Voor de Jeugd
Voor de Vrome
Het schunnige gezelschap
Abracadabra
Leert de Jeugd warenkennis
Een vriendin van
Frankrijk
Atoomenergie
Het is nu al vele jaren gele
den. dat op een mooie herfst
dag" het haantje aan zijn
vrouw, het hennetje, voorstel
de om eens naar de notenberg
te gaan. De noten waren rijp
en het haantje had zin om zijn
buik rond te eten aan die heer
lijkheden, voordat de eekhoorn
tjes ze allemaal verzamelden
voor den wintervoorraad.
Het hennetje had ook veel zin
in noten, dus streek ze haar
veren eens extra glad en stap
te ze opgewekt achter haar
man aan. De reis was lang,
maar het weer was prachtig.
Het zonnetje straalde blij uit
een heldere hemel, de vogels
twinkeleerden nog, terwijl de
natuur een warm en rossig
herfstkleed droeg. Op de no
tenberg hadden het haantje en
het hennetje een prachtig uit
zicht over de landen en bos
sen in najaarstooi. Voordat ze
noten begonnen te eten, bleven
ze lang uitzien naar de spitse
en ronde torentjes van de dor
pen in de omtrek en ademden
de herfstgeuren diep in.
Toen het hennetje zich dik
had gegeten aan hazelnoten, ok
kernoten en beukennootjes, zei
ze tegen haar man, dat ze geen
zin had om terug te wandelen.
Ze wilde in een wagentje naar
huis v/orden gereden. Het haan
tje was nogal vindingrijk en
bouwde, omdat hij zijn vrouw
tje graag een plezier deed, van,
notenbasten en twijgjes noten
hout een alleraardigst wagentje.
Zijn vrouw bewonderde hem
erg om zijn knapheid, draaide
klokkend om hem heen en leg
de van genoegen een groot wit
ei, dat ze zo lang op een kus
sen van bladeren legde. Het ei
mocht niet breken. Ze wilde het
graag mee naar huis nemen. In
het wagentje zou dat gemakke
lijk gaan. Een wagentje bou
wen is nu niet een karweitje
dat één, twee, drie voor elkaar
is en het werd al donker, toen
het haantje zijn vrouw uitnodig
de in te stappen.
„Span je zelf er nu maar voor
en rijd me vlug naar huis riep
het hennetje, vrolijk haar wie
ken klappend. Het wagentje was
heel gemakkelijk en ze ^yas
van plan onder weg eens heer
lijk een tukje te doen.
Het haantje voelde er even
wel niet veel voor om als paard
dienst te doen. Hij zei, dat
tegen het hennetje, dat kwaad
werd.
„Nu heb je een wagentje voor
me gebouwd en ik kan er niet
eens in naar huis rijden, omdat
jij te lui bent me te trekken.
Als je veel van me hield, zou
je dat best voor me over heb
ben."
„Ik boud wel veel van je.
maar ik ben te moe om je de
hele reis te trekken. Je vergeet,
dat ik uren ben bezig geweest
het wagentje te maken".
Het hennetje keek haar man
minachtend aan en liet een sma
lend geluid horen. Dat kon het
haantje niet verdragen en daar
begonnen haantje en hennetje
een ruzie, die wijd in de omtrek
horen was. Een eend, die
zich net te slapen wilde leggen,
scniok er van op, ging op het
geluid af en vond spoedig de
kijvende echtelieden. Hij meng
de zich in de ruzie en trok par
tij voor het haantje. Dat beviel
het hennetje niet 611 zij begon
de eend heftig te pikken. Het
haantje sprong toen zijn vrouw
tje bij en tegen die twee moest
het eendje het afleggen. Hij
smeekte om genade, wat hem
geschonken werd. als hij be
loofde, het haantje en het hen
netje naar huis te rijden. Bang
verder toegetakeld te worden
beloofde de eend het echtpaar
in het wagentje naar huis te
trekken. Het haantje spande de
eend in, wipte naast het henne
tje in het wagentje en daar gin
gen ze. De eend waggelde ver
schrikkelijk. Als jeen dronkeman
schommelde het wagentje van
de ene kant van de weg naar'
de andere. De reis vorderde
maar langzaam. Onderweg wer
den ze nog aangehouden door
de speld en de naald, die vroe
gen of ze mochten meerijden. Ze
hadden hun tijd verpraat
een kleermakerscafé, waar ze
hun oude vriend de vingerhoed
ontmoet hadden. Het haantje
en het hennetje vonden het
goed, dat de heren meereden.
