ShrJBt - r- *3
PROVINCIALE BERICHTEN
DAGFLITSEN
Ontmoetingen an Weet Zeeuwscli^Vlaanderen*
scheidslijnen. Dat dit verwachtin
gen en plannen heeft gewekt, is
geen wonder en het is evenzeer
een feit, dat wie zoo gedacht en
gehoopt heeft, zich diep teleurge
steld voelt.
Daarom is het misschien toch
wel belangrijk om er onze ge
dachten over te laten gaan, want
welke kant moeten we nu uit
Wie het wegvallen der begren
zingen tusschen mensch en
mensch door een bepaalde denk
wijze ais een vreugde heeft er
varen. kan niet meer terugver
langen naar den partustand van
i roeger, maar zal ook moeilijk
een groepeering vinden op zulk
Ben brcede basis dat hij er zich
Ihmis zal voelen met zijn nieuw
verworven inzichten. Daarmee
staat hij practisch in de ruimte,
zonder een bepaalde richtlijn en
daarmee is het -,«luo vadis een
ernstige vraag geworden.
Het antwoord op die vraag .s
moeilijk.
Waar men het over eens is,, is
dat wil een democratie willen.
Haar ook aan dit woord geef -
ïedei een eigen mhoud.hetiseen
elastisch begrip. In leder geval
men wil een rechtstaat, waarin
het recht van ieder verzekerd is,
en practisch gesproken wordt
daar naar gestreefd.
(Het valt nu eenmaal niet te
ontkennen dat wij van nature een
sterk verdeeld volk zijn, dat m de
afweer welbewust werd van haar
diepere eenheid, maar in denop-
bouw de juiste harmonie must.
Maar een strijd tusschen de gees
ten is hier onvermijdelijk en hij
die hier een vrede verlangt,
wenschtl de vrede van een kerk
hof Maar toch moet het moge
lijk zijn in een democratische
Maat, dat de politieke volkswil
zich kan uitspreken in goede en
gerechtvaardigde partijen, die met
strijden voor partijbelangen en
daarna voor het volksbestaan in
ziin geheel, maar die geneigd zijn,
ïïi.s het dan ook vanuit eigen
inzichten, samen te werken om
de opbouwende krachten van ons
nationaal welzijn te binden tot
sterke elementen, waarop we
kunnen bouwen voor de t(*ko™stn
Dit mag, wel is waar, een
gedachte-uiting in negatieve zin
heeten, maar dat houdt met in dat
ons wenschen en willen met con
,-reter te formuleeren zou zijn.
Ska? dit vraagt het bestek van
een artikel, waarin we op de
vragen van den dag dieper zullen
ingaan.
mocht niets zeggen, destijds over
de verhoudingen in Berlijn en Den
Haag. Ik heb de angst voor de
ondergang van Europa en zijn be
schaving. Ik heb misschien fouten
gemaakt. Mag men echter de
fouten en laagheden van de in
correcte leden van de N.S.B. op
de geheele partij verhalen? Wij
hebben moeten blijven staan om
erger te voorkomen. Ik was in
een positie, die mij was opgedron
gen en heb trachten te bereiken
wat te bereiken was. Nu is voor
mij het einde gekomen. Ik geloof
niet in een wereldvrede, tenminste
niet op het oogenblik. Maak daar
om de breuk niet grooter in ons
volk", zoo besloot Mussert zijn
betoog.
Daarna kregen de verdedigers
Mr. Wijckerheld Bisdom en Mr. J.
H. de Pont het woord.
Na deze pleidooien zeide Prof.
Langemeier: inderdaad vallen er
punten aan te voeren ten gunste
van Mussert. Hij is niet een typi
sche landverrader, maar hij' is wel
een typische hoogverrader die
onderwijl niet temggedeinsd is
voor het feit, ook landverraad te
plegen. Een matelooze zelfover
schatting en hooge moreele licht
vaardigheid hebben hem tot zijn
daden gebracht. Zijn dadwi zijn
zeker niet gespeend geweest van
een zekere mate van idealisme,
doch dit rechtvaardigt niet het
hem onthouden van de zwaarste
straf. Mussert heeft gemeend dat
hij met Duitschland moest samen
werken. Dit bewijst zijn moreele
stompheid. Iedereen kon reeds
vóór 1940 begrijpen, dat samen
werken met het Duitsche regiem
nooit in het belang van Nederland
kon zijn. Hoe nauw het nationaal-
socialisme van Mussert aansloot
bjj de ideeën van Hitier, blijkt uit
het feit, dat het programma der
N.S.B. een slechte vertaling was
van Hitler's programma.
