ONTTROONDE EN HUN LOT KONINGEN Een Terneuzense professor werd dominee die China haalt een rijke oogst binnen WERELDSPAARDAG Revolutie aan kankerfront het De opbouw der Franse Weermacht ss tsiss1 sr'-""™ ™r Na Hoe leven Monarchen de vroegere van Europa vrede 39 jaren de teruggekeerd 20 jaar voor spion TWEEDE BLAD Zaterdag 28 October 1950 7e Jaargang No. 1564 Nu Prins Boudewijn van België als Regent werd ge ïnstalleerd en Koning Leopold daarmee zun hoop, nog eens op de Belgische Troon te zitten, heeft zien vervliegen; nu onlangs ex-Koningin Joanna van Bul- garüe de Internationale Vluchtelingen Organisatie om financiële hulp heeft gevraagd, rijst de vraag, wat ervan de overige Koninklijke bannelingen is terecht gekomen, die door de loop van de gebeurtenissen in Europa van hun Troon werden gestoten. AEGlDIUS GILLISSEN. Het is in Terneuzens kerkelijke geschiedenis (en die is al oud!) slechts éénmaal voorgekomen, dat een predikant, die in Terneuzen heeft gestaan, de eer te beurt viel tot hoogleraar benoemd te worden. Dat was Aegidius Gillissen, die van 1741—'45 de Nederduits Hervormde Gemeente van het Schelde- stadje als Herder en Leraar diende. Hong-Kong wordt met recht de „shop-window, de winkel-étalage, van het Oosten genoemd. Hier is van alles in de magazijnen opgestapeld, producten uit a e landen der wereld. De markt wordt overstroomd met Duitse en Japanse camera's, Zwitserse horloges. Amerikaanse nylons en auto's. Deze luxe-goede ren worden verkocht tegen zeer lage prijzen, maar er bestaat weinig mogelijkheid ze naar het eigenlijke China te exporteren. In Hong-Kong zélf is er wel een afzetgebied, want de kolonie heeft na de val van Shanghai een toevloed gekregen van rijke Chinese kooplieden, die in Hong-Kong nieuwe industrieën hebben gesticht. De in- en uitvoercijfers, die in 1948 reeds 228,7 millioen pond sterling omvatten, zijn in het daaropvolgende jaar nog aanzienlijk gestegen, terwijl 1950 een recordjaar belooft te worden. Men is er haast zeker van, dat Hong-Kong het entrepot van het Verre Oosten zal blijven. Dit jaar is het 140 jaar geleden, dat de Britse geeste lijke Reverend Henry Duncan, gedreven door de armoede die er in zijn dagen heerste, in het Schotse dorpje Ruthwell de eerste spaarbank oprichtte, in de ranglijst der landen, die dit voorbeeld volgden, neemt Nederland een eervolle plaats in. Na de Ame rikaanse spaarbanken in Philadelphia en Boston, die in 1816 ontstonden, volgt Nederland, aangemoedigd door Koning Willem I, in 1817 met 2 spaarbanken in Haarlem en Workum. Een jaar later was het aantal reeds tot 20 aangegroeid. Voordracht van Dr. R. Korteweg Minister Moch maakt melding van nieuwe wapens aankomst DE VRIJE ZEEUW verwacht. PETER „BEROEP: EX-KONING". Om te beginnen is daar de 27- jarige Peter van Joego-Slaviedie eens in een hij is zeer technisch aangelegd. Ook hij bestuurt zijn eigen vlieg tuig. Mictaël geniet grote ach ting, omdat hij degene was, die vanuit zijn door de Gestapo streng bewaakte paleis de staats- greep organiseerde, die een einde maakte aan de overheersing van Roemenië door de nazi s. ZOG IJOELE HOOP. De oudste van alle ex-koningen een tweede baby Miehaël, die een Engelse gouver neur heeft gehad, is ook al dol op reizen. Hij reist onder de naam „Prins Miehaël van Hohenzol- jarlge reier van In Boekarest werkte hij wijk te nemen- Toen Peter elf jaar was en leerling van een der bekende jongens-scholen in En geland, werd hij onverwachts naar Joego-Slavië teruggeroe pen, omdat zijn vader, koning Alexander, in Marseille was ver moord. Dat gebeurde m 1934. Nadat