Eisenhower
een populair figuur
DE WEST-DUITSE BONDSDAG
OVER DE BEZETTING
GEEN ORDE EN RUST IN OOST
EN MIDDEN JAVA
Persconferentie van
Truman
Generaal „Ike' neemt
het bevel weer op zich
„Sluwe overheveling van
defensiekosten"
NEDERLANDS ECHTPAAR
VERMOORD
China aanvaller in Korea
TWEEDE BLAD
Zaterdag 20 Januari 1951
7e Jaargang No. 1634
Millioenen oud-strijders spreken familiaar over
„Ike", wanneer zij het over generaal Dwight D. Eisen
hower hebben, die zich momenteel in Europa bevindt
om zijn nieuwe hoofdkwartier in te richten. Hij heelt
grote roem verworven als opperbevelhebber van de
geallieerde strijdkrachten, die de troepen van de
„As" in Noord-Afrika een verpletterende neder
laag toebrachten, terwijl hij bovendien bekend is ge
worden door zijn werk als Chef van de staf van het
Amerikaanse leger en als President van de Columbia
University. Zijn benoeming tot opperbevelhebber in
Europa is algemeen toegejuicht.
Zeg maar ,,lke
Aan de vooravond van generaal Eisenhowers
bezoek aan Frankfort heeft de West-Duitse Bonds
dag protest aangetekend tegen het prijsgeven van
Duitse woonruimte voor de onderbrenging van de
versterkingen der geallieerde bezetting. Het protest
werd geuit in een zitting, die voorzitter Ehlers opende
met een herinnering aan de Duitse keizerskroning te
Versailles op 18 Januari 1871.
De administrateur-eigenaar van de onderneming
„Bajoe Lor in het gebied van Banjuwangi (Oost-
Java), de heer A. R. van Wel en zijn echtgenote mevr.
Van Wel—De Vries Reilingh zijn dezer dagen door
een bende overvallen en om het leven gebracht.
Nieuw vliegkampschip
SnuiPen wrijf
Het verlaten Eiland
DE VRIJE ZEEUW
Ficpnhowers familieschuwde zijn familie, dat hij niet
He een militaire loop- I verwachtte het ooit verder dan tot
te Meren Hö^tamt If van kolonel te zullen brengen Jaren-
it in 1732, dus nog Lang scheen het of hij geluk zou
krijgen. Toen hij reeds de 50 was
gepasseerd, was hp nog steeds ko
emigranten die
vóór de Amerikaanse revolutie,
met een aantal geloofsgenoten
naar Amerika emigreerden, nadat
er ruim een eeuw in Zwitserland
en Holland leden van het geslacht
Eisenhower hadden gewoond, welk
geslacht uit Duitsland was uitge
weken om aan de vervolgingen in
dat land te ontkomen. De immi
granten vestigden zich in het Oos
ten van de Verenigde Staten en
wel in Pennsylvania.
Anderhalve eeuw later n.l. in
1878 verliet Dwight D. Eisenho
wers grootvader, de ZeerEerwaar-
de Jacob Eisenhower, met zijn ge
zin Pennsylvania om zich in Abi
lene in Kansas te vestigen.
Een tiental jaren later bracht
een speling van het lot David en
Ida Eisenhower, de ouders van
Dwight D. Eisenhower, er toe naar
het Zuid-Westen van de Verenigde
Staten te verhuizen en zich te De-
nison in Texas te vestigen, waar
op 14 October 1890 Dwight als
derde van de zeven zonen van dit
echtpaar werd geboren. Toen
Dwight twee jaar oud was, ver
huisde het gezin weer naar Abilene
en Eisenhower beschouwt deze
stad als de plaats waar hu thuis
hoort. Hü heeft gezegd: „Als mun
taak voltooid is, hoop ik naar Abi
lene terug te gaan om daar mun
laatste dagen te slijten In hun
ieugd werkten de zes zoons van de
Eisenhowers de zevende over
leed reeds op jeugdige leeftua m
de tuin, zorgden voor de kippen en
molken de koe die het eigendom
van het gezin was. Om beurten
stonden zü 's morgens om half zes
op om het vuur in de keuken aan
te maken, te ontbijten en vervol
gens hun vader, een zeer gelovig
man, die behalve boer ook techni
cus en üsfabrikant was, met paard
en wagen naar zijn werk te bren
gen. Om beurten verkochten de
jongens de eieren, jonge kippen en
de groente die het bedrijf oplever
de. Dwight had geen hekel aan
dit werk en koken vond hu zelfs
prettig. Zijn moeder zegt dat hu
letterlijk alles klaar kon maken en
zelf beschouwt hü zich nog steeds
als een specialist op dit gebied en
hü houdt er van in zün keuken te
kokkerellen. Zün specialiteiten zun
groentesoep en gebakken eieren.