Zijn gebrek aan inzicht heeft
een zware moreele schuld op hem
geladen, doordat hij getracht heeft
niet uit innerlijke slechtheid, doch
uit lust een rol te spelen Neder
land medeplichtig te maken aan
de wreedheden van het Duitsche
regiem. Ik verzoek derhalve ver
werping van het beroep dus be
vestiging van de doodstraf.
De president bepaalde de uit
spraak van den Raad van Cassa
tie op Woensdag over vier weken
of eerder.
CASSATIE MUSSERT.
(Vervolg van pag. 1.)
in Mussert's ontwerp-statuten
voor den bond van Germaansche
staten, de hulp aan het
de Arbeidsdienst en het anti-semi
'^of^Va^rakel vraagt Mus
sert of hij een voorbeeld kan geven
waaruit zou blijken, dat hij ooit
wel eens iets heeft gedaan ten
voordeele van het Nederlandsche
volk waarop Mussert het
woord moet schuldig Wyven. Mus-
sert onthult even later, dat met
hem over eenatoombom is ge-
Sten door de Duitschers, waar
door hij rotsvast aan de overwin
Staging gaf Mn
Hasra Mussert gedurende een half
gelegenheid zijn standpunt
^^ve^ijf^at men mg
maakt," aldus Mussert .^^dat ik
UWS, waart Iet
kon. Ik ben van meening,
dat ik een plicht had te vervullen.
Wat betreft die hulpverleemng
voor het Oostfront, welke ik heb
bepleit. Ik zag de Sowjet-Unie als
een groot gevaar. De strijd legei
Rusland, tegen het commumsme,
was voor mg een heilige oorlog
Dat Rusland niet deugde, is ons
trouwens tot 1940 in de kranterg
ja zelfs van den kansel af, steeds
wppr herhaald, nuen heeft rm]
voorts verweten aldus Mussert
dat ik de oorlogsverklaring
aan Japan een krankzinnige oor
logsverklaring heb genoemd. Ia
voorzat de ellende. Ik naa ge
Ont lat Indië buiten den oorlog
'die wenscht men nog steeds met
te erkennen. Niet alleen ik was
„«troffen zoo besloot Mussert
door het feit, dat Nederland na
vlerTn-een-halve dag moest capi-
tuleeren. Dat blijkt uit hetadres
van het „oude leger van enkele
weken gei eden. "De schijn dat ik
te een het Nederlandsche volk
werkte is tegen mij. maar ik
CASSATIEBEROEP VAN
Dr. BORMS VERWORPEN.
,Het Hof van Cassatie heeft het
beroep van Augustus Borms, den
activist uit den oorlog van 1914
1918, die na dezen oorlog opnieuw
ter dood veroordeeld werd, ver
worpen.
PRIJSBEHEERSCHING.
Tegen D. J. O. te Axel is proces
verbaal opgemaakt wegens het
aan detaillisten verkoopen van ge
aromatiseerde bloem voor 0,65
per kg, terwijl hij slechts f 0,495
mocht berekenen.
AXEL.
Installatie Burgemeester.
Dinsdag 26 Februari a.s. zal de
officiëele installatie van Burge
meester Van Oeveren plaats vin
den. Uit den aard der zaak voor
Axel een feestelijk gebeuren, ge
zien de plaats die Burgemeester
Van Oeveren reeds innam vóór
zijn officiëele benoeming, en zijn
loopbaan als Predikant der ,Herv.
Gemeente. Hier is gelegenheid
voor Axel's vereenigingen om te
laten zien wat zij kunnen. Wie
neemt het initiatief?
HULST.
Afscheid van G. A. Maas,
Directeur der R. K. Am
bachtsschool.
Maandagmiddag waren in de
teekenizaal van de Ambachtsschool
te Hulst, het bestuur der school
alsmede het personeel en de leer
lingen bijeen, om hun directeur te
huldigen, nu hij na ruim 28 jaar
directeur van de school te zijn ge
weest deze met pensioen gaat ver
laten.
Op verzoek van den Directeur
was aan deze bijeenkomst geen
ruchtbaarheid gegeven, zoodat
dan ook verder geen genoodigden
bijeen waren.
De heer Truffino, voorzitter van
het bestuur en burgemeester van
Hulst, opende de vergadering en
noemde in zijn afscheidsrede de
heer Maas een plichtsgetrouw
iemand. Hij was een man van
orde, regel en plichtsbetrachting,
eischte dit van zijn leerlingen
maar ging er ook zelf in voor.
