Van alles nat.
de opiumpil. Men weet, dat de jonge
Keizer Kwang-Su welke eenige dagen
vóór den dood der Keizerin-Weduwe
Tsu-Shi stierf, ook het bezoek ont
ving van een boodschapper, die hem
een zijden koord en een opiumpil
bracht, opdat de keizer zou kunnen
kiezen op welke manier hij sterven
wilde. Daar hij wist, niet aan zijn
noodlot te kunnen ontkomen, nam hij
de opiumpil in en stierf. Men vertelt,
dat ook de z.g. tegenwoordige redder
van China, Joeansjikai, kort voor zijn
afscheid het zijden koord kreeg toe
gestuurd. Hij kon het zich veroorlo
ven, de machthebbers van het keizer
lijke paleis, die hem op deze manier
uit den weg wilden ruimen, te hoonen
en hun het zijden koord terug te zen
den met de opmerking dat hij niet
wist wat hij ermee moest aanvangen.
Hij moet er nog aan hebben toege
voegd, dat hij een goed zwaard had.
om zulke zijden koorden door te snij
den. Zijn aanhangers waren toenter
tijd zoovelen in aantal, dat de regeering,
waartegen men voor de eerste maai
zoo energiek en hoonend was opge
treden, vol angst en schrik het zijden
koord behield en den geweldige beval,
zich in zijn vaderland terug te trekken
en daar voor zijn gezondheid te zor
gen. Joeansjikai heeft zijn woorden
waar gemaakt en het „zijden koord"
werkelijk geheel vernield.
Het Vrije Woord voor
Abonnés.
o
De opslag van 't Bier.
1
Geen enkel week die nog passeert
.Zonder dat iets nieuws wordt uitge
vonden,
Thans heeft men weer iets gefineerd
Wat ik u allen moet verkonden
'kZie dat ge mij verbaasd beziet
En dat ge mij naar 't nieuws wilt
vragen
Wel vriendenlief, raadt ge 't nog niet
't Gerstenbier is opgeslagen.
2
Vroeger als men 'ne vriend ontmoette,
En ge vroeg of hij niet trakteerde,
Wel een glasken bier dat gaf hij met
spoed
'tWas raar als hij eens refuseerde,
Maar ziet men nu een kameraad,
En ge komt hem zoo iets vragen
Hij zegt eenvoudig, 't kan niet maat,
't Gerstenbier is opgeslagen.
3
Een vreemdeling komt hier in de stad
Hij neemt fijn alles in attensie,
Verbaasd zegt hij wat is me dat
'k Zie hier gelijk geen zatte menschen.
Hij vraagt me, maar wat is hier ge
beurd
Bij ons zijn ze stiebel alle dagen,
'ne Zatlap heb ik hier nergens bespeurd
'k Zeg 't Gerstenbier is opgeslagen.
4
'n Man komt half teut naar huis,
Zijn préé die was geheel gaan vliegen,
Zijn vrouw die huilt en maakt gedruisch
Ge wilt me zeker weer bedriegen
Bij lange niet antwoord de man,
'k Heb hem in de staminet gedragen
En ge zijt niet zat hoe komt dat dan,
Wel 't Gerstenbier is opgeslagen.
5
Hoe zal 't nu met dien opslag gaan,
Geen glasken bier wordt er nog ge
schonken,
De thee staat aan alle man niet aan
En koffie, wordt door vrouwen meest
gedronken
Dat dan, lijk men 't lieke zingt
't Is wel een lastig iets om te dragen
„'t Is beter dat ge botermelk drinkt"
Want 't Gerstenbier is opgeslagen.
EEN HULSTENAAR.
o
Essen, 27 December 1911.
