Gouverneur van Nieuw Guinea in Nederland Evolutie en Wisselwerking De strijd tegen kanker ïv. Veel belangstelling voor „Kinderstad Vlissingen TWEEDE BLAD Zaterdag 19 Augustus 1950 6e Jaargang No. 1504 De Gouverneur van Nieuw-Guinea, de heer S. L. J. van Waardenburg, is Donderdagavond, komend uit Hollandia, op Schiphol gearriveerd. Hij zal met de Nederlandse regering in de komende weken^ be sprekingen voeren over de situatie op Nieuw-Guinea en adviezen uitbrengen. De heer Van Waardenburg denkt ongeveer een maand in Nederland te blijven. Dan keert hij weer terug om als „eerste pionier" zijn zware taak te her vatten. De Gouverneur heeft, kort voor hij op 12 Augustus Nieuw-Guinea verliet, een grote rondreis gemaakt door het gebied dat hij bestuurt. Brieven, welke Paul Holman ontvangt Liberale Ministers uit Griekse regering Wat in Nederland werd gedaan Indien men over het verleden van de kankerbestrij ding in Nederland schrijft, dient men de landelijk werkende vereniging „Het Nederlandsch Kanker instituut" in het centrum te plaatsen. Deze vereni ging streefde ernaar alles te doen, wat het weten schappelijk onderzoek zou kunnen bevorderen en maatregelen te treffen om patiënten te behandelen en verplegen. Naast een volledig geoutilleerd labo ratorium zou een volwaardige kliniek tot stand moe ten komen, welke gewijd zou zijn aan de kanker en andere kwaadaardige gezwellen. Dit streven gaf in 1913 het aanzien aan de hierboven genoemde ver eniging en vervolgens aan de instelling van het An- tonie van Leeuwenhoekhuis te Amsterdam, waar zowel in het laboratorium als in de kliniek belang rijke bijdragen aan de kankerbestrijding werden ge leverd. Geen tweede streek is er wellicht aan te wijzen, die als de onze in der eeuwen loop op zodanige wijze ten prooi geweest is aan de gestadige wisselingen en veranderingen als gevolg van allerlei beroeringen en geografische omstandigheden. De grilligheid van de Scheldestroom vooral, die oudtijds uitmondde in een oord, dat als een „delta"- gebied w^rd gevormd door stroomvertakkingen en schorren, die altijd weer na watervloeden en over stromingen het aanzien veranderden van wat men éénmaal Zeeland zou noemen, was daarvan oorzaak. Atlantis gevonden? De verliezen op Malakka Roof in Djakarta Villa „Schoonoord" ii Anglicaanse kerk wijst het dogma van Maria-tenhemelopneming af Sit-down-staking op 14 meter hoogte De havenstaking te Amsterdam DE VRIJE ZEEUW „De moeilijkheden", zo vertel de hij, „zijn gxoot". Men zou kunnen zeggen, dat wij nog iedere dag achteruit gfegaan. Wij leven er bij de gratie van, ihetgegn de Amerikanen achter lieten en de omstandigheden zijn daar primitief. Het duurt bijv. 5 maanden voordat goede ren die wij in Nederland be stellen, op hun plaats van be stemming zijn. Deze omstandig heden hebben tot gevolg gehad, dat wij nog niet de zo dringende noodzakelijke experts hebben kunnen aantrekken. De voedsel voorziening, de huisvesting en de verbindingen zijn de 3 hoofd problemen. Er is op het ogen blik een soort „biologisch" even wicht, dat zo labiel is, dat iede re immigrant het zou kunnen verstoren. Immigratie op di„ ogenblik is dart ook onmogelijk, maar zodra wij met de exploita tie een basis hebben gelegd", zo zeide de Gouverneur, „acht ik immigratie op grote schaal zeer wel mogelijk. Het kan echter nog best 5 jaar of langer duren voor het zover is". „Er waren", zo vervolgde de heer Van Waardeniburg, „toen ik in 't begin van dit jaar op Nieuw-Guinea aan kwam, bijv. geen arbeiders aanwezig. Ik beschik thans over ongeveer 1000 Indische Nederlanders, die als arbei ders zijn aangetrokken. Deze proef is niet mislukt, al zijn het nu niet bepaald geschool de arbeiders. Keus was er echter niet en wij moesten roeien met de riemen, die wij vonden". Hoewel de heer Van Waarden- burg politieke vragen ontweek, verklaarde