VEERE
door TON VAN BEERS.
Anep-Aneta oorlogs-
correspondent.
Den dag waarop Hendrik
Willem van Loon stierf,
rouwde Veere om zijn grooten
vriend. Want ondanks een de
tachement van 700 Duitschers
en ondanks de activiteit van
een nazi-burgemeester, de
dichter en politieke weerhaan
Martin Beversluis en zijn
Landwachten, waren er nog
radiotoestellen verborgen in de
16e eeuwsche huisjes.
Ik heb een bezoek gebracht
aan het stadje, eenmaal groot
door de zeevaarders, die hun
namen aan nieuw ontdekte
landen gaven. Veere is ge
spaard 'gebleven voor over
strooming. Er zijn wat gra
naten gevallen, waardoor een
paar huizen verwoest en vele
ruiten vernietigd werden. De
800 inwoners hebben echter
weinig door den strijd geleden.
Een granaat was in de kerk
waarvan men afbeeldingen
vindt in vrijwel al van Loon's
boeken geslagen, doch dat
is alle schade aan Veere's cul
tuurmonumenten. Van Loon's
vroegere huis „De Houttuin"
staat leeg. De ruiten zjjn stuk
en het maakt een slordigen in
druk door het gebrek aan verf.
Veere is nu stiller dan ooit.
De schilders zijn verdwenen,
zij wilden niet tot de Cultuur
kamer toetreden en konden
dientengevolge niet meer wer
ken. Verdwenen is ook de
dikdoende burgemeester, die
verscheidene goede burgers er
toe bracht onder te duiken, en
die nu vervangen is door een
van dezen.
Ik vond den nieuwen burge
meester te het prachtige stad
huis gebouwd in 1561
waar hij in conferentie was
met een der wethouders, die
nog het Zeeuwsche pak draagt
met de mooie versierselen, die
wel zoo oud zijn als het stad
huis zelf. Op de donkere
wenteltrap was ik gestruikeld
over een paar klompen en een
emmer water, want oorlog of
geen oorlog: het schoonmaken
ging door.
In de burgemeester^ kamer
praatten wij over van Loon;
niet over den auteur en even
min over den teekenaar en
denker, want de menschen
van Veere kennen hem voor
alles als de hartelijke vriend
van hun stad, als de opgewek
te buurman uit het „blauwe
huis" op de kade, waar hij
naar de visschers placht te
kijken en schreef over de
mannen, die daar waren uit
gevaren om een wereldrijk te
veroveren.
De burgemeester en de
iwethoudeir vertelden hoe van
loon, toen hij in Amerika
was. geld voor de stad over
maakte en zijn huis aan de
kerk schonk. „Het is jammer
dat hij niet heeft kunnen zien
dat zijn stadje er zoo goed
afgekomen is", zei de burge>-
meester. „Ik weet zeker dat
hij er zich heel wat zorgen
over heeft gemaakt."
En inderdaad zou deze
goede Nederlander, die zooveel
voor zijn land in nood heeft
kedaan, blij zijn geweest te
weten, dat« toen 700 Duit
schers met opgeheven handen
ae otide huizen verlieten,
veere wederom een storm had
doorstaan vrijwel onge
schonden door de oorlogswoe
de welke Zeeland heeft doen
lijder, als maar weinig landen
in iVest-Europa heb&n gele-
OPBRENGST
INTERKERKELIJKE
I, COLLECTE VLISSINGEN.
Hoewel van te voren niet
bekend gemaakt, bracht de
I collecte in de Luthersclie kerk
°P Zondag j.L voor herstel of
wederopbouw der getroffen
kerken, de nog belangrijke
kom van 753.80 op. Na afft-
trek van enkele onkosten,
1 Werd het restant onder de ver
schillende kerkelijke besturen
door een daartïe gevormde
commissie verdeeld,
CENTRAAL TRANSPORT
BUREAU OPGERICHT.
Te velde, 24 November '44
(AnepAneta). De Chef Staf
van het Militair Gezag de
Generaal Majoor Mr. H. J.
