Riskeert communistisch China een oorlog? VAL DA SINTERKLAAS OPNIEUW VERTELD Moskou opent nieuw offensief tegen Atlantisch Pact Stormen over het Zwin BIM IN ZWART-WIT-SYMPHONIE Het gevaar van een Sowjet-manoeuvre Frans défaitisme doet afbreuk aan Westers bolwerk Iets over kousen en schoenen Een historisch onderzoek van J. Gunter Stemmen uit de Belgische Pers TWEEDE BLAD Zaterdag 2 December 1950 7e Jaargang No. 1594 Het offensief van de UN O-troepen in N.Korea heeft door het tegenoffensief der communistische strijdkrachten een lelijk échec gelopen. Of de vijftig Chinese divisies, die over de grens klaar stonden om in geval van nood bij te springen, in de strijd zijn ge worpen is niet bekend. De communistische regering in Peking noemt de negen Chinese divisies, die in het dal van de Jaloe waren gelegerd, „Vrijwilligers Hieruit en uit het feit, dat de Chinezen in Korea Amerikaanse krijgsgevangenen hebben vrijgelaten, zou men kunnen opmaken, dat communistisch China toch een openlijk conflict met de Verenigde Naties niet zoekt. Aan de andere kant is echter duidelijk, dat commu nistisch China de strijd in Korea wenst te verlengen op het gevaar een Derde Wereldoorlog af. Neem een doos echte KEELPIJN Ernstig auto-ongeval te Roosendaal EEN DODE EN EEN ZWAAR C, EWONDE. De bekende Amerikaanse historicus en journalist Jake Gunter verbleef op doortocht naar Centraai- Azië een ogenblik in Nederland om zijn studie voort te zetten over Sinterklaas, die hij steeds gezien heeft als een der merkwaardigste Nederlandse figuren. Over de historische achtergrond van Sinterklaas spreekt hij in zijn boek „Zes Gestalten uit Europa, dat binnenkort te Niklausborough van de pers zal komen. Wij prijzen ons gelukkig de betrokken pas sage reeds thans met de toestemming van de schrij ver te kunnen afdrukken. Beter hard geblazen, dan de mond gebrand We meldden reeds, hoe bij de stormen van de laatste weken, ondanks de afdamming van het Zwin, het zeewater met geweld door een laagte, die allengs uitschuurde tot een ondiepe geul, het natuurreservaat binnendrong. Hierbij werd de grenspaal uitgerukt. Hij ligt daar nu zielig een meter onder water te wach ten op de komende gebeurtenissen. Het Kremlin loopt weer eens storm tegen het Atlantisch Pact. Het eerste grote offensief tegen dit bolwerk der vrije wereld werd in 't voorjaar van 1949 ontketend. Het had zowel een diplomatiek als een terroristisch karakter. Scherpe nota's van Moskou, in het bijzonder bedoeld voor de door de Sowjet-Unie meest bedreigde landen, moesten de candidaat-leden er van weerhouden, hun handtekening onder het ver drag te zetten. Kracht zetten de Russen aan hun woorden bij, door aan de Noordgrens van Noor wegen een aanzienlijk aantal troepen te concentreren. Het mocht niet baten op 4 April 1949 werd het pact in Washington getekend. DE VRIJE ZEEUW Wat noopt het er toe, dit enor- **e gevaar te riskeren? In de eerste plaats binnenland se moeilijkheden, waarvoor een uitlaat moet worden gevonden. Peking is te ver gegaan om zijn houding enkel en alleen nog aan interne spanningen te kunnen toeschrijven. Achter zijn inter ventie, zijn bruskeren van de V. N. moet meer schuilen. Het is ten koste van aanzienlijke risico's, utt op het scheppen van een ste vige basis voor onderhandelingen. Het nieuwe China is een trotse natie, die het moeilijk zal kunnen verkroppen zijn stem in het con- «ert der naties niet te kunnen la ten horen. Wenst het Formosa? Ongetwijfeld: Het nationalistisch regiem van Tsjiang Kai-Sjek, dat daar met welwillende hulp van de Ver. Sitaten in het zadel wordt gehouden, vormt een dolk op het hart van het Chinese vasteland. Wenst het de electrisehe centrales aan de Jaloe? Het kan nauwelijks anders. Toen de Russen in 1948 de stroom voor Zuid-Korea afsneden, betekende