hij wel dat de ver houdingen tussen de leden der autochtone bevolking onderling en tussen de Nederlanders zeer De mensen houden nu een maal van iemand, die geld heel1 weg te schenken. Daarvan weet Paul Hoffman, de administra teur van de ECA, het admini stratieve orgaan voor de uitvoe ring van het plan-Marshall mee te praten. Elke maand ontvangt hij, behalve, een omvangrijke officiële correspondentie, onge veer 2000 brieven van particu lieren uit alle delen van de we reld. Bovendien ontvangen de verscheidene bureaux van de ECA in Europa ongeveer het zelfde aantal brieven. „Kunt U mij", zo schreef een jongeman uit Wisconsin, „alle buitenlandse postzegels, welke U ontvangt, toesturen. Ik weet n.l. een adres, waar ik ze kan verkopen". Een briefschrijver uit Los An gelos vroeg de ECA, om alle „vlegels, dronkaards en zwer vers" buiten Los Angelos te houden. Het spreekt vanzelf dat de inhoud van de brieven zeer uit eenloopt. Er zijn er die critiek oefenen en die het plan-Mar shall een „grote oplichterij" noemen. Andere weer bevatten niets dan lof. In de meeste brieven échter wordt om hulp gevraagd en maar al te vaak blijkt, dat op verscheidene plaatsen in Europa nog grote nood heerst. „Eerstdaags verwachten wij onze eerste baby, maar wij heb ben geen geld om een wieg en babykleren te kopen. Kunt U ons daar aan helpen". Zo luid de een brief uit Italië. Een Duitse vrouw vroeg: „Mijnheer Hoffman kunt U mijn man, die door de Russen wordt gevangen gehouden, bevrijden'*. Trou wens uit West-Duitsland komen vele brieven binnen. Zo vroeg een Duitse briefschrijver om 'n lening van enkele duizenden dollars voor een woning. „Het huis blijft van U, schreef hij. Ik wil er alleen maar 40 jaar rus tig in wonen, zonder huur te betalen". Een andere kwam tot de volgende slotsom: „Hoffman is een Duitse naam. Daarom moet U voorkomen, dat de Fransen, het Roer-gebied in pikken". Alle brieven worden nauw keurig gelezen, gesorteerd en binnen 24 uur beantwoord. Daar staat Paul Hoffman op. „Want", zo zegt hij, „ik vind het zelf ook niet prettig om lang op een antwoord te wachten". goed is. „Zoals de kaarten nu liggen sta ik er voor in", zo zei- de hij, „dat de bevolking 100 procent pro-Nederlands is". „De anti-Indonesische demon straties van de laatste tijd" zo zeide de heer Van Waardenburg, „die ik thans uitdrukkelijk heb verboden, zijn dan ook absoluut spontaan geweest". „De toestand te Malaquari is dank zij het feit, dat een amb tenaar de leiding op zich heeft genomen en daarbij streng op treedt, redelijk. De Indo- Europese immigranten, die hier direct voor en na de Souverei- niteitsoverdracht heen trokken, hebben een ellendige tijd ach ter de rug", aldus de Gouver neur. Als objecten, die zeker een lonende investering moge lijk maken, noemde de heer Van Waardenburg de tonijnvisserij en de bodemrijkdommen. Van particuliere investering is ech ter op het ogenblik nog geen sprake. Belangrijk werk is verricht door Volkers Aannemersmij. De ze Mij zond enkele experts, die na een langdurig onderzoek een rapport hebben opgesteld over de mogelijkheden en de kosten voor de bouw van een haven, een goede weg en een nieuwe stad. Drie projecten die voor de exploratie van Nieuw-Guinea dringend nodig zijn. Dit rap port is één van de onderwerpen, die Gouverneur Van Waarden burg met de Regering zal be spreken. De liberale ministers zullen uit de Griekse drie-partij en- regering treden, aldus heeft Sophocles Venizelos, leider der liberale partij, te Athene be kend gemaakt. Het besluit tot aftreden van de ministers is genomen nadat Venizelos er reeds Woensdag avond mee had gedreigd, omdat de Minister-President, Nicolas Plastdras, de leider van de cen- trumgroep in het kabinet, de andere partijen (liberalen en democratisch socialisten) ver weet zijn politiek van tege moetkomendheid tegenover