Koopt en laat werken by hen die adverteeren in DB VOLKSWIL, Gewestelijk Nieuws. Rechtszaken. Van alles wat. 10 Mei fiiet meer, wat zij schreef in haar no. van 3 Mei, ja, noemt op 10 Mei onzin om in Leuven over Zeeuwsch- Vlaanderen te spreken, terwijl zij op 3 Mei spreekt, wegens wat die pro fessor te Leuven sprak, van de plaag welke Zeeuwsch-Vlaanderen ook reeds teistert. Zelandia heeft zich alzoo aan eene kleine vergissing schuldig gemaakt, tenzij zij op 3 Mei uit haar zelve den bewusten gruwel aan onze bevol king verwijt en dus uit haar zelve onze bevolking daarmede belastert. Maar daarmede verbetert zij de hou ding niet, die zij inneemt tegen ons verlangen om te komen tot eene daad, en bevestigd zij slechts wat wij schreven in no. 84, dat zij eigent- lijk aan de menschen zeiven de schuld geeft, dat er gebrek aan verloskundige hulp is door op onze bevolking een onverdiende smet te werpen alleen om maar „het gezag" de hand boven het hoofd te houden. Vondel schreef reeds Staatszucht kent geen God en geen bloed. En wij voegen er bijPartijzucht is een domme zaak die de liefde mist. Beide aan Zelandia ter overweging, en wij doen dit, omdat zij zelfs in eene zaak als deze die toch met de politiek niets ie maken heeft, zoodanig is verblind, dat zij niet kan nalaten haar te be spreken in politieken hartstocht. Het is maar gelukkig, dat zij werkelijk politieke zaken tegen ons behandelt door doelbewust doodzwijgen, want anders zouden de hartstochten haar te machtig kunnen worden zooals in dien gelukkigen tijd voor haar, toen wij ongewapend stonden tegenover ge heimen laster, hoon en verdachtmaking. Verval in de Sociaal-Democratie. o Eenigen tijd geleden bevatte Het Volk het volgende bericht Ontbonden... De Rotterdamsche arbeiders-muziek- vereeniging „Excelsior", welbekend door haar opluistering van tal van de monstraties en feesten derarbeidersbe weging, is ontbonden. De oorzaak daar van is gelegen in verschillende om standigheden, die den nog overgeble ven leden met 19 tegen 8 stemmen deden besluiten de vereeniging op te heffen. De Maasbode teekent hierbij aan De „inzinking" schuilt niet alleen onder Poiak's Amsterdamsche Dia mantbewerkers, waar van de 9000 bondsleden zich er vier aanmeld den om te werken voor het volkspe titionnement, de „inzinking" is er te Rotterdam even sterk. Vriend Heykoop is ons aan het einde van het vorig jaar komen verklappen, dat de Rotterdamsche Arbeidersbewe ging al een paar jaar in groei stil staat." Hij erkent 't met smarte, dat „dit is een niet te weerspreken feit". De Partij, „onze S. D. A. P." is de laatste twee jaren niet vooruitgegaan in ledental. Met onze vakbeweging ging 't even zoo. De Rotterdamsche bestuurdersbond, de plaatselijke vakbewegingsfederatie, groeide de laatste drie jaar evenmin en verloor zelfs nog iets aan ledental. De belangrijkste vakorganisaties stonden eveneens stil, groeiden maar heel weinig of Hepen zelfs nog terug. Dc afdeeling van den Gemeente- werkliedenbond, zeker eer. der grootste organisaties onzer stad, ging achteruit. De in Rotterdam zoo belangrijke transportbedrijven toonden stilstand van organisaticgroei. „Zoo geeft dus de vakbeweging", vertelde Heijkoop, „hetzelfde beeld als de partijin het algemeen stilstand, nu reeds gedurende bijna drie jaar." De sociaal-democratische arbeiders coöperatie „Voorwaarts" ontsnapt evenmin aan den algemeenen stilstand. De laatste boekjaren waren slecht en als het laatst verschenen verslag wat verbetering toont, dan houdt vol gens Heijkoop deze verbetering niet onwaarschijnlijk verband met het feit, „dat de coöperatie juist het laatste jaar zich wat losser heeft gemaakt van Bestuurdersbond en Partij." De verwachting op een gunstiger balans voor de „Voorwaarts" schijnt niet in vervulling te zijn gegaan. Altans Spiekman liet