VLISSINGSGH WEEKBLAD.
Mil
den.
e hartelijken dank
haar betoond in lie
at.
CARPREAU,
BE GKOOF.
1865. N°. 106. Zalurdag 4 February.
Jaargang.
Ie vele bewijzen vi
van haren Zoon
betuigen hij il
CARPREAU,
Kkiel en Eamilie.
rIN G
ang
r in ons atk'.fla
oekdeelen.
fi pagina's
iet
0.
j Cent.
p
BTJREAU:
F. H. SCHIFFER.
Dit Blad wordt wekelijks, des 7aturdaps uitgegeven.
>boRiiementsj)vij?. per drie maanden, 80 iCèr.ls. franco
per post 95 Cents. Afzon 'erlijkc iionnnrrs 10 Cent.
Men abonneert zich bij alle Boekhandelaren en Po.t-
Üvecteureu.
Nieuwendijk H no. 101.
VLISSINGEN.
Advertentiën gelieve men aan den Uitgever in te
zenden uiterlijk Donderdag a oud ten 8 ure; de prijs
van 14 regels is 40 Cents, voor eiken regel meer 10
Cents, behalve 35 Cents zegelregt voor elke plaatsing.
Wij biengen aan onze lezers eenige woorden in herinnering,
die in het jaar 18(50 door een der Hoogwaardige Bisschoppen
van ons vaderland verkondigd zijn, en wel verdienen herdacht
t6 worden in de tegenwoordige tijdsomstandigheden:
^Het is voor ieder, ook den minst nadenkende, allerduide
lijkst, dat de H. Vader (de Paus) het regt verdedigt tegen het
geweld. Immers dat wat men van hein wil, wordt niet gevraagd
op eenigen, zij het ook maar voorgewenden, grond van regt; de
opstand, ten wiens gunste des Pausen afstand gevraagd wordt, is
iet eens uitgebroken onder voorgeven van schennis van regten
n vrijheden, door het gezag gepleegd; er is in deze gansche zaak
een gesprek van regt hoegenaamd, ten zij van den kant des
'ausen, wiens regten geschonden zijn. En let uien nu op den
iard, het veelzijdige en het schier alomvattende der geschondene
egteu, en daarenboven op de persoonlijkheid, die deze regten
ezit; slaat men verder acht op de beginselen, naar welke die
ahemiis heeft plaats gehad, over welke nu als het ware de zegen
landen H. Vader gevraagd wordt, (Uians kan men zeggen,afge
wongen wordt;) dan stijgt het tot eene ontzettende duidelijk
heid, dat, indien de regtschennisaan de 11. Kerk in haar zigtbaar
hoofd gepleegd eene uitdrukkelijke of stilzwijgende bevestiging
irlangt Voortaan geen regt, welk ook, meer behoeft ontzien te
orden,anaai' dat alle regten aan de begeerigheid van den sterkste»
i\\n pfijs gegeven. Eenmaal, wat er ook vooreerst gebeuren
eenmaal zal men liet antwoord door Pius IX aan den kei-
:er der Eranschen gegeven, en den rondgaande» Brief, door
'eiken hij dat antwoord aan do Algeineene Kerk heeft bekend
;emaakt, onder de gewigiigste stukken rekenen, die van het
'atCkaan zijn uitgegaan, en zal men den Paus, wiens verkla-
ingen zij bevatten, roemen als deu onverschrokken kaïnpvccli-
irvoor het regt, dat is voorde eeuwige beginselen des regts,
mder welker handhaving geene maatschappij duurzaam zijn
Treurig, allertreurigst, maar niet minder waar is het, dat wij
leeneeeuw leven, welke eeneu toestand heelt voortgebragt ge-
jkaan dien welken Kaias (XXIV, 5) beschrijft: IJ et land is
ergiftigd van zijne inwoners, want zij hebben de wetten overtre-
ien, liet regt veranderd, liet eeuwig erbond gebroken/'' Inder-
!aad, de eeuw heeft niet slechts de eerbiediging van bestaande
i^Kn, vooral van die desgezags, feitelijk op zijde gesteld, zoodat
hare blinde vaart schier alle regten vertrapt heeft; maar
ij heeft voor zooveel zij verinogt, het geweten vcrvulscht door
I® voortplanting van valsche leeringen over liet regt, zijnen
^sprong en zijne gevolgen. Gedreven door een onrustig en
wig verlangen naar eenen geheel anderen toestand dan den
Waanden, naar eenen toestand van ongebondenheid, dien zij
ftjiieid noemt, en van zinnelijke genietingen, waarin zij het
dak stelt, heeft zij verklaard geoorloofd en overeenkomstig
.eewimUiotli' t
regt te zijn al wat z goed vindt met den naam van ontwik
1 g, vooruitgang, volmaking te bestempelen. En zoo ontkent
'J alle regt van bestaan van alles wat niet hare inbeeldingen
4w vooruitgang niet strookt. Hoe ver dat leiden moet, wat
ar&pen het gevolg moeten zijn, wat innerlijke verscheuring der
aatschappij ontstaan uioet, indien zulke beginselen verder
eluren, en bij cien ^'«Qonlringen en toegepast worden, wie kan het voorzien? Maar
VERHOEVEN» 'le is er die liet keeren, die de eeuw in hare vaart ten verdervc
lelaav van Z. H- p*us - %Tg°ed stuiten, en haar geleiden kan tot het heil? God alleen
?ÉR~'TE yïjssikö*
EKENIN G
\fj is slechts
ijver?, welke op K;|
zoo als XSr'O
„de Jood van Ver«\
naam verdient van
is (le Maïs
UIS V EU II,LOT'
esbibliotheeic.
