Een Terneuzenaar
in Canada
AAiE
Atoombunkers onder
elk Parkeerterrein in New York
Karei de Koeijer vertelt
Verstandige mensen wensen een compromis
Bertha Hertogh is thuis
Radiotoespraak van Dewey
TWEEDE BLAD
Zaterdag 16 December 1950
7e Jaargang No. 1606
Onze oud-stadgenoot Karei de Koeijer, die in April
van dit jaar voor de tweede maal in zijn leven naar
Canada emigreerde, heeft ons vóór zijn vertrek de
toezegging gedaan, dat hij zijn belevenissen en zijn
ervaringen in dat reusachtige land op papier zal
zetten. Hij hoopt met zijn beschouwingen velen, die
met emigratieplannen rondlopen, van dienst te zijn.
Wij geven dan hierbij het woord aan De Koeijer,
die zich in zijn eerste bijdrage als een vlot verteller
en een scherp opmerker aandient.
Gebedsdag voor de
vrede
Het begint héél langzaam tot de openbare mening
in Amerika door te dringen, dat de politiek der Ver.
Staten ten opzichte van het Verre Oosten één aan
eenschakeling van fouten is geweest. Men ziet blijk
baar in, dat het dwaasheid was Tsjang Kaj Sjek
zolang de hand boven het hoofd te houden en dat
het evenzeer een misrekening was te denken, dat
men enig probleem in het Verre Oosten zou kunnen
oplossen zonder China te erkennen en in de Ver.
Naties toe te laten. Verder komt men ook geleide
lijk tot het besef, dat er een compromis moet worden
bereikt en dat er iets of zelfs veel zal moeten worden
toegegeven, tenzij men de consequenties van een
derde wereldoorlog zal willen aanvaarden. En daar
schrikt gelukkig iedereen voor terug.
DRUKTE EN GESCHENKEN IN
BERGEN OP ZOOM.
„Slamat datang di roemah" stond onder het
„Welkom" op de erepoort, die de buren vóór de
woning van de familie Hertogh aan het Emmaplein
te Bergen op Zoom hadden opgesteld en waarop
verder het Nederlandse en het Bergen op Zoomse
wapen waren aangebracht.
Belangstelling voor Bertha
in Engelse Pers
„The Spectator" over de
moeilijkheden te Singapore
Op expeditie naar
Nieüw-Guinea
Zuid-Afrikaans uranium naar
Engeland en de Ver. Siatan
Mr.
Hoge
Van Heuven Goedhart
Commissaris der V. NL
Nieuwe sigarettenaansteker.
Het verlaten Eiland
Bertha Hertogh-comité opgericht
Kans op oorlog één op vijltig
DE VRIJE ZEEUW
„Op de derde April 1950 lichtte oordeel te vellen over districten,
de „Volendam" 's middags om 5 waar ik nooit geweest ben. De
uur het anker. De grote eis was door mij te verstrekken gegevens
begonnenBij Hoek van Hol- bepalen zich dan ook tot die dis-
land bracht de sleepboot „Go- j tricten, waar ik de toestanden en
eens onder de loupe
liath" van L. Smit Co ons nog
een laatste groet. Het dek stond
vol zwaaiende en hoera-roepende
passagiers, waarvan er velen een
paar natte voeten zullen hebben
gehaald, want de sleepboot ging
heftig te keer en kreeg veel wa
ter over.
Na nog een voorspoedige reis
arriveerden wij op de 12e April
in de late avond te Halifax.
Op de kade stond een groepje
Hollanders om de aankomenden
te verwelkomen. Zij hieven zo
waar het Wilhelmus aan, dat aan
boord door zeer velen werd mee
gezongen.
Persvertegenwoordigers be
klommen de Volendam" en vroe
gen ons uit over duizend en één
kwesties.
Om half één 's nachts stond ik
nog allerlei vragen te beantwoor
den
Tal van autoriteiten spraken de
immigranten door de scheeps-
radio toe.
