Naar Unificatie van het recht
In dé Beneluxlanden?
De beloodsing op de Schelde
De ontwikkeling van het
werktuigencrediet
BINNENLANDS NIEUWS
De Siamese
Tweeling
Crisis in de
Belgische schoenenindustrie
Oe stakingen der Belgische
grensarbeiders
Belgische Koningskwestie
Het aantal nog onberechte
politieke gedetineerden
Naar het A.N.P. verneemt zal
op gemeenschappelijk initiatief
van de Ministers van Justitie van
Nederland en België worden inge
steld een Nederlarids-Belgisch-
Luxemburgse Studiecommissie tot
eenmaking van het recht. De taak
dezer commissie zal zijn een ver
gelijkende studiie te maken van
de wetgeving der drie betrokken
landen en te zoeken naar midde
len om eenvormigheid te brengen
in de beginselen, die aan de drie
wetgevingen ten grondslag liggen
en zelfs uniforme wettekstén in
onderscheidene wetgevingen te
doen opnemen. Het ligt in de be
doeling, dat de Ministers van Ju
stitie elk de bevoegdheid zullen
krijgen bepaalde onderwerpen,
die naar hun mening voor een een
vormige wettelijke oplossing in
de dr'e landen in aanmerking ko
men, aan het oordeel der com
missie te onderwerpen. Naar ver
luidt zal de commissie bestaan
uit 13 leden en evenveel plaatsver
vangers. Nederland en België
zullen ieder vijf leden aanwijzen
en Luxemburg drie.
Het voornemen bestaat van
Nederlandse zijde ook een verte
genwoordiger tiit de West in deze
commissie aan te wijzen, zulks in
verband met het feit, dat men in
Suriname en Curacao met de
Verleden jaar werden in België
niet minder dan 7.300.000 paar
schoenen ingevoerd, een hoeveel
heid, die 12 maal groter is dan
de invoer in 1937. In dezelfde
periode vervaardigden de Belgi
sche schoenfabrieken ongeveer
10 millioen paar schoenen. Als
gevolg van deze vrijwel ongebreu
delde invoer van productie teke
nen zich thans de eerste sympto-
nen af van 'n ernstige crisis in de
Belgische schoenen-industrie.
Verscheidene fabrieken zijn ge
dwongen geweest hun productie
te verminderen, terwijl in de pro
ductiecentra het aantal arbeiders
van 20.000 tot ongeveer 10.000
man moest worden teruggebracht.
De productie, die op zeker ogen
blik tijdens de hoogconjunctuur
in 1946 1.220.000 paar per maand
bereikte, is inmiddels tot 600.000
paar per maand teruggelopen.
Van de zijde der Belgische
schoenfabrikanten wordt hevig
geprotesteerd tegen de invoer uit
de Ver. Staten, Engeland en
Tsjecho-SJowakije, een invoer, die
tot nu door de regering is aange-
moeditgd om hierdoor de binnen
landse fabrikanten te dwingen
hun prijzen te verlagen. Dat de
prijzen inderdaad aanzienlijk ge
daald zijn blnkt we! uit het feit,
dat prijzen van fr. 100 geen uit
zonderingen zijn. De dalende
beweging zet zich nog steeds
voort.
In het algemeen is waar te
nemen dat de fabrikanten zich op
goedkopere fabricage toeleggen
en deskundigen voorspellen een
icherpe concurrentiestrijd. In dit
verband wordt er nog op gewezen,
dat het aantal schoenfabrikanten,
dat voor de oorlog ongeveer 500
bedroeg, thans gestegen is tot
1100,
De staking van de Belgische
grensarbeiders, die in Frankrijk
werken, is practis-ch ten einde.
Reeds in de afgelopen dagen
zijn, zoals eerder gemeld, grote
groepen weer aan het werk ge
gaan en thans zouden ook de
overgebleven stakers wier comité
te Mouscron gevestigd was, tot
ontbinding van dit stakings
comité besloten hebben. Men ver
wachtte giseren volledige hervat
ting van het werk.
