Flick's
Cacao
No. 281.
Zaterdag 23 Januari 1915.
6e Jaargang.
Weekblad te Hulst.
VERSCHIJNT ELKEN ZATERDAG.
Gentschestraat C 7 te Hulst.
Stichter: H. A. van Dalsum.
Bierkaaistraat A 28 te Hulst.
Gentschestraat B 4 te Hulst.
Belangrijk bericht.
ER IS
I
de allerbeste.
NATUURRECHT
EEDACTIE:
Abonnement per drie maanden
NEDERLANDf 0.50.
BELOIEfr 1.20.
ANDERE LANDEN f 0.80.
- Abonnementen worden dagelijks aangenomen. -
Niet geplaatste stukken worden niet terug gegeven.
Het blad neemt geene verantwoordelijkheid voor den inhoud
van het Yrije Woord en voor dien van Advertentiën.
ADMINISTRATIE:
DRUKKER IJ:
Advertentiën, in te zenden vóór Vrijdags om 12 uur.
Prijs per regel 10 cent. Bij abonnement of geregelde plaatsing
belangrijke vermindering. Dienstaanbiedingen contant f0.25.
0
Het volgende bericht werd ont
vangen
„Militaire Commandant
te Hulst.
Hulst 15 Januari 1915.
Ingevolge bevel van den Kolonel
Territoriale Bevelhebber in Zeeland
wordt U hierbij medegedeeld dat,
op grond van art. 37 van de wet
van 23 Mei 1899 (Staatsblad no.
128) het drukken, uitgeven, ver
spreiden, aanplakken of in den han
del brengen van het weekblad „De
Volkswil" verboden is.
Tevens wordt U medegedeeld dat,
ingevolge art 47 van genoemde wet
op de overtreding van art. 37 eene
gevangenisstraf van ten hoogste een
jaar of geldboete van ten hoogste
t 1000 staat.
De Kapitein.
Militaire Commandant,
get: Mathol de Jongh
Aan
den heer VAN DALSUM,
Uitgever van het Weekblad
de „Volkswil"
te Hulst.
Wij begrepen eerst niet de oor
zaak van dezen maatregel, doch bij
nader nadenken kwamen wij tot het
besluit, dat de oorzaak moest liggen
in onze staatsmansgedachte betref
fende de Nederlandsche politiek je
gens Vlaanderen, en dit bleek ook
zoo te zyn, toen wij wegens dat
schrijven ons vervoegden bij den
heer Kolonel te Middelburg,
Echter gold ter onzer veront
schuldiging, dat de Volkswil, gelijk
andere bladen alhier wegens den
Staat van Beleg, zijnde onder cen
suur, elke week ter censuur was
aangeboden alvorens zij werd ge
drukt, en op den inhoud geen aan
merking was gemaakt.
Wij moesten erkennen, dat die
onze staarmansgedachte niet mocht
worden geuit in onze dagen, en,
aangezien de Volkswil leert, dat zij
erkent elk wettig gezag in wettige
verlangens, zullen wij met de Volkswil
eindigen.
Wij waren reeds van plan, zoo
als onze lezers weten, weldra met
de Volkswil te eindigen, en wij
hadden dit willen doen tegen het
einde van het loopend kwartaal.
Nu de Volkswil eindigt stichten
wij bij deze een nieuw weekblad,
genaamd „Het Natuurrecht".
Dit nieuwe weekblad zal echter
eindigen met den laatsten Zaterdag
van de maand Maart 1915.
Het zal niet van denzelfden aard
zijn als De Volkswil, omdat, zooals
men zal zien aan het hoofd, in dit
hoofd niet meer voorkomen noch de
richting van eigen en anderer daad
noch het monogram
En wij kozen den naam van Het
Natuurrecht, omdat het waarschijn
lijk ons plan zal zyn, nadat wij
door den vrede weder geregelde
toestanden hebben verkregen, een
werk te schrijven over het Natuur
recht, en wel als eerste deel de be
ginselen, en als tweede deel het on
derzoek, in hoeverre deze beginselen
voorkomen in de groote lijnen van
de beginselen der wetten van de
verschillende landen en in de rechts
overtuiging der volkeren.
