelijk de
overgrote meerderheid van de
Labour-Part ij en van de Britse
vakverenigingen er van te over
tuigen, dat de politiek van Sovv-
jet-Rusland er niet op gericht
was om het lot van de arbeiders
langs democratische weg te ver
beteren, doch integendeel een po
litiek van imperialistische uit
breiding was, die de vrije landen
van het Westen slechts ellende en
overheersing zou brengen.
Mr. Bevin kwam niet tot deze
overtuiging, die hij vervolgens
onder de aanhangers van de
Britse Labour Partij verspreidde,
door een abstracte wijze van
redeneren. Zijn ervaring van de
Russische gedragingen op de
verschillende vier-mogendheden-
conferenties bracht he;m er toe.
Hij had gehoopt met Rusland te
kunnen samenwerken aan het
herstel van Europa op een basis
van een zekere vrede. Het ge
ringste teken van de wil tot sa
menwerking, komend van het
Kremlin, zou onmiddellijk Bevins
steun hebben gehad en zou door
iedere Brit, onverschillig of hij de
Labour of een andere partij aan
hing, van harte welkom zijn ge
heten. Dit mocht niet zo zijn.
Voor Bevin zowel als voor vele
anderen bleef de Russische poli
tiek een raadsel, totdat het ware
oogmerk ten opzichte van Duits
land werd onthuld.
Wat de Britse minister of zijn
Westerse collega's ook deden,
niets kon het Russische besluit
beïnvloeden Duitsland zo veel
mogelijk aan Rusland te binden
door de zware ketenen van een
onuitwisbare schuld, die de eco
nomische ellende en de politieke
slavernij van het Duitse volk
voortdurend zouden doen toe
nemen.
Het gedrag van de communis
tische partijen in Italië, Frankrijk
en zelfs in Engeland toonde dui
delijk aan, dat deze politiek niet
slechts in Duitsland, doch overal
elders werd volgehouden tenein
de de levensstandaard te verla
gen en sociale onlusten en moei
lijkheden te kweken. Bevin, die
zijn gehele leven in dienst had
gesteld van de verbetering van de
levensstandaard der arbeiders,
kwam hiertegen in opstand en
met hem de Britse vakverenigin
gen en de Labour Partij.
Het zag er in de wereld niet al
al te best uit totdat Ernest Bevin
op een ochtend in 1947 de Ame
rikaanse minister van Buiten
landse Zaken Marshall over de
radio hoorde spreken, die Ameri
kaanse hulp op grote schaal aan
kondigde aan geheel Europa om
het Europese economische her
stel te bespoedigen. Onmiddellijk
zag hij de betekenis van deze ver
ziende edelmoedigheid en hij
voelde, dat dit een groot verschil
zou maken voor de Europese lan
den bij hun hopeloze strijd om
weer op de been te komen, ter
wijl het aanbod van Marshall nu
een redelijke kans op succes be
loofde. Dank zij het vlugge en
vastberaden ingrijpen van Bevin
bereikte het Marshall-plan zijn
doel. Dat is zijn buitengewone
prestatie.
Er waren heel wat mensen in
en buiten de Labour party, die
er aan twijfelden, of de Britse
minister dé Russische bedoelin
gen wel naar hun juiste waarde
had geschat, doch zij twijfelden
niet langer, toen zij zagen hoe 't
Kremlin de Marshall-hulp boos
van de hand wees en Polen en
Tsjecho-Slowakije, die deze hulp
gaarne hadden aanvaard, dwong
hetzelfde te doen. Er was toen
geen verder bewijs meer nodig,
dat het Marshall-plan indruiste
tegen de Russische plannen om
Europa communistisch te maken
langs de weg van economische
moeilijkheden en verval. Ernest
Bevin was gerechtvaardigd.
Toen kwiam de Berlijnse
„luchtbrug", die door Bevin werd
aangemoedigd en gesteund.
Daarop, vlug achter elkaar, het
Brusselse Beneluxverdrag, de
organisatie van het Atlantisch
Pact en de huidige organisatie
van de Europese verdediging
onder generaal Eisenhower. Zon-
der nu te willen beweren, dat
Ernest Bevin bij dit alles een be
slissende rol speelde, kan men
toch met alle eerlijkheid zeggen
dat, als hij tégen deze plannen
was geweest, ze nauwelijks ver
wezenlijkt hadden kunnen wor
den. Achter de vaste steun, die
hij gaf, lagen zijn begrip van de
Russische politiek en zijn overtui
ging, dat men zich ten koste van
alles daar tegen te weer moest
stellen.
