Vliegend slagschip kost
achttien millioen!
HET BEDRIJFSLEVEN
IN AMERIKA
Waardoor wordt een mens ziek?
DE PERZISCHE OLIE
De bevrijding van Zeeland
De atoombommenwerper:
r
Aanval op Zuid-Beveland en Walcheren
Men interesseert
hun
de arbeiders voor
werk
TERNEUZENAARS
IN HET GEALLIEERDE LEGER
Kindje verkouden?
TWEEDE BLAD
Zaterdag 17 Maart 1951
7e Jaargang No. 1681
De logische ontwikkeling van het vliegtuig als
militair wapen is, dat het eerlang ook als slagschip
de luchtwegen zal bevaren. Ook het schip is begon
nen als een houten hulk en bouwde van dit roman
tische geval van hout, nagels, pek en zeildoek een
carrière op, die eindigde in de vorm van de drijvende
fabrieken, welke slagschepen en vliegkampschepen
worden genoemd. De eerste fase in de ontwikkeling
van de scheepsbouw is thans afgesloten; men gaat
geen grotere boten bouwen. Het wachten is op de
atoommotor, die een geheel nieuwe gestalte aan het
schip zal geven.
Nederlands kustvaartuig vroeg
sleepboothulp
Strijders voorde Vrede
Ongelukken bij oefening
„Crescendo"
Wanneer men een gezond mens op gezette tijden
onderzoekt, zal men op zijn slijmvliezen in de mond
holte, in de ingewanden of op zijn huid talloze ziekte
kiemen kunnen aantreffen, die daar rustig verder
leven en geen kwaad doen. Maar soms kunnen deze
bacteriën plotseling oproerig worden, in aantal toe
nemen en de oorzaak van een zware ziekte worden.
Men spreekt dan van zelf-infectie, want de persoon
in kwestie heeft zichzelf besmet. Het is te begrijpen,
dat men zich heeft afgevraagd, hoe dit proces in zijn
werk gaat om zodoende de mens beter te kunnen
beschermen.
De vergaderingen van
het Lagerhuis
De New York Times over
n.
DE VRIJE ZEEUW
Een analoge evolutie heeft ook
het vliegtuig doorgemaakt van
het staketsel van hout en staal
draad, waarmee de gebroeders
Wright het luchtruim kozen, tot
de indrukwekkende „atoombom
menwerpers", waarover tegen
woordig zoveel wordt gesproken.
Men herinnert zich, dat enige
weken geleden een complete for
matie van deze vliegende slag
schepen de Oceaan overstak voor
een proefvlucht naar Engeland,
een demonstratie, welke wij
vooral zagen als een van politie
ke aard: machtsvertoon tegen
over de Russen.
Wat weten wij van dit vlieg
tuig? In de eerste plaats, dat de
benaming „atoombommenwer
per" misleidend kan zijn: het
toestel wordt niet met atoom
kracht voortbewogen, doch het
is gebouwd om de zwaarste
explosieven, atoombommen, over
grote afstanden te vervoeren.
Ofschoon de B-36, zoals de offi
ciële benaming van het toestel
luidt, nog een militair geheim is,
heeft men niet kunnen voorko
men, dat langzamerhand ver
schillende bijzonderheden bekend
werden. Vroeg of laat moeten
de militairen toegeven aan de
druk der publiciteit en dan laten
zij als een veiligheidsklep enkele
cijfers zien, opdat het volk in
tevredenheid kan zeggen, dat zijn
belastinggeld goed wordt be
steed. Zodat wij thans het vol
gende weten over de B-36:
1. De fabrikant is Consolideted
Vultee te San Diego in Cali-
fornië.
2. Het toestel kost achttien
millioen gulden per stuk.
3. Het weegt 135 ton.
4. De vleugels hebben 'n span
wijdte van 70 meter.
5. Voor een normale vlucht
wordt het volgeladen (zon
der extra-reservoirs dus) met
bijna drie tankwagons brand
stof. Daarop kunnen de mo
toren twee maal 24 uur ach
tereen draaien.
6. De staart van het vliegtuig
is tot vijf verdiepingen van
een normaal huis hoog.
7. De inhoud van de kajuit,
stuurhut en bomrekken
komt overeen met die van
drie gewone huizen van 4 tot
6 kamers.
