De Volkswil ZIJ WAS IISUY1N. BIJVOEGSEL van van 11 October 1913. Van alles wat. 11 Feuilleton. 0— Verpachte eilanden. De Nigtingale-, Inaccessite- en Cough- eilanden, alle bekend om hun rijken voorraad Guano-mest, en Britsch bezit, zullen door de Engelsche re geering worden verpacht. De pachter heeft het recht, den mest dier eilanden te verzamelen en ook zeehonden en walvischvangst uit te oefenen en, hij verplicht zich, zonder eenige vergoe ding, voor het post- en goederenver keer naar de kleine kolonie op het eiland Tristan d'Acunha zorg te dra gen, waardoor die menschen eindelijk eens met de bewoonde wereld in aan raking zullen worden gebracht. De verbintenis wordt aangegaan voor den duur van tien jaar, terwijl offerten voor December a.s. moeten zijn inge leverd. o Mr. Bryan, de Amerikaansche Minister van Buitenlandsche Zaken. In Franfurt aM, doet een vermake lijke anecdote over Mr. Bryan de ronde. De Minister van Buiten landsche Zaken van de Vereenigde Staten van Noord-Amerika, den heer Bryan, die tevens, het beroep van varété-artist uitoefent, wandelde eens met een gids door de stad Frank furt. Plotseling bleef hij staan en op het standbeeld van Goethe wijzende, vroeg hij„Who is that fellow" „Goethe" was het antwoord. Een poosje moest Mr. Bryan nadenken, en toen kwam er peinzend uit„We call him Schiller in the State". De anecdote heet historisch, doch doet wel wat vreemd aan. Echter valt te bedenken, dat diezelfde diplomaat bij eèn ver blijf te Berlijn zich het verschil tus- schen Duitschland en Pruisen moest laten uitleggen. o— Alcoliolverbruik in Frankrijk. Uit Parijs schrijft men onsHet al- coholverbruik in Frankrijk is eenvou dig enorm. De jongste statistiek geeft „bedroevende" cijfers, zooals het in de Parijsche boulevard-bladen heet. In 1912 werd niet minder dan 29 pCt. meer verbruikt dan het vorig jaar, terwijl 1911 reeds 11 pCt. verschilde met 1910. De jongste toename van het alcoholverbruik is de grootste, die men sedert de inwerking-treding van de belasting op spiritualiën van 1911, heeft geconstateerd. Geen maaltijd verloopt er in Frank rijk, of men gebruikt minstens een bittertje om den eetlust op te wekken O Binnen korten of langen tijd zal hij die Kreoolsche erfdochter tot vrouw nemen, als niemand hem dat belet." „Wie zou hem dat kunnen beletten „Dat weet ik nietMisschien wel zijn eigen trots. Er ligt namelijk, om het u in korte woorden te zeggen, iets raadselachtigs, iets verdachts in het geheele gedrag van den grootva der van 't meisje, van den man, die het eenige levende «id van hare familie schijnt te zijn. Er moet in zijn verle den een geheim schuilen een mis daad misschien waarvan de gevol gen nog kunnen terugslaan op zijn kleinkind en erfgenaam. De man leeft in voortdurenden angst voor iets drei gends, dat veeleer haar, dan hem zelf betreft, het kind dat hij aanbidt en vergoodt, zooals een oude gek dat kan doen. Ik zoek, ik zoek naar licht in deze duistere zaak en als Ik de waarheid niet op het spoor kom, dan zal dat waarlijk mijn schuld niet zijn. O ik haat u Eulalia Rohan 1" riep zij uit, terwijl zij hare vuisten balde en er onheilspellend licht in hare blauwe oogen flikkerde, ik haat u en de he mel moge u genadig zijn, als gij ooit in mijne handen valt Den volgenden dag keerde Lucy Sutherland tegen het vallen van den en een glaasje voor de goede spijs- verteering. Toch moet den veelbe- schimpten Parijzenaars tot hun eer worden nagegeven, dat het Departe ment van de Seine in zaken alcohol- verbruik niet bovenaan staat in de rij. Wie zou hebben verwacht, dat die deugdzame Normandiërs de kat in het donker knijpen, m.a.w. dat Normandië de rij opent? —o De langste kanaalbrug. De brug over het Kaiser Wilhelm kanaal bij Rendsburg, die met zijn 5000 M. het wereld-record van alle bruggen