e zien wegbrengen omdat deze alien
met hen zijn begaan en daarom door
hun sympathieke aanwezigheid hen in
stilte willen getuigen een bewijs van
deelneming. Dit wegbrengen houdt
langen tijd op omdat geen enkele
voerman genegen was zijn gerij er
voor beschikbaar te stellen, en wegens
dit wachten groeide steeds aan het
aantal belangstellenden. De politie,
marechaussee en gemeenteveldwachter,
traden eenigszins hardhandig op tegen
de belangstellenden met gevolg, dat
menigeen verwondingen opliep.
Zoo is de zaak, en wegens deze
zaak vraagt menigeen wat is nu eigent-
lijk rechtens?
Wij zullen trachten deze vraag te
beantwoorden.
Zijn de winkeliers gevangen geno
men in verband met hun faillisse
ment, dan moet dit zijn
of als verdacht van eenvoudige
bankbreuk (art. 340 strafrecht), of als
verdacht van bedrieglijke bankbreuk
door handelingen ter bedriegelijke
verkorting van de rechten der schuld-
eischers (art. 341 str.).
Over deze zaak geven wij en heb
ben wij geen oordeel, omdat ons alle
gegevens daaromtrent ontbreken, en
dit eene zaak is tusschen Justitie en
gefailleerden, en niet is van publiek
terrein.
Iets anders is het voor wat betreft
de twee andere rechtsvragen, welke
zijn
1. Heeft de Strafpolitie het recht te
gen den wil van den bewoner binnen
te dringen de woning van iemand, die
tijdens den uitverkoop uit den winkel
heeft gekocht, en om dit gekochte
voorwerp tegen dien wil uit de woning
weg te nemen
Er zijn meerdere feiten, doch wij
zullen ons bepalen bij één enkel feit,
dat algemeen bekend is en waarover
algemeen wordt gesproken.
Dit feit isdat twee marechaussees
in bijzijn van den gemeenteveldwach
ter zijn binnengetreden eene woning
tijdens de afwezigheid van den man
en tegen den wil van de echtgenoote,
en tegen haar wil uit de woning heb
ben medegenomen, twee rijwielen, bij
den uitverkoop in den winkel gekocht
en betaald.
Het is onbekend, of deze politie
macht daartoe van eenige autoriteit
last had gekregen, wel is bekend, dat
deze politiemacht zich niet beriep noch
op eenige verkregene last noch eeni-
gen lastbrief aan de echtgenoote ver
toonde.
Wat is nu het geval
Ieder voelt dat, als eenig goed is
gestolen of als eenig goed aan een boe
del is onttrokken en ergens is versto
ken, er een strafactie moet zijn om,
als bewijs van eenig strafbaar feit, het
gestolene of verstokene te achterhalen
en dat dit is een. politiezaak, niemand
neemt dit van de politie kwalijk, in
tegendeel, ieder zal de politie voor
haar ijver in dit achterhalen prijzen.
Maar de wet, die'hierin uitgaat van
de gedachte, dat ieder burger rechtheeft
op rustig, veilig wonen, zegt art. 42
strafvordering dat de politiedienaren
geen woningen mogen binnen treden
dan in het bijzijn van den kantonrechter,
of van den commissaris van poliie,
of den burgemeester der gemeente,
of die deszelfs plaats vervult, en dat
het daarvan op te maken procesver
baal moet worden onderteekend door
hem te wiens overstaan het opgemaakt
is.
En nu is de zaakdat er in het
geval van dat feit geen kantonrechter
bij was en ook geen burgemeester, en
ook geen plaatsvervanger van den
burgemeester. Of soms de gemeente
veldwachter fungeerde als plaatsver
vanger is ons onbekend, maar deze
kan geen plaatsvervanger zijn, omdat
zoo iemand is de oudste aanwezige
wethouder, en wij meenen te weten
da; de gemeenteveldwachter geen wet
houder is.
Verder is de zaakdat genoemd
art. 42 alleen geldt, als er is eene
verdacht van strafzaak, dat is
omdat weggenomen goederen
ergens zijn heengevoerd, maar
niemand zal beweren, dat bij een uit
verkoop gekochte en betaalde
goederen zijn weggenomen en heen-
gegevoerd. Ware dit het geval, dan
zou de politie in groote steden zeer
veel werk hebben, want hoevele uit-
verkoopen hebben daar niet plaats
tegen prijzen werkelijk of schijnbaar
beneden de waarde, terwijl de uitver-
kooper binnen de 40 dagen failliet
gaat, en wat zou dit tevens plezierig
zijn voor den burgemeester en de
wethouders, of voor den commissaris
van politie als deze er is?
