MONRO'S SOLITUDE
Wet€tD5waardigheden
Uit de Zeeuwsche doos
Een mannelijk kindermeisje
5pfes
Letterkundige kroniek
Harold Monro (18791931) is een Engelsch dichter van
bescheiden formant, die evenwel enkele subtiele verzen heeft
geschreven in een genre, dat we het „huiselijke" zouden wil
len noemen. Het is een soort verzen, dat heel veel wordt en
werd beoefend, maar dat bij de meeste schrijvers ontaardt
in een sentimenteel gezeur. Erge voorbeelden van de uiter-
ten waartoe dit genre leiden kan, hebben we in onze eigen
literatuur te over uit de periode van een honderd jaar geleden,
de tjjd der z.g.n. predikantenpoëzie. Men sla Tollens, Beets
e.d. maar eens op.
Monro echter, heeft van de teere, huiselijke sfeer, vermengd
met weemoed om iemand, die hem verlaten heeft, een prach
tig en ontroerend, zuiver geheel gemaakt, wat sterk naar
voren komt in dit gedicht „Solitude".
Hij zit, eenzaam, verlaten door iemand, die hem heel lief Is,
bij het vuur, 's avond laat- Nóg wacht hjj. Zal de bewuste
persoon terugkeeren Hij ziet de kamer rond. De glanzende
oudé meubels, die bezield door menschelijke gevoelens lijken
in zijn verlatenheid, zelfs die stomme, doode voorwerpen lijken
hem de stilte en het feit, dat ze niet gebruikt worden te ver
waten. Zijn hondje vergroot door zgn aanhankelijkheid nog
meer deze stilte, waarin alle geluiden, het fluiten van een
locomotief in de verte, het rondwaren van den nachtelijken
wind, te hooren zijn.
En eindelijk welt in het oog van hem, die zoo diep onge
lukkig was, dat hij niet schreien kon, langzaam, en als 'een
verlichting, een traan.
SOLITUDE
When you have tidied all things for the night,
And while your thoughts are fading to their sleep,
You'll pause a moment in the late firelight,
Too sorrowful to weep.
The large and gentle furniture has stood
In sympathetic silence ail the day
With that old kindness of domestic wood:
Nevertheless the haunted room will say:
„Someone must be away".
The little dog rolls over half awake,
Stretches his paws, yawns, looking up at you,
Wags his tail very slightly for your sake,
That you may feel he is unhappy too.
A distant engine whistles, or the floor
Creaks, or the wandering night-wind bangs a door.
Silence is scattered like a broken glass.
The minutes prick their ears and run about,
Then one by one subside again and pass
Sedately In monotonously out.
You bend your head and wipe away a tear.
Solitude walks one heavy step more near.
EENZAAMHEID
Wanneer je alles hebt geordend voor den nacht,
En je gedachten slaperig gaan kwijnen,
Talm je bij 't late open vuur, en wacht.
Te treurig om te weenen.
De breede, oude meubels stonden zacht
In medevoelend zwijgen, heel den dag,
Met die vertrouwdheid van oud, slijtend hout:
Betooverd zien zij niettemin je aan
„Een is er heengegaan".
De kleine hond rolt dommelënd op sö.
Rekt zich en geeuwt, en lqjkt je aan,
Kwispelt om jouwentwil zijn staart heel zwak,
Je voelt: ook hij is niet op zrjn gemak.
Heel ver weg fluit een trein, en even kraakt
De vloer, terwijl de nachtwind zwervende een deur toeslaat
Stilte spatte uiteen als een verbrijzeld glas.
Minuten spitsen ooren, klimmen op,
En dalen langzaam, een voor een.
Zij komen rustig binnen, zij gaan eentonig heen.
Je buigt het hoofd, en veegt een traan terzft,
Eenzaamheid komt een «ware schrede naderbij.
uil Engeland
Een Londensche correspon
dent 'schrijft:
„1916 is nu al weer enkele
maanden oud en laat ons ho-
-er. dat het een goed jaar za!
vv orden. Hier te Londen ben ik
het zesde jaar in het buiten
land begonnen met een inte
ressant gesprek over een hotel-
tafelt-'e in het Waldorf gebouw.