Hij wenschte den Directeur een
welverdiende rust.
Hierna nam de heer De Waal,
de oudste en langst aan de school
verbonden leeraar, hoofd der
lagere school te Clinge, het woord.
Hij somde zeer veel feiten en
gebeurtenissen op en noemde o.a.
ook het streven van den Directeur
om bij het uitreiken der diploma's
den leerling die het minst had ver
zuimd een prijs voor getrouw
schoolbezoek toe te kennen.
Wat dat betreft, zoo zeide spr..
had de Directeur toch zeker een
prijs verdient, gezien hij gedurende
die 28 jaren slechts enkele dagen
verzuimd had.
Namens het personeel bood de
heer v. d. Waeter een bloemen
mand aan, en een foto van perso
neel en 'directeur.
Hierna sprak eerw. heer Kape
laan Van Dongen als moderator
der school.
Vervolgens sprak een der leer
lingen als afgevaardigde van het
jongenscomité en hood hem na
mens de jongens een crayontee-
kening aan.
De Directeur bedankte in zijn
afscheidswoord het bestuur, per
soneel en leerlingen voor hun
prettige woorden en hoopte dat de
school neg langen tijd voor Oost
Zeeuwsch-Vlaanderen moge be
staan en voortbloeien.
NIEUWVLIET.
„Oefening en Eendracht".
Maandag 18 Februari werd een
algemeene ledenvergadering ge
houden van de Ringrijdersvereeni-
gmg „Oefening' en Eendracht"
Van de 78 leden waren er slechts
19 aanwezig.
Na een kort openingswoord
door den voorzitter, den heer Abr.
Wille, werden de notulen der
vorige vergadering door den secre
taris, den heer Joz. Schijve, voor
gelezen en zonder op- of aanmer
kingen goedgekeurd. Vervolgens
gaf de secretaris een jaarverslag
over 1945, waarbij de verschillende
gedurende dat jaar gehouden
ringrijderijen uitvoerig werden
behandeld. Het financieel verslag
gaf aan totale ontvangsten 80,15
en totale uitgaven ƒ80,15, zoodat
het kassaldo nihil bedroeg.
De voorzitter bracht naar voren
dat het wel bezwaar oplevert voor
ongehuwde deelnemers aan de
wedstrijden, dat ze evenals de ge
huwde personen ook 3 maal ach
tereen den wisselbeker moeten
winnen alvorens deze definitief
hun eigendom wordt. In verband
hiermede stelde het bestuur voor
deze bepaling voor ongehuwden
te wijzigen in 2 maal, welk voor
stel zonder hoofdelijke stemming
werd aangenomen.
Het volgende bestuursvoorstel,
inhoudende dat deelnemers aan
het ringrijden. die geen lid der
vereeniging zijn, in plaats van
0,50 voortaan 1,50 moeten be
talen, werd eveneens zonder hoof
delijke stemming aangenomen.
Het bestuur had besloten en bloc
af te treden, doch alle leden waren
herkiesbaar. Na stemming bleken
alle aftredende bestuursleden met
nagenoeg algekneene stemmen
herkozen. Allen namen hun be
noeming" aan met dank voor het
in hen gestelde vertrouwen.
Van de rondvraag werd slechts
matig gebruik gemaakt, waarna
de Voorzitter de vergadering sloot
met dank aan de aanwezigen voor
hun opkomst.
Na afloop der gewone ledenver
gadering werd een bestuursverga
dering gehouden, waarbij de
onderlinge functies na stemming
als volgt werden verdeeld: Voor
zitter de heer Abr. Wille; vice-
voorzitter de heer A. de Hullu
Leenhouts; secretaris-penning
meester de heer Joz. Schijve
Riemens en leden de heeren D.
LuteijnVerb age en Iz. Ver-
hage Az.
OOSTBURG.
Ontslag Wethouder.
Bij besluit van den Minister van
Binnenlandsche Zaken is, op voor
stel van de Commissie van Ad
vies, bedoel^ in art. 5, 4e lid van
het Zuiveringsbesluit 1945, gere
kend m.i.v. 1 Nov. 1944 aan F.
Brevet, wethouder en vvnd. burge
meester dezer gemeente, ontslag
uit zijn functie verleend.
SAS VAN GENT.
Vertrek Basis Depót.