vroegere opstandelingen te dwarsbomen. Zij heeft o.a. tot taak het ver delen van beschikbaar komende gelden en het is verheugend, dat de Stichting „Het Koningin Wilhelmina Fonds" ditzelfde college heeft benoemd tot haar Commissie van Advies. De Stichting van het Koningin Wilhelmina Fonds als nationaal huldeblijk van het Nederlandse volk ter gelegenheid van het 50-jarige Regeringsjubileum der Koningin in 1948 is een belang rijke mijlpaal in de geschiede nis van de Kankerbestrijding ge weest. Een oprichtingskapitaal van 2.000.000 werd bijeenge bracht met als doel: „De werk zaamheid van het Nederlandse Volk en de Overheid op het ge bied der kankerbestrijding te bevorderen en te steunen. Zij tracht dit doel te bereiken door het verlenen van financiële steun aan instellingen, organi saties of personen, die zich met het onderzoek naar de oorzaken of met de daadwerkelijke be strijding van kanker bezig hou den". De toekomst zal bewijzen, dat het vormen van dit belangrijke fonds voor de kankerbestrijding moet worden gezien als een mo nument, het Nederlandse volk en zijn Koningin waardig. Het zou onjuist zijn te menen, dat deze bijdragen uitsluitend kwamen uit het Kankerinsti tuut te Amsterdam. Zo moet ook met ere genoemd worden het in 1914 gestichte Rotter- damsch Radio-Therapeutisch Instituut, welke instelling vele patiënten, lijdende aan kanker, aan zich heeft verplicht. Uiter aard hebben ook de Universitei ten belangrijke bijdragen aan de kankerbestrijding geleverd. Steeds meer kwam men tot de overtuiging, dat groepsarbeid van verschillende deskundigen noodzakelijk is. Het zijn niet alleen de geneeskundigen, die hun bijdragen aan de strijd te gen de kanker leveren, doch ook de biologen, chemici, phy- sici, genetici, mathe-matici en ■technici. Hoe algemener deze werkgemeenschap, hoe produc tiever arbeid men mag verwach ten. Terecht heeft men het be treurd, dat het kort na de eer ste wereldoorlog bestaande Amsterdamse plan, om een vol ledig instituut te bouwen naast het aan de Amstel geprojec teerde Academisch Ziekenhuis wegens de precaire toestand van 's Rijks financiën geen voort gang kon vinden. Behalve het belangrijke we tenschappelijke werk, dat in het Kankerinstituut werd verricht (o.a. door Dr. Korteweg op het gebied van de erfelijkheid bij kanker) heeft deze instelling ook een belangrijke bijdrage geleverd aan de voorlichting. Dr. Wassink heeft door weten schappelijke publicaties mede gewerkt aan de voorlichting der geneeskundigen en door lezin gen, tentoonstellingen en an derszins het publiek een juister inzicht gegeven in vele vraag stukken öp het terrein van de kankerbestrijding en steeds weer gewezen op de grote bete kenis van de vroegtijdige her kenning der ziekte en de daar opvolgende behandeling. Overziet men wat tot op he den op het gebied der kanker bestrijding is verricht, dan mist men een landelijk plan van or ganisatie. Het is o.m. ter be vordering van een doelmatige landelijke organisatie, dat door de Minister van Sociale Zaken een Centrale Commissie voor de Kankerbestrijding is ingesteld, welke haar arbeid in het najaar van 1949 begon. In deze com missie hebben tal van vooraan staande deskundigen zitting. De Atlantis-expeditie onder leiding van de Pred. Spanuth, heeft in de Noordzee, in de na bijheid van Helgoland, op 30 m diepte 2 graven gevonden. Ds. Spanuth heeft gezegd, dat hij overtuigd was fy in de zee verzonken „Atlantis" ontdekt te hebben. Het expeditieschip „Meta" heeft enige stenen van de graven meegebracht, die, naar men meent, 3000 tot 4000 jaar oud zijn. De graven zijn door een ge leerde uit Hamburg, die tevens duiker is, onderzocht. De Pred. wilde niet verder in details tre den daar een geïllustreerd blad uit München „Schnell" geheten, het exclusieve recht tot publi catie heeft en Spanuth beloofd heeft 4 weken lang over