de Duitsers Joego-Slavië hadden veroverd, wist hij te ont snappen en ging terug naar En geland, waar hij het grootste gedeelte van de oorlog door bracht. Hij studeerde aan de universiteit van Cambridge. Peter was eens' een van de rijkste vorsten ter wereld. Zijn vader liet. hem een kapitaal van 20 millioen gulden na, maar Tito weigerde hem zijn maandelijkse toelage, een belastingvrij bedrag van 100.000 gulden, uit te keren, nam al zijn bezittingen in beslag en ontnam hem bovendien de Joego-Slavische nationaliteit. In 1949 wees een Franse rechtbank hem 200-000 toe; dit bedrag was eens door zijn vader bij een Fran se bank gedeponeerd en Peter deed zijn aanspraken daarop gel den. Toch beweert deze ex- honing, dat hij nauwelijks geld heeft om zijn gezin te onderhou den. Hij zoekt zelfs werk! Maar in de tussentijd bestuurt hij zijn eigen vliegtuig en is voortdurend net zijn knappe jonge vrouw, <ie vroegere prinses Alexandra van Griekenland en hun vijfjarig zoontje op reis. De meeste tijd brengt hij door in Parijs en in Monaco. De communisten noe men het koninklijk paar „de heer «n mevrouw Karageorgevitsj". Peter zelf schrijft in hotelregis- »ers „Beroep: ex-koning". MICHAëL GEEN OPERETTE. De armste onder de ex-konin gen is wel Miehaël van Roeme nië, die nu tegen de dertig loopt In 1947 dwong het Kremlin hem, afstand te doen van zijn troon. Deze lange, slanke ex-monarch beweert, dat hij van de commu nisten geen enkele ondersteuning krijgt. Zijn persoonlijk vermo gen dat, naar men zegt, meer dan 30 mihoen gulden bedraagt, zit in Roemenië vast, zonder dat hij er gebruik van kan maken. Zijn bezittingen waaronder 159 kaste len, de nodige landerijen, de kroonjuwelen en een bijzonder kostbare verzameling schilde rijen van El Greco zijn door de communisten geconfiskeerd. Ook bij zegt, werk te zoeken, maar kort geleden sloeg hij nog een aanbod van 400.000 gulden af om zijn mémoires te publiceren en hij weigerde eveneens, om in Detroit (Ver- Staten) op te tre den in de operette „The Desert Song", waarmee hij 2500 gulden oer week had kunnen verdienen. Toch is Miehaël in zijn privé- leven niet ongelukkig. Bij Het huwelijk van prinses Elizabeth met de hertog van Edinburgh maakte hij in Londen kennis met zijn knappe nichtje prinses An na van Bourbon-Parma. Het was «en geval van liefde op het eerste srezicht en na een heimelijke ver loving, die door allerlei religieuze en constitutionele moeilijkheden werd gecompliceerd, konden zj in 1948 In Athene in het huwelijk treden. De familie woont nu in een klein huis in Lausanne. Ze hebben een dochtertje en tegen het eind van het jaar wordt er is Zog van Albanië, de zoon van een bandieten-hoofdman, die om streeks 1930 in de roerige Bal kan een nieuw koninkrijk sticht te. Toen de Italianen in 1939 Al banië binnenvielen, vluchtte hij met zijn vrouw Geraldine, een Hongaarse gravin, die de bij naam „Witte Roos" had. Het echtpaar woont thans in Alexan- drië. Aan het einde van de laat ste oorlog koesterde Zog de hoop, dat zijn vroegere onder danen hem weer zouden terug roepen, maar daarin had hij zich vergist. Zog-in-ballingschap noemt zich „hoofdman van de Zonen van de Adelaar". In de eerste tijd van zijn ballingschap woonde hij in Parijs, maar de oorlog bracht hi] door in een groot landhuis in het graafschap Buckinghamshire in Engeland, waar behalve de Witte Roos" ook de vijf mooie zusters van Zog en zijn zoontje, prins Leka, die nu elf jaar is, onderdak hadden gevonden. Tij dens de oorlog eisten de in En geland gevestigde Albanezen, dat Zog de „staatskas" zou uitleve ren" om