Toen de jongens ouder werden,
vonden zü werk op landbouw- en
veeteeltbedrijven in de omgeving
en in een melkfabriek waar hun
vader toentertüd werkzaam was.
Zü zwommen in de MudCreek
(modderbeek) die door het stadje
liep en later in de Smoky Hill
River, die 2% kilometer buiten het
stadje liep en waar de oudere jon
gens bü voorkeur heen gingen. Als
de riviertjes en beken 's winters
bevroren waren, gingen zü schaat
sen of speelden bandy. Dwight
hield van sport; hü voetbalde en
speelde base-bal! en werd in zun
schooljaren als één van de beste
athleten van zün school beschouwd.
Zowel aanvallend als verdedigend
leverde hü in het base-ball "lftal
van zijn school opmerkelijke pres
taties en hij heeft zelfs een zomer
lang in een team van semi-profes-
sionals gespeeld.
Geschiedenis zijn lieveling»» ak.
Op school blonk Dwight uit in
geschiedenis en wiskunde. Hij
koesterde een zo grote belangstel
ling voor geschiedenis, dat zpn
leraren hem extra taken opgaven
Zün belangstelling voor de
levensbeschrüvingen van grote
veldheren bracht hem er toe een
militaire loopbaan te kiezen. Aan-
vankelük wilde hü bü de marine,
doch hü werd niet toegelaten tot
de marine-zeevaartschool, omdat
hü daarvoor te oud was. Daarom
ging hij in 1911 studeren aan de
militaire academie van West Point
in de staat New York. Hü was toen
21 jaar. Tüdens zün studie was hü
steeds ver boven de middelmaat en
ook in de sport blonk hü uit en
steeds heeft hü als middenspeler in
het rugby team gespeeld tot hü een
been brak. Nog voor het geheel
genezen was, brak hü het opnieuw
bij het paardrijden. Daarna legde
hü zich toe op schermen, gymnas
tiek en boksen. Pas toen hü ruim
35 jaar was, gaf hü die takken van
sport op en beperkte zich tot golf,
waarvan hü nog steeds een enthou
siast liefhebber is.
Dwight voltooide in Juni 1915
zün studie en als tweede luitenant
bü de infanterie werd de jonge
„Ike" ingedeeld bü het negentien
de regiment te Fort Sam Houston
in Texas. Daar ontmoette hij zijn
vrouw, Mamie Doud, die toen 19
jaar was. Op 1 Juli 1916, de dag
waarop hij eerste luitenant werd,
traden zij in het huwelük.
Toen Eisenhower de militaire
academie verliet, was hü reeds 25
jaar. Hü besefte dat zijn leeftüd
voor zün militaire loopbaan een
handicap zou vormenen waar-
lonel en de grote massa had eigen
lijk nog nooit van hem gehoord.
Velen van zün superieuren be
schouwden hem echter als iemand,
die het nog wel eens ver zou kun
nen brengen. Op 28-jarige leeftijd,
vlak vóór het einde van de eerste
wereldoorlog, werd hü onderschei
den met de Distinguished Service
Medal voor zün buitengewone üver
en administratieve bekwaamheid
als commandant van een tank-op
leidingskamp te Campcolt in Penn
sylvania.
