De Volkswil
BIJVOEGSEL
van 13 Augustus 1010.
Ilfl VLAGGEfEESÏ DER MDRMKR
te St-Nikiaan.
1 Wm Zondag, 31 lull. In de Hootd-
(tad van Waasland, ren heerlijke Va-
derlandKhe bctooging die lang tn 't
geheugen tal blijven van elkendecn die
meeging In de rangen, van ieder
kijken Hond lang* da zijden.
Nrtnl dat en kuanra til niet verge
ten die brave oud-fieditndw die Zon-
dag manhaftig mcestaptcn In den lang.
ttratrnlang rekkenden stoet van (lere
mannen die met Helde hunnen Vont
dienden en bun Land beschermden.
Hebt gijgeilen: hoold reeht de bor
ate vooruit met menig glorievol cerc-
leeken behangen, die koene vaderlan
ders die, hunnen ouden dag met zjjn
mcserles te huls latende, kwamen me-
dejuichen in het vaderlandsch betoog
der overhandiging van een vaandel
medestrijders van vroeger.
Zullen zij het vergeten, zij die daar
op de groote markt te kijken stonden
naar de 113 maatschappijen met 13
muzicken die bunne vreugdeklanken
bij het gejuich der menigte meng
den.
En wie zal ooit uit zijn geheugen.krlj-
gen dal prachtig tafereel van een le
ger van haast 8000 man, waar tusschen
honderd kleurige vadcrlandschc vlag-
gtu zegenvol wemelden, dat de kolo
saal groot markt van Sint-Niklaas vol-
niet Ricrgcjulchr, wijl een gevoelen van
blijheid bij t vaderlandsch betoog In
hem opwelde.
":."Zópdag heeft het hart van ons volk
'ihecfl getuigenis gegeven
ürs:
n de plechtige overhandiging gcschie-
oca.
Daar stonden, de groote feestzaal ge
stampt vol, al de tiert voorzitten met
hunne drljlijnig geboorde kepl, de bor-
stc vol eereteekens en boven hunne
hooiden, bij honderdtal, keken de drij-
klcurigc nationale vlaggen uit om in
zijn geheet een tafereel te vormen
zoo treffend dat men het nimmer ver
geten kanonwillekeurig dacht men
.daar aan 00zc vrome voorvaderen die
eens zto ten strijde togen in 1302 en
in IH30 om voor Ifelgii die onafhan
kelijkheid te winnen die het thans groot
30 FEUILLETON.
Judas ile Yolksverachtcr,
VtsrUtAuilije reman Hl den lijd
der larkabefi.
EERSTE BOEK.
<o) o—(o)—
IK REN EEN JOOD!
IX
Daarbij is hij trolsch en eigenzin
nig. ik zal er echter voortaan aan
denken, dat een edele wijnatok tijdig
gesnoeid en slcvig opgcboAdcn moet
worden, wil hij goede vruchten dragen.
Judas is gelijk aan zijn paard, dal noch
den ploeg wil trekken, noch een ruiter
op zijn rug duldt en derhalve nergens
loc deugt, at is het nogjtoo mooi. Ala hij
terug komt, zal Ik hem onder strenge
lucht stellen.*
.Hij is nog jong, evenals vcrsche
most, die pas uit de wijnpers komt.
Als de most flink ullglst, klaart hij
zich tot goeden wijn. Ik vergelijk hem
met het water uit den Jordaan, dat
:t sterke draaiingen tn snellen loop
om in een kom
dan bezinkt het spoedig en wordt bei
der cn zo*L Troebel water wordl er
en gelukkig maakt.
De heer generaal graal de 1 Serclaet,
militaire gouverneur de provincie Bra
bant, daartoe door Z. M. den Koning af
gevaardigd. moest de overhandiging
doen van hel Vaandel.