de ondergrondse ver- zestbeweging in Albanië te steu nen. Volgens zijn zeggen heeft hij van zijn persoonlijk vermogen slechts 300.000 gulden kunnen redden, hoewel hij in Mei van dit jaar vier kisten met goud in ont vangst kon nemen, ter waarde van 10 millioen gulden, die hij in Griekenland had weten te ver bergen. SIMEON TRAGISCHE JEUGD- De jongste en misschien wel de meest tragische banneling is de 13-jarige Simeon van Bulga rije. die met zijn moeder ex- koningin Joanna in een villa in Alexandrië (Egypte) woont. Hij regeerde maar heel kort- Het uitroepen van de Bulgaarse Volksrepubliek in 1946 maakte een eind aan zijn bewind. Hij was pas zes jaar oud, toen hij zijn vader, koning Boris, opvolg de. Boris stierf op geheimzin nige wijze na een bezoek aan Hitler in 1943. Het eerste offi ciële optreden van de kind-koning was bij de begrafenis van ijn vader. Zijn jeugd bracht hij door als gevangene van de Gesta po. Zijn moeder verzette zich tegen het verzoek van Hitier, da( hij voogd over de jonge Simeon zou worden- In den beginne bo den de communisten de konink lijke familie een schadeloosstel ling van 50 millioen gulden. Maar aangezien Simeon en zijn moeder via Turkije en Syrië naar Egypte vluchtten, liever dan in Bulgarije te blijven, lijkt het niet waarschijnlijk, dat er van dat geld ooit een cênt werd be taald. Zijn moeder vroeg, zoals gezegd, hulp aan de IRO. Merk waardigerwijze bepaalde een Ita liaanse rechtbank in Rome een paar maanden geleden, dat Joan na. die een dochter van Victor Emmanuel is en vroeger Giovan- na heette, een gedeelte terug zou krijgen van de in beslag geno men bezittingen van de vroegere Italiaanse koning. Uit een en ander blijkt wel, dat de ex-koningen het niet gemak kelijk hebben. Hoe heel anders (gelukkig.) is de toestand in Nederland, in Scandinavië én Engeland, waar de Koninklijke families de liefde en de achting van hun onder danen genieten, hetgeen in deze roerige tijden heel wat wil zeg gen. slechts kort (hij was reeds toen bekend om zijn geleerdheid). Want in 1749 hield hij een plech tige inaugurele oratie als profes sor in de godgeleerdheid aan de Hogeschool 'van Franeker (in 1811 opgeheven). In 1765 werd hij zelfs profes- De Bijzondere Kamer van de Rechtbank te Den Haag veroor deelde de voormalige machinist ter koopvaardij A. D. tot 20 jaar gevangenisstraf met aftrek en ontzetting uit de rechten voor de tjjd van het leven. Twee weken geleden eiste de Officier van Justitie levenslang tegen D. Aan verdachte was tenlastege- Iegd, dat hjj in oorlogstijd als spion voor de Duitse „Abwehr tal van Nederlanders aan de S. D. keeft verraden. Drie personen kwamen als gevolg daarvan in Duitse kampen om het leven. Tij dens een aanslag op zijn leven door de illegalieit schoot D. een verzetstrijder dood. VREDE EEN VREEMDE GEWAARWORDING. Deze merkwaardige stad en het eiland hebben op het ogen blik een bevolking van ruim twee millioen, die op 391 vierkante mijl moeten leven. Alles bil elkaar leven hier maar 12.000 Europeanen, waarvan 7000 Brit ten (de Britse soldaten niet mee gerekend), 3000 Portugezen en 2000 andere Europeanen. De rest bestaat uit Chinezen, die zich in overweldigende meerderheid met het grote Chinese moederland verbonden voelen. Men hoort in Hoilgkong grote voldoening over het feit, dat er in China dit jaar voor het eerst sedert de revolutie onafgebroken en hard is ge werkt. Als loon voor dit werken heeft China dit jaar een rijke oogst, volgens de regering de rijkste sinds tien jaar. Men kan zelfs zeggen, dat dit jaar de rijkste oogst opleverde in 39 jaren, om