Een Zeeuwse boerenjongen
in Indonesië
Nieuwjaarsboodschappen
innen
inderen
tweede Blad
Maandag 2 Januari 1950
Hoe doorzetting beloond werd
Vcsn Je karmkartigliciJ
Jaarwisselingsbijeenkomst
Partij van de Arbeid
atief
No. 1310
Een nieuwjaarsvertelling
Wijziging Amerikaanse
politiek
Kevt
MacArthur
Canadese Premier
Harriman
Was de Koningin van
Sheba een historische
figuur of een legende?
Ontploffing voor Poolse
ambassade te Parijs
De VI. 85 gelicht
Vergadering
Stichting Toezicht
Politieke Delinquenten
neen Secretaris
ideA.N. W.B.,
iws-VlaandereH
et centrum der
TERUG NAAR HUN LAND
DE VRIJE ZEEUW
Zwaar onder de olie, smeerolie ten. Af en toe informeerden we
dan wel te verstaan, kwam hij eens bij de dienst „Vorming
near binnen gestrompeld. Zijn Dan eindelek de uitslagge-
pafckian dat hij droeg, was te vies steagd!
om aan te pakken en zijn handen I Vol trots en met een brede
nee daar zal ik maar niet over lach op z'n gezicht kwam hij cp
praten.
„Wat heb je in vredesnaam uit
gevoerd?" vroeg ik hem.
„Och ,4chei uit, man, die kolera-
v/agen deed het weer eens niet.
De .benzineleiding verstopt en
een olieleiding gescheurd. Het
wordt tijd, dat ze die wagens af
gaan danken, want ao is het geen
doen."
„Zeg, Evert", ging hg toen door,
•„ami jij wat voor mij willen
doen?*'
,JZeg maar op; zolang Ik je
schoenen niet hoef te poetsen,
doe ik alles voor je wat ik kan."
„Nou, dan zou je even eten voor
mij moeten halen, dan kan ik
eren gaan mandiën en me aan
kleden, want ik moet naar school
vanavond."
To ging het drie keer in een
week. Overdag had hg zwaar
werk met het transport van ver
huizingen en levensmiddelen voor
het buitenwonend personeel van
onze dienst en 's avonds had hij
**n lessen. Dan zat hg, een een-
voudige boerenjongen uit Zeeuws-
Vlaanderen, met z'n boeken voor
zich en alle aandacht bij de leer
meester. Hij vjolgde een cursus
voor het middenstands-diploma.
Het was hem al lang de keel gaan
uithangen, 's avonds wat rond
te sjouwen en niets uit te voeren.
Nou ja, je kon eens een keer naar
die bioscoop gaan of een biertje
gaan drinken, maar voor de rest
liep of zat je je gruwelijk te ver
velen
Zo besloot hg in Augustus 1948
deel te gaan nemen aan een cur
sus voor militairen van de dienst
„Vorming" te Batavia. Iedere
avond zat hij nu voortaan inge
spannen over z'n boeken gebogen.
Hij maakte opstellen, studeerde
recht en wetskennls, ploeterde
aan z'n boekhoudbeerjferingen....
Vaak moest ik hem aanraden
het wat piano aan te doen Dan
was het: „Jan, kruip in je kooi,
Je moet er morgen weer vroeg
uit." Maar Jan hoorde mij nau
welijks.
De jongens in z'n omgeving
lachten wel eens onder elkaar, als
ac Jan met een tasje boeken an
der de arm naar de cursus zagen
stappen.
„Nou zeg, als dat boertje het
haalt,1" hoorde ik er eens eentje
zeggen, „dan doen wij het, op
•nze slofjes."
Jan liet ze praten en ging rus
tig z'n gang.
Hij was maar een doodgewone
boerenjongen, inderdaad! Maar
eer. jongen, waar veel snuiters
uit de grote stad een puntje aan
konden zuigen.
Een ijzeren wil had hij, een
doorzettingsvermogen, waar niets
of niemand hem af kon brengen.
In Zeeuws-Vlaanderen liep hij
achter de ploeg, bewerkte het
land van z'n vader en zwoegde bg
ket binnenhalen van de oogst.