Mijnheer de Redacteur
Ik moet aan onze lezers al weer een
brutale diefstal bekend maken welke
hier bij ons plaats gehad heeft in den
nacht -van 12 op 13 December. De
polderwerker Louis Lauwers van Stop
peldijk die door spaarzaamheid de
som van 68 Mark gespaard had kwam
's avonds met den polderwerker Emiel
de Vos, zoon van Johannes de Vos uit
St. Jansteen in kennis. Toen de Vos
merkte dat Lauwers geld bij zich had
wist hij hem mede te lokken. Toen
zij thuis kwamen wist hij hem zijn
slaapplaats aan te wijzen en sliep dien
nacht bij de Vos. Na een paar uur te
bed liggende werd Lauwers plotseling
wakker en greep weldra naar zijn
portemonnaie, maar tevergeefs, geen
spoor meer te vinden. Weldra werd
in het bed alles nagezocht maar geen
geld was er te vinden een toeval.
De Vos, die zoodra hij van het ge-
rucht in kennis kwam, liep terstond
ongekleed naar het abort dus hij was
met de buit weg. Een oogenblik later
stelde hij zich aan de waterkraan en
deed of hij niet wel was.
Ook hebben wij vernomen van Jan
Calie, die in denzelfden nacht op de
slaapkamer was en die beweert dat hij
van de Vos gezien heeft als dat hij
Lauwers zijn geld ontrold heeft. De
slaapkamer is des nachts verlicht door
het electrisch licht van de tegenover
liggende Zeche Hercules. De Vos die
niet van plan was om met de Kerst
dagen naar huis te gaan, maar daar
hij de buit binnen had reisde hij vijf
dagen later naar St. Jansteen om daar
die vele Zondagen door te brengen.
Voor zijn vertrek gaf hij aan zijn col
lega's nog wat te drinken. Alle kin
deren van zijn kostvrouw kregen wat,
alle uitgaven die hij deed werden be
merkt om reden dat hij veertien dagen
van te voren geen cent te komman
deeren had en de kostvrouw hem
brood moest koopen. Ook had de
schavuit nog de goedheid om een
groote mond te hebben, maar toen zijn
kostvrouw hem een paar woorden zei
toen was hij dadelijk kalm met de
bemerking dat hij eerlijk man zijn
wilde, maar dan mocht hij zich niet
van de kamer verwijderen als zoo iets
bekend gemaakt werd.
Dus kost- en keetbazen zijt alle op
uw hoede voor zulke personenhet
signalement luidt: lang 1.75 M., haar
blond, gezicht rond, uiterlijk roode
kleur, gezond, neus groot.
Hoogachtend,
F. BIESEBROEK,
Toubenstrasse no. 5.
o
91ijii Jongen.
Gij hebt maar een moeder, mijn jon
gen, maar een,
Die steeds met u blijft, al liet elk u
alleen,
Al braakt gij haar hart
Door bittere smart.
Maak daarom, dat om u nooit moe
derken ween'.
Gij hebt maar een moeder, mijn jon
gen, geen twee,
Die volgt u als schaduw in wel en
in wee.
'tZij zonde u wacht
Tot wanhoop u bracht.
Och schenk dan zoo'n moeder de liefde
voor twee.
Gij hebt maar een moeder, o jong'.
wier gebêen
Zich immer door keeren om u lieve
ling heen
Die alles wil geven
Tot heil van uw leven.
Och strooi dan ook vreugd' om zoo'n
moedertje heen.
Gij hebt nog een moeder. Dat God
haar bewaar'
Doch jongenlief gij blijft niet steeds
bij elkaar.
Dan vraagt gij„was zij
Dat alles voor mij?"
Maar zorg ook, dat elk zegt„dat
deedt gij voor haar."
J. TEN NAPEL.
Kruiningen, Jan. 1912.
O
De winkelsluiting in de hoofdstad.
Het schijnt, dat te Amsterdam de
strijd tegen de winkelsluiting zoo goed
als verdwenen is. Van de meest on
verdachte zijde in deze, van de „Nieuwe
Courant," komt thans reeds het ge
tuigenis, dat het vetzet totaal uit is.
Nu de rechtbank beslist heeft, dat de
verordening wettig is, had de „Nieuwe
Courant" gaarne een nieuw georgani
seerd verzet gezien. Maar niets daar
van, men maakt er een grap over, en
meer niet.