Door
ELLERY QUEEN.
wetgeving zeer sterk op Neder
land georiënteerd is. Het voorzit
terschap zal om de drie jaar beur
telings in handen van een Belg
en een Nederlander komen te be
rusten, terwijl de vice-voorzitter
steeds een rechtsgeleerde uit Lu
xemburg zal zijn. De commissie
zal haar zetel te Brussel hebben,
doch ook in Den Haag en Luxem
burg vergaderen.
De secretaris zal een Belg zijn.
De onderscheidene Ministers zul
len'de leden benoemen. De in
stallatie zal binnenkort te Brus
sel geschieden.
Het A.N.P. had naar aanleiding
van bovenstaande voornemens een
onderhoud met Minster Van
Maarseveen, die er op wees, dat
nu reeds veel rechtsovereenstem-
mlntg tussen Nederland en België
bestaat. Dit is niet verwonder
lijk, aldus de Minister. Ons bur
gerlijk recht steunt in de meeste
zijner grondbeginselen op de code
civil, terwijl België de gehele code
civil heeft overgenomen. Wat het
strafrecht aangaat, heeft België
nog altijd de gewijzigde code pé-
nal, terwijl wij in 1886 een geheel
nieuw Wetboek van Strafrecht
hebben ingevoerd, dat geïnspi
reerd is door de code pénal, maar
ook door de Duitse strafwetge
ving. Deze wetgevingen lopen
in principe niet zoveel uiteen, al
Zijn de formuleringen en uitwer
kingen vaak verschillend.
De Minister bleek van mening,
dat de commissie niet dadelijk
met het allergrootste werk begin
nen zal. Qui trop embrasse, mal
étreint. Maar er kijn tal van
punten, die wel geschikt lijken om
reeds spoedig geünificeerd te wor
den. D? beoogde unificatie
zeide hij zal niet alleen het
rechtsverkeer tussen de drie lan
den vergemakkelijken, maar ook
aanleid ng geven tot een inniger
wetenschappelijk en practisch con
tact op juridisch en cultureel ge
bied, hetwelk' naast de thans reeds
bestaande samenwerking op eco
nomisch gebied bijzonder geschikt
lijkt om de Benelux-idee te ver
breden en te verdiepen
Generaal Von Falkenhausen,
de gewezen militaire gouverneur
van België en Noord-Frankrijk, is
naar Brussel overgebracht. Hij
zal terecht staan voor een Belgi
sche Krijgsraad.
De Belgische Minister van
Koloniën, Pierre W'ghy, heeft een
„fonds voor het welzijn van Con
golese inboorlingen" ingesteld.
Hiervoor is. een bedrag van frs.
2.100.000.000 ter beschikking ge
steld. 100 millioen is door Brussel
geschonken.
Te Marseille hebben stakers
een openbare vergadering gehou
den, hetgeen verboden was. Bij
een botsing tussen 300 politieman
nen. en 1000 arbeiders werd een
vrouw gewond. Een zestal per
sonen werd gearresteerd.
>Te Washington werden twee
mannen ieder tot 100 dollar boete
veroordeeld, omdat zij op de gevel
van de Sovj.-Ambassade „moord"
en „pas op, spionnen aan 't werk"
geschreven hadden,
De New-York Times" heeft
enkele dagen geleden een bericht
gepubliceerd van zijn correspon
dent te Neurenberg, volgens het
welk Kor.dng Leopold door be
middeling van een Duits Kolonel
aan de Duitsers de plaats zou
hebben medegedeeld nabij Bor
deaux, waar de Belgische staats-
schat verborgen zou zijn geweest.
Het secretariaat van de Koning
verklaart thans dat deze bewe
ringen van iedere grond ontbloot
zijn.
Er is nooit goud van de Bel
gische nationale bank nabij Bor
deaux verborgen geweest. De
Koning noch diens diensten heb
ben de Duitsers ooit een inlich
ting verstrekt over de aanwezig
heid van een goudvoorraad of
van archieven in Frankrijk. De
enige stappen, die bij de Duitse
autoriteiten werden ondernomen,
hielden verband met voorwerpen
die eigendom waren van de Ko
ninklijke Familie. Deze waren
door de autoriteiten te Mont-de-
Marsan in bewaring genomen en
deze plaats was aan de Duitsers
bekend.
