kyk, Een reis naar M Wié, hl] (luisterde den boozcn heer Ie to de booze heer wandelde vervolgens ruitlg weg om een andere coupe te eoekta. .Hoe i* het ]e gelukt om dien boozen dikkerd zoo gauw weg te krijg Tzoeg de heer Meyer aan conducteur, toen de rei» afgelo.,. wa» en hij hem den gulden in de hand gedrukt had. .0, ik heb hem verteld, dat u erg goed bij uw verstand bent*, antwoord. -■«•I ml mlader. Onlang» werd gemeld, dal een dame uit New-York naar Engeland was vertrokken om daar te bewijzen, dat zij alttamdi Drake en dus recht had op zijn UtenKhap. die In de Engelachc ki larij wordt bewaard en nu een millioen gulden bedraagt Een paar Jaar geleden maakten 140 personen aanspraak op die erfenis, toen geschat op een kleine 450 millioen. Het Amerikaansche gerantschap, dat dikwijls met vragen over die en andere «ischte nalatenschappen wordt een gedrukte r overdreven be schatten, die in dc Engcltcbe kanselarij erfgenamen hcetcn te wachten. Er i er zoo betrekkelijk weinig, zegt het stukgemiddeld bedragen zij niet meer dan 1800 dollar, en slechts twee Ho» Drink van knutnr boer werd. De klink van de deur wordt opge licht en een postbode treedt binnen 1 gesprek cu zegtDrick ge kunt het van n léven nie welen, as ik ou waar vatle ik de telegraaf mer aan. 't kan wel van oe vajers bruur «ijn, die zit er nog al werm In I Halt de moei wijf, daor hedde gij niks mee te maken, Vajers bruur, roept de baas, den dicén Is zoo'nen schraper, de! ie, 'n halven cent iq vieren zou kleuven, en daor Mb fT Au nog* nen schilllg vur out- .ewize léven in treedt buurman nieuw aan. De vrouw repliceert en segt, arende ge ok nie Jan dè Drick 1 ding -mer anvaltc most. Bé zegelijk vrouw meent de aangesprokene. Re kunt van z'n léven nie weten I MTn dertig cents roept de bode. Ik moet ""luchtend haalt Drlek het geld te voorschijn. In angst en vrees wordt het doorment geopend, hij leest Universeel erfgenaam. Notaris B. te M. Algsmeene blijdschap en toen.... Hel, boot ga zitten, wijl zet gauw 'n god kumpke koffie en haalt de ham en den krintenmik ten blakke en douwt 'm nog 'n paar dubbeltjes in z'n vingers, die mensch hét lang door regenbuien overvallen werd. Ook wend bet schuurtje tot bergplaats van Hooi en landbouwwerktuigen gebruikt Nu Toon eigenaar wa», zou dat ver anderen. Hij liep dagen lang zwanger van grootschc plannen en onderwijl verdiepten de goede landlieden zich In allerlei gissingen en mogelijkheden, zonder het rechte te weten, want Toon zweeg als 'tgraf; hij zou wel wijzer wezen, dan zich en jan Melio «e ver klappen. Van de „kaptein* kon men evenmin iets loskrijgen, trouw als zij was aan de Instructies van Toon. De jonge boer Mcllo. wien men 'tniet durfde vragen, sprak er evenmin over, en waardeerde de stilzwijgendheid van Toon zoo, dal zij later goede vrienden werden. En Jan Melio en zijn vrouw Dat goede was in ieder geval uit de nachtelijke gebeurtenis geboren. NooW werd tusschcn hen meer ge sproken over zijn late uitstapjes van voorheen, waarvan zij dc oorzaak en den aard maar al te goed bevroedde. E« 'tplan van den .Wildeman"? Hij zou van 't schuurtje zijn woning maken. Dat deed hij ook werkelijk. Het eigenaardige hiervan was, dat noch metselaar noch timmerman een rooden duit «in hem verdienden. Zonder een vak geleerd Ie hebben, laple hij 't schuurtje op en verbouwde primitief, maar toch goed bewoonbare arbeiderswoning, waarvoor hun later f800 geboden werd en dat is daar Ie machtig, dc krokodillentranen loopen hem larigs z'n baard, en toen op eens: