ShrJBt - r- *3 PROVINCIALE BERICHTEN DAGFLITSEN Ontmoetingen an Weet Zeeuwscli^Vlaanderen* scheidslijnen. Dat dit verwachtin gen en plannen heeft gewekt, is geen wonder en het is evenzeer een feit, dat wie zoo gedacht en gehoopt heeft, zich diep teleurge steld voelt. Daarom is het misschien toch wel belangrijk om er onze ge dachten over te laten gaan, want welke kant moeten we nu uit Wie het wegvallen der begren zingen tusschen mensch en mensch door een bepaalde denk wijze ais een vreugde heeft er varen. kan niet meer terugver langen naar den partustand van i roeger, maar zal ook moeilijk een groepeering vinden op zulk Ben brcede basis dat hij er zich Ihmis zal voelen met zijn nieuw verworven inzichten. Daarmee staat hij practisch in de ruimte, zonder een bepaalde richtlijn en daarmee is het -,«luo vadis een ernstige vraag geworden. Het antwoord op die vraag .s moeilijk. Waar men het over eens is,, is dat wil een democratie willen. Haar ook aan dit woord geef - ïedei een eigen mhoud.hetiseen elastisch begrip. In leder geval men wil een rechtstaat, waarin het recht van ieder verzekerd is, en practisch gesproken wordt daar naar gestreefd. (Het valt nu eenmaal niet te ontkennen dat wij van nature een sterk verdeeld volk zijn, dat m de afweer welbewust werd van haar diepere eenheid, maar in denop- bouw de juiste harmonie must. Maar een strijd tusschen de gees ten is hier onvermijdelijk en hij die hier een vrede verlangt, wenschtl de vrede van een kerk hof Maar toch moet het moge lijk zijn in een democratische Maat, dat de politieke volkswil zich kan uitspreken in goede en gerechtvaardigde partijen, die met strijden voor partijbelangen en daarna voor het volksbestaan in ziin geheel, maar die geneigd zijn, ïïi.s het dan ook vanuit eigen inzichten, samen te werken om de opbouwende krachten van ons nationaal welzijn te binden tot sterke elementen, waarop we kunnen bouwen voor de t(*ko™stn Dit mag, wel is waar, een gedachte-uiting in negatieve zin heeten, maar dat houdt met in dat ons wenschen en willen met con ,-reter te formuleeren zou zijn. Ska? dit vraagt het bestek van een artikel, waarin we op de vragen van den dag dieper zullen ingaan. mocht niets zeggen, destijds over de verhoudingen in Berlijn en Den Haag. Ik heb de angst voor de ondergang van Europa en zijn be schaving. Ik heb misschien fouten gemaakt. Mag men echter de fouten en laagheden van de in correcte leden van de N.S.B. op de geheele partij verhalen? Wij hebben moeten blijven staan om erger te voorkomen. Ik was in een positie, die mij was opgedron gen en heb trachten te bereiken wat te bereiken was. Nu is voor mij het einde gekomen. Ik geloof niet in een wereldvrede, tenminste niet op het oogenblik. Maak daar om de breuk niet grooter in ons volk", zoo besloot Mussert zijn betoog. Daarna kregen de verdedigers Mr. Wijckerheld Bisdom en Mr. J. H. de Pont het woord. Na deze pleidooien zeide Prof. Langemeier: inderdaad vallen er punten aan te voeren ten gunste van Mussert. Hij is niet een typi sche landverrader, maar hij' is wel een typische hoogverrader die onderwijl niet temggedeinsd is voor het feit, ook landverraad te plegen. Een matelooze zelfover schatting en hooge moreele licht vaardigheid hebben hem tot zijn daden gebracht. Zijn dadwi zijn zeker niet gespeend geweest van een zekere mate van idealisme, doch dit rechtvaardigt niet het hem onthouden van de zwaarste straf. Mussert heeft gemeend dat hij met Duitschland moest samen werken. Dit bewijst zijn moreele stompheid. Iedereen kon reeds vóór 1940 begrijpen, dat samen werken met het Duitsche regiem nooit in het belang van Nederland kon zijn. Hoe nauw het