Hier in Indië wou hij chauffeur
worden en het lukte hem. Na
tuurlijk!
Hij volgde de rijlessen en in
tien dagen zat hij achter het
stuur van een dietonner, dolge
lukkig en big als een kina. Maar
hij wilde meer. Hij wou z'n tijd
nuttig besteden, dat had hij thuis
ook gedaan
Maanden gingen voorbij. Jan
studeerde en -benutte elke minuut.
Zelfs achter het stuur, als ie even
moest stoppen of wachten, neusde
hij in z'n bedrijfsleer of wetsken
nls
De voorbereidingsmaand vcor
het examen zal ik niet gauw ver
geten en Jan vermoedelijk zelf
ook niet. Hij1 ploeterde dag aan
dag, tot ie er mager van werd.
Zijn maats gingen door hem te
plagen. Zij volgden dezelfde les-
een, maar waarom zouden zij zich
druk maken! D'r waren er b:j,
die een paar jaar op een H.B.S.
hadden gezeten
Toen de dag van het examen
aanbrak, zat Jan zenuwachtig
tussen de vele candidaten, z'n
vingers trillend van emotie. De
beschikbare tijd was kort, maar
Jan putte zich uit... Twee dagen
van inspanning, vjan zweet en
twijfel vraten aan Jan's zelfbe
heersing -en eisten het uiterste
van hem
De uitslag zou pas drie maan
den later uit Nederland bekend
gemaakt worden Drie maanden
van spanning en angstig verwach»
me afgestormd. „Dikkie, Dikkie,
ik heb het, jong. Wat zullen
vader en moeder blij zijn; dat hm
ik zelf niet durvten hopen."
En de lachers van voorheen?
Ja, die lachen ruu niet meer.
Spontaan dringen ze rond hem
heen en schudden hem hartelijk de
hand. Veel geluk „Jan", klinkt
het van alle kanten.
Een is er, die ietwat bedrem
meld op de achtergrond is geble
ven. Een, die niet zo gelukkig
is geweest als Jan, maar die nu
toch Z'n h&nd grijpt en hem fcli
citeert met het behaalde suc
ces
Ondanks een zware dienst over-
dig en vermoeiende ritten door
het drukke Batavlia heeft Jan tot
het laatste toe volgehouden. En
nu heeft hg de kroon op z'n werk
gezet en tTOts laat hij aan ieder
een z'n mooi diploma zien.
Het is een eenvoudig verhaal,
lezen, van een eenvoudige boeren
jongen uit de Zeeuws-Vlaamse
klei en van een doodgewoon diplo
ma, zoals er in Holland jaarlijks
bij duizenden warden uitgereikt,
zult u zeggen Jawel maar de om
standigheden, waaronder Jan
zins anders dan in Holland. Die
waren onvoorstelbaar moeilijker
door de omgeving, het klimaat,
de hele sfeer van de Indische on
rust.
En daar heeft Jan Wolfert van
Lams'waarde zich kranig doorge
slagen! Je hand, Jan, en dat je
'.ralfs in Holland plezier van je
diploma mag beleven!
Daarom alle lof voor deze flin
ke boerenjongen, die als een goe.
de ronde Zeeuw van aanpakken
weet. Thuis op het land bij zijn
ouders, in Indonesië tijdens z'n
zware diensturen en niet in het
mim.itals volwassen knul op
de schoolbankenin de broei-
temperatuur van een m-oordende
tropenzon
door J. DE BOERVAN STRIEN.
Volgens berichten uit Was
hington zal Amerika de Chinese
nationalistische regering mili
taire hulp en advies verlenen
bij de verdediging van haar
laatste bolwerk, Formosa. Deze
wijziging in de Amerikaanse
politiek ten aanzien van China
kwam voor de Engelse functio
narissen te Londen geheel on
verwacht. Men was van me
ning, dat de V. S. de nationalis
tische regering als verloren be
schouwden.