Toen hü (tüdeüjk) tot luitenant
kolonel was gepromoveerd, richtte
hij een verzoek tot de autoriteiten
bm uitgezonden te worden en met
de troepen onder zün bevel aan de
strijd deel te mogen nemen. Deze
waren echter van oordeel dat zijn
werk in het opleidingskamp in de
Verenigde Staten even belangrijk
was. Ike liet het er niet bij zitten
en tenslotte werden zün pogingen
met succes bekroond en werd hü
naar Frankrijk gezonden. Hü be
vond zich reeds aan boord van een
troepentransportschip, toen op 11
November 1918 het bericht kwam
dat er een wapenstilstand was ge-
Aan Eisenhower zün door een
veertiental landen ruim 40 onder
scheidingen verleend, doch dit
vormt geen beletsel bü zün bezoe
ken aan Abilene de mensen, waar
mee hü reeds lang bevriend is, tel
kens weer op te zoeken en deze
vriendschappelüke betrekkingen
hebben onder zün lange afwezig
heid niet geleden. Zijn stadgenoten
zeggen dat hü de mensen nog even
vlug herkent als vroeger en dat hu
ervan houdt met zijn vrienden
's ochtends in het café van Joner's
een praatje te maken. Dit cafe is
de „sociëteit" van Abilene.
In het huishouden van de Eisen
howers gaat het ongedwongen toe
en hier zwaait mevrouw Eisenho
wer de scepter. De Eisenhowers
hebben een zoon, John genaamd,
die eveneens aan de militaire aca
demie gestudeerd heeft en kapi
tein in het Amerikaanse leger is.
Hü is gehuwd en heeft een zoon,
Dwight David jr, die op 31 Maart
1948 is geboren.
Eisenhower zegt van zichzelf,
dat hij een hartstochtelijk voor
stander is van de Amerikaanse sa
menleving, waarin iedereen gelijke
kansen krijgt, ook al is met ieder
een met evenveel aardse goederen
gez6g6nd. Voorts hooft hij hot
volste vertrouwen in Amerika's po
sitie in de door dé oorlog zo zwaar
beproefde wereld.
Tijdens de zitting heeft de
socialist Prof. Schmid de geal
lieerden gewaarschuwd voor po-
gingen om „langs een achter-
Toen hij het presidentschap over probleem van de Duitse
riolniïihia-universiteit aanvaard- £®^®pPning op te lossen. Hij
Amerikaanse leger, hem bij zich en
deelde hem het volgende mede:
„U wordt naar Engeland overge
plaatst om het bevel over onze di
visies op het Europese strijdtoneel
op U te nemen. Wanneer kunt II
vertrekken?" Eisenhower stond
perplex, doch zei zonder blikken of
blozen„Morgenochtend".
Opperbevelhebber van alle
Geallieerde legers.
In de daaropvolgende maanden
voerde Eisenhower het bevel over
de geallieerde strijdkrachten, die
deelnamen aan de invasie van N.-
Afrika, de operaties op Sicilië en
in Italië en de landing in Norman-
dië. Tevens leidde hij de veldtocht,
die hem en zün troepen dwars dooi
Europa voerde. Als opperbevelheb
ber van de geallieerde strijdkrach
ten was hij dank zü zün genialiteit,
zün vooruitziende blik en zijn grote
leidersgaven in staat een militair
apparaat te organiseren, dat won-
derbaarlük goed functionneerde en
nauwkeurig volgens een Tevoren
vastgesteld tüdschema opereerde,
terwül hü bovendien conflicten
tussen de troepen van de meer dan
10 verschillende nationaliteiten,
waarover hij bevel voerde, wist te
voorkomen. In Februari 1943 werd
de Columbia-universiteit
de, schreef hü aan een oudstrijder,
dat hij als President van een grote
en invloedrijke universiteit meer
dan in welke andere functie ook in
de gelegenheid zou zijn bij te dra
gen tot het vormen van een juist
oordeel over de vraagstukken,
waarvoor onze democratie zich ge
plaatst ziet. Hij voegde er aan toe,
dat hij zich buiten het partijkrakeel
had gehouden, omdat hij hoopte
de rest van zün leven te mogen be
steden aan het prediken en onder-
wijzen van de Ainerikaanse levens-
stijl en levenswijze. „Onder die
term versta ik de strijd voor de
idee van de vrüheid en de waardig
heid van de mens, het trouw blij
ven aan het systeem van particu
lier initiatief en het besef dat een
positief programma voor steun aan
de vrijheid zowel in de Verenigde
Staten als in het buitenland van
essentieel belang is voor ons toe
komstig welzün."