deze kwestie te zullen zwijgen. Ge noemd tijdschrift heeft bijge dragen in de kosten der expe ditie. Volgens het Franse persbu reau A.F.P. is Spanuth van oor deel, dat de ligging overeen stemt met de beschrijvingen van Plato en andere oude schrij vers. Volgens te Singapore gepubli ceerde officiële verlieslijsten zijn in Juli door de veiligheidstroepen op Malakka 71 verzetslieden ge dood of gevangengenomen. Hier door is het totaal aantal gedode, gewonde of gevangen genomen verzetslieden sinds 1948 tot 2.539 gestegen. Het betreft hoofdzake lijk Chinezen. In de afgelopen twee jaar zijn 1.948 burgers, onder wie 74 Euro peanen, door overvallen van ver zetslieden om het leven ge komen, gewond of vermist. 445 leden van de politie werden in dezelfde periode gedood en 467 gewond. Voor het Britse leger bedragen de verliezen in ge noemd tijdvak 113 doden en 188 gewonden. De verliezen van de R.A.F. beliepen 30 man. Tien met revolvers gewapen de mannen in burgerkledij zijn binnengedrongen in de woning van de Indonesische eigenaar van een prauwenbedrijf aan de Djalan Malaja te Djakarta. Zij doorzochten het hele huis, waarbij zij kussens en bultzak ken open scheurden en verdwe nen tenslotte met medeneming van ƒ4698 aan contant geld, sieraden ter waarde van f 450 en afgeknipte „rechterhelften" ter waarde van ƒ70.000. Is er één land, dat zo treffend in zijn naam de betekenis draagt van wording zijn en wezen? Zeeland, zee en land, juister is wel nimmer een naam van een gewest uitgedrukt! Zo kon het niet anders, of dit moest in een strijd van meer dan duizend jaren tegen de woeden de elementen een stempel druk ken op het nageslacht! Zij wer den gehard in een altijd her nieuwde kamp tegen de hen om ringende ongewisheid. Maar zij volhardden en triomfeerden; want zij kregen het lief dit land, dat in weerwil van zovele dreigingen en gevaren toch ook zo goed was en zulke rijke vruchten schonk. En zij behiel den dit kostbare erfdeel. Aan deze oerbewoners viel een de roem van Neêrlands historie! Een nooit versagend ras, dat de zeeën trotseerde en zijn beste erfvolk ten deel, dat bijdroeg tot zonen met de vaak primitiefste middelen zag uitvaren tot aan de uiteinden der aarde! Neêr lands glorie tijdperk was tevens de roemrijkste bladzijde van de Zeeuwse historie! Onze ongeëvenaarde Zeeuwse admiraals en vlootvoogden wa ren de beste, die dit volk van zeevaarders heeft voortgebracht. Groot en roemvol waren hun daden! Hun moed was en werd spreekwoordelijk. In een diep geworteld godsdienstig besef en een grote gehechtheid aan het huis der Oranje's, die nu reeds vier eeuwen geleden zich over hun lot en toekomst ontfermden met opoffering van goed en bloed, domineerden in de rijke historie van de Gouden Eeuw de namen van Holland en Zeeland. Deze gewesten hebben hun stempel gedrukt op de roem on zer historie. En niet in het minst deelde Zeeuws (Staats) Vlaanderen in deze oude glorie, getuige de keu ren en privilegiën van 1242 en door Keizer Karei in 1532 aan Axel verleend, die de betekenis van deze stad en dit Ambacht aantonen. Wij mogen ons gelukkig prij zen, dat ook heden ten dage in dit land een volkskern leeft, die er fier op is te behoren tot een nageslacht van Vlamingen en Zeeuwen en prat mag gaan op een verleden, vol van worsteling en strijd en als uitdrukking daarvan het „Luctor et Emergo" tot devies koos. En zo kon Jan Scharp in 1787 ter vereeuwiging van Axels tweede bevrijdings eeuwfeest neerschrijven de gedenkwaar dige woorden: „in het bijzonder „is dit schoon en vruchtrijk „eiland van Axel de koornschuur „der aangeleegen provintiën; „hier doet de welddaadige Al- „magt de vettigheden der wate- „ren zuigen en de bedekte ver borgenheden van het zand, ver- „rijken onzen disch". En verder: (zo is het ook nu nog en in deze uitzonderlijke oogstdagen getuigt alles daar van, als men zich langs polder dijk en akkerland door ons goede land van Axel beweegt) „Hier „eet men van de inkomsten der „aarde, de honing druipt uit „volle korven, de harde kluit „brengt olie voort, hier is boter „van koeien, met de melk van „vee", enz. De lofprijzing van de land- ROMAN VAN AVONTUUR EN SPANNING door JELLE DKAAISMA. 