Kruis heeft een „Centraal
Transport-Bureau" ingesteld
dat voorloopig gevestigd zal
zijn, Havenstraat 2 te Eind
hoven.
De samenstelling van het bu
reau is als volgt:
Mr. G. M. J. Henket, ge
machtigde voor het vervoer en
verkeer langs den weg;
Lt. Kol. Prof. Ir. J. Gou-
driaan, gemachtigde voor de
spoorwegen;
Ir. A. F. Kempees, gemach
tigde voor de binnenscheep
vaart.
Het bureau heeft tot taak op
te treden als centraal en lei
dend orgaan voor de organisa
tie en coördinatie van het ver
voer van personen en goederen
en het verkeer op den weg,
den spoorweg en de binneruwa-
teren in het geheele bevrij
de gebied.
De Rijksinspecteurs van het
verkeer, de binnenscheepvaart,
die bevraehtingscommissaris-
sen en -agenten, de sleepvaart-
commissarissen, de autobe-
vrachtingsdienst en andere li
chamen, instellingen en auto
riteiten, aan welke eenige
taaie of eenige bevoegdheid op
het gebied van het vervoers-
of verkeerswezen is opgedra
gen, zijn ondergeschikt aan
het Centraal Transport-Bu
reau.
GöEING VERBEELDT ZICH
DAT HIJ NERO IS.
„Stapelgek" is het oordeel
van een vooraanstaand man,
dia onlangs een fantastischen
avond in het huis van Göring
doorbracht.
Göring schijnt te denken dat
hij een nieuwe Nero is.
„Wij werden aan de voor
deur begroet door tientallen
lakeien, die allen in groen
Beiersche livrei gekleed wa
ren" zei mijn zegsman. 7,Toen
wij de deur naderden schalden
trompetten een welkom.
Wij wachtten eenigen tijd in
een groote conversatiekamer,
totdat Göring, voorafgegaan
door een hofmaarschalk, een
triomfantelijk entrée maakte,
gekleed in een wapperende
roomkleurige toga, rijk met
emblemen versierd, als een
Romeinsehsn keizer.
Hij begroette ons hooghar
tig, leidde ons toen naar de
eetzaal, waar wij aan een
feestmaal aanzaten, waar elke
vooroorlogsche lekkernij te
vinden was. Er waren acht
gangen met de meest uitgele-
Sfen Fransche en Duitsche wij
nen en likeuren. Göring stak
voortdurend de handen in de
wijde zakken van zijn toga en
halverwege hst diner haalde
hij püotselteg dozijnen edelge
steenten te voorschijn; ame
thisten, paarlen, diamanten,
opalen, saffieren en topazen
en liet ze ons zien.
Na taJfel werden wij naar de
ondergrondsche ontvangkamer
geleid, waar Göring een troon
op een podium besteeg en zich
korten tijd met iederen gast
afzonderlijk onderhield. Toen
hij hier plotseling genoeg van
kreeg, beval hij zijn bedien
den om zrjn groot-model se-
rietreinen te halen. Spoedig
liepen er verscheidene de rails
op en neer, allen geregeld door
Göring vanaf den hoofdscha
kelaar.
Hij verdween, maar na tien
minuten kwam hij terug, ge
heel in het zwart gekleed, en
verzocht ons hem naar een
kleine kapel te vergezellen,
waar hjj ons om stilte ver
zocht, om d.e nagedachtenis
van zijn eerste vrouw te eeren.
De meeste gasten voelden
zich alsof zij c-u. avond had
den doorgebracht bij een
waanzinnige, die geheel in
zijn eigen wereldje leefde".
(Uit de „Sondag Dispatel")
POSTVERKEER.
Voor particuliere stukken is
alleen het locale postverkeer
ingeschakeld. Vervoer buiten
de gemeente staat tot nader
order stop. Alleen officieele
stukken worden verzonden.
DE BRUGGEN IN
ZEELAND.
Herstel der verkeers
verbindingen.