doelde daarmee op de 60.000 man
Duitse dienstgroepen, die volgens
hem in de laatste tijd merk
waardige contracten hebben moe
ten tekenen, die hen tot gehoor
zaamheid aan de geallieerden
verplichten. Schmid bestreed de
vrijwilligheid van zulke contrac
ten, daar de betrokkenen zich
verplicht voelen te tekenen om
hun werkkring niet te verliezen.
De Bondsdag besloot op socia
listisch voorstel aan de Hoge
Commissie te vragen geen woon
ruimte in beslag te nemen voor
de nieuwe troepen. Op vele
plaatsen heeft de verwachting
dat de geallieerden weer kazer
nes in gebruik zullen nemen, die
tot woningen en werkplaatsen
zijn verbouwd, onrust verwekt.
Volgens de Minister van Fi
nanciën Schaffer, is deze vrees
sterk overdreven. De Britse
Hoge Commissaris heeft reeds
medegedeeld, dat in de Britse
zone geen woonruimte zal wor
den gevorderd.
De Bondsdag heeft de regering
voorts gevraagd te trachten het
verbod van samenwoning van
Duitse en geallieerde gezinnen te
doen opheffen en dat in het alge
meen zal worden onderzocht, of
de geallieerden niet te veel woon
ruimte bezet houden.
De woordvoerder der socialis
tische partij, die het voorstel ver
dedigde, zeide het onbegrijpelijk
te achten, dat de geallieerden
niet „met ons" onder één dak
willen wonen, terwijl zij toch
tezamen „met ons" de democratie
willen verdedigen.
Ook de in West-Duitsland toe
genomen critiek op het peil der
bezettingskosten heeft in de
Bondsdag weerklank gevonden.
r j I voorKumtii. h» -w*
tand was ge- h„ tot generaal in algemene dienst
sloten. In de eerste wereldoorlog 1 bevor[]erd en in December 1944 tot
do VórPIlHrdp i_ A wirteïbooncn
is hij nimmer buiten de Verenigde
Staten geweest.
„Ike" zet zijn studie voort.
Na 1918 bleef Eisenhower
doch thans met de rang van ma
joor (de rang die hü 16 jaar lang
zou houden) commandant van
tank-troepen in verschillende Ame
rikaanse garnizoenssteden en leger
kampen. Daarnaast verwaarloos
de hü echter zün studiën niet en
indien hü nog voor toelating in
aanmerking kwam, bezocht hü
practisch elke opleidingsschool,
waar aan afgestudeerden van de
militaire academie onderricht werd
gegeven. Hij bezocht de infanterie-
tankschool en onderscheidde zich
bü het eindexamen van de middel
bare krijgsschool te Washington
D.C., terwül hü ook nog aan de in
dustriële middelbare school van het
leger studeerde.
Later hielp Ike onder generaal
Douglas MacArthur bü het opstel
len van de plannen voor gecentra
liseerde bevelvoering over alle
luchtstrijdkrachten
Hoewel hü altüd tank-deskun
dige was geweest, werd hü enthou
siast voor het luchtwapen en hij
maakte een grondige studie van de
luchtvaart. Hü was reeds 47 jaar,
toen hü zün vliegbrevet haalde.
Tezamen met MacArthur werkte
hij een strategie uit, die jaren
later zou worden toegepast bij de
Japanse aanvallen op Corregidor
en Bataan.
Vijf dagen na de Japanse aanval
op Pearl Harbour, op 7 Dec. 1941,
ontbood het Ministerie van Oorlog
Eisenhower te Washington, waar
hü belast werd met de leiding van
de afdeling oorlogsplannen (welke
afdeling later de afdeling voor
operatieplannen genoemd zou wor
den) van de generale staf van het
Ministerie van Oorlog. Eisenhower,
ilie intussen generaal-majoor was
geworden, bleef een half jaar in
Washington, in welke tijd hü alleen
een korte inspectiereis naar Enge
land maakte. Op zekere dag in
Juni 1942 riep Generaal George C.