Veilig mag worden aangenomen,
dat in ons geval er van weggenomen
heengevoerde goederen niet de ge
ringste spraak of gedachte is.
De faillissementswet zegt in art. 42
en 43, dat ten behoeve van den ge-
failleerden boedel de nietigheid kan
worden ingeroepen van rechtshande
lingen aangegaan binnen 40 dagen
vóór de faillietverklaring, en wel o.a.
„bij overeenkomsten, waarbij de waarde
„der verbintenis aan de zijde van den
„schuldenaar aanmerkelijk die der
„verbintenis aan de andere zijde over
treft." Men kan zeggen, dat hieron
der zou kunnen vallen, als b.v. een
fiets, die gewoonlijk wordt gekocht
voor b.v. f60, bij uitverkoop wordt
gekocht voor b.v. f 30, maar n i e-
m a n d z a I dit zeggen. En zelfs als
dit wordt gezegd, dan is het nog geen
zaak van de strafpolitie om voor der
gelijke burgerlijke rechtshandeling van
koop en verkoop ten behoeve van den
faillieten boedel de nietigheid in te
roepen, daar art. 49 dier wet zegt, dat
dergelijke rechtsvordering wordt
ingesteld door dencurator,
en deze moet daartoe tegen den koo-
per instellen een b u rg e r 1 ij k e rechts
vordering.
Conclusie
De strafpolitie heeft niet het recht
om te handelen krachtens de Faillisse
mentswet.
En als zij handelt krachtens de
Strafwet, b.v. om tegen een gefail
leerde te hebben een overtui
gingsstuk van verkoopen bene
den de waarde en dit ter bedriegelijke
verkorting van de rechten zijner
schuldeischers, dan moet, om bin
nen te dringen de woning
van den kooper, zij zijn bijge
staan door den kantonrechter of door
den burgemeester. Dit nu is niet ge
schied.
Het komt* ons daarom voor, dat het
publiek met recht verontwaar
digd is wegens dat binnendringen der
woning en dat wegnemen uit de wo
ning van het bij den uitverkoop ge
kochte.
De 2e rechtsvraag is deze
Heeft de politie het recht hardhan
dig op te treden tegen de nieuwsgie
rigen en belangstellenden bij het weg
leiden der gevangenen
De wet zegt in art. 179 str. dat
strafbaar is het met geweld of
bedreiging met geweld een
ambtenaar dwingen tot het volvoeren
eener ambtsverrichting of het nalaten
eener rechtmatige ambtsverrichting,
en in art. 186, dat strafbaar is het bij
gelegenheid van een volksoploop zich
niet onmiddellijk verwijderen na het
derde door of van wege het bevoegd
gezag gegeven bevel, en dit feit is
strafbaar onder den naam van deel
neming aan samenscholing.
Als de politie een gevangene ver
voert dan is zij daarin in de regel
matige uitoefening van haar ambt, en
dat het met geweld of met bedreiging
van geweld dit wegvoeren verhinderen
een strafbaar feit is, voelt ieder.
Hieromtrent staat wel vast, dat er
in het onderhavige geval noch door
het publiek in zijn geheel noch door
enkele personen uit het publiek eenig
geweld of bedreiging met geweld is
gepleegd om die ambtsuitoefening te
verhinderen, waardoor een beroep op
art. 179 is uitgesloten, en ware het
anders, dan zou de politie eenige
poging moeten hebben gedaan om
den een of ander gevangen te nemen
of tegen den een of ander een pro
cesverbaal op te maken, wat, voor
zooverre bekend, niet is geschied
Blijft dus alleen art. 186.
Gemeentestem no. 1824 geeft als
voorschriftdat dit artikel niet toe
passelijk is op kleine volksoploopen,
die men standjes noemt, doch a 1-
leenopdie welke een meer
ernstig karakter hebben.
Is hier geweest een volksoploop van
meer ernstig karakter Deze vraag
moeten wij, na onderzoek, ontken
nend beantwoorden. Wel schijnt vast
te staan, dat het publiek in z ij n
hart eenigszins kwaad was omdat
dit oordeelde, dat door de politie zeer
ontactisch tegen de twee gefailleerden
zou zijn opgtreden, maar ook schijnt
vast te staan, dat het publiek was braaf
en noch door woord noch door daad
zijn afkeuring te kennen gaf.