Het inzicht en de vastheid van
karakter van Bevin, waar het de
Russische bedoelingen betreft,
geven hem recht op waardering.
Er bestaat geen reden te vrezen,
dat zijn opvolger Herbert Morri
son, zicli minder goed van zijn
taak zal kwijten. In het kabinet
zal Morrison nog steeds van
Bevins ervaringen kunnen profi
teren en door zijn steun gesterkt
worden. En ofschoon Oliver
Stanley er niet meer ls om gees
tige opmerkingen te maken over
lichamelijke verschillen, zal An
thony Eden Bevins opvolger met
raad en daad ter zijde staan.
waar men met een
B.C.G.-campagne is
'de strijd tegen de
DE B.C.G.-ACTIE IN DELFT
Delft was de eerste gemeente
in ons land,
uitgebreide
begonnen in
t.b.c..
Sedert 1 October van het vo
rige jaar werd 'bij; 1985 pasgebo
renen B.C.G, met een theelepel
tje toegediend1 en werden 2934
personen met B.C.G. onderhuicis
ingespoten,
De uicjpuiting geschiedt om de
6 jaren en geeft in 99,8 procent
een sterk vermtodehJe vatbaar
heid voor tuberculose.
Alle hoogste kkcasen van de
lagere scholen zijn thans reeds
afgewerkt, terwijl men vóór de
grote vacantie met die middelbare
scholen gereed hoopt te komen.
De B.C.G. is, zoals bekend, een
betrekkelijk nieuw preparaat (in
de Scandinavische landen wordt
het sinds 3 jaar gebruikt).
iDoor toediening van dit prepa
raat ikan die vatbaarheid voor
t.b.c. aanzienlijk worden vermin
derd.
De arbeideirs op de scheeps
werf van de gebroedensi Sander
te Delfzijl zijn weer aan het werk
gegaan.
Woensdagmiddag hadden zij de
werkzaamheden gestaakt in ver
band met een vermeende onbil
lijkheid in de uitkering van de
5 procent loonsverhoging.
Deze voorstelling behoeft stel
lig enige toelichting.
Wanneer Eisenhower meent een
dergelijke „foothold" tegenover
iedere Russische militaire combi
natie te kunnen behouden, dan
gelden daarvoor toch wel twee
voorwaarden en wel:
a. dat geen der belligerente
partijen gebruik zal maken van
atoomwapenen en
b. dat de Westerse geallieer
den over de volstrekte hegemo
nie in de lucht zullen beschik
ken. Hiertegenover staat immers
dat bij een Russisch overwicht in
de lucht zelfs het krachtigste
bruggehoofd met atoombommen
Een Amerikaans federaal ge
rechtshof heeft Donderdag Ju
lius Rosenberg en zijn vrouw
Ethel, die schuldig waren bevon
den aan het uitleveren van
atoomgeheimen aan de Sowjet-
unie, ter dood veroordeeld. De
federale rechter Irving Kaufman
gelastte, dat het vonnis in de
week beginnende 21 Mei vol
trokken zou worden.
(Adv.)
's werelds beste pijnstiller.
TERNEUZEN
Het hof noemde niet de manier
van terechtstelling, maar ver
klaarde dat de terechtstellingen
zouden worden voltrokken „vol
gens de wet".
David Greenglass, broer van
mevr. Rosenberg, die bekende
atoomgeheimen achterhaald te
bobben, toen hij werkte op de
atoombombasis te Los Alamos,
en ze doorgegeven te hebben aan
de Rosenbergs, was de voor
naamste getuige van de openbare
aanklager tegen zijn zwager en
zuster.
De Rosenbergs gaven bij het
horen van het vonnis geen teken
van ontroering.
Een vierde aangeklaagde, Mor
ton Sobell, werd tot 30 jaar ge
vangenisstraf veroordeeld.
De verdedigers hebben mede
gedeeld, beroep te zullen aante
kenen.
Sinds het ogenblik, dat er geen
visa meer nodig waren voor het
touristenverkeer tussen Neder
land en Italië, zijn ruim 350 Ita
lianen, die in ons land wollen
stoffen van zeer slechte kwali
teit onder bedriegelijke voor
wendsels aan de man proberen
te brengen, overJde Nederlands-
Belgische grens gezet.
