Flick's
Cacao
er is
No. 207.
Zaterdag 23 Augustus 1913.
4e Jaargang.
Gewestelijk en Algemeen Weekblad te Hulst.
RichtingVoor waarheid en voor recht, door eigen daad en door daad van anderen, zonder aanzien van
persoon of partij.
VERSCHIJNT ELKBN SATERDAG.
Gentschestraat C 7 te Hulst.
W?
Stichter: H. A. van Dalsum.
Bierkaaistraat A 28 te Hulst.
Gentschestraat B 4 te Hulst.
ÏSMilDEMMl]
de allerbeste.
DE VOLKSWIL
REDACTIE:
Abonnement per drie maanden
NEDERLANDf 0.50.
BELGIEfr 1.20.
ANDERE LANDEN f 0.80.
- Abonnementen worden dagelijks aangenomen. -
Niet geplaatste stukken worden niet terug gegeven.
Het blad neemt geene verantwoordelijkheid voor den inhoud
van het Vrije Woord en voor dien van Adverfcentiën.
ADMINISTRATIE:
DRUKKER IJ:
Advertentiën, in te zenden vóór Vrijdags om 12 uur.
Prijs per regel 10 cent. Bij abonnement of geregelde plaatsing
belangrijke vermindering. Dienstaanbiedingen contant f0.25.
Zijn stembusbeloften
geldig
O
De beantwoording van deze vraag
zal afhangen van deze vraag
koopt een Kamerlid de stemmen van
de kiezers, of is hij de vertegen-
diger van de kiezers
Is hij de vertegenwoordiger van
de kiezers: dan heeft niet hij
te beloven aan de kiezers, maar
de kiezers hebben hem op te dragen
door hem te vertrouwen.
Is hij Kamerlid geworden door
aan de kiezers wat te beloven, wat
niet anders is dan door hunne stem
men te koopen, dan moet hij de
koopsom betalen dus inlossen zijne
door belofte ontstane schuld.
Wat is nu naar het Nederland-
sche Staatsrecht rechtens
Dit dat de Staten-Generaal ver
tegenwoordigen het geheele Neder-
landsche Volk, art. 78 Grondwet,
dat is, de Kamerleden vertegenwoor
digen den ivil van het N«derland-
sche Volk, dus niet zij zijn koopers
door beloften van de stemmen der
kiezers.
Het door beloven koopen van de
stemmen der kiezers ia alzoo eene
niet alleen met een der grondsla
gen van het parlementaire staatsrecht
maar zelfs met den grondslag zeiven
van dit staatsrecht strijdige daad.
En aangezien de Staten-Generaal
voor taak hebben, in de eerste
plaatsom zeiven in acht te nemen
de bestaande wetten zoolang ze niet
zijn ingetrokken, daarom zijn de
stemhusbelofien, gedaan door de
candidaten aan de kiezers, naar
staatsrecht ongeldig. En de kiezers
hebben hierbij geen reden tot klagen.
Immers.
Als een candidaat door belof
ten de stemmen koopt van de kie
zers, dan weten, ot moeten weten,
de candidaatdat hij van den kie
zer wel kan koopen zijn stem maar
•doch alleen in den geest waarin de
kiezer die stem bezit krachtens de
wet, cn dit isom aan te wijzen
een vertegenwoordiger des volk* de
kiezerdat de candidaat, gekozen
zijnde, niet uitoefent een bedrijf tot
exploitatie ten eigen behoeve van
algemeene belangen, dus niet is een
koopman of bedrijfsond-crnemer, maar
ds een vertrouwensman vaa het volk
om de belangen van het volk te
te dienen. En dat de kiezer zeil
Lgeen waarde hecht aan de belofte,
"waarvoor bij zijn stem verkocht,
'blijkt hieruit, dat hij hij elke nieuwe
"verkiezing opnieuw moet worden
bewerkt, waaruit volgt, dat hij uit
eigen beweging geen verantwoording
vraagt van de aan hem gedane be
lofte.
Er is slechts één geval, waarin
de stembuebelofte geldig is. dat is,
"waarin de koopsom volgens de wet
schuldig is en de betaling er van
in rechten kan worden gevorderd.