Door deze gegevens krijgt men
een indruk van dit vliegende
slagschip. Hoeveel van deze toe
stellen de Amerikaanse lucht
macht thans heeft, weten wij niet
precies: één gegeven konden wij
echter wel verkrijgen en wel aan
de hand van de begrotingscijfers.
Daaruit viel op te maken, dat de
U. S. Airforce alleen in 1950 al
60 tot 70 van deze reuzen heeft
laten bouwen, zodat het land
thans over een indrukwekkende
slagvloot voor het luchtruim
moet beschikken.
Een belangrijke vraag is, wel
ke kansen zo'n vloot maakt om
bijv. van Britse of Noord-Afri
kaanse basis uit naar Rusland te
vliegen en weer behouden thuis
te komen. Wat brandstofvoor
raad en motorcapaciteit betreft,
kan het dit gemakkelijk. In en
kele uren zal het Russich grond
gebied hebben bereikt en dan zal
men het oog van mens en van
radar gericht moeten houden op
de nadering van aanvallende
jachtvliegtuigen. Voor de jagers
is het geen gemakkelijke taak,
deze vliegende vestingen te be
naderen. Om te beginnen vlie
gen ze op 15 kilometer hoogte,
feitelijk iets te hoog voor de
jager om in die ijle luchtlagen te
kunnen manoeuvreren. Boven
dien beweegt de vloot van atoom
bommenwerpers zich met een
snelheid van 700 km per uur,
Omstreeks 14.20 uur Donder
dagmiddag heeft het Engelse
schip „British Isles" van het Ne
derlandse kustvaartuig „Hout
man" noodseinen opgevangen. De
„Houtman", afkomstig uit Rot
terdam, bevond zich op dat tijd
stip op 35 mijl van „Hanstholm-
licht". Het vroeg sleepboothulp.
„Hanstholm-licht" is een licht
schip voor de W.kust van Dene
marken (daar waar de Jammer-
bocht begint).
Het schip, dat zeven opvarenden
aan boord heeft, was Maandag
met een lading kolen van Blyth
naar Kalandborg vertrokken.
De „Houtman" heeft de hulp
van een Engels schip geweigerd.
Het wenst uitsluitend assistentie
van een sleepboot. Men heeft
redenen om aan te nemen, dat
een Deense sleepboot naar de
„Houtman" onderweg, is.
De scheepsradio en machine
functioneren niet meer.
Het Parijse militaire gerechts
hof heeft negen „strijders voor
de vrede" veroordeeld tot gevan
genisstraffen, variërend van één
tot vier jaar en een geldboete
van meer dan 200.000 francs.
Wat de gevangenisstraffen be
treft, komen de veroordeelden in
aanmerking voor amnestie.
Samen met ongeveer veertig
anderen hebben de vier uit Nan
tes komende veroordeelden op 12
Mei 1950 oorlogsmateriaal uit
een trein geworpen.
Het publiek protesteerde bij de
uitspraak heftig. Men riep „vrij
spraak" en „nazi-moordenaars".
Voor het gerechtsgebouw zong
een mensenmenigte de „Marseil
laise".
zodat zij alleen daardoor reeds
ongenaakbaar zijn voor de jager,
die hoogstens twee- tot driehon
derd km per uur sneller vliegt
en door zijn geringe capaciteit
aan brandstof reserve slechts
kort in de lucht kan blijven. Het
vinden van de aanvallende slag-
vloot zal derhalve een kwestie
van geluk worden. Nemen zij
tenslotte contact met de bom
menwerpers op, dan treffen zij
in elke B-36 een bemanning van
15 koppen aan, die met hun snel
vuurkanonnen en raketinstalla
ties, gesteund door het magische
radar-oog, de jager wel moet
ontdekken en op hem een sper
vuur van vernietiging zal rich
ten.
Dit zijn factoren, waardoor de
aanvallende vloot theoretisch wel
enige verliezen zal lijden, doch
onderschept zal zij zeker niet
kunnen worden. Vandaar de
ontzagwekkende kracht van dit
nieuwe Amerikaanse aanvals
wapen.
Tijdens de oefening „Crescen
do" op de Veluwe zijn Donderdag
twee ongelukken gebeurd.
In de omgeving van Putten
werd een soldaat bij een scher
mutseling gewond. Zijn verwon
ding liet zich eerst ernstig aan
zien. Het levensgevaar is echter
geweken. De soldaat is overge
bracht naar het St. Elisabeth-
gasthuis te Amersfoort.