dat (Kina sinds de revolutie van 1911 voor het eerst een jaar lang vrede heeft gekend. Dat wil zeggen, dat millioenen Chinezen voor het eerst van hun leven de vrede hebben leren ken nen en waarderen. Men is in China verzadigd van oorlog en in de politiek, zowel in de bin nenlandse als in de buitenlandse, is de énige maatstaf, in hoeverre ze op het behoud van de vrede is gericht. Dit verklaart het gezag van de regering-Mao Tse Toeng, aan wie de verdienste wordt toe gekend, in China de vrede te hebben gebracht. SOLDATEN LEZEN EN WERKEN. Hoogst merkwaardig is mo menteel de rol van de soldaten. Er zijn nog op zijn minst vijf mil lioen soldaten onder de wapenen die onder strenge discipline staan en zich buitengewoon nuttig ma ken voor de gemeenschap. Wat de Chinese bevolking het meest verbaast, is de voorbeeldige hou ding van die vijf millioen solda ten, wier taak bestaat uit leren en werken. Wie maar enigszins geschikt is, wordt opgeleid voor een bestuursfunctie in de talloze stadjes en dorpen, waardoor de huidige regering in korte tijd een uitgebreid en betrouwbaar be stuursapparaat denkt te vormen. Anderzijds maken de soldaten zich nuttig als werkkrachten. In de vroege morgen trekken de mannen er op uit om pas tegen de avond in hun kampementen terug te komen, moe van hun ar beid op het land, maar tevreden. Het valt op, dat slechts enkelen geweren dragen. Ze helpen de boeren of bewerken het land van gevluchte groot-grondbezitters dat anders braak zou blijven lig gen. Ook werden ze te werk ge steld bij het verhogen en verster ken van de dijken langs de rivie ren. of wel ze herstelden de ver nielde bruggen en wegen. Tevens hebben ze deelgenomen aan de wederopbouw van de woningen waardoor ze zich de dankbaar heiri van de bevolking hebben verworven. De ergst getroffe nen worden het eerst geholpen en de plaatselijke bestuursraad geeft de aanwijzingen. China is nooit een militairis tisch land geweest. Thans echter is het leger er geliefd, niet als krijgsmachine, maar als een ap paraat in dienst van de vrede en van de opbouw. Hel te werk stellen van solda ten geschiedt niet alleen om de bevolking te dienen, maar ook in het belang der soldaten zelf. Men wil hen zo goed mogelijk voor bereiden op het leven in de bur germaatschappij. Jarenlang heb ben deze mensen zich bezig ge houden mei het oorlogshand- werk; nu staat de regering voor de consequentie hun aantal van vijf millioen te verminderen tot op enkele honderdduizenden. Die overgang moet zonder schokken plaatsvinden en de teruggekeer de soldaat moet een bruikbaar lid worden van de dorpssamen leving. Het klinkt alles aange naam. maar men moet toegeven, dat er een grote eensluidendheid is onder de berichtgevers uit het Chinese binnenland. Ze spreken van een snelle industriële ont wikkeling, waarbij de aanwezig heid van naar schatting 4000 Russische technici de invloed van de Russen op het huidige China althans bij benadering aangeeft. Terneuzen was toen nog klein en de kerk eveneens: nog geen 300 belijdende lidmaten, waar van 160 binnen en 138 buiten de stad woonden. Hierbij waren niet inbegrepen de leden die op het Vogelschor woonden, daar deze door de afstand meer in Sas van Gent en Axel kerkten en het H. Avondmaal vierden. Ds. Gillissen was Middel burger van geboorte; hij was '20 jaar, toen hij als theologisch student werd ingeschreven. Dat was voor toenmalige begrippen (niet-voor de onze) al wat laat. De oorzaak hiervan lag in het feit, dat hij voor de zeevaart zou worden opgeleid en „naar Zeeuw se aard eerst naar Oost-Indië varen". Zijn levenskoers