eind Januari opnieuw een jammerklacht hooren. Het eigen gebouw op de Gedempte Slaak, waarvoor niemand minder dan Berlage de lijnen heeft getrokken, „lijnen van stoere kracht en breede klare opvatting", moest het uiterlijke symbool zijn der innerlijke kracht van de Rotterdamsche afdeeling der S. D. A. P. In het poitiek van dat gebouw is een steen ingemetseld, met een rede van mevr Holst ingewijd, waarin een j spreuk is ingegrift, verkondigende „de gewaagde stelling", dat zij (d.w. z. de Coöperatie) in den strijd zal steunen met nimmer leege handen. Spiekman noemt dit nu een „ge waagde stelling", want hij moet 't met smart constateeren, de handen zijn in derdaad leeg geworden. En de Volkswil teekent hierbij aan Dit verval zal ook het einde zijn van de sociale beweging onder de katho lieken in Nederland, indien wordt voortgegaan in de richting, ge bracht door de advocaten en de politieke geestelijkenin deze sociale beweging te zien een hulpmiddel voor het weislagen van Kiesvereeniging- spelletjes ter vervanging van de richting Leo XIIIweldoende volksactie, en van de richting Pius Xde priester uit de wereldsche dingen. Sm Tirol heerscht reeds sedert langen tijd on der de katholieken een verschrikkelijke strijd. De linker- en de rechtervleugel, of wil men de vooruitstrevenden en de conservatieven vormen twee zoo scherp tegenover elkander staande partijen, dat de eenheid in het geloof er totaal verduisterd en vergeten wordt. De bisschoppen hebben vergeefs getracht die eenheid te herstellen men luitsterde niet naar hun tot vrede manende stem. Thans heeft het epis copaat een gemeenschappelijk schrijven aan de geestelijkheid gericht, opdat zij althans zooveel mogelijk kwaads trachte te voorkomen. In geen geval mogen de politieke geschillen mef religieuse beginselen worden verward, zoodat het bijv. niet geoorloofd is, de christelijk-socialen voor modernisten uit te maken. JDe priester moet vooral ook maat houden en liever eigen meening offe ren dan de eenheid in gevaar brengen. Hij mag niet den indruk wekken, dat hij zich meer om menschelijke dan eeuwige aangelegenheden bekommert. Ook de tegenstanders moeten met billijkheid worden bejegend en nooit mag hij heftig handelen zoodat de priesterlijke waardigheid zou worden geschaad. In vergaderingen mogen zij niet met elkander debatteeren en nooit de vraag behandelen, of andere katholieken goed kerkelijk gezind zijndaarover beslist alleen de bisschop. Dit bovenstaand namen we uit het Centrum over. Het typische is ditdat het Cen trum wel aandacht schenkt aan wat in andere landen op dit gebied ge schiedt, maar niets bemerkt (of liever doelbewust doodzwijgt) van wat ge schiedt binnen de eigen landsgrenzen. Het is de politiek, die reeds Hilde- brand in zijn tijd zoo juist schetste als gevolg van een preek: dat kan hij (zijn buurman) in zijn zak steken. Wij teekenen er nog dit bij aan Er staat„men luisterde niet naar hun tot vrede manende stem." En we krijgen, dat stukje in zijn geheel over lezende voor indruk dat de bisschop pen in hunne vermaning de conserva tieven hadden beschermd tegen de volksgezinden, dat „onder vrede" niet was verstaan vrede door recht maar vrede door het doofpotten van recht matige verlangens. We krijgen dezen indruk, opdat in dezen geest, die van vrede door doof potten, ook eens in ons gewest is ge sproken in „Een bezadigd woord", dat echter, toen een tegenvoorstel kwam, bleek te zijn geweest geen bezadigd maar een oneerlijk woord. Het Vrije Woord voor Abonnés. o Essen, den 4 Mei 1911. Mijnheer de Redacteur. U mocht s. v. p. eens zoo goed zijn van dit eenvoudig doch zeer toepasselijk stukje in ons veel ge- ezen blad op te nemen. Bij voorbaat mijn dank. Ik wilde namelijk eens een paar woorden bij elkander zamelen, en wel ten eerste over een blaadje met name