Stotxmloodsvaai'tïiig „Arcturus".
Het stoomloodsvaartuig „Arc
turus", dat voor rekening van de
afd. Loodswezen van het Ministe
rie van Marine door de Rotter
damse Droogdok Mij. op haar
v/erf „Nieuwe Waterweg" werd
gebouwd en dat binnenkort op en
vóór de Schelde de schepen zal be-
loodsen, heeft reeds „een verle
den", de romp werd n.l. reeds tij
dens de bezetting gebouwd. Reeds
in het begin van 1941 werd een
aantal Nederlandse werven door
de Duitsers genoodzaakt een groot
bouwprogramma tot u tbreiding
van de Duitse treilvisvloot uit te
voeren. Daarbij zat de gedachte
voor, dat na een spoedige, toen
nog mogelijk geachte Duitse over
winning het Duitse volk meer op
vis dan op vlees zou zijn aange
wezen. Zoals van zovele plannen
uit die tijd kwam ook van dit
niets terecht. Het duurde net
lang of de als treilers opgezette
schepen moesten verbouwd wor
den, o.a. tot voorpostenboten, oor
logsvaartuigen dus, die voorzien
zouden worden van veel luchtaf
weergeschut. Slechts enkele sche
pen Kwamen gereed, het meren
deel, voorzover ze al te water
waren gelaten, werd tegen het
einde "van de oorlog inderhaast
door de bezetters weggevoerd.
Dit laatste was ook het geval
met de romp van het s.s. „Arctu
rus". Na de bevrijding werd deze
echter als oorlogsbuit naar de
werf teruggevoerd en aan het
Loodswezen van het Ministerie
van Marine toegewezen. De romp
zou als loodsvaartu'g verbouwd
worden. Dit alles is oorzaak, dat
er bijna vijf jaren verstreken zijn
na de kiellegging op 28 Mei 1943.
Met het oog op de grote behoefte
aan loodsvaartuigen de vóór
oorlogse vloot van deze schepen
ging bijna geheel verloren en
de materialennood werd het dien
stig geacht over een geceedzijnde
romp te kunnen beschikken. Dit
schip onderscheidt zich dan ook
van het vóóroorlogse type loods-
vaartuig door zijn grotere afme
tingen en moderne inrichting en
uitrusting. De hoofdafmetingen
zijn: lengte over alles 56.22 m,
lengte tussen de loodlijnen 50.25
m. oreedte over spanten 9.15 m.
holte tot hoofddek 4.97 m, gemid
delde diepgang circa 4 m, bruto
tonnage 6'i o. De bemanning kan
alt maximum 52 opvarenden be
staan, waabonder 30 loodsen en
leecling-loodsen. De voortstu
wingsinrichting bestaat uit een
triple expansie stoommachine met
aigewerKte stoomturbine van 750
i.p.k. Er bevinden zich vier looas-
jollen aan boord, waarvan twee
met motor. Het kombuis is voor
zien van eei} electrisch fornuis.
Schout bij nacht D. C. M. Het-
tersciiy, Inspecteur-Generaal van
het Loodswezen en voorzitter van
de .proeftochtcommissie, wijdae
op de laatste dag van de proef
tocht enige 'woorden van lof aan
de bouwers en prees de prettige
wijze van samenwerking.
Over enige maanden zal het
zusterschip „Markab", in bouw
op dezelfde werf, voor de proef
tochten gereed zijn.
In 1939 werd een begin ge
maakt met het verlenen van
„werktuigencredieten" (langlo
pend crediet) voor ambachtslie
den en kleir.ie nijiveren die hier
aan, voor de verbetering, moder
nisering en uitbreiding hunner
outillage, behoefte hebben.
De ontwikkeling van deze cre-
diet-geving toont aan dat hier
mede in een wezenlijke behoefte
wordt voorzien.