slaat, zal in October a.s. ge opend worden. De bouw ervan heeft ongeveer 12 millioen Mk. gekost. o Ook een „plankenrot". Na een langen, moeilijken doch succesvollen loopbaan als medewer ker aan vele Londensche theaters, zal „Romeo" den 11 den October a.s. zijn afscheidsvoorstelling geven. Romeo is een ezel, niet een domoor, doch een viervoetige ezel is klein en wit, en is in Kaïro geboren. Op zeer jeugdigen leeftijd, nu 39 jaar geleden, werd hij door een schouwburgdirecteur van het land van den brandenden zonneschijn getransporteerd naar de stad van mist en nevel, om opgeleid te worden tot acteur. Ruim 600 maal is hij opge treden om een lief landmeisje of een bekoorlijke marketenster het tooneel rond te voeren. En wanneer er in de handen werd geklapt, dan wist Romeo dat het applaus ook hem gold. Dan schudde hij de kop, en nog grooter werd het gejuich. Maar nu is Romeo 40 jaardat is heel oud voor een ezel. Zijn gang is niet sierlijk meer, en zijn oogen worden zwakker en zwakker. Daarom gaat Romeo de planken vaarwel zeggen. Het wordt 11 October een benefiet-voorstelling ten bate van het Fransche Zieken huis, waaraan ook Sarah Bernhardt haar medewerking verleent. Men spreekt er zelfs van, dat „la divine Sarah" het dier tot zich zal nemen, en het een kostelijken ouden dag zal bezorgen. o— Een kostbare stier. Te Palmira (Columbia) is onlangs een groote landbouw-tentoonstelling gehouden, waar de meeste groote Zuid-Amerikaansche runderfokkers hun beste beestjes naar toe gezonden had den. De eerste prijs werd behaald door een prachtige Argentijnschen stier, die den naam Buenos-Aires ge kregen heeft. Het ongewoon mooie dier is nu verkocht tegen den prijs van f81.600, een prijs, die nog nooit één enkel rund voor zich liet betalen. o Do ontdekking van den Grooten of Stillen Oceaan. Vasco Nunez de Balboa, een vurig Spanjaard, geboren te Xerez de los Caballeros in het jaar 1475, die na een jeugd van roekelooze verkwisting door een groot aantal schuldeischers ver volgd werd, trachtte in de Nieuwe Wereld zijn vermogen te herwinnen. Niet in staat, een overtocht naar het pas-ontdekte Amerika te bekostigen, sloop hij heimelijk aan boord van het schip van Enciso, die een expeditie naar 't vaste land van Midden-Amerika zou ondernemen. Het plotseling ver schijnen van den „blinden" passagier, toen het schip reeds in volle zee was, verraste den kapitein nu juist niet bij zonder aangenaam. Enciso verwachtte groote moeilijkheden met den Gou verneur van Haïti, omdat hij het ver voeren van personen, die door schuld vervolgd werden, verboden had. De overweging echter, dat men in den flinkgebouwden, kloeken jongman een zeer te waardeeren kracht bezat in den strijd tegen de Indianen, deed hem eindelijk met Balboa's tegenwoordig heid genoegen nemen. Balboa, de in tellectueel, de aristocraat van het bloed, kon echter niet nalaten, zijn invloed van meerdere op het scheepsvolk te doen gelden. Hij wist hen met zijn verhalen te boeien, en toen hij het waagde, Enciso af te zetten, en zich zelf het „presidentschap" van den scheepsstaat aan te bieden, ontving hij den steun van alle „onderdanen". Enciso dwong men eenvoudig tot terugkeer. Dit was de eerste van een lange rij autoritaire handelingen/De Spaansche Nederzetting Maria del Antigua, die op haar oorspronkelijke plaats niet leven en tieren kon, ver plaatste hij naar de monding van de Darien, hoewel dit gebied reeds ver leend was aan den Spanjaard Nicuesa. Toen deze van een expeditie naar de binnenlanden terugkeerde, maakte Bal boa er zich niets uit Nicuesa naar Europa te zenden. Met z'n handje vol scheepsvolk wist hij schrik en ont zetting te brengen onder de Indianen. Een paar bloedhonden verleenden hierbij goede diensten. Eeuwenlang hebben er onder de Indianen nog ver dichte verhalen