Het ééne geval is ditdat het Ka
merlid volgens de wet niet is een
vertegenwoordiger maar een ambte
naar of koopman, die zijn ambt van
het volk als eerste overheid koopt
met voor doel om door het ambt
de koopsom plus winst van ditzelfde
volk terug te winnen. Deze toestand
is niet zoo vreemd ais hij op het
eerste oog wel schijnt, hij beeft b.v.
bestaan in het Romeinsche Rijk in
het tijdperk dat de kracht van het
Romeinsche Volk door zedenbederf
was gebroken. In dit tijdperk wer
den door „brood en spelen", dus
door aalmoes en door genot, da wil
en het geweten van het Romeinsche
Volk verdoofd, dat in den vorm van
volkstribunen en senaat zijn volks
vertegenwoordigers had of op het
laatst heette te hebben. Die toestand
gegrond op de laDdzeden bestaat op
heden nog in sommige Republieken,
waar men door moord en opstand
en tegen beloften van buit op de
tegenstanders of op de exploitatie van
's Rijksgoed verkrijgt het volksver
tegenwoordigerschap.
Van dezen zelfden aard is een stem
busbelofte in de meer moderne be
schaafde landen: wat is b,v. de
stembusbelofte van staatspensioen
uit eens anders kas in wezen anders
dan de belofte tot buit door een
Mexicaanschen generaal gedaan aan
zijne politieke en met geweren en
dolken gewapende partijgenooten
Het eeaige verschil isdat in de
moderne beschaafde landen de ex
ploitatie van den medeburger be
schaafder toegaat maar met gelijk
resultaat door middel van een boven
de finantieele krachten uitgevaardigd
belastingbiJlet.
Wat is het eindresultaat van deze
onze overweging
Ditdat wij in Nederland met
het stelsel van stembusbelaften op
den verkeerden weg zijn.
Nederland heeft mannen noodig,
die vierkant met dit geheele stelsel
breken, die dus voortgaan in de
ontwikkeling van ons staatsrecht en
breken met stembnspolitiek.
Als dit mocht zijn het eindresul
taat van onze tegenwoordige poli
tieke verwarring, dan zal 1913 nog
op het laatst kunnen zijn een voor
Nederland gezegend jaar.
Maar deze weg zal wel niet wor
den opgegaan, want.. het is de
weg van (1ö Volkswil.
Domela Nieuwenhuis
over de crisis.
De leider van de vrije socialisten
of anarchisten, zooals men deze fractie
ook wel noemt, de heer F. Dome)a
Nieuwenhuis uit Hilversum, sprak
Woensdagavond der vorige week over
de ministerieele crisis in het gebouw De
Nijverheid te Utrecht. Voor een méér
dan stampvolle zaal zóó dicht bezet,
dat de politie last gaf de deuren te
sluiten. Men zat toen vrijwel als ha
ringen opgepakt. Wel een honderd
menschen moesten worden heenge
zonden deze waren daarover zéér
ontstemd en probeerden op alle mo
gelijke manieren nog binnen te komen.
Maar de politie waakte streng voor
de veiligheid van de bezoekers in de
zaal en hield de deuren op de gren
dels. Men was echter zóó belust om
den heer Nieuwenhuis te hooren spre
ken over het aangekondigde onder
werp, dat men op een der portalen
een ladder tégen den muur zette, om
zoodoende een ventilatie-rooster, heel
in de hoogte, te bereiken, waardoor
'men de woorden van den inleider
hoopte te kunnen opvangen. En staande
op de ladder, het oor vast tegen den
rooster gedrukt, stond men te luisteren
bijna 2 uur achtereen. Het publiek in
de zaal was zéér gemengder waren
vele arbeiders, maar wij zagen ook
andere belangstellenden, raadsleden,
een notaris, enz.
