Stormlantaarns
RIBBENS
W?h:'
HITLER'S erfgenamen
Groeiend land - Stervend bedrijf
IBSm ©p
Wat brengt de Radio?
RECHTSZAKEN
do komeet
f»
-V-* -*
-
Ouden van Dagen vragen
om toeslag
Bekendmaking
Licht in de Ouisternisll
YAI>KK VAN DESERTEUR
VEROORDEEL».
C«e Haarlemse politierechter
heeft een Zandvoorter, vader van
een dienstplichtige, die zich ont
trokken heeft aan de oproep om
in dienst te komen en voortvluch
tig is, veroordeeld tot drie weken
gevangenisstraf, omdat hg de ar
restatie van zijn zoon zou hebben
belemmerd. Twee politie-agenten
kwamen de zoon in het ouderlijk
huis halen. De jongeman rende
de trap op en sloot zich op in een
kamer. De politiemannen maak
ten de deur open en wilden de
jongen meenemen, doch de vader
sprong hen op de rug en schiep
zo de gelegenheid voor zijn zoon
om de benen te nemen. Deze kon
sindsdien niet meer worden opge
spoord.
De officier van justitie verweet
de vader, dat hij er de schuld van
was, dat zijn zoon nu „het ellen
dige leven van een vluchteling
leidde". De vader, die bij zijn ver
hoor door de politie verklaard
had: ,,Een adelaar beschermt zijn.
jong", zeide thans: „Mijn zoon
'verkiest dat leven uit vrge wil
boven het platbranden van kam
pongs". De officier repliceerde
zeer gebelgd, dat men in Neder
land nu eenmaal veel mag zeggen,
doch dat die vrijheid voor mensen,
als verdachte te veel van het
goede is. Hg eiste een. maand ge
vangenisstraf.
De politierechter veroordeelde
de vader tot drie weken gevange
nisstraf.
iKHjdstraf en levenslang voor
S. S-«i talieten.
De Groninger Kamer van het
Bijzondere Gerechtshof te Leeu
warden heeft gisteren uitspraak
gadaan in de zaak tegen de 52-
jarige agent van politie te Am
sterdam Harm K. en de 57-jarige
agent van politie te Amsterdam J.
van K.
De advocaat-fiscaal eiste 14
dagen geleden de doodstraf tegen
deze "beide SjS.-satellieten, die ge
durende de bezetting deel uit
maakten van het z.g. bureau voor
Joodse zaken te Amsterdam en
G'- v
i ïfysFr.
Een korte tijd later bevonden
zich de nu harteloze detective
Mugli Basli en een geleerde van
Mars, die zou controleren hoe
Basli zijn opdracht had uitge
voerd, in een woestijn op het Ame
rikaanse vasteland.
De Marsiaan Dr. Sila bekeek
de landingsplaatsen voor de „vlie
gende schijven" Ja lezer, het
i aadsel van de vliegende schijven,
is nu wel opgelost. Het zijn oor-
logsatomielen van de Marsianen.
Zg zgn zo plat omdat dit het
I neerschieten van de gevaarten
bemoeilgkt.
„De opdracht van Uw regering
is uitgevoerd zoals U ziet", zei
Mugli Basli. „Uw schijven kun
nen landen". „Ik wileerst nog
deze inrichtingen van binnen zien
voor \yij teruggaan", zei Dr. Sila.
„Mij best, maar wij gaan eerst
een graantje pikken', zei de detec
tive.
Terwijl Basli dit gesprek voer
de, vertelde een der Venus-man-
nen, die Bim gastvrij hadden op
genomen en vervolgens hadden
verstopt, hoe de Marsbewoners
de planeet Venus haden aange
vallen èn in enkele dagen over
wonnen.
„Wg wisten niet wat oorlog
was en de Marsianen kennen niets
anders.Bim was erg aangedaan.
De dictator van Mars had dit
gesprek van Bim echter door een
van zijn apparaten afgeluisterd
en gezien en besloot zijn maat
regelen te nemen
actief waren verbonden aan het
hoofdkwartier van de S.D. te Gro
ningen bg de z.g.n. Amsterdamse
recherche.
Het Hof achtte de ten. laste ge
legde feiten bewezen en veroor
deelde verdachte K. tot de dood
straf. Verdachte K. werd tot
levenslange gevangenisstraf ver
oordeeld, met ontzetting uit de
beide kiesrechten voor het leven.