rederom vail de
et:
LL0T.
ZWITSERLAND
és met twee in®
;zigten van Zwitsef
ve, minstens f 2
den intekenaren
rs.
hliotheeK aangek
niet minder dan
vermag dit, en zoo het, gelijk wij vertrouwen, in z'jne heilige
raadsbesluiten ligt, zal Hij het doen door zijne Kerk, gelijk Hij
het reeds herhaaldelijk gedaan heeft. Want aan de Kerk heeft
llij de verkondiging en verdediging der waarheid, en bij gevolg
des regts opgedragen; aan de Kerk heeft Iiij den last gegeven,
om de beginselen, door welker naleving de maatschappij behou
den, ontwikkeld en volmaakt kan worden, te planten en te be-
sproeijen niet alleen met het zweet, maar des noods ook met het.
bloed van hare edelste leden. Immers een zwaard tot bloed ver
gieten gaf Hij niet aan de Kerk, en aan hen die dat zwaard
voeren, droeg Hij de prediking niet op. Maar op dal geen v/eesck
voor zijn. aanschijn roeme, maar al wie roemt, in Ilem roeme,
heeft God. datgene, wat in hei oog der wereld, dwaas en zwak is,
uitgekozen om de wijzen en de sterken te beschamen (1 Cor. 1 v.
21 e. v.). Voorzeker zal in dien strijd van beginselen, in welken
eenerzijds liet zwaard schittert, amierenzijds slechts ten hemel
gehevene handen zich vertonnen, een zware druk op de Kerk
neerkomen. Hoe ver die druk gaan kan, mag inen uit de woor
den van Petrus opvolger afleiden, als hij van zijnen Apostolischen
zetel af verklaart, dal hij bereid is de voetstappen zijner voor
gangers ie volgenhunne voorbeelden na te streven, en al wat hard
en bitter is ie verduren, ja hei leven zei f le verliezen eerder dan
de zaak van God, de zaak der Kerk en des regts op ie geven
"POllïlEK OVERZÏGTr
isgezinnen
eid aan de overige
In liet jonge Italië gaat liet volstrekt niet naar den wensch
van keizer Napoleon en Victor Kminanuel. De eenheid van
Italië, die beiden ter verdrijving der wettige vorsten zich had
den voorgespiegeld blijkt meer en meer een leugen beeld te zijn.
Het ongelukkige land wordtineer en meer verarmd door dedrh-
i vers van het één Italië, die als gelukzoekers hun eigen fortuin
I ten koste der gezeten burgers énorm vergrooten, verarmd, door
i de benden roovers, die straffeloos tot in de straten der groote
steden hunne rooverijen kunnen volvoeren, verarmd, door de af
persingen der nieuwe regering, die de eene leening op de. andere
sluit, en door het van den burger afgeperste goud, h re gehuurde
roodhemden, eedverbrekers en moordenaren betaalt. liet" onge
lukkige land wordt me-r en meer verdeeld door de burgertwis
ten die van dag tot dag schrikbarend toehemen; openbar"
demonstration van den kant des volks tegen de regering, krij
gen meer een dreigend aanzien. Het ongelukkige land is opge
vuld met gevangenissen, die al de gevangenen niet kunnen be
vatten, welke om politieke redenen of zonder reden gearresteerd
rij";
Een lid in het parlement van Engeland, de heer Bentinch
verzekerde, op grond èn van een rapport van den Engelsche»
consul-generaal, den lieer Bonham c;i van stukken, die aan het
parlement in Turijn zijn .qvcrgelegd, dat het getal Kapolitaan-
sche gevangenen, (U^.in poTfti^kc redenen, met of zonder von-
nis, opgesloten ziviyi^-ftf! KM oo^enblik waarop hij sprakjj .npil
dan twintig duizétift bedraagt. Esm ander lid, de heer Ewnytèfj
heeftin hetzelfde parlement verzekerd, dat volgens onloochen
bare bewijsstukken liet getal politieke gevangenen sedert' de'
omwenteling was geklommen tot zeventig duizend. De autori
teiten van liet jonge Italië geven zich de moeite niet om de ge-