De heer Domela Nieuwenhuis
deelde bij den aanvang mede, dat de
afdeeling Utrecht van de S.D.A.P. was
uitgenoodigd voor debat, maar bericht
had gezonden, daarvan geen gebruik
te zullen maken. (Hilariteit). Komende
tot de gebeurtenissen van den laatsten
tijd, wees spr. er op, dat „Het Volk"
van hem allerlei onvriendelijke dingen
heeft gezegd cm den leider van de
anarchisten uit te beelden als iemand
zonder invloed en zonder beteekenis,
iemand van vervallen grootheid, die
nu aan den kant van den weg het po
litieke schouwspel mag gade slaan.
Dat is dan nu geworden van Domela
Nieuwenhuis, den man, die de positie
van een Troelstra onder het volk had
kunnen innemen. „Zeker," zoo zeide
de heer Nieuwenhuis „dit had ik
gewis kunnen doen, indien bij mij eer-
en heerschzucht de boventoon hadden
gevoerd. Maar bij mij gingen de be
ginselen boven eer en macht. En aan
de beginselen trouw blijvende, heb ik
mij opofferingen moeten getroosten
en die opofferingen heb ik, ter wille
van de zaak der arbeiders gaarne ge
dragen. De principes waren mij dier
baar bovenal. Indien de Koningin mij
om voorlichting had gevraagd in deze
dagen, dan zou ik, evenals Troelstra,
naar Het Loo zijn gegaan „Het
Volk" tracht dat nu heel anders voor
te stellen, maar óók ik zou er ter
audiëntie zijn gekomen. Alléén ik
zou niet aan liet hof zijn blijven de-
jeuneeren. Toen ik als Tweede Kamer
lid destijds de uitnoodiging kreeg om
bij de Koningin-regentes aan tafel te
komen, heb ik daarvoor bedankt schrij
vende, dat ik over zaken gaarne met
haar zou wilien praten, maar liet on-
noodig vond om óók te komen eten.
Tro^istra heeft dat wèl noodig gevon
den.
De S.D.A.P. neemt bij de huidige
crisis een eigenaardige positie in. Zij
stelt het den arbeiders voor, alsof de
overwinning aan de sociaal-democratie
is geweest. Niets is minder waarde
sociaal-democratie heeft niemendal ge
wonnen, want voor de verkiezingen is
er van de sociaal-democratie geen
sprake geweest. Zóó weinig sprake
nog wel, dat de socialistische predi
kant Bakker uit Zwolle op een kiezers
meeting te Almeloo zelfs verbood over
de sociaal-democratie te spreken, want
die was nu ganschelijk niet aan de
orde (gelach). De sociaal-democratie
kan nu dus bezwaarlijk zeggen dat zij
het is, die gewonnen heefthet so
cialisme stond als zoodanig geheel
buiten den slrijd. En wat die „winst"
van de S.D A.P. dan r.ög beteekent,
leeren ons Hoogezand en Rotterdam
De sociaal-democratie houdt er een
leuke logica op na. Als men haar vraagt
of zij wethouders wil hebben in een
gemeenteraad, antwoordt zijja. Als
men haar vraagt of zij Gedeputeerden
wil hebben in de Staten antwoordt zij
ja. Maar wanneer men haar vraagt of
ze óók ministers wil hebben, antwoordt
ze gemoedereerdNeen (Luid gelach
Waar zit nu de logica? De S.D.AP.
heeft zich niet kunnen opwerken tot
de hoogte, dat ze inzag hoe zij aan
de verplichting om mede te regeeren,
thans niet mocht onttrekken. Het me
degaan bij de stembus der vrijzinnige
partijen, bond haar ertoe, nu ook met
die partijen het bewind te aanvaarden.
Samen uit samen thuis. Maar de
consequentie van haar prediking heeft
de S.D.A.P. niet aangedurfd wél woor
den, maar géén daden, wél beloven,
maar als het er op aan komt, niets
doen. De arbeidersklasse zal intusschen
zéér terecht bij een eventueel regee-
ringsconflict tot de S D.A.P. roepen
aan u de schuld, gij draagt er de ver
antwoordelijkheid van.
Merkwaardig is bij dezen loop van
zaken de houding van mr. Troelstra
geweest. Wie Troelstra wil beoordee-
len, moet Troelstra van vroeger ken
nen. In 't verleden ligt het heden.