nationaal- socialisme van Mussert aansloot bjj de ideeën van Hitier, blijkt uit het feit, dat het programma der N.S.B. een slechte vertaling was van Hitler's programma. Zijn gebrek aan inzicht heeft een zware moreele schuld op hem geladen, doordat hij getracht heeft niet uit innerlijke slechtheid, doch uit lust een rol te spelen Neder land medeplichtig te maken aan de wreedheden van het Duitsche regiem. Ik verzoek derhalve ver werping van het beroep dus be vestiging van de doodstraf. De president bepaalde de uit spraak van den Raad van Cassa tie op Woensdag over vier weken of eerder. CASSATIE MUSSERT. (Vervolg van pag. 1.) in Mussert's ontwerp-statuten voor den bond van Germaansche staten, de hulp aan het de Arbeidsdienst en het anti-semi '^of^Va^rakel vraagt Mus sert of hij een voorbeeld kan geven waaruit zou blijken, dat hij ooit wel eens iets heeft gedaan ten voordeele van het Nederlandsche volk waarop Mussert het woord moet schuldig Wyven. Mus- sert onthult even later, dat met hem over eenatoombom is ge- Sten door de Duitschers, waar door hij rotsvast aan de overwin Staging gaf Mn Hasra Mussert gedurende een half gelegenheid zijn standpunt ^^ve^ijf^at men mg maakt," aldus Mussert .^^dat ik UWS, waart Iet kon. Ik ben van meening, dat ik een plicht had te vervullen. Wat betreft die hulpverleemng voor het Oostfront, welke ik heb bepleit. Ik zag de Sowjet-Unie als een groot gevaar. De strijd legei Rusland, tegen het commumsme, was voor mg een heilige oorlog Dat Rusland niet deugde, is ons trouwens tot 1940 in de kranterg ja zelfs van den kansel af, steeds wppr herhaald, nuen heeft rm] voorts verweten aldus Mussert dat ik de oorlogsverklaring aan Japan een krankzinnige oor logsverklaring heb genoemd. Ia voorzat de ellende. Ik naa ge Ont lat Indië buiten den oorlog 'die wenscht men nog steeds met te erkennen. Niet alleen ik was „«troffen zoo besloot Mussert door het feit, dat Nederland na vlerTn-een-halve dag moest capi- tuleeren. Dat blijkt uit hetadres van het „oude leger van enkele weken gei eden. "De schijn dat ik te een het Nederlandsche volk werkte is tegen mij. maar ik CASSATIEBEROEP VAN Dr. BORMS VERWORPEN. ,Het Hof van Cassatie heeft het beroep van Augustus Borms, den activist uit den oorlog van 1914 1918, die na dezen oorlog opnieuw ter dood veroordeeld werd, ver worpen. PRIJSBEHEERSCHING. Tegen D. J. O. te Axel is proces verbaal opgemaakt wegens het aan detaillisten verkoopen van ge aromatiseerde bloem voor 0,65 per kg, terwijl hij slechts f 0,495 mocht berekenen. AXEL. Installatie Burgemeester. Dinsdag 26 Februari a.s. zal de officiëele installatie van Burge meester Van Oeveren plaats vin den. Uit den aard der zaak voor Axel een feestelijk gebeuren, ge zien de plaats die Burgemeester Van Oeveren reeds innam vóór zijn officiëele benoeming, en zijn loopbaan als Predikant der ,Herv. Gemeente. Hier is gelegenheid voor Axel's vereenigingen om te laten zien wat zij kunnen. Wie neemt het initiatief? HULST. Afscheid van G. A. Maas, Directeur der R. K. Am bachtsschool. Maandagmiddag waren in de teekenizaal van de Ambachtsschool te Hulst, het bestuur der school alsmede het personeel en de leer lingen bijeen, om hun directeur te huldigen, nu hij na ruim 28 jaar directeur van de school te zijn ge weest deze met pensioen gaat ver laten. Op verzoek van den Directeur was aan deze bijeenkomst geen ruchtbaarheid gegeven, zoodat dan ook verder geen genoodigden bijeen waren. De heer Truffino, voorzitter van het bestuur en burgemeester van Hulst, opende de vergadering en noemde in zijn afscheidsrede de heer Maas een plichtsgetrouw iemand. Hij was een man van orde, regel en plichtsbetrachting, eischte