De Algemene bond van Ouden
van Dagen (Nederland) heeft zich
gewend tot de Minister van So
ciale Zaken en de Stichting van
de Arbeid met het verzoek, in
verband met de voorgenomen ver-
hf ging der prgzen van enige ar
tikelen, een toeslag te verlenen
op uitkeringen ingevolge de
Noodwet-Ouderdomsvoorziening.
IV.
HETT GRIEZELIGE BÓEREN-
JASJE.
De trein van Muenchen naar
Prien is nog havelozer dan alle
andere treinen waarin ik tot-
dusverre in Duitsland heb ge
reden. De wagons dateren van
vóór 1914. Alles wat deze oude
wagens eens een zekere behage-
liikheid verleende, is eruit wegge-
loopt. Kussens en zittingen ztjn
verdwenen, leren riemen overal
weggesneden. De ruiten ramme
len voortdurend, tochten als het
koud is en kunnen niet open bij
warmte.
Tegenover mij zit een zware
Beier, mollig en buikig zoals dui
zenden hier. Hij mist echter de
goedmoedigheid die men van zwa
re mensen, als een soort schade
loosstelling voor de plaats die zij
opeisen, mag verwachten. Deze
man heeft iets onaangenaams.
Zijn lippen vormen de welbekende
vastberaden streep die het uitte
kenen van Duitse generaals altgd
zo dankbaar maakt. Bovendien
moet er nog iets zijn dat in deze
Duitser hindert. Ik weet alleen
niet wAt. Plotseling héb ik
het: Het groen van zijn boeren-
jasje is een belediging voor het
oog. Het lijkt oppervlakkig be
zien, een doodgewoon „Bauem-
iaekerl" uit stevige groene stof
gemaakt. Langzamerhand wordt
mij duidelijk, dat dit groene jasje
een omgewerkt uniformjasje van
de „Sicherheitspoiizei" moet zijn,
U weet wel, de „Grüne". Nu be
grijp ik ook waarom dit speciale
jasje zo erg druk versierd is. De
plaatsen waar vroeger onderschei
dingstekens plachten te zitten en
waar de stof natuurlijk een ande
re kleur had zgn zorgvuldig onder
landelijke versiersels bedolven.
Al gauw kwamen wg in gesprek;
de situatie vraagt erom in zo'n
kruipende boemeltrein. Hij vond
zo langzamerhand uit dat ik Ne
derlander was en vroeg naar de
tabakspositie in Holland. Ik be
greep de wenk en hield hem mijn
tabaksdoos voor. Met weergaloze
snelheid draalde hij een sigaret
die bijna even dik uitviel als de
ringers die hem rolden. Daar een
aangeboden sigaret in Duitsland
toch nog altijd minstens tot het
vertellen van je halve levensge
schiedenis verplicht, stak hij da
delijk van wal. „Ik ben dokter
in de medicijnen" raffelde hij af.
Afgestudeerd in 1929. Vier jaren
assistent in een kliniek. Daarna
had ik een practijk „da droben".
Hg wuifde met zijn sigaret in
de richting van de Voor-Alpen,
wier silhouetten zich wazig be
gonnen af te tekenen.
„In 1939 kwam ik onder de wa
penen. Krieg ist- Krieg."
Zijn gevulde armen maakten een
schokkend gebaar, als om te il
lustreren hoezeer „oorlog oorlog"
was.
.,tn België was ik bij de S.D...."
Het jasje had niet gelogen!
„En nu weer tussen mijn ge
liefde bergen. Ik merk daar in de
hoogte gelukkig weinig van de
bezetting. Aangenaam is het niet
om naar de pijpen van een ander
ie moeten dansen. Ik heb er geen
temperament voor, laat ik het
openlgk bekennen," zei hij' plech
tig en keek mij strak aan om van
mijn gezicht de bewondering af
te lezen voor zoveel openheid en
zoveel temperament.
„Misschien vonden die Belgen
en al die anderen het ook niet zo
prettig om bezet te zgn," merkte
ik schuchter op.
„Zij hadden daar alleen zo wei
nig hoge bergen, waar je er wei
nig van merkte." Hjj maakte een
breed gebaar. „Ik kan mij voor
steden. dat ze het niet prettig
vondem" zei hij. „De Belgen niet
en al de anderen niet. Maar wij
waren de kwaadsten niet! En
daarom maakt één ding me ra
zend," ging hij voort, terwijl zijn
gezicht langzaam 'n paarse kleur
ging aannemen, wat opzichtig af
stak tegenover dat groene jasje.