De Nederlandse ambassadeur
was verhinderd voor de micro
foon te verschijnen en liet zich
vertegenwoordigen (echt Neder
lands
's Anderen morgens om half 10
begon de ontscheping. De ont
vangst aan de was was meer dan
hartelijk. Bij het betreden van de
grote immigratieloods bracht
men ons eerst van al naar een
stand, waar de dames en heren
rokers ieder twee doosjes siga
retten kregen aangeboden en
waar de niet-rokers enige versna
peringen in ontvangst mochten
nemen.
De passen-contröle geschiedde
uiterst soepel. Men bleek er over
volledige dossiers van elke immi
grant te beschikken.
Bij deze eerste controle wreek
te zich echter het gebrek aan be
kwame tolken, waardoor alles
veel te lang duurde. Alle leden
van de bemanning, die voldoende
Engels spraken, moesten dienst
doen als tolk
In de immigratie-hal was ook
het Canadese Rode Kruis aan
wezig. De dames zorgden voor
gratis koffie en thee en dienden
zelfs biscuits rond.
In de kinderkamer konden de
vele wachtenden hun kroost in
bewaring geven en het moet ge
zegd, ér werd daar voortreffelijk
voor de kinderen gezorgd.
Geestelijke en sociale hulp ont
brak natuurlijk evenmin.
De geestelijke verzorging was
trouwens aan boord ook goed ge
weest, zowel voor Katholieken als
Protestanten.
Nadat ik voor mijn vrouw en
kinderen een rustplaats had ge
vonden, heb ik aan de douane
mijn diensten als tolk aangebo
den, hetgeen maar al te gaarne
werd aanvaard. Ik kon het ge
sukkel niet langer aanzien
Het spijt mij te moeten zeggen,
dat sommige immigranten nu en
dan van een verbazingwekkende
kortzichtigheid blijk geven en
zich gedragen als een stelletje
domme eenden. Ik was werkelijk
blij, dat de douanen hun onbil
lijke praatjes en onrechtvaardige
klachten niet konden verstaan.
Al met al heb ik een kleine 400
mensen kunnen helpen en kon ik
optreden als een nuttige schakel
tussen de immigranten en de Ca
nadese douane. En wanneer zich
al eens gevallen van misverstand
of onredelijkheid voordeden, dan
lag dat de eerlijkheid gebiedt
mij d° waarhe'd te z"""pti
meestal aan de zijde van de immi
grant.
Wij werden zonder uitzonde
ring soepel en uiterst billijk be
handeld. Mijn pogingen om dat
de mensen duidelijk te maken,
werden niet steeds naar waarde
geschat. Verscheidene dagen ach
tereen was ik nauwelijks in staat
te spreken, zo schor was ik ge
worden door het urenlang roepen
en schreeuwen
gevmg
nemen.
Englehart is een flink dorp, dat
zich door de rotsachtige omstre
ken in zijn ontwikkeling tot land-
bouwdorp ziet belemmerd.
Toch bezit het toekomst, daar
in de onmiddellijke nabijheid een
rijke steenkoolader is ontdekt, die
in de a.s. zomer in exploitatie zou
molden genomen.
Earlton: een klein landelijk
dorpje aan rijksverkeersweg no.
11 met zeer vruchtbare omgeving,
waar de White River doorheen
stroomt. Men vindt hier tal van
grote zuivelbedrijven.
New-Lisheard is een prachtig
Bij guur weer en
huishoudelijk werk
lor Uw handen
De Generale Synode der Ned.
Herv. Kerkheeft aan het verzoek
van de commissie „Nationale
Herdenking" voldaan om deel te
nemen aan eën algemene gebeds
dag voor de vrede op Zondag 24
December a.s.
Zij heeft daartoe alle gemeen
ten opgeroepen om die Zondag
speciaal voor het behoud van de
uitgegroeid dorp, gelegen aan een bidden.
der duizenden kleinere meren. I j boodschap tot de kerke-
Het biedt een schitterende ge-l raad ye& het Mod£ramen van de
legenheid tot zwemmen, roeien,
Synode o.a.: „Nu gaan wij het
de gewassen met eigen ogen heb
aanschouwd.
