Japan, onberekenbare factor in
Amerik* Pacifiopolitiek
Scholen in oude tijden
VENSTER en VLOER
J. L. JURRIJ - Terneuzen
De „koude oorlog"
voering
Moggré's Schoenhandel
,0o?
Rode diplomatie brengt Washington
in verlegenheid
NIEUWS
Vitrages
Overgordijn-
stoffen
TWEEDE BLAD
Zaterdag 15 April 1950
6e Jaargang No. 1398
JONGE, ZUID-AZIATISCHE STATEN VREZEN
MOEILIJKHEDEN MET MOSKOU.
Reeds eerder hebben we geschreven over de grote
moeilijkheden in Azië, waar de Amerikanen thans men
komt er wel erg laat mee op de een of andere wijze
een halt willen toeroepen aan de nog steeds verder rol
lende rode stoomwals.
Alarmstemming in Austra
lië.
BESCHERMING TEGEN
ATOOMAANVALLEN
Amerikaanse plannen.
Bases in Japan.
BRUILOFTGANGER
VERDRONKEN
DE HONGERSNOOD IN
CHINA.
-sleunschoenen
UIT HET VERLEDEN
II.
Meesters, die op het land werkten en voor de was
zorgden. Een turf voor de meester. Lange school
tijden
WAT FRANKRIJK VOOR
HET TOERISME DOET
voor
voor
RODE ROZEN
leefde» overwinning
Cocos
Tapijt
Gangtopers Wilton, Perzische dessins, 50 en 70 cm breed
Linoleum
Viltzeil
Zeer uitgebreide sortering, samengesteld uit landen als Neder
land, België, Frankrijk, Zwitserland, Oostenrijk enz.
vanaf 0,9815,50 p. mtr.
Handweefstoffen, 120 cm breed
Cretonnes, 120 en 130 cm breed
Peau de Peche en Velours
vanaf ƒ2,95 p. mtr.
vanaf 2,45 p. mtr.
vanaf 6,85 p. mtr.
BIJ
Geen leerplicht.
Meester, kookt de
was al?
De schooltijden.
VLIEGENDE SCHOTELS
SABOTAGE BIJ NOORSE
LEGERMANOEUVRES
DE GRIEKSE REGERING
AFGETREDEN
DE VRIJE Z
Hoe men dat moet doen, we
ten de geleerden nog niet. Men
spreekt van militaire ententes,
doch voegt er aan toe, dat de
jonge Staten nog te labiel zijn
om als militaire bondgenoot te
kunnen optreden en dat uitge
breide wapenleveranties moge
lijk in handen der rode kunnen
vallen. Dan ligt er nog steeds
het plan om, via enorme inves
teringen, het groeiproces dezer
jonge Staten te bespoedigen met
de bedoelingen om in Zuid-Oost
Azië een gewillige markt te
scheppen voor de Amerikaanse
eindproducten en de stabiliteit
dusdanig te verhogen, dat ten
minste in de naaste toekomst er
gens op het vaste land van
Azië een muur opgeworpen kan
worden tegen het opdringende
communisme.
Waar die muur moet komen,
weet men evenmin. Overal op
het vaste land is de grond nog
erg los en onbetrouwbaar. Men
had, zoals we reeds in een vo
rig artikel hebben gezien, aan
vankelijk gemeend, dat India
als ondergrond zou kunnen die
nen, doch de jongste feiten spre
ken voor zichzelf. Tibet immers,
sedert de val der Mantsjoes in
1911 onafhankelijk beschouwd
(voordien was het een autono
me Staat in China) vreest, dat
de troepen van Peking het zul
len komen bezetten. India heeft
nu al bij voorbaat verklaard,
dat New Delhy geen maatre
gelen zal nemen, indien zulks
gebeurt en dat India ook niet
van plan is zich te laten leiden
door een anti-communistische
campagne. Wat wil men meer.
