f
I
I
Verkort Tweede Kamerverslag
1
vs E
r -
s
S
„Zij werkten nauwgezet en ijverig"
L- in
r'
i n
b
Oestadonderdegrond
h
e
in f«
ïc 1
r:
M
v g
U 1
r
f° re
u
e:
m fjniii
l
ZIJ EISEN
Adres «ran de jeugd aan de
Ministerraad
De zaak Poos-Slagter
e]
ijl
■it
tin
n
51 -e
lc
51
>a
M
wm
s.
ei
éi
De Tweede Kamer heeft giste
renmiddag o.a. behandeld de be
groting 1948 vap het Departe
ment van Algemene Zak em, welke
in het vorige zittingsjaar niet
kon wdrden afgehandeld.
De heer Beernink (C.H.) be
sprak de kwestie van het nat'o-
nale park ,,De Hoge Veluwe". Hij
merkte op, dat het practisch een
Rijksinstelling is geworden, het
geen niet de bedoeling was. Men
meende dat de statutenwijziging,
welke in 1942 op sterk geforceer
de wijze tot stand is gekomen,
ongedaan zop worden gemaakt,
maar men is te dien aanzien be
drogen uitgekomen. De huidige
raad van bestuur heeft een zuiver
ambtelijke aard. De Regering
heeft z.i. onjuist gehandeld door
hét huis „Sint Hubertus" te ma
ken tot een vacantie- em herstel
lingsoord voor ministers en hoge
ambtenaren', die er naar hij meen
de voor 12 per week kunnen
verblijven.
De overeenkomst moet naar
zijn oordeel zo spoedig mogelijk
ongedaan worden gemaakt; er
dient op de eerste plaats rechts
herstel te komen. Spr. hoopte dat
„St. Hubertus" niet lamger als
conferentie- en herstellingsoord
zal worden gebruikt.
De heer Van der Goes van Na-
ters (Arb.) gaf te kennen, dat h
als rapporteur devragen over
pensionprijzen op het randje van
wat passend is, achtte. Overigens
meende hij dat ons land op het
gebied van ontvangst van buiten
landse gasten wel wat achter s
gebleven, hetgeen moet worden
ingehaald. Spr. bleek allerminst
gesticht te zijn over wat in de
Memorie van Antwoord is gezrgd
naar aanleiding van* de vraag hoe
het staat met het rechtsherstel
van de heer Sanders.
De heer Goedhart (Arb.) de
centrale veiligheidsdienst bespre
kend, melkte op, dat de Kamer
nog niets bereikt heeft omtrent
het rapport-Wijnveldt inzake het
onderzoek naar het bureau natio
nale veiligheid. De wijze, waarop
in de Memorie van Antwoord
over de kwestie-iSanders gespro
ken wordt, vond hij allerminst be
vredigend. De heer Sanders is
in opspraak gebracht en spr.
achtte enig openlijk eerherstel
nodia Hij vroeg nadere inlich
tingen over de Belg Sweerts, die
officier bij de S. D. is geweest.
De heer Bruins Slot (A.R.)
wilde de veiligheidsdienst los van
Justitie hemden. Hij verenigde
zich met het verzoek van de heer
Goedhart om publicatie van het
rapport-Wijnveldt. Naar zijn oor
deel is de heer Sanders terecht
uit het B.N.V. verwijderd.
De Min'ster van Algemene Za
ken, de heer Drees, verklaarde,
dat de opmerkingen van de heer
Beernink over de Hoge Veluwe
niet in overeenstemming zijn met
wat de Regering bekend is.
Het leek hem mogelijk na4er te
bezien of een andere regeling
voor het bestuur getroffen kan
worden. Spr. verklaarde voorts,
dat het slot St. Hubertus voor
het publiek toegankelijk is. Het
bedrag van 12 per week is on
juist. Er v/ordt f 10 per dag be
taald. In dit verband zeide spr.
het onjuist stemming te maken
op grond van beweringen./Na ge
wezen te hebben op het diepgaand
verschil tussen het B.N.W en de
centrale veiligheidsdiensf ver
klaarde spr., dat het rapport-
Wiinveldt niet voor publicat'e in
aanmerking komt.
De voornaamste conclusies zijn
medegedeeld. Hij zal nader laten
bezien of een gedeelte van het
rapport aan de Kamer zou kun
nen worden overgelegd. De Mi
nister vond het onvrüchtbaar
thans nader in te gaan op de
kwestie-iSanders.