Duiten van Oxfordstreet door
Pall Mali naar de Strand schit
terde de City van reclamelich-
ten als een reusachtige dia
mant. Binnen speelde bet en
semble de nieuwste „hit' One
wav or another, terwijl mijn
kennis mij het laatste nieuws
uit Noord Amerika vertelde.
In New York stonden er niet
minder dan 26 gigantische
kerstbocmen, versierd met roo-
de, gele, blauwe en groene licht
kogels, in Park Avenue.
De etagales fonkelden van
luxe: brill anten, diamanten, en
andere juweelen, aardewerk,
grud en zilver.
Zelfs filmsterren, zooals Bmg
Crosbv, Dorothy Lamour, Ann
Sheridan en Charles Laughton,
vermochten de clientèle met
v an de straten naar de filmpa
leizen te lokken.
Acteurs en actrices in Houj
wood wreven zich ondertus-
schen in de handen, omdat men
daar vooral de voordeelen van
de Amerikaansche geldleening
aan Groot Brlttannië verwacht.
Barbara Stanwyck, de echt-
genoote van Robert Taylor,
thans 33 jaar oud, verdient bij
na een half millioen dollars
^Miin Noord Amerikaansche
kennis vertelde ook, dat Orson
WeUes en Rite Hayworth zich
weldra zullen laten
Greta Garbo, Gracy Fields,
Laurel en Hardy komen spoe
dig naar Engeland.
Op het gebied van tentoon
stelling hebben Picasso en Ma
tisse Londen» belangstelling
verworven. In het Vlctona en
Albert museum loopt het storm
Iedereen moet dit gezien heb
ben en niemand begrtlpt er leta
vanMen ls zelfs van plan
een „Genootschap voor gezonde
Kunst" cp te rich ten-
Twee kwinkslagen nog en
dan zeg ik: good bye and
cheerio tot een volgende keer.
Advertentie ln de ..Aberdeen
Evening Express": „Wie.tol
en wil rol van perfecte elfen
koningin ln sprookjeatooneel
vervullen? Wfl zoeken
tiee persoonlijkheid met hel
dere, zekere etem en Imposan-
16 fDe1 „Daily Telegraph" be
richt ten slotte, dat onlangs een
vriendelijk heer, die een hond
van den verdrinkingsdood red
de door het beest uit een gat
in het ijs te bevrijden, een boe-
te moest betalen, omdat hij aan
het baden wai na zonsonder
gang
BERONICIUS
hl
Het was in het rampjaar
1672. Engeland, Frankrijk,
Munster en Keulen vielen de
Republiek der Nederl;
aan. De legers van „Zijne Al-
lerchristelijkste Majesteit", Lo-
dewijk XTV van Frankrijk dron
gen door tot het hart van ons
land. Schrik en ontsteltenis
heersten alom en door de ge
ringste oorzaak kon een .pa
niekstemming ontstaan. Daar
van is ook Walcheren niet ver
schoond gebleven; de regenten
van Middelburg werden er de
dupe van. Gelukkig liep alles
met een sisser af.
Wat er gebeurde vertelt Be-
roniclus in een statig Latijns
dichtwerk, dat de geweldige
titel draagt: „Georgarchonto-
machia sive expugnatae Messo-
polis libri duo". Het gedicht is
in het Nederlandsch overgezet
onder de titel: Boeren en Over
heidsstrijd of het innemen van
Middelburg, in twee boeken.
Heldendicht.
Zoals de Griekse dichters de
Muze, de godin der dichtkunst
aangrepen om hen te inspireren
zo roept Beronicius de hulp in
van Bacchus,zijn meest ver
trouwden god. Daarna vertelt
hij het volgende:
De boeren moesten de kust
bewaken, opdat geen onver
hoedse landingen van den vij
and zouden plaats hebben. Zij
kregen dagelijks het wacht
woord van den griffier der Sta
ten, Van d. Brande. Eens, toen
de griffier uitstedig was, bleef
het uit. De Serooskerkers, die
het strand bij Oostkapelle zou
den bewaken, vreesden verraad
en raakten in beroering.
