Voor de Jeugd Voor de Vrome Het schunnige gezelschap Abracadabra Leert de Jeugd warenkennis Een vriendin van Frankrijk Atoomenergie Het is nu al vele jaren gele den. dat op een mooie herfst dag" het haantje aan zijn vrouw, het hennetje, voorstel de om eens naar de notenberg te gaan. De noten waren rijp en het haantje had zin om zijn buik rond te eten aan die heer lijkheden, voordat de eekhoorn tjes ze allemaal verzamelden voor den wintervoorraad. Het hennetje had ook veel zin in noten, dus streek ze haar veren eens extra glad en stap te ze opgewekt achter haar man aan. De reis was lang, maar het weer was prachtig. Het zonnetje straalde blij uit een heldere hemel, de vogels twinkeleerden nog, terwijl de natuur een warm en rossig herfstkleed droeg. Op de no tenberg hadden het haantje en het hennetje een prachtig uit zicht over de landen en bos sen in najaarstooi. Voordat ze noten begonnen te eten, bleven ze lang uitzien naar de spitse en ronde torentjes van de dor pen in de omtrek en ademden de herfstgeuren diep in. Toen het hennetje zich dik had gegeten aan hazelnoten, ok kernoten en beukennootjes, zei ze tegen haar man, dat ze geen zin had om terug te wandelen. Ze wilde in een wagentje naar huis v/orden gereden. Het haan tje was nogal vindingrijk en bouwde, omdat hij zijn vrouw tje graag een plezier deed, van, notenbasten en twijgjes noten hout een alleraardigst wagentje. Zijn vrouw bewonderde hem erg om zijn knapheid, draaide klokkend om hem heen en leg de van genoegen een groot wit ei, dat ze zo lang op een kus sen van bladeren legde. Het ei mocht niet breken. Ze wilde het graag mee naar huis nemen. In het wagentje zou dat gemakke lijk gaan. Een wagentje bou wen is nu niet een karweitje dat één, twee, drie voor elkaar is en het werd al donker, toen het haantje zijn vrouw uitnodig de in te stappen. „Span je zelf er nu maar voor en rijd me vlug naar huis riep het hennetje, vrolijk haar wie ken klappend. Het wagentje was heel gemakkelijk en ze ^yas van plan onder weg eens heer lijk een tukje te doen. Het haantje voelde er even wel niet veel voor om als paard dienst te doen. Hij zei, dat tegen het hennetje, dat kwaad werd. „Nu heb je een wagentje voor me gebouwd en ik kan er niet eens in naar huis rijden, omdat jij te lui bent me te trekken. Als je veel van me hield, zou je dat best voor me over heb ben." „Ik boud wel veel van je. maar ik ben te moe om je de hele reis te trekken. Je vergeet, dat ik uren ben bezig geweest het wagentje te maken". Het hennetje keek haar man minachtend aan en liet een sma lend geluid horen. Dat kon het haantje niet verdragen en daar begonnen haantje en hennetje een ruzie, die wijd in de omtrek horen was. Een eend, die zich net te slapen wilde leggen, scniok er van op, ging op het geluid af en vond spoedig de kijvende echtelieden. Hij meng de zich in de ruzie en trok par tij voor het haantje. Dat beviel het hennetje niet 611 zij begon de eend heftig te pikken. Het haantje sprong toen zijn vrouw tje bij en tegen die twee moest het eendje het afleggen. Hij smeekte om genade, wat hem geschonken werd. als hij be loofde, het haantje en het hen netje naar huis te rijden. Bang verder toegetakeld te worden beloofde de eend het echtpaar in het wagentje naar huis te trekken. Het haantje spande de eend in, wipte naast het henne tje in het wagentje en daar gin gen ze. De eend waggelde ver schrikkelijk. Als jeen dronkeman schommelde het wagentje van de ene kant van de weg naar' de andere. De reis vorderde maar langzaam. Onderweg wer den ze nog aangehouden door de speld en de naald, die vroe gen of ze mochten meerijden. Ze hadden hun tijd verpraat een kleermakerscafé, waar ze hun oude vriend de vingerhoed ontmoet hadden. Het