In de laatste oorlogsjaren liep
het aantal credieten, dat werd
verleend, sterk terug, doch na de
bevrijding nam het aantal aan
vragen steeds toe. Vele credie
ten konden worden verstrekt, j
waardoor aan de ontwikkeling
van de klein-industrie en het
ambacht een niet te onderschat
ten ruggesteun werd gegeven.
De beslissing ten aanzien van
de credietaanvrager wordt geno- j
men door een commissie, in sa
menwerking met de nijverheid-
consulenten en aan de hand van
commerciële rapporten door de i
Nederl. Middenstandshank opge
steld. De practijk heeft uitgewe
zen, dat deze combinatie van
technische en commerciële inzich-
ten op het terrein der crediet-
geving niet alleen leidt tot een
passende financiële hulp voor hen
die hiervoor in aanmerking ko
men, doch ook tot een verminde
ring van risico voor de crediet-
gever.
Deze credietgever is de Neder
landse Middenstandsbank, die
zich overigens door een staats
garantie voor deze posten gedekt
weet.
De hulp bracht voor velen een
beter bedrijfsresultaat, terwijl zij
de ontplooiing en een aantal an
dere bedrijven, in enkele gevallen
zelfs in sterke mate bevorderde.
Van de binnengekomen aanvra
gen voor een werktuigencrediet
kon nagenoeg tweederde gedeelt»
worden toegewezen, hetgeen een
betrekkeliik hoog percentage be
tekent. Niettemin werd tot dus
verre practisch geen verlies op
deze credieten geleden.
Het maximum bedrag per post
is 10.000 welk maximum voor
bijzondere gevallen kan worden
verhoogd tot 15.000. Het gemid
delde per ere'dietnemer bedraagt
ca. ƒ6500. Dit gemiddelde toont
echter een geleidelijke stijging,
een gevolg zowel van de toege
nomen kosten van aanschaffing
der werktuigen als van een ho
gere klasse der aanvragende be
drijven.
Per ultimo December 1946 wa»
het bedrag aan uitstaande credie
ten 917.650, terwijl over het
jaar 1947 in totaal voor een be
drag van 1.106.800 aan credie
ten werden verleerd. Na aftrek
van aflossingen enz. was ér op 31
December 1947 een bedrag aan
lopende posten van 1.698.150
Naar wij vernemen bedroeg het
aantal nog onberechte politiek#
gedetineerden per 1 Februari j.l.
6899, waarvan 6688 mannen en
211 vrouwen.
Ter vergelijking diene, dat per
1 October 1947 bovengenoemde
cijfers bedroegen: 12.701, waar
van 12.301 mannen en 400 vrou
wen, zodat in vier maanden tijd»
een vermindering is bereikt van
5802.
GRENSKANTOREN TE PUTTE
EN NISPEN.
De K.N.A.C. deelt mede, dat de
grenskantoren te Putte (Sta
broek) in de route Bergen op
Zoom-Antwerpen en te Nispen
(Esschen) in de route Roosendaal
-Antwerpen met ingang van 27
Februari dag en nacht voor het
personenverkeer zijn geopend.
ONDEUGDELIJK
VEE-GENEESMIDDEL.
Acht koeien gestorven.
Een veehouder in Loenen (U.)
kreeg dezes- dagen bezoek van een
koopman, die, volgens zijn zeg
gen, een uitstekend middel had
tegen schurft.
Daar het vee van de veehouder
nogai aan schurft leed, liet de
veehouder zich bepraten. Hij
smeerde zijn koeien met het mid
del in. De beesten belikten de in
gesmeerde huid en kregen hier
door de schadelijke bestanddelen
van het geneesmiddel binnen met
het gevolg, dat de ene koe na de
andere stierf.
Het gif werkte zo snel, dat
zelfs de veearts er niets tegen
doen kon.
Acht van de elf koeten zijn
reecls gestorven, terwijl enige pin
ken ernstig ziek zijn.
NOTARIS EN CLIËNT
PLEEGDEN VALSHEID IN
GESCHRIFTE.