Politieke delinquenten
Het is den Minister van Bin-
nenlandsche Zaken gebleken,
dat het meermalen voorkomt,
dat gemeentelijke instanties
aan in vrijheid gestelde poli
tieke delinquenten moeilijkhe
den in den weg leggen, welke
moeten beschouwd worden als
een uitvloeisel van een bepaal
de gezindheid ten aanzien van
deze categorie van personen.
In verband hiermede heeft de
minister de gemeentebesturen
er op gewezen, dat een zooda
nige houding van personen, die
door de terzake bevoegde in
stanties in de maatschappij
worden terug gebracht, onjuist
is en te meer afkeuring ver
dient, indien zij door overheids
instanties wordt Ingenomen, en
voorts heeft de minister vef-
zocht, er op te willen toezien,
dat de daarvoor in aanmerking
komende organen en ambtena
ren zich van een dergelijk op
treden onthoudp"
Hiervan, zoo meldt de Bre
el asche Courant, heeft zich het
eerste exemplaar aangemeld in
Engeland.
„Een manneljjk kindermeis
je, noemt de 40-jarige „Oomj
Victor" zich, want hij heeft
zich vrijwillig gemeld bij een'
socialen dienst, welke kinder
meisjes uitstuurt om op de kin
deren te passen als de ouders
hun uitgaansavond hebben.
Vier avonden per week be
zoekt hij verschillende huizen
en houdt toezicht op acht kin
deren tusschen den leeftijd van
acht maanden en vier jaar. Enj
Oom Victor houdt van z\jn|
baantje en de kinderen houden
van hem.
Hij is zelf van oordeel, dal
mannen beter geschikt zrjn
voor kindermeisje dan vrou
wen. Mannen hebben meer ge
duld, zoo zegt hij, en meer ver
nuft om kindoren bezig te hou!
den. Hij vertelt de jongens
sprookjes en helpt de meisjes
met het aankleeden van pop
pen.
Men zal misschien vragen:
Kan Oom Victor zijn tijd
niet beter gebruiken? En dan
zeggen wij ronduit: neen'. In
de eerste plaats verricht hij
zeer nuttig werk en in de
tweede plaats etelt hij het vrou
welijk geslacht in gebreke*
Terwijl de daarvoor in aan
merking komende meisjes in de
bioscoop zitten, dansen of an
dere bezigheden buitenshuis ver
richten, neemt Oom Victor
hun plaats in. En hij doet dit;
met volle overgave. Daar kan
het vrouwelijk geslacht een
voorbeeld aan nemen".
Het valt evenwel te betwij
felenzoo zegt het blad, of
hierin do oplossing van het
dienstboden vraagstuk moet ge
zocht worden.
Maar wat dan Red.
Ziet dan de Vroedschap ons
voor Lomperts aan, voor
Zotten
Durft zé, onvoorzichtig dus,
met onzen ijver spotten?
Haar woord verbreken en
bewerken dat, bij nacht,
Ons eigen volk, malkaar niet
kennende, onbedacht,
Den een den and'ren zou,
als arme schapen, kelen.
Ja, Mannen! laat ons, fluks,
om 't kwaad in tïjds te helen,
Optrekken naar de stad,
en wreken onzen hoon,
Opdat het schendig stuk
zijn eigen Meesters loon'.
Weldra rukken dorpelingen
van alle kanten op in de rich
ting van de hoofdstad.
Jaap van St Aagtenkerk geeft
'teerst zijn paard de sporen;
Souburgsche Willem laat zijn
stem mee wakker horen;
De Schout van Hogeland
leidt zelf zijn Dorpstroep voort;
Matthijs van Ruthem voegt
zich mede in 't krijgsaccoord
Marijn en Keeszoon doen
een deel Koukerker knechten
Zich stellen in 't gelid,
om straks zo fel te vechten,
Alsof met 't Steevolk wilde
opvreten tot aan 't been.