dat een zw"are slag voor de Repu bliek van Syngman. Natuurlijk vrezen de Chinezen eenzelfde slag voor Mandsjoerije, indien een niet vriendschappelijk gezinde mo gendheid de Jaloe zou controle ven. Mandsjoerije, welks indu striële en agrarische rijkdommen groter zijn dan die van de rest van Qhina, ligt de Chinezen buitenge woon na aan het hart. In zeker opzicht zal de Kore aanse oorlog de Chinezen bijzon der van pas gekomen zijn, omdat deze hun de mogelijkheid heeft gegeven een grote troepenmacht in Mandsjoerije te concentreren, zonder dat dit de Russen aanstoot kan geven. De Mandsjoerijse in dustrie is sinds de oorlog namelijk heel wat vaster aan de Oost-Sibe rische industrie gekoppeld dan de Chinezen aangenaam kan zijn. Wanneer een van deze veronder stellingen of alle tezamen juist zijn, is de situatie minder ernstig dan zij zich laat aanzien. Er is dan immers met de Chinezen te praten. Inderdaad hebben zij in hun gehele lange geschiedenis lie ver gemarcheerd dan gevochten. En aan de andere kant kunnen ook de Amerikanen geen oorlog wensen, die zij weliswaar kunnen winnen, maar die veel van hun krachten zou vergen, zonder dat zij daarmede een beslissende over winning op het communisme zou den bevechten. Er is nog een andere mogelijk heid die tot meer pessimisme aan leiding geeft. De houding van China 20U onverklaarbaar zijn, indien het zich niet verzekerd wist van de steun van de Sowjet- Unie. Alleen kan het geen oor log tegen de Ver. Staten, al of niet geholpen door de Ver. Naties, riskeren. De Sowjet-Unie is ech ter niet gewend, haar steun uit pure vriendschap te geven. Men kan zich indenken, dat het Mos- kou's bedoeling is Amerika in het Verre Oosten dermate te binden, dat het zijn aandacht niet meer n dezelfde mate aan Europa kan .v ij den. De daaraan verbonden gevaren kunnen niet woiden onderschat. De verkiezingen in Amerika, die an zienlijke winst voor de Repu blikeinen brachten, tonen aan, dat er in de Ver. Staten velen zijn, die oen krachtige Amerikaanse poli tiek in Azië belangrijker achten dan in Europa. Eén West-Europa echter is be langrijker dan honderd Korea's. Wanneer het communisme er in zou slagen zich van Korea, Indo- China en nog een flink stuk Azië meester te maken, zou dat een grout ongeluk zijn. Maar indien zulks met West- Europa gebeurde, ware dat een onherstelbare catastrophe. De in dustriële capaciteit van een toch betrekkelijk klein land als België is vele malen groter dan die van het reusachtige China. Had het Kremlin zeggenschap over 't W— Europese oorlogspotentieel, dan zon het over enige jaren wellicht met kans op succes een greep naar de wereldmacht kunnen doen. De Amerikaanse Regering ziet dat volkomen in. Men zou echter ge ruster zijn, indien men wist, dat deze overtuiging ook gemeengoed van de gehele Amerikaanse natie was. (Adv.) PASTILLES Kort na iet middernachtelijk uur is gisteren te Roosendaal een kleine l-persoons D.K.W. auto met linnen kap op een stilstaande truck met oplegger behorende aan de firma De B. te Roosendaal, gen den- Van de drie inzittenden werd de 42-jarige gehuwde kapper F. H. uit Roosendaal op slag gedood i De 40-jarige begrafenisondjerne- nier J. van O. liep zware verwon dingen op en werd in bewusteloze toestand naar het ziekenhuis ver voerd. De bestuurder, de heer J. van O. liep slechts lichte verwondin gen op. De truck, die voor de garage van genoemde firma stond gepar keerd, was niet van achterlicht voorzien, doch onder het schijn sel van een straatlantaarn ge plaatst. De chauffeur der D.K.W. heeft de wagen echter niet opge merkt en is er boven op gereden. De wagen werd geheel vernield. Het Amerikaanse koperverbruik De National Production Autho rity heeft bepaald, dat met in gang van 1 Januari het koperver bruik in de civiele sector met 15 procent