Wegens valsheid in geschrifte
werd gisterenmorgen tegen de
55-jarige Rotterdamse notaris J.
L. S. door de officier van justitie.
bij de Rotterdamse rechtbank 6
maanden voorwaardelijk geëist.
In 1945 had de notaris de 57-
jarige bakker D. K. door het op
maken van een valse schuldbe
kentenis op naam van een zijner
cliënten, die bij hem in 't krijt
stond, geholpen om 14.000 zwart
verdiend geld veilig te stellen
voor de fiscus.
38)
(Nadruk verboden.)
Ja jongen, dat is zo," zei de
inspecteur, zwakjes glimlachend.
„En hoe heet jij?"
,Ik heet Francis, sir.
„En jij, jongen?"
Julian, sir" antwoordde de
linkse. Zelfs hun stemmen klon
ken hetzelfde. Julian was mis
schien de ernstigste van de twee,
dacht de inspecteur. Hij keek de
oude heer vragend aan
„Mógen we die gouden detec
tive-penning eens zien, sir
„Maar Julian," mompelde mrs.
Carreau.
„Ja, moeder."
De iongens keken hun knappe
moeder aan. Ze lachten tegelij
kertijd tegen haar; het was bijna
spookachtig en toch niet onaan
genaam om te zien. Dan liepen
ze met precies dezelfde passen
en dood op hun gemak, de kamer
door en de inspecteur zag hoe hun
jonge, brede ruggen dezelfde
rhythmische bewegingen maak
ten. Hij zag ook, dat de linker-
arm van Julian in gipsverband
zat en vastgebonden was aan de
rug van zijn broer.
De jongens gingen naar de
stoel waar hun moeder zat en ze i
gaf hun om beurten een zoen op
hun wang. Daarna gingen ze
netjes op de divan zitten en
keken de inspecteur aan, zodat
die er verlegen onder werd.
Ja," zei hij, een beetje van zijn
stuk gebracht. „Dit verandert
de zaak. Ik geloof, dat ik nu
weet wat dat allemaal betekent...
Zeg, Julian, wat is er met je arm
gebeurd, kerel?"
j „O, di,e heb ik gebroken, sir,
antwoordde de linkse jongen on-
j middellijk. „De vorige week. We
waren Duiten over een stuk rots
j gestruikeld, ziet u."
1 „Ja," zei Francis, „en dr. Xa-
vier heeft hem gezet. Het deed
niet zo erg veel pijn, wel, Jules?
Nee, niet zo heel erg," zei
Julian manmoedig. En weer
glimlachte ze tegen de inspec
teur.
Hmm," zei de inspecteur.
„Weten jullie "hl wat er met dr.
Xavier gebeurd is?"
Jawel, sir," zeiden ze allebei
eenvoudig en hun gezicht betrok.
Maar ze konden een opgewonden
glans in hun ogen toch niet ver
bergen.
„ik geloof," zei Ellery, terwijl
hij de kamer binnenstapte en de
gangdeur dichtmaakte, ,,dat het
heter is dat we eens ronduit met
elkaar praten. U begrijpt, mrs.
Carreau, dat alles wat hier ge
zegd wordt, binnen deze vier
muren blijft."
„Ja," zuchtte ze. „'t is wel
allemaal een beetje ongelukkig
uitgevallen, mr. Queen. Ik had
gehooptIk ben niet zo heel
erg dapper, ziet u." Ze keek haar
zoons aan met een blik waaruit
trots en pijn sprak.
„Francis en Julian werden ruim
zestien jaar geleden in Washing
ton geboren. Mijn man leefde
toen nog. Mijn jongens waren ge
zonde en gewone kinderen, be
halve ze hield even op en
sloot de ogen, „in één opzicht,
zoals u ziet. Ze waren bij hun
geboorte al aan elkaar gegroeid.
Onnodig te zeggen, dat mijn fa
milie een en ander afschuwelijk
vond." Ze hield op en haalde
sneller adem.
,De gewone kortzichtigheid van
de' grote lui", zei Ellery met een
bemoedigend glimiaenje. „Dat
was inderdaad niet erg moedig.