President Truman zou reeds
besloten hebben de Chinezen op
Formosa alle mogelijke hulp te
verlenen, alleen actieve oorlog
voering uitgezonderd.
Te Londen heeft men de in
druk, dat ondanks het verzet
van enkele functionarissen te
„Telegram voor U, juffrouw,
'n Half uurtje geleden gebracht".
In de halfduistere gang, die vol
koollucht hing, reikte de slovige
hospita met het altijd halfvuile
schort, Rina het groene papiertje
over. Ze was met haar sleutel
juist binnengekomen uit de misti-
g< schemerkilte van de late De
cemberdag. Even monsterde de
vrouw het jonge meisje nieuws
gierig. Was het een onheilstij
ding? Schrok ze? Haar gezicht
bleef effen. „Dank U, mevrouw
Snel'. Ze verdween haar kamer
binnen. „IJskouë" dacht de hos
pita, schouderophalend, en slofte
naar haar keuken.
In haar kamer had Rina snel
het licht aangeknipt en het tele-
gram geopend.
„Verwacht je
morgen voor eni
ge aagen te mij
nent. K. H. van
Oordt". Ze glim
lachte. De nuch-
tere woorden
trokken toch een warm spoor
door haar binnenste. „K. H. van
Oordt" haar bloedeigen groot
vader van moederszijde. Geen
haar op zijn witlokkig hoofd zou
er ooit over denken om met
„grootvader" te ondertékenen.
„Voor enige dagen te mijnent".
In simpel Nederlands betekende
dit dat hij haar voor oudejaar te
loewen vrnpp- „Verwacht je...
verhaal
oWashington een wijziging in de
moest "werken, waren toch enigs- Amerikaanse politiek gaande is.
Generaal Douglas McArthur,
Geallieerd opperbevelhebber in
Japan, heeft in een Nieuwjaars
boodschap verklaard, dat de dag
spoedig zal komen, waarop poli
ties rijpheid, soieiale rechtvaar
digheid en de mogelijkheid tot
ze'fverzorging Japan zullen ma
ken tot een krachtig, hooggeacht
lid der gemeenschap van vrije na
ties". Mede door de hulp der V.S.
nadert Japan snel het economisch
ideaal; Vrije particuliere concur
rerende ondernemingen, aldus
McArthur. De export in 1949 was
bijna verdubbeld, de productie van
steenkool en andere belangrijke
grondstoffen van de industrie na
derde langzamerhand het vóór
oorlogs niveau.
Slechts twee vraagstukken blij
ven nog onopgelost en geven aan
leiding tot bezorgdheid:
1. 'De ideologische strijd is Ja
pan dicht genaderd door de com
munistische overmeestering van
China.
2. Het internationale procedu
regeschil, veroorzaakt nog uitstel
van een Japanse vredesconferen
tie.
Tenslotte verdedigde de bevel
hebber het feit, dat Japan bij de
grondwet heeft afgezien van oor
logvoering en gewapende veilig
heid, hetgeen echter niet uitge
legd kan worden als „de volledige
ontkenning van het onvervreemd
bare recht tot zelfverdediging te
gen een niet-uitgelokte aanval".
In een Nieuwjaarsboodschap
heeft de Canadese ministerpresi
dent, Saint Laurent, verklaard.
„Moge de tweede helft van de
20ste eeuw een tijdperk zijn van
samenwerking onder de volken,
die allen kunnen rekenen op de
goede wil van Canada".
Hij gaf uiting aan zijn spijt
over de achteruitgang van de
vrijheid in de landen, „die de
ware voordelen van 'n democratie
niet kennen". Hij verheugde zich
over „de groei van de samenwer
king tussen de vrije democra
tieën".
Averell iHarriman de speciale
ambassadeur der Ver. Staten voor
het plan-Marshall, verklaarde in
een Nieuwjaarsboodschap, dat het
communisme overal in Europa in
het defensief in gedwongen, doch
hij waarschuwde de landen van
het E.H.P. voor een „instorting".
Vele critieke ziekten zijn gene
zen, zo zeide hij, doch de betrok
ken landen moeten de kracht op
bouwen, die nodig is voor West-
Europa cm staande te blijven,
wanneer in 1952 de Marshall-hulp
eicdigt.