Wat nu dat goedkope land rond
Charlton betreft, wil ik erop wij
zen, dat men daar veel oude boe
ren vindt, die hun bedrijf aan
houden om de doodeenvoudige
reden, dat er niemand is om het
over te nemen.
De jongere generatie zoekt het
blijkbaar meer in de industrie en
vertoont een regelmatige trek
naar de steden.
In 1922 heeft een geweldige
bosbrand een strook van 40 mijl
totaal verwoest. Dit lot trof ook
Charlton, waar slechts één wo
ning overbleef. Het dorp telde
toen ruim 3000 inwoners; thans,
na 28 jaar, wonen er precies 170
mensen.
Er is na die brand heus nog ge
noeg bos overgebleven, maar er
ger was, dat een kostbare humus-
laag van de oppervlakte van het
vruchtbare land wegschroeide.
Jaren heeft het geduurd, eer de
grond zijn rijke vruchtbaarheid
terugkreeg, hetgeen veel inspan
nende arbeid heeft gekost.
De bedrijven zijn er in hoofd
zaak gemengd. De betrekkelijk
korte zomer in aanmerking ge
nomen, is dat ook de beste ma
nier om een bedrijf rendabel te
maken.
Van Charlton naar het zuiden
gaand, komen we eerst door
Englehart, Earlton, New-Lis
heard, Hailyburg en Cobalt. Wij
willen deze plaatsen en hun om-
renbTamU-a de renpa^en ver ^rs^st^oet het komt
uit de omtrek worden aange
voerd. Het land is hier al iets
duurder dan in Englehart en
Charlton.
Van de landbouwproducten noe
men wij in de eerste plaats tarwe.
Daarnaast ook gerst en haver,
echter uitsluitend zomergraan.
Men zaait er geen wintergraan,
daar er een te groot gevaar be
staat, dat het onder de sneeuw
zou stikken. Er valt in dit dis
trict een zeer dikke laag sneeuw,
die lang blijft liggen.
Verder verbouwt men op som
mige bedrijven ook nog wat aard
appelen, die van hoge kwaliteit
zijn.
Overigens ziet men er gras,
gras en nog eens gras. Het beste
graszaad uit de hele provincie
wordt hier geteeld.
Tussen Hailyburg en Cobalt,
twee dorpjes zonder landbouwbe-
tekenis, treffen ons tot ver in het
achterland de kale rotsen. Langs
de hoofdweg groeien hier duizen
den prachtige varens.
Cobalt is een flink dorp, maar
het is er slordig en vuil. Er valt
aan het hele dorp geen vorm te
bespeuren. De huizen liggen kris
kras tegen de heuvelhellingen
aangesmeten. Enige rijke zilver
mijnen treft men hier aan, maar
overigens is het alles rots wat de
klok slaat. Als zilvercentrum van
Ontario moge Cobalt belangrijk
zijn, als landbouwdorp is het zon
der enige betekenis.
ons voor, dat wij inderdaad op de
Zondag daaraan voorafgaande
met alle kerken onze onrust en
onze schuld neer mogen leggen
in een ootmoedig gebed- Wij
beseffen diep, dat onder de men
sen geen vrede komt, wanneer
er geen vrede is tussen God en
ons. Het wonder van Kerst
feest is, dat Christus in de we
reld gekomen is, om ons de eigen
lijke vrede te schenken, welke
gelegen is in de verzoening van
God met ons
Uit de diepte mogen wij daar
om roepen tqt Hem, die de Vrede
vorst is, opdat door Zijn kracht
de boze machten van wantrou
wen en verderf overwonnen wor
den. Onze verlegenheid is toch
nog steeds Gods gelegenheid".
Zo werd aan Bertha in het Ma
leis een „welkom thuis" toege
roepen. Heel Bergen op Zoom
trok naar het Emmaplein en toen
het ogenblik naderde van de aan
komst van de langverwachte
dochter van de familie Hertogh,
waren vele duizenden in de om
geving van het Emmaplein sa
mengestroomd.