Replicerend vroeg de heer
Goedhart (Arb.) nog hoe rechts
herstel gedaan zal worden jegens
de heer Sanders, waarop de Mi
nister zeide, dat dit nader zal
kunnen worden bezien.
Het begrotings ontwerp werd
daarna z.h.s. goedgekeurd.
De Kamer heeft tenslotte nog
met 52 tegen 13 stemmen goed
gekeurd het wetsontwerp tot ont
eigening in het belang van de
natuurbescherming van enige
percelen bouwland, bos, hakbos,
veen, heide, water, wal en weg,
deel uitmakende van de zoge
naamde Zeijer Struben, gelegen
in de gemeente Vries.
Bij de beraadslagingen heeft
de heer Engelbertink (K.V.P.)
o.a. «gevraagd of het de bedoeling
van het departement is om alle
schone gedeelten van Nederland,
welke nog in handen van particu
lieren zijn, in handen van de
Staat te brengen. De Minister
van Onderwijs, Kunsten en We
tenschappen, de heer Rutten, ver
zekerde echter, dat hij geen ont
eigeningsmaniak is.
Protest van uit Nederland
uitgewezen Duitsers.
Vertegenwoordigers van uit
Nederland uitgewezen Duitsers,
die hun toevlucht hebben geno
men in de dubbele zone, hebben
op een vergadering te Munster
(Westfalen) gepleit voor oprich
ting van een „Notgemeinschaft"
een hulporganisatie voor de uit
het Westen uitgewezenen zoals er
een bestaat voor de uit het Oos
ten uitgewezenen.
Zij willen op gelijke voet be
handeld worden als laatstgenoem
den en eisen dat alle door de
Nederlandse regering in beslag
genomen papieren en documenten
\an de uit het Westen uitgewe
zenen worden teruggegeven.
Verder werd op deze bijeen
komst geprotesteerd tegen de be
wering, dat de Nederlandse rege
ring alleen Duitsers, die van de
Nederlandse gastvrijheid misbruik
hebben gemaakt, zou hebben uit
gewezen, en werd verklaard, dat
talrijken van hen in Nederland
zich altijd correct hebben gedra
gen.
De gezamenlijke Nederlandse
Jeugdorganisaties, verenigd in dé
Nederlandse Jeugd Gemeenschap,
zonden een adres aan de Minister
raad waarin zij zeggen te hebben
kennis genomen van het voor
nemen ingaande 1 October a.s. de
tarieven van de luchtpost van en
voor militairen in Indonesië in
ongunstige zin voor betrokkenen
te wijzigen.
De Jeugdorganisaties menen,
dat een innig contact tussen de in
het vaderland aanwezige perso
nen en organisaties met de mili
tairen overzee zeer gewenst is en
dat een drastische verhoging van
de tarieven ongetwijfeld een der
gelijk contact zeer zal bemoei
lijken. De gezamenlijke Jeugd
organisaties dringen er bij de
Ministerraad met grote klem op
aan, op grond van grote morele
belangen, dit besluit te willen
herroepen.
Gistermorgen werd de behan
deling van de zaak tegen Poos en
Slagter door het Bijzonder Ge
rechtshof te 's-Gravenhage in
aanwezigheid van talrijke belang
stellenden, voortgezet.
Nadat het Hof had plaatsge
nomen, werd eerst Luit-generaal
b.d. W. Roëll door de Procureur-
Fiscaal naar voren geroepen om
een nadere verklaring af te leg
gen over de „verscbaerfte Ver-
r.ehmung" van Jhr Schimmelpen-
ninck. Generaal Roëll deelde i
mede, dat hij in 1943 in de ge- j
vangenis van Utrecht met Jhr.
Schimmelpenninck gesproken had.
Deze had hem toen lidtekens op
zijn rug laten zien, sporen van de
(.verschaerfte Vernehmung"), dje
Poos en Slagter hem hadden doen
ondergaan. Verder had hij, aldus
Generaal Roëll, ook nog gezefd,
dat „de schavuiten bij de huis-
zoeking sigaren 'en whiskey had
den meegenomen".
Poos en Slagter ontkenden. Zij
waren er niet bij geweest. Duit
sers hadden dat gedaan, zeiden j
ze. De omvangrijKe mappen,
welke hierna door Mr. Ikman van
Burck werd geopend, bevatte een
groet aantal schriftelijke verkla
ringen over arrestaties in het
tweede OD'.-proces. Op een vraag
van de President verklaarde Poos,
dat hij bij het vervullen van Duit-
se opdrachten steeds zo was op
getreden, dat men kon merken,
wat er ging gebeuren. De ge
zochte verzetsmensen had hij
niet direct en openlijk kunnen
waarschuwen. Dat gaf te veel ri
sico, wanneer zij later toch nog
gearresteerd werden.