Alle belangrijke verkeers- en
spoorbruggen in onze goede
provincie zijn door den vijand
vernield. Maar Rijkswater
staat onderneemt reeds stap
pen om tot een spoedig herstel
der verbroken verbindingen te
komen. In het hier volgend
overzicht zullen wij den toe
stand van de Zeeuwsche brug
gen nader onder oogen zien.
Om te beginnen moeten wij
constateeren, dat alle bruggen
over het kanaal Terneuzen
Sas van Gent, die na de oor
logshandelingen van Mei 1940
vrijwel geheel waren hersteld,
door het Duitsche geweld op
nieuw zijn vernield. Te Sas
van Gent zijn verkeersbrug-
gen en 2 trambruggen opge
blazen, te Sluiskil is een ver-
keersbrug en een spoorbrug
vernield en in Terneuzen heb
ben de bruggen bij de West-
sluis en die brj de Middensiuis,
alsmede de Akelsche brug en
twee trambruggen het moeten
ontgelen. Alleen al op dit ka
naaltraject zijn er dus njpt
minder dan 11 bruggen ver
nield.
De noodbrug voor tram en
verkeer b\j Othene was geluk
kig reeds opgeborgen vóór zij
in de lucht kon gaan en zal
dus wel spoedig opnieuw kun
nen worden geplaatst. In ver
band met het feit, dat Ter
neuzen onder de tegenwoordi
ge omstandigheden een be
langrijke havenplaats is ge
worden de installaties zijn
hier vrijwel intact gebleven
wordt er hard gewerkt aan
het herstel van de tramwegen
in Zeeuwsch-Vlaand eren.
Op Walcheren is de toestand
der bruggen ofschoon deze
minder in aantal zijn niet
veel beter. Maar de stations-
brug te Middelburg is dank zij
de voortvarendheid der Geal
lieerde strijdkrachten reeds
vervangen door een harmoni-
cabrug. De verkeersbrug te
Souburg en de Keersluisbrug
te Vlisstegen zijn nog stuk,
evenals de spoorbrug over de
Arne. Voorts zijn de sluizen te
Vlisstegen door oorlogshande
lingen vernield en die te Veere
beschadigd.
In Zuid-Beveland liggen alle
bruggen over het kanaal van
Wemeldinge naar Hanswee rt
in het water. Bij Vlake zgn
de verkeersbrug en de dub
bele spoorbrug vernield. De
Postbrug brj Wemeldinge is
ook stuk. Tevens zijn de slui
zen te Hanaweert vernield.
Ook de Ned. Spoorwegen
zitten niet bij de pakken neer.
Het ligt nl. in de bedoeling
ten spoedigste tot een normale
treinverbinding Vlisstegen
Roosendaal te komen. Daartoe
heeftde hoofdingenieur van
de Nod. Spoorwegen te Breda,
ir. Redeker, een onderzoek
laten insteljen naar omvang
en duur -der herstelwerkzaam
heden aan de bruggen op dit
traject. Twee deskundigen
zullen dezer dagen een ge-
détailleerd rapport uitbrengen
over den toestand der bruggen
op de Zeeuwsche spoorirjn.
Zoodra hierover nadere gege
vens beschikbaar zijn, hopen
wij er op terug te komen. In
elk geval kan men er van
verzekerd zijn, dat het vraag
stuk der vernielde bruggen m
Zeeland niet het langste op
een oplossing zal behoeven
te wachten.
Waterstanden te Vlisstegen.
Zaterdag 2 Dec. hoogwater
3.04 en 15.26 uur, resp. 2.37 en
2.32 m. N.A.P.
Zondag 3 Dec. hoogwater
3.47 en 16 13 uur, resp, 2.24 en
2.23 m. N.A.P.
Maandag 4 Dec. hoogwater
4.30 en 16.59 uur, resp 2.07 en
2.08 N.A.P.
Verantwoordelijk voor de
redactie en algemeene leiding
J. C. CORVER.
Stukken voor de redactie te
zenden aan den heer .J. P. VAN
ALTEN, Gerechtsgebouw, ka
mer 6 Middelburg.