Hij deed zulks met een vuur en
tulglng dat al de aanwezigen er door
getroffen waren en hij deed zulks in de
- laantscbe taal in de volgende treffende
M|| nhccrca,
Heden, bij drit ingrijpende plechtig
heid, verbette zich ons eerste gedacht,
in eerbiedige en dankbare hulde, tot
Zijne Majesteit den Koning t Dit vaan
del, echt koninklijke gift, zoo door den
glanzende luister van zijn goud. als
door het zachte schilleren zijner edele
kleuren, getuigt dat het opperhoofd van
het leger nauw aan 3 bette ligt zijne
bijzondere achting en «ene voorname
welwillendheid tc bctoonen aan allen,
die zooals gij in kwlstende mildheid,
het Vaderland ten dlenate stonden.
Dit vaan
mer dat de gevoelens r
r Jegens den Koning, gevoe-
stceds den soldaat bezielden,
In den burger moeten voortleven; en
dat gjj. soldaten, burgers herworden,
bet u alt eene plicht van cgr moet re
kenen tot voorbeeld te strekken van
vroomheid en vaderlandsliefde.
Hoogst belangrijk is het, Mijnheeren,
dat de natie hare soldaten vereert en
ondersteund.. Van geen minder ge
wicht is het dat degene, wlen het op
gelegd Is de stem te verheffen, in klaren
lichte doen uitschijnen het nut cn de
edelheid van den wapenstand. Voor
zeker alle werkers, gelijk welke plaats
zij In de samenleving beklecdcn, bren
gen het hunne bjj tot den voorspoed
van het Vaderlandalle werkkrachten,
•—I geleid, dienen tot rljne verheffing,
biengcn hunnen steen tot den bouw
zijner grootheid. Maar, is het algemeen
weirijn het gevolg van al dit vurig
streven, zoo Is. cn blijft nochtans de
ziel en veerkracht daarvan het per
soonlijk welzijn. Alle ambacht brengt
aan die het uitoefenen, naar gelang
hunner moeite en bekwaamheid, recht
matig en welverdienden voordeden.
De wapenstand. daarentegen, behelst
niets anders dan zelfverloochening. Ge
zondheid, krachten, gevoelens, geest
vermogens, wil,het leven zeil, de soldaat
stelt het al ten dienste van zijnen
Koning en van zijn Land. Zoo kost-
Stoffelijk voordeel, dat
e gevoelens vi
.Gij spreekt als een moeder I*
•tn gij, Mathathlas, toornt als een
vader, wiens wrevel slechts een ruwe
knop is. die toch de bloem der liefde
omsluit. Als Judas terugkomt en gij
wilt hem onder strenge tucht stellen,
vergeel dan het woord niet, hetwelk
mier wetgeleerden schreefWan-
gij uwen zoon met voelen wilt
treden, trek dan eerst uw schoenen uit.*
Nu gaf Mathalhiaa zijn echtgcnootc
de hand en zelde glimlachend: .Het
Is mcnKhelijk gedacht, maar er steekt
toch een groote waarheid in het woord,
eertijds mijn leermeester gebrulktt
>d kon het overal zijn en daarom
schiep Hij de moeders."
Na dit gcaprek hield Mathathlas het
et langer In Modin uit. Ilij was wel
ns waar van plan het huis van den
gchatcn stalhouder niet te betreden,
msar hij wilde met den hoogepriester
cn met Jethro ruggespraak
om zijnen zoon debestc ge
delen te zenden cn alles
te stellen, ten einde hem
mogelijk uit de
te verwijderen.
Toen hq weder terugkwam, fonkelde
Jtic °°SC" van toorn. Hij had er
gerlijke dingen te Jerusalem vernomen.
Om de steeds al zonderlinger Min-
nhng %n«r weerdtg^dan Is brt^enbel
plicht, hoogste voldoening dergerech-
tlgen en der helden I
De grond der alleen voordeelzoe
kende strekkingen der hedtndaagsche
beschaving, Is niet gunstig tot het
Eent vstaebe menschilevcndheid mis
prijst te sis Mn overschot der bar-
baarschheid. de verwijfdheid kent ie
zeil niet, en den ikrucht dienen ti|
ten spot IIn het loomlgt van eenen
langen vrede, in het genot van eenen
aanhoudenden voorspoed, genaken de
ingevingen, spruitende uit de i
■DHVMH hartbdMeaal
verzwindt, de gedachtenis relfs de»
koene feiten verdwijnt, de karakters
verkwijnen.