„Bij het eerste verhoor sloegen
ze al door", zei Poos. De Presi
dent en de beide Raadsheren von
den deze verklaring echter niet
bijzonder geloofwaardig. Het ge
bruik van valse namen en het op
treden als provocateurs noemden
zij niet de aangewezen weg om
te waarschuwen.
Zo nu en dan moest de Pres'-
dent om stilte verzoeken, wan-
neer het publiek al te luidruchtig
zijn mening te kennen gaf over j
uitlatingen van de verdachten. De
Procureur-Fiscaal las nog een j
verklaring voor van Dr. Harster, j
chef van de S.D. in Nederland, :n j
welk stuk gezegd wordt, dat Poos j
en Slagter nauwgezet en ijverig
voor de Duitsers werkten. Voor
hun grote verdiensten in het i
„England-spiel" had Harster hen
op voordracht van Schreieder, die
beiden ook hogelijk waardeerde,
een onderscheiding toegekend.
Naar aanleiding van het fusil
leren van de ,72 verzetslieden uit
het eerste O.D.-proces hadden
Poos en Slagter aan Dr. Haster
gevraagd terug geplaatst te wor
den naar de Nederlandse recher
che, omdat zij, volgens de ver
klaring van Harster, bezwaar
maakten tegen het arresteren
van Nederlanders, die later dood
geschoten werden.
Op verzoek van Slagter las Mr.
Ikman van Burck nog een verkla
ring voor van de heer Hazelhoff
Roelfzema, waarin deze verklaar
de, dat hij in 1941 bij aankomst
in Engeland moest constateren,
dat de Nederlandse regering m
Engeland niet op de hoogte was
van het bestaan van een verzets
beweging in Nederland en dat er
geen contacten met het bezette
Nederland bestonden. Hij had zich
toen in verbinding gesteld met de
Engelse geheime dienst tn had
van Koningin Wilhelmina, die zeer
verontwaardigd geweest zou zijn
over deze situatie, opdracht ge
kregen contact met de verzetsbe
weging in Nederland te leggen en
H. M. voortdurend van de resul
taten op de hoogte te houden.
Vervolgens werd het tweede punt
van de tenlastelegging behandeld:
het in de val lokken en in handen
spelen van een twaalftal Enge
landvaarders in Januari 1942. Van
deze .groep zijn er slechts twee
levend afgekomen. Een van hen.
de heer Brabander, vertelde, het
Hof, hoé dit verraad zich had
toegedragen. Met twee anderen,
Leo en Simon Fontein, had hij
het plan opgevat per kano naar
Engeland te ontsnappen. Deze
poging mislukte. Toen boden
twee mannen, „de jongens Storm"
noemden zij zich, aan hen naar
Engeland te brengen met de Sch.
81, een logger, waarover zij kon
den beschikken. Getuige Braban
der en de andere overlevende, de
heer Korver, waren de enige niet-
Joden van de twaalf Engeland
vaarders, die in de nacht van 4
Januari 1942 aan boord van de
Scheveningse logger gingen. Nau
welijks bevonden zij zich daar of
een luik ging open en dertig
zwaar gewapende Duitsers wier
pen zich op de verraste groep.
,,De jongens Storm" waren V-
mannen. Poos en Slagter beken
den dat zij bij de arrestatie aan
wezig waren.
Van een andere poging om per
schip naar Engeland te ontkomen
Roman door
CHARLES FOWLEY
Vrij vertaald en bewerkt
door Mr. W. d'OBÉRON 1
43) (Nadruk verboden.)
Het Ya-men was door een muur
omringd, waarin twee grote poor
ten waren aangebracht. Op de
muur bemerkte Jacques een
enorme draak met verschrikke
lijke klauwen. De grote muil met
angstwekkende scherpe tanden
was' wijd geopend om een schit
terende bol, die de zon moest
voorstellen, op te slokken. Dit
beeld was het symbool van de
oppermacht. De binnenplaats had
geen andere versiering dan twee
roodgeschilderde palen. Tegen n
dezer palen lag een trommel op
een grote steen.