Marshall, de chef van staf van het
generaal van het Amerikaanse
leger. Na de capitulatie van Duits
land op 7 Mei 1945 werd hü com
mandant van het Amerikaanse be
zettingsleger in Duitsland en in
November chef-staf van het Ame
rikaanse leger en keerde hü naar
de Verenigde Staten terug.
Begin 1948 legde hü deze functie
neer om President van de Colum
bia Universiteit te worden. Zün be
noeming was in de Verenigde Sta
ten zonder precedent. Hij was de
eerste Amerikaanse generaal, die
belast werd met de leiding van een
universiteit van dit formaat. In
deze leidende functie in de acade
mische wereld kwam hem de ken
nis die hü grotendeels aan Ame
rikaanse krijgsscholen had verwor
ven, goed te pas.
Op 19 Dec. 1950 werd Eisenho
wer op verzoek van de Atlantische
Raad door President Truman be
noemd tot opperbevelhebber van
de geallieerde strijdkrachten in
Europa. Toen hü zijn benoeming
aannam, verklaarde hij dat de
nieuwe functie uitsluitend was ge
creëerd om de vrede te bewaren en
dat er geen oorlogszuchtige be
doelingen achter staken. Eisen
hower is een uitstekend redenaar.
Zijn optreden maakt indruk en is
uiterst hartelijk: zijn vriendelüke
aard, zün oprechtheid en zijn af
keer van bureaucratische formali
teiten wekken vertrouwen en be
vorderen het wederzüds begrip.
„Zeg maar „Ike".
Eisenhower dankt zijn populari
teit voor een groot deel aan zun
bescheidenheid. Zün snelle promo
tie in de oorlogsjaren heeft niet de
minste verandering in zijn opvat
tingen en manier van optreden ge
bracht. Hü is heel eenvoudig in
zün optreden. Toen hü reeds chef
van de staf van het leger was, zei-
de hij eens dat hü hoopte dat men
niet zou vergeten in de cantines
voor beter eten te zorgen. Toen
een journalist hem vroeg, hoe hü
aangesproken wilde worden, ant
woordde hü dat hü het liefst Ike
werd genoemd.
in het ziekenhuis werd opgeno-
men-
De bevolking van dessa s in het
Margasariscfhe is de laatste tijd
enkele malen door benden van de
Darul Islam bezocht en moest le
vensmiddelen en contanten af-
Intussen zet de Apri in dit ge
bied haar zuiveringsacties voort.
WRAAK.
Na de moord op het echtpaar
Van Wel in het Ban.juwangische
op 16 Januari, waardoor het aan
tal slachtoffers van moordaan
slagen in Oost-Java sedert het
begin van het jaar tot vier is ge
stegen, komt thans het bericht,
dat de militaire instellingen in de
residenties Besuki, Malang en Su-
rabaja hulp aan de burgerlijke in
stanties zal verlenen bij het her
stellen van de orde en rust en
het bestrijden van de misdaad.
Het aantal om het leven gebrach
te planters in de provincie Oost-
Java sedert 1 Januari 1950 be
draagt thans 19.
Van de zijde van het Hoge
Commissariaat is het bericht van
het Indonesische persbureau
.Antara" tegengesproken, vol
gens hetwelk de Commissaris
van de Kroon te Surabaja, de
heer Van der Zwaai, zou hebben
verklaard, dat de planters in het
Besukische zou zyn aangezegd
per 18 Januari de ondernemingen
te verlaten, indien de Indonesi
sche regering zou nalaten maat
regelen tegen de moordenaars
van het echtpaar Van Wel te
nemen.
BEVOLKING
IN ANGST.
LEEFT
Het hoofd van de politie in
Oost-Java deelde mede, dat er
thans in de Oosthoek uitgestrek
te gebieden zijn, waar het be
stuur met meer in staat is, zijn
taak uit te oefenen. De bestuurs
instellingen aldaar zijn totaal
ontwricht, terwijl de bevolking
voortdurend in angst leeft.
