Apotheek-Drogeri,j
Fr. Tuypens,
Fr. Tuypens,
Van alles wat.
(voorheen K. MABILLE)
HOUTBRIEL 23 Yerkensmarkt
NI.-.Yiklaas.
O
Lezers van stad en buiten, vaders
en moeders, gij allen wier groote kom
mernis het is de aanhoudende bedrei
gingen der ziekten en des doods af
te weren, leest aandachtig hetgeen
hier volgt:
NOOIT MISSENDE EN GEVAAR-
LOOZE REMEDIEN.
ZENUWPOEDERSOnfaalbaar te
gen alle pijnen, pijn of zenuwpijn in
het hoofd of in den rug, pijn, trek
kingen of scheuten in de tanden,
zenuwkoorts of nevralgies, netelkoorts,
zenuwen aan de maag of in de zijde,
hartkloppingen, slapeloosheid, gejaagd
heid enz. De zenuwpoeders missen
nooit hun uitwerksel en kosten slechts
1 frank de doos.
ODONTINE of TANDDRUPPELS
om oogenblikkelijk de dolle pijn ver
oorzaakt door holle tanden te stillen.
Fr. 0,25 en fr. 0,50 het fleschje.
POEDERS VAN HET WIT KRUIS
zonder weerga tegen hoofdpijn en alle
pijnen en ongemakken der moeilijke
of verachterende maandstonden (regels)
OVERGROOTE BIJVAL, duizende ge
tuigschriften. Fr. 1,25 de doos, fr. 3,25
de 3 doozen of drijdubbele doos, fr.
6,25 de 6 doozen of zesdubbele doos,
fr. 12,de 12 doozen.
MAAGPOEDER of het best gekende
middel tegen de maagpijn of andere
onaangenaamheden voortkomende uit
een verslapte maag, als winden, opge
zwollenheid, zuur of gevoel van hitte
aan de maag, gevoel van gloeiendheid
in den buik, gal, opgestoptheid, slechte
smaak in den mond, enz. Het MAAG
POEDER wekt den eetlust op en helpt
de spijzen verteren. 1 frank de doos.
GAL- en SLIJMPILLEN, om maag
en darmen te ontlasten van slijmen
en onreinigheden voortkomende uit
eene slechte spijsverteering. De GAL-
en SLIJMPILLEN wekken ook den eet
lust op en helpen ook de spijzen ver
teren. In doozen van 0,75 en 1,25 fr.
HOESTP1LLEN uitgelezen tegen
hoest, heeschheid, bevangenheid, influ
enza, keelpijn, asthma en alle ziekten
der luchtpijpen. De HOESTPILLEN
stillen spoedig den hoest, doen de flui
men lossen en weldra verminderen.
In doozen van 0,75 en fr. 1,25.
TOLUBORSTBALSEM. In dezelfde
gevallen gebruikt als de Hoestpillen.
Hij bestrijdt met evenveel bijval alle
borst- en keelziekten, maar is vooral
aan te raden voor zeer verslapte per
sonen en voor kinderen. De TOLU
BORSTBALSEM is de koning der
borstbalsems, hij geneest en versterkt
de borstenhij is onovertrefbaar in
krachtdadigheid. Fr. 1,25 de flesch,
fr. 0,75 de halve.
HEMOGLOBINE OF BLOEDVER
STERKEND MIDDEL. Souverein tegen
bleekzucht of bloedarmoede met haren
nasleep van ongemakken, zooals gebrek
aan eetlust, zwaarte en moeite in de
beenen en door gansch het lichaam,
belemmerde ademhaling vooral in 't
omhoog stijgen, hartkloppingen, achter
blijven der regels, enz. HEMOGLO
BINE is ook souverein in het keeren
der jaren, het werkt krachtdadig tegen
overtollige verliezen in 't wit of in het
rood. Kortom, Hemoglobine is
bloed, kracht en leven. In flesschen
van fr. 1,— en fr. 1,50.
