kyk,
Een reis naar M Wié,
hl] (luisterde den boozcn heer Ie
to de booze heer wandelde vervolgens
ruitlg weg om een andere coupe te
eoekta.
.Hoe i* het ]e gelukt om dien boozen
dikkerd zoo gauw weg te krijg
Tzoeg de heer Meyer aan
conducteur, toen de rei» afgelo.,.
wa» en hij hem den gulden in de
hand gedrukt had.
.0, ik heb hem verteld, dat u
erg goed bij uw verstand bent*,
antwoord.
-■«•I ml mlader. Onlang» werd
gemeld, dal een dame uit New-York
naar Engeland was vertrokken om
daar te bewijzen, dat zij alttamdi
Drake en dus recht had op zijn
UtenKhap. die In de Engelachc ki
larij wordt bewaard en nu een
millioen gulden bedraagt Een paar
Jaar geleden maakten 140 personen
aanspraak op die erfenis, toen geschat
op een kleine 450 millioen.
Het Amerikaansche gerantschap, dat
dikwijls met vragen over die en andere
«ischte nalatenschappen wordt
een gedrukte r
overdreven be
schatten, die in dc Engcltcbe kanselarij
erfgenamen hcetcn te wachten. Er
i er zoo betrekkelijk weinig, zegt
het stukgemiddeld bedragen zij niet
meer dan 1800 dollar, en slechts twee
Ho» Drink van knutnr boer werd.
De klink van de deur wordt opge
licht en een postbode treedt binnen
1 gesprek cu zegtDrick ge kunt het
van n léven nie welen, as ik ou waar
vatle ik de telegraaf mer aan. 't kan
wel van oe vajers bruur «ijn, die zit
er nog al werm In I Halt de moei wijf,
daor hedde gij niks mee te maken,
Vajers bruur, roept de baas, den dicén
Is zoo'nen schraper, de! ie, 'n halven
cent iq vieren zou kleuven, en daor
Mb fT Au nog* nen schilllg vur out-
.ewize léven in
treedt buurman
nieuw aan. De vrouw repliceert en
segt, arende ge ok nie Jan dè Drick
1 ding -mer anvaltc most. Bé zegelijk
vrouw meent de aangesprokene. Re
kunt van z'n léven nie weten I MTn
dertig cents roept de bode. Ik moet
""luchtend haalt Drlek het geld te
voorschijn. In angst en vrees wordt
het doorment geopend, hij leest
Universeel erfgenaam. Notaris B. te
M. Algsmeene blijdschap en toen....
Hel, boot ga zitten, wijl zet gauw
'n god kumpke koffie en haalt de
ham en den krintenmik ten blakke
en douwt 'm nog 'n paar dubbeltjes
in z'n vingers, die mensch hét lang
door regenbuien overvallen werd. Ook
wend bet schuurtje tot bergplaats van
Hooi en landbouwwerktuigen gebruikt
Nu Toon eigenaar wa», zou dat ver
anderen. Hij liep dagen lang zwanger
van grootschc plannen en onderwijl
verdiepten de goede landlieden zich
In allerlei gissingen en mogelijkheden,
zonder het rechte te weten, want Toon
zweeg als 'tgraf; hij zou wel wijzer
wezen, dan zich en jan Melio «e ver
klappen. Van de „kaptein* kon men
evenmin iets loskrijgen, trouw als zij
was aan de Instructies van Toon. De
jonge boer Mcllo. wien men 'tniet
durfde vragen, sprak er evenmin over,
en waardeerde de stilzwijgendheid van
Toon zoo, dal zij later goede vrienden
werden. En Jan Melio en zijn vrouw
Dat goede was in ieder geval uit de
nachtelijke gebeurtenis geboren.
NooW werd tusschcn hen meer ge
sproken over zijn late uitstapjes van
voorheen, waarvan zij dc oorzaak en
den aard maar al te goed bevroedde.
E« 'tplan van den .Wildeman"?
Hij zou van 't schuurtje zijn woning
maken. Dat deed hij ook werkelijk.
Het eigenaardige hiervan was, dat noch
metselaar noch timmerman een rooden
duit «in hem verdienden.
Zonder een vak geleerd Ie hebben,
laple hij 't schuurtje op en verbouwde
primitief, maar toch goed bewoonbare
arbeiderswoning, waarvoor hun later
f800 geboden werd en dat is daar
Ie machtig, dc krokodillentranen loopen
hem larigs z'n baard, en toen op eens:
Wijl gauw m'ntn treuwjas en m'ncn
hoog en *He. Z« zijn wel wat aauwd
mé ala. Ifpc laat doet de spoorweg,
Ik moet er seffens op out.