Zelandia, niet dat ik bedoel dat dat blaadje zoo slecht is. ver van daar, zoo wijd ken ik het niet, maar een ding dat mij niet aange naam is, is dat zoo een blaadje ook nog moet vooruit betaald worden. Dat er in den dag van vandaag vele slechte menschen zijn ondervin den wij hier ook, maar zoo slecht om zoo een kwartaaltje te poffen of te vergeten dat geloof ik toch niet. Ook heb ik al zoo dikwijls hooren prediken over een herder met zijne schaapjes die zijne lieve diertjes zoo graag ziet dat hij ze zou dekken met zijnen mantel om hen toch maar onder het droge te brengen, en dat die herder die ik bedoel zijue schaapjes maar laat dolen hetzij op eene droge weide of ook misschien wel in de Yolkswilweide, waarin in vele menschenoogen zooveel slecht gras en onkruid groeit. "Waarom zoo'n herder daar geen hond op toe gestuurd En als de zon te hard schijnt voor den hond, dan ben ik van meening dat zoo een herder zelf zijn mantel uit trekt voor zijne ver doolde en onwetende schaapjes voor ze toch onder ééne leiding van een trouw en goed hei der onder dak te leveren. Ziedaar mijnheer de Redacteur mijne meening heb ik uitgedrukt op dit eenvoudig plaatsje, hopende dat u de goedheid zult hebben van het eens op een veilig plaatsje te bezor gen laat ik mij ook in de Rubriek eens dalen voor 25 cent het is wel niet veel maar die geeft dat hij heeft is waard dat hij leeft. Mijnheer de Redacteur u nogmaals dankende voor uwe plaatsruimte noem ik my een Katholiek Essener, Volkswil abonné. o Essen, den 7 Mei 1911. Mijnheer de Redacteur Gelieve u de goedheid te hebben dit stukje te plaatsen, bij voorbaat mijn dank. Ik heb in een vorig nummer gelezen over een heidenschen toestand in Zeeuwsch-Vlaanderen Daarom moet ik alle vaders van een gezin er opmerk zaam maken om dezen heidenschen toestand te vermeiden door mede te werken in de toekomst. Want wanneer men het eens goed beschouwt, als een vrouw in haren doodsangst geen hulp heeft en daar door een offer van het kerkhof wordt. De man verliest zijne vrouw en de kinderen hunne moeder, hoewel zij haar man lief heeft en haar kinderen haar dierbaar zijn, toch tevergeefs, wijl er geen voldoende hulp is wordt zij ten slotte een prooi van het graf. Als men het eens goed beschouwt is zoo een toestand hartverscheurend. Daarom, mannen, als gij uw vrouw lief hebt en uwe kinderen u dierbaar zijn, sluit u dan bij onzen weldoener aan, bij de Volkswil, want het is nu weder de naam van Dalsum die zoo barmhartig is om onze vrouwen van zoo een vreeselijken toestand af te helpen. Als men er eens goed over nadenkt, hoeveel vrouwen zullen er niet wezen, die al ten offer gevallen zijn Als zij eens allen hun hand eens boven het graf konden reiken hoeveel handen zouden wij dan niet zien Het hart moet u breken als vader van een gezin, die zoo een toestand heeft onderstaan en tevens ook een ander, die het nog moet ondergaan. Zoo een heidensche toestand is niet alleen ten nadeele van een gezin maar ook ten nadeele van de gemeente en ook ten nadeele van het rijk. Daarom laat ons allen trachten om zoo spoedig mogelijk een verbetering in ons Zeeuwsch-Vlaanderen te bren gen. Hoogachtend, FRANS BIESEBROEK Taubenstrasse no. 5, Essen. o Sas van Gent 8—5—11. Mijnheer de Redacteur Opmeikelijk is het hier in Sas, als er de een of andere vermakelijkheid is, dat het leeuwendeel, wat hulp betreft, altijd van denzelfden kant moet komen. Niet alleen bij vermakelijkheden, ook bij ziekte gevalled en dergelijke is dit het geval, en al raakt het niet onmid- delijk zijn eigen personeel, toch zal hij trachten, om die menschen, die dit noodig hebben, tegemoet te komen. Die sympathie voor het mindere volk, om deze eenigzins van het leven te doen genieten, wordt dan ook door het gros der ingezetenen, op hoogen prijs gesteld en gewaardeerd, (als