53) Nadruk verboden. Eigenaardig, dat ze juist nu nog weg gingen met hun wagen. Zo laat en met zulk slecht weer. Plotseling ging hij recht over eind zitten. Sweers was die avond alleen geweest in de Lido. Op de vraag, waar zijn vriend was, had hij een ontwijkend ant woord gekregen. Die ander zou toch niet.... Nee, dat zou gren zeloos brutaal zijn.... Hij staarde nadenkend voor zich uit en keek toen naar het kistje met zijn belangrijke in houd. Opnieuw griste hij het pakje kaarten onder de sigaren vandaan en bekeek het. Schop penaas haalde hij er tussen uit en bekeek de kaart, bevoelde haar. Toen nam hij resoluut een be sluit. Uit dc tafellade haalde hij een veiligheidsscheermesje, waar mede hij voorzichtig een ope ning maakte in de zijkant van de kaart. Gelukkig, het kaartje zat er in. Hij loosde een zucht van verlichting. Werktuigelijk haalde hij het te voorschijn en opende het even. Zijn ogen rol den haast uit de kassen van ver bazingMaar dat was niet mogelijkDat was nu die an dere helft van de tekening, waarvoor hij nu al wekenlang zoveel moeite ehad gedaan.... Maar dat was een mystificatie., dat kon todh niet. Zenuwachtig haalde hij zijn portefeuille te voorschijn en tus sen enkele brieven vandaan haalde hij een verkreukeld stuk je papier. Geen twijfel mogelijk. Hier was het afschrift van de helft van de tekening, die hij al tijd in zijn bezit had gehad. Hij had dit afschrift toch zelf inder tijd gemaaktEn daarna had hij het origineel weer in het Schoppenaas geborgen, waar hij het veiliger achtte. Hij zou er een eed op hebben durven doen, en toch zat er nu de andere helft van de tekening in, zodat hij de teke ning compleet had en aan het werk kon gaan MaarNatuurlijk toen hij vanavond in de Lido zat, had de /ander zijn huis doorgesnuffeld en het Aas gevonden en verwis seld. Niet alleen had hij nu de tekening compleet, maar ook de anderen. En zij waren nu na tuurlijk op weg gegaan om de aap op te graven. Tandenknarsend van woede schopte hij zijn stoel onderste boven. Verloren had hij het spel! Kwijt was hij alles, alleen door zo'n idiote gril van. Neen, verloren was het nog niet. Hij moest op weg, onmid dellijk, Sweers en zijn vriend achterna. Maar hoe? Zij hadden een auto, zouden nu zeker wel efcn kilometer of vijftig verder zijn en hij kon slechts over zijn fiets beschikken. Dan maar een auto kapen. Van de nood een deugd maken. Hij had beslist een auto nodig. Vastberaden knoopte hij zijn jas dicht en liep naar het raam, waardoor hij naar buiten keek. Het weer werkte ook al niet mee. Het onweer was nu in al zijn hevigheid losgebarsten en het leek wel, of het water met bak ken tegelijk werd neergegooid. Nu niet bepaald ideaal om er op uit te trekken. Maar er was im mers geen tijd te verliezen! Hij had wel beroerder dingen mee gemaakt. Vlug trok hij een regenjas aan en zette zijn hoed op, diep over zijn ogen gedrukt. Daarna verliet hij zijn woning en ging in de stromende regen de straat op. Geen mens vertoonde zich bui tenshuis in deze zondvloed. Een enkele auto reed door de Smede- straat en een late tram reed de Barteljorisstraat in, terwijl de wagenvoerder met zijn ruitenwis ser het raam trachtte schoon te maken om althans iets te kun nen zien. Pluijmers hulde zich diep in zijn jas en speurde de Kruis straat af. Nee, in de hoofdstraten van de stad moest hij niet zijn. In een der dwarsstraten zag bij een wagen staan, dicht tegen de huizenkant. Schijnbaar arge loos liep hij er voorbij, maar dit was voor hem voldoende om te