Het plan bestaat, grootscheep
se zuiveringsacties door de politie
in samenwerking met het leger
tegen de benden te ondernemen.
De nieuwe resident van Besuki
heeft op een bijeenkomst te Bon-
dowoso inzake de onveiligheid in
zijn gebied verklaard: „Laten wij
zorgen, dat de residentie niet
busuk (verrot), maar besuki i ge
lukkig en welvarend) wordt."
Vice-Min.-President Hamen,g-
ku Buwono verblijft thans te Su
rabaja, vanwaar hij een bezoek
aan de opleidingskampen van de
APRI Indonesische strijdkrach
ten) te Probolinggo op Madura
zal brengen.
Over de toestand in Midden-
Java bericht de correspondent
van Aneta te Semarang, dat de
onveiligheid zich concentreert
rond de steden Semarang, Djogja
en Pekalongan. In de omgeving
van Brebes treedt de „Darul Is
lam" nog steeds op. In Semarang
tracht men de toestand te verbe
teren door versterking van de
militaire politie.
BRANDSTICHTING
EN MOORD.
Dezer dagen verscheen in de
dessa Kalibuiking (Tegal) een
bende van de Darul Islam van on
geveer 200 man, die 8 woonhuizen
in brand stak terwijl 2 personen,
een ex-K-N.I.L.-militair en een
dessa-schrijver werden ontvoerd.
De dessa-schrijver wist later te
ontvluchten, doch liep hierbij een
ernstige schotwond op, zodat hij
In verband met de beschieting
van een autobus op de weg naar
Porong, ter hoogte van Plosc,
waarbij 3 passagiers werden ge
wond, riep 't onderdistrictshoofd
van Tulangan een vergadering van
kamponghoofden bijeen. Hij zette
uiteen hoe in voorkomende geval
len. gehandeld moest worden.
Nauwelijks waren de kampong
hoofden naar huis teruggekeerd,
of leden van de gewapende groep
drongen het huis van het onder- j
districtshoofd binnen en losten 'n 1
schot op hem. Hij werd in de
mond getroffen en was op slag
dood.
De Bondsdag sprak zijn afkeu
ring uit over het verbod vat
enkele bladen, die het thema der
bezettingskosten in „populaire'"
vorm hadden aangesneden. Daar
toe behoort 't Hamburgse week
blad „Stern", dat in een artikel
Hopla, wij leven op bezettings
kosten", allerlei critiek had ge
leverd op het hoge levenspeil, dat
geallieerde beambten zich op kos
ten van de Duitsers veroorloven.
De socialistische Frau Mey«
riep uit: „Wij hebben de geaF
lieerden verwacht als bevrijders,
doch zij zijn gekomen als over
winnaars en zij hebben tot dusver
hun overwinnaarsmentaliteit nog
niet opgegeven". De liberale af
gevaardigde Euler sprak van
groteske verspilling door de be
zetting." De socialist Schmid
noemde het „een sluwe overheve-
ling van de defensiekosten, w&iv
neer de Belgen een regiment
verplaatsen van Luik naar Aken
of de Fransen een van Elzas naar
Baden". Iedere werkende Duitser
moest volgens Schmid twee e*
een halve maand per jaar werker
voor bezettingskosten.
Minister Schaffer noemde de
kosten „hoogst onplezierig" e»
neende, dat zij niet in verhouding
staan tot de veiligheid, die de
bezetting aan Duitsland biedt
De kosten moesten volgens hem
voortaan minder aan het admini
stratieve apparaat dan wel aan
het militaire worden besteed. De
regering zal voorstellen toi de
Hoge Commissie richten teneinde
de bezettingskosten geleidelijk te
hervormen.
De bezettingskosten hebben toi
dusver ruim vier milliard mark
per jaar bedragen, het derde deel
der begroting.