Op deze trommel," legde de
gouverneur uit. „komen diegenen
te staan, die vals beschuldigd zqn
en vertrouwen, hebben ln mijn
rechtvaardigheid!"
„Dan zal dat hier wel een onaf-
gebroken geroffel zijn!"
„Mijn leven lang heb ik de I
klank van deze trommel nog niet
gehoord!" verklaarde Tao trots.
Jacques maakte hieruit niet op,
dat het ondergrondse Kowa een
zeer deugdzame stad was, maar
c!at de Chi rezen een heilzame af
schrik hadden van wat Taó zijn
rechtvaardigheid noemde
Aan de linkerzijde van de bin-
nenplaats was de gevangenis,
aan de andere kant een lege post
voor soldaten. In het wapenrek
stonden oude geweren, bamboe
stokken, waarin roestige spijkers
waren geslagen, en andere wa
pens, die op sikkels leken.
De voorgevel van het Ya-men
had drie deuren 'De grootste in
het midden, was bestemd voor
plechtige ontvangsten; de kleine
deur links was voor ter dood ver
oordeelden en de derde aan de
rechterzijde was voor de gouver
neur en zijn personeel bestemd.
In 11e zalen zag Jacques slechts
kleine vierkante stoelen en ta- j
feitjes, voor het gebruik van thee.
De vensters waren bedekt met
doorschijnend papier, bij gebrek
aan glas.
Overal bevonden zich lange ban
den met opschriften, die wel ge
lezen. maar nooif in practijk ge
bracht werden. Het waren spreu
ken als: De deugd verbreidt de
waarheid! - Alleen het goede
kar eeuwige vreugde schenken!
Een rein hart schittert als een
onblusbaar vuur! Zodra
Jacques met Tao alleen was voor
een tafel met gerechten die hij
verafschuwde, begon hij over .ïa-
nine en Evelyne te spreken. Ook
deze keer stieten zijn pogingen
af tegen de natuurlijke luiheid van
Tao, voor wie trouwens een maal
tijd een zeer ernstige bezigheid
was. Tao was misschien actief ge
weest, zolang hij zijn veiligheid
en die van alle andere Chinezen
in gevaar geloofde, maar nu, ver
van het werkelijk Kowa, in het
bewustzijn van zijn macht en te
midden der Chinezen, genoot hij
van de rust en toonde zich zeer
langzaam en slap.
Daar Jacques begreep dat hij
vertelde de volgende getuige, de
agent der L. S. K., Reyntjes. Hjj
had eerst via België, Frankrijk en
Spanje naar Engeland willen
oversteken, doch hij ontmoette
een zekere Joppe, die in Umui-
den wel een schipper kende, die
hem met zijn logger naar Enge
land zou brengen Op 2Q Mei
1943 zou hij met nog 6 anderen
vertrekken. Eén voor één gingen
zij aan boord. Daar werden zij
opgewacht door een man in schip
perstrui. Deze was hen vriende
lijk tegemoetgekomen maar nau
welijks had hij hen de hand ge
drukt of van verschillende kan
ten waren Duitsers te voorschijn
gekomen. Poos en Slagter gaven
toe, dat zijl ook bij deze arresta
tie aanwezig waren maar ontken
den, dat zij om beurt de rol van
verwelkomende schipper hadden
gespeeld.
„Ik was zo zeeziek, dat ik niets
kon doen", verklaarde Slagter.
(Luid gelach). De President be
greep niet waarom zij eerst een
verklaring hadden afgelegd, die
geheel klopte met die van ge
tuige Reyntjes en nu ontkenden.
Bovendien kon hij zich niet voor
stellen, dat Slagter op een prach
tige lentedag in een rustige bin
nenhaven zeeziek geworden zou
zijn. Waarom heeft u dan schip
perstruien aangetrokken? vroeg,
hij de verdachten. Deze verklaar
den, dat het gebeurd was om hun
kleding te sparen.
De kloppende hamer van de
President maakte een einde aan
het gelach. Dadedlijk daarop
schorste Mr. Ikman van Burck
de zitting tot des middags.
In de middagzitting kwam ter
sprake een verklaring van de
Duitse S.D -er Bartels. Hierin
werd o.m. gesproken over de jour
nalist F. J. 'Goedhart uit Am
sterdam. die met Koos Vorrink
in 1941 het blad „Parool" op
richtte.
Volgens deze verklaring heeft
de heer Goedhart na zijn arres
tatie vrijwillig en zonder dwang
eel verklaard en ook namen ge
noemd, o.m. de kopleiding van de
..ParooF'-groep en Lans, Gerten-
bach en Tello.