BORSTSIROOP. Voorzeker het beste
middel tegen de kinkhoest, geen stuipen,
geen langdurigheid meer BORST
SIROOP geneest op 14 dagen. In
fleschen van fr. 0,75 en fr. 1,50.
ANTIZUUR of de troost der moeders
en redplank der kleinen. Het Anti-
zuur TUIPENS geneest de darmen,
geeft gezondheid, doet rust en slaap
wederkeeren. In fleschen van fr. 0,75
en 1,25 fr.
RHEUMATIEKBALSUM, allerkrach
tigst tegen rheumatiek, flerecijn, jicht,
verschot, alsook tegen verstuiktheid,
verwrongenheid enz. De flesch fr. 1.
MENTHOLINE, uitmuntend middel
om de verkoudheid in het hoofd, anders
gezegd den snuiverik te genezen. Het
doosje fr. 0,25.
Opmerking. AI deze voortbreng
sels;--smds lange jaren beproefd, zijn
zonder weergade, en van eene onschat
bare waarde. De manier van gebruik is
bij ieder produkt gevoegd. Gelieft ze
stipt na te volgen.
EENIG DEPOTHOUDER:
Apotheker-Scheikundige,
HOUTBRIEL 23ST.-NIKLAAS.
Dnitsclic en Hpllandsclie
vluchtelingen te
Amsterdam.
O
In „Stad München" in de Warmoes
straat vertoeven op het oogenblik ver
schillende Hollanders en Duitschers,
die uit België gevlucht zijn.
Wij togen er heen om eenige dezer
vluchtelingen te interviewen en de
verhalen, welke wij te hooren kregen,
waren werkelijk treurig, maar wij
moeten ze natuurlijk voor hun reke
ning laten. De Duitschers worden op
het oogenblik gehaat met een gruwe-
lijken haat, en alles wat Duitsch is,
wordt neergeslagen. Zelfs reclame
bordjes van Münchener bier of Pils
of Beiersch zijn genoeg om verbitte
ring bij de Belgen te wekken en geen
ruit blijft er heel, waarop een Duit-
sche reclame staat geschilderd.
„Ik ben 24 jaren in België woon
achtig zoo vertelde een Duitscher
en ik moest vluchten, omdat je in
België je leven niet zeker bent. Mijn
vrouw en kinderen bevinden zich nog
in Knocke en ik wacht hier, tot zij
zullen overkomen. In Sluis ontmoette
ik 80 Duitsche vrouwen, die daar
waren aangekomen met achterlating
van alles. De meesten hadden geen
geld bij zich en zelfs geen voldoende
kleeren. Zoo waren er een moederen
dochter. De vader was in Brugge
vastgehouden, omdat hij geen papie
ren bij zich had, en de echtgenoot
van de dochter was gevangen gehou
den, daar men hem als spion ver
dacht. Men had een revolver op hem
gevonden. En dat was al veelZe
hadden een restaurant in Brussel, de
boel is er stuk geslagen en men had
gepoogd het huis met de vrouwen te
verbranden. Zij wisten te ontkomen,
maar te Brugge werden zij door de
burgerwacht gearresteerd en zes uur
lang van het eene burean naar het
andere gedreven. Echt gedreven, want
wanneer zij niet meer konden van ver
moeienis, werden zij met de geweer
kolven vooruit gestooten. En vele
meenden deze vrouwen maar te kun
nen beleedigen. De grofste scheld
woorden en uitdrukkingen werden haar
achterna geroepen. Zij kwamen ein
delijk te Sluis aan en hadden niets
meer bij zich.
„Een zekere heer S. uit Blanken
berg, zoo vervolgde onze zegsman,
zwager van den burgemeester uit
Blankenberg, had men aangevallen,
op den grond geworpen en mishan
deld. Hij vluchtte een huis binnen en
wist zich op het dak schuil te hou
den. Des nachts te drie uur werd hij
daar verlost door twee geeètelijken, die
hem met een auto over de grens brach
ten.