Wijl gauw m'ntn treuwjas en m'ncn hoog en *He. Z« zijn wel wat aauwd mé ala. Ifpc laat doet de spoorweg, Ik moet er seffens op out. Zoo'ncn goeltn braven Toonoom, ik heb bet at z'n' leven wel gezoet, dl 't ie alles vur mij spaarde wat ie grijpen en vangen kon. Oomc hét al z'n leven veul van me gehouden. Wé zak z'n best vur urn bidden. O. o— Eerst naar dn kerk, dan naar dekroes! Ds. Ledcbocr beschreef op het congres van Enkratcla, hoe door de drankbestrij ding dc drinkgewoonten waren verbe terd .Vond men er vroeger volstrekt goen kwaad in, na de kerk de herberg te betreden, nu gevoelt men. dal dit met elkander strijdt. Van vele plaatsen ge werd ons het bericht, dat deze gewoonte is afgeschaft, hoewel nlef overal." Is dit geen vingerwijzing voor de katholieken? Dat men in een herberg dit 4a niet absoluut af te keurensom migen vinden daarvoor thuis of bulten het herbergbezoek na den Zondagsdienst al te gerccdc aanlei ding. In een zekere gemeente gaan dc grootc boeren na de hoogmis, om hal! elf. naar hun café en blijven er dikwijls plakken fwee, drie uur lang hef eenlg vermaak is de drank in grootc porties. Onder de mindere lui gaan er al na dc vroegmis, om zeven uur, naar dc kroeg, drinken In ongelooflijk korten tijd een grootc hoeveelheid bor rels en gaan. dan den heelcn dag bijna, Zondagrusl houden op hun bed. En zoo als hef daar is, zal 't in meerdere of mindere mate op vele dorpen wel gaan. Dit is een drinkgewoonte waar voor niet de minste schijn van gegronde reden Is aan te geven, en die vooral Reen pas geeft op Zondagen en Hei ligendagen. Wat meer Zondags-Ar/ liging zou christelijk zijn, maar niet zoo'n avcreehtscbe Zondags-Wering, Een huivcrig-kille Novemberavond. Op den hoek van een wrlemelig-druk straatje en een slecht verlicht, stille Hij, een schrompel klein manneke een harmonica op den rug van z'n kaal-groen rafeijasje gebonden, een pak liedjes In de hand. Zij, een bleek armoedig vrouwtje, een zwart kapertje op eea t-rlesch-bont schort voor, dikwijls versteld. Haar heldere zangstem lokt mensehen onverschllig overigens van uitzien Het mannetje schor- schreeuwt nu en dan 'n tweede stem er tegen aan. Ze zingen „van-zilver en-goud" Dan wringt een hofjesjongen, die haastig aan komt loopen. zich tusschcn luisteraars en onder slagercmandcn door naar de ..lingers" en plukt „hal" roepend den iiedjesman aan z'n rafel- Om uitvoering aan zijn plan te kun- n geven, had hij materialen noodig, moest hij, teneinde zich dlc aan schatten, telkens een duchtlgcn greep de oude kous doen, ja, .de kaplcln* kon ze ten laatste in hasr schoot ge heel omkceren. Evenwel, daar zag ze niet op; 'twas vooreen prachtig doel, Jll baar niet zuinig toelachte: een gen woning. Toon werkte nog harder dan vroeger L In zijn dan stroof ilddag ging hij naar zijn kleine, vccl- eliefde bezitting, waar hij .struweel" lustig dc kaptein, dan aanwijzingen deed, waarnaar hij stipt handelde. Ze had maar te zeg gen. hoe ze 'Ihtbben wou. Menigmaal kwam een ot ander ver keerd uit. Maar zijn moed verloor hij niet. Heel nauw zag hij niet, en heel fijn kon hij niet. Toch schoot het werk tamelijk snel op. Om alle fouten en gebreken te verbergen zoo veel mogelijk, bestreek hij zijn hutje „Pollsle I dér schreeuwt 'I jochie het drukke straatje inwtjzcnd. Op z'n tecncn en zich rekkend, c iKK^deT* der menscheo heen, totdal hij een helm gewaar wordt. Dan duikt hij weer weg. „Houw nou je sm.Iduwt hl] ruw het vrouwtje toe. dat was blijven doorzingen en dringt haar voor zich uil tusschcn dc ricnschen door cn liet stille slraatje In. telkens spijtig omkijkend naar bet verdwirrclendc groepje en in de richting van politie. Even verder blijft hij wachten Een agent maant dc laatste kijker* totdódrloopen" en posteert onbeweeg lijk op den hoek. Dan zakken dc straatzangers af, In een kroegje, waar gele lampcnschljn, ruwe en zoemende atemnen en walmende tabaksrook hen tegenstaat. regenachtig iïKfISff.'SSïaiïï' en der op l zijstraatje aide kinden Ze spelendronken mannetje. 