moet worden verminderd. De maatregel heeft ten doel koper beschikbaar te houden voor voorraadvorming voor defensie- doe'einden. Historische naspeuringen heb ben in de jongste tijd veel aan het licht gebracht met betrekking tot het bestaan van Sinterklaas, dat door veel mensenkinderen in twijfel wordt getrokken. Het staat vast, dat hij wel dege lijk heeft bestaan- Tijdens de 80- jarige oorlog behoorde hij tot het gevolg van de Hertog van Alva. Vóórdien moet hij zeer bevriend zijn geweest met de Prins van Oranje, die hij schertsend „Prins zonder land" placht te noemen. En een verdere eigenaardigheid: hij sprak de Graaf van Egmond nooit anders aan dan als Graaf zonder hoofd." Eens was hij bij de Hertog van Alva ontboden, die hem onder hield over zijn omgang met re calcitrante Nederlanders. Op een gegeven moment hoorden de lakeien een hevig twistgesprek tussen Alva en Sinterklaas. Laatstgenoemde verweet de ijzeren Hertog „een doodgewone Seyss Inquart" te zijn Het pleit voor de Hertog van Alva, dat hij Sinterklaas hiervoor niet in de boeien liet slaan. Wat Sinterklaas betreft, die hield er niet van een blad voor de mond te nemen. bisschop was, maar een nederige aalmoezenier met verlof naar Spanje ging, keerde hij vandaar niet terug met de trotse Spaan se galjoenen, maar op een een voudige stoomboot. Het moet een ontroerend schouwspel zijn geweest als Sinterklaas aldus tn gezelschap van zijn zwarte knecht Pedro of kortweg Piet terugkeerde, vooral ale de maan door het bos van mas- ten scheen. Spelende kinderen werden er stil van en staakten hun wild geraas. Ooggetuige* gewagen, hoe ze allemaal even recht zaten te kijken met va* verwachting kloppende harten, terwijl de schimmel over het dek heen en weer huppelde. Toer. Leiden eindelijk werd bevrijdl zat Sinterklaas mede aan bij het feestmaal, dat door burgemees ter Van der Werff werd aange richt. Er werd hierbij stevig gedronken uit zogenaamde huts potten, te weten kolossale bekers waarin men verschillende geest rijke dranken dooreenhutste- i rijkelijk gebruik werd hiermede Sinterklaais, als circusartist. een effect verkregen, dat in de De Spanjaarden droegen in die bewaard gebleven beschrijving®# dagen een eigenaardig kleding- aangeduid wordt als „cockhala stuk, de tabberd geheten. 1 ghen", waarop naar vele ge- De goedmoedige water-, bos-schiedkundigen menen, de oor en andere geuzen hielden er van 1 sprong van het begrip „cock We behoeven niet te vertellen, koe een en ander naar de zin is van onze Zuiderburen. De aan gebrachte dam, die moet dienen •m verdere duinafslag op Neder lands gebied te voorkomen, is hun *og steeds een doorn in het oog. Thans hebben de Belgen hoop, dat de zee zelf de Zwin-kwestie zal oplossen in een voor hen gun stige zin, namelijk het voortbe staan van het natuurreservaat. Interessant is het te vernemen wat de Belgische kranten er üc- aer dagen over schreven. We laten hieronder enkele uit spraken volgen. Het zeewater kwam weer in het Zwyn. Het belangrijkste nieuws sedert de onbegrijpelijke afdam ming van de Zwynschorre door de Hollandse waterboeren. Het zeewater vulde weer alle kreken en grachten. Hiermee zijn voorlopig al weer de bizondere vetplantjes gered. De eigenlijke paarse Z-wynebloemen wachten nu ook op hun beurt. Maar de gron den zijn tooh gedeeltelijk met het vitale zoute water doordrenkt. Wat zal het worden als de zee zich eens werkelijk kwaad maakt (op de Hollanders) Naar Burgemeester Lippens van Knokke ons zei, wordt nu ver dopt, dat bij eventuële gedeelte lijke vernieling van de dam aan de Zwynmonding door een storm, de Nederlandse verantwoordelijke dienst niet zal overgaan tot her stelling en de flater tot het bit tere einde zal doorvoeren. Indien de afdamming een feit moest worden, zou de toeristische waarde van.