Is er driemaal door of van wege
het bevoegd gezag aan het publiek
bevolen om zich onmiddellijk te ver
wijderen
Het schijnt wel vast te staan, dat
de politie dit bevel heeft gegeven,
maar wie gaf dit bevel
De Hooge Raad beslistte 5 Juni 1893
dat er voor die bevelen noch vorm
noch tijdjzijn voorgeschreven, terwijl bij
meerdere beslissing is verklaard, dat
onder bevoegd gezag valleneen
commissaris van politie, een hoofdin
specteur, marechaussees, die op last
van hun brigade-commandanten
in patrouille worden uitgezonden ter
handhaving der orde, onderofficieren
der marechaussees.
Het Hof te 's Gravenhage besliste
echter op 9 Maart 1893, dat onder
bevoegd gezag niet is begrepen een
veldwachter.
Om reden het ons niet met zeker
heid is gebleken, wie de bevelen heeft
gegeven, de gemeenteveldwachter of
de marechaussee, geven we hierover
niet ons oordeel en volstaan we dus
alleen, door te vermelden wat is be
slist over wie hier bevoegd gezag is.
Feit is, dat er met den sabel tegen
het publiek is opgetreden en dat er
verwondingen zijn opgeloopen, zelfs
die waardoor de hulp van den genees
heer is moeten zijn ingeroepen, en
ook is het feit, dat wij niet hebben
vernomen, dat de burgemeester aan
wezig was vóór of tijdens dit
feit. Dit laatste achten wij belangrijk
omdat het niet mogelijk is, dat in de
kom van het dorp Zaamslag een sa
menscholing, dat is een strafbare
volksoploop, zou zijn zonder dat de
burgemeester het wist. En als hij het
wist, dan had op hem gerust de pre
ventieve taak ter handhaving van de
orde. Doordat hij er niet was moet
een buitenstaander denken, d a t d e
orde niet was gestoord.
Wij hebben vernomen, dat de ge-
heele zaak een ondergrond heeft, die
geen verband houdt noch met het
faillissement noch met eenig strafbaar
feit, doch wij zullen ze hier niet noe
men, daar we niet gaarne willen vast
leggen, wat is misschien een onjuist
vermoeden.
Naar aller verwachting zal deze zaak,
voorgevallen in het rustige en vreed
zame Zaamslag, wel een staartje krijgen.
Dit de Pers.
o—
De Middelb. Courant schrijft
KABAAL.
We hebben in onze provincie een
katholiek blad, „Zelandia" te Hulst,
dat in fanatieke onverdraagzaamheid
alles overtreft wat- we in ons land
kennen. Gewoonlijk is het zóó'n dwaas
geschetter, dat we het niet meer seri
eus kunnen nemen, en er daarom maar
niet verder op ingaan.
Wanneer we nu nog eens de aan-
dacnt vragen voor een artikel in dit
blad dan is 't niet om te weerleggen,
maar alleen om het te signaleeren.
Het blad heejt in zijn jongste num
mer een hoofdartikel onder het opschrift
„Kabaal", gewijd aan de protestbewe
ging tegen het Beilis-proces te Kiëf.
Ter kenschetsing een enkele aanhaling:
Al zou ook bewezen worden,
dat de moord te Kieuw is een
rituëele moord, dat de Joden de
Christenen slachten om Christen-
bloed te verkrijgen, dan nog zou
de Vrijzinnige „Midd. Crt. ver
plicht zijn aejoden te verdedigen,
want de Vrijzinnigheid te Middel
burg heeft immers de bescherming
der Ned. Herv. Kerk opgedragen
aan den Jood Van Raalte.
Ofschoon er een aantal feiten
zijn aan te wijzen, waarop met
goede grofiden het bestaan van
rituëele moorden kan worden aan
getoond, wordt thans de wereld
in rep en roer gebracht, wordt
kabaal gemaakt om te voorkomen,
dat een nieuw bewijs tegen de Jo
den wordt geleverd.
We zullen ons de moeite besparen
om tegenover een dergelijke bewering
te wijzen op den anti-semietischen
haat, die tastbaar ten grondslag ligt
aan de vervolging te Kiëf. Iemand, die
zooals de schrijver in „Zelandia" in
dat zelfde artikel, beweert dat er aan
de vrjjspraak van Dreyfus „nog altijd
een luchtje is", rekenen we onder de
menschen die een holte in de hersens
hebben, daar waar bij een ander het
rechtsgevoel zetelt.