dit van zijn leerlingen maar ging er ook zelf in voor. Hij wenschte den Directeur een welverdiende rust. Hierna nam de heer De Waal, de oudste en langst aan de school verbonden leeraar, hoofd der lagere school te Clinge, het woord. Hij somde zeer veel feiten en gebeurtenissen op en noemde o.a. ook het streven van den Directeur om bij het uitreiken der diploma's den leerling die het minst had ver zuimd een prijs voor getrouw schoolbezoek toe te kennen. Wat dat betreft, zoo zeide spr.. had de Directeur toch zeker een prijs verdient, gezien hij gedurende die 28 jaren slechts enkele dagen verzuimd had. Namens het personeel bood de heer v. d. Waeter een bloemen mand aan, en een foto van perso neel en 'directeur. Hierna sprak eerw. heer Kape laan Van Dongen als moderator der school. Vervolgens sprak een der leer lingen als afgevaardigde van het jongenscomité en hood hem na mens de jongens een crayontee- kening aan. De Directeur bedankte in zijn afscheidswoord het bestuur, per soneel en leerlingen voor hun prettige woorden en hoopte dat de school neg langen tijd voor Oost Zeeuwsch-Vlaanderen moge be staan en voortbloeien. NIEUWVLIET. „Oefening en Eendracht". Maandag 18 Februari werd een algemeene ledenvergadering ge houden van de Ringrijdersvereeni- gmg „Oefening' en Eendracht" Van de 78 leden waren er slechts 19 aanwezig. Na een kort openingswoord door den voorzitter, den heer Abr. Wille, werden de notulen der vorige vergadering door den secre taris, den heer Joz. Schijve, voor gelezen en zonder op- of aanmer kingen goedgekeurd. Vervolgens gaf de secretaris een jaarverslag over 1945, waarbij de verschillende gedurende dat jaar gehouden ringrijderijen uitvoerig werden behandeld. Het financieel verslag gaf aan totale ontvangsten 80,15 en totale uitgaven ƒ80,15, zoodat het kassaldo nihil bedroeg. De voorzitter bracht naar voren dat het wel bezwaar oplevert voor ongehuwde deelnemers aan de wedstrijden, dat ze evenals de ge huwde personen ook 3 maal ach tereen den wisselbeker moeten winnen alvorens deze definitief hun eigendom wordt. In verband hiermede stelde het bestuur voor deze bepaling voor ongehuwden te wijzigen in 2 maal, welk voor stel zonder hoofdelijke stemming werd aangenomen. Het volgende bestuursvoorstel, inhoudende dat deelnemers aan het ringrijden. die geen lid der vereeniging zijn, in plaats van 0,50 voortaan 1,50 moeten be talen, werd eveneens zonder hoof delijke stemming aangenomen. Het bestuur had besloten en bloc af te treden, doch alle leden waren herkiesbaar. Na stemming bleken alle aftredende bestuursleden met nagenoeg algekneene stemmen herkozen. Allen namen hun be noeming" aan met dank voor het in hen gestelde vertrouwen. Van de rondvraag werd slechts matig gebruik gemaakt, waarna de Voorzitter de vergadering sloot met dank aan de aanwezigen voor hun opkomst. Na afloop der gewone ledenver gadering werd een bestuursverga dering gehouden, waarbij de onderlinge functies na stemming als volgt werden verdeeld: Voor zitter de heer Abr. Wille; vice- voorzitter de heer A. de Hullu Leenhouts; secretaris-penning meester de heer Joz. Schijve Riemens en leden de heeren D. LuteijnVerb age en Iz. Ver- hage Az. OOSTBURG. Ontslag Wethouder. Bij besluit van den Minister van Binnenlandsche Zaken is, op voor stel van de Commissie van Ad vies, bedoel^ in art. 5, 4e lid van het Zuiveringsbesluit 1945, gere kend m.i.v. 1 Nov. 1944 aan F. Brevet, wethouder en vvnd. burge meester dezer gemeente, ontslag uit zijn functie verleend. SAS VAN GENT. Vertrek Basis Depót. Naar wjj vernemen zal het Basis Depot van het 872 Signal Corps van het Amerikaansche ieger Sas van Gent op 22 of 23 