Nog vóór de rode troepen van
Peking de Tibetaanse grenzen
overschreden, deelde Pandith
Nehroe Moskou en Peking met
evenveel woorden mede: „Doe
maar wat ge van zins zijt. Van
mij zult ge geen last hebben.
Die Amerikaanse dollars willen
we wel, maarin mijn land
geen anti-communistische cam
pagne." Realisten moeten zien,
dat hiermee de hoop op India
in rook is vervlogen. Dit is trou
wens niet de eerste maal, dat
India zich een neutraliteitsman-
tel laat aanmeten. Reeds kort
na de machtsovername beweer
de Nehroe, dat hij volledige vrij
heid toezegde aan alle politieke
stromingen en het communisme
eerst dan veroordeelde, indien
het poogde om met geweld aan
de macht te komen.
In geheel Australië is min of
meer een alarmstemming ont
staan.
Sedert 1945 voelt men in Syd
ney al regenbuien als de on
weerswolken nog duizenden mij
len ver verwijderd zijn. De ge
hele pers wijdt grote aandacht
aan de houding van India en
constateert terecht, dat het ene
dominion hiermee het andere
een klap in het gelaat geeft.
Australië heeft onverdedigbare
grenzen, zag de Noordelijke li
nie (Nederlands-Indië) vervan
gen door een onberekend en
zwak Indonesië en meent slechts
in vrede te kunnen leven, in
dien het vèr buiten de eigen
grenzen een verdedigingslinie
De Senaatscommissie voor de
strijdkrachten heeft een verslag
bekendgemaakt, waarin de tot
dusver geheim gehouden plannen
voor de bescherming van de
Amerikaanse burgerbevolking te
gen atoombomaanvallen worden
uiteengezet. In het verslag wor.
den o.m. de volgende punten be
handeld:
De decentralisatie van de grote
nijverheidscentra en het aanleg'
gen van grote voorraden blus-
materiaal en geneesmiddelen.
In het verslag wordt eveneens
gewezen op de noodzakelijkheid
van een verbod om nieuwe onder,
nemingen in de omgeving van
Washington te vestigen, en van
maatregelten ter bestrijding van
epidemieën enz.
Aangestipt worölt, dat er een
meningsverschil bestaat tussen de
Senaatscommissie voor de strijd
krachten en de parlementscom
missie voor cte atoomenergie, be
treffende de controle op de toe
passing van het program, daar
elk dezer commissies het recht op
toezicht opeist.
kan formeren. Hetzelfde idee
leeft in Nieuw Zeeland.
Intussen komen de verklarin
gen van New Dethy nog in een
ander daglicht te staan, indien
men rekening houdt met de
voortdurende twisten tussenin
dia en Pakistan .Er is reden te
over om aan te nemen, dat de
jongste verklaringen, welke ove
rigens ook voor Londen geheel
onverwachts kwamen, er mede
op gericht zijn om sympathie
te wekken in Peking voor een
mogelijk optreden van India in
Pakistan. Intussen hebben Bur
ma en Siam ook al te kennen
gegeven, dat ze niet geporteerd
zijn voor een anti-Peking poli
tiek. Betekent dit het defini
tieve fiasco voor de politiek van
het State Department in het
Verre Oosten, of is er nog een
kans?
Nog steeds bezetten de Ame
rikaanse troepen de Japanse
eilanden. Theoretisch is er een
verdedigingsgordel denkbaar,
bestaande uit bases in Japan,
Formosa en Hai-Nan (in han
den der Chinese nationalisten)
de Philipijnen, Nieuw Guinea,
Australië, N.-Zeeland, Frank
rijk, Engeland en Nederland.
Hoewel ook de Philipijnen vrij
onberekenbaar zijn blijft het
grootste vraagteken niettemin
Japan.