constateren, dat het contactsleu teltje aanwezig was. Meteen keerde hij terug, opende resoluut het portier en. een seconde later trapte hij de starter in. Hij had verstand van auto's en na enkele slagen sloeg de motor aan. Vlug schakelde hij in en reed weg. Dit alles had slechts enkele secon den geduurd. En toen de gedu peerde eigenaar een half uur la ter in de Smedetsraat aangifte deed van de ontvreemding, was Pluijmers Halfweg reeds gepas seerd. (Wordt vervolgd.) bouw gold in die dagen evenzeer als in de onze. Ook toen reeds was hij hoofdbron van bestaan en daarom is de luister van wel eer, ook na het weg-ebben van het laatste water, dat Axel met de zee verbond, grotelijks ge bleven. Wie herinnert zich niet het aanzienlijke percentage, dat Z. Vlaanderen in de achter ons lig gende wereldoorlogen leverde in de totale nationale productie? Welk aandeel heeft onze streek niet in de bietencultuur (en daarmede in de productie van suiker)? En wie ontgaat de be langrijkheid van de aardappel opbrengst, die tientallen jaren zulk een aandeel opleverde in de consumptie van steden als Brus sel e.a. en ook in onze Neder landse behoeften in twee wereld oorlogen voorzag. Wij spreken dan nog niet van de verscheping van deze, onze beste producten, naar verder in Europa gelegen landen en andere werelddelen. De bijnaam „aardappelkappers" is in feite een erenaam, die de Axelaars met recht mogen dra gen en die hen veeleer siert dan kwetst. - De zaadproductie en de uien- teelt (scheepsladingen vonden hun weg vanuit de Terneuzense dokken naar Engeland) om de vlas-teelt en industrie niet over te slaan, het zijn alle even zo vele bewijzen, dat het agrarisch element in onze streek een do minerende invloed heeft, waar omheen ook de industrie in de vorm van vlas- en suikerfabrie ken, meelfabrieken en maalde rijen, etc. een nuttige tak van heid bezat en handel dreef met de ganse, toenmaals bekende wereld niet toe te schrijven aan de verzanding van het Zwin, de brede zeemonding die jaarlijks duizenden schepen „uit aller Heren landen" op haar golven zag binnenvallen? Waren met Brugge ook niet Sluis, Damme, St. Anna ter Muiden en Aarden burg tot verval gedoemd? Is, zo vragen wij, ook de be tekenis van Axel niet sterk ver minderd, „naarmate deze plaats haar rechtstreekse verbinding met de zee zag. teloor gaan en is daarentegen dank zij een gun stiger ligging aan de brede Scheldemond (en de kanaalver binding met Gent) Terneu- zen, eenmaal een weinig beteke nende vlek, Axel niet over het hoofd gegroeid, zodat het thans een inwonertal heeft, dat het dubbele bedraagt van de vroe gere ambachts-hoofdplaats? We zouden kunnen wijzen op andere Zeeuwse steden ais Zie- rikzee en Veere. Ook daar was het de verzanding en het gemis van een verbinding met het overige deel der handeldrijvende wereld, die de hegemonie deed overgaan op meer bevoorrechte steden, die gunstiger waren ge legen. Meer nog dan heden ten dage was immers in vorige eeuwen een vlotte communicatie te wa ter een gebiedende eis. De ont wikkeling tot een handelsstad was in de eerste plaats daarvan afhankelijk. Op de Vlaamse en Zeeuwse steden (zowel als op tal van Hol landse) heeft dit in het verleden dan ook een geweldige invloed ten goede of ten kwade gehad. Daarvan zijn voorbeelden te over. En alvorens onze artikelen reeks te vervolgen, verdient het ook vanuit onze Zeeuws-Vlaamse en Axelse gezichtshoek, aanbe veling daaraan nog even aan dacht te wijden. De eeuwen door heeft het wa ter, waaraan ons land werd ont woekerd en dat „ons zout in het bloed en een krachtig gemoed gaf" een geweldige betekenis gehad voor onze gewesten, voor Zeeland, voor Vlaanderen, voor welvaart en bestaan opleverde. Zeeuws-Vlaanderen! Moge het grijze verleden zich ten onzent alzo niet afspiegelen in welsprekende patriciërshuizen en monumentale