Eisenhower een populair figuur DE WEST-DUITSE BONDSDAG OVER DE BEZETTING GEEN ORDE EN RUST IN OOST EN MIDDEN JAVA Persconferentie van Truman Generaal „Ike' neemt het bevel weer op zich „Sluwe overheveling van defensiekosten" NEDERLANDS ECHTPAAR VERMOORD China aanvaller in Korea TWEEDE BLAD Zaterdag 20 Januari 1951 7e Jaargang No. 1634 Millioenen oud-strijders spreken familiaar over „Ike", wanneer zij het over generaal Dwight D. Eisen hower hebben, die zich momenteel in Europa bevindt om zijn nieuwe hoofdkwartier in te richten. Hij heelt grote roem verworven als opperbevelhebber van de geallieerde strijdkrachten, die de troepen van de „As" in Noord-Afrika een verpletterende neder laag toebrachten, terwijl hij bovendien bekend is ge worden door zijn werk als Chef van de staf van het Amerikaanse leger en als President van de Columbia University. Zijn benoeming tot opperbevelhebber in Europa is algemeen toegejuicht. Zeg maar ,,lke Aan de vooravond van generaal Eisenhowers bezoek aan Frankfort heeft de West-Duitse Bonds dag protest aangetekend tegen het prijsgeven van Duitse woonruimte voor de onderbrenging van de versterkingen der geallieerde bezetting. Het protest werd geuit in een zitting, die voorzitter Ehlers opende met een herinnering aan de Duitse keizerskroning te Versailles op 18 Januari 1871. De administrateur-eigenaar van de onderneming „Bajoe Lor in het gebied van Banjuwangi (Oost- Java), de heer A. R. van Wel en zijn echtgenote mevr. Van Wel—De Vries Reilingh zijn dezer dagen door een bende overvallen en om het leven gebracht. Nieuw vliegkampschip SnuiPen wrijf Het verlaten Eiland DE VRIJE ZEEUW Ficpnhowers familieschuwde zijn familie, dat hij niet He een militaire loop- I verwachtte het ooit verder dan tot te Meren Hö^tamt If van kolonel te zullen brengen Jaren- it in 1732, dus nog Lang scheen het of hij geluk zou krijgen. Toen hij reeds de 50 was gepasseerd, was hp nog steeds ko emigranten die vóór de Amerikaanse revolutie, met een aantal geloofsgenoten naar Amerika emigreerden, nadat er ruim een eeuw in Zwitserland en Holland leden van het geslacht Eisenhower hadden gewoond, welk geslacht uit Duitsland was uitge weken om aan de vervolgingen in dat land te ontkomen. De immi granten vestigden zich in het Oos ten van de Verenigde Staten en wel in Pennsylvania. Anderhalve eeuw later n.l. in 1878 verliet Dwight D. Eisenho wers grootvader, de ZeerEerwaar- de Jacob Eisenhower, met zijn ge zin Pennsylvania om zich in Abi lene in Kansas te vestigen. Een tiental jaren later bracht een speling van het lot David en Ida Eisenhower, de ouders van Dwight D. Eisenhower, er toe naar het Zuid-Westen van de Verenigde Staten te verhuizen en zich te De- nison in Texas te vestigen, waar op 14 October 1890 Dwight als derde van de zeven zonen van dit echtpaar werd geboren. Toen Dwight twee jaar oud was, ver huisde het gezin weer naar Abilene en Eisenhower beschouwt deze stad als de plaats waar hu thuis hoort. Hü heeft gezegd: „Als mun taak voltooid is, hoop ik naar Abi lene terug te gaan om daar mun laatste dagen te slijten In hun ieugd werkten de zes zoons van de Eisenhowers de zevende over leed reeds op jeugdige leeftua m de tuin, zorgden voor de kippen en molken de koe die het eigendom van het gezin was. Om beurten stonden zü 's morgens om half zes op om het vuur in de keuken aan te maken, te ontbijten en vervol gens hun vader, een zeer gelovig man, die behalve boer ook techni cus en üsfabrikant was, met paard en wagen naar zijn werk te bren gen. Om beurten verkochten de jongens de eieren, jonge kippen en de groente die het bedrijf oplever de. Dwight had geen hekel aan dit werk en koken vond hu zelfs prettig. Zijn moeder zegt dat hu letterlijk alles klaar kon maken en zelf beschouwt hü zich nog steeds als een specialist op dit gebied en hü houdt er van in zün keuken te kokkerellen. Zün specialiteiten zun groentesoep en gebakken