Ik verzeker u, dat ik trots zou
geweest zijn..."
„Dat ben ik ook," riep ze uit.
„Het zijn de liefste kinderen, die
er bestaan kunnen. Zo sterk en
zo eerlijk en geduldig..."
„Da's moeder weer, hoer," zei
FranGis lachend. Julian keek zijn
moeder alleen maar ernstig aan.
,,Maar ze waren met te velen,"
ging mrs. Carreau zachtjes ver
der ,Ik was zwak en ook een
beetje bang. Bovendien dacht
mijn man eis net zo over als zij.
Dus..." Ze maakte een hulpeloos
gebaar. Het was niet moeilijk te
begrijpen, wat er toen gebeurd
was. Een aristocratische fami
lie, die elke publiciteit veraf
schuwde j familie-conferenties,
grote sommen om het stilzwijgen
af te kopen, de kinderen verwij-
In de acte stond vermeld, dat
de bewuste cliënt reeds vóór Mei
1940 dit bedrag van K. had ge
leend, doch dat de oorspronke
lijke acte in de oorlogsdagen ver
loren was gegaan.
De notaris had het bij dez#
practijken niet gelaten. Voor
25.000 had hij aan de bakker
een huis," dat zijn eigendom was,
verkocht, welk bedrag ook op de
verkoopacte stond aangegeven.
„Onder de toonbank" had hij ech
ter nog 23.000 extr». voor dit
huis ontvangen.
Na de notaris stond bakker K.
terecht, eveneens wegens valsheid
in geschrifte. De officier van
justitie eiste tegen hem acht
maanden gevangenisstraf, waar
van vier maanden voorwaardelijk,
met aftrek van voorarrest en een
proeftijd van drie jaar. De fiscui
had hem reeds een boete van
ƒ12.500 opgelegd.
VERBOUWDE PANTSER
WAGEN GEIGREPEN.
Elen grote vrachtauto, waarvan
de cabine geheel gepantserd wat
en in welke wagen niet minder
dan 100 bigtgen geladen waren, li
na een achtervolging door ambte
naren van de ambulante dienst
van de douane, in de nacht van
Woensdag op Donderdag onder
Vessem in een greppel terecht ge
komen.
De beide inzittenden, die he:
vee naar België wilden smokke
len, zijn uit de rijdende auto ge
sprongen; zij wisten in de duister-1
nis te ontkomen. 1
Ambtenaren van de douane kr#-|
gen des nachts melding, dat er 'e
gedeeltelijk gepantserde vracht
auto in de omgeving van Vessem
was gesignaleerd. Onmlddellp
zetten twee ambtenaren van d#
ambulante, dienst van de douam
in een jeep de achtervolging In.
Zij losten enige schoten. De be
stuurder van de vrachtauto heeft
derd uit de kl'nlek en onder dl
hoede van een bekwame en be
trouwbare verpleegster, en eei
advertentie in de kranten, dat
mrs. Carreau een doodgeboren
kindje gekregen had..." Ik zag
hen dikwijls, maar in 't geheim
Toen ze ouder werden, begreper.
ze alles. Ze klaagden nooit, dit
lieve jongens en waren altijd op
geruimd en helemaal niet verbit
terd. Natuurlijk kregen ze di
beste leraren en we consulteerden
beroemde doktoren. Toen mijt
man stierf, dacht ik maar weet
waren ze te sterk voor me. E»
zoals ik al zei, ik was niet zo er!
moedig. En al die tijd verlangw
ik naar hen..." j
„Ja, ja," zei de inspecteur vlug
terwijlhij zijn keel schraapt!
„Wij begrijpen het wel, mrs. Cat
'reau. Er was zeker niets aan t
doen, ik bedoel een operatie o
ZO
„Daar kunnen wij u wel ove
inichten," zei Francis vrolijk.
„Zo, jongeman?"
„Ja zeker, sir. Kijk. wij zijn H
het borstbeen aan elkaar verbot
den met een een
(Wordt vervolgd.)