Ze namen toch maar weinig
plaats in. Het ei kwam zelfs
niet in verdrukking. Intussen-
tijd was het helemaal donker ge
worden. Het gezelschap besloot
dus om in de eerstvolgende her
berg te overnachten. De volgen
de dag zouden ze dan verder,
reizen.
Vrij laat in de avond klopten
het haantje met het hennetje en
de speld en de naald bij een her
berg aan. De waard wilde hen
eerst niet binnenlaten, maar
toen het hennetje hem haar ei
beloofde en hem bovendien het
ei van de eend, dat die de vol
gende morgen leggen zou, toe-j
zegde, verschafte hij het gezel
schap onderdak.
Voordat het gezelschap zich
naar bed begaf, liet het zich nog
een uitgebreide maaltijd opdie
nen. Alle vier kozen ze de fijn
ste en duurste spijzen en dran
ken uit, zoodat de waard meende
met deftige en rijke lieden te
doen te hebben. De volgende
morgen keek de man evenwel
lelijk op zijn neus.
Heel vroeg, toen het nog sche'
merde, was de haan al wakker
geworden. Hij had zijn hennetje
gewekt en was stilletjes met
haar naar beneden geslopen.
Het ei, dat het hennetje de vo
rige avond aan den waard had
cadeau gedaan, zogen ze samen
leeg, ze lichten de speld en de
naald van hun bedden en sta
ken de eerste in de handdoek
van den waard en de twede in
diens stoel.
De eend, die aatijd onder de
blote hemel sliep, vonden ze
buiten met de kop tussen de
veren. Zij lieten hem slapen,
maar hij werd wakker doordat
het haantje plotseling begon te
kraaien. Vlug waggelde hij naar
een. beek. liet zich er in plon
sen en ging zwemmende huis
waarts. Dat ging hem beter af
dan lopen. Echtpaar haan
hen vloog naar huis. De waard
was ook wakker geworden door
het gekraai. 's Morgens was hij
nooit in een al te best humeur.
Het beste middel daartegen was
dat hij zijn hoofd in een bak
met ijskoud water stak. Hij deed
dat ook deze morgen. Hij knap
te er heerlijk van op. Met drui
pende haren en een druppel aan
zijn neus greep hij naar zijn
handdoek en begon zich af te
drogen. De speld kraste hem
daarbij lelijk over het gezicht
De waard schreeuwde van pijn
Julie hebben natuurlijk alle
maal wel eens iemand horen
zeggen: „Dat is abacadabra voor
mij". Daar werd dan mee be
doeld, dat iets onbegrijpelijk
was. „Daar kan ik niet bij
zou dan ook gezegd kunnen wor
den. Abacadabra nu is een heel
oude. toverformule. In het jaar
200 al hoorde men die formule
noemen. Omstreeks dien tijd
droeg men die formule zoals
hieronder aangegeven, op een
stuk perkament geschreven aan
een vlasdraad om de hals.
ABRACADABRA
ABRACADABR
ABRACADAB
ABRACADA
ABRACAD
ABRACA
ABRAC
ABRA
ABR
AB
A
De Grieken kenden aan het
woord Abraxas, waarop Abra
cadabra wel een beetje lijkt,
een magische kracht toe. Ook
zij schreven dit wonderwoord
op tooverpapyri. Alchemisten
(tovenaars, die goud probeer
den te maken) hielden later het
geheimzinnig woord in ere.
en woede. Het goede humeur
verdween onmiddellijk. Bij de
gedachte aan het eitje, dat be
den op hem lag te wachten,
knapte hij weer op. Snel kleed
de hij zich aan en liep de trap
af. In de keuken vond hij
een lege dop. Weer werd de
herbergier kwaad. Een bakje
sterke koffie zal me na deze te
leurstellingen opknappen, dacht
hij. Hij schonk zich in en zette
zich in zijn luie stoel.
„Au schreeuwde de waard
en sprong op. De naald had hem
zijn geprikt. Nog nooit
was de waard in zo'n slecht hu
meur geweest. De lieve lange
dag bleef hij kwaad kijken. Hij
verwenste zichzelf, omdat hij de
vorige avond zo laat. zo'n schun
nig gezelschap had binnen ge
laten. Ze hadden de beste spij
zen en dranken besteld, in zijn
beste bedden geslapen, waren
na lelijke streken uitgehaald te
hebben, zonder te betalen weg
gegaan. Nooit zou hij een der
gelijk gezelschap meer binnen
laten. Dat nam hij zich heilig
voor. d. M.