eieren. Toen de jongens ouder werden, vonden zü werk op landbouw- en veeteeltbedrijven in de omgeving en in een melkfabriek waar hun vader toentertüd werkzaam was. Zü zwommen in de MudCreek (modderbeek) die door het stadje liep en later in de Smoky Hill River, die 2% kilometer buiten het stadje liep en waar de oudere jon gens bü voorkeur heen gingen. Als de riviertjes en beken 's winters bevroren waren, gingen zü schaat sen of speelden bandy. Dwight hield van sport; hü voetbalde en speelde base-bal! en werd in zun schooljaren als één van de beste athleten van zün school beschouwd. Zowel aanvallend als verdedigend leverde hü in het base-ball "lftal van zijn school opmerkelijke pres taties en hij heeft zelfs een zomer lang in een team van semi-profes- sionals gespeeld. Geschiedenis zijn lieveling»» ak. Op school blonk Dwight uit in geschiedenis en wiskunde. Hij koesterde een zo grote belangstel ling voor geschiedenis, dat zpn leraren hem extra taken opgaven Zün belangstelling voor de levensbeschrüvingen van grote veldheren bracht hem er toe een militaire loopbaan te kiezen. Aan- vankelük wilde hü bü de marine, doch hü werd niet toegelaten tot de marine-zeevaartschool, omdat hü daarvoor te oud was. Daarom ging hij in 1911 studeren aan de militaire academie van West Point in de staat New York. Hü was toen 21 jaar. Tüdens zün studie was hü steeds ver boven de middelmaat en ook in de sport blonk hü uit en steeds heeft hü als middenspeler in het rugby team gespeeld tot hü een been brak. Nog voor het geheel genezen was, brak hü het opnieuw bij het paardrijden. Daarna legde hü zich toe op schermen, gymnas tiek en boksen. Pas toen hü ruim 35 jaar was, gaf hü die takken van sport op en beperkte zich tot golf, waarvan hü nog steeds een enthou siast liefhebber is. Dwight voltooide in Juni 1915 zün studie en als tweede luitenant bü de infanterie werd de jonge „Ike" ingedeeld bü het negentien de regiment te Fort Sam Houston in Texas. Daar ontmoette hij zijn vrouw, Mamie Doud, die toen 19 jaar was. Op 1 Juli 1916, de dag waarop hij eerste luitenant werd, traden zij in het huwelük. Toen Eisenhower de militaire academie verliet, was hü reeds 25 jaar. Hü besefte dat zijn leeftüd voor zün militaire loopbaan een handicap zou vormenen waar- lonel en de grote massa had eigen lijk nog nooit van hem gehoord. Velen van zün superieuren be schouwden hem echter als iemand, die het nog wel eens ver zou kun nen brengen. Op 28-jarige leeftijd, vlak vóór het einde van de eerste wereldoorlog, werd hü onderschei den met de Distinguished Service Medal voor zün buitengewone üver en administratieve bekwaamheid als commandant van een tank-op leidingskamp te Campcolt in Penn sylvania. Toen hü (tüdeüjk) tot luitenant kolonel was gepromoveerd, richtte hij een verzoek tot de autoriteiten bm uitgezonden te worden en met de troepen onder zün bevel aan de strijd deel te mogen nemen. Deze waren echter van oordeel dat zijn werk in het opleidingskamp in de Verenigde Staten even belangrijk was. Ike liet het er niet bij zitten en tenslotte werden zün pogingen met succes bekroond en werd hü naar Frankrijk gezonden. Hü be vond zich reeds aan boord van een troepentransportschip, toen op 11 November 1918 het bericht kwam dat er een wapenstilstand was ge- Aan Eisenhower zün door een veertiental landen ruim 40 onder scheidingen verleend, doch dit vormt geen beletsel bü zün bezoe ken aan Abilene de mensen, waar mee hü reeds lang bevriend is, tel kens weer op te zoeken en deze vriendschappelüke betrekkingen hebben onder zün lange afwezig heid niet geleden. Zijn stadgenoten zeggen dat hü de mensen nog even vlug herkent als vroeger en dat hu ervan houdt met zijn vrienden 's ochtends in het café van Joner's een praatje te maken. Dit cafe is de „sociëteit" van Abilene. In het huishouden van de Eisen howers gaat het ongedwongen toe en hier zwaait mevrouw Eisenho wer de scepter. De Eisenhowers