„Wat me kwaad maakt, is, dat
ee ons Hunnen noemen."
„Ach kom, Hunnen," zei ik. „Hoe
komen ze erbij! Wie noemt jul
lie dan Hunnen?"
„Vraag liever wie ons géén Hun
nen noemt," zei hij opgewonden.
Kjj zoog krachtig aan zijn siga
ret. „We zijn veel te goed ge
weest, déAr zit 'mie kneep," zei
hij knipogend. .Doordat we niet
overal en altijd even hard zijn ge
weest, hebben we de zaak ver
speeld. Maar we hebben iets ge
leerd! Een volgende keer zullen
we hard weten te zijn," kondigde
hg aan met een peinzende blik
r.aar de wolken, alsof daar vuur-
peletons zweefden.
Op dat ogenblik hield de trein
stil. Het gezicht van de man te
genover mij kreeg zonder over
gang weer een glundere uitdruk
king. „Bieder" noemen ze dat
hier. Zo zorgzaam als geen huls
vrouw het hem had nagedaan,
greep hij zijn netje met zwarte
eieren.
„Grüsz Gott," groette hij stra
lend.
Grootmoedig verdween hij in zijn
groene jasje in het Beierse dorps
stationnetje, een toonbeeld van
landelijkheid.
Dit was dan één van die Duit
sers, die tot de tien procent van
het Duitse volk behoren, die, vol
gens de Zwitserse psycholoog
Jung, ongeneeslijk geestesziek
zijn en hoogst gevaarlijk. Laten
wij hopen, dat de toekomst hem
niet in staat zal stellen in een
jasje zonder boerenversieringen,
zijn droombeeld van ..werkelijk
hard-zijn" te verwezenlijken.
In de „Kampioen" schrijft
Kees Hana:
Natuurlijk hebt u vroeger ook
op school geleerd van Willem
Beukelsz. uit Biervliet dat aan de
Braakman lag. En van het be
roemde Philippine aan diezelfde
Braakman, die we ons allemaal
nog herinneren als eer. soort om
gekeerde eendebkop van blauw
water die zomaar het groene land
van Zeeuwsch-Vlaanderen in
kwam. En wie weet wat een
meester in Lutjegast of in Garde
ren of Hoogwoud ergens heel
ver van de Braakman op het
ogenblik nog aan zijn klas vertelt
over ditzelfde water!
Water?
U moest er eens kunnen kijken!
Om te beginnen ligt het Bier
vliet van de haringkakerg al lang
middenin een polder eai achter
een stel stevige zeedijken. Philip
pine heeft echter rijn haven nog,
maar de manier waarop is een
tikje singeulier. En de geweldige
mosselvisserij en dito handei,
waarvan wij nog trouw leerden
dat ze in de millioenen kilo's per
jaar liepen, ze zijn op een oortje
na gerild.
Want wat is er geschied? yan
de machtige Scheldestroom uit
zijn vteeds meer slib en zand in
de Braakman (die ter plaatse
gewoonlijk Brakman genoemd
vfordt, hetwelk een veel typeren
der en duidelijker naam is) ge-
komeni Daar het binnendringen
de vloedwater zich in. de wijde
lakte sterk verspreidde, verloor
het tegelijkertijd een goed deel
van rijn stroomsnelheid. Het zwa
re zand kon het al spoedig, niet
meer meevoeren en dat bezonk
dus. Met het slib ging het in
principe net zo, maar doordat dit
veel lichter is en gemakkelijk in
het water blijft zweven, kon dat
pas daar bezinken, waar zelfs
nauwelijks van enige stroom meer
gesproken kon worden.
Zo en niet anders is het de laat
ste jaren steeds gegaan, dag in
dag uit. Ieder etmaal kwamen
twee getjjden, ieder etmaal ook
werd tweemaal een nieuw laagje
zand en slib afgezet. En we we
ten het allen; iedere dag een
draadje... Met een kleine variatie
zouden we hier kunnen zeggen:
iedere dag een laagje geeft een
polder binnen weinige jaren. Ben
polde i ja. Een stuk land, door
de mens met dijken beveiligd
tegen eventueel watergeweld en
zó in,gericht, dat die mens er de
v aterstaatf. undige toestand ge
heel in hsaden heeft.