In een stal komen allen bij
een. Zij zorgen er voor niet op
een droogje te zitten, terwijl
ze over 't opperbevel twisten,
welke waardigheid ten slotte
aan Pauwels van Serooskerke
wordt opgedragen.
Die schreeuwt het hardst en
heeft de meeste rechten, omdat
hij met de zijnen het initiatief
genomen heef voor de bewe
ging. Hij is cr zeker van, dat
de vfland spoedig de onbe
schermde duinen zal bezetten ji
gewis, er schuilt verraad:
't Gehate Middelburg is
de oorzaak van dit kwaad.!
De nood eist deze ramp
gewapend, af t.e keren,
De trotse stad die hoon
gevoelig te verloren,
En zonder onderscheid
de gansche Magistraat,
Geboeid te straffen naar
verdienste, om de euveldaad.
Doch Krelis van Koukerk
beeft z'ch i™fussen "oen moed.
maar bezadigdheid ingedron
ken. Hij wijst er op, dat het
geen geringe zaak is met een
handvol boeren, de, sterke wal
len, „met zoveel zweets ge
sticht" te bestormen. Het volk,
dat aan die wallen gewerkt
heeft gebruikte, ofschoon het
matig was, elke zomerdag vier
en twintig vat best bier; bo
vendien zijn die wallen vol
gens de plannen van een ver-
,maard wiskundige opgeworpen
en van geschut voorzien, dat
voor de vuurroeren der boeren
niet zal wijken. En dan de ver
sterkte poorten, waarvan de
sleutels zoo zwaar zijn, dat een
jongen ze nauwelijks kan dra
gen!
Ztjn welsprekendheid wordt
afbreuk gedaan, doordat hij
door zijn zetel, een tenen mand
zakt. Terwijl men nog schate
rend naar hoofd en benen van
den spreker kijkt, die boven de
mand uitsteken, komt een ste
deling ventellen, dat het volk
in de stad in rep en roer is.
Ieder staakt.
Deez' werpt de schaaf en boor.
die kalk en troffel, heen;
Elk voegt zich, in der ijl.
b\j 't morrende gemeen.
De Slachter talmt, en wil
geen vette rund'ren vellen;
De Lapper de oude laars,
noch lekke schoen herstellen;
De Sijnder, die zo licht
vuurvattende is als stroo.
Vervloekt de schaar, en wipt
van tafel als een vloo.
Men heeft een achttal be
stuurders gekozen. De afge
zant komt de hulp der lands
lieden inroepen om dc „laffe
vadze Raad" af te zetten.
Nu is de wankelmoedigheid
der boeren voorbij. In een
ogenblik zijn' ze marsvaardig.
In de kroeg Antwerpen te Bre-
damme wordt weer moed in
gedronken. Vol ïjver trekken ze
op de Noordpoort aan.
De wacht van vier man
wordt door hetlawaai uit zijn
ijzeren slaap gewekt. Een van
de wachters schreeuwt hun toe
dat ze hun wapen naar huis
moeten brengen en met boter,
eieren en vee terug komen,
want het is juist Donderdag.
Men luistert niet naar die raad
en gaat de poort forceren. Het
hoofd van de wacht steekt dc
lont in het geschut, maar zon
der resultaat; het was met
zand in plaats van lood gela
den. Een ordinair vrouwmens
scheldt de wacht uit. opgescho
ten Middelburgse jongens gooi
en met stenen naar de wach
ters. Van twee kanten belaagd
geeft de wacht de strijd op en
op voorwaarde van levensbe
houd laat de commandant de
poort openen.
RUIM DAT DING OP!
Wat staat die tramwagen
leuk dwars over den Vlissing-
schen weg hé? Het ding staat
twee meter op den rijweg te
Imipoogen naar de auto's.
't Duurt natuurlijk net zoo
lang tot er een wagen tegenop
vliegt.
En dan wordt hij natuurlijk
direct weggehaald.
Weghalen is niet direct noo-
dig, maar dal ding wat aan
den kant ?etten is geen luxe.
Zal me benieuwen wan
neer het eens Zal gebeure1"1.