hebben een zoon, John genaamd, die eveneens aan de militaire aca demie gestudeerd heeft en kapi tein in het Amerikaanse leger is. Hü is gehuwd en heeft een zoon, Dwight David jr, die op 31 Maart 1948 is geboren. Eisenhower zegt van zichzelf, dat hij een hartstochtelijk voor stander is van de Amerikaanse sa menleving, waarin iedereen gelijke kansen krijgt, ook al is met ieder een met evenveel aardse goederen gez6g6nd. Voorts hooft hij hot volste vertrouwen in Amerika's po sitie in de door dé oorlog zo zwaar beproefde wereld. Tijdens de zitting heeft de socialist Prof. Schmid de geal lieerden gewaarschuwd voor po- gingen om „langs een achter- Toen hij het presidentschap over probleem van de Duitse riolniïihia-universiteit aanvaard- £®^®pPning op te lossen. Hij Amerikaanse leger, hem bij zich en deelde hem het volgende mede: „U wordt naar Engeland overge plaatst om het bevel over onze di visies op het Europese strijdtoneel op U te nemen. Wanneer kunt II vertrekken?" Eisenhower stond perplex, doch zei zonder blikken of blozen„Morgenochtend". Opperbevelhebber van alle Geallieerde legers. In de daaropvolgende maanden voerde Eisenhower het bevel over de geallieerde strijdkrachten, die deelnamen aan de invasie van N.- Afrika, de operaties op Sicilië en in Italië en de landing in Norman- dië. Tevens leidde hij de veldtocht, die hem en zün troepen dwars dooi Europa voerde. Als opperbevelheb ber van de geallieerde strijdkrach ten was hij dank zü zün genialiteit, zün vooruitziende blik en zijn grote leidersgaven in staat een militair apparaat te organiseren, dat won- derbaarlük goed functionneerde en nauwkeurig volgens een Tevoren vastgesteld tüdschema opereerde, terwül hü bovendien conflicten tussen de troepen van de meer dan 10 verschillende nationaliteiten, waarover hij bevel voerde, wist te voorkomen. In Februari 1943 werd de Columbia-universiteit de, schreef hü aan een oudstrijder, dat hij als President van een grote en invloedrijke universiteit meer dan in welke andere functie ook in de gelegenheid zou zijn bij te dra gen tot het vormen van een juist oordeel over de vraagstukken, waarvoor onze democratie zich ge plaatst ziet. Hij voegde er aan toe, dat hij zich buiten het partijkrakeel had gehouden, omdat hij hoopte de rest van zün leven te mogen be steden aan het prediken en onder- wijzen van de Ainerikaanse levens- stijl en levenswijze. „Onder die term versta ik de strijd voor de idee van de vrüheid en de waardig heid van de mens, het trouw blij ven aan het systeem van particu lier initiatief en het besef dat een positief programma voor steun aan de vrijheid zowel in de Verenigde Staten als in het buitenland van essentieel belang is voor ons toe komstig welzün." doelde daarmee op de 60.000 man Duitse dienstgroepen, die volgens hem in de laatste tijd merk waardige contracten hebben moe ten tekenen, die hen tot gehoor zaamheid aan de geallieerden verplichten. Schmid bestreed de vrijwilligheid van zulke contrac ten, daar de betrokkenen zich verplicht voelen te tekenen om hun werkkring niet te verliezen. De Bondsdag besloot op socia listisch voorstel aan de Hoge Commissie te vragen geen woon ruimte in beslag te nemen voor de nieuwe troepen. Op vele plaatsen heeft de verwachting dat de geallieerden weer kazer nes in gebruik zullen nemen, die tot woningen en werkplaatsen zijn verbouwd, onrust verwekt. Volgens de Minister van Fi nanciën Schaffer, is deze vrees sterk overdreven. De Britse Hoge Commissaris heeft reeds medegedeeld, dat in de Britse zone geen woonruimte zal wor den gevorderd. De Bondsdag heeft de regering voorts gevraagd te trachten het verbod van samenwoning van Duitse en geallieerde gezinnen te doen opheffen en dat in het alge meen zal worden onderzocht, of de geallieerden niet te veel woon ruimte bezet houden. De woordvoerder der socialis tische partij, die het voorstel ver dedigde, zeide het onbegrijpelijk te