-Kadzand een zware klap krijgen. Met voldoening spreekt men van de weerwraak der natuur en het spoorloze verdwijnen van de grenspaal. De zee bewees enkel te willen overwinnen wat tegen de natuur ondernomen wordt. De fameuze dam zal zeker haar beurt krijgen. Er wordt verhoopt, dat de Bel gische Regering met beslotenheid en zonder toegeving zal optreden tegenover de Regering van een buurland, dat niet aarzelt haar zonder voorkomendheid te behan delen. Er moet verhoopt worden, dat onze Regering, zo nodig de goede diensten van de U.N.O. in roept. Het Zwyn moet gered worden en zonder verzwakking opgetre den tegen personen, die noch over gewetensbezwaren of opvoeding beschikken- De afdamming van het Zwyn is maar het werk van een paar per sonen. Maar toch is het nodig, dat on ze Regering alles zou doen om nieuwe verrassingen in de toe komst definitief op te schorten. Want, als straks de storm de dam van zand zal uitmergelen, zou er weer een koppigaard kun nen zijn om een derve dam aa i te leggen. Tot hij zelf wegzinkt. De tweede aanval was van zui ver terroristische aard. Toen in de lente van dit jaar de eerste Amerikaanse wapens naar West- Europa werden verscheept, orga niseerden de agenten van Mos kou in alle havensteden „vredes- comité's", die tot taak kregen stakingen te ontketenen en het lossen der wapens te verhinde ren. Ook dit mislukte. Het thans aan de gang zijnde offensief is van een veel gevaar lijker opzet. Ditmaal werken de Russen met een rookgordijn. Zij laten angstvallig na het Atlan tisch Pact met name te noemen. Maar hun doel is geen ander dan de oprichting van een sterk At lantisch leger, in Europa aan deze zijde van de Elbe opgesteld, te verhinderen en daarmede het verdrag alsnog te torpederen. De Fransen zijn het, die het Kremlin de mogelijkheid tot deze nieuwe poging hebben geopend. De meerderheid van de leden van het Atlantisch Pact is het er over eens, dat in een gemeenschappe lijke strijdmacht Westduitse divi sies niet gemist kunnen worden. Maar de Fransen met hun wan trouwen tegen de Duitsers willen van geen nieuwe „Wehrmacht" weten. Zij hebben de Duitse medewerking niet botweg van de hand gewezen. Zij stelden het plan-Pléven voor een internatio naal leger op, maar dit werd op de conferentie in Washington als onuitvoerbaar ter zijde gescho ven. Op dat ogenblik kwamen de Ilussen uit de hoek met hun voor stel tot een nieuwe conferentie der Grote Vier over Duitsland. Het dient gezegd: een beter mo ment hadden zij niet kunnen kie zen. Natuurlijk was de ontvangst in Washington en Londen op grond van vroegere ervaringen met dergelijke conferenties uiterst koel. Maar in Parijs waar men plotseling een kans zag, mis schien toch nog van de gevreesde Duitse herbewapening af te ko men, was de reactie van 'n vrien delijke tegemoetkomendheid. Zeker, het antwoord dat Minis ter Schuman in de Nationale Ver gadering op de Russische uitno diging gaf, hield zich aan de over eengekomen lijn; alleen over Duitsland praten zou geen zin hebben; ook de overige proble men, die Oost en West verdeeld houden, zouden onder het mes moeten. Maar terwijl de toon van Acheson en Bevin afwijzend was geweest, klonk die van Schuman inviterend. In Moskou zal men er de oren bij gespitst hebben. Ndg kenmerkender voor de geest, die in bepaalde Franse kringen heerst, was hetgeen werd besproken op de kabinets- zitting, die aan de verklaring van Schuman voorafging. De gelui den, die daar te horen waren, na deren het begrip .