Sas- senaar zal iedereen weten wie hier bedoeld wordt.) Vele anderen daaren tegen houden hunne handen zoo kramp achtig op hun geldbeurs geklemd, dat, met behulp van een dommekracht, nog moeilijk zou wezen, deze te verwijderen, niet willende beseffen, dat, ook zij, hun weelde aan het mindere volk heb ben te danken. Laat U, gegoede burgers, indien er nog eens eene feestelijke gelegenheid op til is, niet afschrikken, door er een kleine opoffering aan te besteden, om het vermaak zoo gezellig, mogelijk te doen zijn. Dankend voor de plaatsruimte. Een vriend des Volks. o Sas van Gent 8511. Geachte Lezers van de Volkswil, U zal 't zeker wel met schrijver dezes eens zijn, dat het blad wel klein is, maar zeer leerzaam, men leert een klein beetje op de hoogte komen, met het geen in onze omgeving gebeurt. Vele personen zouden immers liever heb ben dat de Volkswil het voetspoor volgde van die andere bladen uit de buurt, om alles dood te zwijgen wat het daglicht niet mag zien enz. Ge lukkig voor ons, dat er nog één man is, die trots de aanvallen van de tegen partij, nog niet genegen is het bijltje er bij neer te leggen. Daarom nering doenden, adverteert en gij herbergiers abonneert u in en op de Volkswil. Gij in de eerste plaats herbergiers, want aan wien verkoopt gij uwe dran ken Immers aan het volk. En welke couranten denkt gij dat het volk wenscht Enkel die voor hunne be langen opkomen, dus de Volkswil. In de hoop dat we wat zieltjes zullen winnen, teeken ik mij Een vriend des volks. O KOEWACHT. Tot onderwijzer te Clinge is met ingang van 15 Mei be noemd de heer G. A. Boddaert van Koewacht. BOSCHKAPELLE. Geknipt. Woens dagmorgen kuierde de landbouwer J. Heijens met zijn hondje over zijn lan derijen en kwam zoo ook bij een kavel bloeiend raapzaad. Plotseling hield de hond stand onder voortdurend geblaf. De baas kon hem niet tot bedaren brengen of hem bewegen de plek te verlaten. Dit deed Heijens vermoeden dat er iets ongewoons in het hooge gewas verborgen moest wezen. En ja, bij nader onderzoek zag hij een man het hazenpad kiezen. Op zijn hulpgeroep kwamen de arbeiders toe- loopen. Door eenige werd de vluchte ling achtervolgd, doch vruchteloos door andere werd het zaad afgezet en nagespeurd of er zich nog iemand in bevond. En werkelijk men vond een tweede kerel, die, zich overmand ziende, zich gevangen gaf. Bij verder zoeken ontdekte men 16 gedoode kippen, waarvan er reeds 3 gepluimd waren, benevens 4 gordijnen, een mand en een katrol. Onmiddelijk werd de politie gewaarschuwd, die den ge vangene geboeid in arrest stelde en telefonisch aanhouding van den vluchte ling verzocht. Beide dieven waren per fiets en afkomstig van St. Jansteen. Vr ij gesproken. Het Gerechtshof te Amsterdam heeft 11 Mei vernietigd het vonnis der Recht bank te Alkmaar, waarbij A. G. A. Verstegen, redacteur van het Heldersche matrozenblad „Het Anker" werd vrijge sproken van het hem ten laste ge legde smaadschrift tegen den officier van gezondheid le klasse W. A. Stark. De advocaat-generaal eischte 14 dagen gevangenisstraf. Opnieuw rechtdoende, sprak het Hof beklaagde vrij. Als ver dediger was in beide instanties opge treden mr. M. Mendels. De Volkswil teekent hierbij aan Hoe deze zaak precies in elkaar zit weten we niet meer hoewel we het indertijd hebben gelezen, maar wat we er van herinneren is dat ze vrij wat „erger" is dan onze zaak burgemeester van Waesberghe, waarin wij gestraft werden omdat dit heer zoo goed een ambtsrapport kan opmaken. Maar achter het Anker staat de so cialistische partij, en achter van Dal sum staan alleen maar de belangen van het wingewest Zeeuwsch-Vlaande ren en het rechtsgevoel der eerlijke menschen, en beide laatsten behoeft men immers niet te vreezen Geen eerewijn. Bij de plechtige opening van het nieuwe politiebureau te