De Jappen zagen de Ameri
kaanse bezetters in 1945 met
angst in het hart landen, doch
toen ze bemerkten, dat de sol
daten correct optraden en zich
meer gedroegen als vrienden
dan als vijanden, sloeg de stem
ming om ten gunste van Was
hington. In 1946 en 1947 was
er een uitgesproken pro-Ame
rikaanse stemming, welke Mac
Arthur wel had veroorzaakt
doch niet kon continueren. Ver
moedelijk zijn de Amerikanen
te ver gegaan met hun pogin
gen tot democratisering en ver
amerikanisering en vooral door
het laatste hebben zij de volks
ziel aangetast en gewond. Zelfs
de pogingen om Japan via in
Amerika geschoolde Jappen te
democratiseren, sorteerden bar
weinig resultaat, daar de door
snee Japanner in hen vreemde
apostelen zag. Het zou overdre
ven zijn thans te spreken van
een anti-Amerikaanse stem
ming. Deze is er beslist niet.
Maar evenmin is er een anti-
Russische stemming, noch een
anti-communistische stem
ming. Wel blijkt zonneklaar
dat men de bezetting beu is.
Douglas Mac Arthur heeft
diverse malen verklaard, dat
een bezetting van Japan niet
langer zou mogen duren dan 3,
hoogstens 5 jaar. Thans zijn die
5 jaar vol en daarvan geeft To
kio zich rekenschap. Maar in
1945 had zelfs Mac Arthur niet
kunnen voorzien dat geheel
Zuid-Oost-Azië het Westen zou
ontvallen en dat het vroegere
vijandige Japan de laatste
machtige pijl zou blijven op de
Amerikaanse boog in het Verre
Oosten.
Japan ontruimen en het bij
vredesverdrag verbieden een
leger te onderhouden, zou ge
lijk staan met het inviteren van
Peking en Moskou. Het bij vre
desverdrag laten beschikken
over een leger, vloot en lucht
macht zou Australië benauwen
en Mao Tje Thoeng een diplo
matiek wapen in handen geven,
waardoor hij geheel Zuid-Oost-
Azlë, dat nog steéds een toe
komstige Japanse expansie
vreest, aan zijn ketting kon bin
den. Op het diplomatieke front
hebben de Amerikanen toch
weer bakzeil moeten halen ten
bate van Moskou, want de bols
jewistische eis om de Mikado
als oorlogsmisdadiger te dagen,
daar hij de bacteriënoorlog be
krachtigd zou hebben was koren
op de molen van de Zuid-Azia
tische staten, die in de Japanse
keizer nog steeds de verpersoon
lijking zien van het Oosterse
imperialisme. De doorsnee Ja
panner ziet echter zelfs in zijn
gedemocratiseerde, keizer nog
steeds zijn god, een hoger we
zen, dat onaantastbaar is. Van
daar dat de Amerikanen Hiro-
hito sauveerden, wetende daar
mee in Zuid-Oost-Azië nieuwe
vijanden, doch in Japan nieuwe
vrienden te kunnen maken.
Wat moeten de Amerikanen
met Japan aanvangen? Hoe
moeten ze zich uit het tactische
en diplomatieke kluwen redden?
Japan nog langer bezetten be
tekent de laatste sympathie in
Tokio verliezen en de balans
doen omslaan ten gunste van
Moskou (het communisme is
sedert 1947 gestegen).
Het State Department heeft
gewikt en gewogen en kwam
tot een tussenoplossing: het zou
Japan een vredesverdrag kun
nen geven, zeer schikkelijk en
voordelig: de Amerikanen zou
den de eilanden ontruimen;
Wall-Street zou een paar mil
liard keiharde dollars investe
ren voor de wederopbouw en in
ruil daarvoor zou Tokio bases
moeten afstaan ten dienste van
de Amerikaanse lucht-, land
en zeestrijdkrachten.