Het tweede ongeluk gebeurde
nabij Voorthuizen. Wat daar
precies is voorgevallen, is niet
bekend, doch er bestaat een sterk
vermoeden, dat een soldaat is
gewon'd door een echte geweer
kogel.
De chef-staf van de comman
dant strijdkrachten, kolonel Le
Fèvre de Montigny, verklaarde
dat de militaire .leiding dit be
treurenswaardig voorval zeer
hoog opneemt. Generaal-majoor
Toet, de hoofdhulpleider bij de
oefening en marechaussées stel
len 'n nauwkeurig onderzoek in.
Mocht iemand zich vergeten heb
ben in de opwinding van het ge
vecht, dan zal er streng worden
opgetreden, aldus de kolonel. Het
is natuurlijk mogelijk, zo zeide
hij, dat iemand bij ongeluk een
echte geweerkogel voor een los
se flodder heeft aangezien, maar
dat is een vergissing die nooit is
goed te maken.
In de Industriële Club te Am
sterdam hebben twee leden van
het bestuur, Drs. A. M. Groot en
Ir. P. H. Bosboom, causeriën ge
houden over het bedrijfsleven in
Amerika. Beide heren hebben
een reis naar Amerika gemaakt
en waren gedurende 7 weken
in de gelegenheid in het Oostelijk
gedeelte van de V. S. hun ogen
de kost te geven.
Drs. Groot bepaalde zich tot de
samenwerking van de bedrijven
onderling. De heer Bosboom
sprak over de interne organisa
tie in de bedrijven. Het belang
rijkste kenmerk zo vertelde
Drs. Groot van de Amerikaan
se industrie in vergelijking met
de Nederlandse is, dat 'n belang
rijk aantal Amerikaanse bedrij
ven onderdelen, die in hun pro
ducten worden verwerkt, van
andere bedrijven betrekken. Er
Men is tot de ontdekking ge
komen, dat het lichaam beschikt
over diverse beschermingsmecha
nismen om zich tegen schadelijke
invloeden te verdedigen. Zodra
men een dergelijk mechanisme
stuk maakt of verzwakt, zonder
dat men ook maar enige andere
maatregel neemt, ziet men de
zelfinfectie optreden.
Het typische voorbeeld hiervan
is de blindedarm-ontsteking of
appendicitis. In het wormvormig
aanhangsel van de darm berust
het beschermingsmechanisme op
de mogelijkheid van de darm-
wand, zich onbelemmerd samen
te kunnen trekken en op die ma
nier zich van zijn inhoud te kun
nen ontdoen. Vernauwt men bij
proefdieren de uitvoer-opening of
bindt men deze geheel af, dan
ziet men ogenblikkelijk een
sterke vermeerdering van de bac
teriën aan de oppervlakte van
het slijmvlies. In de plooien
daarvan treden vervolgens zware
ontstekingen met zweervorming
op.
Hetzelfde ziet men bij de gal-
wegen. Deze monden uit in de
twaalfvingerige darm eji een in
fectie er van is mogelijk door een
opstijgend proces vanuit de darm.
Normaal is die uitmonding door
een sluitspier afgesloten. Wordt
deze echter op de een of andere
manier beschadigd, b.v. door een
operatie in de buurt van de
twaalfvingerige darm of door een
maag-darm-infectie, zodat hij de
galgang niet meer behoorlijk af
sluit, dan ziet men eerst de grote
galgangen, vervolgens de klei
nere en tenslotte de lever in ont
steking overgaan. Altijd weer
opnieuw kan men constateren,
«HeJIsclic
Rubneli
dat een mens pas ten prooi valt
aan de diverse microben, wan
neer één van de vele bescher
mingsmechanismen waarover hij
beschikt, in het ongerede raakt
of beschadigd wordt.
Brengt men b.v. bij een proef
dier een reincultuur van para-
typhus-bacillen in de maag, dap
wordt het dier niet ziek. Dat ge
beurt wel, wanneer men die bacil
len direct in de twaalfvingerige
darm brengt, zelfs met een veel
kleinere hoeveelheid, omdat hier
bij de beschermende invloed van
het maagsap wordt uitgescha
keld.
Ook langs nerveuse weg be
staan er beschermende invloeden.