'n Meisje naar schatting 'n Jaar of acht met kastanje bruin haar cn bruine kijkers vraagtHet mclteer ook 'n cent voor ons voor 'n kiukje (borrel). 'k Meen niet goed gehoord te heb ben. Wat blief? 'n ccnl voor 'n kiukje. Ik buig me wat voorover en kijk het kind eens san De donkere oogjes staan vochtig glanzend... *k merk dal uit dat kInderkce11je 'n alcohollucht komt... Voor 'n kiukje. kind? Ja Mehccr, Vader en Moeder drinken nou ook 'n kiukje en ik heb al'n beetje met suker gehadstraks als Ik naar bed ga, krijg Ik nog zoo'n hapje... 't Sneed mij door de keel De kindervraag om 'n cent voor 'n klukkic begreep Ikhelaas maar al te goed. Gezeten, in gezellige vriendenkring dit vertellend, Is er een, die gestadig in z'n glaasje heeft zitten roeren- alt Ik uitgepraat ben zegt: „Wat treurige ouders, wat ontaarde ouders..- en meteen laat hij er op volgen: aannemen Jan, 'n citroentje met suiker, HIJ matig gebruiker als Ie was begreep niet dat zulke ouders erfelijkheid buitengesloten uit de gelederen waartoe bij behoort, worden gerccruteerd. kaar gevarem^en'^frijft vin 101 verdronkenen, behalve dc gekwetsten. In den staal Illinois, Amerika is een mijn in brand geraakt, waarbij 460 mensehen bet leien hebben verloren. een wonderwerk In zijn oog, prulwerk in dat van timmerlieden. De mensehen hadden echter sedert lang opgehouden te spollen en schimpen en sloegen van verbazing over zijn kunde de handen zouden 1 omver kijken, als ze konden I" tel hij, .maar 't staat te ste vig. En dc kleine oneBcntjes zien ze zoo goed, omdat ze gewoon zijn. knoei werk te leveren. Neen, de kneep zit 'm ergens andere, vat j'm En hij dufm'e n schuivende beweging met waren voldoende dc weinige m te versjouwen. Volgeladen kruiwagen» reed hij ccnlge malen daarheen, en dc „kaplcln" kwam achter hem .aanzculc" met armen vol atccncn goed. Toon Meliclstc had mei z'n .wuuf" bezit genomen van zijn klein, onbe twist, onbezwaard eigendom, dat hij met grootc zelfvoldoening doopte „Nooit gedacht." Vroeger had hij gezegd, als Ik maar eens een huisje bulten 'tdorp vast kon krijgen, Ik zou laten zien, wie ik ben. Nu kon hij dat. Maar er gebeurde In den eersten lijd zijner vestiging niets opmerkelijks. Zijn hand vond binnens huis nog zooveel te doen. Daar ont brak aan dc goede inrichting nu dit. n boord a. s. Rotterdamschc Uitfd. o— Het kolen laden duurde lol 10 uur v. m. Omtrent dit kolen laden door Arabieren vall wat tc vertellen, zoowel wat betreft de ongekende vlugheid, bruin gezicht. Allen vliegen zij door elkander, bijna geen klccrcn aan hun lijf, toch miken eenlge van hen een uitzondering, dit zijn opzich ters of bazen zoo men deze noemen wil. Zij zorgen dat alles geregeld gaat. cn dat de een nooit op den ander be hoeft te wachten, Zij zijn gekleed in ten eenvoudig hemd bijna allen zonder hoofddeksel en ||ct een van hen,draagt kousen of schoenen, dit gaat alles blootvocti. Kalm loopen deden zU niet. Ze liepen altijd vlug. altijd maar door. tot de schuiten die lanes zij van ons schip lagen