De onder Amerikaanse in
vloed staande Japanse pers
heeft dit idee gelanceerd, doch
reeds thans is duidelijk, dat een
en ander zal stuiten op sterk
verzet, vooral van de intellec-
tuëlen en industriëlen. Zo ka
pittelt de „Nipponse Tijd", het
dagblad van het Japanse minis
terie van buitenlandse zaken,
de Amerikaanse corresponden
ten, die Japanners laten bewe
ren, dat ze vóór Amerikaanse
bases zijn. „De niet ontwikkelde
Japanner kent onvoldoende
Engels om een Amerikaan te
kunnen verstaan. Hij ziet in de
man de bezetter en is derhalve
neerbuigend en vriendelijk. Op
iedere vraag antwoordt hij „Yes,
Yes", ook al bloedt zijn hart.
De Amerikaanse journalisten
moeten hun vragen richten tot
de intellectuelen, die wel vlot
Engels spreken en die hun me
ning niet onder stoelen of ban
ken steken. Dan zullen ze tot
andere ervaringen komen."
En daarin kon het blad wel
eens schoon gelijk hebben.
In de Nieuwe Kerkstraat te
Nijkerkerveen (Gld.) werd Don
derdag het stoffelijk overschot
gevonden van de heer T. Doppen-
berg.
De heer Doppenberg was naar
een bruiloft geweest en is door
dat hij slecht van gezicht was,
vermoedelijk tegen een afraste
ringspaaltje, dat aan de sloot
kant staat gereden, met het nood
lottige gevolg, dat hij daarbfl met
het hoofd in het water is terecht
gekomen, waardoor hij is gestikt.
Het slachtoffer is ongehuwd.
Het te Hongkong verschijnende,
pro-communistische blad Ta-
koengpa uit Ilonan meldt, dat er
in deze provincie bijna 7 millioen
vluchtelingen van de hongemood-
gebieden zijn, wat bijna een kwart
van de bevolking der provincie is.
Volgens het bericht hebben
300.000 mensen onmiddellijk hulp
nodig, willen zij niet van honger
omkomen.
(Advertentie.)
AIAEENVERKOOP
TERNEUZEN
Noordstraat 68 Tel. 2476
Het aantal buitenlandse toeris
ten dat in 1949 Frankrijk be
zocht bedroeg 2.800.000, waarbij
niet werden meegerekend de rei
zigers die korter dan een dag in
Frankrijk verbleven of alleen op
doorreis waren. Deze 2.800.000
reizigers hebben tezamen onge
veer 90 milliard francs in Frank
rijk uitgegeven. De helft hiervan
werd als ontvangen deviezen ge
boekt en de andere helfit is gro
tendeels afkomstig van de uitga
ven die de reizigers met' hun
meegebrachte francs deden.
WIJ STAAN U TERZIJDE MET ONZE GROTE SORTERING IN:
of
door H. VüLMER.
64)
Nadruk verboden.
,,Kijk niet zo sip!" beurde zij
hein op. „Wat ook gebeurt -
deze avond ben je nog niet van
me af! Om het je te bewijzen, ga
ik twee wensen doen.''
Hij trachtte op haar schert
sende toon in te gaan. „Bij voor
baat ingewilligd, Iris!"
„Bestel dan nog een fles cham
pagne! Het duurt '.vie weet hoe
lang eer ik de godendrank weer
over mijn lippen krijg!''
Direct voldeed Von Demberg
aan het verzoek en nadat zij had
den geklonken, zei hij: „Nu je
tweede wens. Wedden, dat die
even weinig bedenking ontmoet?"
„Ben je daar zo zeker van?"
Kaar stem klonk omsluierd. Weer
Weer de bekende kwaliteiten 100 cocos,
Verschillende breedten en kwaliteiten
vanaf 3,70
Dubbel Bouclé Tapijt, onze bekende kwaliteiten
Koveta-Tapijt, Jaspé-Moquette enz
vanaf 5,65
Bouclé, pracht kwaliteit, 50 en 70 cm breed
Trap- 611 hlCjlJCttc effen rn, smalle streep, 50 en 70 cm breed vanaf
vanaf
5,45
4,45
vanaf 9,95
Diverse soorten, ook weer de bedrukte Linoleums
183 en 200 cm breed resp. ƒ11,30 en ƒ11,90 p. mtr.
grote sortering 2,45 en 2,60 p. mtr.
haar ogen gloeide een donkere
gloed. Zij kwam Von Demberg
opeens een andere Iris voor
gevaarlijker dan ooit.