De „Nieuwe Courant" is er niet
best over te spreken. Zij schrijft er
van
„De oorzaak van de onverschillig
heid der kleine winkeliers voor den
uitslag van de geruchtmakende proce
dure ligt wel in hoofdzaak daarin,
dat, voor den nooddwang wijkend,
het publiek zich reeds aan den toe
stand heeft gewenden de toeloop
van klanten na negen uur zich naar
een vroeger deel van den dag heeft
verplaatst, zoodat er zelfs zaken zijn,
waar men .nu met ie Kerstmis, zon-
d r bizondcre opgewektheid, het licht
na ii.-^n uur nog laat branden. Het
pleit is beslecht en het publiek, orde
lievender dan de enkele clandestine
afwijkers, heeft 't hoofd neergelegd
bij wat „de heeren wezen."
Natuurlijk, het is hier gegaan, zoo
als het overal elders gegaan is, merkt
I daarop de „Rotterdammer" op. Men
is enkele dagen doodsbenauwd, dat
men minder centen in het laadje krijgt.
„Maar zoo gauw is niet gebleken, dat
dit reine inbeelding was, en dat, zoo
dra het publiek maar even gewend is
om vóór negenen zijn inkoopen te
doen, de winkelier precies evenveel
verkoopt, of alle verzet is geweken
en men is blij met den vrijen tijd.
Men kan nu eens zien, wat dikwijls
al het lawaai voor de „vrijheid" be-
teekent. Men voelt dat men nu „vrij"
is gemaakt van het despotisme van
het publiek en onwillige collega's.
Geen wonder, dat men „met de Kerst
mis het licht zonder opgewektheid
liet branden", zooals de „Nieuwe
Courant zegt, het is tijd en geld ver
knoeien, meer niet, en dat ziet men
nu zelf in
Van een petitie tegen de verorde
ning is dan ook niets terecht gekomen,
—o
Verhooging der bierprijzeu
Naar mr. Krasten, secretaris van den
Ned. Bond van Bierbrouwerijen, ons
mededeelt, is het onjuist zooals in
ons ochtendblad werd meegedeeld
dat met dezen Bond een conferentie
zou plaats hebben over verhoogi. g
der bier prijzen. De Bond van Bier
brouwerijen is wel tot een conferentie
aangezocht, doch heeft geen termen
gevonden op het verzoek in te gaan.
Handelsblad.
o
Een heldhaftige daad.
Dezer dagen heeft te Parijs een vier
en zestigjarige dienstbode een held
haftige daad verricht, doordat zij haar
leven heeft gegeven voor de kinderen
van haar meester.
Zij maakte een klein lampje in orde,
om dit te gebruiken bij het naar bed
brengen der kinderen, toen plotseling
haar kleeren vlam vatten.
Zij wilde de kinderen, die in het
aangrenzende vertrek aan het spelen
waren, niet verschrikken en riep dus
in het geheel niet om hulp. Toen. het
oudste kind toch plotseling het ge
vaar zag, en erg schrikte, riep ze uit
„Het is niets, maar kom niet bij mijl"
De kinderen gehoorzaamden en de
heldhaftige vrouw rolde zich in een
deken, waardoor zij er in slaagde het
vuur uit te dooven. Dan bracht zij,
alhoewel met brandwonden overdekt,
met bovenmenschelijken moed de drie
kinderen naar bed.
Eerst nu wilde zij om hulp roepen.
Nauwelijks had ze de deur van de
kamer bereikt, toen zij in zwijm viei.
Toen haar meester en meesteres thuis
kwamen vonden zij haar hier liggen.