„Donderdagavond was er een op
loop van zeker 500 menschen voor
den sigarenwinkel Capiou in Blanken
berg. Een Zwitser werd door 't volk half
dood geslagen en het was zijn geluk,
dat hij zijne papieren bij zich had, en
deze het volk kon toonen.
„Een Belg, wiens moeder een Duit
sche was, een oude vrouw, die ernstig
ziek te bed lag, werd 's nachts om
twee uur gewekt en door een hoop
volk aangezegd, dat zijn moeder het
huis uit moest... Na veel praten wist
hij de menschen te bewegen heen te
gaan. Ze gingen heen, maar zeiden,
dat ze terug zouden komen.
„Een vader en moeder, wier beide
zonen in het Belgische leger dienen,
zijn uit het land verdreven...
„Een Duitscher werd te Antwerpen
als spion gearresteerd. Op de gendar
merie waren nog andere Duitschers,
wien men een zak over het hoofd had
geworpen, waarin twee gaten voor de
oogen en een gat voor den mond wa
ren geknipt. Op de borst droegen zij
een nummer. Zoo werd er zorg ge
dragen, dat de eene Duitscher den an
der niet zou herkennen. Voor het
krijgsgerecht werd deze Duitscher door
twee burgerwachten herkend, die met
hen in een zelfde pension waren ge
weest. Hij werd toen vrijgelaten. Maar
de schrik en angst van dien man valt
niet te beschrijven.
„In Brussel gaan de boy-scouts,
padvinders, van huis tot huis om te
informeeren of er zich soms Duitschers
bevinden...
„Het is vreeselijk mijnheer, zoo
sprak onze Duitscher, wat wij in België
hebben uitgestaan. Toen wij de Hol-
landsche grens zagen kwam er in ons
gemoed een opleving. Hollanddat
beteekende voor ons redding. Ja, in
Holland zijn we overal goed ontvan
gen".
Vervolgens spraken wij een Hollan
der, die eveneens België had moeten
verlaten. Vrijdag nog was hij in Luik,
vandaar trok hij naar Ostende en om
van Ostende naar Amsterdam te komen,
had hij 26 uren noodig gehad. In Zee- i
brugge werd hij aangehouden ondanks
I zijne papieren als Hollander. Hij móest
zich geheel ointkleeden en zich een
onderzoek aan den lijve laten welge
vallen. Toen hij Vlissingen bereikte,
kwam er juist een schip aan met 3000
vluchtelingen uit Engeland. Hij zeide,
dat zelfs genaturaliseerde Duitschers
uit België moesten vluchten, en ook
Hollanders daar lang niet veilig waren.
In het heele land was een gruwelijke
Hetze tegen al wat Duitsch is of er zelfs
maar op leek en de haat tege.i de
Hollanders was overal zeer dui
delijk merkbaar. „Het is diep treurig
mijnheer, zoo zeide hij, en mijn naam
kunt u er gerust noemen. Ik heet A;
Mannes en heb vier jaren in België
gewoond. Zelfs Hollanders zijn nu hier
en daar niet meer veilig".
Een ander vluchteling die wij spra
ken, was een Hollander, die 26 jaren
in België had gewoond en te Brussel
een groot hotel heeft. Hij was niet
door de politie het land uitgezet, maar
veiligheid kon men hem niet waar
borgen. Verschillende zijner auto's had
hij ter beschikking gesteld van het
Roode Kruis, hij meende zich aldus
nog verdienstelijk te maken.... totdat
op straat de een of andere vagebond
hem achterna riep metDat is een
Duitscher! Een paar minuten later zat
hij met de boeien aan op het politie
bureau.
Hij vertelde, dat de toestand overal
treurig was. Duitsche Weinstübe, ge
dreven door Belgen, werden verwoest.