In Juni van het vorige jaar
kwamen de eerste Italiaanse
kooplieden via België en Frank
rijk naar ons land. Zij reisden als
touristen. Velen van hen kwa
men uit de omgeving van Mir
laan. In Nederland aangekomen
gingen zij met meegebrachte
coupons wollen stoffen langs de
huizen. Deze stoffen, bedriege-
lijk bedrukt met nagemaakte
stempels als „Made in Eng
land" en „All wool", zagen er op
het eerste gezicht aantrekkelijk
uit en de kooplui slaagden er dan
ook in prijzen te maken, die zes
a zeven maal boven de werkelij
ke waarde lagen.
Deze stoffen konden echter
niet worden verwerkt. Er was
geen vouw in te persen. Spoedig
regende het klachten bij de poli
tie. In Amsterdam alleen al
meldden zich ruim 300 bedrogen
kleermakers en particulieren.
Vooral in het begin van dit jaar
werden er slachtoffers gemaakt.
In de grote steden had de poli
tie de ongewenste bedrijvigheid
van deze handelsreizigers binnen
niet al te lange tijd bedwongen,
doch op het platteland, waar
sommige burgemeesters eerst
niet goed wisten, hoe zij tegen de
vreemdelingen moesten optre
den, konden de Italianen langer
hun slag slaan.
Tenslotte
van Justitie
op gewezen.
heeft de minister
er in een circulaire
dat het venten van
vreemdelingen, die zich uitgeven
voor touristen, o.m. een overtre
ding oplevert van het deviezen-
besluit en dat dergelijke vreem
delingen over de grens dienen te
worden gezet. Als gevolg van
deze aanwijzing werden alle Ita
lianen, die bij het venten van be
doelde stoffen waren betrapt, in
de kraag gegrepen en als onge
wenste vreemdeling over de
grens gezet. Het grootste deel
van hen beschikte nog over vol
doende geld om naar Italië terug
te reizen. In politiekringen ver
wacht men, dat de nog aanwe
zige Italiaanse handelsreizigers
in minderwaardige textiel door
deze maatregel van uitwijzing
binnen enige weken ons land
zullen hebben verlaten.
zal worden weggevaagd. Nu is
Eisenhower volstrekt geen dwaas
en wanneer het zijn overtuiging
is, dat hij Bretagne dat formi
dabele Duitse fort uit de tweede
wereldoorlog! zal kunnen hou
den, desnoods tegenover een
tienvoudige overmacht te land,
dan moet hij er evenzeer van
doordrongen zijn, dat Rusland
nimmer de eerste zijn zal om met
atoomwapenen te gaan werken
en bovendien moet zijn overtui
ging inhouden, dat de Brits-
Amerikaanse luchtvaart-combi
natie in staat zal zijn de Rode
luchtmacht te breken, wanneeil
zij wil.
Nu moeten wij toegeven, dat
de Russische luchtmacht een de
fensieve is. De rode vloot be
staat naar recente schattingen uit
20.000 toestellen (belangrijk meer
dan de Amerikanen en Engelsen
samen hebben), waarvan het
grootste deel werd gebouwd vóór
de laatste wereldoorlog en waar
van zeker 70 pet. jachttoestellen
zijn: voor de beveiliging van het
Russische grondgebied dus. Een
aanvalsluchtmacht van zware
bommenwerpers is Rusland
thans aan het bouwen en ook in
de categorie der lichte bomvlieg-
tuigen heeft men niet veel.
Wat dit aangaat, zal het Eisen
hower dan ook de eerste jaren
stellig wel gelukken om zich met
zijn voortreffelijke moderne ja
gers de Russische bommenwer
pers van het lijf te houden. Ze
ker op een beperkt gebied als
een bruggehoofd in Frankrijk,
waaroverheen de Amerikanen bij
dag en bij nacht gewoon een pa
raplu van beschermende jagers
kunnen spannen. Maar wat te
denken van de moderne raket
wapens? Het zijn niet alleen de
Amerikanen, die milüoenen en
milliarden investeren in de ont
wikkeling in deze materie. En
het moet gezegd dat dit een ob
ject is, dat de Russen „ligt". Zij
zijn altijd uitstekende artilleris
ten geweest, evenals de Fransen
in het Westen. Bovendien toon
den de Russen zich opmerkelijk
fantasierijk in het combineren
van soorten geschut. Zo wisten»
zij door bundeling van groepen
mortieren tot de raketvurende
„Katusja" de Duitsers in 1944 een
zeer onplezierige verrassing te
bereiden.