Maar welk een ijselljk ontwaken bij
den dag van het gevaar f.... Koevele
volkeren weleer beschaafd, rijk en
machtig, zijn gedaald en ten gronde
gegaan Bedrogen door het zoete
«ener bedwelmende rust vergaten zij
dat de «rijd-Mt het bestaan een der
grondwetten is «elke de Schepper het
heelal heeft opgelegd, en lieten zij het
Belgit zal zich weten te vrijwaren
legen dit zedelijk verval, zoolang het
puik zijner kinderen, zooala gij, Mijn
heeren, ruit strekken tot voorbeeld vu
verknochtheid au het Vaderland. Ge
hoorzaam aan lands wetten, of uit
vrijen wil hebt gl| het ecnige der
schoonste jaren uwer jeugd gewijd.
Uwe overste hebben u ingeplant de
plichten en de deugden van den sol
daat. Verscheidene onder u rijn nog
we banden au het leger ge-
wie weet zullen zij mls-
ms, In eenen schitterende zomer-
hoort men, au den verre gezicht
einder, het do"- gerommel des donders
de landman -....<5.1 alsdan een stille
bede ten Hemel, om van zijne velden,
die al zijne hoop dragen, orkaan en
rlge wolken zien ophoopen
beschermde Belglïmoge Hij voortgaan
in zijne weldaad IMaar loutert Hij
ons door de beproevingen, dragen ze
wij dan nul «mom gemoed, onver
schrokken hart en kloeken arm!...
De heiligste rechten gelden niet, zoo
die ze bezit ze niet weet te doen
Edoch, dal die ernstige gedach-
:n geene nare wasem komen ver-
prelden ovet de vreugd vin dit feest,
gevierd in deze schoone nijverige hoofd
stad van het Lud vu Waas!... In
het zoo rustig en lachende Lud vu
Waas, wiens weelderige weiden, ver
gulden velden en vruchtbare polders
zich ais een fluweetcn tapijt In bont
schakkeering uitstrekken te midden der
stille vlietenwiens gunstige steden en
dorpen door een prachtsieraad vu
kende geruchten te doen ophouden,
had Omas het stilzwijgen verbroken
uitvoeren,
hem dankbaar zoude zijn, wijl hH in
dertijd een blocdglele-
de bcslf
groot
afvallige priesters daartoe opgehitst,
i hem morde en hem betichtte
trouweloosheid. Na zijn onder
houd met Onias mocht Mathathlas zelfs
vernemen, dat dtze Oricktchgezlnde
joden geld Inzamelden, om des hoo-
genprieslers goddeloozen broeder, die
thus In Damascus vertoefde, te onder
en, ten einde zich het hooge-
lerschap te kunnen aanmatigen,
ontevredenen verwachtten bijton-
gunstcn van jason, du jongeren
broeder van den rechtvaardigen, doch
strengen Onias. Mathathlas zag ter
stond in, dat de grijze hoogepriester
niet tegen de kuiperijen van lijn sluwrn
broeder was opgewassen en dat fa IJ
ten ondergang
VNi wiarsc
priester, snelde naar Heliodorus. die
zich had durven vermelen het Heilige
der Heiligen te schenden, en clschte r
ztjnen ii
bH den t
i beriep
zich op bet
rscK'vr
t bekoorlijkste gouw, de
langsheen
e golvende
Het Is niet het eenlge doel uwer
maatschappij. Mijnheeren. In uwe her
ten tc voeden de herinneringen die u
aan het leger hechten, In uwe gemeenten
het voorbeeld te geven van vaderlands
liefde en u te staven In de plichten
die het oplegt. Bulten dezen edele
betrechtlngu, streeft zij daarenboven
nog, naar het In 't werk strllu vu
den geest van gezelligheid waar u
hel aoldalenlevcn de bewonderen*
wccfdlge uitslagen van loonden. Gij
hebt geleerd wat de wederzijdschc
dienstwilligheid, de verecniglng der
pogingu kunnen teweeg brengen voor
net gemeenebest. Gij hrbt u voor
gesteld aan den Stut van bet burger
leven toe te passen dlu grooten regel
der wapenbroeders" Een voor allen,
allen voor een I"
Opgewekt en bctltld door dtze
schoone kenspreuk, hebben vcrschillig*
akh reeds tot onderiingu bijstand ver
enigd. Laat mij toe u het volkomen
welslagen toe te wenschu In de verwe-
rentlijklng van dit edd doel. De over
heerlijke bloei van den ouderlingen
bijstand in Belgie loont ons wat het
samtnbrugen, zclts der geringste bij
tellen onder de voorspoedigste vi
In naam vu zijne Majesteit de
Koning valt mij. Mijnheer de Voorzitter,
de ter te beurt, U te overhandigen het
vaudtl van de ntaatichapplj .De
Leopoldislen II". In dagen van teelt
zullen zij wapperen zijne schitterende
kleuren au het hoofd vu uwen vreug
destoet in de dagen van rouw zal zij
hei deel dragen in de droefheid! Dat
het altijd u gelieve op de baan van
plicht cn van ccrl
Leve de Koning!