Toen om 11.38 de auto's arri
veerden, waarin Bertha en haar
moeder door papa en enige leden
van het comité van Schiphol wa
ren gehaald, klonk een oorver
dovend hoerageroep uit de me
nigte, die de afzetting had ver
broken en slechts met moeite op
enige afstand van de woning kon
worden gehouden. Schijnwerpers
stonden opgesteld voor een kleine
filmopname en de lampen van de
fotografen flitsen op het moment,
dat Bertha uit de auto sprong en
door haar zusje Corrie in de ar
men werd opgevangen om dan
springende tussen haar zusjes en
broertjes in de woning te ver
dwijnen. Het was slechts een kort
moment en weinigen hadden Ber
tha gezien. De duizenden bleven
Op de 15e April bereikte ik met
mijn gezin de plaats onzer be
stemming, Charlton in Noord-On-
tario. De wegen lagen hier nog
onder een dikke sneeuwlaag be
dolven. Toen een week of drie
later de dooi inviel, was alle
sneeuw ongelooflijk snel ver
dwenen.
Het land is in dit deel van On
tario over het algemeen zeer
vruchtbaar en goedkoop. Het
klinkt misschien vreemd, dat
vruchtbaar land goedkoop kan
zijn, maar alle dingen hebben een
oorzaak: het noorden van Onta
rio is buitengewoon dun bevolkt,
om niet te zeggen onderbevolkt.
Het is natuurlijk moeilijk een
opdringen en luide roepen. De
politie had de grootste moeite de
woning vrij te houden.
Bertha verscheen even vóór 12
uur tussen haar zusjes en broer
tjes voor het open raam van de
bovenverdieping, waar zij de
luide toejuichingen van het pu
bliek met een lach en een arm
zwaai beantwoordde.
In de loop van de dag werden
vele geschenken bezorgd: een
volledige wintergarderobe, japon-
stoffen, hoedjes, schoenen, onder-
kleding enz.
Vandaag zou het geschenk van
de buurt aan Bertha worden
overhandigd.
De meeste Engelse dagbladen
hadden Vrijdag op de voorpagina
foto's en verslagen van de aan
komst van Bertha Hertogh in Ne- dachte, dat het geschil vermeden
Het conservatieve weekblad
„The Spectator" schrijft, dat de
moeilijkheden in Singapore op
nieuw zouden kunnen beginnen
wanneer het beroep in de zaak-
Hertogh in Maart zal dienen,
Het blad schrijft, dat er niet
veel pogingen in het werk sche
nen te zijn gesteld om te voor
komen, dat de zaak van het Ne
derlandse meisje zou overslaan in
een strijd tussen Islam en Chris
tendom. In deze omstandigheden
was het onvermijdelijk, dat een
en ander een strijd werd tussen
regeerders en onderdanen. De
Spectator schrijft, dat men moei
lijk kan ontkomen aan de ge-
Zeven ondernemende jonge
Fransen, onder wie een verpleeg
ster, zijn uit Rome vertrokken
voor een expeditie door Nieuw-
Guinea. „Ónï doel is de binnen
landen van! Westelijk Nieuw-
Guinea te onderzoeken. Wij zijn
van plan dri£ jaar door te bren
gen in strekfen, waar nog nooit
een blanke i4 doorgedrongen", zo
deelde de 46-jarige Serge Gar
den, die vrrfeger verzekerings
agent was, ntede.
„Wij zuilen misschien wel wilde
stammen tegenkomen, bij wie we
niet erg welkom zullen zijn,
maar wij zijn niet bang". Gardon
zeide, dat qaen gedurende de
voettocht met zoveel mogelijk
mensen in contact wil komen om
hun levensomstandigheden te be
studeren.
Van Bari willen zij trachten
per schip naar Athene te komen,
vanwaar zij hun tocht zullen
voortzetten via Istanbul, Anka
ra, Afghanistan, New Delhi, Cal
cutta, Rangoon, Bangkok en Sin
gapore. Voordat men de binnen
landen van Nieuw-Guinea in
trekt, wil het gezelschap Suma
tra en Java bezoeken.