Na 21 maanden Marshall-hulp
is de industriële productie in W.-
Europa 15 hoger dan vóór de
oorlog, terwijl de voedselvoorzie
ning bijna even goed is als in
1938.
In 1950 moeten de winsten van
het afgelopen jaar worden ge
consolideerd. Het centrale doel
van het plan-Marshall, zo besloot
hij, is één enkele Europese markt
van 270 millioen consumenten tot
stand te brengen, hetgeen grotere
productie van meer goederen
voor meer mensen inhoudt.
Amerikaanse archeologen wil
len onderzoeken, of het verhaal
van de Koningin van Sheba, die
van het einde der aarde kwam
om de wijsheid van Salomo te be
luisteren, historisch of legenda
risch is geweest. Dit onderzoek
zal worden verricht door de
„American Foundation for the
study of Man", gesticht door de
28-jarige archeoloog Wendell
Phillips. Dr. Phillips leidde de
grote expeditie van de universiteit
van Califomië in 19471948 naar
Afrik |a.
Hij deelde verder mee, dat het
eerste werk der fundatie: het op
microfilm brergen van 1000 blad
zijden van een oud boek in het
klooster van St. Catherine, aan
de voet van de berg Sinai, aan de
gang was. De stichting heeft nog
de volgende onderzoekingen op
haar program staan:
De juiste route vast te stellen,
welke de olifanten gingen, die ln
de oude tijden specerijen van
Zuid-Arabië naar Jeruzalem ver
voerden, het vinden van de plaats,
waar de in vlammen opgegane
stad Tinma stond, welke door
Plinius de Oudere, de stad der 40
tempels wordt genoemd en het
uitvorsen, waar de kameel voor
het eerst als lastdier werd ge
bruikt.
logeren vroeg.
de mogelijkheid van niet ko
men of afzeggen kwam niet eens
in overweging. Dictatoriale ouwe
baas... Maar in de suizerige stilte
van de pensionkamer met me
vrouw Snel's alles doordringende
koollucht gevuld, wist Rina dat
ze big was met de uitnodiging,
ondanks de stijve bewoordingen.
Het was niet aantrekkelijk om
hier het oud in nieuw in haar
eentje door te brengen.
Trein en tram voerden haar de
volgende dag naar de buitenwijk
van de stad, waar grootvader
woonde. Meer dan een jaar was ze
hier niet geweest, nadat het voor
het overige deel van haar leven
altijd ,,h&4r buurt'' was geweest.
Een jaar is lang ais je twintig
bent. Sinds, na moeders dood,
vader was hertrouwd, was ze hier
niet meer gekomen. Het vroegere
ouderlijk huis was vlakbij va
der woonde er nóg met Antoinet,
zijn nieuwe vrouw en Frans, haar
broertje. Zij, Rina, had niet zo
veel op Antoinet-persoonlijk tegen
gehad, en moeder was bij haar
leven óók niet altijd oen aartsen
gel geweest, maar ze was je moe
der, en je vergaf vader het her
trouwen niet ook al wist je dat
hij eenzaam moest zijn geweest.
Zij, Rina had de knoop eenvou
dig doorgehakt door weg te gaan;
ze was onderwijzeres en 'n school
vond je overal, en, eenmaal weg
gegaan, kwam je niet zo licht
weer -thuis..., ook> al verlangde je
er heimelijk wel eens naar.
Aan grootvaders huis was niets
veranderd. Dezelfde schrille deur
bel van weleer, dezelfde schuifel-
passen van „de juffrouw", groot
vaders hulshoudster, die open
deed. „DéAr doet U nou es goed
aan", zei ze hartelijk, terwijl Rina
jas en hoed ophing in de gang.
DA&r zal de ouwe meneer blij
mee zijn."
De ouwe meneer zat strif recht
op aan tafel en bezag zijn klein
dochter met dezelfde blik uit
scherpe lichtblauwe ogen achter
trilleglazen, als toen ze, een jaar
geleden, bij hem was gekomen om
tr vertellen, dat ze een baan had
aan een school in een ander; stad,
en dat ze wegging.