Verantw. administrateur
JACQ DE SMIT, Souburg.
Gemeente Vlissingen.
VERVOER VAN GOEDEREN
De Burgemeester van Vlis
singen brengt ter kennis van
belanghebbenden, dat zij zich
voor vervoer van goederen
enz., (uitgezonderd plaatselijk
vervoer), kunnen wenden tot
de 2e afdeeling der Gemeente-
Secretarie (Stadhuis Houtka
de).
Vlissingen, 29 November '44.
De Burgemeester voornoemd,
VAN WOELDEREN.
De Gemeente-Secretaris,
A. DE BEIJL, L.S.
GEMEENTEHUIS
VLISSINGEN.
De Burgemeester van Vlis
singen, ter waarneming van
de taak van den Raad dier
gemeente,
brengt ter openbare kennis,
dat het Gemeentehuis thans
weder is gevestigd te Vlissin
gen, Houtkade 12, dat de hu
welijken van heden af zullen
worden voltrokken aan het
hierboven vermelde adres.
Vlissingen, 29 November '44.
De Burgemeester voornoemd,
VAN WOELDEREN.
WEET U:
dat de voedselvoorraden van
de Duitsche weermacht, welke
bij hun vertrek hier werden
achtergelaten, door het kor
date optreden van de O. D„
door de geallieerde autoritei
ten ter beschikking van de
burgerbevolking zijn gesteld?
Neen, dat weet U vermoe
delijk niet. Toch is het zoo.
Door het optreden van de
O. D. is in de capitulatievoor
waarden voor de Duitsche be
zettingstroepen op Walcheren
de bepaling opgenomen, dat de
legervoorraden, welke niet on
aanzienlijk zijn, en welke tot
den krijgsbuit 'behoorden, in
dien zij ongeschonden in han
den der geallieerden vielen,
niet zouden worden vernietigd,
doch ter beschikking gesteld
van de burgerbevolking.
Aldus is dan ook geschied.
Deze voorraden komen suc
cessievelijk in de distributie.
WEET TT:
dat de „Prinses Irene briga
de" onze eigen Holland-
sche jongens behulpzaam
zijn bij het aanvoeren van le
vensmiddelen voor. de bevol
king?
Dit is een loffelijke daad on
zer jongens waarvoor wij hen
niet genoeg dankbaar kunnen
zijn.
EN WAT DOET UZELF
OM TE HELPEN? Steekt U
ook de handen uit de mouwen
om te helpen waar U maar
kunt, al is het uw vak of am
bacht niet en gaat het U in
den beginne nog niet zoo han
dig en vlug af als den ervaren
werknemer
DOET U dat, dan zijt ge
een goed Vaderlander.
Of staat ge te kijken hoe
een ander werkt en zwoegt,
gelijk bijvoorbeeld de geallieer
de soldaten werken en zwoe
gen, terwijl ge een paar flin
ke handen aan het lijf hebt
om elk karwei dat zich voor
doet en er zijn er zoovele
in onze gehavende stad, waar
voor handen tekort komen
aan te kunnen pakken? Doet
U dat, dan zijt ge te laken
en een slecht Vaderlander.
WEET U:
dat het af te keuren is, wan
neer ge bij de geallieerde mi
litairen bedelt om iets van
hen los te krijgen?
Bedenkt, dat zij wel goede
cigaretten hebben, waarnaar
wij al jaren snakken. Het is
heerlijk om enkele van die
lekkere cigaretten te krijgen,
maar vraagt den Tommies er
niet om. Neemt ze dankbaar
aan, wanneer zij U gul wor
den aangeboden, maar vraagt
er niet om.
Bedenkt wel, dat die jon
gens, die ver van huis zijn en
ook voor ons hun leven op
het spel zetten, beperkt .zijn
in de hoeveelheid cigaretten,
die te hunner beschikking wor
den gesteld.