Men liet haar onmiddelijk naar het
ziekenhuis brengen, waar zij den voe
genden nacht aan de bekomen brand
wonden overleed.
o
Engeland. Volgens de „Britsch Me
dical Journal" hebben de Britsche
koloniale troepen nog nimmer in zulk
een gunstige physieke] conditie ver
keerd als in 1910. „De Pioneer" is
de meening toegedaan, dat dit in de
eerste plaats het gevolg is van de
stijging van het zedelijke peil onder
de militairen. De ingevoerde verhoo
ging van soldij heeft nobeler gevoe
lens en ontspanningen, die de soldaat
zich vroeger niet kon veroorlooven,
binnen zijn bereik gebracht. Velen
hebben zich een fiets of een ander
ontspanningsmiddel aangeschaft, en
zoeken nu hue vermaak buiten, in
plaats van in donkeren hoeken of ge-
meene krotten. Het verslag omtrent
de zedelijke en stoffelijke toestanden
in Indië, voor het Engelsche parlement
uitgebracht, zegt aangaande |de phy
sieke vooruitgang onder de militairen:
De merkbare afname van de meeste
ziekten is toe te schrijven aan het
bevorderen van een zedelijken toon,
aan het veldwinnen der geheelonthou
ding, alsmede aan de betere en min
der overhaaste behandeling in de hos
pitalen."
o
Eenvoud aan het Engelsche Hof.
De Engelsche aristocratie met
name de dames, die aan het Hof ver-
keeren mopperen over het wacht
woord, dat door Koningin Mary blijk
baar is uitgegeven aan het Engelsche
Hof sedert de aanvaarding der regee
ring door Koning George.
Dit wachtwoord luidteenvoud
Dat men de protesten daartegen
juist nu verneemt, moet in verband
staan met de afwezigheid va K ning
en Koningin, die zich no vr cenigen
tijd op hun Indische nis .c. n-icu.
Er schijnt reeds in de weinige jrnn,
die gevolgd zijn op de troonsbeklim
ming van koning George, een opval
lende verandering te constateeren te
zijn, in vergelijking met het drukke,
opzichtige, royale hofleven van koning
Edward. Diens gemalin, koningin Ale-
I xandra, liet de fantasie van haar hofge
zelschap alle vrijheid.
Doch haar opvolgster koningin Mary
heeft dit langzamerhand alles veran
derd.
Ze begon met de onverbiddelijke
beslissing, dat geen nauwe rokken
uw „entravées", dames 1 onder haar
oog geduld zouden worden. En toen
men in hofkringen en bij allen, die
daaronder rossorteeren, nauwelijks van
de ingetoomde ergernis bekomen was,
volgens het voorschrift van de Opper-
ceremoniemeester, waarbij de maten
van de halsuitsnede uw „décolle-
té's", dames! aanzienlijk verkleind
werden.
En terwijl de oude Koningin Victo
ria zelf gaarne haar fraaie schouders
en armen liet zien, gaf haar kleindoch
ter Koningin Mary een tweede hof-
oekase uit, waarbij feitelijk het ont-
blooten van schouders en armen werd
afgekeurd.
Haar volgende wenschen werden
nu ook achtereen volgens der hofda
mes ten duidelijkste kenbaar gemaakt
de Koningin gaf te kennen, dat zij
wenschte, dat de Engelsche dames,
die ten Hove verkeerden, zich volgens
Engelsche mode kleedden.
Daarna volgde de hoed-mode. Ko
ningin Mary bleek zonder medelijden,
en het Hof moest zich wel voegen
naar haar inzichten, die den omvang
rijken hoed veroordeelden.
Duu het beschilderen van het gelaat
uw „teint", dames De Koningin dulde
niet de geringste rouge op de lippen
van haar hofhouding aangezette wenk
brauwen waren gevonnisdzelfs
poudre-de-riz werd in den ban gedaan.
De twee laatste insluipsels bij de
aristocratie, die aan het hof verkeert,
werden daarop geschraptde speel
tafel en de sigarette.
Kaartspelen door dames was in de
laatste jaren een algemeen gangbare
gewoonte gewordenmaar Koningin
Mary verklaarde zich de openlijke
tegenstandster daarvan.
Rookende dames eveneens een
alledaagsch verschijnsel bij diners
doch ook aan de sigaret heeft Konin
gin Mary den oorlog verklaard.