Bij, ons laatste bezoek aan de
Brakman in het afgelopen voor
jaar was er van water al heel
weinig te zien. Van de landzgdi
komend meenden we over één
eindeloze schorrenvlakte te lopen,
die al welig begroeid was met de
kenmerkende planten van rilte
kleigronden zoals lamsoren, zee-
astera, schapen tongetjes en en-
kle zout water verdragende gras
soorten. Alleen vlak bij de Schel
de leek het nog wat met het wa
ter, maar al spoedig versmalde
zich dit tot een onaanzienlijk
geultje, dat nog enkele vertak
kingen in de vorm van schilder
achtig kronkelende kreken het
jonge land in zond. Zo bereikten
we tenslotte de ingang van het
havenrak naar Philllpine. Boor
devol zand en slik zat het. Tegen
de Westelijke oever lagen wat vis
sersschuiten uit Bouchaute (Bel
gië) waarvan de bemanningen
juist aan het staken waren.
Slechts bij hoog water hadden zij
een kans om naar buiten te ko
men of weer thuis te varen. En
verder lagen er modderbakken in
het geultje. Modderbakken, na
tuurlijk uit Sliedrecht. En naast
de bakken waren een aantal man
nen op blote voeten aan het gra
ven of hun leven ervan afhing.
Zand en slik moesten de bakken
in om straks weggesleept en
ergens buiten gelost te worden.
Zo graven deze kerels dag in, dag
uit. Aldoor brengt het water
nieuwe voorraden aan, steeds pro-
teert Waterstaat die ook weer
weg te werken. Uitsluitend en
alleen om de haven van Philip
pine ng open te houden. Een on
begonnen werk, dat jaarlijks dui
zenden aan arbeidsloon vordert;
want die twintig gravers zullen
met elkaar toch wel een 700 a
f800 per week verdienen.
En het resultaat van al deze
grbeid Dat de zee het tóch
winte! We zagen de dikke slik-
pakketten in de eigenlijke haven
van het eens zo glorieuze mossel
stadje. De waterstaatsingenieur
wees ons op een zelflozend sluis
je, dat het al lang niet meer deed
en daarom nu maar werd bijge
staan door een klein motorgemaal.
We zagen pal achter de havendijk
een reeks verlaten mosselputteu,
waarin de dieren vroeger levend
bewaard werden. Maar nu was
het er troosteloos, van activiteit
geen sprake meer. De betonnen
paden langs de putranden leken
meer op tuinpaden van grijze
flagstones. waartussen aardige
groene plantjes groeiden...
En nu stond er dezer dagen in
enkele dagbladen een heel onop
vallend berichtje van een paar
regels: „Mgt de indijking van de
Braakman zal waarschijnlijk in
1950 een aanvang gemaakt wor
den". Dat is dus het einde; mos
selvissers en -handelaars zullen
hun heil elders moeten zoeken.
En de meesters in Lutjegast,
Garderen .Hoogwodu en alle plaat
sen die r.iets met de Braakman
van doen hebben, kunnen hun
leerlingen alvast voorbereiden op
hetgeen daar in Zeeuwsch-Vlaan
deren te gebeuren staat.
-De Chinese Minister-Presi
dente, Wong Wen Ho en de Mi
nister van Financiën, Wang Yoen
Woe, hebben bij President Tsjang-
Kai-Sjek hun ontslag ingediend
wegens „het falen van de econo
mische politiek van dé regering".
WOENSDAG 3 NOVEMBER.
HILVERSUM I: 8.00 Nieuws;
8.18 Lichte morgenklanken; 8.50
Voor de huisvrouw; 9.00 Gram.;
10.00 Morgenwijding; 10.20 Kook-
praatje; 10.30 Als de stofzuiger
zwijgt; 11.00 Gram.; 12.00 Vin-
centino; 12.30 Weerpraatje; 12.38
The Kilima Hawaiïans; 1 00 Nws.;
120 Mialando; 2.00 Gesproken
portretten 2.15 Omroepkameror-
kest; 3.00 Hoorspel; 3.30 De Re
genboog; 4.00 De Roodborstjes;
4.1ö Het stond in de krant; 4.45
Vragen staat vrij; 5.16 Gram.;
6.00 Nieuws; 6.20 Piano; 6.30
Voor de strijdkaohten; 7.00 Le
zing; 7.15 Gram 7.30 Voor de
jeugd; 7.45 Bijbellezing; 8.00
Nieuws; 8.20 Opera; 8.45 Hoor
spel; 10.00 Piano; 10.30 The Ram
blers; 10.45 Dichters van deze
eeuw; 11.00 Nieuws; 11.15 Zang
en orgel; 11.30 Gram.