zou echter in een andere richting gaan en door grote ijver haalde hij de achter stand in zijn studie spoedig in, zodat hij in 1736 proponent bij de Classis Walcheren werd en het volgende jaar zijn intrede deed te Borselen. Van 1741—1745 was hij predi kant te Terneuzen, vanwaar hij I naar Bergen op Zoom vertrok. Reeds binnen een jaar verliet hij deze stad. Waarom zo spoedig? We weten het niet en van een soort strafmaatregel lazen we ook niets. Dat laatste was wel het geval bij Gillissens opvolger in Ter neuzen, n.l. Johannes Luiningh, die binnen 3 jaar vertrok, maar de kosten gemaakt om hem in Terneuzen te beroepen, moest restitueren en bovendien de Dia conie een gift schenken. Een maatregel die ook nu nog wel aanbeveling verdient. Gillissen ging naar Vlissingen waar hij met een merkwaardige preek zijn intreê deed. Een uit treksel hiervan werd opgenomen in „Kansel-ontluistering in de Ned. Herv. Kerk". Dit laatste toont wel aan, dat hij niet zon der bestrijders was. Ook in Vlissingen bleef hij sor in Leiden; ook daar was hij een bemind en geacht persoon vooral doordat hij niet ongenaak baar uit de hoogte deed, maar graag hielp. Op 77-jarige leeftijd werd hg emeritus en genoot nog meer dan 10 jaar van zijn emeritaat Gillissen heeft enkele kleine theologische studiën sepublieeerd (in het Latijn, naar de gewoonte van die tijd) en ook een voorbe richt geschreven bij de tweede druk van de nog steeds goed bruikbare Concordantie van Trommius. Boeles, die de geschiedenis van de Franeker hogeschool be schreef, typeerde prof. Gillissen zeer juist als volgt: „Zonder door lijvige geschrif ten of theologische haarklove rijen zijn naam te hebben ver eeuwigd, bleef hij vreedzaam zich wijden aan zijn roeping." T J- W. »r 1 qon de wereldspaardag, omdat zij Thans telt Nederland er 280 opwekken tot geVen of verzor- met ca- 400 vestigingen, waar- xiat lijkt het tegendeel van aan elk streven naar winst ont- s_aren> naartoe de wereldspaar- breekt. De bestuurders ver- dag Qns aanmoedigen, richten hun taak volkomen be- j ^;lar die tegenstelling is niet langeloos. Zij staan alle onder meer dan schijn, want ook het controle van de Nederlandse SpBrell kan worden ingegeven Spaarbankbond. door altruïsme, door verantwoor- Deze 280 spaarbanken tellen delijkheidsbesef ten opzichte van tezamen ruim 2 millioen spaar- het gezin, van de toekomst der deis met een gezamenlijk te- kinderen enz. goed van ca. 1,2 milliard gulden- Ongeveer een kwart eeuw ge- 1 ONTSPARINGEN. leden kwam een internationale jn iichj moeten wij ook de sr menwerking tot stand, die o a- 2 g ontsparingen van de laatste aanleiding gaf tot instel 1n& I maanden zien, die de tegenhan- van de Wereldspaardag- ger Y0rmen van de verhoogde De Moeder-, de Vader- en de vehikel-omzetten uit dezelfde Dierendag zijn van jonger datum perj0de. Is het zo onbegrijpelijk en lijken op het eerste gezicht yeien, die nog slechts whi- van een aitruïstischer insleg dan njg. jaren geleden hun kinderen In de vergadering van het Ge nootschap voor natuur-, genees- en heelkunde te Amsterdam heeft Dr. R. Korteweg, patholoog-can- ce re loog te Amsterdam, gister middag een voordracht gehouden over de kankerbestrijding. Tijden» het debat in de Franse Nationale Vergadering over het wetsontwerp, om de dienstplicht in Frankrijk van een jaar op achttien maanden te brengen, heeft de Franse minister van landsverdediging, Jules Moch, o-m. medegedeeld, dat Frankrijk met de massa-productie van vijf tig ton wegende gevechtswagens zal beginnen, „zodra de credieten daarvoor zijn toegewezen". Hy voegde hieraan toe, dat deze in Frankrijk ontworpen tank „zeer manoeuvreerbaar is". Moch deelde verder mede, dat Frankrijk voornemens is ook ander nieuw wapentuig in grote hoeveelheden te vervaardigen. Hij noemde: 1. Een nieuw gepantserd voer tuig voor verkenningsdoelein den, dat met een „krachtig ka non" zal worden uitgerust. 