Naar wjj vernemen zal het
Basis Depot van het 872 Signal
Corps van het Amerikaansche
ieger Sas van Gent op 22 of 23
Februari verlaten. Dit depót is
te Sas van Gent gevestigd geweest
vanaf Mei 1946.
Vooral voor de Fosfaatfabriek
zal dit een groote verlichting be-
teekenen daar deze fabriek als
opslagplaats werd gebruikt, het
geen de productie voor het groot
ste gedeelte onmogelijk maakte en
juist in een tijd, nu er zoo'n groot
gebrek is aan kunstmest, is het
uitvallen van een dergelijk vitaal
bedrijf funest.
De mogelijkheid bestaat, dat
deze fabriek met ingang van 1
Maart zal worden vrijgegeven.
Ook de Katkölieke jongens- en
Meisjesscholen en het Patronaat
zullen dan weer vrg komen, wat
ook voor het onderwijs een groote
verbetering is.
Naar wij vernemen zal het
grootste gedeelte van dit corps
gedemobiliseerd worden.
Hoewel de Amerikanen over het
algemeen niet veel omgang met
de burgerij hadden, zal toch hun
vertrek in'menig opzicht een leeg
te achterlaten in Sas van Gent.
Carnaval.
Voor het eerst na den oorlog zal
dit jaar het Sassche carnaval weer
in zijn oude glorie worden her
steld.
De Sas van Gentsche vereeni
ging voor Vreemdelingenverkeer
heeft zich er voor gespannen om
dit carnaval te organiseeren en ln
goede banen te leiden.
De bedoeling is, om op Zondag
3 Maart na het lof het carnaval
te openen, hoewel verder de Zon
dag zal worden overgelaten aan
het persoonlijk initiatief.
Er zal gelegenheid zijn tot dan
sen in vele café's en ook maske
ren in het openbaar zal worden
toegestaan.
Maandag 4 Maart zal het hoog
tepunt vormen van de carnavals
viering.
De V.V.V. stelt zich voor, om
voor dezen dag enkele muziekge
zelschappen uit te noodigen, ter
wijl er 's middags een optocht zal
worden gehouden met praal
wagens en groepen gemaskerden,
waarvoor prijzen zullen worden
'beschikbaar gesteld.
's Avonds tusschen 7 en 9 uur
zullen er prijzen worden beschik
baar gesteld voor de mooiste groe
pen gemaskerden.
De Dinsdag wordt dan wat
vroeger de Maandag was, hoewel
ook voor dezen dag waarschijn-
Zeeuwsen-V ia.anaeren werkt stug
en verbeten.
Zeeuwsch-Vlaanderen Is onze
aandacht en geheelen inzet waard.
Zeeuwsch-Vlaanderen zal herleven
al zou het nooit geholpen worden,
maar het moet Holland's eerezaak
zijn.
Wie door West Zeeuwsch-Vlaan
deren zwerft, kan aan deze ge
dachten niet meer ontkomen.
Op mijn zwerftocht ontmoette
ik een leeraar in den^gang van zijn
zwaar gehavende school. Hij is
een jonge energieke kerel met een
paar heldere oogen en in ons kort
gesprek spreekt de idialist. „Tk
ben eigenlijk een Noorderling",
zegt hij; „maar Zeeuwsch-Vlaan-
deren boeit me en ik ben naar hier
gekomen om te helpen aan den
ophouw." Ik kan hem een hand
geven. „Ik ook, maar vertel me
iets van uw werk", maar ik zie
zijn aarzeling en achter hem komt
een man die met harde slagen op
een stuk buis, dat door middel van
een stuk touw aan een houten
trap is opgehangen, een nieuw les
uur aankondigt. „Dat is onze
nieuwste schoolbel", grapt de man
naar mij en de leeraar zegt: ,,U
hoort 'et meneerik moet
„Ja, ja," zeg ik gehaast, „maar
schrijft u er dan hij gelegenheid
eens wat over voor ons." Zijn lip
pen trekken tot een smalle spleet
in zijn gezicht dan zegt hij:
„Daar heb ik het veel te druk
voor. U begrijpt, hier ligt alles
nog uit elkaar. Ik moet van alles
met mijn jongens doenen nu
ga ik gauw les geven't spijt
me, dag meneer."
Ik zie hem verdwijnen achter
een kaalhouten deur en enkele
flarden van vroolijk rumoer drin
gen tot mij door. De weg naar
buiten voor mij, gaat over balken,
puin, greppels en modder, maar
rondom is het rumoer van bouwen,
gehamer, gezaag... en in gedach
ten groet ik den jongen kerel met
zijn Zeeuwsche jongens met een
eeresaluut.