Uranium uit de Zuid-Afrikaanse
goudmijnen, welke behoren tot de
grootste tot nog toe bekende bron
nen in de wereld, zal op grond van
'n Driemogendheden-overeenkomst
ter beschikking van de Engelse en
Amerikaanse Regeringen worden
gesteld, aldus werd te Londen be
kend gemaakt.
Het ontwerpen en de bouw van
een fabriek, welke nodig is voor de
productie van deze belangrijke bron
voor atoomenergie, vinden voort
gang en worden behandeld als een
dringende aangelegenheid, zo werd
hieraan toegevoegd.
Wegens veiligheidsoverwegingen
zullen er over bepaalde delen van
het program geen inlichtingen ver
strekt worden.
Tenslotte werd verklaard, dat
Zuid-Afrika misschien een van de
belangrijkste uraniumproducenten
in de wereld zal worden. Twee der
grootste tot nog toe bekende pro
ducenten zijn de Belgische Congo
en Canada.
DE EERSTE ATOOMBUNKER.
Wat die consequenties zouden
betekenen, is niet te overzien. De
New Yorkers verbaasden zich
kortgeleden nog over een ontzag
lijk bouwterrein in het hart van
de stad, waar na verscheidene
weken werken niet meer voor de
dag kwam daneen parkeer
terrein. Maar de insiders wisten,
waarom hier ettelijke millioenen
dollars in gewapend beton waren
omgezet: de eerste atoombunker
van Amerika was gereed ge
komen!
General Clay, de vroegere Hoge
Commissaris over de Amerikaan
se zóne in Duitsland, heeft de lei
ding van de atoom-beveiliging in
de Staat New York op zich ge
nomen. Als zijn plannen ver
wezenlijkt zullen zijn, is er onder
elk parkeerterrein een atoom
schuilkelder. Generaal Clay staat
aan het hoofd van een vijf-en-
vijftig man sterke staf der lucht
bescherming. Het is moeilijk in
deze meest individualistische stad
ter wereld 40.000 man te vinden,
bereid om 's avonds vrijwillig bij
de luchtbescherming te werken
met geen ander vooruitzicht dan
onbezoldigd hulp-politieagent te
worden en de zekerheid te heb
ben, dat men New York, de meest
bedreigde plaats in de Ver. Sta
ten, bij het uitbarsten van een
oorlog in geen geval zal mogen
verlaten. Deze 40.000 dapperen
zullen in het district New York
de kern vormen van het thuis
front, dat ingeval van oorlog
even belangrijk zal blijken als de
slagvelden.
ATOOM-BOEMERANG.
Beter dan uit de redevoeringen
van hun ministers zien de Ameri
kanen door één enkele blik op de
landkaart, wat hun te wachten
staat, als het de Sow jets ooit zou
gelukken de atoom-oorlog over
de Atlantische Oceaan te bren
gen. In de* Noordoosthoek van
het land liggen alleen reeds tien
wereldsteden met gemiddeld
meer dan een millioen inwoners.
In totaal leven daar 65 millioen
mensen, waarvan er 25 millioen
in de grote steden wonen. Gene
raal Clay en zijn collega's van de
Amerikaanse luchtbescherming
in de 47_ andere staten zijn over
tuigd, dat al die millioenen alleen
maar beschermd kunnen worden,
als Amerika in letterlijke zin
„naar de kelder" zou gaan.
MOET AMERIKA ONDER
DE GROND KRUIPEN?
De plannen van de Nationale
Raad van Veiligheid vormen het
meest gigantische project, dat
ooit in de geschiedenis der Ver.
Staten werd ontworpen. De ver
antwoordelijke man voor de indu
striële mobilisatie, Stuart S. Sy
mington, die tevens voorzitter is
van de Nationale Raad, heeft
voor president Truman een be
groting opgemaakt: totaal hon
derd milliard dollar. Bovenaan op
die rekening staan de bedragen
voor het bouwen van ondergrond
se fabrieken. Evenals de Engels
man Lidell Hart staat Stuart S.
Symington op het standpunt, dat
Hitier de oorlog niet verloren zou
hebben, als de Duitse industrie
reeds vóór de oorlog „onder de
grond gebracht" zou zijn.