achten, dat de geallieerden niet „met ons" onder één dak willen wonen, terwijl zij toch tezamen „met ons" de democratie willen verdedigen. Ook de in West-Duitsland toe genomen critiek op het peil der bezettingskosten heeft in de Bondsdag weerklank gevonden. r j I voorKumtii. h» -w* tand was ge- h„ tot generaal in algemene dienst sloten. In de eerste wereldoorlog 1 bevor[]erd en in December 1944 tot do VórPIlHrdp i_ A wirteïbooncn is hij nimmer buiten de Verenigde Staten geweest. „Ike" zet zijn studie voort. Na 1918 bleef Eisenhower doch thans met de rang van ma joor (de rang die hü 16 jaar lang zou houden) commandant van tank-troepen in verschillende Ame rikaanse garnizoenssteden en leger kampen. Daarnaast verwaarloos de hü echter zün studiën niet en indien hü nog voor toelating in aanmerking kwam, bezocht hü practisch elke opleidingsschool, waar aan afgestudeerden van de militaire academie onderricht werd gegeven. Hij bezocht de infanterie- tankschool en onderscheidde zich bü het eindexamen van de middel bare krijgsschool te Washington D.C., terwül hü ook nog aan de in dustriële middelbare school van het leger studeerde. Later hielp Ike onder generaal Douglas MacArthur bü het opstel len van de plannen voor gecentra liseerde bevelvoering over alle luchtstrijdkrachten Hoewel hü altüd tank-deskun dige was geweest, werd hü enthou siast voor het luchtwapen en hij maakte een grondige studie van de luchtvaart. Hü was reeds 47 jaar, toen hü zün vliegbrevet haalde. Tezamen met MacArthur werkte hij een strategie uit, die jaren later zou worden toegepast bij de Japanse aanvallen op Corregidor en Bataan. Vijf dagen na de Japanse aanval op Pearl Harbour, op 7 Dec. 1941, ontbood het Ministerie van Oorlog Eisenhower te Washington, waar hü belast werd met de leiding van de afdeling oorlogsplannen (welke afdeling later de afdeling voor operatieplannen genoemd zou wor den) van de generale staf van het Ministerie van Oorlog. Eisenhower, ilie intussen generaal-majoor was geworden, bleef een half jaar in Washington, in welke tijd hü alleen een korte inspectiereis naar Enge land maakte. Op zekere dag in Juni 1942 riep Generaal George C. Marshall, de chef van staf van het generaal van het Amerikaanse leger. Na de capitulatie van Duits land op 7 Mei 1945 werd hü com mandant van het Amerikaanse be zettingsleger in Duitsland en in November chef-staf van het Ame rikaanse leger en keerde hü naar de Verenigde Staten terug. Begin 1948 legde hü deze functie neer om President van de Colum bia Universiteit te worden. Zün be noeming was in de Verenigde Sta ten zonder precedent. Hij was de eerste Amerikaanse generaal, die belast werd met de leiding van een universiteit van dit formaat. In deze leidende functie in de acade mische wereld kwam hem de ken nis die hü grotendeels aan Ame rikaanse krijgsscholen had verwor ven, goed te pas. Op 19 Dec. 1950 werd Eisenho wer op verzoek van de Atlantische Raad door President Truman be noemd tot opperbevelhebber van de geallieerde strijdkrachten in Europa. Toen hü zijn benoeming aannam, verklaarde hij dat de nieuwe functie uitsluitend was ge creëerd om de vrede te bewaren en dat er geen oorlogszuchtige be doelingen achter staken. Eisen hower is een uitstekend redenaar. Zijn optreden maakt indruk en is uiterst hartelijk: zijn vriendelüke aard, zün oprechtheid en zijn af keer van bureaucratische formali teiten wekken vertrouwen en be vorderen het wederzüds begrip. „Zeg maar „Ike". Eisenhower dankt zijn populari teit voor een groot deel aan zun bescheidenheid. Zün snelle promo tie in de oorlogsjaren heeft niet de minste verandering in zijn opvat tingen en manier van optreden ge bracht. Hü is heel eenvoudig in zün optreden. Toen hü reeds chef van de staf van het leger was, zei- de hij eens dat hü hoopte dat men niet zou vergeten in de cantines voor beter eten te zorgen. Toen een journalist hem vroeg, hoe hü aangesproken