Zoo'ncn goeltn braven Toonoom,
ik heb bet at z'n' leven wel gezoet,
dl 't ie alles vur mij spaarde wat ie
grijpen en vangen kon. Oomc hét al
z'n leven veul van me gehouden. Wé
zak z'n best vur urn bidden. O.
o—
Eerst naar dn kerk, dan naar dekroes!
Ds. Ledcbocr beschreef op het congres
van Enkratcla, hoe door de drankbestrij
ding dc drinkgewoonten waren verbe
terd .Vond men er vroeger volstrekt
goen kwaad in, na de kerk de herberg
te betreden, nu gevoelt men. dal dit met
elkander strijdt. Van vele plaatsen ge
werd ons het bericht, dat deze gewoonte
is afgeschaft, hoewel nlef overal."
Is dit geen vingerwijzing voor de
katholieken? Dat men in een herberg
dit 4a niet absoluut af te keurensom
migen vinden daarvoor thuis of bulten
het herbergbezoek na den
Zondagsdienst al te gerccdc aanlei
ding. In een zekere gemeente gaan
dc grootc boeren na de hoogmis, om
hal! elf. naar hun café en blijven er
dikwijls plakken fwee, drie uur lang
hef eenlg vermaak is de drank in grootc
porties. Onder de mindere lui gaan
er al na dc vroegmis, om zeven uur,
naar dc kroeg, drinken In ongelooflijk
korten tijd een grootc hoeveelheid bor
rels en gaan. dan den heelcn dag bijna,
Zondagrusl houden op hun bed. En
zoo als hef daar is, zal 't in meerdere
of mindere mate op vele dorpen wel
gaan. Dit is een drinkgewoonte waar
voor niet de minste schijn van gegronde
reden Is aan te geven, en die vooral
Reen pas geeft op Zondagen en Hei
ligendagen. Wat meer Zondags-Ar/
liging zou christelijk zijn, maar niet
zoo'n avcreehtscbe Zondags-Wering,
Een huivcrig-kille
Novemberavond.
Op den hoek van een wrlemelig-druk
straatje en een slecht verlicht, stille
Hij, een schrompel klein manneke
een harmonica op den rug van z'n
kaal-groen rafeijasje gebonden, een
pak liedjes In de hand.
Zij, een bleek armoedig vrouwtje,
een zwart kapertje op eea t-rlesch-bont
schort voor, dikwijls versteld.
Haar heldere zangstem lokt mensehen
onverschllig overigens van uitzien
Het mannetje schor-
schreeuwt nu en dan 'n tweede stem
er tegen aan. Ze zingen „van-zilver
en-goud"
Dan wringt een hofjesjongen, die
haastig aan komt loopen. zich tusschcn
luisteraars en onder slagercmandcn
door naar de ..lingers" en plukt „hal"
roepend den iiedjesman aan z'n rafel-
Om uitvoering aan zijn plan te kun-
n geven, had hij materialen noodig,
moest hij, teneinde zich dlc aan
schatten, telkens een duchtlgcn greep
de oude kous doen, ja, .de kaplcln*
kon ze ten laatste in hasr schoot ge
heel omkceren. Evenwel, daar zag ze
niet op; 'twas vooreen prachtig doel,
Jll baar niet zuinig toelachte: een
gen woning.
Toon werkte nog harder dan vroeger
L In zijn
dan stroof
ilddag ging hij naar zijn kleine, vccl-
eliefde bezitting, waar hij .struweel"
lustig
dc kaptein,
dan aanwijzingen deed, waarnaar hij
stipt handelde. Ze had maar te zeg
gen. hoe ze 'Ihtbben wou.
Menigmaal kwam een ot ander ver
keerd uit. Maar zijn moed verloor
hij niet. Heel nauw zag hij niet, en
heel fijn kon hij niet. Toch schoot
het werk tamelijk snel op. Om alle
fouten en gebreken te verbergen zoo
veel mogelijk, bestreek hij zijn hutje
„Pollsle I dér schreeuwt 'I jochie
het drukke straatje inwtjzcnd.
Op z'n tecncn en zich rekkend,
c iKK^deT*
der menscheo heen,
totdal hij een helm gewaar wordt.
Dan duikt hij weer weg.