Wij vertrouwen, dat de abonnés
en de adverteerders van de Volkswil
voor den korten tijd dat het nog
duurt genoegen zullen nemen met
het nieuwe weekblad.
In het laatste nummer zullen
worden gegeven de redenen, waarom
wij het plan hadden gemaakt De
Volkswil met einde Maart te doen
eindigen.
H. A. VAN DALSUM.
Het veroveren der ziel.
o
In „Het recht van verovering" in
nümmer 280 hebben we dit bezien in
het licht van de vorming der staten,
we gaan nu dit recht bezien in het
licht van de vorming der ziel.
Bekend is het woord, dat men Pe
trus, als hij vanaf de omringende
hoogte Rome overzag, in den mond
legt, het woord, dat hij, arm en on
geletterd, Rome, dat de wereld be-
heerschte door hare macht, zou gaan
veroveren voor zijnen Meester en dit
door de werken des Geloofs. En in
derdaad, hij won het Romeinsche we
reldrijk voor Christus door het te ver
overen op het Heidendom.
Wij weten ook, dat er een onop
houdelijke strijd wordt gevoerd om
de ziel des menschen, .waarvan wij in
nummer 273 gaven een allegorische
voorstelling in den vorm van een
schaakspel, Satan met den mensch spe
lende om zijne ziel.
Inderdaad, er wordt een onophou
delijke strijd gevoerd eenerzijds om de
zielen te winnen voor Christus en an
derzijds om ze te winnen voor Satan,
wat alles geschiedt door menschen,
doch deze zijn eenerzijds slechts
werktuigen van de geesten des hemels,
doordat elk mensch heeft een Engel
bewaarder en anderzijds van de gees
ten der Duisternis, werkende in den
mensch door middel van zijn zwakke
of bedorven natuur.
In dezen strijd om de ziel des men
schen gaan zoowel waarheid als dwa
ling en ongeloof uit ter verovering en
dit op duizenderlei wijze en dit alles
te samen vormt den strijd des geestes
die evenzeer de menschenwereld be
roert als de strijd om goed en we
reldmacht. En ook in dezen strijd ter
verovering spreekt zich evengoed uit
de natuur des menschen als in den
strijd ter verovering van landen en
volken, omdat het eigen is aan de natuur
des menschen, dat hij zijn gedachte
wenscht te zien gedeeld door ande
ren.
Gebruikt men in den strijd tot ver
overen van macht de middelen der
staatkunde, die in overheid hanteert
het zwaard, in den strijd ter verove
ring van de ziel gebruikt men de ge
nade, het woord en het geschreven
woord en, gelijk de staatkunde niet
altijd volkomen zich bewust is van
de draagkracht der daden van staat
kunde, zoo is ook in den strijd om
de ziel men niet steeds volkomen zich
bewust van de draagkracht der verrichtte
daden, wat alles er op wijst, dat de
mensch meer wordt geleid dan hij zelf
weet. En dit komt, omdat hij wordt
geleid zoowel door de genade als door
de natuur en door de beperktheid van
zijn verstand.
De strijd ter verovering van de ziel
en van de gedachten heeft evengoed
zijn gemobiliseerde legerscharen als
de strijd om wereldmacht en het ver
dedigen der souvereiniteit.
Deze legerscharen zijn de missio-
naren en de zendelingen, die heeft
zoowel de waarheid als de dwaling,
ze zijn ook de pers, de school, het
voorbeeld, de deugd en de ondeugd,
de gelegenheden.
In dezen strijd werken natuur en
genade en deze in dikwijls zulke fijne
onderscheidingen, dat men moet zijn
de schrijver der Navolging om te kun
nen onderscheiden, of in een gegeven
geval spreekt de natuur of wel de
genade.