Tien en een half milliard zijn
uitgetrokken voor het bouwen
van vluchtelingen-kampen en
massa-kwartieren teneinde de
dakloze bevolking der grote ste
den onder te kunnen brengen.
Het opbreken van de steden cn
het decentraliseren van de indu
strie, voorzover ze niet onder de
grond te brengen is, houdt in
Amerika een heel leger van ste-
debouwkundigen bezig. In totaal
worden honderd steden als be
dreigd beschouwd. Alleen reeds
de nieuwe plannen op het gebied
van de watervoorziening en dt
kanalisatie zullen 9,5 milliard
eisen. En 8,5 milliard zullen de
ver buiten de steden liggende zie
kenhuizen moeten kosten.
Men rekent er mee, dat me»
het leven van alle inwoners niet
zal kunnen beschermen. Het is
geheel in de geest van de Ameri
kaanse opvattingen, dat er maat
regelen worden genomen 0175
elk geval de meest waarde olk
mensen te beveiligen. Alleen,
weet men niet precies, wie de
„meest waardevollen" zijn. De»
bezitters van de meeste dollars of
van de meeste kundigheden? De
verstandige mensen hopen intus
sen, dat Oost en West tot es»
compromis zullen komen, het
geen gelukkig nog geen utopie is
De Algemene Vergadering der
V. N. heeft de Nederlander Mr.
G. J. van Heuven Goedhart geko
zen tot Hoge Commissaris voor
vluchtelingenzaken.
Hij verkreeg 30 stemmen, de-
tegencandidaat, de Amerikaan
Donald Kingsley, 24 stemmen- Er
waren 5 onthoudingen.
De Commissaris zal aan vluel»,
telingen internationale bescher
ming verlenen in het kader der
V. N. en trachten permanente op
lossingen te vinden voor vluch
telingenproblemen in het alge.
meen.
Thomas Dewey, gouverneur van
New York en titulair hoofd" van
de Amerikaanse republikeinse
partij, heeft in een radiotoe
spraak ,,de mobilisatie van de
Amerikaanse hulpbronnen" ge
rist. Hij drong aan op het treffen
van de volgende maatregelen:
Registratie voor de nationale
dienst van alle Amerikaanse
mannen en vrouwen boven de 17-
jarige leeftijd;
het opbouwen van een leger
van 100 divisies met een twee
maal zo grote sterkte als die van
een Sowjet-divisie;
de versterking van de lucht
macht tot tenminste 80 groepen;
het uit de reserve nemen van
alle marinevaartuigen en het re
serveren van 24 procent van de
Amerikaanse productiecapaciteit
ten behoeve van de defensie.
Het wereldcommunisme, aldus
Dewey, voerde onder leiding van
de Sowjet-Unie een meedogen
loze oorlog tegen de gehele vrije
wereld. Slechts indien het optre
den der Verenigde Staten van
verstrekkende aard was, zou men
het Sow jet-getij kunnen keren.
In Braziië zijn op verschil
lende plaatsen twee Dakota's na
de start verongelukt. Vier perso
nen zijn omgekomen en drie ern
stig gewond.
Het hoofd van de burger
lijke verdediging van Californië
heeft alle burgers aangeraden tot
het bouwen van schuilkelders te
gen luchtgevaar van een bepaald
type dat 100 dollar kost.
Het observatorium te Faen-
za heeft een aardbeving van bui
tengewone kracht geregistreerd
op een afstand van ongeveer
10.000 km van Ital'ë. De aardbe
ving duurde ongeveer 2 uur.
Spanje, Duitsland, Joego-Slaviè
en Japan dienden ingeschakeld
te worden om te voqrkomen, dat
de wereld in handen van wilden
zou geraken.
Wij moeten, het stupide idee
laten varen, dat wij met Stalim
aan één tafel kunnen gaan zittert
om tot zaken te komen, terwijl
wij zwak zijn en hij sterk is.
Land na land had dit met Hitler'
geprobeerd en was verzwolgen
en hetzelfde deed zich thans bii
Stalin voor.