Ziehier het voorloopige lijstje van
de reactionnaire maatregelen van Ko
ningin Mary.
Doch niemand kan een koningin
het recht ontzeggen, het karakter te
bepalen van haar eigen omgeving. En
de statige Engelsche hofstijl heeft on
der koningin Mary meer kans tot zich
zelf te komen, dan bij den Parijschen
geest, die vóór haar koninginneschap
in kleeding en sommige uiterlijke vor
men aan het Engelsche Hof heerschte.
o—
Een droeve geschiedenis. Een
droeve geschiedenis heeft zich in de
nabijheid van Amsterdam afgespeeld.
*Het echtpaar Van der Vaart, brave,
eenvoudige lieden, zijn vermoedelijk
door vergiftiging, ten gevolge van het
eten van slecht vleesch, om het leven
gekomen. Wij kunnen er het volgende
van meededeelen
Bij het Naardermeer behooren ver
schillende wei- en bouwlanden, welke
aan boeren verpacht zijn. De plaats,
die Van der Vaart gehuurd had, is
negen bunder groot en bij de Karne-
melksloot gelegen. Daar ziet men
een eenvoudige met pannen bedekte
boerderij, van middelmatige grootte,
waarvan het voorste gedeelte, als naar
gewoonte, tot woonhuis en de rest
tot veestal dient. Een schuur naast
de boerderij huisvest twee trekhonden
en landbouwgereedschap.
Van der Vaart hield er geen perso
neel op na. De pachten waren hoog
en alleen door met zijn vrouw samen
hard te werken zoolang het dag was,
gelukte het hem zijn hoofd boven
water te houden. Van der Vaart leverde
eiken morgen de melk van zijn elf
koeien aan den melkhandelaar Jan
Boogaard te Diemen. De avondmelk
werd met de morgendmelk in groote
bussen gedaan. Met een met twee
trekhonden bespannen wagen bracht
Van der Vaart dan eiken ochtend de
bussen naar de Gooische Stoomtram
en naar het Weesperpoortstation, waar
de Gooische aankomt, stond de knecht
van Boogaard gereed om de melk in
ontvangst te nemen en aan diens Am-
sterdamsche afnemers te bezorgen.
Zoo ging sinds langen tijd alles ge
regeld zijn gang en zoo had Boogaard
ook j.l. Donderdag nog zijn bussen
ontvangen.
Maar Vrijdagochtend wachtte Boo
gaard tevergeefs. Er was geen melk van
V. d. Vaart meegekomen en ook Zater
dagmorgen gaf het trampersoneel de
zelfde boodschap. „Dan mankeert er
wat aan," zeide Boogaard en zond
een van zijn knechts op kondschap
uit. Toen deze knecht, een jongen
van 15 jaar, Zaterdag kort na het
middaguur op de plaats van Van der
Vaart kwam, constateerde hij in dt
de eerste plaats, dat de luiken va:
het woonhuis gesloten waren. Hl
hoorde de koeien onophoudelijk loeie;
en zag, door een ruit glurende, d:
beesten zeer verward door elkaar et
met opgeperste uiers staan. Zij moes'
ten dus in langen tijd niet gemolker
zijn. Binnendringen durfde de ont
stelde jongen niet. Hij ging Winthorst
den naasten buur van V. d. Vaart
wier boederijen echter op tien minute;
gaans van elkander liggen, op d<
hoogte stellen en keerde zelf naa!
Diemen terug. Winthorst ging nu ee:
anderen buurman, Bruin, halen et
beiden begaven zich naar de boerderi
van Van der Vaart. Het open zijn va!
één der staldeuren was bij de burer
als een gewoonte van V. d. Vaart be
kend. Het binnenkomen in den staj
ging dus gemakkelijk en toen zij daa:
den verwarden toestand van het niet
gemolken en uitgehongerde vee zagenj
begrepen zij dat er iets gaande moesl
?ijn.