Enschedé, zeide de burgemeester, de heer Edo Bergsma, aan het slot zijner toespraak „Bij de plechtigheid als deze, gaat meestal de eerewijn rond. Deze traditie wordt niet gevolgd al ware het alleen, omdat het voor beeld van de uiterste matigheid op deze plaats plicht is, want dit kan niemand te veel in gedachten hou den, dat het voorbeeld een ontzag lijke macht is in de wereld ten goede of ten kwade". o— Ontslagen. De Commissaris der Koningin in Zuid-Holland heeft M. d. L. ontslagen als veldwachter van Stellendam en als buitengewoon veldwachter van Goedereede en Melis sant, wegens het aannemen van een gift bij gelegenheid der stranding van het stoomschip Dusseldorf. (N. R.Ct.) De Volkswil teekent hierbij aan Indien dit ontslag wegens het aan nemen van een gift, dus fooitje, waar er recht is, dan vragen we waarom wordt een Commissaris der Koningin dan niet ontslagen als hij een lintje aan neemt, want wat is een lintje anders dan een fooitje —o ZAANDAM, 8 Mei. De raadsleden, de heeren J. A. Buys en G. van Heij- ningen, beiden lib., die met de heeren dr. E. van de Stadt Kz., vrij.-dem., J. van Delft anti-rev., C. Th. Kamphuijs, R.-Kath. en K. Baas Gz., ant.-rev., dit jaar periodiek moeten afrteden, hebben op de vragen der ldesvereenigingen geantwoord, dat zij een nieuwe candi- datuur niet zullen aanvaarden. De heer Van Heijningen is wet houder. Tijd. o— Armoede. Een Noorsche journalist, verbonden aan het dagblad Social De- mokraten te Christiania, was voor langen tijd buitenlands en heeft uit den vreemde geregeld brieven naar zijn blad geschreven. Uit een dier brieven nemen wij het volgende over. Ik was eenige dagen in Schotland. Het was tijdens den korenoogst en nooit zag ik hei graan zóó rijk en vol staan als daar. De gouden halmen golfden over heuvels en vlakten overal. Men zag niets dan graan, van af de kust tot de bergen in het Noorden. En ik dachthier behoeft waarlijk niemand honger te lijden, want de zee g visch, het land koren, beiden in grooten overvloed Maar de arbeiders te Edinburg ver telden mij, dat er armoede en honger heerschte en dat de arbeiders groote ellende leden Deze verdienden zestig centen per dag zij zaaiden en oogst ten het koren en voor de rijk gevulde schuren legden zij zich hongerend ter ruste Maar wat wordt er dan met al dat graan gedaan?" vroeg ik. „Hier is toch voedsel genoeg!" „Van dat graan maken wij whisky was het antwoord Den volgenden dag ging ik met den zelfden man een herberg binnen. Daar zat in een hoek een vrouw met haar1 kind. Hij wees op haar en zei „Zie, daar heeft u nu een beeld van het leven in Schotland. Die moeder laat haar kind bier en brandewijn drinken, terwijl elke trek in dat bleeke gezichtje verraadt, dat het arme schaap brood noodig heeft 1" o Een goede daad beloond. Dezer dagen moest in den schouwburg van Mains eene vertooning plaats hebben van „Rijngoud." Op 't laatste oogen- blik viel de kunstenaar, die Wotan moest spelen ziek en het bestuur had reeds besloten het geld terug te geven, toen M. Carl Braun, een artist van den Hofschouwburg van Wiesbaden, zich aanbood, om zijn zieken collega te vervangen. Hij was zelf naar Mainz gekomen om de vertooning bij te wo nen. M. Braun vervulde uitstekend zijne taak en oogstte den grootsten bijval. Het bestuur wilde hem een cachet betalen, maar M. Braun weigerde iets te ontvangen voor den dienst aan een vriend bewezen. Dat werd natuur lijk door de bladen gesignaleerd en aldus vernam ook de intendance van den schouwburg van Wiesbaden het feit. Zij ook wilde op bijzondere manier de tusschenkomst van M- Braun erkennen en legde hem eene boete op van tien mark, omdat hij zonder toelating op een vreemd too- neel had gezongen.

Krantenbank Zeeland

Volkswil/Natuurrecht. Gewestelijk en Algemeen Weekblad te Hulst | 1911 | | pagina 2