haantje en het hennetje vonden het goed, dat de heren meereden. Ze namen toch maar weinig plaats in. Het ei kwam zelfs niet in verdrukking. Intussen- tijd was het helemaal donker ge worden. Het gezelschap besloot dus om in de eerstvolgende her berg te overnachten. De volgen de dag zouden ze dan verder, reizen. Vrij laat in de avond klopten het haantje met het hennetje en de speld en de naald bij een her berg aan. De waard wilde hen eerst niet binnenlaten, maar toen het hennetje hem haar ei beloofde en hem bovendien het ei van de eend, dat die de vol gende morgen leggen zou, toe-j zegde, verschafte hij het gezel schap onderdak. Voordat het gezelschap zich naar bed begaf, liet het zich nog een uitgebreide maaltijd opdie nen. Alle vier kozen ze de fijn ste en duurste spijzen en dran ken uit, zoodat de waard meende met deftige en rijke lieden te doen te hebben. De volgende morgen keek de man evenwel lelijk op zijn neus. Heel vroeg, toen het nog sche' merde, was de haan al wakker geworden. Hij had zijn hennetje gewekt en was stilletjes met haar naar beneden geslopen. Het ei, dat het hennetje de vo rige avond aan den waard had cadeau gedaan, zogen ze samen leeg, ze lichten de speld en de naald van hun bedden en sta ken de eerste in de handdoek van den waard en de twede in diens stoel. De eend, die aatijd onder de blote hemel sliep, vonden ze buiten met de kop tussen de veren. Zij lieten hem slapen, maar hij werd wakker doordat het haantje plotseling begon te kraaien. Vlug waggelde hij naar een. beek. liet zich er in plon sen en ging zwemmende huis waarts. Dat ging hem beter af dan lopen. Echtpaar haan hen vloog naar huis. De waard was ook wakker geworden door het gekraai. 's Morgens was hij nooit in een al te best humeur. Het beste middel daartegen was dat hij zijn hoofd in een bak met ijskoud water stak. Hij deed dat ook deze morgen. Hij knap te er heerlijk van op. Met drui pende haren en een druppel aan zijn neus greep hij naar zijn handdoek en begon zich af te drogen. De speld kraste hem daarbij lelijk over het gezicht De waard schreeuwde van pijn Julie hebben natuurlijk alle maal wel eens iemand horen zeggen: „Dat is abacadabra voor mij". Daar werd dan mee be doeld, dat iets onbegrijpelijk was. „Daar kan ik niet bij zou dan ook gezegd kunnen wor den. Abacadabra nu is een heel oude. toverformule. In het jaar 200 al hoorde men die formule noemen. Omstreeks dien tijd droeg men die formule zoals hieronder aangegeven, op een stuk perkament geschreven aan een vlasdraad om de hals. ABRACADABRA ABRACADABR ABRACADAB ABRACADA ABRACAD ABRACA ABRAC ABRA ABR AB A De Grieken kenden aan het woord Abraxas, waarop Abra cadabra wel een beetje lijkt, een magische kracht toe. Ook zij schreven dit wonderwoord op tooverpapyri. Alchemisten (tovenaars, die goud probeer den te maken) hielden later het geheimzinnig woord in ere. en woede. Het goede humeur verdween onmiddellijk. Bij de gedachte aan het eitje, dat be den op hem lag te wachten, knapte hij weer op. Snel kleed de hij zich aan en liep de trap af. In de keuken vond hij een lege dop. Weer werd de herbergier kwaad. Een bakje sterke koffie zal me na deze te leurstellingen opknappen, dacht hij. Hij schonk zich in en zette zich in zijn luie stoel. „Au schreeuwde de waard en sprong op. De naald had hem zijn geprikt. Nog nooit was de waard in zo'n slecht hu meur geweest. De lieve lange dag bleef hij kwaad kijken. Hij verwenste zichzelf, omdat hij de vorige avond zo laat. zo'n schun nig gezelschap had binnen ge laten. Ze hadden de beste spij zen en dranken besteld, in zijn beste bedden geslapen, waren na lelijke streken uitgehaald te hebben, zonder te betalen weg gegaan. Nooit zou hij een der gelijk gezelschap meer