Men diende vriendschap met
de landen te sluiten, die aan onze
zijde willen strijden. In dat ge
val ben ik bereid hen als ge
allieerden te ontvangen, of ik het
met hun binnenlandse politiek
eens ben of niet, aldus Dewey.
Tito bijv. had 30 divisies en,
Frankrijk 22 en men meende te
weten, dat ook Duitsland en Ja
pan bereid waren te strijden. Er
diende een regeling te worde»
gevonden om hen in staat te stel
len deel te nemen aan de wereld-
strijd tegen hun oude vijanden.
Een sigarettenaansteker, dit
zonder vuursteentje werkt, ir
door een Britse firma vervaar
digd.
De aansteker is voorzien var
enige kleine batterijtjes en heefl
een pitje, gemaakt van asbest, dal
in een reservoir van benzine past.
Bij het uittrekken van de pit
springt een vonk over, waardoor
de pit begint te branden. De aan
steker die ongeveer twee minu
ten achtereen blijf branden en ge
schikt is zowel voor gebruik door
rokers als in het huishouden,
wordt door de fabrikant op de BrL
tish Industries Fair 1951 ver»
toond.
door
P. DE VRIES.
derland.
Te Djakarta is een Bertha Her
togh-comité opgericht, dat de
„echtgenoot" van Bertha, Adabi,
wil steunen bij zijn pogingen om
Bertha terug te krijgen, aldus
„Merdeka". Tot de oprichters be
hoort o.m. een oom van Bertha.
De Canadese Minister-Pres'dent
Louis St. Laurent heeft verklaard,
dat de wereld niet in een nieuwe
we-eidoorlog zal worden gestort.
Hij wees er op, dat de reus
achtige Verzekerings Maatschap
pij Lloyd's het risico op een al
gemene oorlog vóór September
1951 één op vijftig heeft gesteld
en hij zeide: ,,Ik ben even opti
mistisch als zij".
had kunnen worden.
De Britten, die thans het mees
te nadeel van de smaad hebben,
waren op geen enkele wijze direc
te partij in het geschil, dat Neder
landse en Maleise personen be
trof, aldus het blad, dat vervolgt:
Da» enige kwestie, waar het om
ging, was, waar het meisje moest
verblijven tot zij besloten had of
zij haar verdere leven in het Oos
ten of in het Westen zou door
brengen en dit was nauwelijks
een bloedvergieting waard. „Mis
schien is de meest onbevredigen
de kant van het gehele geval, dat
de beslissing van het hof niets
definitiefs bepaalt. De hele zaak
zaak zal waarschijnlijk in Maart
weer dienen in beroep en dan
zullen de moeilijkheden opnieuw
beginnen, tenzij energieke maat
regelen ter voorkoming worden
genomen.
„Het arme meisje Hertogh is
op weg evenveel hinder te veroor
zaken als Helena van Troje", al
dus de Spectator.
21)
(Nadruk verboden)
„O nee," antwoordde ze luch
tig, alsof dat van geen betekenis
was. „Ik heb nu een baan bij een
der grote dagbladen. En daarvoor
zal ik ook de reis naar de Salo-
mons-eilanden verslaan. Alleer
niemand wil van te voren de reis
financieren, zie je? Dat is belab
berd. Ze zeggen allemaal: We re
kenen wel af, als U terug bent.
Zelfs geen voorschot krijg ik. Ba;
al die bollebozen in de kranten
wereld zitten op hun geldzak en
je krijgt geen cent los. Soms be
kruipt je wel eens de zin, om de
hele boel er maar bij neer te
gooien."
„Dat laatste kan ik je advise
ren" zei Kees op droge toon. „Wat
zou je er van zeggen, als ik je
een baantje bezorgde op het kan
toor van mijn vader?"
Ze keek hem verontwaardigd
aan. „Zeg eens, ik ben niet om
werk verlegen, hoor! In de jour
nalistiek kan ik altijd nog wel
mijn kostje opscharrelen. Geld
moet ik hebben. Om de reis te be
talen. Zeg, als je toch helpen wilt,
misschien kun je je vader warm
maken voor mijn plan.