wilde worden, ant woordde hü dat hü het liefst Ike werd genoemd. in het ziekenhuis werd opgeno- men- De bevolking van dessa s in het Margasariscfhe is de laatste tijd enkele malen door benden van de Darul Islam bezocht en moest le vensmiddelen en contanten af- Intussen zet de Apri in dit ge bied haar zuiveringsacties voort. WRAAK. Na de moord op het echtpaar Van Wel in het Ban.juwangische op 16 Januari, waardoor het aan tal slachtoffers van moordaan slagen in Oost-Java sedert het begin van het jaar tot vier is ge stegen, komt thans het bericht, dat de militaire instellingen in de residenties Besuki, Malang en Su- rabaja hulp aan de burgerlijke in stanties zal verlenen bij het her stellen van de orde en rust en het bestrijden van de misdaad. Het aantal om het leven gebrach te planters in de provincie Oost- Java sedert 1 Januari 1950 be draagt thans 19. Van de zijde van het Hoge Commissariaat is het bericht van het Indonesische persbureau .Antara" tegengesproken, vol gens hetwelk de Commissaris van de Kroon te Surabaja, de heer Van der Zwaai, zou hebben verklaard, dat de planters in het Besukische zou zyn aangezegd per 18 Januari de ondernemingen te verlaten, indien de Indonesi sche regering zou nalaten maat regelen tegen de moordenaars van het echtpaar Van Wel te nemen. BEVOLKING IN ANGST. LEEFT Het hoofd van de politie in Oost-Java deelde mede, dat er thans in de Oosthoek uitgestrek te gebieden zijn, waar het be stuur met meer in staat is, zijn taak uit te oefenen. De bestuurs instellingen aldaar zijn totaal ontwricht, terwijl de bevolking voortdurend in angst leeft. Het plan bestaat, grootscheep se zuiveringsacties door de politie in samenwerking met het leger tegen de benden te ondernemen. De nieuwe resident van Besuki heeft op een bijeenkomst te Bon- dowoso inzake de onveiligheid in zijn gebied verklaard: „Laten wij zorgen, dat de residentie niet busuk (verrot), maar besuki i ge lukkig en welvarend) wordt." Vice-Min.-President Hamen,g- ku Buwono verblijft thans te Su rabaja, vanwaar hij een bezoek aan de opleidingskampen van de APRI Indonesische strijdkrach ten) te Probolinggo op Madura zal brengen. Over de toestand in Midden- Java bericht de correspondent van Aneta te Semarang, dat de onveiligheid zich concentreert rond de steden Semarang, Djogja en Pekalongan. In de omgeving van Brebes treedt de „Darul Is lam" nog steeds op. In Semarang tracht men de toestand te verbe teren door versterking van de militaire politie. BRANDSTICHTING EN MOORD. Dezer dagen verscheen in de dessa Kalibuiking (Tegal) een bende van de Darul Islam van on geveer 200 man, die 8 woonhuizen in brand stak terwijl 2 personen, een ex-K-N.I.L.-militair en een dessa-schrijver werden ontvoerd. De dessa-schrijver wist later te ontvluchten, doch liep hierbij een ernstige schotwond op, zodat hij In verband met de beschieting van een autobus op de weg naar Porong, ter hoogte van Plosc, waarbij 3 passagiers werden ge wond, riep 't onderdistrictshoofd van Tulangan een vergadering van kamponghoofden bijeen. Hij zette uiteen hoe in voorkomende geval len. gehandeld moest worden. Nauwelijks waren de kampong hoofden naar huis teruggekeerd, of leden van de gewapende groep drongen het huis van het onder- j districtshoofd binnen en losten 'n 1 schot op hem. Hij werd in de mond getroffen en was op slag dood. De Bondsdag sprak zijn afkeu ring uit over het verbod vat enkele bladen, die het thema der bezettingskosten in „populaire'" vorm hadden aangesneden. Daar toe behoort 't Hamburgse week blad „Stern", dat in een artikel Hopla, wij leven op bezettings kosten", allerlei critiek had ge leverd op het hoge levenspeil, dat geallieerde beambten zich op kos ten van de Duitsers veroorloven. De socialistische Frau Mey« riep uit: „Wij hebben de geaF lieerden verwacht als bevrijders, doch zij zijn gekomen als over winnaars en zij hebben tot dusver hun overwinnaarsmentaliteit nog