-
DE FLEVO-RACE 1946. Ronde- en platbodemjachten kruisen
voor den start in de haven van Enkhuizen op den tweeden dag
van de race.
Langzamerhand gaat het tijd
perk van surrogaten tot het ver
leden behooren. U zet geen thee
mëer van tabletjes, van kor
reltjes of van blaadjes, die geen
theeblaadjes zijn. U mengt Uw
sla niet meer met twijfelach
tige sausjes, ,U wascht Uw tot
op den draadversleten, onder
en linnengodd niet meer met
scherpe bijtende poeders of met
als sneeuw voor de zon verdwij
nende luchtgevulde zeep.
De thee. hoewel nog niet zoo
geurig als in vooroonlogsche ja
ren, is weer thee; de Salata be
vat weer 25 procent olie en de
zeep, nog wel niet overvet,
geeft toch een aardig sopje.
Het is een vreugde weer te
werken met echte grondstoffen
en materialen. Helaas is nog
niet op alle gebied verbetering
van kwaliteit merkbaar. Dit is
vooral jammer voor de jeugd.
Onze jongens en meisjes hebben
vijf jaar lang vervangingsmidde
Hen gegeten, gedragen, gebruikt
Zij kennen niets anders dan
surrogaat.
Het is werkelijk ontstellend
hoe slecht zij kwaliteiten kun
nen waardeeren. Zij laten zich
kunstzijde, die mits van degelij
ke kwaliteit niet inferieur is,
voor katoen in de handen stop
pen, zij weten niet wat zuiver
wol, wat linnen is. Zij koopen
een handtasch van geperst pa
pier voor een leeren tasch; zij
vergeten om een meubelstuk
Een hobby van rijke Ameri-
kaansche vrouwen is het zich
interesseeren in een geheel
land, dat dan vaak in Europa
is gelegen. De vrijwel onbeperk
te middelen van deze dames
stellen haar in de gelegenheid
om veel goed te doen en de be
langstelling van een Amerikaan-
sche voor een land is dan ook
nooit onvoordeelig.
Frankrijk heeft zoo'n Ameri-
kaansche vriendin. Het is Mrs.
Horner Gage. Momenteel is zij
op weg naar Frankrijk als
afgevaardigde van de „Ameri
can Relief for France".
In den wereldoorlog begon zij
haar goede werk in Frankrijk
o.a. door den herbouw van het
ziekenhuis van Reims mogelijk
te maken.
In de Cité Universitaire stichtte
zij het Amerikaansche gebouw.
In den laatsten oorlog hielp
Mrs. Gage Frankrijk op alle mo
gelijke manieren.Zij zond pak
ketten aan krijgsgevangenen, me
dicamenten en penicilline aan
ziekenhuizen, levensmiddelen
en kleeren aan oorlogsgetroffe
nen. Aan het College des Rol
lins in Florida richtte zij een
Fransch centrum op. Aan het
hoofd hiervan staat Madame
Olan de Eylau.
Mrs. Horner Gage is comman
deur in de orde van het Le
gioen van Eer.
ook eens van de onderzijde te
bekijken om te ontdekken, dat
de sporten van de stoel van ge
verfd vurenhout gemaakt zijn
en niet van eikenhout, zooals
de rugleuning.
De verkooper spreekt van een
eikenhouten ameublement, de
leuning glimt mooi en echt en
dus nemen zij aan, dat alles
goed en echt is. De jeugd laat
zich knollen voor citroenen
verkoopen. Zij paart aan een
zorglooze onverschilligheid een
tekort aan kennis van materia
len en waren. Voor de ouders
in de eerste plaats ligt hier een
belangrijke taak. Leert Uw zoon
en dochter de warenkennis, die
U in den. loop der jaren hebt
opgedaan, leert hen zorgvuldig
en niet overhaast koopen.
Ook het onderwijs, het lager,
zoowel als het middelbaar, kan
hier prachtig en nuttig werk
verrichten. Waren- en materia
lenkennis moet een onderdeel
van het onderwijs-programma
gaan uitmaken.
Heeft de jeugd eenmaal den
smaak van het goede te pakken,
heeft zij geleerd, dat goedkoop
meestal duurkoop is, weet zij de
kwaliteit van verschillende za
ken op de juiste waarde te schat
ten, dan zal zij verstandig kun
nen koopen. Hiermee zijn ze zelf
niet alleen in hooge mate ge
baat. Wanneer er bij jongens
en meisjes all vroeg een dergelij
ke warenkennis wordt aange
kweekt, zal de vraag naar cs'.ech
te artikelen gering worden. Za^
ken van inferieure kwaliteit ver
dwijnen dan langzamerhand van
de markt tot ons aller voordeel
d. M.