Op de ramen kan men opschriften
lezen als „Gelieve hier niet met stee-
nen te smijten, hier wonen Belgen"
en „Geen voorwerpen tegen het huis
te gooien, die niet voor mij bestemd
zijn." De telefoon is voor particulieren
niet meer bruikbaar, alleen voor de
militairen en gendarmerie... en men
heeft in Brussel geen brandschellen,
men is daar bij brand aangewezen om
telefonisch den brandweer te waar
schuwen. De magazijnen van Tietz zijn
stuk geslagen en van de afdeeiing
ameublementen is een ambulance ge
maakt. Het volk steelt wat het krijgen
kan, plundert de magazijnen van
Duitschland en ontziet geen levens....
zoo vertelde deze Hollander. Zijn
vrouw, een Belgische, was met de kin
deren in Brussel gebleven en zoodra
de kalmte was teruggekeerd, wilde hij
teruggaan om zijne zaken te ordenen.
Toen hij naar de grenzen ging, vroe
gen eenige Duitsche dames zich onder
zijn hoede te mogen stellen, totdat zij
in Nederland waren. Zij durfden niet
spreken, uit vrees, omdat geen Duit
scher zijn leven meer zeker is...
Het was een opluchting, toen de
Nederlandsche grens in zucht kwam...
Tijd.
O
ROEMENIE.
Tegen Rusland.
De „Köln. Ztg van Maandag
ontleent het volgende aan een arti
kel in het officieuze Boecharezter
blad „Ssara", op gezag van Hou-
gaarsche bladen. Ue titel van het
artikel luidtWij gaan met het
drievoudig verbond. En dan heet het
verderRememë zal onmiddellijk
mobiliseeren, zooals Rusland en
Duitschland gemobiliseerd hebben.
De oorlog tusschen de monarchie en
Servië heeft de geheele wereld ver
rast, het meest echter Roemenië. Het
standpunt van Roemenië was pedert
het laatste bezoek van den Tsaar
onzeker. De openbare meening ver
keerde onder den indruk van het
bezoek van den Tsaar en ieder kon
denken, dat Rusland aan de zijde
van Roemenië bleef Het met Ben-
gaalsch vuur opgeluisterde bezoek
aan Constanza en de toen gewisselde
pathetische toosten hebben de ge
heele wereld om den tuin geleid.
Er was slechts een man, die ook
wel door het bezoek van den Tsaar
getroffen scheen, maar niettemin bij
zijn overtuiging bleef, dat was de
Koning. Hij ging aan het werk,
confereerde met de leiders van ver
schillende partijen, die hij volkomen
overtuigde en maakte daarna ook
de hoogere officieren met zijn pro
gramma bekend. De koning had een
zware taak, omdat het de Russische
gezinde partij gelukt was, ook den
troonsopvolger te winnen, Gisteren
(het artikel is van Vrijdag) was er
een ministerraad in Sinoja, waarin
de koning met cijfers aantoonde, dat
I Duitschland ook alleen sterk genoeg
wa', om zelfs zonder Oortenrijk en
I Italië, Rusland en Frankrijk de ne
derlaag te bezorgen. De uiteenzet
tingen van den koning namen twee
uren in beslag, waarna de minister
raad in overeenstemming met den
ministerpresident Bratiann „besloot,
dat Roemenië zich bij het Drievoudig
Verbond zon aansluiten."
De koning verklaarde, dat het
staatsburgerlijke plicht was zich te
onthouden van elke politieke gevoe
ligheid en dat het de meest elemen
taire plicht van Roemenië was de
beschaving aan de oevers van den
Donau tegen Slavische woestheid te
beschermen. Wij achten ons geluk
kig, dat de „Seura" dit bericht het
eerst meldt. Eu wij wijzen er op,
dat wij hoe inniger en vaster wij
ons aansluiten, bij het Drievoudig
Verbond en de Westersche bescha
ving, wij ons en geheel Europa te
beter tegen de Russische knoet ver
dedigen
—o
Uit de Oostenrijksche pers.