„Natuurlijk!" lachte hij, wat
onzeker onder haar blik.
„Zie je. Ik vind deze avond te
mooi, haast te plechtig om in een
bioscoop door te brengen, met al
die mensen om ons been. Ik wil
je geheel voor mij hebben. Kom
mee naar de Hildegartstrasse.
Op mijn kamer praten we nog
wat over de heerlijke dagen die
wy hebben gehad! Zoiets durf ik.
jou voorstellen, Heinrieh, omdat
ik je volkomen vertrouw!"
Von Dernberg aarzelde. Hij
voelde, dat het gevaarlijkste mo
ment sedert zijn kennismaking
met Iris Rosmüller was aangebro
ken. Opeens zag hij haar in een
gans ander licht; intuïtie zei hem,
dat het 't ware licht was. Maar
hij kwam niet tot de erkenning;
zelfingenomenheid verzette zich
legen de ontnuchterende gedach
te haar al die dagen onjuist te
legde zy een hand op de zjjne. Inbetoben beoordeeld. En toen hij
zich haar laatste woorden herin
nerde, dat zij volkomen vertrou
wen in hem stelde, was de zwak
ke weerstand meteen gebroken.
Hij zou tonen het vertrouwen
waardig te zijn.
„Ik zal het graag doen, Iris",
stemde hij toe, „mits het geen
onaangename gevolgen voor je
heeft. Je weet hoe de mensen
zijn.''
„Kalf!'* dacht Iris. Glimlachend
antwoordde ze: „Je vergeet, dat
ik zeven en twintig ben. Van wat
dc mensen zeggen heb ik me
nooit iets aangetrokken. Als iets
me aanstaat, doe ik het en vraag
niet, of anderen het wel goedvin
den."
Von Demberg rekende af en
stapte met Iris in een taxi. Zodra
do wagen zich in beweging zette,
schoof zij tegen Heinz aan en
omsloot met een hand de zijne.
De waarschuwende stem die zich
zo menigmaal deed horen als hij
in naar gezelschap verkeerde,
zweeg nu. Al had zjj gesproken
hy zou haar het zwijgen heb
ben opgelegd. Von Dernberg was
altijd matig; deze avond had hij,
door Iris geanimeerd, vrij veei
champagne gedronken. De alco
hol verwekte een stemming, die
hem alles rooskleurig deed inzien
Straks zou hij nog een poging
aanwenden om Iris van haar
voornemen, mannequin te worden
af te brengen. Dan behield hij
haar nog een poos voor zich. Het
halfduister in de taxi, de invloed
van de wijn, het bekoorlijk gezel
schap dit alles miste zijn uit
werking niet. Von Dernberg
streelde Iris' hand. Op dit ogen-
Hik leefde geen gedachte aan
Erica in hem.
Ook Iris was tevreden. Zij vlijde
haar hoofd tegen zijn schouder,
een glimlach om de lippen. Een
glimlach van triomf. Het ging
naar wens. Eerst de toespeling,
dat het hun laatste samenzijn
moest wezen. Haar berekening
had niet gefaald; er was een weke
ontvankelijke stemming over Von
Derr.berg gekomen. Hij zou te
rugdenken aan de bioscoop-avon-
In onze tijden beschouwen
we het als een doodgewone
zaak, dat de kinderen van het
6e jaar af de school bezoeken.
Als een plicht wordt dit nog
nauwelijks aangevoeld. Wel een
bewijs, dat de ouders het belang
van het onderwijs inzien.