2. Een dertien ton wegende ge vechtswagen, waarvan wordt gezegd, dat hij even krachtig is als tanks van het dubbele ge wicht- 3. Een nieuw draagbaar anti tank-wapen. 4. Een nieuw stuk anti-tank- geschut. 5. Een nieuwe anti-tank-mijn. 6. Een mortier kaliber 120 mil limeter- Tot 15 October heeft Frank rijk duizenden stukken geschut, machinegeweren, voertuigen, honderden gevechtswagens en radio-installaties, benevens vlieg tuigen, uit de Verenigde Staten ontvangen. Moch zeide, dat Frankrijk thans 650.0(H) man onder de wa penen heeft. Dit aantal zal eind 1951 op 717.000 worden gebracht, terwjjl het eind 1953 900.000 zal zijn. „De Sovjet-Unie", aldus Moch, „heeft een leger van 4.100.000 man onder de wapenen, waarvan er 700.000 in de luchtmacht dienst doen; 500.000 in de vloot en de rest in het leger. De Rus sische dienstplichtigen zijn drie-, vier- of vijf jaar onder de wape nen. Hoe kan men, wanneer men rekening houdt met deze cijfers, zeggen dat Frankrijk aanvals- zuchtige plannen koestert?" Het aantal sterfgevallen aan kanker neemt in ons land gere geld toe. Een van de oorzaken daarvan is de toeneming van de bevolking. Een andere oorzaak is de veroudering der bevolking (minder kinderen, meer bejaar den). Houdt men erkening met deze beide factoren, dan blijkt dat de kans om kanker te krij gen in de laatste twintig jaren ongeveer gelijk is gebleven. Wel zijn er grote veranderin gen in de onderlinge verhouding der verschillende kankers opge treden. De maagkanker, die 20 jaar geleden nog bijna de helft van alle gevallen van kanker bij de man uitmaakte bij de vrouw was dat iets minder dan een derde is duidelijk in aan tal teruggegaan. De longkanker daarentegen, die 20 jaar geleden in ons land zeer weinig voor kwam, is thans bij de man een van de het vaakst voorkomende kankers geworden. Wanneer de tekenen niet bedriegen, zal over 10 jaar de longkanker bij de man de maagkanker van de eerste plaats gestoten hebben en zal van elke drie sterfgevallen aan kanker bij de man er één aan longkanker zijn. Ook bij de vrouw is de long kanker de laatste jaren sterk in aantal toegenomen. Eveneens zijn vele andere vormen van kanker in de laatse jaren toe- of afgeno- nomen, geen echter op zulk een spectaculaire wijze als de long kanker. Wanneer wij de kanker als een vijand beschouwen die het mens dom op zeer verschillende wijzen op een breed front belaagt, dan hebben wij het recht hier te spreken van een revolutie, die zich aan het kankerfront vol trekt. Het is aan dat front een dringen en terugwijken van d ene kanker ten opzichte van de andere en het heelt er alle schijn van dat de longkanker daarbij de uiteindelijke winnaar zal zijn. Elke toeneming of afneming van een kankersoort is het be wijs dat daarbij van buitenaf in werkende, dus vermijdbare, in vloeden in het spel zijn. Het op sporen van deze schadelijke in vloeden is een van de belangrijk ste taken van een kankerlabora torium. Wanneer men zulk een invloed heeft aangetoond, dan komt de vraag, hoe deze onscha delijk te maken. Van verschillende zijden is aangetoond dat overmatig rokeh het ontstaan van longkanker in de hand werkt. De kans op het krijgen van deze kanker is 30 maal zo groot bij zware rokers (meer dan 20 sigaretten of 4 si garen per dag) dan