geheel ledig waren, toen sleepte een sleepboot dc ledige schui ten naar den wal. Deze mensehen waren alle dwangarbeiders. Omtrent de stad zelve valt weinig Ic vermel den, Toen wij dc haven binnenvoeren, viel ons oog op een standbeeld, het welk geplaatst was op een der pieren, dit standbeeld was van den ontwerper van hel Suez-kanaal, genaamd Ferdi nand Lesseps een geboren Franschman. Wat moet deze man een buitengewoon genie cn wilskracht bezeten hebben. te brengen. Een kanaal te graven te midden eener grootc dorre woestijn, waar men niets anders ziet als zand tot de stad Suez toe. En dan een kanaal tc graven, waar groote zee achtig werk. Dit kanaal Is 36 uur gaans. Men begrijpt dat vele cn groote onkosten hieraan verbonden zijn. Niet alleen het werk zelve, dat elk jaar een paar millioen gulden kost, doch om dit water op een vcrcischtc diepte-te houden kost zeer veel. Ook zijn de kademuren lang nog niet in orde ge bracht, echter I* hiermede een goed begin gemaakt. Daarom moet elk schip dat hel kanaal doorgaal f 1000 betalen. Doch dll Is niet veel, aan- Ezlen ze vroeger zoo'n reis heelcmaal Kaap de Goede Hoop om moesten maken, cn nu zij het Kanaal hebben, hel een 3e deel aan de reis scheelt. Wanneer men in volle zee vaarl. heeft men geen hulp van licht nocdig, doch aangezien het Suez-kanaal zeer smal Is, en len einde ongelukken te voorkomen, heeft elk schip dat het Kanaal doorgaat, van voor op de kop een zoeklicht hetwelk een paar honderd meter voor hem licht geeft. In dit Kanaal mag men maar 5 mijl per uur varen, teneinde ongelukken te voorko men, En ook om reden wanneer het schip met volle kracht vaart, is de slroom die naar dc wal drijft, dat door het werken van zijn schroef komf, tc sterk, cn zoodoende tc veel van de dan dat. Eindelijk vrijwel gereed cischic zijn tuin alle zorg. Doch ook hier mee kwant hij eindelijk klaar, cn daar Toon geen man was. die rustig op zijn stoel kon zitten, bedacht hij nieuwe bezigheden, en kwam de oude lust weer boven. Zijn „spuit" werd nage zien, 'tspet zou beginnen. Dc Wildeman redeneerde over dc jachtwcl gaarne. Zat hij bij zomer avond op de .klapbank" mei andere werklieden, dan ontwikkelde hij daar omtrent voor een aandachtig luisterend publick zijn denkbeelden. „De jachtwet," begon hij dan met pruimsch gezicht, is een onrechtvaar dige wet. Daar zal een langoor op mijn akker loopen, goed. maar ik blijl dik vreten aan mijn kool. Ik moet ge duld hebben. Meneer zal straks, ais de jacht geopend is, mijn akkers van het wild zuiveren cn zich tc goed doen aan „liet haas", dat op mijn kosten vetgemest is. Meneer vindt zoo'n bout je lekker en dc jacht „amrznnlig". Soms komt hij met een leger vrienden uit de stad. Dan houdt hij klopjacht ot drijfjacht. „Atijn, Ik ben een arme „duvel", mij doen ze geen „scha an", dc hazen niet cn de heeren niet. An ders zou ik. als Ik boer was, me er niets aan gelegen laten liggen, of de kademuren zoude Instaan. Toen wij s avonds ongeveer 7 uur In dc verte een zoeklicht zagen naderen, dat nog al snel naar ons toekwam, gclaittcde kaplcln om in een der inhammen van bet Kanaal te gaan leggen, die daar uitsluitend voor zijn gemaakt, om de van de tegenovergestelde richting ko mende boot des te beter te kunnen laten passccrcn. Toen wij daar onge veer een half uur lagen, kwam een groot schip vlak naast zij, hetwelk een aantal passagiers aan boord had. Het was het a. s. „Oratlus" dcrmaatschappU Nederland. 