Met zoo iemand redeneert men niet
meer.
Maar wel zouden we aan de kat
holieken in Zeeuwsch-Vlaanderen wil
len vragen, of zij allen het nu maar
toelaten dat dit orgaan zich blijft aan
dienen als hun woordvoerder Of zij
dan geen van allen den moed hebben
om te protesteeren tegen de ophitsing
tot dommen geloofshaat, waarvan in
bijna ieder nummer van dat blad voor
beelden zijn te vinden
Tijd en Zelandia blijven
steeds vol venijn.
o
Zelandia van 11 October heeft
het volgende
De eerste renegaat de beste.
De „Tijd" bespreekt een artikel
van het liberale „Vaderland," waarin
dit Vrijzinnige blad aanspoort tot
protesteeren tegen anti-papistisch
goede, als zijnde geen zuiver libe
ralisme.
De „Tijd hecht aan deze uiting
van het „Vaderland" slechts betrek
kelijk weinig waarde. „Als het tegen
de verkiezingen loopta zegt de „Tijd''
„dan is vrij algemeen de geheele
liberale pers haar zuiver liberalisme
vergeten. Dan exploiteert zij het
separatisme en het anti-papisme en
oogst er voordeelen van in den vorm
van Kamerzetels en andere privile
ges. En dan nemen hare volgelingen,
zooals in de Provinciale Staten van
Zeeland, den eersten rege-
naat den besten ter hand om
de meest brutale separatie te bewer
ken. Schamen doen zij zich daarover
niet
En voegen wij hieraan toe „de
eerste renegaat de beste1- beroemt
zich dan op de misdaad, dat hij de
Rechtsche meerderheid in de Zeeuw-
sche Gedeputeerde Staten vernietigd
heeft, gelijk weleer Herostrates zich
er op beroemde dat hij door het in
brand steken van den prachtigen
tempel van Ephese, een der zeven
wonderen der wereld vernietigd had.
Wij maken deze korte kanttee-
kening.
Het woord renegaat beteekent, in
het algemeen, geloofsverzaker, en in
het bizonder Christen, die tot de
Mahomedaansche leer is overgegaan.
Moet men niet medelijden hebben
met het Katholieke hoofdorgaan van
Nederland, en met „het" Katholieke
blad der provincie Zeeland, die het
woord renegaat gebruiken, jegens
een, die zeer waarschijnlijk beter
Christen en beter Katholiek is dan
de redacties van Tijd en Zelandia
samen, maar het ongeluk heeft aan
die beiden te mishagen, omdat hij
zijn godsdienst niet vermenge met
de wereldsche doeleinden en partij
belangen
Wij namen het stukje over met
het doel om vast te leggen dat nieuwe
staaltje van domme brutaliteit.
Ouderdomstoelage.
o—
De 'Tijd schrijft
„Zijn onze inlichtingen juist, dan
zal de ouderdomstoelage, die begin
December aan 70-jarige oud-werk
lieden, van Rijkswege moet worden
uitgekeerd, veel grooter uitgaven vor
deren, dan waarop is gerekend.
„Er moeten tot dusver bij de ver
schillende Rente-commissarissen reeds
meer dan 80,000 aanvragen zijn
ingekomenen al zullen daarvan
door de Rijksverzekeringbank nog
wel eenige worden uitgeschift, het
is nu al zeker, dat er heel wat meer
dan 25 000, het cijfer dat minister
Tal ma door zijn deskundigen is
voorgelegd, zullen overblijven.
„Aan de Rijksverzekeringsbank
wordt iederen avond door tal van
ambtenaren eenige uren extra gear
beid om de-paperassen te bewerken,
die uit het geheele land herwaarts
zijn gekomen, en er komen nog han
den te kort"'
Wij kunnen aan dit bericht nog
toevoegen, dat rekening gehouden
moet worden met de omstandigheid,
dat de aanvragen bij de Rente-
commi8Rie worden behandeld, doch
beoordeeld aan de Rijksverzekerings
bank, en dat dus de toekenning van
Staatspensioen (staatstoelage van f 2
per week) beoordeeld wordt bij de
Bank en getoetst aan de bepalingen
der wet. Met juistheid kan dus niet
worden bepaald, of het aantal aan
vragen 70,000 of 80,000 bedraagt.
Wellicht is het aantal nog grooter.