„Houw nou je sm.Iduwt hl]
ruw het vrouwtje toe. dat was blijven
doorzingen en dringt haar voor zich
uil tusschcn dc ricnschen door cn
liet stille slraatje In. telkens spijtig
omkijkend naar bet verdwirrclendc
groepje en in de richting van politie.
Even verder blijft hij wachten
Een agent maant dc laatste kijker*
totdódrloopen" en posteert onbeweeg
lijk op den hoek.
Dan zakken dc straatzangers af, In
een kroegje, waar gele lampcnschljn,
ruwe en zoemende atemnen en
walmende tabaksrook hen tegenstaat.
regenachtig
iïKfISff.'SSïaiïï'
en der op
l zijstraatje
aide kinden
Ze spelendronken mannetje.
'n Meisje naar schatting 'n Jaar
of acht met kastanje bruin haar cn
bruine kijkers vraagtHet mclteer ook
'n cent voor ons voor 'n kiukje
(borrel).
'k Meen niet goed gehoord te heb
ben.
Wat blief? 'n ccnl voor 'n kiukje.
Ik buig me wat voorover en kijk
het kind eens san De donkere
oogjes staan vochtig glanzend... *k
merk dal uit dat kInderkce11je
'n alcohollucht komt...
Voor 'n kiukje. kind?
Ja Mehccr, Vader en Moeder drinken
nou ook 'n kiukje en ik heb al'n
beetje met suker gehadstraks als
Ik naar bed ga, krijg Ik nog zoo'n
hapje...
't Sneed mij door de keel
De kindervraag om 'n cent voor
'n klukkic begreep Ikhelaas maar
al te goed.
Gezeten, in gezellige vriendenkring
dit vertellend, Is er een, die gestadig
in z'n glaasje heeft zitten roeren-
alt Ik uitgepraat ben zegt:
„Wat treurige ouders, wat ontaarde
ouders..- en meteen laat hij er op
volgen: aannemen Jan, 'n citroentje
met suiker,
HIJ matig gebruiker als Ie was
begreep niet dat zulke ouders
erfelijkheid buitengesloten uit de
gelederen waartoe bij behoort, worden
gerccruteerd.
kaar gevarem^en'^frijft vin 101
verdronkenen, behalve dc gekwetsten.
In den staal Illinois, Amerika is een
mijn in brand geraakt, waarbij 460
mensehen bet leien hebben verloren.
een wonderwerk In zijn oog, prulwerk
in dat van timmerlieden. De mensehen
hadden echter sedert lang opgehouden
te spollen en schimpen en sloegen van
verbazing over zijn kunde de handen
zouden 1 omver kijken, als ze
konden I" tel hij, .maar 't staat te ste
vig. En dc kleine oneBcntjes zien ze
zoo goed, omdat ze gewoon zijn. knoei
werk te leveren. Neen, de kneep zit
'm ergens andere, vat j'm En hij
dufm'e
n schuivende beweging met
waren voldoende dc weinige m
te versjouwen. Volgeladen kruiwagen»
reed hij ccnlge malen daarheen, en dc
„kaplcln" kwam achter hem .aanzculc"
met armen vol atccncn goed.
Toon Meliclstc had mei z'n .wuuf"
bezit genomen van zijn klein, onbe
twist, onbezwaard eigendom, dat hij
met grootc zelfvoldoening doopte
„Nooit gedacht."
Vroeger had hij gezegd, als Ik maar
eens een huisje bulten 'tdorp vast
kon krijgen, Ik zou laten zien, wie ik
ben. Nu kon hij dat. Maar er gebeurde
In den eersten lijd zijner vestiging niets
opmerkelijks. Zijn hand vond binnens
huis nog zooveel te doen. Daar ont
brak aan dc goede inrichting nu dit.
n boord a. s.
Rotterdamschc Uitfd.
o—
Het kolen laden duurde lol 10 uur
v. m. Omtrent dit kolen laden door
Arabieren vall wat tc vertellen, zoowel
wat betreft de ongekende vlugheid,
bruin gezicht. Allen vliegen
zij door elkander, bijna geen klccrcn
aan hun lijf, toch miken eenlge van
hen een uitzondering, dit zijn opzich
ters of bazen zoo men deze noemen
wil. Zij zorgen dat alles geregeld gaat.
cn dat de een nooit op den ander be
hoeft te wachten, Zij zijn gekleed in
ten eenvoudig hemd bijna allen zonder
hoofddeksel en ||ct een van hen,draagt
kousen of schoenen, dit gaat alles
blootvocti. Kalm loopen deden zU niet.
