Een Zeeuwse boerenjongen in Indonesië Nieuwjaarsboodschappen innen inderen tweede Blad Maandag 2 Januari 1950 Hoe doorzetting beloond werd Vcsn Je karmkartigliciJ Jaarwisselingsbijeenkomst Partij van de Arbeid atief No. 1310 Een nieuwjaarsvertelling Wijziging Amerikaanse politiek Kevt MacArthur Canadese Premier Harriman Was de Koningin van Sheba een historische figuur of een legende? Ontploffing voor Poolse ambassade te Parijs De VI. 85 gelicht Vergadering Stichting Toezicht Politieke Delinquenten neen Secretaris ideA.N. W.B., iws-VlaandereH et centrum der TERUG NAAR HUN LAND DE VRIJE ZEEUW Zwaar onder de olie, smeerolie ten. Af en toe informeerden we dan wel te verstaan, kwam hij eens bij de dienst „Vorming near binnen gestrompeld. Zijn Dan eindelek de uitslagge- pafckian dat hij droeg, was te vies steagd! om aan te pakken en zijn handen I Vol trots en met een brede nee daar zal ik maar niet over lach op z'n gezicht kwam hij cp praten. „Wat heb je in vredesnaam uit gevoerd?" vroeg ik hem. „Och ,4chei uit, man, die kolera- v/agen deed het weer eens niet. De .benzineleiding verstopt en een olieleiding gescheurd. Het wordt tijd, dat ze die wagens af gaan danken, want ao is het geen doen." „Zeg, Evert", ging hg toen door, •„ami jij wat voor mij willen doen?*' ,JZeg maar op; zolang Ik je schoenen niet hoef te poetsen, doe ik alles voor je wat ik kan." „Nou, dan zou je even eten voor mij moeten halen, dan kan ik eren gaan mandiën en me aan kleden, want ik moet naar school vanavond." To ging het drie keer in een week. Overdag had hg zwaar werk met het transport van ver huizingen en levensmiddelen voor het buitenwonend personeel van onze dienst en 's avonds had hij **n lessen. Dan zat hg, een een- voudige boerenjongen uit Zeeuws- Vlaanderen, met z'n boeken voor zich en alle aandacht bij de leer meester. Hij vjolgde een cursus voor het middenstands-diploma. Het was hem al lang de keel gaan uithangen, 's avonds wat rond te sjouwen en niets uit te voeren. Nou ja, je kon eens een keer naar die bioscoop gaan of een biertje gaan drinken, maar voor de rest liep of zat je je gruwelijk te ver velen Zo besloot hg in Augustus 1948 deel te gaan nemen aan een cur sus voor militairen van de dienst „Vorming" te Batavia. Iedere avond zat hij nu voortaan inge spannen over z'n boeken gebogen. Hij maakte opstellen, studeerde recht en wetskennls, ploeterde aan z'n boekhoudbeerjferingen.... Vaak moest ik hem aanraden het wat piano aan te doen Dan was het: „Jan, kruip in je kooi, Je moet er morgen weer vroeg uit." Maar Jan hoorde mij nau welijks. De jongens in z'n omgeving lachten wel eens onder elkaar, als ac Jan met een tasje boeken an der de arm naar de cursus zagen stappen. „Nou zeg, als dat boertje het haalt,1" hoorde ik er eens eentje zeggen, „dan doen wij het, op •nze slofjes." Jan liet ze praten en ging rus tig z'n gang. Hij was maar een doodgewone boerenjongen, inderdaad! Maar eer. jongen, waar veel snuiters uit de grote stad een puntje aan konden zuigen. Een ijzeren wil had hij, een doorzettingsvermogen, waar niets of niemand hem af kon brengen. In Zeeuws-Vlaanderen liep hij achter de ploeg, bewerkte het land van z'n vader en zwoegde bg ket binnenhalen van de oogst. Hier in Indië wou hij chauffeur worden en het lukte hem. Na tuurlijk! Hij volgde de rijlessen en in tien dagen zat hij achter het stuur van een dietonner, dolge lukkig en big als een kina. Maar hij wilde meer. Hij wou z'n tijd nuttig besteden, dat had hij thuis ook gedaan Maanden gingen voorbij. Jan studeerde en -benutte elke minuut. Zelfs achter het stuur, als ie even moest stoppen of wachten, neusde hij in z'n bedrijfsleer of wetsken nls De voorbereidingsmaand vcor het examen zal ik niet gauw ver geten en Jan vermoedelijk zelf