„Dag grootvader." Het klonk
wat onzeker. Zou ze hem neg, als
vroeger, een zeen op zijn wang
durven geven Hij neigde zijn
hoofd licht naar haar toe en ze
gaf hem de zoen hij glim-
uctte.
„Mooi dat je er bent, Rina".
„U telegrafeerde zó duidelijk
U weet wel gebiedende wijs
enkelvoud ik dorst niet weg
blyven..." Ze lachten allebei even,
dachten allebei aan Rina's school
jaren, toen ze van grootvader Van
Oordt bijlessen had gehad in Ne
derlands en rekenen.
„En nu komen je vader en An.
toinet hier eten, met Frans je
broertje". Grootvader kondigde
het zonder omwegen aan. „Ik
weet dat je nooit bij hèn komt.
Dat doet me verdriet. Het is ook
niet goed voor Frans. Hij heeft
zijn zuster nodig".
„Allemaal hiér eten?" Ze keek
hem verrast aan. Het was over
bekend dat grootvader niet van
dinertjes hield, die maar last aan
„de juffrouw" gaven. Aan een
officiële oudejaarsmaaltijd hecht
te hij in het minst niet. „Uiterlgik
vertoon om innerlijke leegte te
camoufleren" ze had het hem
dozijnen malen horen doceren.
„Maar grootvader, waaróm doet
U dat Hoe kunt U Moeder was
toch üw dochter! Het moet U toch
gehinderd hebben dat vader..."
De blauwe ogen zagen haar rus
tig en strak aan. En opeens leek
het Rina of veel jaren werden te
ruggerold. Ze was weer een klein
meisje en ze stond hier, naast
grootvader aan tafel. Ze spraken
over het hondje, dat grootvader
had aangeschaft om „de juf
frouw wat aanspraak te geven,
zoals ze dat noemde. Het was een
humeurig dier, niet eens mooi
„een rolmops op vier korte poten'
zeiden de kleinkinderen. Groat-
vader vond het wel een last, dat
hij op alle tijden het handje moest
uitlaten en de scherpe blafstem
van het beest hinderde hem ook.
„Mjaar waarom hóudt U ni dan?"
had Rina gevraagd. „Waarom
doet U 'm dan niet weg, groot
vader?" En er met kinderlijke
wreedheid aan toegevoegd: „Die
renbescherming haalt 'm heus
wel."
Toen keek grootvader zoals hij
nü keek en zei kortaf „uit barm
hartigheid".
Barmhartigheid. Ze had er, als
kpnd, geen weerwoord op gewe
ten. Alleen gevoeld dat iets groots
en lichte Is met dat éne woord
n ogenblik door de kamer was ge
gaan. Nu, zovele jaren later, stond
het woord wederom in de kamer
ook al was het niet uitgesproken
En wederom wist Rina geen
weerwoord. K. H. van Oordt, haar
grootvader, haar moeders vader,
had zijn schoonzoon en diens
tweede vrouw op een Oudejaars-
maal genodigd en htór er bijr
geroepen uit diezelfde barm-
hartigheidsgevoelens, die lang ge
leden het hondje Robbie het leven
lieten. Omdat haar vader haar
waarschijnlijk bitter miste, maar
te koppig was om haar zelf te
roepen; omdat er een broertje
was, dat zijn zusje nodig had;
omdat Antoinet, de tweede moe
der, er misschien onder leed dat
een kind het huis was uitgelopen.
Barmhartigheid 'n groot, veel-
misbruikt woord. Maar uit groot
vaders strenge mond had 't nooit
sentimenteel geklonken, eer plech
tig.
Zo dadelijk zou „de juffrouw
binnemkomen met de theeboel en
Bij zou de roodpluchen gordijnen
sluiten, tegen de avondkou, Nü
was het ogenblik. Ze sloeg, nu on
bevreesd haar armen om groot
vaders hals en wreef even haar
wang tegen de zijne. Ongewoon
warm klonk haar jonge stem:
„Dat is dan goed, grootvader, en
ik ben blij dat ik gekomen ben".