^defaitisme" zeer dicht. De situatie zou zeer ernstig zijn; in het Westen zou den de Amerikanen er op uit zijn, Frankrijks taak (het vormen van de kern der Atlantische land- strijdmacht) aan de West-Duit sers over te dragen; in het Verre Oosten zou generaal MacArthur naar de ontketening van een totale oorlog streven; de Russen zouden door de agressieve" poli tiek der Amerikanen gedwongen zijn hun toevlucht tot oorlog te nemen; kortom, de enige „red- i ding" zou gelegen zijn in een Franse politiek van toenadering tot Moskou en van een verwijde ring van het Atlantisch Pact. Door de loslippigheid van enige Franse ministers werd dit alles bekend. Natuurlijk is de veron derstelling, dat een onvoorbereid Amerika, verbonden met een nog ongewapend West-Europa, op een oorlog met de Sowjet-Unie zou aansturen, waanzin. Evenzeer is het duidelijk, dat een politiek van toenadering tot Moskou voor de vrije wereld rampzalige gevolgen kan hebben. Door zwakheid heb ben de Sowjets zich nooit welwil lend laten stemmen. Juist het tegendeel is waar. Maar wie, zo als vele Fransen sinds de neder laag tegen Hitier, geen vertrou wen meer heeft in eigen kracht, schijnt de werkelijkheid moeilijk te kunnen onderscheiden. Gelukkig bleken de Franse volksvertegenwoordigers over de Spanjaarden zo nu en dan gul „wat op hun tabberd" te geven- Waarin deze giften bestonden, is thans niet meer precies na te speuren, maar men weet wèl, dat Sinterklaas nooit iets op zijn tabberd kreeg. Hij was hier niet afgunstig om en vermaakte zich met paarden-dressuur. Bekend- is het voorval, dat Sinterklaas tij dens het beleg van Leiden te paard over de stadsmuur wilde springen. Het paard van Sinter klaas, een vurige -schimmel, miste de sprong, maar wist zich boven op de muur in evenwicht te houden. Zelfs slaagde de ver metele ruiter er in het schran dere dier in sierlijke Spaanse pas boven op de muur heen en weer te doen stappen. Dit vond Sinterklaas zó vermakelijk, dat hij tot steeds stouter stukjes kwam en tenslotte zelfs over de daken der belegerde stad reed. De bijgelovige Spanjaarden za gen hierin een wonder. De nuch tere Leidenaars schepten er zon der meer behagen in en ze juich ten de koene ruiter toe. Onder wijl deden ze hun best, bij het afwerpen van brandende nek- kransen of bij het neerstorten van kokende olie op de Span jaarden, het paard niet te doen schrikken, aangezien ze wel in zagen, dat dit fatale gevolgen zou hebben gehad. Het werd algemeen sympa thiek gevonden, dat Sinterklaas, de kinderen in Leiden op peper noten tracteerde- Dit moet ook de reden zijn geweest, dat men hem de schade niet aanrekende die zijn ritten op de daken ver oorzaakten. Er worden in vele musea nog talrijke scherven van dakpannen bewaard, maar ern stige geschiedkundigen erken nen, dat ze er niet zeker van zijn, of men hier inderdaad te doen heeft met dakpannen, die meer gezond inzicht te beschik- - ken dan sommige leden van de door het paard van Sinterklaas werden verbrijzeld. De hutspotten van Leiden. Een belangwekkende bijzon derheid werd kortgeleden ont dekt. Telkenmale als Sinter klaas ook toen hij nog geen regering. De tijdnood, waarin de Atlanti sche gemeenschap door de Fran se aarzeling is komen te ver keren, is, gezien de Russische militaire voorbereiding al bijna te groot geworden. Met het enige antwoord, dat daarop past, kan de vrije wereld geen dag langer wachten. Het is nauwelijks aan te nemen, dat de Fransen, goede rekenmeesters als zij ten slotte zijn, dit niet zouden inzien. Beschuldigd van uraniumverkoop Drie Duitsers, onder wie een vrouw, hebben zich bij het begin van een proces schuldig verklaar! aan een hen ten laste gelegde po ging om uranium en thorium ter waarde van 30.000 dollar aan de Sowjetrussische amoassade te Bern te verkopen. Uranium en thorium worden gebruikt voor het maken van atoombommen. Het proces wordt te Neuren berg voor een Amerikaans ge rechtshof gevoerd. tail" terug te voeren zou zijn. Het staat wel vast, dat Sinter klaas zelfs in de bewogen tijder van de tachtigjarige oorlog bij de Nederlandse bevolking bui tengewoon populair