Snijdt men b.v. de trigeminus-
zenuw door, dan ontstaat er
direct een typische ontsteking
van het hoornvlies van het oog
met zweervorming. De etterbac
teriën, die zich normaliter in de
bindvlieszak van het oog bevin
den, doen daar geen kwaad of
liever gezegd kunnen er in nor
male gevallen geen kwaad doen.
Snijdt men de zenuw door maar
doodt men tegelijkertijd de bacte
riën door middel van penicilline,
dan ontstaan dergelijke hoorn
vlieszweren niet.
Uit dit alles kan dus blijken,
dat de normale functie van de
lichaamsorganen de beste na
tuurlijke bescherming voor de
mens is om gezond te blijven.
Tot slot nog een typisch voor
beeld, waardoor ieder bij zichzelf
of in zijn naaste omgeving de
waarheid van dit feit zal kunnen
constateren.
Er bestaat een huidaandoening,
die acné heet en die zich open
baart door het optreden van
puistjes in het gelaat. Ze treedt
vooral op jeugdige leeftijd op. In
die jaren werken de talgklieren
van het gelaat onder invloed van
de groeihormonen buitengewoor,
sterk. Eensdeels bedekken zij de
oppervlakte van de gelaatshuid
met een dikke laag talg, waar
door zij gaat glimmen, ander
deels blijft deze talg dikwijls stag
neren in de uitvoergangen van
die klieren, dikt daar op, omgeeft
zich met een laagje afgestoten
oppervlaktecellen van de uitvoer-
gang en vormt op die manier een
prop, een comedo of meeëter,
welks naar de uitgang gerichte
punt een zwarte verkleuring on
dergaat.
Met de vorming van deze „mee-
eter" is de basis gelegd voor alle
verdere kwaad. Zij verstopt de
uitvoergang, waarachter de talg-
productie rustig voortgaat, zodat
er eerst kleine oneffenheden in
het gladde huidoppervlak ont
staan. Maar vroeger of later
komt daar ontsteking bij, door
dat de aanwezige bacteriën door
dat stuwingsproces in virulentie
toenemen. En er ontstaat eerst
een hard knobbeltje, waarin wel
dra ettervorming optreedt.
Tevens blijkt hieruit weer, hoe
men een dergelijke acné zal moe
ten behandelen. Het proces be
gint met een te sterke werking
van de talgklieren en om deze te
kalmeren en hun functie binnen
de normale grenzen terug te
brengen, bestaan er goede ge
neesmiddelen. Maar het is een
feit, dat geen van deze middelen
in bevredigende mate werkt, wan
neer niet eerst al de aanwezige
meeëters uit de huid zijn verwij
derd. Ook hier is dus het herstel
van de normale functie der talg
klieren de basis voor het doen
genezen der etterpuistjes.
Dr. P. H. VAN DER HOOG.
zijn zelfs bedrijven, die zich uit
sluitend bepalen tot het samen
voegen van uit andere bedrijven
betrokken onderdelen tot één ge
heel. De Nederlandse bedrijven
daartegenover trachten zoveel
mogelijk „autonoom" te zijn.
Deze gang van zaken in Ame
rika hangt nauw samen met de
structuur van het bedrijfsleven
en de mentaliteit der onderne
mers. Het principe van het Ame
rikaanse bedrijfsleven is: „Wij
doen niets zelf, wat wij een
ander kunnen laten doen".
De inkoopafdeling van een
groot bedrijf moet haar eigen
bedrijfspolitiek tot in alle fines
ses kennen.
De verkoper moet precies we
ten wat de mogelijkheden zijn
van de door hem te leveren
standaardonderdelen. Het ge
volg is, dat men in alle opzichten
naar eenvoud moet streven. Toen
de Amerikaanse defensie orders
plaatste voor oorlogsmateriaal,
werden deze orders verstrekt
voor het overgrote deel aan 212
bedrijven en 196.000 kleine be
drijven, de z.g. toeleveringsin
dustrie, profiteerden van deze
order. Drs. Groot besloot zijn
causerie met de uitspraak, dat
vele kleine Nederlandse bedrij
ven, die thans in moeilijkheden
zijn, geholpen kunnen worden
wanneer in Nederland het Ame
rikaanse systeem zou worden in
gevoerd.