niet opgegeven". De liberale af gevaardigde Euler sprak van groteske verspilling door de be zetting." De socialist Schmid noemde het „een sluwe overheve- ling van de defensiekosten, w&iv neer de Belgen een regiment verplaatsen van Luik naar Aken of de Fransen een van Elzas naar Baden". Iedere werkende Duitser moest volgens Schmid twee e* een halve maand per jaar werker voor bezettingskosten. Minister Schaffer noemde de kosten „hoogst onplezierig" e» neende, dat zij niet in verhouding staan tot de veiligheid, die de bezetting aan Duitsland biedt De kosten moesten volgens hem voortaan minder aan het admini stratieve apparaat dan wel aan het militaire worden besteed. De regering zal voorstellen toi de Hoge Commissie richten teneinde de bezettingskosten geleidelijk te hervormen. De bezettingskosten hebben toi dusver ruim vier milliard mark per jaar bedragen, het derde deel der begroting. Van Amerikaanse zyde is op gemerkt, dat de Amerikaanse bezetting tot 1 Januari 1,66 mil liard mark directe hulp aar, Duitsland heeft gegeven, terwijl zij in haar zone slechts 10,3 mil liard mark aan bezettingskosten heeft gevorderd. Een groot aan tal branches van de bezetting en ook de steun aan Berlijn werden geheel uit Amerikaanse middelen betaald. De socialist Schmid moest de Bondsdag dan ook toegeven: ,,AIs de geallieerden ons niet hadden bezet, zouden we allen al lang verhongerd zijn, voor zover we elkaar niet hadden uitge moord". Een nieuw Brits vliegkampschip, de „Eagle", van dezelfde 36.800 ton klasse als de „Ark Royal", zal de volgende week op de Bel fast scheepswerven klaar komeD en naar Liverpool vertrekken. Uw verkoudheid van neus, keel of borst weg met President Truman verklaarde op zijn persconferentie dat de Ver. Staten er krachtig bij de Ver. Na ties op aan zullen dringen dat hef communistische China ais aanval ler in Korea zal worden gebrand merkt. Truman had «vet Acheson over leg gepleegd, voordat deze Woens dag verklaarde, dat de tegenvoor stellen van Peking voor de Ver. Staten onaanvaardbaar zijn. „Ik heb deze verklaring volledig goedgekeurd", aldus de President. door p. DE VRIES. 48) Nadruk verboden. Toen zijn horloge kwart over vier wees, werd hij dubbel waak zaam. De lucht was weer geheel betrokken en het was aardedon ker. Hij kon zelfs de zee niet meer onderscheiden. Nu, hoe donkerder het was, des te beter zou men aan boord het licht van zijn zaklamp kunnen zien. De minuten kropen voorbij- Het werd tien minuten voor half vijf, het werd vijf minuten voor -half vijfHet werd half vijf. Nu zou ieder ogenblik het signaal kunnen komen. Met zün mond wijd open, doodstil, stond Kees naar zee te kijken en te luiste ren. Maar er kwam geen sig naal van de Snow-flake". Alles bleef stil en rustig. Slechts het ruisen van de zee en het geluid van de vroege ochtendwind door de takken van de bomen achter Een ogenblik was hij van plan hem verbrak de stilte. Verder om toch maar de afgesproken hoorde hü niets. lichtsignalen te geven, maar vrij- Vijf over half vijftien over wel onmiddellijk verwierp hij dit. half vijf. Aan de andere kant van het eiland zou weldra de zon opkomen. Wat drommel, als men nu niet spoedig een seintje gaf, brak het daglicht door en zou men niet meer op tijd in de baai kunnen komen. Hü begreep er niets meer van. De enige mo gelijkheid was, dat men niet meer op tijd bij de boot had kunnen komen en zodoende tijdverlies had. Want de veronderstelling van Whiteheaven, dat de ma troos de lichtsignalen wel zou begrijpen en naar hen toe zou roeien, sloeg Kees niet hoog aan. Matrozen waren in de regel niet zo intelligent. Kwart voor vijf.tien voor vijf Langzaam kwam er een licht schijnsel door de nacht heen. Kees' zenuwen waren tot het uiterste gespannen, maar hoe hü ook luisterde, hij hoorde niets, wat ook maar enigszins kon lij ken op het afgesproken signaal. De afspraak was, dat hij zou wachten op een korte stoot op de