Hij zou ook gezegd hebben
waar het „Parool" in Zand voort
gedrukt werd. Poos en Slagter
vertelden dat zij naar dit adres
in Zandvoort eegaan zijn. Daar
arresteerden zij de drukker Ger-
tenbach met diens medewerkers
P. Paepe en Y. de Jong. Poos
voegde hier neg aan toe dat de
heer Goedhart hem vrijwillig een
getekende schets van de drukkerij
in Zandvoort had meegegeven op
dat de Duitsers daar niet zouden
behoeven te zoeken. In Heem
stede werd later de heer Tello
gearresteerd
\^)lgens dezelfde verklaring
heeft de heer Lans, die in Den
Haag de uitgifte van „De Vrij
heid" verzorgde, na zijn arresta
tie de naam van de drukkerij en
de drukkers genoemd. Deze laat-
sten werden kort daarop door
Poosen Slagter gearresteerd.
Toen verscheen Schreieder ten
tonele, wederom in een bruin ge
verfde battle-dress. beleefd én
zoals altijd zeer beslist in zijn ver
klaringen. Hij vertelde, hoé Poos
en Slagter hem opgevallen waren
Bij de O.D.-processen kwam ook
spionnage ter sprake en Schreie
der, chef van de Duitse contra-
spdonnage in Nederland za» in
Poos én Slagter, die 'n belangrijk
aandeel hadden in het oprollen
van de O.D. bruikbare mensen
voor zijn dienst. Bij de aanvang
van het „England-spiel" zocht
hij betrouwbare Nederlanders,
Poos en Slagter werden hem als
zodanig door hun Duitse chef
aanbevolen en kwamen op deze
wijze onder zijn bevelen.
De volgende getuige, mej. Trix
Terwindt, vertelde van' haar
sprong uit een Engels vliegtuig
od een stormachtig nacht in 1943
boven Drente. Zij was uit Néder-
land naar Engeland gevlucht e1"
had daar een speciale opleiding
genoten bü de Engelse geheime
dienst, om later boven Nederland
„gedropt" te kunnen worden. Zii
had een code van buiten geleerd
en een code meegekregen, die zij
aan het ontvangst-comité moest
geven bij aankomst. De aanwij
zingen van het ontvangst-comité
geen bevredigend antwoord van
Tao zou krijgen, voordat deze aan
zijn eetlust voldaan had, wachtte
hij ongeduldig het einde van de
maaltijd af.
Toen deze eindelijk was afge
lopen, scheen de gouverneur zeer
vermoeid. Hij strekte zich op een
stapel kussens behaaglijk uit, t
rookte zijn pijp en verviel in een
doffe apathie, half wakend, half
slapend.
Bermond wist, dat de Chinezen
een zeer diepe slaap hebben en
dat zij na hun slaap een onover
winnelijke behoefte hebben aan
het roken van enige pijpen opium.
Bij de gedachte, dat er die
avond niets voor de bevrijding
der vrouwen zou worden onder
nomen, werd Jacques hoedend.
Hij drong op een beslissing aan.
...Waar wacht u op? Als u niet
weet waar juffrouw Flory en me
vrouw Stone in deze stad verbol
gen zijn, laat ze dan. zoeken! Ais
gouverneur heeft u hier toch
zeker wel een politiechef en agen
ten tot uw beschikking! Geef de
nodige orders!"
meest zij, zo was haar in Enge
land verteld, zoveel mogelijk op
volgen, maar zij behoefde met
alles te vertellen. Haar komst
was het ontvangst-comité be
kend. Mej. Terwindt kon zich
niet herinneren of Slagter of Poos
haar hadden opgewacht. Ook
Schreieder wist het niet meer. Hit
kon zich nog wel herinneren, dat
hij Slagter verteld had van de
komst van een vrouw en hem
daarom 'had opgedragen zich als
een „kavalier" te gedragen.
In grote stilte en vol aandacht
luisterde het publiek vervolgens
naar het relaas van de res -eerste-
luitenant H. Lauwers, die op ver
zoek van de resident zeer uitvoe
rig vertelde over zijn lotgevallen
in Nederland van zijn dropping
bij Ommen op 7 November 1941
tot zijn arrestatie od 6 Maart
1942. Toen Luit. Lauwers „ge
dropt" werd, bestond er nog geen
ontvangstcomité. Hij had op
dracht berichten naar Engeland
te zenden en mocht zich naar een
aangegeven adres in Den Haag
begeven.