WEENEN, 12 Aug (Re u t e r
De „Czernowitzer All, Zeit.publi
ceert een verhaal van een leeraar
aan de middelbare school te Czer-
nowitz, die na een avontuurlijken
tocht uit Odessa, daar ter plaatse
terugkeerde Van 6 tot 8 Augustus
was hij in Odessa, waar de stem
ming heelemaal niet voor den oor
log was. Opgeschoten jongens ver
spreiden, onder leiding van de po
litie, de kennisgevingen van den
oorlog.
Russische couranten geven leugen
achtige berichten over Kozakken-
heldendaden de Don-, Terek- en
Oeralkozakken immers hebben de
mobilisatie nogal koel ontvangen.
Naar het schijnt zouden ook geval
len van muiterij zijn voorgekomen.
Het plan van Rusland, de Ko
zakken te gebruiken als voorhoede
bij den inval in Duitschland en
Oostenrijk-Hongarije schijnt mislukt.
o
De overeenkomst tusschen Frankrijk
en Rusland.
WEENEN, 11 Aug. (Reuter's
8pecialedienst), De „Wiener
Allg. Ztg," schrijft, naar aanleiding
van vroegere berichten over de
Franseh-Rus8ische militaire overeen
komst en het bezoek van Poincaré
aan Peterburg in 1912
„Thans kunnen wij uit goede
bron het doel van het laatste bezoek
van Poincaré aan Petersburg, in Juli
1914. onthullen. Poincaré stelde na
laüg onderhoud met Fausonot vast,
dat het Russisch-Fransche leger tegen
het einde van 1915 met de voorbe
reidingen gereed zou zijn om even
tueel een krachtigen aanvallenden
oorlog tegen Duitschland en Oosten
rijk-Hongarije te kunnen voeren.
Nadat dit vraagstuk in alle bij
zonderheden, zoowel van de militaire
als van de financieele zijde was be
handeld, werd besloten in 1916
het evenwicht van Rusland en Frank
rijk in Europa aan te toonen, het
zij op grond van twee slagvaardige
legers, hetzij met de wapenen.
Naar thans bliikt, hadden beide
reizen van Poincaré ten doel maat
regelen te treffen, welke voor het
behoud van den Europeeschen vrede
zeer gevaarlijk waren. En de maat
regelen, welke Poincaré met Sasonof
dit jaar te Petersburg heeft beraamd,
zijn de duidelijke bewijzen voor de
ware bedoelingen, die te Petersburg
en te Parijs in toonaangevende
kringen werden gekoesterd.
o
De verdediging van Frankrijk.
Een correspondent van de „Daily
Telegraph" meldt aan dit blad vanuit
Rheims.
Alle menschen uit Nancy, uit Sedan,
uit Mezières en van de geheele grens
streek, die men hier ontmoet, vertellen
van het heerschende vertrouwen in het
vaderland en vpn de vastberadenheid
der inwoners en troepen'.
Frankrijk is er op voorbereid den
aanval op zijn grond te weerstaan
I met onwrikbare heldhaftigheid en een
legermacht, waarvan de tegenstander
waarschijnlijk geen juiste voorstelling
heeft. Ik mag hier niet in bijzonder
heden treden aangaande de mobilisa
tie en de troepenbewegingen, maar een
bezoek door mij gebracht aan ver
schillende punten in de omgeving en
twee reisjes naar Chalons gaven mij
een denkbeeld van den vurigen geest
die het Fransche leger bezielt.
Frankrijk houdt al zijn toegangen
uitstekend bewaakten wan neer't oogen
blik daar is, zal het zich weren met on
weerstaanbare kracht. Dit alles wat voor
het oogenblik kan worden gezegd. Alle
aanvallen der Duitscheis in de eerste
dagen zullen voornamelijk zijn een zoe
ken naar een mogelijk zwak punt om
daarop hun kracht te concentreeren,
maar zij zuilen nergens een zwak punt
vinden.