fluit. En die was niet geko men. Er was dus iets niet in orde. Allerlei gedachten dwarrelden in zijn brein door elkaar. Stel je voor, dat de beide mannen op hun tocht naar de boot overval len waren door eilandbewoners. Want wie weet, waren die 5000 mensen al lang weer terug op Saint George. Of dat de bewuste personen ontdekt hadden dat er een kleine invasie had plaats ge had. Je wist immers niets van de toestand op dit eiland. Gelëidelük aan brak de dag door. Mistroostig stak Kees de zaklamp, die hij nu al zeker an derhalf uur in zün hand had ge houden, in een der zakken. Die was niet meer nodig. Weldra zou hü de „Snow-flake" zelf kunnen zien. Misschien was Whiteheaven wel van plan veranderd en zou men bij daglicht de baai inva ren. Of had Bream bezwaren te gen de nachtelijke tocht. Die was toch zo zuinig op het jacht. Onafgebroken tuurde Kees naar zee. Hij was nu een eindje verder gegaan; zodat 'hij het volle zicht had op de openzee. Er hing een lichte ochtendnevel over het water, die echter wel spoedig zou optrekken, zodra de zon wat ster ker werd. Kees keek op zyn horloge: half zes. Hij zag nu de weerschijn van de zon reeds in het zeewater. De nevel trok ineens weg. Ge spannen keek hij naar het witte jacht en op een gegeven ogenblik kon hij een kreet van teleurstel ling niet onderdrukken. Want zo ver zijn oog reikte, was er niets te zien van iets, wat ook maar enigszins op de Snow-flake leek. Ongetwijfeld was het jacht weggevaren. In .ieder geval, hij zag voor zich niets dan water en lucht. De „Snow-flake" was ver dwenen. XXIV. „Nou breekt m'n klomp," mom pelde Kees, die er niets van be greep. Automatisch diepte hij uit een zijner zakken een pakje sigaretten op en stak er een op. Wat kan daar nu de oorzaak van zijn. dacht hij. Na een poosje drong even het koddige van de situatie tot hem door. „Daar sta je nu Kees," zei hij tot zichzelf, „moederziel al leen op een verlaten eiland, meer dan twintigduizend kilometer van huis. Met een beetje eten, hoog stens genoeg voor een paar da gen, bij je. Als een moderne Ro binson Crusoë. En wie weet, hui zen er hier nog een aantal ongure lieden, die niet erg gesticht zul len zijn over je aanwezigheid, Keesje. Het zal dus zaak zijn, aangenomen, dat je niet alleen bent op Saint George, om terdege uit te kijken." Meteen draaide hij zich om en keek het land in. De strook strand was misschien vijftig me ter breed. En verderop was bos. Nog verder enkele bergen, ook al dicht begroeid. (Wordt vervolgd.) De Amerikaanse Regering zal zo snel mogelijk een controle op de lonen en prijzen invoeren. De President verklaarde verder in te stemmen met 't voornemen der Democratische Senaatsfractie om het zenden van Amerikaanse troepen naar Europa door de Se naat te doen goedkeuren. Truman herhaalde echter, dat er niet de minste twijfel aan bestaat dat hij met of zonder toestemming van het Congres, het recht heeft de Amerikaanse troepen naar elk ge deelte der wereld te zenden. „Doch", aldus voegde de Pre sident er aan toe, „ik zou het op prijs stellen, indien het Congres mijn handelwijze onderschrijft". Op een vraag of de Ver. Staten overwogen steun te verlanen aan een actie der Chinese Nationalisti sche troepen op Formosa tegen de communisten op het vasteland, kon Truman geen commentaar ge~ LIJK VERMISTE VERZEKE KINGSAGENT GEVONDEN. Donderdag is uit de Vliet bü de remise aan de Delftse weg onder de gemeente Rijswijk het lijk op gehaald van dê verzekeringsagent J. B. B. werd sinds 6 December 1950 vermist. Op het lijk werden pa pieren en geld gevonden. Men vermoedt dat B. uit onbekend heid met de weg, te water is ge raakt. Het rijwiel dat hij bü zich had is niet gevonden. NOG STEEDS PSEUDO-VOGELPEST. Bü de pluimveehouder R. Brum, te Den lip zijn 120 kippen aange tast door vogelpest. De dieren zijn in de destructor te Purmerend vernietigd.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1951 | | pagina 5