De sleutel der productiviteit
ligt in de samenwerking der be
drijven. De Nederlandse aanne
merswereld kent trouwens dit
systeem al, want als men een
huis laat bouwen, heeft men te
doen met één aannemer, die zijn
timmerwerk, metselwerk enz.
weer onderbrengt bij z.g. onder
aannemers.
Een groot voordeel van het
systeem is, dat het minder ge
schoolde arbeiders eist.
Ir. Bosboom wees bij zijn be
spreking van de Amerikaanse
bedrijven op de sterke decentra
lisatie en de daaruit voort
vloeiende vereenvoudiging van
het poductieproces. Men probeert
zo zeide hij, in Amerika alles zo
eenvoudig te maken, dat ook de
gemiddelde man de problemen
kan begrijpen. Er is voortdurend
overleg tussen allen, die in een
bedrijf werken, waardoor de ver
antwoordelijkheid naar de lagere
functionarissen in het bedrijf
wordt verlegd. Specialisten zijn
er werkzaam als adviseurs.
De vergaderingstechniek, die in
het systeem van onderlinge be
sprekingen zo'n rol speelt, is in
Amerika perfect dank zij het
feit, dat deze al gedurende de
schooljaren wordt beoefend.
Volgens Ir. Bosboom is het ge
halte der Amerikaanse arbeiders
beter dan in Nederland en ligt
het tempo der machines er hoger.
Het personeelsbeleid is erop ge
richt de mensen voor hun werk
te interesseren en het schenkt
grote aandacht aan promotie
mogelijkheden binnen het bedrijf.
In Nederland zoekt men het vaak
in steeds verder gaande speciali
satie, waardoor de gang van za
ken steeds ingewikkelder wordt'
met het gevaar, dat tenslotte de
diverse specialisten elkaar niet
meer verstaan.
Meer dan 100 Laboer leden van
het Britse parlement hebben een
motie fngediend) die een eind wil
maken aan de verkoop van sterke
drank in het Lagerhuis na 10 uur
des avonds en aan de pogingen
vaai de oppositie om door lange tot
diep in de nacht durende ver gade.
ringen Labour uit de regering te
praten.
De conservatieven proberen het
labourbewindi zo snel mogelijk ten
val te brengen en zijn er van over-
tu'gd, dat zij in de volgende alge
mene verkiezingen de overwinning
zullen behalen.
Deze verkiezingen zullen zij for
ceren door het toepassen van eén
tactiek) waarbij het Lagerhuis bij
na öagelijks langdurig moet ver
gaderen.
De socialisten zeggen, dat pre
mier Attlee en zijn collega's ten
minste tot de herfst in functie wil
len blijven om het prestige van
labour, waaraan o.m. door het
vlees- en steenkool tekort afbreuk
is gedaan, te herstellen.
In een hoofdartikel schrijft de
New York Times, dat er meer
achter de Perzische nationalisatie
van de Anglo-Iraanse olie maat
schappij schuilt dan de wens van
Perzische nationalisten om het
land van buitenlandse belangen en
invloeden te bevrijden. ,,Het is te
vens een phase in de koude oor.
log", aldus het blad.
Buiten Amerika levert Perzië op
het ogenblik de meest waardevolle
olieaanvoer voor de westelijke mo
gendheden en reeds lange tijd wa
ren deze mogendheden bevreesd,
dat Rusland het onverdedigde
Perzië zou kunnen binnenvallen
om de olievelden in bezit te nemen.
Dan rug, keel of borstje
inwrijven met
„Maar waarom een oorlog ris.
keren door Perzië binnen te vallen
als het doel met andere middelen
bereikt kan worden?" vraagt het
blad.
„Het zal niet lang duren voor
een nieuwe overeenkomst met
Moskou wordt gesloten op de voet
van het onlangs gesloten handels
verdrag en Rusland daardoor toe
gang tot Üle Perzische olie krijgt
zonder de noodzaak de regering
over te nemen.
Als deze overwinning komt zal
dat voor een igroot deel te wijten
zijn aan het tekortschieten van'
het Westen: Engeland wachtte te
lang om de helft van zijn winsten
in de Perzische ol e_industrie aan
Perzië over te dragen en Amerika
schoot te kort in het geven van
praktische steun aan de elementen
in het land), die voor onafhanke
lijkheid en hervorming werkten
ondanks druk, traagheid en Russi_
sche propaganda", aldus het blad"
De diepe ernst, het drukkend
gewicht der verantwoordelijke
opdracht heeft ons blijkbaar al te
pakken en wij berusten erin, dat
wij niet meer naar huis kunnen
om afscheid te nemen. Maar hard
blijft het, ook al voeren we als
goede soldaten nauwgezet onze
instructies uit.