HILVERSUM II: 8.00 Nieuws;
8 15 Graan.9.00 Ochtendbezoek
bjj jonge zieken; 9.35 Sympho-
nisch morgenconcert; 10.30 Mor
gendienst; 11.00 Gram.: 11.15
Hoorspel; 11.55 Hanmoniemuz.
12.30 Weeroverzicht; 12.33 Gram.;
I.00 Nieuws; lil5 Omroeporkest;
2.00 Strijkkwartet; 2 30 Lezing;
3.00 Vioolspel; 3.30 Gram.; 4.15
Voor onze jongens en meisjes; 5.30
Orgelklanken: 5.45 Causerie; 6.00
Mannenkoor; 6.30 Metropole Or
kest; 7.00 Nieuws; 7.15 Causerie;
7.30 Act. geluid: 7 45 Engelse les;
8.00 Nieuws; 8.05 Progr. Proloog;
8.15 Herfstappel van het C.N.V.;
9.35 Coneertgebouwork 10.20
Gram.; 10.45 Avondoverdenking;
II.00 Nieuws; 11.15 Gram.
Met blijdschap gsvn wij
kennis van de geboorte
van ons Dochtertje es
Zusje
ANNA ELISABETH.
W- F. DE PUTTER
J. DE PUTTER—JONKJSRS
INEKE
Zaamslag, D 141, 1 Nov- '48
Tijdelijk:
Ziekenhuis Terneuzen-
Heden overleed, na een
kortstondige riekte, in
volle vrede, ons geliefd
Hoofd der Chr. School,
Kanaalweg 5 te Sluiskil,
de Weled. Heer
T. HUISMAN.
Sterke de Heere rijn
diepbedroefde weduwe en
kinderen.
Namens het Bestuur
en Personeel der
CJhr. School.
Sluiskil, 1 Nov. 1948.
Vrijdag "5 November a-s„
hopen onze lieve Ouders
J- J- BLIEK
en
M. BLIEK—
v. d. STIGCHEL
hun 45-jarig Huwelijk te
herdenken- Dat zij nog lang
gespaard mogen blijven, is
de wens van
Hun dankbare Kinderen-
Gelegenheid tot feliciteren
van 3f, uur, in Café-Res
taurant „'s Lands Welva
ren", Noordstraat 18-
Terneuzen, 2 Nov- 1948.
Ondergetekenden betuigem
hiermede hun oprecht»
dank aan allen, die hu»
hulp en medeleven hebben
betoond bij het droevig on
geval en overlijden in de
avond van Maandag 25
Oct. j-l„ van onze geliefde
Vrouw. Moeder. Dochter.
Behuwddochter, Zuster,
Behuwdzuster en Tante
CHRISTINA JOZINA
KESTELEIJN,
geb- Versluis.
In het bijzonder brenge»
wij onze dank aan de Poli
tieagenten, het Rode Kruis-
personeel, de bemanning
van de „Telegraaf" en het
Sluispersoneel van de Oost-
sluis.
YVES J. KESTELEIJN
Familie VERSLUIS
Familie KESTELEIJN
Temeuzen, 2 Nov- 1948-
Het Bestuur van de polder
ZE VEX-TRINITEIT,
gelet op hetgeen vervat is
in artikel 21 van de Water
staatswet 1900, brengt hier
mede ter openbare kennis,
dat tegen het besluit van
Heren Gedeputeerde Staten
van Zeeland d-d- 16 Juli
1948, No- 150, 2e Afdeling,
een beroep is gedaan op de
Kroon-
Genoemd beroep ligt gedu
rende een termijn van der
tig dagen, na dagtekening
dezer kennisgeving ter in
zage van belanghebbenden
ten huize van de Ontvan
ger-Griffier, Leeuwenlaan 4
Terneuzen, 2 Nov- 1948-
Het Bestuur van de Polder
Zeven-Triniteit,
A. DE BRUIJNE, Dijkgraaf
J. DE FEIJTER,
Ontvanger-Griffier
Wij verwachten spoedig
een partijtje import
(STALLANTAARNS)
Heeft U interesse
Geeft U dan spoedig
op bij:
TERNEUZEN