Dan vraag Ik den weg naar het
gemeentehuis en kort daarna sta
ik voor een schamel bouwsel
een pas hersteld oorlogsslacht
offer. Een nieuwe deur maar zon
der verf geeft toegang. Een vloer
zonder bedekking, warmte van
een potkacheltje, ramen met
kraalglas, maar er zit ook een
ruit in om uit te kijken en als ik
er door kijk, zie ik puin. „Tja...
we hebben hier voorloopig de ad
ministratie maar ondergebracht,
zoo goed en zoo kwaad als dat
gaat. 't Is moeilijk, maar we zijn
er al aan gewend. We zijn natuur
lijk een stuk achter met al ons
werk, maar we werken avond aan
avond tot diep in den nacht...
alles moet ingehaald worden."
Ik kijk rond en zie een herinne
ringsbordje boven een deur
Nederland heeft meer tijden van
verdrukking gekend en zich ont
worsteldIk voel op dit moment
zooiets als trots in me en volg de
vriendelijke uitnoodiging om Het
gesprek te vervolgen in het huis
h'er naast. „Het huis?" De man
glimlacht en zegt: „Twee dingen
meneer; 't is hier warm en droog.
Hier en daar lekt het wel eens een
beetje, maar daar til je zoo zwaar
niet meer aan als je bedenkt wat
we doorgemaakt hebben. Ik heb
dit huisje uit de duinen gehaald
en hier maar neergezet. Dit was
ons zomerverblijf en we zijn er nu
blij mee. Er zijn er zooveel die
heelemaal niets meer hebben en
om te werken is bet best." We
praten nog even verder, maar dan
zie ik dat ik mijn gesprek moet
beëindigen. Zeeuwsch-Vlaanderen
wil werken en niet praten ac-
coord. „Bedankt voor den indruk."
Dan sta ik even later in een ge
bouw, dat voor school moet die
nen, en ik kan me aan een gevoel
van somberheid niet onttrekken.
Is het fout dat ik denk aan school
jaren in zonnige klassen met
hooge ramen en fleurige platen?
Met prachtig betegelde gangen en
wit steenen waschbakken. Weel
derige planten in de breede ven
sterbankenwaarms dit alles
hier? Een vuile, breeae, uitgesle
ten houten trap voert naar boven
en kom terecht inopslag
ruimten en slordige bergen stroo.
Schotten, getimmerd van bijeen
geraapt hout, plafonds waaruit
het lat- en blezenwerk dreigend
naar beneden hangt.
„Waar is de school" vraag ik.
„Daar meneer, die deur door."
„Ik ga... daar zitten kinderen in
heusche schoolbanken met papier
en boeken. Er heerscht maar een
schamel licht. Tegen een' achter
muur liggen stoelen en banken
hoog opgestapeld. Twee klassen
worden gescheiden door een mans-
hooge schutting waartegen twee
schoolborden hangen. Terwijl ik
met een der meesters sta te pra
ten hooren we les geven achter de
schutting... „nee, meisje... nee...
Eerst deelen door zes en dan op
tellen en dan schrijf je 6o kilo
gram koffie
,,'t Is natuurlijk niet gemakke
lijk, maar we redden ons wel!"
We praten door en ik merk: wie
werken kan hier, heeft zich in
deze gemeenschap in te zetten ge
heel en al. „Tijd heb ik niet over,
zelfs niet om een krant te lezen,
we werken hier tot diep in den
nacht", en dan volgt er een in
drukwekkende lijst van noodzake
lijke werkzaamheden.
Intusschen breekt er een rumoer
los buiten de deur en glundere
snoeten kijken naar binnen. „U
ziet, meneer, we moeten weer op
schieten." „Ik zie" en ik krijg een
stevige hand. „Tot ziens".
Ik weet opeens heel zeker......
een kereltje om te zien. maar een
kerel met een vaste wil tot over
winnen in werkelijkheid. Zoo'n
hand neem je met overtuiging. Ik
werk me door een dringende,
vroolijke kinderschaar naar bui
ten Ze zien er gelukkig goed uit,
de kinderen, ze lachen en hebben
pret... Zeeuwsch-Vlaanderens toe
komst. Mijn weg gaat verder
West Zeeuwsch-Vlaanderen in.
Oostburg ligt alweer achter mij
en ik weet: Zeeuwsch-Vlaanderen
zal herleven, ook al zou het niet
geholpen worden, want ieder
werkt hiermaar het is Hol
land's eerezaak