de ronde gedaan om trent de vreeselijke roof- en bloed- zucht dezer dieren. Met vaste hand werd de Spaansche heerschappij in deze streken uitgebreid. Toch was er nog een werelddaad noodig, om Bal boa te behouden voor een gerechte straf voor de manier, waarop bij En ciso en Nicuesa had behandeld. Een vingerwijzing voor een dergelijke daad ontving hij in verhalen over een goudland, dat aan een zuidelijk gelegen zee moest liggen. Den eersten September 1513 brak Balboa op van de kust aan de mon ding van den Darien. Aanvankelijk marcheerde men langs de Atlantische kust noordwestwaarts, en sloeg men later landwaarts in. Men was nu slechts een 9 mijl van den Grooten Oceaan verwijderd, terwijl het gebergte zich niet hooger dan tot 700 M. ver hief, doch het ondoordrongen oerwoud, waar men zich het hout moest weg hakken, omeen weg te banen, hield de expeditie weken lang gevangen. Bovendien ondervond men veel last van de vijandige houding der Indianen. Balboa had eindelijk 25 September geteld, toen de gidsen meldden, dat achter de bereikte berghelling zich de zee uitstrekle. In volle vaart ging het toen den berg op. Elk wilde de eerste zijn. Eindelijk boven in het gezicht van de wijde, wijde zeevlakte kwam Balboa, de geweldenaar, zoo onder onder den indruk, dat hij de knie boog en een dankgebed ter eere van zijn God uitsprak. Toen wenkte hij de zijnen, en ook deze ruwe kerels werden door den grootschen aanblik zoo ontroerd en aangegrepen, dat zij nederig en klein neerbogen en dank ten. Juichend aanvaardde men daarna den terugtocht. Den 29sten September keerde Balboa weer terug, om met wapperende vanen in naam des Spaanschen konings van alle omlig gende landen bezit te nemen. De zee noemde Balboa Zuidzee. Ontstemd over de behandeling, die Nicuesa had moeten ondervinden, werd Pedrarias de Avila benoemd tot stad houder van de door Baboa veroverde gebieden. Wel werd Balboa vice- gouverneur, maar de Avila loerde op een gelegenheid, Balboa te laten val len. In 1516 werd de geniale ontdekkingsreiziger na een gefingeerd proces onthoofd. o— Het origineel van den Duitschen Michel. Nu in Engeland het John-Bull- type ernstig bekritiseerd wordt, is men in andere landen ook eens notitie gaan nemen van z'n natio nale karikatuur. In de Duitsche Herald lezen we nu een artikel over den Duitschen Michel. Het ori gineel der karikatuur is, in uitzon dering op zooveel andere typen, his torisch. In 1574 werd in Wester- Wald uit adellijke familie geborenlians Michael Elias von Obentraut. Deze man volgde een militairen loopbaaD en was om zijn succes al heel spoe dig in het leger bekend ah „der Deutsche Michl. Hij vocht mee in vijf verschillende godsdienstoorlogen en stierfin 1628 op het veld van eer. o— Een oud-Germaansche schat in Italië. Sedert eenigen tijd houdt Prof. DalPOssos zich bezig met opgravingen in een particulier grondgebied nabij Filottrano. Het bericht van een groot aantal oud-Germaansche graven, bij deze gelegenheid gevonden, heeft reeds algemeen opzien verwekt. De waarde van hetgeen men totnogtoe ontdekte, wordt echter belangrijk overtroffen door het resultaat van de jongste werkzaamheden. Op een diepte van één meter stiet men eerst óp de over blijfselen van een aantal reeds vergane graven, doch iets lager stiet men op een tiental nog absoluut ongeschon den. De inhoud dier graven nu bood een geweldige verrassingmen vond niet minder dan eenige klompen zui ver goud, prachtige bewerkte voor werpen van massief goud, allerlei zilver eetgerei, brons, barnsteen, alles even kunstig en fraai bewerkt. Er waren echte kunstproducten bij, zoo als amphora-vazen met welriekende essences, versierd met bloemen en lynorramenten. Op een der amphora- vaasjes was afgebeeld een te paard zittende Theseus, die de Gorgo doodt. Van zeer bijzondere