e oud-soldaten van Hulst
n, vu u biet onder ons
te zien. Wij beduken u hertclUk voor
het bewijs vu broederlijke samennel-
ging dal gij ons geelt, de grenzen door
trekkende om de edele kleuren vu 1
Ncdcriandsch vaandel te vermengen
met onze eigene belglsche buleren.
De twee zustematltn. Belglï en Neder
land, zijn nauw verbond» door de
bloedverwantschap en tene oprechte
vriendschap; zij zullen altijd urnen
hand In hud voortgaan In den weg
vu eer en vooruitgang I
Levendige toejuigingen
begroetten deze tref fende
En na deze prachtige redevoering,
toen de generaal het Vaandel aan den
Voorzitter overhandigde, toen hij in
edele opwekking zelve de .VLAAM-
SCHE LEEUW" aanhief en toen al de
aanwezigen medezongen, wat geest-
drilt I wat geestdrift)
En als men daarachter tol verheerlijking
onzer tzalbroedcrs van over de noodcr-
plegingcn c
Ziedend
kwam Mathathlas
weer te Modin aan met geweld was
er niets te bereiken, hij moest de dingen
hun beloop laten. In zijn Verbittering
wierp hij een groot gedeclle van zijn
gramschap op zijnen zoon. dien hij
herhaaldelijk in brieven streng bevolen
had, onmiddellijk bet huls van den
tempclontbcitigcr Ie verlaten, of het
desnoods heimelijk te ontvluchten en
zich vooriooplg by bevriende Hebreeuw-
sche lamllltn te verbergen.
Dat geen dier brieven zijnen zoon
in hanocn kwam, aangezien Heliodo
rus die onderschepte, vermoedde Ma-
Ihathlas natuurlijk niet. HIJ sprak niet
gaarne meer over zijn zoon, op wlen
hjj vroeger zijn schoonste verwachtin
gen gebouwd had, cn vervloekte de
SyriCrs en hunne auhugers onder
stamgenooten, die hem te Jerusalem
zto gehaat hadden gemaakt, dat hij,
reeds jaren geleden, met toestemming
van den hoogepriester, zich uit de
heilige stad had teruggetrokken en zich
te Modin, zijn vaderstad, metterwoon
had ccvrstiffd.
Noch Elcctra noch judas had een
flauw begrip van het gevaar, dat de
tempel had geloopen, nTI. door Helio
dorus tc worden geplunderd. De stal
houder had opzettelijk tegenover hen
ervu gezwegen en Noman had geen
toegang tot den zieke. De Arabier, die
zich over Judas bestendig bezorgd muk-
jtrens hun nationale zing .WJer
wat treffend vertoog van eensgezind
heid der twee natttn, die eenmaal, door
de al te groote partijdigheid vu eenen
koning gescheiden werden, doch die
gehuwelykt blijven door hunne tul.