binnen laten. Dat nam hij zich heilig voor. d. M. - DE FLEVO-RACE 1946. Ronde- en platbodemjachten kruisen voor den start in de haven van Enkhuizen op den tweeden dag van de race. Langzamerhand gaat het tijd perk van surrogaten tot het ver leden behooren. U zet geen thee mëer van tabletjes, van kor reltjes of van blaadjes, die geen theeblaadjes zijn. U mengt Uw sla niet meer met twijfelach tige sausjes, ,U wascht Uw tot op den draadversleten, onder en linnengodd niet meer met scherpe bijtende poeders of met als sneeuw voor de zon verdwij nende luchtgevulde zeep. De thee. hoewel nog niet zoo geurig als in vooroonlogsche ja ren, is weer thee; de Salata be vat weer 25 procent olie en de zeep, nog wel niet overvet, geeft toch een aardig sopje. Het is een vreugde weer te werken met echte grondstoffen en materialen. Helaas is nog niet op alle gebied verbetering van kwaliteit merkbaar. Dit is vooral jammer voor de jeugd. Onze jongens en meisjes hebben vijf jaar lang vervangingsmidde Hen gegeten, gedragen, gebruikt Zij kennen niets anders dan surrogaat. Het is werkelijk ontstellend hoe slecht zij kwaliteiten kun nen waardeeren. Zij laten zich kunstzijde, die mits van degelij ke kwaliteit niet inferieur is, voor katoen in de handen stop pen, zij weten niet wat zuiver wol, wat linnen is. Zij koopen een handtasch van geperst pa pier voor een leeren tasch; zij vergeten om een meubelstuk Een hobby van rijke Ameri- kaansche vrouwen is het zich interesseeren in een geheel land, dat dan vaak in Europa is gelegen. De vrijwel onbeperk te middelen van deze dames stellen haar in de gelegenheid om veel goed te doen en de be langstelling van een Amerikaan- sche voor een land is dan ook nooit onvoordeelig. Frankrijk heeft zoo'n Ameri- kaansche vriendin. Het is Mrs. Horner Gage. Momenteel is zij op weg naar Frankrijk als afgevaardigde van de „Ameri can Relief for France". In den wereldoorlog begon zij haar goede werk in Frankrijk o.a. door den herbouw van het ziekenhuis van Reims mogelijk te maken. In de Cité Universitaire stichtte zij het Amerikaansche gebouw. In den laatsten oorlog hielp Mrs. Gage Frankrijk op alle mo gelijke manieren.Zij zond pak ketten aan krijgsgevangenen, me dicamenten en penicilline aan ziekenhuizen, levensmiddelen en kleeren aan oorlogsgetroffe nen. Aan het College des Rol lins in Florida richtte zij een Fransch centrum op. Aan het hoofd hiervan staat Madame Olan de Eylau. Mrs. Horner Gage is comman deur in de orde van het Le gioen van Eer. ook eens van de onderzijde te bekijken om te ontdekken, dat de sporten van de stoel van ge verfd vurenhout gemaakt zijn en niet van eikenhout, zooals de rugleuning. De verkooper spreekt van een eikenhouten ameublement, de leuning glimt mooi en echt en dus nemen zij aan, dat alles goed en echt is. De jeugd laat zich knollen voor citroenen verkoopen. Zij paart aan een zorglooze onverschilligheid een tekort aan kennis van materia len en waren. Voor de ouders in de eerste plaats ligt hier een belangrijke taak. Leert Uw zoon en dochter de warenkennis, die U in den. loop der jaren hebt opgedaan, leert hen zorgvuldig en niet overhaast koopen. Ook het onderwijs, het lager, zoowel als het middelbaar, kan hier prachtig en nuttig werk verrichten. Waren- en materia lenkennis moet een onderdeel van het onderwijs-programma gaan uitmaken. Heeft de jeugd eenmaal den smaak van het goede te pakken, heeft zij geleerd, dat goedkoop meestal duurkoop is, weet zij de kwaliteit van verschillende za ken op de juiste waarde te schat ten, dan zal zij verstandig kun nen koopen. Hiermee zijn ze zelf niet alleen in hooge mate ge baat. Wanneer er bij jongens en meisjes all vroeg een dergelij ke warenkennis wordt aange kweekt, zal