waarde is een plaket, dat de buste van een oud- Germaansch godheid toontde godin draagt een helm, met drie vleugels versierdhaar rijke haardos valt in prachtige golven van onder den helm op den schouder neer. Deze teekening herinnert aan de beroemde buste op den grooten zilveren ketel van Gun- desturp, die in het Museum te Kopen hagen wordt bewaard dit kunstpro duct, dat men nog niet geheel thuis weet te brengen, toont nog meer voorstellingen uit de Oud-Germaansche mythologie. —o De oorsprrng der p'aneten. De Amerikaansche Prof Lowel! heeft eens studie geschreven over den oor sprong der planeten. Hij komt tot drie gevolgtrekkingen Ten zeerste, dat de planeten zich gevormd hebben van „verdwaalde stoffen," ten tweede, dat elke planeet gevormd is door de uit barstingen. uiteenspattingen dergelijke van zijn naburige planeet, en ten der- dej dat Jupiter de {allereerste is ge weest, dus, om zoo te zeggen, de stamvader van het planeet-geslacht is te noemen. o Een ontzettend verschijnsel. In alle landen van West-Europa neemt met de beschaving of mis schien is het alleen maar een dun cultuur-vernisje de krankzinnigheid toe, en wel in veel sneller tempo dan het bevolkingsaantal stijgt. In Amerika, in Zuid-Europa, ja zelfs in Oost-Azië valt hetzelfde verschijnsel te consta- teeren. Op het Geneesk. Congres te Londen deelde de voorzitter van de Sectie voor Psychiatrie mee, dat er in 1859 36000 krankzinnigen voorkwamen. In 1913 was dit aantal schrik niet 1 eventjes tot 138000 gestegen. Dus een toeneming van ongeveer 275 pCt. En in dien zelfden tijd steeg de be volking toch met meer dan 87l/2. pCt. Statistici hebben berekend, dat wan neer deze ongelukkige stijging voort duurt, en de kans hierop is vol gens de deskundigen groot in alle „cultuur"-landenover 150 jaarde krank zinnigen de overhand zullen hebben. Met spot merken zij op, dat dit niet zoo erg is. Krankzinnigen zullen dan immers niet meer opvallen. Daaren tegen zullen de menschen met een g e- zond verstand als het ware abnor maal zijn. God geve, dat er nog verandering komtHet zou te ontzettend zijn. Maar onthoud dit: werk en rustl avond te Maplewood terug. Er was een diner aan huis, en de gasten wa ren nog aan tafel. Sara, de tweede meid deelde dit nieuws aan miss Lucy mede, terwijl zij haar thee bracht, en erbij, dat mr. Rohan zich nog niet genoegzaam her steld had gevoeld, om beneden te ko men, doch dat miss Rohan wel aan tafel verschenen was en er allerliefst uitzag. „'t Schijnt wel, dat iedereen in dit huis, tot zelfs de knechts en de mei den behekst zijn door die zwarte oogen" dacht Lucy vol bitterhetd, ter wijl de ondergeschikten met haar, met Lucy Sutherland, nagenoeg als met een gelijke durven omgaan. Lucy dronk haar thee en at haar geroosterd brood, maakte vervolgens haar toilet en betrad de groote zaal om de meesteres verslag van hare zending te doen. Eulalia zat aan de piano en zag er inderdaad bekoorlijk uit in haar kleed van gele zijde en met de fonkelende edelgesteenten om hals en armen. In de groote zwarte oogen was nu een zweem van melankolie te lezen, iets, wat tot nog toe het eenige kon genoemd worden, wat aan hare stra lende schoonheid ontbrak. En Lucy haatte Eulalia, om die schoonheid, om dat kostbare kleed en om die fonke lende edelgesteentenZij gevoelde, hoewel zij zelve een schoon en regel matig gelaat bezat, dat de tropische glans van de dochter uit het zuiden haar tot een onbeduidend wezen maakte en zij benijdde Eulalia Rohan alles, met een jalouzie, zooals de eene vronw slechts voor de andere kan ge voelen, met eene jalouzie, die over sloeg tot een hartstochtelijken haat, omdat zij zich niet kon, of niet mocht uiten. Lucy deelde aan Mevrouw Suther land mede, hetgeen zij te zeggen had, en trok zich daarna terug in den duis- tersten