Voor de Poolse ambassade te
Parijs heeft zich gistermorgen
vroeg een hevige ontploffing
voorgedaan. Er is geen melding
gemaakt van persoonlijke on
gelukken, maar de materiële
schade blijkt zeer groot te zijn,
zo wordt officieel verklaard.
De politie stelt een onder
zoek in.
Nader wordt bericht, dat de
schade binnen in de ambassade
niet noemenswaard is. Er zijn
veel ruiten gesprongen en een
nachtwaker werd door glas
scherven licht gewond.
Er was een plastic tijdbom
neergelegd op de drempel van
het ambassadegebouw. Het ge
heel is blijkbaar slechts als een
demonstratie bedoeld, daar de
bom ontplofte op een tijdstip,
dat er niemand in het gebouw
was.
Van de zijde der Poolse lega
tie is medegedeeld, dat men
niet gelooft, dat de bom er door
Franse onderdanen is gedepo
neerd.
De gezonken logger „VL 85",
die verleden week door de bin
nenkomende „Kota Inten" ter
hoogte van Maassluis werd over
varen de bemanning kon
gered worden is door de N.V.
De Wit's Bergings- en Trans
portonderneming uit Rotterdam
gelicht. Gisteren is het wrak,
hangende in een tweetal strop
pen tussen de bokken in, bij
Maassluis naar de wal gebracht.
Daar zal eerst de lading haring
worden gelost, waarna de logger
op de helling zal gaan om te
worden hersteld. Met het ver
dwijnen van de „VL 85" uit de
vaargeul kan de scheepvaart
weer ongehinderd voortgang
vinden.
De Partij van de Arbeid heeft Nederland en de nieuwe staat
Donderdag werd een bijeen
komst van de „Stichting Toezicht
Politieke Delinquenten" gehouden
waar vrijwel alle leden der stich
ting, het bestuur en de directie
aanwezig waren. Er waren 150
ieden uit het gehele land nu van
de 180 leden er per 1 Januari a.s.
150 zullen verdwijnen, waarna de
stichting zal worden geliquideerd.
De bureaux Zeeland, Brabant en
Limburg zijn reeds samengevoegd.
Oud-directeur R. J. Le Poole
sprak het welkomstwoord. Aan
de koffietafel werd het woord ge
voerd door de burgemeester van
Eindhoven, Mr. H A. T. Kolff-
schoten, die als oud-minister van
justitie van justitie de stiahtlngs-
gedachte steeds heeft gepropa
geerd, Prof. Mr. F. J. F. Duynstee,
voorzitter, bracht in zijn slot
woord dank aan alle medewer
kers. Het hele gezelschap hield
verder een excursie door het Phi-
tips-bedrijf, waar Pfiof. Dr. Hal-
tertsma de oplossing van de so
ciale problemen bij de N.V. Phi
lips uiteenzette.
in het Concertgebouw te Am
sterdam een jaarwisselings
bijeenkomst gehouden, die in
het teken der souvereiniteits-
overdracht stond.
Vier sprekers, Dr. W. Drees,
Jhr. Van der Goes van Naters,
J. H. Scheps en het lid van de
Indonesische delegatie ter R. T.
C., de heer Soejono, traden als
sprekers op.
Jhr. Van der Goes van Naters,
voorzitter van de 2e Kamer
fractie van de P. v. d. A., zeide,
dat de tegenstanders van de
souvereiniteitsoverdracht „nog
steeds niet begrepen hebben,
dat Nederland geen geïsoleerd
eiland is en dat de Westerse be
schaving al lang geen monopolie
van het Westen meer Is".
Hij noemde de souvereiniteits
overdracht „een blijvend monu
ment voor de veel verguisde
Prof. Schermerhorn. Hoeveel
beter zou het niet zijn geweest,
indien de overdracht reeds eind
1946 na de overeenkomst van
Linggadjati was geschied".