De inspanning der Russische
militairen in het Oostzeegebied is
wel tot de militaire waarnemers
in de Scandinaafsche landen
doorgedrongen. Men weet daar
door, dat de Russen het zeer ver
hebben gebracht met de oefening
met moderrfë raketprojectielen.
Zij zullen dit wapen ongetwijfeld
voor de artillerie te velde ge
schikt hebben gemaakt en wij
vrezen, dat zij in een stelling
oorlog, zoals Eisenhower zich
voorstelt, een specialisatie in ar-
tilleristische vernietiging ten
toon zullen spreiden.
Daarom lokt ons Eisenhowers
voorstelling niet al te zeer. Zij
klinkt wat optimistisch en naar
onze mening is de visie van de
generaal alleen dan gerechtvaar
digd, indien de handhaving van
een bruggenhoofd op het Euro
pese vasteland van tijdelijke
aard bedoeld is en alleen ter
voorbereiding van een groot
scheepse invasie.
Het zijn voorwaar geen pretti
ge beelden, die de militaire ex
perts van deze tijd ons keer op
keer voorhouden. Wij zullen er
aan moeten wennen en daarmee
een soort morele weerbaarheid
aankweken.
Een klem transport vliegtuig
van die marinehichitvaartdienst,
een tweemotorige Oxford-laag-
diekker van ihet fabrikaat Air
speed, heeft Vrijdagmorgen, kort
nadat tiet was opgestegen, een
noodlanding gemaakt in een- wei
land, dat in ihet verlengde van
een der startbanen van het vlieg
veld Valkenburg ligt.
De viieger, de luitenant ter zee
tweede klasse S. R. Waiters, was
angötoerd en kon kort na de
noodlanding zijn belevenissen
telefonisch aan het vliegveld mee
delen.
De schade is voorzover thans
na. te gaan niet ernstig.
Uit eten regieringsrapport over
de betalingsbalans van Engeland,
dat Donderdag werd geputodi-
ceend, blijkt dat het Engelse
voordelige saldo in het kader van
de E.B.U. in Maart vermin
derde tot til echts vijf xnillioen
pond sterling, verreweg het
laagste cijfer sedert het begin
van Idle E.B.U. in Juli van het vo
rig jaar.
Voor deze plotselinge daling
werd geen reden opgegeven. Zij
kwam volkomen onverwacht op
een moment, dat de landen van
bet Europese vasteland zulke ho
ge prijzen betalen voor sterling-
goederen.
Niet-otfficiële deskundigen' ge
loven, dat die daling het -tegen
wicht vormde van een sterke
vermindering van het nadelige
saldo van Wast-Duitsland in de
E.B.U.
Wanneer dit aanhoudt, zou het
kleinere Britse voordelige saldo
een grote verlichting vormen voor
de E.B.U., waarin het evenwicht
dóór de voorafgaande zeer grote
batige saldi van Engeland ern
stig was verstoord.
In de plaats vian het onlangs
opgeheven weekblad „Het Licht
spoor" zullen de militairen van
de K. L. een maandblad krijgen
in navolging van het marine
maandblad „Alle Hens". Dit blad
zal worden uitgegeven onder lei
ding van de directeur personeel
der K. L., de heer J. H. Wieffe-
ring. Kapitein M. Gort van de
legervoorlichtingsdienst is belast
met de voorbereiding vian de or
ganisatie en redactie van het
nieuwe maandblad.
Met de volgende schepen kan
zeepost worden verzonden. De
data, waarop de correspondentie
uiterlijk ter post moet zijn be
zorgd, staan tussen haaltjes ach
ter de naam van het schip ver
meld:
Indonesië: m.s. „Oranje" (10
April).
Antillen en Suriname: m.s.
„Willemstad" (10 April).
Nieuw-Guinea: schip (19
April).
Canada: m.s. „Prins Johan Wil
lem Friso" (7 April).
Australië: via Engeland (7
April).
V.
We maken ons gereed voo*
de sprong.
Nog éénmaal ga ik die avond
met kap.-ad.j. Webster nauwkeu
rig alle bijzonderheden na van de
mij opgedragen taak.