Ze liepen altijd vlug. altijd maar door.
tot de schuiten die lanes zij van ons
schip lagen geheel ledig waren, toen
sleepte een sleepboot dc ledige schui
ten naar den wal. Deze mensehen
waren alle dwangarbeiders. Omtrent
de stad zelve valt weinig Ic vermel
den, Toen wij dc haven binnenvoeren,
viel ons oog op een standbeeld, het
welk geplaatst was op een der pieren,
dit standbeeld was van den ontwerper
van hel Suez-kanaal, genaamd Ferdi
nand Lesseps een geboren Franschman.
Wat moet deze man een buitengewoon
genie cn wilskracht bezeten hebben.
te brengen. Een kanaal te graven te
midden eener grootc dorre woestijn,
waar men niets anders ziet als zand
tot de stad Suez toe. En dan een
kanaal tc graven, waar groote zee
achtig werk. Dit kanaal Is 36 uur
gaans. Men begrijpt dat vele cn groote
onkosten hieraan verbonden zijn. Niet
alleen het werk zelve, dat elk jaar een
paar millioen gulden kost, doch om
dit water op een vcrcischtc diepte-te
houden kost zeer veel. Ook zijn de
kademuren lang nog niet in orde ge
bracht, echter I* hiermede een goed
begin gemaakt. Daarom moet elk
schip dat hel kanaal doorgaal f 1000
betalen. Doch dll Is niet veel, aan-
Ezlen ze vroeger zoo'n reis heelcmaal
Kaap de Goede Hoop om moesten
maken, cn nu zij het Kanaal hebben,
hel een 3e deel aan de reis scheelt.
Wanneer men in volle zee vaarl.
heeft men geen hulp van licht nocdig,
doch aangezien het Suez-kanaal zeer
smal Is, en len einde ongelukken te
voorkomen, heeft elk schip dat het
Kanaal doorgaat, van voor op de kop
een zoeklicht hetwelk een paar honderd
meter voor hem licht geeft. In dit
Kanaal mag men maar 5 mijl per uur
varen, teneinde ongelukken te voorko
men, En ook om reden wanneer het
schip met volle kracht vaart, is de
slroom die naar dc wal drijft, dat door
het werken van zijn schroef komf, tc
sterk, cn zoodoende tc veel van de
dan dat. Eindelijk vrijwel gereed cischic
zijn tuin alle zorg. Doch ook hier
mee kwant hij eindelijk klaar, cn daar
Toon geen man was. die rustig op
zijn stoel kon zitten, bedacht hij nieuwe
bezigheden, en kwam de oude lust
weer boven. Zijn „spuit" werd nage
zien, 'tspet zou beginnen.
Dc Wildeman redeneerde over dc
jachtwcl gaarne. Zat hij bij zomer
avond op de .klapbank" mei andere
werklieden, dan ontwikkelde hij daar
omtrent voor een aandachtig luisterend
publick zijn denkbeelden.
„De jachtwet," begon hij dan met
pruimsch gezicht, is een onrechtvaar
dige wet. Daar zal een langoor op
mijn akker loopen, goed. maar ik blijl
dik vreten aan mijn kool. Ik moet ge
duld hebben. Meneer zal straks, ais
de jacht geopend is, mijn akkers van
het wild zuiveren cn zich tc goed doen
aan „liet haas", dat op mijn kosten
vetgemest is. Meneer vindt zoo'n bout
je lekker en dc jacht „amrznnlig".