Wij beseffen, dat wij moeilijke
dagen tegemoet gaan, dat geva
ren ons niet bespaard zullen blij
ven, maar wij gaan zonder vra
gen, zonder morren en zonder
aarzeling, omdat het nodig is.
Vele duizenden landgenoten zuch
ten nog onder het juk van de
Duitse bezetter en wij willen alles
om aan hun bevrijding mee te
werken. In zo'n igeval denkt een
mens alleen aan zijn plicht en
niet aan zichzelf.
De heer Jurrij uit de Noord
straat brengt ons met zijn auto
naar Hulst. Voor ons is dat heel
gewoon: wanneer de jongens van
het vrijwilligersbataljon de heer
Jurrij nodig hadden, stond hij al
tijd onmiddellijk klaar.
In Hulst aangekomen, draag ik
de leiding voorlopig over aan
Plazier, want hij is tenslotte ser
geant.
Wij moeten een ogenblik wach
ten, wordt ons gezegd. Maar het
wachten begint mij al gauw knap
te vervelen en ik steek mijn on
genoegen niet onder stoelen of
banken.
Ik ben een slecht soldaat op dit
ogenblik, want een soldaat mop
pert niet.
„Je moet geduld hebben, man,"
zegt Plazier.
Dat doet bij mij de maat over
lopen en nijdig voeg ik hem toe:
„Hou jy je mond maar Als die
majoor, waar ik hals over kop
bij moest komen, zo'n haast had,
moet hij ons nu niet een tijd voor
gek in de gang laten staan. Daar
'ben ik niet van gediend en als
het nog lang duurt, stap ik zo
naar binnen en kun jij voor mijn
part hier blijven wachten."
Eer Plazier tijd heeft om te
antwoorden, gaat de deur open
en laat men ons binnen. De wijze,
waarop majoor Gaspari, kapitein
Dg Meijer en nog een tweede ka
pitein ons ontvangen, doet mijn
ergernis over het lange wachten
aanstonds verdwijnen.
Wij krijgen te horen, dat onze
opdracht er een is op leven en
dood
De onverbeterlijke Th. de Rid
der schiet in een lach. Een der
kapiteins kijkt even verwonderd:
de toestand is eigenlijk toch te
ernstig om te lachen, maar wij
kennen De Ridder en wij weten,
dat ieder avontuur, waar gevaar
a an vast zit, een kolfje naar zijn
hand is.
Wij krijgen bevel ons onverwhld
naar Axel te begeven en ons daar
te melden bij overste Slot, van
wie definitieve instructies zullen
ontvangen. Met een hartelijke
handdruk nemen wij afscheid van
onze officieren
De heer Jurrij brengt ons in
zijn auto naar Axel, waar we aan
het opgegeven adres opnieuw een
hele tijd moeten wachten.
„Doen ze in ons nieuwe leger
nog wel eens wat anders dan
mensen, die met zo'n haast ont
boden werden, laten wachten?"
denk ik hardop.
„Zanik niet, Karei," zegt Pla
zier, „en wacht je beurt af."
Ik sta op het punt hem flink
van repliek te dienen, als er
iemand de gang opkomt, die
vraagt of we overste Slot wensen
te spreken.
„JJJa," klinkt het uit vier mon
den.
„Daar komen jullie nooit bij,"
zegt de man.
Dat stomme antwoord van die
kerel maakt mij woedend. Ver
beeld je, door overste Slot ont
boden te worden voor een gevaar
lijke zending en clan van de een
of andere portier te moeten horen,
dat hij je niet zal ontvangen. Dat
is toch al te gek
De drie schavuiten, met wie ik
er straks op uit moet, lachen om
mijn woede-uitbarsting, maar de
man-in-kwestie, dien ik ongezou
ten en in weinig vleiende be
woordingen de waarheid zeg,
voelt zich kennelijk gekrenkt.
Hij hajalt de schouders op en ik
irHip- ]n<?t om h°m hardhandig de
deur uit te werken.
Op dat moment komt overste
Slor zeit op ons toegelopen.
Hij stuurt ons naar de geal
lieerde generale staf in Axel.