De onthutste mannen drongen niet
verder in de boerderij door, maar be-1
gaven zich ijlings naar Naarden ora
politie te waarschuwen. Weldra 't
was echter inmiddels ruim 3 ult gej
worden verschenen de burgemeeste
van Naarden en twee politiemannen
en dr. Theunissen, en ook Winthorst
en Bruin keerden mee terug naar dt
plaats van v.*d. Vaart. Men ging dt
staldeur binnen en ontsloot vervolgens
de deur, die van de deel tot de woning
toegang gaf. In de groote woonkamer
was alles donker. De luiken waren
gesloten en toen men licht ontstak,
zag men op tafel een nitgebrand lampjt:
staan. In de bedstede lagen de 34-:
jarige Antonie Lambertus van der Vaart
en zijn 23-jarige echtgenoote Teuntji
Schrijver, beiden dood. Aan het voe^
teneinde lag schreiende en verkleumd
hun 4-jarig dochtertje Antje, en haaj
3-jarig zusje Cornelia zat overeind iti
het ledikantje, dat in de kamer stond)
In dit ledikantje sliepen beide kinder
ren, maar Antje, blijkbaar door hongeiS
en angst gedreven, had haar ouders
in de bedstede opgezocht, die haar
echter geen hulp meer konden biecfen...
De eerste zorg was nu voor de armt
kleinen, die in een wollen deken ge
wikkeld door vrouw Bruin medegeno
men en liefderijk verpleegd werden
Eerst wat lauwe melk voor de uitge
hongerde maagjes en daarna langza
merhand wat eten. Gisteren waren de
kinderen al weer vrij vlug. Maar Antje
toonde zich erg zenuachtig, was heesch|
van het huilen en sprak nog niet. J
In het huis van V. de Vaart werd
niets aan den toestand veranderd. Men
liet het onder politie bewaking, de
buren molken en voerden de koeien
en gaven ook de twee varkens e«
honden te eten. Dadelijk werd dei
justitie te Amsterdam gewaarschuwd-
Zondagmorgen te half tien kwam de
rechter-commissaris mr. Huizinga, de
subst,-officier van justiiie mr, Luyken
Glashorst en de griffier op de boe-
derij aan, waar reeds aanwezig waren
de burgemeester van Naarden en dr.
Theunissen, de genoemde buren, de
78-jarige vader en de broeder van den
doode, en de stiefvader van de over
leden vrouw, Schoonhoven. De luiken
werden geopend, het daglicht stroomde
de woning binnen. Toen constateerde
de justitie in de eerste plaats, dat in
de woning orde heerschte en van braak
geen spoor te vinden was. De kleertjes
van de kinderen lagen zorgvuldig ge
vouwen op een stoel en een andert
stoel droeg de kleeding van het echt
paar Van der Vaart. De kasten en
boeken werden nagekeken. Ook hier
bleek alles in orde. Geld en sieraden
waren aanwezig en de Donderdagoch
tend aan Boogaard verzonden melk
stond geboekt. Dat was de laatste melk,
die verzonden was. In bussen stond
de melk van Donderdagavond. Van
der Vaart moet dus Donderdagnamid
dag nog zijn koeien gemolken hebben,
Trouwens Donderdagmiddag hebben
Winthorst en Bruin hun buurman nog
op zijn land kunsimest zien strooien.
In de bedstede werd vrouw V. d.
Vaart gevonden, liggende op haar
knieën, voorover met het hoofd in de
kussen. Van der Vaart lag op zijn
zijde met de linkerhand over den
schouder zijner vrouw uitgestrekt. Niet
het minste spoor van geweldpleging
viel te constateeren, zoodat de docter
en de justitie de veronderstelling op
perden, dat beiden ten gevolge van
vergiftiging overleden zouden zijn en,
gezien verschillende omstandigheden,
dan reeds in den nacht van Donder
dag op Vrijdag. Van der Vaart lag
als slapende in de bedstede het ge
laat der vrouw maakte een indruk,
alsof zij het benauwd had gehad.
Waarschijnlijk heeft de man het langst
geleefd en nog getracht zijn vrouw bij
te staan.