ook niet. Hij1 ploeterde dag aan dag, tot ie er mager van werd. Zijn maats gingen door hem te plagen. Zij volgden dezelfde les- een, maar waarom zouden zij zich druk maken! D'r waren er b:j, die een paar jaar op een H.B.S. hadden gezeten Toen de dag van het examen aanbrak, zat Jan zenuwachtig tussen de vele candidaten, z'n vingers trillend van emotie. De beschikbare tijd was kort, maar Jan putte zich uit... Twee dagen van inspanning, vjan zweet en twijfel vraten aan Jan's zelfbe heersing -en eisten het uiterste van hem De uitslag zou pas drie maan den later uit Nederland bekend gemaakt worden Drie maanden van spanning en angstig verwach» me afgestormd. „Dikkie, Dikkie, ik heb het, jong. Wat zullen vader en moeder blij zijn; dat hm ik zelf niet durvten hopen." En de lachers van voorheen? Ja, die lachen ruu niet meer. Spontaan dringen ze rond hem heen en schudden hem hartelijk de hand. Veel geluk „Jan", klinkt het van alle kanten. Een is er, die ietwat bedrem meld op de achtergrond is geble ven. Een, die niet zo gelukkig is geweest als Jan, maar die nu toch Z'n h&nd grijpt en hem fcli citeert met het behaalde suc ces Ondanks een zware dienst over- dig en vermoeiende ritten door het drukke Batavlia heeft Jan tot het laatste toe volgehouden. En nu heeft hg de kroon op z'n werk gezet en tTOts laat hij aan ieder een z'n mooi diploma zien. Het is een eenvoudig verhaal, lezen, van een eenvoudige boeren jongen uit de Zeeuws-Vlaamse klei en van een doodgewoon diplo ma, zoals er in Holland jaarlijks bij duizenden warden uitgereikt, zult u zeggen Jawel maar de om standigheden, waaronder Jan zins anders dan in Holland. Die waren onvoorstelbaar moeilijker door de omgeving, het klimaat, de hele sfeer van de Indische on rust. En daar heeft Jan Wolfert van Lams'waarde zich kranig doorge slagen! Je hand, Jan, en dat je '.ralfs in Holland plezier van je diploma mag beleven! Daarom alle lof voor deze flin ke boerenjongen, die als een goe. de ronde Zeeuw van aanpakken weet. Thuis op het land bij zijn ouders, in Indonesië tijdens z'n zware diensturen en niet in het mim.itals volwassen knul op de schoolbankenin de broei- temperatuur van een m-oordende tropenzon door J. DE BOERVAN STRIEN. Volgens berichten uit Was hington zal Amerika de Chinese nationalistische regering mili taire hulp en advies verlenen bij de verdediging van haar laatste bolwerk, Formosa. Deze wijziging in de Amerikaanse politiek ten aanzien van China kwam voor de Engelse functio narissen te Londen geheel on verwacht. Men was van me ning, dat de V. S. de nationalis tische regering als verloren be schouwden. President Truman zou reeds besloten hebben de Chinezen op Formosa alle mogelijke hulp te verlenen, alleen actieve oorlog voering uitgezonderd. Te Londen heeft men de in druk, dat ondanks het verzet van enkele functionarissen te „Telegram voor U, juffrouw, 'n Half uurtje geleden gebracht". In de halfduistere gang, die vol koollucht hing, reikte de slovige hospita met het altijd halfvuile schort, Rina het groene papiertje over. Ze was met haar sleutel juist binnengekomen uit de misti- g< schemerkilte van de late De cemberdag. Even monsterde de vrouw het jonge meisje nieuws gierig. Was het een onheilstij ding? Schrok ze? Haar gezicht bleef effen. „Dank U, mevrouw Snel'. Ze verdween haar kamer binnen. „IJskouë" dacht de hos pita, schouderophalend, en slofte naar haar keuken. In haar kamer had Rina snel het licht aangeknipt en het tele- gram geopend. „Verwacht je morgen voor eni ge aagen te mij nent. K. H. van Oordt". Ze glim lachte. De nuch- tere woorden trokken toch een warm spoor door haar binnenste. „K. H. van Oordt" haar bloedeigen groot vader van moederszijde. Geen haar op zijn witlokkig hoofd zou er ooit over denken om met „grootvader" te ondertékenen. „Voor enige dagen te mijnent". In simpel Nederlands betekende dit dat hij haar voor oudejaar te loewen vrnpp- „Verwacht je... verhaal oWashington een wijziging in de moest "werken, waren toch enigs- Amerikaanse politiek gaande is. Generaal Douglas McArthur, Geallieerd opperbevelhebber in Japan, heeft in een Nieuwjaars boodschap verklaard, dat de dag spoedig zal komen, waarop poli ties rijpheid, soieiale rechtvaar digheid en de mogelijkheid tot ze'fverzorging Japan zullen ma ken tot een krachtig, hooggeacht lid der gemeenschap van vrije na ties". Mede door de hulp der V.S. nadert Japan snel het economisch ideaal; Vrije particuliere concur rerende ondernemingen, aldus McArthur. De export in 1949 was bijna verdubbeld, de productie van steenkool en andere belangrijke grondstoffen van de industrie na derde langzamerhand het vóór oorlogs niveau. Slechts twee vraagstukken blij ven nog onopgelost en geven aan leiding tot bezorgdheid: 1. 'De ideologische strijd is Ja pan dicht genaderd door de com munistische overmeestering van China. 2. Het internationale procedu regeschil, veroorzaakt nog uitstel van een Japanse vredesconferen tie. Tenslotte verdedigde de bevel hebber het feit, dat Japan bij de grondwet heeft afgezien van oor logvoering en gewapende veilig heid, hetgeen echter niet uitge legd kan worden als „de volledige ontkenning van het onvervreemd bare recht tot zelfverdediging te gen een niet-uitgelokte aanval". In een Nieuwjaarsboodschap heeft de Canadese ministerpresi dent, Saint Laurent, verklaard. „Moge de tweede helft van de 20ste eeuw een tijdperk zijn van samenwerking onder de volken, die allen kunnen rekenen op de goede wil van Canada". Hij gaf uiting aan zijn spijt over de achteruitgang van de vrijheid in de landen, „die de ware voordelen van 'n democratie niet kennen". Hij verheugde zich over „de groei van de samenwer king tussen de vrije democra tieën". Averell iHarriman de speciale ambassadeur der Ver. Staten voor het plan-Marshall, verklaarde in een Nieuwjaarsboodschap, dat het communisme overal in Europa in het defensief in gedwongen, doch hij waarschuwde de landen van het E.H.P. voor een „instorting". Vele critieke ziekten zijn gene zen, zo zeide hij, doch de betrok ken landen moeten de kracht op bouwen, die nodig is voor West- Europa cm staande te blijven, wanneer in 1952 de Marshall-hulp eicdigt. Na 21 maanden Marshall-hulp is de industriële productie in W.- Europa 15 hoger dan vóór de oorlog, terwijl de voedselvoorzie ning bijna even goed is als in 1938. In 1950 moeten de winsten van het afgelopen jaar worden ge consolideerd. Het centrale doel van het plan-Marshall, zo besloot hij, is één enkele Europese markt van 270 millioen consumenten tot stand te brengen, hetgeen grotere productie van meer goederen voor meer mensen inhoudt. Amerikaanse archeologen wil len onderzoeken, of het verhaal van de Koningin van Sheba, die van het einde der aarde kwam om de wijsheid van Salomo te be luisteren, historisch of legenda risch is geweest. Dit onderzoek zal worden verricht door de „American Foundation for the study of Man", gesticht door de 28-jarige archeoloog Wendell Phillips. Dr. Phillips leidde de grote expeditie van de universiteit van Califomië in 19471948 naar Afrik |a. Hij deelde verder mee, dat het eerste werk der fundatie: het op microfilm brergen van 1000 blad zijden van een oud boek in het klooster van St. Catherine, aan de voet van de berg Sinai, aan de gang was. De stichting heeft nog de volgende onderzoekingen op haar program staan: De juiste route vast te stellen, welke de olifanten gingen, die ln de oude tijden specerijen van Zuid-Arabië naar Jeruzalem ver voerden, het vinden van de plaats, waar de in vlammen opgegane stad