Daar aangekomen, deelt men ons
nede. dat de hoge heren in con
ferentie zijn.
Er lopen hier heel wat officie
ren -f en aan.
„Wat een hoop sterren", zeg ik
tegen mijn maats, „je ziet er
hier meer dan in de lucht".
Ze verklaren me vriendschap
pelijk voor gek, maar ik vind het
helemaal niet gek, want het is
klaarlichte dag
Na een kwartiertje komt een
Canadees officier ons halen. Wij
volgen hem naar binnen. Daar
stelt men ons de vraag, of we
alle vier Engels spreken. Jammer
genoeg is dat niet het geval.
\lleen Plazier en ik spreken
Engels: de twee De Ridders zijn
niet zo bevoorrecht.
„Beroerd, hé", lach ik tegen de
naamgenoten, „dat jullie alleen
maar Hollands smoezen en dat is
er dan ook nog naar
Ze blijven mij het antwoord
niet schuldig en als de Canadees
belangstellend informeert, wat
we onder elkaar klaarmaken,
verzin ik maar een smoesje, want
die snuiter heeft er niets mee te
maken, dat wij elkaar wel eens
graag plagen.
Inmiddels is er geconfereerd en
als een donderslag bij heldere
hemel komt dan de beslissing,
dat de beide De Ridders niet mee
kunnen. De jongens gaan ge
weldig te keer en vooral Th. de
Ridder ls door het dolle heen.
Plazier doet zijn uiterste best
om de arme kerels mee te krij
gen. De officieren blijken echter
onvermurwbaar.
Ik kan me hun standpunt best
mdenken, maar aan de andere
kant voel ik toch ook de teleur
stelling van de twee jongens
Daar de loop van het gesprek
mij niet bevalt, ben ik zo vrij het
woord van Plazier over te
nemen.
Tijdens mijn verblijf in Canada
en de States heb ik de Amerika
nen en Canadezen vrij goed
Ieren begrijpen en ik tracht hier
van gebruik te maken door een
beroep te doen op het eergevoel
en het rechtvaardigheidsgevoel
der officieren.
In enthousiaste bewoordingen
vertel ik, hoe ikzelf deze drie
knapen heb uitgekozen om mee
te gaan en dat er in onze hele
compagnie geen mens meer te
vinden is, die Engels spreekt. Ik
wijs erop, dat de jongens zonder
een woord te vragen bereid ble
ken mij te volgen, wetend dat ze
'gevaren tegemoet gingen en dat
ze uitsluitend onder Engels spre
kende bondgenoten zouden moe
ten werken. Het zou een klap in
hun gezicht zijn nu als een paar
nietsnutten te worden terugge
zonden
Een der officieren begint
merkbaar te twijfelen.
„Waar heb jij dat Canadees
dialect geleerd?" vraagt hij mij
plo+seling.
„In uw eigen land en in de
States", antwoord ik lachend.
Nu moet ik een en ander ver
tellen over Canada, wat ik er
deed en waar ik al zo gewerkt
had
Langzaam aan leid ik het ge
sprek terug naar mijn vrienden
en opnieuw begint de worsteling
om hem ervan te overtuigen hoe
noodzakelijk het is, dat de beide
jongens meegaan. Uitvoerig ver
tel ik, hoe ik met de Canadese
kapitein McKenzie in aanraking
ben gekomen. Even flitst er be
grip voor onze positie in zijn
ogen op en ik vat weer moed.
Peinzend kijkt hij ons beurte
lings aan
Dan maakt hij plotseling een
gebaar van spijt en als een koude
douche valt zijn beslissing op ons
neer:
„Ik vertrouw jullie volkomen,
maar we kunnen je vrienden
werkelijk niet meenemen. Zeg
hun dat we hun moed bewonde
ren, maar het zou voor ons en
vooral voor hen te gevaarlijk
zijn
Ik waag nog een laatste po
ging en stel voor, dat Plazier en
ik elk een van de De Ridders bij
ons zullen nemen, maar ook dit
wordt niet toegestaan.
Als ik mijn vrienden de uitslag
van het onderhoud meedeel, zijn
ze om uit hun vel te springen.
Vooral Th. de Ridder is razend
en gooit er in zijn woede-uit
barsting enige woorden uit, die
ik hier liever niet herhaal.,,...
(Wordt vervolgd.)