Van Amerikaanse zyde is op
gemerkt, dat de Amerikaanse
bezetting tot 1 Januari 1,66 mil
liard mark directe hulp aar,
Duitsland heeft gegeven, terwijl
zij in haar zone slechts 10,3 mil
liard mark aan bezettingskosten
heeft gevorderd. Een groot aan
tal branches van de bezetting en
ook de steun aan Berlijn werden
geheel uit Amerikaanse middelen
betaald.
De socialist Schmid moest
de Bondsdag dan ook toegeven:
,,AIs de geallieerden ons niet
hadden bezet, zouden we allen al
lang verhongerd zijn, voor zover
we elkaar niet hadden uitge
moord".
Een nieuw Brits vliegkampschip,
de „Eagle", van dezelfde 36.800
ton klasse als de „Ark Royal",
zal de volgende week op de Bel
fast scheepswerven klaar komeD
en naar Liverpool vertrekken.
Uw verkoudheid van neus,
keel of borst weg met
President Truman verklaarde op
zijn persconferentie dat de Ver.
Staten er krachtig bij de Ver. Na
ties op aan zullen dringen dat hef
communistische China ais aanval
ler in Korea zal worden gebrand
merkt.
Truman had «vet Acheson over
leg gepleegd, voordat deze Woens
dag verklaarde, dat de tegenvoor
stellen van Peking voor de Ver.
Staten onaanvaardbaar zijn.
„Ik heb deze verklaring volledig
goedgekeurd", aldus de President.
door
p. DE VRIES.
48)
Nadruk verboden.
Toen zijn horloge kwart over
vier wees, werd hij dubbel waak
zaam. De lucht was weer geheel
betrokken en het was aardedon
ker. Hij kon zelfs de zee niet
meer onderscheiden. Nu, hoe
donkerder het was, des te beter
zou men aan boord het licht van
zijn zaklamp kunnen zien.
De minuten kropen voorbij-
Het werd tien minuten voor half
vijf, het werd vijf minuten voor
-half vijfHet werd half vijf.
Nu zou ieder ogenblik het signaal
kunnen komen. Met zün mond
wijd open, doodstil, stond Kees
naar zee te kijken en te luiste
ren. Maar er kwam geen sig
naal van de Snow-flake". Alles
bleef stil en rustig. Slechts het
ruisen van de zee en het geluid
van de vroege ochtendwind door
de takken van de bomen achter Een ogenblik was hij van plan
hem verbrak de stilte. Verder om toch maar de afgesproken
hoorde hü niets. lichtsignalen te geven, maar vrij-
Vijf over half vijftien over wel onmiddellijk verwierp hij dit.
half
vijf. Aan de andere kant
van het eiland zou weldra de
zon opkomen. Wat drommel, als
men nu niet spoedig een seintje
gaf, brak het daglicht door en
zou men niet meer op tijd in de
baai kunnen komen. Hü begreep
er niets meer van. De enige mo
gelijkheid was, dat men niet meer
op tijd bij de boot had kunnen
komen en zodoende tijdverlies
had. Want de veronderstelling
van Whiteheaven, dat de ma
troos de lichtsignalen wel zou
begrijpen en naar hen toe zou
roeien, sloeg Kees niet hoog aan.
Matrozen waren in de regel niet
zo intelligent.
Kwart voor vijf.tien voor
vijf
Langzaam kwam er een licht
schijnsel door de nacht heen.
Kees' zenuwen waren tot het
uiterste gespannen, maar hoe hü
ook luisterde, hij hoorde niets,
wat ook maar enigszins kon lij
ken op het afgesproken signaal.
De afspraak was, dat hij zou
wachten op een korte stoot op
de fluit. En die was niet geko
men. Er was dus iets niet in orde.
Allerlei gedachten dwarrelden
in zijn brein door elkaar. Stel je
voor, dat de beide mannen op
hun tocht naar de boot overval
len waren door eilandbewoners.
Want wie weet, waren die 5000
mensen al lang weer terug op
Saint George. Of dat de bewuste
personen ontdekt hadden dat er
een kleine invasie had plaats ge
had. Je wist immers niets van
de toestand op dit eiland.