Tinma stond, welke door Plinius de Oudere, de stad der 40 tempels wordt genoemd en het uitvorsen, waar de kameel voor het eerst als lastdier werd ge bruikt. logeren vroeg. de mogelijkheid van niet ko men of afzeggen kwam niet eens in overweging. Dictatoriale ouwe baas... Maar in de suizerige stilte van de pensionkamer met me vrouw Snel's alles doordringende koollucht gevuld, wist Rina dat ze big was met de uitnodiging, ondanks de stijve bewoordingen. Het was niet aantrekkelijk om hier het oud in nieuw in haar eentje door te brengen. Trein en tram voerden haar de volgende dag naar de buitenwijk van de stad, waar grootvader woonde. Meer dan een jaar was ze hier niet geweest, nadat het voor het overige deel van haar leven altijd ,,h&4r buurt'' was geweest. Een jaar is lang ais je twintig bent. Sinds, na moeders dood, vader was hertrouwd, was ze hier niet meer gekomen. Het vroegere ouderlijk huis was vlakbij va der woonde er nóg met Antoinet, zijn nieuwe vrouw en Frans, haar broertje. Zij, Rina, had niet zo veel op Antoinet-persoonlijk tegen gehad, en moeder was bij haar leven óók niet altijd oen aartsen gel geweest, maar ze was je moe der, en je vergaf vader het her trouwen niet ook al wist je dat hij eenzaam moest zijn geweest. Zij, Rina had de knoop eenvou dig doorgehakt door weg te gaan; ze was onderwijzeres en 'n school vond je overal, en, eenmaal weg gegaan, kwam je niet zo licht weer -thuis..., ook> al verlangde je er heimelijk wel eens naar. Aan grootvaders huis was niets veranderd. Dezelfde schrille deur bel van weleer, dezelfde schuifel- passen van „de juffrouw", groot vaders hulshoudster, die open deed. „DéAr doet U nou es goed aan", zei ze hartelijk, terwijl Rina jas en hoed ophing in de gang. DA&r zal de ouwe meneer blij mee zijn." De ouwe meneer zat strif recht op aan tafel en bezag zijn klein dochter met dezelfde blik uit scherpe lichtblauwe ogen achter trilleglazen, als toen ze, een jaar geleden, bij hem was gekomen om tr vertellen, dat ze een baan had aan een school in een ander; stad, en dat ze wegging. „Dag grootvader." Het klonk wat onzeker. Zou ze hem neg, als vroeger, een zeen op zijn wang durven geven Hij neigde zijn hoofd licht naar haar toe en ze gaf hem de zoen hij glim- uctte. „Mooi dat je er bent, Rina". „U telegrafeerde zó duidelijk U weet wel gebiedende wijs enkelvoud ik dorst niet weg blyven..." Ze lachten allebei even, dachten allebei aan Rina's school jaren, toen ze van grootvader Van Oordt bijlessen had gehad in Ne derlands en rekenen. „En nu komen je vader en An. toinet hier eten, met Frans je broertje". Grootvader kondigde het zonder omwegen aan. „Ik weet dat je nooit bij hèn komt. Dat doet me verdriet. Het is ook niet goed voor Frans. Hij heeft zijn zuster nodig". „Allemaal hiér eten?" Ze keek hem verrast aan. Het was over bekend dat grootvader niet van dinertjes hield, die maar last aan „de juffrouw" gaven. Aan een officiële oudejaarsmaaltijd hecht te hij in het minst niet. „Uiterlgik vertoon om innerlijke leegte te camoufleren" ze had het hem dozijnen malen horen doceren. „Maar grootvader, waaróm doet U dat Hoe kunt U Moeder was toch üw dochter! Het moet U toch gehinderd hebben dat vader..." De blauwe ogen zagen haar rus tig en strak aan. En opeens leek het Rina of veel jaren werden te ruggerold. Ze was weer een klein meisje en ze stond hier, naast grootvader aan tafel. Ze spraken over het hondje, dat grootvader had aangeschaft om „de juf frouw wat aanspraak te geven, zoals ze dat noemde. Het was een humeurig dier, niet eens mooi „een rolmops op vier korte poten' zeiden de kleinkinderen. Groat- vader vond het wel een last, dat hij op alle tijden het handje moest uitlaten en de scherpe blafstem van het beest hinderde hem ook. „Mjaar waarom