bij niet- honger hebben zien lijden, er door het alarmerende wereld nieuws toegebracht werden een voorraadje in huis te halen? Of men er veel mee opschiet is een andere kwestie: Wie heeft er enig idee van, hoe hij zich te gen de gevolgen van een nieu we oorlog moet 'beschermen? Iets doen kalmeert echter de ze nuwen en niemand minder dan de vice-voorzitter van de Raad van State heeft gezegd, dat de neiging om een voorraadje te vormen heel natuurlijk is en geen hamsteren mag heten. Maar voor zo'n voorraadje is geld nodig en dus tlijkt het voor de gemoedsrust bevorderlijk, als men regelmatig wat spaart, om iets achter de hand te hebben- Nu de vrees voor oorlog weer wat is geluwd, zal men er goed aan doen, hef spaarbank-boekje weer op peil te brengen- Niet geluwd immers zijn de prijzen der buitenlandse grond stoffen: De prijsstijgingen van textiel .bleven voor de kranten lezers niet verborgen. Wanneer men binnenkort kleding, aodig rokers. Zonder twijfel moet de heeft en men weet, dat de prq- toeneming van. de longkanker zen oplopen, is het d-n niet heel aan het toenemen van het zware verstandig, te kopen, indien dit roken worden toegeschreven nog te-gen de oude prijzen moge- Wanneer alle rokers slechts ïyit is, ook al zou men in nor- licht gerookt hadden, een sigaar maie doen nog een maandje of een vijftal eigaretten per dag hebben gewacht' en nog eens een extra sigaartje i Maar 0öni tydig 'te kunnen kopen bij feestelijke gelegenheden, dan ,noet men een spaarduitje hebben, zou het aantal slachtoffers aan js j,et wel goed, dat de longkanker slechts ongeveer een spaarbanken ons op tVereldupaar„ vijfde bedragen van thans. Dan d VOorhouden; geregeld Weine voor de meesten te -aanvaarden, voor oude 'uist zoals men het extra risico van het vliegen ook aanvaardt. Men stelle zich wel voor ogen. dat de strijd tegen de kanker zwaar zal zijn. Wil men veel geld inzamelen voor kankeronder zoek? Best. Wil men nieuwe kan kerinstituten bouwen? Prachtig. Maar men wete wel. dat men verkeerd zou doen, zijn verwach tingen daarop al te hoog te stel len. Heel veel zal er bij de strijd tegen de kanker van elk indivi dueel worden gevraagd. Daarbij zullen door de meesten zware of fers moeten worden gebracht, offers niet in de eerste plaats ir, geld, maar in het verlaten van vaak dierbare gewoonten. Zo zal men de tabak als verslavings middel moeten laten varen om deze als zuiver genotmiddel weer in ere te herstellen. Juist zoals de longkanker een 25 jaar geleden bijna uit het niet verscheen en reeds nu, na zo korte tiid, een onzer meest ge duchte vijanden werd, zo zal deze kanker dan op de duur weer in het niet verzinken en alleen nog in de geschiedenis voortleven ah een ramp die in de tweede helft i i de twintigste eeuw het mens dom teisterde. TROEPENSCHEPEN Het troepentransportschip „Skaugum'"dat oorspronkelijk Zaterdag in Rotterdam zou wor den ontscheept, vaart naar Am sterdam. Zondagmorgen om 11 uur zal met de debarkatie worden bee-onnen. De „Grote Beer" wordt even eens Zonüag in Amsterdam ver wacht. De onscheping begint des morgens om 8 uur. Als wij omtrent de ontstaans- voorwaarden van meer kankers zullen zijn ingelicht en daarbij behoeven wij de hulp van het laboratorium en als de strijd tegen de kanker dan goed wordt aangepakt, dan bestaat de kans dat aan het einde van deze eeuw zeker niet eerder getuigd zal kunnen worden dat de kan ker, door de toepassing van pre ventieve maatregelen, een goed deel van zijn greep op het mens dom heeft verloren.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1950 | | pagina 5