Luit. Lauwers verklaarde ver
der, dat de Duitsers ten tijde van
zijn arrestatie reeds het een en
ander wisten van de geheime
diensten in Engeland: „Wieder
einer von Derksema", zeiden ze
bij de huiszoeking. Hij was ech
ter niet door de Nederlandse
dienst van Derksema,. doch door
de Engelse geheime dienst uitge
zonden. Tien dagen na zijn arres
tatie had Obérst Hermann Giskes
hem gevraagd voor de Duitsers
naar Engeland te seinen. Hij ha a
dit gedaan om Engeland op de
hoogte te brengen van zijn toe
stand.
Op zeer opvallende wijze sein
de hij naar Engeland, gebruik
makende van de mogelijkheden,
die de Security Check bood, om
in zijn telegram te waarschuwen.
Luit. Lauwers verklaarde er
volledig voor in te staan, dat door
zijn manier van seinen Engeland
gewaarschuwd moest zijn.
Engeland had de waarschuwing
ook begrepen, verklaarde luit.
Lauwers. Dit bleek uit het niet
verschijnen van een agent Deze
is later om onbegrijpelijke rede
nen toch nog gezonden.
Poos verklaarde, dat hij op zeer
goede voet stond met de agent
Jordaan, die Lt. Lauwers in Ha
ren behulpzaam was bij het door
geven van waarschuwende be
richten aan Engeland. Jordaan
zou hem alles over deze bericht
geving verteld hebben en hij had
d° Duitsers niet" gewaarschuwd.
Schreieder werd ook nog ge
vraagd of hij dacht, dat de gear
resteerde agenten alles, dus ook
hun security check, aan hem had
den prijsgegeven. Hij antwoord
de dat hii dit inderdaad gelpofd
had, omdat de verbinding met
Engeland normaal bleef functio
neren. Het kon natuurlijk zijn,
dat van Engelse kant een tegen
spel aan de gang was.
„Dus toch een Engels tegen-
spel?" vroeg de Proc. Fiscaal.
„Het is mogelijk", zei Schreie
der, we hebben het onderzocht,
maar er geen bewijzen voor ge
vonden.
Na een korte onderbreking ver
volgde Mr. Ikman van Burck met
het negende punt van de tenlaste
legging. Dit belhelst de beschul
diging dat Slagter van 1942 tot
1944 is opgetreden als V-man en
provocateur in een voor de Geal
lieerden werkende spionnage-
groe^ te HengeloEnschede. Hij
gaf zich uit voor een illegaal
werker, Hans Zwart genaamd,
die een weg wist en over verbin
dingen beschikte om berichten
naar Engeland overgebracht te
krijgen. Ook hier had hij succes.
Verschillende mensen werden ge
arresteerd en doodgeschoten. Ook
werd nog behandeld de arrestatie
van enkele Joden. Volgens de
getuigenverklaringen was Slag
ter daarbij zeer hardhandig op
getreden.
Na het horen van de laatste
getuige, de sigarenhandelaar
Martens, uit Haarlem, wilde de
Proc. Fiscaal hierna nog Schreie
der horen, doch de president
meende, dat het niet steeds
nachtwerk mocht worden en
schorste tegen zeven uur de zit
ting tot hedenochtend kwart over
tien.
Nu eens dreigend, dan weer
overredend, voegde Jacques daar
alles aan toe, wat Tao kon doen
besluiten. In gedachten noemde
Tao zijn gast een „Tsao-fau" (op
roerige barbaar!) en wenste hem
naar alle verre oorden. Maai' daar
hii begreep, dat Jacques hem niet
met rust zou laten voordat hij de
nodige maatregelen had genomen,
liet hij tenslotte de politiechef
o? „tipao" roepen.
Achter éen scherm verborgen,
hcorde Bermond het gesprek aan.
De tipao begreep heel vlug,
waarover het ging een bewijs,
dat gouverneur en ondergeschikte
volkomen op de hoogte waren,
van l>et avontuur. De politiechef
beloofde, dat hij de „Ya-teou" of
'slavinnen- zo spoedig mogelijk
naar het Ya-men zou brengen.
Ondanks deze vernederende be
naming vatte Jacques weer hoop
en liet de mandarijn aan zijn
opium over. Een Chinese bedien
de geleidde hem stilzwijgend naar
het voor hem bestemde vertrek en
trok zich weer onhoorbaar terug.
(Wordt vervolgd.)