De P. v. d. A. had deze weg
nimmer succesvol kunnen af
leggen, wanneer anderen haar
daarbij niet zouden hebben ge
steund. In de eerste plaats
wilde hij de Katholieke Volks
partij noemen, die na Augustus
van dit jaar constructief is gaan
meewerken.
„Wij zijn dan ook bereid",
aldus spr., „verder met haar
samen te werken, mits op deze
zelfde progressieve wijze".
De heer Soejono betoogde,
dat men hier ten onrechte een
te grote vrees voor het commu
nisme in Indonesië koestert.
Wanneer men de historische en
sociale ontwikkeling van Indo
nesië nagaat, komt men tot de
slotsom, dat deze geen voedsel
kan geven aan de opbloei van
het communisme. Hij hoopte,
dat de P. v. d. A. alles zal doen
om de samenwerking tussen
te doen groeien
Dr. Drees behandelde de ont
wikkeling van het Indonesische
probleem gedurende de afgelo
pen jaren en legde de nadruk
op de zijns inziens „onwaardige
wijze, waarop mannen als de
heren Jonkman, Logemann en
Schermerhorn door bepaalde
personen uit ons politieke leven
voor verraders en lafaards zijn
uitgemaakt".
Daarnaast betuigde spr. zijn
waardering voor andersdenken
den in het kabinet, zoals de Mi
nisters Stikker en Schokking,
„die hebben getoond over de
juiste mentaliteit te beschik
ken".
Woorden van afkeuring had
Dr. Drees voor de communisten,
„die jarenlang door dik en dun
aan de kant van de Republiek
hebben gestaan, die onophou
delijk geroepen hebben om
terugtrekking van de troepen
en die, nu de waarborg voor dat
terugtrekken daar lag in de
vorm van het wetsontwerp, zich
schaarden aan de zijde der op
posanten. Laat dit een waar
schuwing zijn. Zij wensen
slechts strijej. Zij zijn tussen de
staten en in elke staat afzon
derlijk een gevaar voor de vrede
en een gevaar voor het recht,"
aldus Dr. Drees.
Tenslotte zei de heer Seheps.
het argument van de oppositie,
dat Nederland thans economisch
ten onder zou gaan, van de
hand te moeten wijzen, want,
aldus de spreker, „het bestaat
eenvoudig niet, dat wij gerech
tigheid brengen aan Indonesië
en zelf economisch te gronde
gaan."
De bijeenkomst werd opgeluis
terd door zang van de „Stem
des Volks" en orgelspel van An
ton Krelage Jr, die het Neder
landse en 't Indonesische volks
lied ten gehore bracht op het
met de rood-wlt-blauwe en rood
witte vlaggen getooide Concert
gebouworgel.
5 regels 60 Ct.jj
ct.; minimum per
nummer Bureau
namiddags 2 uur
tan dekken. De Sul -
t Nederland kracht
I ten uit de andtr?
het deel uit maa&t,
de Benelux. Als
bnelux wel degelijk
elangrijke leveran
President, Moham-
:rkaarde met stei-
n reis naar Zurich
financieel economi-
he achtergrond had.
t heengegaan voo»
deling en evenmin
ïg af te sluiten. Ik
maar wat sneeuw
i tot rust komen".
Nederland noemde
wettig en hij was
r de genoten gast-
tap van de Verenig-
n punt, waarover in
Indonesische Minis-
ssproken. Voonomg
tegenwoordiger yan
Staten, van Indone-
snigde Naties. Wie
zal opvtolgen of in
il bijstaan, is nog
puren uit eigen
Kent gij uw land?
gemiddelde Neder-
dee, hoe Zeeuws-
r uitziet? En ken-
vs-Vlamingen hun
vel?
er heen", zegt de
Ree. „Dwing ze t>.n-
an nemen in dat
tad je Hulst met z'n
siliek en z'n oude
„Giet de vreem-
net rake propagan-
llen komen kijken
g brede strand van
ar het Zwin, naar
z'n hertenkamp en
strand, naar Sluis,
en Axel."
begint de victorie.