Gelëidelük aan brak de dag
door. Mistroostig stak Kees de
zaklamp, die hij nu al zeker an
derhalf uur in zün hand had ge
houden, in een der zakken. Die
was niet meer nodig. Weldra zou
hü de „Snow-flake" zelf kunnen
zien. Misschien was Whiteheaven
wel van plan veranderd en zou
men bij daglicht de baai inva
ren. Of had Bream bezwaren te
gen de nachtelijke tocht. Die was
toch zo zuinig op het jacht.
Onafgebroken tuurde Kees
naar zee. Hij was nu een eindje
verder gegaan; zodat 'hij het volle
zicht had op de openzee. Er hing
een lichte ochtendnevel over het
water, die echter wel spoedig zou
optrekken, zodra de zon wat ster
ker werd.
Kees keek op zyn horloge:
half zes. Hij zag nu de weerschijn
van de zon reeds in het zeewater.
De nevel trok ineens weg. Ge
spannen keek hij naar het witte
jacht en op een gegeven ogenblik
kon hij een kreet van teleurstel
ling niet onderdrukken. Want zo
ver zijn oog reikte, was er niets
te zien van iets, wat ook maar
enigszins op de Snow-flake
leek. Ongetwijfeld was het jacht
weggevaren. In .ieder geval, hij
zag voor zich niets dan water en
lucht. De „Snow-flake" was ver
dwenen.
XXIV.
„Nou breekt m'n klomp," mom
pelde Kees, die er niets van be
greep. Automatisch diepte hij
uit een zijner zakken een pakje
sigaretten op en stak er een op.
Wat kan daar nu de oorzaak van
zijn. dacht hij.
Na een poosje drong even het
koddige van de situatie tot hem
door. „Daar sta je nu Kees," zei
hij tot zichzelf, „moederziel al
leen op een verlaten eiland, meer
dan twintigduizend kilometer van
huis. Met een beetje eten, hoog
stens genoeg voor een paar da
gen, bij je. Als een moderne Ro
binson Crusoë. En wie weet, hui
zen er hier nog een aantal ongure
lieden, die niet erg gesticht zul
len zijn over je aanwezigheid,
Keesje. Het zal dus zaak zijn,
aangenomen, dat je niet alleen
bent op Saint George, om terdege
uit te kijken."
Meteen draaide hij zich om en
keek het land in. De strook
strand was misschien vijftig me
ter breed. En verderop was bos.
Nog verder enkele bergen, ook al
dicht begroeid.
(Wordt vervolgd.)
De Amerikaanse Regering zal
zo snel mogelijk een controle op
de lonen en prijzen invoeren.
De President verklaarde verder
in te stemmen met 't voornemen
der Democratische Senaatsfractie
om het zenden van Amerikaanse
troepen naar Europa door de Se
naat te doen goedkeuren. Truman
herhaalde echter, dat er niet de
minste twijfel aan bestaat dat hij
met of zonder toestemming van
het Congres, het recht heeft de
Amerikaanse troepen naar elk ge
deelte der wereld te zenden.
„Doch", aldus voegde de Pre
sident er aan toe, „ik zou het op
prijs stellen, indien het Congres
mijn handelwijze onderschrijft".
Op een vraag of de Ver. Staten
overwogen steun te verlanen aan
een actie der Chinese Nationalisti
sche troepen op Formosa tegen de
communisten op het vasteland,
kon Truman geen commentaar ge~
LIJK VERMISTE VERZEKE
KINGSAGENT GEVONDEN.
Donderdag is uit de Vliet bü de
remise aan de Delftse weg onder
de gemeente Rijswijk het lijk op
gehaald van dê verzekeringsagent
J. B.
B. werd sinds 6 December 1950
vermist. Op het lijk werden pa
pieren en geld gevonden. Men
vermoedt dat B. uit onbekend
heid met de weg, te water is ge
raakt. Het rijwiel dat hij bü zich
had is niet gevonden.
NOG STEEDS
PSEUDO-VOGELPEST.
Bü de pluimveehouder R. Brum,
te Den lip zijn 120 kippen aange
tast door vogelpest.
De dieren zijn in de destructor
te Purmerend vernietigd.