Februari verlaten. Dit depót is te Sas van Gent gevestigd geweest vanaf Mei 1946. Vooral voor de Fosfaatfabriek zal dit een groote verlichting be- teekenen daar deze fabriek als opslagplaats werd gebruikt, het geen de productie voor het groot ste gedeelte onmogelijk maakte en juist in een tijd, nu er zoo'n groot gebrek is aan kunstmest, is het uitvallen van een dergelijk vitaal bedrijf funest. De mogelijkheid bestaat, dat deze fabriek met ingang van 1 Maart zal worden vrijgegeven. Ook de Katkölieke jongens- en Meisjesscholen en het Patronaat zullen dan weer vrg komen, wat ook voor het onderwijs een groote verbetering is. Naar wij vernemen zal het grootste gedeelte van dit corps gedemobiliseerd worden. Hoewel de Amerikanen over het algemeen niet veel omgang met de burgerij hadden, zal toch hun vertrek in'menig opzicht een leeg te achterlaten in Sas van Gent. Carnaval. Voor het eerst na den oorlog zal dit jaar het Sassche carnaval weer in zijn oude glorie worden her steld. De Sas van Gentsche vereeni ging voor Vreemdelingenverkeer heeft zich er voor gespannen om dit carnaval te organiseeren en ln goede banen te leiden. De bedoeling is, om op Zondag 3 Maart na het lof het carnaval te openen, hoewel verder de Zon dag zal worden overgelaten aan het persoonlijk initiatief. Er zal gelegenheid zijn tot dan sen in vele café's en ook maske ren in het openbaar zal worden toegestaan. Maandag 4 Maart zal het hoog tepunt vormen van de carnavals viering. De V.V.V. stelt zich voor, om voor dezen dag enkele muziekge zelschappen uit te noodigen, ter wijl er 's middags een optocht zal worden gehouden met praal wagens en groepen gemaskerden, waarvoor prijzen zullen worden 'beschikbaar gesteld. 's Avonds tusschen 7 en 9 uur zullen er prijzen worden beschik baar gesteld voor de mooiste groe pen gemaskerden. De Dinsdag wordt dan wat vroeger de Maandag was, hoewel ook voor dezen dag waarschijn- Zeeuwsen-V ia.anaeren werkt stug en verbeten. Zeeuwsch-Vlaanderen Is onze aandacht en geheelen inzet waard. Zeeuwsch-Vlaanderen zal herleven al zou het nooit geholpen worden, maar het moet Holland's eerezaak zijn. Wie door West Zeeuwsch-Vlaan deren zwerft, kan aan deze ge dachten niet meer ontkomen. Op mijn zwerftocht ontmoette ik een leeraar in den^gang van zijn zwaar gehavende school. Hij is een jonge energieke kerel met een paar heldere oogen en in ons kort gesprek spreekt de idialist. „Tk ben eigenlijk een Noorderling", zegt hij; „maar Zeeuwsch-Vlaan- deren boeit me en ik ben naar hier gekomen om te helpen aan den ophouw." Ik kan hem een hand geven. „Ik ook, maar vertel me iets van uw werk", maar ik zie zijn aarzeling en achter hem komt een man die met harde slagen op een stuk buis, dat door middel van een stuk touw aan een houten trap is opgehangen, een nieuw les uur aankondigt. „Dat is onze nieuwste schoolbel", grapt de man naar mij en de leeraar zegt: ,,U hoort 'et meneerik moet „Ja, ja," zeg ik gehaast, „maar schrijft u er dan hij gelegenheid eens wat over voor ons." Zijn lip pen trekken tot een smalle spleet in zijn gezicht dan zegt hij: „Daar heb ik het veel te druk voor. U begrijpt, hier ligt alles nog uit elkaar. Ik moet van alles met mijn jongens doenen nu ga ik gauw les geven't spijt me, dag meneer." Ik zie hem verdwijnen achter een kaalhouten deur en enkele flarden van vroolijk rumoer drin gen tot mij door. De weg naar buiten voor mij, gaat over balken, puin, greppels en modder, maar rondom is het rumoer van bouwen, gehamer, gezaag... en in gedach ten groet ik den jongen kerel met zijn Zeeuwsche jongens met een eeresaluut. Dan vraag Ik den weg naar het gemeentehuis en kort daarna sta ik voor een schamel bouwsel een pas hersteld oorlogsslacht offer. Een nieuwe deur maar zon der verf geeft toegang. Een vloer zonder bedekking, warmte van een potkacheltje, ramen met kraalglas, maar er zit ook een ruit in om uit te kijken en als ik er door kijk, zie ik puin. „Tja... we hebben hier voorloopig de ad ministratie maar ondergebracht, zoo goed en zoo kwaad als dat gaat. 