De eerste opdracht zal zijn het
verkennen van Baarland en zo
mogelijk ook van de dijken tus
sen Kwadendamme en Ovezande.
Wij mogen nu niet meer van
de boerderij weg.
Eerst krijgen de Schotten van
hun verschillende commandanten
te horen, waar ze precies zullen
oversteken.
Het ligt in de bedoeling van
Terneuzen uit over te varen naar
Zuid-Beveland en wel over een
front van Bakendorp naar het
Westen tot voorbij Baarland en
sdvaarts zo dicht mogelijk bij
■Jflekenskerke.
»e Schotse bataljons heibben tot
aak de Duitse hoofdmacht op
Zuid-Beveland te versnipperen
om te voorkomen, dat de Duitsers
uit het centrum van het eiland
versterkingen zenden naar de be
ruchte Kreekerak-dam, waar de
Canadezen in een strijd opleven
en dood zijn gewikkeld. Tevens
zullen de Schotten hebben te be
letten, dat de moffen reserves
sturen naar het Westen, naar de
strategisch zo buitengewoon be
langrijke Sloedam.
Het is voorwaar geen lichte en
minder nog een benijdenswaardi
ge opdracht, waarmee de leger
leiding de Schotse jongens heeft
belast. Er zitten naar schatting
nog een goeie twintig duizend
vijandelijke soldaten op Zuid-Be
veland en Walcheren, maar dit
vermag de drie bataljons Schotse
Hooglanders, die aan de voor
avond staan van 'n uiterst hache
lijke onderneming, geen schrik
aan te jagen. Het zijn allen er
varen frontsoldaten, die letter
lijk voor niets uit de weg gaan.
1 Zelfs de Amerikanen, die óók
voor geen klein geruchtje ver
vaard zijn, hebben de grootste
waardering voor deze flinke
Schotse kerels en rekenen hen
tot de Ibeste soldaten van het ge
allieerde leger. Toch is er van
bravour of roekeloosheid geen
sprake. Alles is tot in de klein
ste bijzonderheden berekend en
voorbereid.
Van Ossenisse tot Terneuzen
staan meer dan 150 stukken
zwaar geschut opgesteld, die de
hele frontbreedte aan de over
kant met gemak bestrijken.
Onder de'kking van deze artille
rie gaan wij 's nachts ongeveer
kwart over twee te water.
De overtocht begint.
Het is een stikdonkere nacht.
Elk vaartuig heeft achterop
twee rode lichtjes, die aanvarin
gen moeten voorkomen.
Hoe diep de Schotten van de
ernst der expeditie doordrongen
zijn, moge blijken uit het feit, dat
's avonds een bidstond is gehou
den en 's nachts even vóór het
vertrek nog een kort gebed wordt
uitgesproken.
Alles geschiedt verder met de
regelmaat van een klok. Het
gaat er nu op los en het zal
waarachtig geen kinderspel wor
den. Onze motor sputtert gewel-
dig.
Eer wij in het water zijn, zegt
Willem: „Er komt niets van,
Karei," maar hij heeft het bij het
verkeerde eind, want eenmaal te
water, blijkt ons vaartuig al
gauw tot de snelste te behoren.
Nu begint de geallieerde artil
lerie van vier of vijf kanten af
en toe een granaat naar de over
kant te werpen, doch nauwelijks
zijn we een kilometer de Schelde
op, of de hel Ibreekt los. Ononder
broken huilen de granaten boven
onze hoofden en geven de Duit
sers op Zuid-Beveland een voor
proefje van wat hun te wachten
Het angstaanjagend geloei van
de granatenregen neemt toe,
naarmate wij de overkant nade
ren. Een hels bombardement is
het, dat veeleer om de vijand af
breuk te doen bedoeld is om zijn
aandacht af te leiden, opdat wij
zo spoedig mogelijk en met een
minimum aan verliezen kunnen
landen.
Wij naderen onder de veilige
dekking van dit genadeloze artil
lerievuur de Bevelandse wal.
Overal om ons heen zien wij
even boven het water de rode
achterlichtjes van de landings
vaartuigen. In gewone omstan
digheden zou dat een toverachtig
gezicht geweest zijn, maar nu...