hóudt U ni dan?" had Rina gevraagd. „Waarom doet U 'm dan niet weg, groot vader?" En er met kinderlijke wreedheid aan toegevoegd: „Die renbescherming haalt 'm heus wel." Toen keek grootvader zoals hij nü keek en zei kortaf „uit barm hartigheid". Barmhartigheid. Ze had er, als kpnd, geen weerwoord op gewe ten. Alleen gevoeld dat iets groots en lichte Is met dat éne woord n ogenblik door de kamer was ge gaan. Nu, zovele jaren later, stond het woord wederom in de kamer ook al was het niet uitgesproken En wederom wist Rina geen weerwoord. K. H. van Oordt, haar grootvader, haar moeders vader, had zijn schoonzoon en diens tweede vrouw op een Oudejaars- maal genodigd en htór er bijr geroepen uit diezelfde barm- hartigheidsgevoelens, die lang ge leden het hondje Robbie het leven lieten. Omdat haar vader haar waarschijnlijk bitter miste, maar te koppig was om haar zelf te roepen; omdat er een broertje was, dat zijn zusje nodig had; omdat Antoinet, de tweede moe der, er misschien onder leed dat een kind het huis was uitgelopen. Barmhartigheid 'n groot, veel- misbruikt woord. Maar uit groot vaders strenge mond had 't nooit sentimenteel geklonken, eer plech tig. Zo dadelijk zou „de juffrouw binnemkomen met de theeboel en Bij zou de roodpluchen gordijnen sluiten, tegen de avondkou, Nü was het ogenblik. Ze sloeg, nu on bevreesd haar armen om groot vaders hals en wreef even haar wang tegen de zijne. Ongewoon warm klonk haar jonge stem: „Dat is dan goed, grootvader, en ik ben blij dat ik gekomen ben". Voor de Poolse ambassade te Parijs heeft zich gistermorgen vroeg een hevige ontploffing voorgedaan. Er is geen melding gemaakt van persoonlijke on gelukken, maar de materiële schade blijkt zeer groot te zijn, zo wordt officieel verklaard. De politie stelt een onder zoek in. Nader wordt bericht, dat de schade binnen in de ambassade niet noemenswaard is. Er zijn veel ruiten gesprongen en een nachtwaker werd door glas scherven licht gewond. Er was een plastic tijdbom neergelegd op de drempel van het ambassadegebouw. Het ge heel is blijkbaar slechts als een demonstratie bedoeld, daar de bom ontplofte op een tijdstip, dat er niemand in het gebouw was. Van de zijde der Poolse lega tie is medegedeeld, dat men niet gelooft, dat de bom er door Franse onderdanen is gedepo neerd. De gezonken logger „VL 85", die verleden week door de bin nenkomende „Kota Inten" ter hoogte van Maassluis werd over varen de bemanning kon gered worden is door de N.V. De Wit's Bergings- en Trans portonderneming uit Rotterdam gelicht. Gisteren is het wrak, hangende in een tweetal strop pen tussen de bokken in, bij Maassluis naar de wal gebracht. Daar zal eerst de lading haring worden gelost, waarna de logger op de helling zal gaan om te worden hersteld. Met het ver dwijnen van de „VL 85" uit de vaargeul kan de scheepvaart weer ongehinderd voortgang vinden. De Partij van de Arbeid heeft Nederland en de nieuwe staat Donderdag werd een bijeen komst van de „Stichting Toezicht Politieke Delinquenten" gehouden waar vrijwel alle leden der stich ting, het bestuur en de directie aanwezig waren. Er waren 150 ieden uit het gehele land nu van de 180 leden er per 1 Januari a.s. 150 zullen verdwijnen, waarna de stichting zal worden geliquideerd. De bureaux Zeeland, Brabant en Limburg zijn reeds samengevoegd. Oud-directeur R. J. Le Poole sprak het welkomstwoord. Aan de koffietafel werd het woord ge voerd door de burgemeester van Eindhoven, Mr. H A. T. Kolff- schoten, die als oud-minister van justitie van justitie de stiahtlngs- gedachte steeds heeft gepropa geerd, Prof. Mr. F. J. F. Duynstee, voorzitter, bracht in zijn slot woord dank aan alle medewer kers. Het hele gezelschap hield verder een excursie door het Phi- tips-bedrijf, waar