1 Velen onzer kameraden was het nu weemoedig om het hart, om vele onrcr vrienden tc zien huiswaarts keeren na een lang verblijf In onre tropen, cn met een geroep van onze collega's, je gaat dc verkeerde kant uit, en zoo dreven zij uit het gezicht. Nu werden de staaldraden los gedaan, en weldra zetten wi| onze reis voort. Hier en daar ziel men een Arabier met onze boot mcdcloopen. en dan ziel men in dc verre dorre woestijn weer een rij kameclcn voorbijtrekken. Ik sprak dat eenlge Arabieren met onze boot mede liepen, wierp nu een onzer een pakje tabak In het water, zoo ontzagen zij zich niet om zich van het eenlge klee- dingstuk tc ontdoen, en al zwemmende liet hun toegeworpen pakje er uit te haten. Eigenaardig Is ook van kinde ren die den leeftijd van 6 of 7 jaar niet tc boven gaan, ala men een dub beltje in hel water werpt, weten die knapen het na ic duiken en zoo van den bodem der zee te halen. Toen wij cenlgcn lijd later g den 29 September te Suez a Hier werd hel anker uitgeworpen, ter- tcrwljl het schip op stroom bleef liggen. Een agent van de maatschappij van Rotterd. Loyd, kwam met een stoom bootje van genoemde maatschappij aan boord, om nog eenige zaken met den kapitein tc behandelen. En nadat de mail aan boord was, werd hef anker gelicht cn stoomden wij verder. De mooie rotsen en hoogc bergen, ont gingen weer aan ons oog. cn dc prach tige fonteinen welke in deze streek veelvuldig voorkomen, konden wij nu weer aanschouwen. Doch op dc stad Suez zelve valt weinig of liever ge zegd. hadden wij weinig uitzicht. Het was intusschcn warm geworden, en hadden wij van koude niets meer te vreezen. Nadat wij dc Oolf van Suez gepasseerd waren, cn langzamer hand in de Roodc Zee waren gekomen, was het zéér warm cn prachtig weder geworden. Dc kapitein liet hier dade lijk een zeil spannen, zoodat hel voor schip cn kuildek in een groote tent was herschapen, wat tevens veel afdeed voor dc hitte. Op het laatst werd het zoo warm. dat de mccstcn vanonsboven hunne slaapplaats zochten, aangezien het beneden niet meer aanbevelens waardig was. Al merkten wij hieruit duidelijk dat wij IndiC naderden, toch dachten en spraken wij onder elkaar nog over Holland met zijn mooie ijsbanen en verdere wintervermakelijkheden, en misschien kunnen zij zich daar niet voorstellen, dat hel op 30 September hier zoo heel is. (Stof volgt.) Dc Wildeman woonde builen, hij had Langzamerhand had hij zijn wild dieven) herval. Veel brutaler dan ge woonlijk trad hij op. Gemcentc-vcldwachtcr, rijkspolitie, jachtopziener, allen loerden op hem, doch snapten hem zelden. Daar had hij zijn uitbundigst plcizier in cn hoog roemde hij hun ijverige plichtsbetrach- Hct gebeurde, «lat zij er een gan- schcn nacht op uit waren, hem Ie pak ken tc krijgen, dat ze hem kenden zelfs, als hij bij den zeedijk een schot lostte cn zij hem achterna zalen. Om „sdc Maar h gend kwam hij b begon tc lichten. „Oauw, kaptein m'n puntklompcn I* riep hij. Vlug gooide hij zijn schoenen uit, smeet ze onder dc kast cn stak zijn klompen aan cn een kon stompje pijp in den mond, waarna hij cvcnsncl naar den Olmenhof liep. Alleen had hij nog den tijd genomen, zijn „kaptein", dia natuurlijk alles begreep, loc Ic roepen ,'k mot even né 't 01. om een pér bin ten gecstcstroo!" Voor haar was dat genoeg. Niet lang was hij weg, of daar krijgt ?e bezoek van de dienaren van dien Heiligen Hermandad. „Is je man thuis, vrouw Melieftte „Nee, dat Is ie net nie. Is er wal?" Wordt vtrvolgd.

Krantenbank Zeeland

Volkswil/Natuurrecht. Gewestelijk en Algemeen Weekblad te Hulst | 1909 | | pagina 6