Anders was dit in oude tijden.
Reeds hebben we vermeld,
dat er gemeenten waren, die
niets of weinig over hadden
voor de inrichting van een
school en de aanstelling van
een schoolmeester. In zulke
plaatsen bleef de jeugd versto
ken van onderwijs.
In de zomer moesten de scho
len op het platteland nog al
eens gesloten worden bij ge
brek aan leerlingen. Jong en
oud werkte dan mee op de
akker.
Ook kwam het wél voor, dat
de meester zelf in de zomer bij
de boeren op het land ging wer
ken, aangelokt door een goed
dagloon. Hoe ging het dan met
zijn school? Daar wist hij wel
een mouw aan te passen. In
dergelijke gevallen hield zijn
vrouw school, zo goed en zo
kwaad als het ging.
In de winter konden de kin
deren thuis best gemist worden
en was het schoolbezoek uiter
aard het grootst. Doch niet
overal! In sommige streken van
ons land waren in die periode
de wegen zo erbarmelijk slecht,
dat er scholen waren, die bij
gebrek aan leerlingen gesloten
moesten worden.
Was er in een gemeente geen
schoolmeester, maar wel een
dominee, dan zorgde deze wei
eens voor de school. Ook hij
kon een bijverdienste best ge
bruiken!
De schoollokalen zagen er
meestal niet bijzonder aantrek
kelijk uit. Bekijk de schilde
rijen van Adriaan van Ostade
en Jan Steen maar eens; de
houtsneden en kopergravuren.
Het waren meest donkere, on
gezellige vertrekken, waarin
vaak 80, ja zelfs 100 leerlingen
werden ondergebracht. Waren
er twee of meer schoolmeesters,
dan gaven ze toch meestal les
in het zelfde lokaal.
Er hing, hoe kon het ook an
ders, een minder fris luchtje!
Met dfe reinheid was het dik
wijls niet te best gesteld. We
vonden in een oude instructie,
dat de schoolmeester alle drie
maanden verplicht was de kerk
te vegen. Of hij iedere dag zijn
school een beurt gaf, betwijfe
len we. Nodig was het wel,
want ook meesters eigen kin
deren, die nog te klein waren
om de wijze lessen van vader te
volgen, kropen over de vloer
rond, te klein nog, om ter wille
van bepaalde noodzakelijkheden
de vinger op te steken.
Heel gezellig maakte moeder
de vrouw van het haardvuur in
het schoolvertrek gebruik om
de middagpot en de was te
koken.
Meester had geen gebrek aan
brandstof. Daar zorgden zijn
leerlingen wel voor. In de win
ter moesten zij ieder dagelijks
een turf meenemen naar de
school.
Meest was er plaatsgebrek.
Was er aan en op de ongezel
lige lange tafels en banken geen
plaats meer, dan kreeg de rest
een plaatsje op de vloer.
In strijd met de huidige op
vattingen daaromtrent waren
de schooltijden zeer lang. Er
waren scholen, die 's zomers
reeds om zes uur begonnen,
's Winters om zeven uur. De
morgenschooltijd duurde, dan
tot elf of twaalf uur. Er was
echter een pauze, waarin de
leerlingen hun boterham aten
en, wat minstens even belang
rijk was, van meesters vrouw
snoep konden kopen.
Ook de middagschooltijden
waren zeer lang, zodat de kin
deren 's winters in het donker
naar huis moesten.
Speel- of verlofdagen, zoals
men de vacantie noemde, waren
er bijna niet. Zelfs Zondags
moesten de leerlingen in som
mige gevallen op school komen
om blijk te geven van belang
stelling voor het kerkelijk leven.
J. A. H.
Thans boven Palermo.
Een groot aantal mensen, die
juist een bioscoop verlieten, heb
ben op een plein te Palermo 12
vliegende schotels gezien, die 3
bij 3 in formatie over de stad
koers en, aldus wordt uit Palermo
gemeld.