moet hier en daar
irekkelijk gemaakt
it stemt tot voldoe-
:n daar op tal vaD
ik mee doende is.
m de Ree noemde
voorbeeld de ge-
Bij de watertoren,
erzijde van de weg
an het toerisme in-
:n van alle gemak-
n café-restaurant
eeltuin. Hierachter
atie-oord van Axel,
Ier dan 12 ha groot
jeugdherberg met
enae i.e-crr:
t Axel straks een
rdige primeur in
Vlaanderen. Voorts
vermoedelijk reeds
aanvang gemaakt
rbereidende werk-
oor een uitgestrekt
iet wandelpark en
mp.
neuzen verkeren d p
een hertenkamp in
derd stadium. Op
ste punten van het
rk is een kiosk ge
net ronde ruit, die
t over de gehele
grote draaibare
>p statief zal de
n tegen een luttel
at stellen van Vlis-
Antwerpen te kij-
osk worden de ge-
iuvenirs uitgestald,
iefkaarten, molen-
s, Zeeuwse „boer-
medegedeeia aoor net rv.js.ivi.i.
te De Bilt, geldig tot Dinsdag
avond.
Later brekende bewolking.
Aanvankelijk zwaar bewolkt
met plaatselijk enige regen of
motregen. Later enkele versprei
de opklaringen. Meest matige
Noordwestelijke wind en iets
zachter, vooral in het Zuiden
van het land.
zeer zullen, worden gewaardeerd
als een concrete poging van de
Indonesische regering, om de in
ternationale positie der R.I.S. te
versterken, door ikracht te zoeken
bij de V. N. De Indonesiërs gaan
bij deze politiek uit van de over
tuiging, dat Lake Success meer
en 'mei. r een centraal punt wordt
voir l internationale politiek
en zowel een goede luisterpost
ken voor het Indonesische Infor
matiebureau, dat onder leiding
van de heer Sudarpo, eveneens
lid van het voormalige „Republic
Indonesia Officie", komt te staan.
De taak van dit informatiebureau
zal niet beperkt blijven tot poli
tiek werk, doch zal zich ook uit
strekken tot lie! geven van in
lichtingen omtrent rdonesië op i
elik gebied. .^«i^nemen.
5CTW1U11, UWV
den vereenzelvigen met de oude
imperialistische politiek van het
verleden, als zij Tsjiang Kai-
Sjek militair zouden steunen.
Hierdoor zouden de nieuwe in
India, Indonesië en elders opko
Vier van de twaalf Japanners,
die te Chabarofsk terecht staan
wegens de beschuldiging bacte
riologische oorlogswapenen te
mende machten van zich ver- Rebben ontwikkeld en^gebruhcL
vreemden en wellicht genood
zaakt zijn zich uit Formosa te
rug te trekken of aan de oorlog
zijn tot 25 jaar gevangenisstraf
veroordeeld De vonnissen er
anderen variëren van 2 tot 20
jaar. I
Dit klemt temeer, nu gebleken
is dat Zeeuws-Vlaanderen toe
ristisch niet van Middelburg uit
te bewerken en omhoog te
brengen is.
Met omvangrijke plannen in
het vooruitzicht heeft Zeeland
ten Zuiden van de Westerschel-
de zich klaar voor o en te hou
den, dat het op eigen kracht is
aangewezen _en slechts voordeel
4
3 naar de heer Van
evertrouwde, al ge-
g de kiosk niet
.at de mogelijkheid
ijker ergens op de
p de Scheldekade
eld. Een deel der
i de ouden van da-
kunnen komen,
clameborden in en
ys-Vlaanderen zal
es van onze streek
worden gevestigd,
i. zomerseizoen zijn
trips door geheel
nderen vastgelegd
toeristen, die in '49
via Terneuzen naar Gent en
Antwerpen doorreisden.
In samenwerking met de he
ren J. de Bruijne en M. P. Harte
heeft de heer Van de Ree een
suggestieve toeristische kaart
van Zeeuws-Vlaanderen ontwor
pen, die als vouwblad in duizen
den exemplaren zal worden ver
spreid.
(Wordt vervolgd).