De boodschap van den Presidenr
der Republiek, die overal in de grens
steden is voorgelezen, werd met
geestdrift en toejuichingen ontvangen.
o
Zeer genadig.
„Meneer de baron, vergeef me, maar
ik heb in vier maanden nu ai geen
salaris gehad.
„ik vergeef je."
De sociaal-democraten
cu «ie oorlog-,
O
Men denkt, over dit onderwerp in
deze dagen sprekende, onwillekeurig
aan de spreekwoorden„het bloed
kruipt waar het niet gaan kan" ofwel
„de natuur is sterker dan de leer".
Overal hebben de socialisten van
wie sommige illusionisten wel eens
veronderstelden en ook hoopten, dat
zij door dienstweigering in-het-groot
het uitbreken van een oorlog zouden
kunnen beletten, zich goedkeurend uit
gelaten over alle maatregelen welke de
verschillende regeeringen nemen zou
den ter verdediging van het vaderland.
Ook de socialisten voelden de kracht
van dat woord „vaderland"in
Duitschland heeft men hen zelfs in
den Rijksdag zien opstaan bij het
uitbrengen van een „Hoch 1" op den
keizer, en thans schier ongeloofelijk
klinkt het, doch de Parijsche corres
pondent van de „Times" verzekert het
uitdrukkelijk is de bekende
Gustave Hervé, die nog kort
geleden de desertie predikte een
der eersten geweest om z ij n
zoon naar zijn regiment te
doen vertrekken!
„De overgroote meerderheid van het
Duitsche volk, zoo schreef dezer dagen
de sociaal-democratische „Münchener
Post", heeft dezen oorlog niet gewild.
Maar er is in geheel Duitschland geen
partij, geen groep, geen mensch zelfs,
naar wij gelooven, die in dezen oorlog
Duitschlands nederlaag zou wen-
schen.
„Zulk een nederlaag zou iets vreese-
lijks zijn. Is de oorlog op zich reeds
een ontzettende verschrikking, het ijsc-
iijke van dezen oorlog wordt nog ver
hoogd door het feit, dat hij uitsluitend
onder t eschaafde naties wordt gevoerd.
Wij vertrouwen, dat onze klasse- en
landgenooten zich zullen onthouden
van alle overbodige wreedheid. Maar
wij hebben dit vertrouwen niet ten
aanzien van de bonte bevolking van
den Tsaar en wij willen niet, dat onze
vrouwen en kinderen de slachtoffers
worden van de barbaarschheden van
Kozakken.
„Een nederlaag zou voor ons allen
ineenstorting, vernietiging en hope-
looze ellende beteekenen. En tegen
die mogelijkheid komt alles in ons op.
Onze vertegenwoordigers in den Rijks
dag hebben het tallooze malen voor
laster verklaard, dat de sociaal-demo-
kraten hun land in het oogenblik des
gevaars in den steek zouden laten.
Wanneer de noodlottige ure slaat, zul
len de arbeiders het woord gestand
doen, dat hunne vertegenwoordigers
voor hen hebben gegeven."
Nog twee staaltjesde Duitsche
socialistische afgevaardigde Hermann
Wendel, die vóór eenigen tijd een
rede in den Rijksdag besloot met de
woorden„Vive la Franceis als
vrijwilliger in het Duitsche leger in
dienst getreden. En dit is wel het
meest merkwaardige verschijnsel van
„sociaaldemocratisch patriotisme" I
te Gelsenkirchen hield gisteren een
menigte sociaal-democraten met fakkels
in de rechterhand en roode vlaggen
in de linker een optocht, trok naar het
gedenkteeken van Bismarck, maakte
daar een brandstapel van de fakkels,
verbrandde de roode vlaggen en trok
daarna af onder luid gejuich.