Soms komt hij met een leger vrienden
uit de stad. Dan houdt hij klopjacht
ot drijfjacht. „Atijn, Ik ben een arme
„duvel", mij doen ze geen „scha an",
dc hazen niet cn de heeren niet. An
ders zou ik. als Ik boer was, me er
niets aan gelegen laten liggen, of de
kademuren zoude Instaan. Toen wij
s avonds ongeveer 7 uur In dc verte
een zoeklicht zagen naderen, dat nog
al snel naar ons toekwam, gclaittcde
kaplcln om in een der inhammen van
bet Kanaal te gaan leggen, die daar
uitsluitend voor zijn gemaakt, om de
van de tegenovergestelde richting ko
mende boot des te beter te kunnen
laten passccrcn. Toen wij daar onge
veer een half uur lagen, kwam een
groot schip vlak naast zij, hetwelk een
aantal passagiers aan boord had. Het
was het a. s. „Oratlus" dcrmaatschappU
Nederland. 1
Velen onzer kameraden was het nu
weemoedig om het hart, om vele onrcr
vrienden tc zien huiswaarts keeren na
een lang verblijf In onre tropen, cn
met een geroep van onze collega's,
je gaat dc verkeerde kant uit, en zoo
dreven zij uit het gezicht. Nu werden
de staaldraden los gedaan, en weldra
zetten wi| onze reis voort. Hier en
daar ziel men een Arabier met onze
boot mcdcloopen. en dan ziel men in
dc verre dorre woestijn weer een rij
kameclcn voorbijtrekken. Ik sprak dat
eenlge Arabieren met onze boot mede
liepen, wierp nu een onzer een pakje
tabak In het water, zoo ontzagen zij
zich niet om zich van het eenlge klee-
dingstuk tc ontdoen, en al zwemmende
liet hun toegeworpen pakje er uit te
haten. Eigenaardig Is ook van kinde
ren die den leeftijd van 6 of 7 jaar
niet tc boven gaan, ala men een dub
beltje in hel water werpt, weten die
knapen het na ic duiken en zoo van
den bodem der zee te halen. Toen
wij cenlgcn lijd later g
den 29 September te Suez a
Hier werd hel anker uitgeworpen, ter-
tcrwljl het schip op stroom bleef liggen.
Een agent van de maatschappij van
Rotterd. Loyd, kwam met een stoom
bootje van genoemde maatschappij aan
boord, om nog eenige zaken met den
kapitein tc behandelen. En nadat de
mail aan boord was, werd hef anker
gelicht cn stoomden wij verder. De
mooie rotsen en hoogc bergen, ont
gingen weer aan ons oog. cn dc prach
tige fonteinen welke in deze streek
veelvuldig voorkomen, konden wij nu
weer aanschouwen. Doch op dc stad
Suez zelve valt weinig of liever ge
zegd. hadden wij weinig uitzicht.
Het was intusschcn warm geworden,
en hadden wij van koude niets meer
te vreezen. Nadat wij dc Oolf van
Suez gepasseerd waren, cn langzamer
hand in de Roodc Zee waren gekomen,
was het zéér warm cn prachtig weder
geworden. Dc kapitein liet hier dade
lijk een zeil spannen, zoodat hel voor
schip cn kuildek in een groote tent
was herschapen, wat tevens veel afdeed
voor dc hitte. Op het laatst werd het
zoo warm. dat de mccstcn vanonsboven
hunne slaapplaats zochten, aangezien
het beneden niet meer aanbevelens
waardig was.
Al merkten wij hieruit duidelijk dat
wij IndiC naderden, toch dachten en
spraken wij onder elkaar nog over
Holland met zijn mooie ijsbanen en
verdere wintervermakelijkheden, en
misschien kunnen zij zich daar niet
voorstellen, dat hel op 30 September
hier zoo heel is. (Stof volgt.)
Dc Wildeman woonde builen, hij had
Langzamerhand had hij zijn wild
dieven) herval. Veel brutaler dan ge
woonlijk trad hij op.
Gemcentc-vcldwachtcr, rijkspolitie,
jachtopziener, allen loerden op hem,
doch snapten hem zelden. Daar had
hij zijn uitbundigst plcizier in cn hoog
roemde hij hun ijverige plichtsbetrach-
Hct gebeurde, «lat zij er een gan-
schcn nacht op uit waren, hem Ie pak
ken tc krijgen, dat ze hem kenden
zelfs, als hij bij den zeedijk een schot
lostte cn zij hem achterna zalen. Om
„sdc
Maar h
gend kwam hij b
begon tc lichten. „Oauw, kaptein m'n
puntklompcn I* riep hij.
Vlug gooide hij zijn schoenen uit,
smeet ze onder dc kast cn stak zijn
klompen aan cn een kon stompje pijp
in den mond, waarna hij cvcnsncl naar
den Olmenhof liep. Alleen had hij nog
den tijd genomen, zijn „kaptein", dia
natuurlijk alles begreep, loc Ic roepen
,'k mot even né 't 01. om een pér bin
ten gecstcstroo!" Voor haar was dat
genoeg.
Niet lang was hij weg, of daar krijgt
?e bezoek van de dienaren van dien
Heiligen Hermandad.
„Is je man thuis, vrouw Melieftte
„Nee, dat Is ie net nie. Is er wal?"
Wordt vtrvolgd.