De wasch-afwasch-
machine
„De Automagic" is een samen
gestelde wasch en ,afwasch-ma-
chine. Zij wordt door een En-
gelsche maatschappij in den
handel gebracht en zal onge
veer f 500 kosten. De fabrikan
ten van de Automagic meenen
dat de kostprijs binnen een jaar
achterhaald zal zijn door het
verdwijnen van de wasscherij-
rekeningen.
Het vuilste vaatwerk van een
gezin van vij£ personen is in 5
minuten gewasschen en in 1
minuut gespoeld met dit wasch-
wonder.
Het drogen gaat door middel
van warme lucht. TheedoeV.en
worden dus overbodig.
Voor de wasch moet een ze
ker onderdeel van de machine
verwijderd en een knop inge
drukt worden, maar dan is uw
wasch van vier kilo ook in 8
minuten schoon. Weer een knop
indrukken en automatisch wordt
gespoeld en gemangeld.
Wij zijn er van overtuigd, dat
de Nederlandsche huisvrouwen,
zonder dienstmeisjes, watertan
den en voor haar hopen wij.
dat er ook in ons land spoedig
dergelijke wonder-apparaten in
den handel komen.
voor vredesdoeleinden
Het Manhattan Engineer-Dis
trict, de sleutel-organisatie voor
de ontwikkeling van de atoom
bom, heeft de eerste radio-ac
tieve isotopen aan de Ameri
kaansche Research-instellingen
afgeleverd voor gebruik bij me
disch en biologisch onderzoek.
De eerste -vredestijd-producten
van de enorme atoom-energie in
stallaties van de Regearmg wa
ren eenheden ter grootte van
een .erwt van carbon-14, welke
in de komende tien tot 25.000
jaar 37.000.000 beta-deeitjes per
seconde zullen afstooten en die
gebruikt zullen worden bij de
onderzoekingen in verband met
kanker, suikerziekte, photosyn-
these, koolafzeltmg in tanden en
beenderen en bij het gebruik
van vetten door het menschelijk
lichaaam.
Het hoofd van de Afdeeling
Isotopen van het Manhattan-
district zette uiteen, dat de plan
nen der verschillende laborato
ria. die deze radio-actieve iso
topen ontvangen in de richting
gaan van de aanwending van de
isotopen op twee belangrijke ma
nieren: ten eerste als „opspoor
ders" van de loop der atomen
bij chemische, biologische en
technische processen, en in de
tweede 'plaats als een mogelijk
therapeutisch middel voor de
behandeling van bepaalde spe
ciale ziekten. VerklaeJ. d werd
echter dat het grootste nut van
het gebruik van deze materia
len zeer -waarschijnlijk zal ko
nten niet uit therapeutische toe
passingen, doch door de ..op
sporingstechniek bij het onder
zoek naar de oorzaken van ziek
ten en het levensproces in het
algemeen.
Weer export van tomaten
De export van tomaten naar
Engeland is weer opengesteld.
Nadat op 1 Augustus de Engel-
sche Regeering geen verderen
invoer van tomaten uit Neder
land toeliet dreigde de binnen-
landsche markt te worden over
voerd, waardoor wellicht groote
hoeveelheden van dit product
vernietigd hadden moeten wor
den. Besprekingen tusschen de
beide regeeringen hebben ertoe
geleid, dat de uitvoer van to
maten naar Engeland weer kan
worden hervat. De' minimum de
viezen-opbrengst is vastgesteld
op f 36.90 per 100 kg. franco
grens.
Post voor H.M. ms.
..Tijggerhaai"
Hr. Ms. onderzeeboot „Tijger-\
haai", zal van 18—21 Aug. a.s.
in Port-Said en van 28—31 Aug.
in Gibraltar zijn.
De gelegenheid bestaat om
gewone en aangeteekende brie
ven en briefkaarten aan de op
varenden te zenden.
De stukken moeten uiterlijk
resp. 12 en 21 Aug. ter post
zijn bezorgd en gefrankeerd
zijn volgens het binnenlandsche
tarief, terwijl over het geheele
adres twee. elkaar snijdende lij
nen, loopen van den eenen hoek
naar den anderen moeten wor
den aangebracht.