Pfiof. Dr. Hal- tertsma de oplossing van de so ciale problemen bij de N.V. Phi lips uiteenzette. in het Concertgebouw te Am sterdam een jaarwisselings bijeenkomst gehouden, die in het teken der souvereiniteits- overdracht stond. Vier sprekers, Dr. W. Drees, Jhr. Van der Goes van Naters, J. H. Scheps en het lid van de Indonesische delegatie ter R. T. C., de heer Soejono, traden als sprekers op. Jhr. Van der Goes van Naters, voorzitter van de 2e Kamer fractie van de P. v. d. A., zeide, dat de tegenstanders van de souvereiniteitsoverdracht „nog steeds niet begrepen hebben, dat Nederland geen geïsoleerd eiland is en dat de Westerse be schaving al lang geen monopolie van het Westen meer Is". Hij noemde de souvereiniteits overdracht „een blijvend monu ment voor de veel verguisde Prof. Schermerhorn. Hoeveel beter zou het niet zijn geweest, indien de overdracht reeds eind 1946 na de overeenkomst van Linggadjati was geschied". De P. v. d. A. had deze weg nimmer succesvol kunnen af leggen, wanneer anderen haar daarbij niet zouden hebben ge steund. In de eerste plaats wilde hij de Katholieke Volks partij noemen, die na Augustus van dit jaar constructief is gaan meewerken. „Wij zijn dan ook bereid", aldus spr., „verder met haar samen te werken, mits op deze zelfde progressieve wijze". De heer Soejono betoogde, dat men hier ten onrechte een te grote vrees voor het commu nisme in Indonesië koestert. Wanneer men de historische en sociale ontwikkeling van Indo nesië nagaat, komt men tot de slotsom, dat deze geen voedsel kan geven aan de opbloei van het communisme. Hij hoopte, dat de P. v. d. A. alles zal doen om de samenwerking tussen te doen groeien Dr. Drees behandelde de ont wikkeling van het Indonesische probleem gedurende de afgelo pen jaren en legde de nadruk op de zijns inziens „onwaardige wijze, waarop mannen als de heren Jonkman, Logemann en Schermerhorn door bepaalde personen uit ons politieke leven voor verraders en lafaards zijn uitgemaakt". Daarnaast betuigde spr. zijn waardering voor andersdenken den in het kabinet, zoals de Mi nisters Stikker en Schokking, „die hebben getoond over de juiste mentaliteit te beschik ken". Woorden van afkeuring had Dr. Drees voor de communisten, „die jarenlang door dik en dun aan de kant van de Republiek hebben gestaan, die onophou delijk geroepen hebben om terugtrekking van de troepen en die, nu de waarborg voor dat terugtrekken daar lag in de vorm van het wetsontwerp, zich schaarden aan de zijde der op posanten. Laat dit een waar schuwing zijn. Zij wensen slechts strijej. Zij zijn tussen de staten en in elke staat afzon derlijk een gevaar voor de vrede en een gevaar voor het recht," aldus Dr. Drees. Tenslotte zei de heer Seheps. het argument van de oppositie, dat Nederland thans economisch ten onder zou gaan, van de hand te moeten wijzen, want, aldus de spreker, „het bestaat eenvoudig niet, dat wij gerech tigheid brengen aan Indonesië en zelf economisch te gronde gaan." De bijeenkomst werd opgeluis terd door zang van de „Stem des Volks" en orgelspel van An ton Krelage Jr, die het Neder landse en 't Indonesische volks lied ten gehore bracht op het met de rood-wlt-blauwe en rood witte vlaggen getooide Concert gebouworgel. 