Troelstra heeft bij groote beslissingen
altoos gewankeld; hij heeft gewan
keld in 1903, en heeft opnieuw ge
wankeld in 1913. In het eerst vurig
vóór de algemeene werkstaking om
er dan even later, weer even vurig
tégen te zijn. In 1913 is hij eerst tégen
de aanvaarding van ministerzetels en
even later zegt hij weer kalm er vóór
te zijn. En op het congres te Zwolle
beweert hij, alsof het niets is: als.de
partij anders beslist, zal ik toch haar
leider blijven. Zoo iets is alleen mo
gelijk in de S.D.A.P. Wij zien weder
precies een herhaling van het gebeurde
in 1903. Zeker, de loop van de groote
vraag is evenwel, of dat op den duur
zoo blijven zal, of de arbeiders niet
zullen gaan inzien, dat de sociaal
democratie onmachtig is om de wen-
schen van het arbeidersvolk tot verwe-
zelijking te brengen. Het gepasseerde
in den laatsten tijd zal de menschen
een heel stuk wijzer hebben gemaakt.
Troelstra en de zijnen zoeken het in
't parlementarisme, ze hangen dat aan,
al verklaart Troelstra ook zelf in een
Kerstrede te Amsterdam in Plancius
dat 't parlementarisme een instelling
is van het kapitalisme en dus verkeerd.
Maar bij Troelstra is tegenstrijdigheid
in zeggen en doen geen zeldzaamheid.
En zoo zien we dat de S.D.A.P. haar
heil poogt te vinden in het stelsel van
het parlementarisme, het stelsel dat
de aanhangers er van doet afglijden
naar beneden, dat afleid van het hoofd
doel, en de arbeiders dus nooit of te
nimmer kan voeren tot de verlossing,
die de S.D.A.P. belooft te brengen.
Met het parlementarisme doet men
nietsin het parlement heerscht, als
in alle andere lichamen van het kapi
talisme de macht van het geld, de
Kamerleden zijn er de zetbazen van
het kapitaal. Men ziet het in Amerika,
waar nog onlangs zonder blikken of
blozen is verklaard, dat men 't congres
en de senaat desnoods de president zelve
omkoopt, als de geldzak het verlangt.
Hoe wil de S.D.A.P. verlossing bren
gen met behulp van het parlement?
De meerderheid van 51 halen ze nooit
een meerderheid van 26 in de Eerste
Kamer nooitgrondwetsherzie
ning met 2/3 van het aantal stemmen
om de Eerste Kamer als de vertegen
woordiging van den dubbel overge-
haalden geldzak naar huis te stu
ren, kunnen de socialisten alléén ons
nooit bezorgen. Wat kunnen ze dan
eigenlijk wel Laten we het maartfa-
deiijk zeggen niemendal dan de ar
beiders laten wachten op een betere
toekomst. Troelstra weet even goed
als spreker, dat wanneer hij geroepen
wordt tot de regeering, hij als man van
gezag zal hebben te doen wat alle
andere regeeringspersonen zullen doen.
En dat isschieten op degenen, die
in algemeene werkstaking zijn en pro-
beeren deze te doen mislukken. Dat kèn
niet* anders, dat is een onafwijsbaar ge
volg van het regeeren. In dat opzicht
zou Troelstra hetzelfde doen als Kuy-
per in 1903. En deed hij het niet, dan
groef hij z'n eigen ondergang. Dat is
de vrucht van het gezegende parle
mentarisme, waarop de S.D.A.P. haar
vensting bouwt, maar die de arbeiders
nooit en nooit tot de victorie zal voeren.
Men schreeuwt in die partij nu wel
erg ^hard om het algemeen kiesrecht
als het ideaal bij uitnemendheid
maar weten de arbeiders wel, dat
Frankrijk en Duitschland die alge
meen kiesrecht al sinds jaren hebben,
dat hun aantal afgevaardigden in de
regeeringscolleges nog steeds en al
toos vèr en vèr beneden de helft van
het totaal is, dat ze het nog nergens
tot een meerderheid hebben kunnen