gebouwen, waarvan de welvaart en de rijk dom in andere plaatsen a.h.w. viel af te lezen, de historie heeft ondanks oorlogen en daarmede gepaard gaande plunderingen en brandschattingen genoeg bewij zen overgelaten, om op een groots verleden te wijzen. De vruchtbare grond, het water en de gunstige ligging brachten voorspoed en groot heid voor de Vlaamse en Zeeuw se steden. Is het verval van het eens zo machtige Brugge, dat in de mid deleeuwen een wereldvermaard- Ons land, „gevist uit poelen en moerassen", 4s als met het water verweven. Waterstromen doorsneden het vanaf de oer tijden, wateren maken het van daag de dag nog tot een uniek gebied, waarin de aan het mo derne snelverkeer verslaafde mens zich vaak genoeg ergert. Water siert ons wapen en is als het ware een ver-zinnebeelding van ons zijn en wezen. Als in het verleden zal het water in de toekomst voorwaarde blijven voor verdere bloei en ontwikke ling. Ondanks de wisselwerking der tijden! 't G. (Wordt vervolgd.) Nu „Kinderstad Vlissingen" vier dagen heeft bestaan, kan gezegd worden, dat dit experi ment is geslaagd. Honderden kinderen spelen enthousiast en spontaan hun spel. Burgemees ter Peter Bikker leidt het be stuur met vaste hand, dapper geassisteerd door zijn wethou ders en commissaris van politie Dr. Geoffrey Fisher en Dr Cyril Garbett, de aartsbisschop pen der Anglicaanse kerk te Canterbury en York, hebben ver klaard, dat de Anglicaanse kerk het dogma van Maria-tenhemel opneming niet kan aanvaarden. Volgens deze hoogste dignita rissen der Anglicaanse kerk heeft het besluit van de Paus dit dogma 1 November af te kondi gen, de dogmatische geschillen in de Christenheid vergroot en de toenadering tussen de ver schillende richtingen van het Christendom geschaad. Volgens deze gemeenschappe lijke verklaring bevat de Bijbel, de oudste kerklitteratuur, „niet het geringste bewijs" van het ge loof in de leer van Maria's licha melijke opstanding. Een jeugdige acrobaat is te Brighton als gevolg van een meningsverschil met zijn werk gever een sit-down-staking be gonnen in een 14 meter hoge paal. Het is John Fossett, die optreedt als „The Great Reno". Hij zat Donderdagavond in de stromende regen in zijn paal, zieh beschuttend met een pa rapluie. Zijn vrouw had wat eten en een Krant naar boven gehesen. Adri Sanderse handhaaft met zijn korps op voortreffelijke wijze de orde. De misdadigers worden ten stadhuize snel en afdoende berecht. Het blijft echter bij kleine vergrijpen. Slechts eenmaal heeft men kras te werk moeten gaan: „Een jeugdige belhamel is uit „Kinderstad" verbannen. Een der wethouders nam het initia tief en droeg een agent op de boosdoener te verwijderen. Hef antwoord luidde: „Ik neem slechts orders aan van de bur gemeester". De gemeentereindgingsdienst betoont een uiterste ijver en strekt zijn bemoeienissen zelfs uit tot papiertjes, die onder de voeten der bezoekers liggen. Elke middag wordt ten spe ciaal programma afgewerkt, telkens onderbroken door een „brand" of een soortgelijk eve nement. Er wordt een spel op gevoerd met allerlei bekende sprookjesfiguren, er is 'n pop penkastvoorstelling, reidansen, enz. en ondertussen worden op het speelterrein kinderwedstrij den gehouden. De belangstelling van de vol wassenen overtreft alle ver wachtingen. Gisteren werd de 11.000ste verwacht. Ook buiten landers, vooral Belgen doch ook Engelsen, Fransen en Zwitsers, treft men onder de bezoekers aan. Het hoogtepunt voor „Kin derstad" zal vandaag gevormd worden door het Koninklijk be zoek. Dan zullen alleen kinde ren, de „Kinderstad" bevolken. De havenstaking te Amster dam heeft zich uitgebreid, ech ter niet in belangrijke mate. Het aantal stakers kan nu op ruim 50 pet. worden geschat. Er zijn geen schepen naar andere havens vertrokken.

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1950 | | pagina 5