5 regels 60 Ct.jj ct.; minimum per nummer Bureau namiddags 2 uur tan dekken. De Sul - t Nederland kracht I ten uit de andtr? het deel uit maa&t, de Benelux. Als bnelux wel degelijk elangrijke leveran President, Moham- :rkaarde met stei- n reis naar Zurich financieel economi- he achtergrond had. t heengegaan voo» deling en evenmin ïg af te sluiten. Ik maar wat sneeuw i tot rust komen". Nederland noemde wettig en hij was r de genoten gast- tap van de Verenig- n punt, waarover in Indonesische Minis- ssproken. Voonomg tegenwoordiger yan Staten, van Indone- snigde Naties. Wie zal opvtolgen of in il bijstaan, is nog puren uit eigen Kent gij uw land? gemiddelde Neder- dee, hoe Zeeuws- r uitziet? En ken- vs-Vlamingen hun vel? er heen", zegt de Ree. „Dwing ze t>.n- an nemen in dat tad je Hulst met z'n siliek en z'n oude „Giet de vreem- net rake propagan- llen komen kijken g brede strand van ar het Zwin, naar z'n hertenkamp en strand, naar Sluis, en Axel." begint de victorie. moet hier en daar irekkelijk gemaakt it stemt tot voldoe- :n daar op tal vaD ik mee doende is. m de Ree noemde voorbeeld de ge- Bij de watertoren, erzijde van de weg an het toerisme in- :n van alle gemak- n café-restaurant eeltuin. Hierachter atie-oord van Axel, Ier dan 12 ha groot jeugdherberg met enae i.e-crr: t Axel straks een rdige primeur in Vlaanderen. Voorts vermoedelijk reeds aanvang gemaakt rbereidende werk- oor een uitgestrekt iet wandelpark en mp. neuzen verkeren d p een hertenkamp in derd stadium. Op ste punten van het rk is een kiosk ge net ronde ruit, die t over de gehele grote draaibare >p statief zal de n tegen een luttel at stellen van Vlis- Antwerpen te kij- osk worden de ge- iuvenirs uitgestald, iefkaarten, molen- s, Zeeuwse „boer- medegedeeia aoor net rv.js.ivi.i. te De Bilt, geldig tot Dinsdag avond. Later brekende bewolking. Aanvankelijk zwaar bewolkt met plaatselijk enige regen of motregen. Later enkele versprei de opklaringen. Meest matige Noordwestelijke wind en iets zachter, vooral in het Zuiden van het land. zeer zullen, worden gewaardeerd als een concrete poging van de Indonesische regering, om de in ternationale positie der R.I.S. te versterken, door ikracht te zoeken bij de V. N. De Indonesiërs gaan bij deze politiek uit van de over tuiging, dat Lake Success meer en 'mei. r een centraal punt wordt voir l internationale politiek en zowel een goede luisterpost ken voor het Indonesische Infor matiebureau, dat onder leiding van de heer Sudarpo, eveneens lid van het voormalige „Republic Indonesia Officie", komt te staan. De taak van dit informatiebureau zal niet beperkt blijven tot poli tiek werk, doch zal zich ook uit strekken tot lie! geven van in lichtingen omtrent rdonesië op i elik gebied. .^«i^nemen. 5CTW1U11, UWV den vereenzelvigen met de oude imperialistische politiek van het verleden, als zij Tsjiang Kai- Sjek militair zouden steunen. Hierdoor zouden de nieuwe in India, Indonesië en elders opko Vier van de twaalf Japanners, die te Chabarofsk terecht staan wegens de beschuldiging bacte riologische oorlogswapenen te mende machten van zich ver- Rebben ontwikkeld en^gebruhcL vreemden en wellicht genood zaakt zijn zich uit Formosa te rug te trekken of aan de oorlog zijn tot 25 jaar gevangenisstraf veroordeeld De vonnissen er anderen variëren van 2 tot 20 jaar. I Dit klemt temeer, nu gebleken is dat Zeeuws-Vlaanderen toe ristisch niet van Middelburg uit te bewerken en omhoog te brengen is. Met omvangrijke plannen in het vooruitzicht heeft Zeeland ten Zuiden van de Westerschel- de zich klaar voor o en te hou den, dat het op eigen kracht is aangewezen _en slechts voordeel 4 3 naar de heer Van evertrouwde, al ge- g de kiosk niet .at de mogelijkheid ijker ergens op de p de Scheldekade eld. Een deel der i de ouden van da- kunnen komen, clameborden in en ys-Vlaanderen zal es van onze streek worden gevestigd, i. zomerseizoen zijn trips door geheel nderen vastgelegd toeristen, die in '49 via Terneuzen naar Gent en Antwerpen doorreisden. In samenwerking met de he ren J. de Bruijne en M. P. Harte heeft de heer Van de Ree een suggestieve toeristische kaart van Zeeuws-Vlaanderen ontwor pen, die als vouwblad in duizen den exemplaren zal worden ver spreid. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1950 | | pagina 5