Hij keek haar verschrikt aan.
„Voor welk plan?"
„Doe niet zo achterlijk," ant
woordde ze ongeduldig. „Je be
grijpt drommels goed, wat ik be
doel. Zou ik bij de Bank niet een
lening kunnen sluiten?"
Hij schudde zijn hoofd en keek
haar olijk aan. „Weet, je, Bank
directeuren hebben dit met kran
tenmagnaten gemeen, dat ze bei
den altijd erg op de geldzak zit
ten. Jammer hé?"
„Och, jammer.... ik kom toch
wel aan 't benodigde geld, reken
maar. Als ik eenmaal iets in mijn
hoofd gezet heb, gebeurt het ook.
Daar kun je van opaan."
„Ja, dat me.k ik. Je hebt dus
nog steeds het plan om ook naar
dat eiland te gaan?"
Ze knikte vastberaden. „Ja
jongeman. Daar krijg je me niet
van af."
„Wat zegt je vriendin van dit
dwaze plan?"
„O, dieBep is een heel aar-
d;g kind, maar er zit geen initia
tief in. Als die maar kaartjes kan
geven en geld kan incasseren
voor de spoorwegen, is ze al te
vreden. Die heeft geen andere
ambities. Ik wil wat zien van de
wereld."
„Wel, kijk dan naar buiten.
Dan zie je al een heel stuk."
Ze legde haar sigaret neeT op
het asbakje en leunde op haar
ellebogen, terwijl ze hem ernstig
aankeek.
„Je wilt me dus nog steeds niet
meenemen?"
„Nee, kleine meid, dat is veel
te gevaarlijk voor je. Ik vind je
een verduveld aardig vrouwtje en
als ik terugkom uit Australië, dan
wil ik best de kennismaking met
je voortzetten, maar blijf jij maar
rustig in Apeldoorn op me wach
ten."
„Nou, dan zal ik op eigen houtje
moeten gaan," besloot ze fleg
matisch.
„Josien, luister nu eens, kleine
kattekop. Snap je dan nog niet,
dat dit niets is voor een vrouw?
Lieve help, hoe moet ik dat nu
aan je verstand brengen
Ik
Ze lachte en wuifde met haar
hand. „Houd er nu maar over op,
beste jongen, want ik heb je al
eerder gezegd, dat mijn besluit
vast staat. Ik ga er heen. Al zal
ik moeten gaan
„Op een ploffiets," vulde hij
aan.
„Bijvoorbeeld," lachte ze op
nieuw. „Maar gaan doe ik."
„Nu, we zuilen er maar niet
I langer over twisten. Apropos,
iets anders. Plannen voor van-
1 avond?"
„Och, plannenNu ik hier
1 toch niet meer aan de krant ver
bonden ben, kan ik vrij over mij»
avonden beschikken."
„Wel, zullen we dan vanavond
samen ergens heen gaan? Dan
sen? Of liever naar een stukje
muziek?"
„Nee, daar heb ik geen zin in.
Zeg maar, hoe laat en waar ik je
vanavond kan halen, dan gaan
wc wat toeren."
„Laten we het dan maar om
draaien. Ik kom je halen in mijn
vader's wagen. Dat spaart jou
benzine en olie."
Ze lachte weer. „Best," arit-
woordde ze. „Kom me dan om
zeven uur maar aan de Herten
laan halen.
Het werd een leuke avond. Ze
reden naar een stil gedeelte van
de Veluwe Kees had er geen
idee van, waar ze nu eigenlijk
precies waren en daar stajoten
ze uit. Kees deed de Chrysler op
slot en samen wandelden ze een
eindje het bos in.
„Niet te ver," waarschuwde
Josien. „Het wordt al donker en
als we de weg terug niet kunnen
vinden naar de wagen, wat dan?"
„Wel," zei hij opgeruimd, „dan
bivakkeren we vannacht maar in
het bos. Dat mag 'm niet hinde
ren. Heb je al vast een voor
proefje voor als je eenmaal op
Saint George bent."
(Wordt vervolgd,)