de vraag naar cs'.ech te artikelen gering worden. Za^ ken van inferieure kwaliteit ver dwijnen dan langzamerhand van de markt tot ons aller voordeel d. M. De wasch-afwasch- machine „De Automagic" is een samen gestelde wasch en ,afwasch-ma- chine. Zij wordt door een En- gelsche maatschappij in den handel gebracht en zal onge veer f 500 kosten. De fabrikan ten van de Automagic meenen dat de kostprijs binnen een jaar achterhaald zal zijn door het verdwijnen van de wasscherij- rekeningen. Het vuilste vaatwerk van een gezin van vij£ personen is in 5 minuten gewasschen en in 1 minuut gespoeld met dit wasch- wonder. Het drogen gaat door middel van warme lucht. TheedoeV.en worden dus overbodig. Voor de wasch moet een ze ker onderdeel van de machine verwijderd en een knop inge drukt worden, maar dan is uw wasch van vier kilo ook in 8 minuten schoon. Weer een knop indrukken en automatisch wordt gespoeld en gemangeld. Wij zijn er van overtuigd, dat de Nederlandsche huisvrouwen, zonder dienstmeisjes, watertan den en voor haar hopen wij. dat er ook in ons land spoedig dergelijke wonder-apparaten in den handel komen. voor vredesdoeleinden Het Manhattan Engineer-Dis trict, de sleutel-organisatie voor de ontwikkeling van de atoom bom, heeft de eerste radio-ac tieve isotopen aan de Ameri kaansche Research-instellingen afgeleverd voor gebruik bij me disch en biologisch onderzoek. De eerste -vredestijd-producten van de enorme atoom-energie in stallaties van de Regearmg wa ren eenheden ter grootte van een .erwt van carbon-14, welke in de komende tien tot 25.000 jaar 37.000.000 beta-deeitjes per seconde zullen afstooten en die gebruikt zullen worden bij de onderzoekingen in verband met kanker, suikerziekte, photosyn- these, koolafzeltmg in tanden en beenderen en bij het gebruik van vetten door het menschelijk lichaaam. Het hoofd van de Afdeeling Isotopen van het Manhattan- district zette uiteen, dat de plan nen der verschillende laborato ria. die deze radio-actieve iso topen ontvangen in de richting gaan van de aanwending van de isotopen op twee belangrijke ma nieren: ten eerste als „opspoor ders" van de loop der atomen bij chemische, biologische en technische processen, en in de tweede 'plaats als een mogelijk therapeutisch middel voor de behandeling van bepaalde spe ciale ziekten. VerklaeJ. d werd echter dat het grootste nut van het gebruik van deze materia len zeer -waarschijnlijk zal ko nten niet uit therapeutische toe passingen, doch door de ..op sporingstechniek bij het onder zoek naar de oorzaken van ziek ten en het levensproces in het algemeen. Weer export van tomaten De export van tomaten naar Engeland is weer opengesteld. Nadat op 1 Augustus de Engel- sche Regeering geen verderen invoer van tomaten uit Neder land toeliet dreigde de binnen- landsche markt te worden over voerd, waardoor wellicht groote hoeveelheden van dit product vernietigd hadden moeten wor den. Besprekingen tusschen de beide regeeringen hebben ertoe geleid, dat de uitvoer van to maten naar Engeland weer kan worden hervat. De' minimum de viezen-opbrengst is vastgesteld op f 36.90 per 100 kg. franco grens. Post voor H.M. ms. ..Tijggerhaai" Hr. Ms. onderzeeboot „Tijger-\ haai", zal van 18—21 Aug. a.s. in Port-Said en van 28—31 Aug. in Gibraltar zijn. De gelegenheid bestaat om gewone en aangeteekende brie ven en briefkaarten aan de op varenden te zenden. De stukken moeten uiterlijk resp. 12 en 21 Aug. ter post zijn bezorgd en gefrankeerd zijn volgens het binnenlandsche tarief, terwijl over het geheele adres twee. elkaar snijdende lij nen, loopen van den eenen hoek naar den anderen moeten wor den aangebracht.

Krantenbank Zeeland

Vrije Stemmen. Dagblad voor Zeeland | 1946 | | pagina 6