Tot hiertoe is alles vlot en vol
komen naar wens verlopen, maar
plotseling wordt ons op ondub
belzinnige en tegelijk treurige
wijze duidelijk gemaakt, dat de
gevaren ons ook van achter be
dreigen. Verscheidene granaten
zijn reeds in de nabijheid van de
boten in het water terecht ge
komen en één projectiel komt
dan ongelukkig genoeg' midden
in een landingsvaartuig tot ont
ploffing. Het vliegt ogenblikke
lijk in brand en slechts één der
Inzittenden kan gered worden
De radio heeft direct contact
met de artillerie en zorgt ervoor
dat het vuur wordt verlegd.
Daar doemt de hoge zeedijk voor
ons op. Het is een indrukwekkend
schouwspel deze grote vaartui
gen uit het water, te zien rijden,
op hun „rupsen" tegen de steile
dijk te zien kruipen om er aan
de andere kant met hetzelfde ge
mak weer af te glijden.
Ook onze lboot houdt zich schit
terend. Steil duikt zij aan de
landzijde naar omlaag.
Niemand zegt een woord. Ge
spannen wacht ieder het ogen
blik van uitstappen af. Het wordt
menens, dat weten we allen, en
een terug is er niet
Achter'ons beginnen Duitse gra
naten in te slaan. Te laat
De landing is geschied, tot
grote ontsteltenis vermoedelijk
van de vijand, die deze actie altijd
voor onmogelijk had gehouden.
Wel waren de Duitsers door
middel van enige lichtkogels
reeds op de hoogte van wat er
aan de hand was, maar het zware
artillerievuur uit Zeeuws-Vlaan-
deren had hen zozeer van de wijs
gebracht, dat ze niet konden na
gaan waar ze het hevigst zouden
worden aangepakt. Als ze de si
tuatie eenmaal door hebben, is
het te laat om de landing te be
letten
Zware verliezen hebben we in
deze eerste phase van de strijd
reeds geleden. Dertig doden en
verscheidene 'gewonden. Behalve
de boot, die door een van onze
eigen granaten is getroffen blijkt
er ook nog een vaartuig door
D"its granaatvuur vernietigd te
zijn.
Hoewel de vijandelijke projec
tielen steeds dichterbij komen te
vallen, halen we eerst de boten
leeg, want die moeten meteen
terug naar Terneuzen om muni
tie, materiëel en versterkingen
aan te voeren.
Wij houden hier voorlopig een
bruggenhoofd bezet
De eerste Duitser die ik zie, is
zwaar gewond. Hij is door een
van onze jongens neergeschoten
bii een poging om te ontkomen.
Tijdens onze landingsoperatie is
hij alleen op zijn post gebleven
om zijn kameraden te waarschu
wen. Hij heeft ook de lichtsig
nalen gegeven.
Ondanks mijn haat tegen de
Duitse tyran kan ik voor deze
jonden haast respect hebben. Hij
moge dan een vijand zijn, moed
kan ik in elk mens bewonderen.
De opmars.
Bij "de opmars lopen Willem en
ik vlak achter elkaar. Als het
maar even mogelijk is, zullen we
de hele operatie in mekaars na
bijheid trachten te blijven.
Hoe graag hadden we Plazier
en Th. de Ridder ook bij ons ge
had, maar die zijn beiden inge
deeld bij het vijfde bataljon. Zij
rukken op in de richting Hoede-
kenskerke, waar het er niet min
der warm naar toegaat.
De Duitse granaten fluiten om
ons heen. Meer dan één slaat
bedenkelijk dicht bij ons in de
dijk en de klei vliegt ons bij
wijlen om de oren.
„Weinig fatsoen hebben die
Duitsers", zeg ik tegen Willem,
„om ons zo op vaderlandse bo
dem te ontvangen".
Willem kijkt mij verwonderd
aan en scheldt mij vriendschap
pelijk uit voor een onverbeterlijke
fantast.
„Misschien heb je wel gelijk,"
houd ik vol, „maar toch geloof
ik, dat we die knapen hoognodig
eens wat manieren moeten gaan
leren".
Onze eerste stelling betrekken
wij in een boomgaard vlak onder
de zeedijk. Elk graaft zijn eigen
„éénmans-put" en ik krijg een
plaats aangewezen achter een
pereboom. Met spruitkool, andij
vie, rode kool en prei camoufleer
ik mijn positie zodanig, dat ik
het gehele terrein vóór mij vol
komen kan overzien
(Wordt vervolgd.)