was. Hoewe! hij een zekere bekendheid genoot in Engeland en in Spanje, ja zelfs in Amerika, werd de her innering aan hem nergens beter bewaard dan in de Nederlander Op zichzelf is dit een verschijnsel dat in de jongste tijd de geschied- kundigen bezig houdt. Het op merkelijke immers is, dat in eer tijd waarin Spaanse edelen en Spaanse geestelijken hier aller minst populair waren, Sinterklaas de meestbeminde Spanjaard was en dit ook eeuwenlang is geble ven. Ook kon men zich niet verzoenen met de voorstelling van Sinterklaas als een sterfelijk mens. Vandaar dat er kramp achtig gepoogd wordt de gedach te levendig te houden, dat Sin terklaas een werkelijke bestaan de figuur is. En zo is het geko men, dat in Nederland de gehele bevolking in haar jeugd St. Nico- laas heeft gekend als een be staande persoonlijkheid, die bft de kinderen op acht h negen jarige leeftijd vervaagt tot een soort symbolische weldoener Maar hoe oud men ook wordt, niemand in Nederland zal het dulden, dat er kwaad van Sinter klaas wordt gesproken. Het is deze vooringenomenheid-ten- goede, vermengd met een twijt- fel of hij misschien toch nog we) in persoon bestaat of bestaan heeft, die uiteraard het weten schappelijk onderzoek bemoei lijkt. Maar men mag aannemen, dat komende geslachten zich een duidelijker beeld zullen vormen, dank zij de onvermoeide navor- singen der geleerden, zodat de figuur van de grote kindervriend en weldoener, van alle geheim zinnigheid en angstvoorstellingen ontdaan, voor hen zal staan zo als hij werkelijk was. Tot zolang echter zal Sinterklaas de myste- rieuse gestalte blijven, wiens wederkomst elk jaar op 5 De cember vol spanning wordt tege- moetgezien. Kousen en schoenen, wat valt daar nog over te zeggen? De tijden van schaarste zijn gelukkig voorbij en misschien vindt U wel dat het onderwerp te prozaïsch is om er een woord over te ver spillen. U hebt toch nog een paar mooie nylons liggen en de schoentjes, die U na lang wik ken en wegen kocht, hebben Uw volle tevredenheid. Ja, maardaar willen we De man die Basli zo bekend voorkwam scheen ook de detec tive te kennen. „Als hij mij niet kende had hij zijn hoed niet af genomen" dacht Basli. ,,Wat dom dat ik mijn hoed heb afgenomen" dacht de ander, nu heeft die kerel mij herkend. Maar Basli plaagde zijn geheu gen vergeefs. „Hallo" zei hij vriendelijk. „Zwemt U altijd met uw hoed op?" ,,Hij behoedt mij voor een zonnesteek" zei de an der. Dit klonk logisch- "Waar is de reis heen?" vroeg de man met-de-hoed, die niemand anders was dan de beruchte Geoffrey Wicked, een voormal if e kidnap per. het ook niet over hebben. We zouden U een gewetensvraag willen stellen. Besteedt U wel de nodige zorg en aandacht aan deze belangrijke onderdelen van Uw kleding, die Uw omgeving scherper opneemt dan U wel ver moedt? Een gedraaide kousnaad staat zo slordig en toch ziet men maar al te vaak, dat hier niet onvoldoende op wordt gelet. Rim pels, een haastig dichtgehaalde ladder, modderspatten, het zijn even zoveel kleinigheden, die alle storend werken. En dan die hakken van Uw lievelingsschoentjes... U draagt ze zo graag, ja, maar ze slijten ook. Bent U er wel zeker van, dat U nooit de fout begaat te denken: „Och, ik kan ze nog wel een keertje aan?" Maar al te dikwijls is deze gedachte de oorzaak, dat de hakken te ver worden afgelopen, hetgeen een lelijk gezichl is en bovendien heeft de schoenmaker er een moeilijk karweitje aan om de zaak dan weer zo te repareren, dat de aangerichte schade on zichtbaar is. Daarom, wanneer U bezig bent U te kleden, werp dan even een onderzoekende blik in de spiegel om te controleren, of die kousen ook recht zitten en of Uw hakken Uw overigens goed verzorgde uiterlijk geen schande aandoen!

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1950 | | pagina 6