ONZE CENTRALE KEUKEN,
Deze week heb ik mijn mid-
dageten mogen halen in de
spijskokerij aan het Molen wa-
ter, omdat er geen gelegenheid
was, het in mijn woning te be
reiden. Ik heb met mijn pan
netje in d,s rij gestaan, ben
opgeschept geworden met de
groote houten lepels, en heb
mijn verworven bezit zorgvuL
dig weer naar huis gedragen.
Vele bekenden heb ik daan
ontmoet; wij stonden er san
men zoo geduldig te wachten,
en het viel mij op hoe deze
tijd verbroedering brengt door
het gezamenlijk verkeeren in
denzelfden nood. Hier stonden
naast elkaar de man op klom
pen en de man met hoed en
boordje, mevrouw nog met
bont, en de arbeidersvrouw
met een schort voor, ouden
van dagen, die het staan maar
nauwelijks verdroegen als het
eens wat lang duurde. En kin
deren die al zorgzaam mee
hielpen, voor het gezin den
middagmaaltijd te halen. Ka
meraadschappelijke gesprek
ken werden gevoerd. Men was
nog al inschikkelijk voor el
kaar. En eens een vroolijk
woordje kortte den tijd.
Ja, zoo dacht ik. We zijn
toch eigenlijk één volk. Wij
moesten dat nu maar nooit
meer vergeten- Zijn stands
verschillen, deftigheid en on
derworpenheid, niet uit den
tijd? Een nieuwe-wereld, met
in principe allemaal gelijke
menschen!
Ik wil van de centrale keu
ken die ik nu heb leeren ken
nen nog iets zeggen. Mijn
oordeel is dat het eten er be
hoorlijk is. Natuurlijk, wie zijn
verwachtingen hoog zou span
nen, en b.v. denken aan het
oude menu van een restaurant:
soep, vleeseh, aardappelen en
groente en een toetje, die
kómt bedrogen uit. Maar wie
heeft dat zelf nog thuis?,
Doch de spijzen die worden ver
strekt zijn behoorlijk klaarge
maakt uit de grondstoffen die
ter beschikking waren. En de
porties zijn niet te klein. Wees
tevreden, roep ik mezelf en
anderen toe. Het is gelukkig
dat we op zoo'n manier nog
een warme hap kunnen krij
gen in dezen tijd!
Nog iets: het viel me op
dat het personeel zijn drukke
werk vlot, correct en gedien
stig volbrengt. Ze helpen ja
zoo gauw ze kunnen, en het
gaat netjes en keurig. En de
keukeu heeft een groote capa
citeit, zoodat er heel velen
dag aan dag door kunnen wor
den gevoed.
Ten slotte een klein verzoek
aan de gemeente of ,het be
stuur dat deze voortreffelijke
zaak beheert: soms moeten
we een poos wachten, wat
vanzelf spreekt. Het eten is
soms wat later gaar. En ve
len staan er vóór ons in da
rij. Maar nu staan we dan al
len te wachten in de open
lucht, zoodat regen en wind
vrij spel hebben met onze Mee
ding en onze gezondheid. Is
er misschien niet ergens een
oude barak achtergebleven
van onze gelukkig verdwenen
verdrukkers, waarvan een af
dakje kan worden gemaakt,
opdat we tenminste een beetje
beschut staan te wachten? Het
is maar 'n vraag- en het doet
aan onze waardeering niets
af.
Ds. KOEKEBAKKER.
Uit Goes wordt ons gemeld
dat daar de regeling iets an
ders is: Meu heeft daar op
drie verschillende punten van
de stad een gelegenheid ge
schapen, om het eten af te
halen. Daardoor moet men
minder lang wachten. Ook
staan allen daar overdekt in
de rij. Nog een voordeel daar:
door een overeenkomst met de
centrale slachtplaats worden
vandaar voor de keuken restjes
vleeseh enz. verstrekt, zoodat
d.s spijzen er nog smakelijker
door worden. Misschien iets
om te overwegen?