Tijdens de manoeuvres, welke
Noorse troepen Donderdag in N.
Noorwegen hebben gehouden, is
op uitgebreide schaal sabotage
gepleegd, waardoor alle militaire
voertuigen tot stilstand werden
gebracht.
In de benzinetanks was suiker
geworpen. Men had 1500 liter
benzine opzettelijk doen wegvloei
en, terwijl de motor van 'n vracht
auto was beschadigd.
Het is nog niet bekend, wie
verantwoordelijk is (zijn) voor de
gepleegde sabotage.
Een Amerikaanse generole
staf.
James Reston, de welingelichte
Washingtonse correspondent van
de New York Times meldt, dat
de Amerikaanse Minister van
Buitenlandse Zaken een „strategi
sche commissie op het hoogste
niveau heeft ingesteld, die alle
aspecten van de Amerikaanse
buitenlandse politiek zal onder
zoeken, coördineren en controle
ren.
Deze commissie zal verant
woordelijk zijn voor de Ameri
kaanse strategie in de „koude
oorlog". Volgens Reston zal de
commissie onder leiding staan
van Prof Philip Jessup, de rei
zende ambassadeur.
Verwacht wordt,'dait Forster
den, als hij haar dicht tegen zich
aan had; zij wist, dat hij het aan
genaam vond, al streed in zijn
oinnenste iets tegen deze intimi
teit, niet uit afkeer, doch uit
schuldbesef. Dan zou hij zich het
exquis parfum herinneren, dat
haar iets persoonlijks gaf. Deze
avond was zij verder gegaan dan
ooit. Zij had hem zonder moeite
overgehaald tot het drinken van
champagne. Nu zat hij hand in
hand met haar, voortdurend
drukjes van verstandhouding ge
vend. Zijn laatste gereserveerd
heid zou worden overwonnen:
reeds thans was hij in haar
macht. Weer glimlachte Iris, een
onaangename glimlach. De trek
ken om baar mond verstrakten.
Meende Von Demberg een recht
op haar te hebben, omdat hij had
beloofd, voor een betrekking te
zullen zorgen? Omdat hij haar
tweemaal daags te eten gaf? Hoe
vergiste de weldoorvoede, zelfvol
dane kerel zich! Zij zou hem le
ren!"
(Wordt vervolgd.)
Dulles, de nieuwe Republikeinse
adviseur van Minister Acheson,
ook aan het werk van de commis
sie zal deelnemen, wanneer hij
dit verkiest.
„Het is misschien nog te vroeg
om te zeggen, dat de koude-oor-
logvoering door de Ver. Sta en
wordt geïntensiveerd", zo schrijft
Reston. „Maar in officiële krin
gen gaat men meer en meer het
idee aanvaarden, dat als deze
oorlog nog jaren zal duren de
strategie van het Westen door
de Ver. Staten zorgvuldiger moet
worden bepaald en nagestreefd
dan in het verloden het geval is
geweest".
Reeds Donderdag werd ver
wacht, dat de 3 weken oude re
gering van de Liberaal Venizelos
zou worden vervangen door een
coalitie van de 4 midden-partijen.
De Amerikaanse ambassadeur
tc A'thene had d:e regering.Veni-
zelos als „onvast" geentiseerd.
In welingelichte Atheense krin
gen werd verklaard, dat bepaalde
militaire kringen bezwaar maak
ten tegen Plastyras als Premier,
uit vrees dat hij zou ingrijpen in
de bestaande leger.hierarchie.
Koning Paul van Griekenland
heeft Generaal Plastyras opge-
dmgen een «nieuwe regering te
vormen.
In een verklaring zeide Venize
los, dat een der redenen van zyn
aftreden „het verlangen van ge
allieerde vrienden naar een brede
regeringsbasis" was. „Wij dien
den het belang van Griekenland
in de rijd, dat wij In fune.'ie wa
ren", mldu» Venlzelo».