't Is moeilijk, maar we zijn er al aan gewend. We zijn natuur lijk een stuk achter met al ons werk, maar we werken avond aan avond tot diep in den nacht... alles moet ingehaald worden." Ik kijk rond en zie een herinne ringsbordje boven een deur Nederland heeft meer tijden van verdrukking gekend en zich ont worsteldIk voel op dit moment zooiets als trots in me en volg de vriendelijke uitnoodiging om Het gesprek te vervolgen in het huis h'er naast. „Het huis?" De man glimlacht en zegt: „Twee dingen meneer; 't is hier warm en droog. Hier en daar lekt het wel eens een beetje, maar daar til je zoo zwaar niet meer aan als je bedenkt wat we doorgemaakt hebben. Ik heb dit huisje uit de duinen gehaald en hier maar neergezet. Dit was ons zomerverblijf en we zijn er nu blij mee. Er zijn er zooveel die heelemaal niets meer hebben en om te werken is bet best." We praten nog even verder, maar dan zie ik dat ik mijn gesprek moet beëindigen. Zeeuwsch-Vlaanderen wil werken en niet praten ac- coord. „Bedankt voor den indruk." Dan sta ik even later in een ge bouw, dat voor school moet die nen, en ik kan me aan een gevoel van somberheid niet onttrekken. Is het fout dat ik denk aan school jaren in zonnige klassen met hooge ramen en fleurige platen? Met prachtig betegelde gangen en wit steenen waschbakken. Weel derige planten in de breede ven sterbankenwaarms dit alles hier? Een vuile, breeae, uitgesle ten houten trap voert naar boven en kom terecht inopslag ruimten en slordige bergen stroo. Schotten, getimmerd van bijeen geraapt hout, plafonds waaruit het lat- en blezenwerk dreigend naar beneden hangt. „Waar is de school" vraag ik. „Daar meneer, die deur door." „Ik ga... daar zitten kinderen in heusche schoolbanken met papier en boeken. Er heerscht maar een schamel licht. Tegen een' achter muur liggen stoelen en banken hoog opgestapeld. Twee klassen worden gescheiden door een mans- hooge schutting waartegen twee schoolborden hangen. Terwijl ik met een der meesters sta te pra ten hooren we les geven achter de schutting... „nee, meisje... nee... Eerst deelen door zes en dan op tellen en dan schrijf je 6o kilo gram koffie ,,'t Is natuurlijk niet gemakke lijk, maar we redden ons wel!" We praten door en ik merk: wie werken kan hier, heeft zich in deze gemeenschap in te zetten ge heel en al. „Tijd heb ik niet over, zelfs niet om een krant te lezen, we werken hier tot diep in den nacht", en dan volgt er een in drukwekkende lijst van noodzake lijke werkzaamheden. Intusschen breekt er een rumoer los buiten de deur en glundere snoeten kijken naar binnen. „U ziet, meneer, we moeten weer op schieten." „Ik zie" en ik krijg een stevige hand. „Tot ziens". Ik weet opeens heel zeker...... een kereltje om te zien. maar een kerel met een vaste wil tot over winnen in werkelijkheid. Zoo'n hand neem je met overtuiging. Ik werk me door een dringende, vroolijke kinderschaar naar bui ten Ze zien er gelukkig goed uit, de kinderen, ze lachen en hebben pret... Zeeuwsch-Vlaanderens toe komst. Mijn weg gaat verder West Zeeuwsch-Vlaanderen in. Oostburg ligt alweer achter mij en ik weet: Zeeuwsch-Vlaanderen zal herleven, ook al zou het niet geholpen worden, want ieder werkt hiermaar het is Hol land's eerezaak

Krantenbank Zeeland

de Vrije Zeeuw | 1946 | | pagina 2