hoek der zaal, zooals het een gezelschapsjuffer, die haar plichten kent, betaamt. De anderen verdrongen zich intusschen om de piano om toch vooral in de nabijheid te zijn van het schoone meisje, dat zou zingen en spelen. Philip Sutherland stond aan de spits der bewonderaars, maar Arthur plaatste zich nevens zijne moeder. Er waren geen dames, bij wie hij zich behoefde aan te sluiten en de piano was hem al te zeer belegerd. De stoel van Lucy was van dien der huisvrouw niet zoo ver verwijderd, dan dat Lucy met ee nige opmerkzaamheid niet zou kunnen afluisteren wat moeder en zoon met elkaar te verhandelen hadden en de schijnbaar zoo nederige gezelschaps dame schaamde zich niet om van de gelegenheid een ijverig gebruik te maken. 't Gesprek was in 't begin opper vlakkig genoeg en Arthur verloor on der het praten, de groep, die zich om de piano had geschaard, geen oogen- blik uit het oog. „Hij heeft alleen oogen en ooren voor haardacht Lucy. „Hij praat wel over de hitte en het diner, maar hij weet zelf ter nauwernood wat hij zegt. Ik ben overtuigd, dat hij dade lijk haar tot het onderwerp van het gesprek maakt. Lucy had gelijk. Arthur dacht alleen aan Eulalia Rohan, zooals hij dat reeds ettelijke dagen had gedaan, zonder zich daarvan bewust te zijn. Hij was echter in 't geheel niet van plan om op haar verliefd te worden O neen, in de verste verte nietHij was thuis gekomen met het vaste voornemen, om zich niet door zijn moeder te laten bepraten tot het doen van huwelijks voorstellen aan die rijke erfdochter en toch liep hij met opene oogen, uit eigen beweging, in de door zijne moe der uitgezette val. Hij was boos op zijn eigen zwakte, maar die boosheid maakte hem niet sterker. Hij had ge hoopt, dat mama het huwelijksvoor- stel zou te berde brengen om dan met zijn zwarigheden voor den dag te ko men, die hij misschien gaarne door haar wederlegd had gezien. Maar ma ma deed niets dergelijks. En nu had hij gewild, dat zij 't gesprek op miss Rohan zou brengen, maar zij pra: t e over allerlei dingen, behalve juis! over datgene, wat al zijne gedachten be zig hield en zoo moest hij zelf wel het eerst uit den hoek komen. „Hoe lang zou Mr. Rohan hier nog blijven vroeg Arthur schijnbaar on verschillig. „Nog een paar maanden, denk ik. Hij beloofde mij indertijd hier-den ge- heelen zomer te blijven. Wij zullen, als hij vertrekt, vooral Eulalia zeer missen." „Zij gaan zeker weer. naar Cuba terug „Dat is wel waarschijnlijk." „Welk een stil leven moet miss Ro han daar hebben," sprak Arthur na denkend. „Ja, een zeer stil, een zeer eentonig leven, arm kind „Arthur," en de dame zag plotseling op en legde hare hand op de arm haars zoons, „Arthur, waarom moet miss Rohan naar Cuba terugkeeren „Ha zoodacht Lucy Sutherland, terwijl zij hare lippen vast aaneen sloot. „Zij begint al met toespelingen te maken „Waarom zij naar Cuba moet terug keeren, mama" herhaalde Arthur, ter wijl hij niet kon verhinderen, dat zijn hart onstuimig begon te kloppen en dat zijn wangen rood werden. „Ik be grijp u niet. Waarom zou zij niet te rugkeeren Zij hoort immers op Cuba thuis." „En toch zeg ik waarom moet miss Rohan terug en ik blijf daarbij. Ik heb er niets tegen, dat Eulalia naar Cuba gaat, als zij 't maar doet als mevrouw Arthur Sutherland „Maar mama „O, o, Arthur I" lachte mevrouw Sulherland, hoe goed weet ge uw rol als verraste te spelen. Geloof toch niet, mijn jongen, dat ge mij daarmede misleiden kunt Het is niet de eerste maal, dat gij, dit voorstel hoort. Uw eigen hart heeft het u dikwijls genoeg toegeroepen en het eenige, waarover ik mij verwonder, is dat ge zoo aar zelend te werk gaat. Ge behoeft im mers slechts de hand uit te strekken,

Krantenbank Zeeland

Volkswil/Natuurrecht. Gewestelijk en Algemeen Weekblad te Hulst | 1913 | | pagina 5