Als de laatste uitgalmlngcn vu de
nationale rangen en de vurige uitroeping
vu Leve Albert I Leve Elizabeth I Leve
Wllhclmina t in de hooge gewelven der
ruime zaal verstorven zijn, neemt de
heer Burgemeester Vu Nee men hel
woord en uit zich alt volgt
middenbestuur In de omschrijving vu
deze stad, ben ik geluMdg en vereerd
den hoogcdtlen heer generaal graaf de
Scrdaes dank te zeggen voor de uit
stekende wijze waarop hU de zending
vervult hem door den Koaing Albert
opgedragen en hem te verrocken Zijne
Majesteit mijne eerbiedige dankbe
tuigingen te willen aanbieden voor den
blijk vu waardeering die Zijne Majes
teit schenken wil au een aanzienlijk
getal mijner bestuurden. In mijne
hoedanigheid vu burgervader verheug
Ik mij tevens in eene blijde gebeurtenis
welke mijne medeburgers jubelen doet
zooals ik met ben mcivoel de pijniyke
voorvallen die ben overkomen.
En blij maakt my nu de dag waarop
het onze beminde vorvt-opvolger vu
Leopold II belieft, au de maatschappy
der oud-gedienden vu zynen voorzaat,
een vaudel te schenken een zelfde vau-
del als datgene welke zij. tydens hun
nen krijgsdienst, hebben lecrea ken
nen, vereeren en beminnen als hel zin
nebeeld vu het Vaderland.
Oeiyk onze koning het prijienswaar-
awerk van zijnen voorgangen voor
zoo zullen de oud-gedienden on
der Leopold II den eerbied en de liefde
die zij dcsiyds voor hunnen opperge
neraal gekoesterd hebben overbrengen
op zijnen opvolger.
Het prachtig geschenk dat u vu 's ko
ning» wege overhandigd wordt zal on
getwijfeld uwe gevoelens voor den Vont
nog vuriger maken. Doch hooger moe
ten uwe gedachten opstijgen bij 't aan
schouwen vu de prachtige drijkleur
Zij moeten voor u wezen bet zinne
beeld vu ons Vaderland, 3 Is te zeg
gen de plek waarvan de grond zoowel
als personen, zaken en inrichtingen die
er boven roeren met de innigste vezel»
van ons hart verbonden zfln zij moet
u aanzetten uit al uwe krachten te wer
ken niet alleen voor uw eigen wetzfn,
voor datgene vu uwe naaatbcttauden,
voor uwe wapenbroeders in 1 bijzon
der en vu uwe menschen hl 3 alge
meen, maar ook voor het welvaren en
den gedurigen voortgang vu ons ge
meenschappelijk vaderland.
Ons Belgie staal au den spits der
volkeren voor ayne stoffeiyke wehraart.
Welnu, oud-gedienden, zorgt et voor
bet uwe by te brengen om bet in
vooruitgang nog hooger op te voe-
doet t<
dan ook zoudt gij bereid blijven om het
in donkere dagen al was het met uw
bloed te verdedigen, geschurd rond
den koninklijken troon cn de Belgische
dryideur.
toeschenen, alt hij tegen den avond
bij den ingang van het huis met Electra
samenkwam; de schennis vu den
tempel die hem eigenlijk onverschillig
was, leek hem niet van zulk een groot
belang. De weinig spraakzame zooa
der woestijn, die het jonge Griekache
meisje in den beginne met wutrou-
wen behandelde, zag weldra in, dat
Judas in Electra de beste verpleegster
beschermster had gevonden, cn hij
eerbiedig ontzag,
onbeperkte macht
als een vorstin, die
legerstede kon vertalen. Door
langdurige ziekte zeer verzwakt, zat
de jongeling vaak op een laag rust-
bankje droefgeestig voor zich uit
te staren, zonder in den omgang met
zijne verpleegster den rechten loon
te kunnen vinden. Ook vu bet metste
had zich eene eigenaardige beschroomd
heid meester gemaakt, sedert ban
beschermeling niet meer zoo gebed
krachteloos en afhankelijk was vu
vreemde hulp, aooals voorheen. Wd
had Judas aurukeiyk op haren acbon-
het eerst «veer beproefde Ie gun cn
zij had hem schertsend geregd .Zict