In den strijd om de verovering der
ziel is het doel van den goeden strijd,
dat Gods wil geschiede op aarde, is
het do^l van den anderen strijd, dat
deze wil niet geschiede op aarde, en
in beide gevallen werken door de
menschelijke zwakheden beide soms
samen om toch te bereiken den wil
Gods in Zijn einddoel, daar Hij niet
alleen is Schepper van aarde en van
den mensch, doch ook van de.ziel
des menschen en alles in het einde
moet leiden tot het doel, dat H ij door
Zijne schepping zich te bereiken had
voorgesteld.
Gelijk in den strijd ter verovering
van aardsche macht of welvaart direct
of indirect, willen of niet willen, ieder
er in betrokken is zoo is ook in den
strijd ter verovering der ziel ieder er
in betrokken op gelijke wijze, en is
het er niet aan deel willen nemen
door den wil van „ik blijf er liever
buiten" een zaak van zelfbedrog, daar
dit laatste juist voor gevolg heeft, dat
men onwillens er geheel machteloos
door beinvloed wordt en daardoor op
den dag, die de beslissing brengt, on
voorbereid staat en valt.
De waarheid is het wapen van
den goeden strijd des geestes,
samengaande door haar eenheid met
de daad, van den niet-goeden strijd
des geestes is het wapen de dwaling
met haar middel van dwang. En ge
lijk ^e waarheid als zijnde vrucht van
het licht zoekt het licht, zoo zoekt de
dwaling, als zijnde vrucht der duisternis
de duisternis. In deze eigenschappen
zal men beide kunnen herkennen.
Christus kwam op aarde om de
zielen te veroveren, die waren geval
len in de macht van Satan, en Zijne
wapens waren liefde en zelfverlooche
ning. Wie met Hem wil uitgaan ter
verovering van zielen moet dus ook
Hem hierin navolgen. Gave het, dat
er kwame een zoodanige bezieling om
zielen te veroveren voor en met Hem,
dat Gods wil in waarheid geschiede
op aardeniet alleen het leven der
ziel, maar ook het leven der maat
schappij zou er van plukken de over
rijpe vruchten van zegen, vooruitgang
en beschaving.
©elooven en weten
O
De Toekomst maakte onlangs de
opmerking, „dat een man van de ont
wikkeling van van Dalsum zoo geloo-
vig kan zijn, en dit vreemd aandoet,
want.... van Dalsum weet veel."
Daargelaten of het waar is, dat van
Dalsum veel weet, zoo willen wij toch
geven eene verklaring.
Wij zijn iemand, die gewoon zijn
met open oogen door de wereld te
gaan, en wie dit doet leert eiken dag,
want eiken dag ziet hij iets, hetzij in
de stoffelijke hetzij in de onstoffelijke
wereld.
Wat wij dan zooal zagen en hoor
den.
In de Schepping zien wij de vol
maaktheid voor het doel zoowel in de
oneindig kleine wereld der bacteriën
als in de oneindig groote wereld der
sterren.
Wij zien de doelmatigheid van alle
deelen der plantenwereld, van alle
deelen der dierenwereld.
Wij zien, dat die allen gehoorzamen
aan natuurwetten, waardoor zij de func
ties, waartoe zij geroepen zijn, doel
matig vervullen.
Wij zien in den mensch, dat in
hem leeft buiten hetgeen voor het
uiterlijke zichtbaar is, iets onstoffe
lijks, waardoor hij kan, wat die ande
ren, de wereld der doode stoffen, der
planten en der dieren, niet kunnen,
met vrijen wil doen zoowel iets doeU
matigs als iets ondoelmatigs. Wij zien
in dien mensch, dat het onstoffelijke
in hem hem er toe brengt,,om ge
dachten te hebben, die gaan buiten
wat het stoffelijke van hem kan waar
nemen, en dit zoowel op stoffelijk als
op onstoffelijk gebied, en waardoor hij
kan wat die andere wereld niet kan.