Vast staat, dat het aantal rentetrek-
kenden, dat door professor Kluyver
is geschat op 25 k 26,000, belang
rijk zal worden overschreden, zelfs,
verdubbeld.
Handelsblad.
o—
Ötlciiie berichten.
o
In de Sint-Martinusparochie te Arn
hem is, door finantieelen hulp van een
weldoener wiens naam niet bekend
mag worden, een stichting gekomen
van acht woningen in de Patstraat,
waar bejaarde R. K. echtelieden ver
krijgen vrije woning plus een toelage.
De Russische Regeering kocht steen
koolmijnen voor de Staatsspoorwegen.
Een lijk verbranden of begraven is
o p z i c h zelf neutraal, maar d e
geest van het streven aan lijkver
branding komt voort uit een ver
langen om te getuigen, dat men is
zonder geloof aan eene opstanding en
vijandig is tegen het geloof.
Een jong Mohamedaansch geleerde
heeft uit oude Arabische geschriften
van duizend jaar geleden, gevonden
een recept tegen suikerziekte. Dit re
cept is in Tunis toegepast en heeft
goede resultaten opgeleverd.
De Japansche staatsman vorst Kat-
soera is overleden. Hij bewees groote
diensten aan zijn land.
De Engelsche minister Lloyd George
is zijn campagne begonnen tegen het
Engelsche groot-grondbezit.
Groote tijden verlangen groote man
nen, en het volk dat in grocte tijden
niet de juiste mannen kan voortbren
gen, die het oogenblik behoeft, is ten
ondergang gedoemd. China heeft door
den juisten man te brengen als pre
sident van de Chineesche republiek,
haar levenskracht bewezen.
De Turksche regeering klaagt, dat
de Mohamedaansche bevolking in
Macedonië door de Grieksche auto
riteiten wordt gekneveld, dat is dus
wordt bestolen en geplaagd.
Het Anti-Tariefwetcomité, dat zich
met de Kamerverkiezingen zoo had ge
roerd, ontving f 158,200 en gaf uit
f 161,400. Of het ook een finantieel
zaakje was. Er werden 43 000 adver
tenties geplaatst in 427 bladen.
De stoomboot Volturno, op 2 Octo
ber van Rotterdam vertrokken naar
New-York, is onderweg verbrand. Dank
zij de door de telegrafie zonder draad
geroepen en gekomen hu'p konden de
passagiers en bemanning grootendeels
worden gered. Van de 660 opvaren
den worden slechts gemist zij, die zich
bij het holle weder eigenmachtig heb
ben willen redden in reddingsbooten.
Geef den keizer wat des keizers,
en Gode wat Godes is.
Er is onder de geestelijkheid veel
spijt over wat zij tegen van Dalsum
heeft gedaan, maar de eerste moet nog
zijn hoogmoedig hart buigen om door
de daad berouw te bewijzen.
Beter wegens gaven van geest en
hart benijd, dan wegens domheid be
klaagd.
Als vriend van Zeijl van Dalsum
ontmoet ligt er een schrik in zijne oo-
gen. Kwaad geweten 1
Steeds bevatten meerdere biaden
beschouwingen, dat Bebel, de leider
der Duitsche Sociaal-democratie, die
als zoodanig was tegen het Kapitaal,
bij zijn dood bleek een groote erfenis
te hebben nagelaten voor zijne familie,
en hij dus eigentlijk niet zuiver op de
graat was. Dit laatste kan zeer goed
waar zijn, maar hoe denken sommigen
over het feit, dat paters, die de evan
gelische geloften hebben afgelegd van
gehoorzaamheid en vrijwillige armoede,
meermalen blijken zoo heerschzuchtig
en geldzuchtig te zijn
De A. R. Rotterdammer klaagt over
de verdeeldheid onder de Protestanten,
waardoor er zoo weinig blijvends tot
stand kan worden gebracht, met name
op sociaal terrein.
De Russische politie wil met alle
geweld hebben een rechterlijk vonnis,
waarbij zou zijn beslist, dat de Joden
Christenbloed vermengen in het
Paaschbrood en daarom christenjon
gens vermoorden. Er wordt daartoe
een proces gevoerd te Kief, Rusland,
en gewerkt met valsche getuigen. Door
een dergelijk vonnis wil die politie
rechtvaardigen haar stelselmatig onrecht
tegen de Joden. Ongeveer een 7<"iO
rabbijnen der verschillende landen, ook
uit Nederland, hebben een verklaring
ingediend, dat er geen enkele joodsche