Deze toch kan, voor zooverre zij kan
begrijpen, alleen dat begrijpen, wat
door de stoffelijke organen kan wor
den waargenomen, Wij zien ook in
dien mensch, dat hij niet volkomen
gelukkig is zelfs bij het hebben van
alles, wat nuttig en aangenaam is voor
zijn stoffelijke verlangens, wat den
koning Salomo deed uitroepen na het
opsommen van alles, wat den mensch
tot nut en genoegen strektalles is
ijaelheid. Wij zien, dat dit onstoffelijke
in den mensch heeft een geheel eigen
leven, is een om zoo te noemen per
soonlijke persoonlijkheid, waarom men
ook zegt „zooveel hoofden, zooveel
zinnen." Wij zien, dat het meermalen
voorkomt, dat het den mensch, die is
arbeidzaam, verstandig en deugdzaam
slecht gaat naar den vleesche en het
den mensch, die is lui, dwaas en slecht
in allé stoffelijke voor den wind gaat.
Wij zien, dat in de geheele stoffe
lijke wereld, er is een onafgebroken
veranderingde gassen der lucht zich
vormende tot planten, deze door ver
steeningen tot steenkolen en deze
steenkolen gaan door den schoorsteen
weder na duizende jaren na hunne
versteening als gassen terug in de lucht.
Wij zien planten, dieren en menschen
sterven en dat hunne stoffelijke deelen
vergaan en toch aanwezig blijven in
de vormen, die zij door hunne ont
binding hebben aangenomen en steeds
door verandering aannemen.
Wij zien, dat de hoeveelheid stof
felijke stoffen in de natuur noch ver
meerdert noch vermindert, alleen zich
voortdurend omzet in andere vormen.
Wij zien door dit, dat die hoeveel
heid niet door toeval kan zijn ont
staan, maar moet zijn ontstaan in wat
aangaat de hoeveelheid door een, die
er van heeft bepaald het getal.
Wij zien echter ook, dat de vorming
der genoemde persoonlijke persoonlijk
heid niet is geschied door een omzet
ting van bestaande onstoffelijke per
soonlijkheden, doch door vorming uit
het niet.
Wat wij niet zien, is, dat de stoffen
in de natuur zijn ontstaan uit zich
zeiven, en wij moeten erkennen, dat
die stof niet kan ontstaan uit zich zelf
uit het niet, want kon dit wel, dan
zou niet kunnen vaststaan hare hoe
veelheid.
Wij zien, dat in al die stoffen krach
ten werken, waardoor er is een voort
durende verandering in hare gedaanten.
Wij zien deze krachten in werking en
de mensch heeft ze leeren kennen en
is steeds bezig om zijn weten omtrent
deze krachten uit te breiden, en hij ziet
ook, dat die krachten beantwoorden
aan vastgestelde wetten der natuur.
Wij zien bewegen een rad, en wij
zien ook, dat dit rad wordt bewogen
door een kracht, die staat buiten dat
rad.
En als wij dat alles te zamen ge
nomen overwegen, dan besluiten wij,
dat er buiten de wereld van de stof
en buiten de persoonlijke persoonlijk
heid, die wij zien in den mensch, er
iemand moet zijn, die is oneindig
machtig, oneindig wijs, oneindig ar
beidzaam.
En als wij dit besluiten, dan zeggen
wij nog niet, wie dit is, alieen dat er
een is die dit is.
En als wij dan luisteren naar wat
woont in het diepste van hst menschen-
hart, dan hooren wij daar eene stem, -die
spreekt van het verlangen om dien eene
te leeren kennen en om op hem te
vertrouwen.
En als wij dan weten uit de ge-
schiedenisrollen der menschheid, dat
deze eene zich heeft geopenbaard aan
de menschheid, dan zingt het hart van
den mensch, die dat alles weet, een
lied van lof en van aanbidding voor
dien eene.
En als dit hart zingt dit lied van
lof, zegt zijn verstand, dat die eene
met al het hier genoemde moet heb
ben gehad een volmaakt wijze bedoe
ling,, welke wij als mensch wel niet
in alle bijzonderheden kunnen begrij
pen, maar die wij toch wel in zoo
verre begrijpen, dat ze volmaakt zal
dienen het doel, dat die eene zich met
dat alles heeft voorgesteld. En dat er
komt een dag, dat alles wat wij men
schen niet begrijpen in wat aangaat
het lief en leed, dat wij ieder voor
zich ondervinden en anderen zien on-
