Gedachtenwisseling
2
VRIJE STEMMEN - ZATERDAG 28 APRIL 1945
Een aantal lezers van ons blad
heeft zich weer geroepen gevoeld om
hun gedachten aan onze redactie te
schrijven. Wij zijn voor dit vertrou
wen dankbaar en zullen gaarne trach
ten, eenig bescheid te geven op hun
woord.
Allereerst eenige klachten en vra
gen die de distributie betreffen.
Ze behooren thuis bij de distributie
organen, doch het algemeen belang
eischt soms dat er publicatie aan ge
geven wordt.
Zoo is de eerste vraag die wij wil
len noemen, uit Ierseke.
Is het niet mogelijk dat evenals
voor kinderen en voor personen die
zwaren arbeid verrichten, ook bijzon
dere bepalingen worden gemaakt
voor zieke en zwakke menschen
De schrijver kent een geval uit zijn
omgeving, waar blijkbaar geen dok
tersvoorschrift gegeven wordt, doch
waar toch melk en eieren zeer noo.
dig zijn. Is hier geen oplossing te
vinden Wij geven den raad, deze
vraag eerst eens te bespreken met
den huisdokter van het bedoelde ge
zin. Wellicht dat deze er toch iets
op weet. Voor algemeene distribu
tievoorschriften kan met het oog op
mogelijk misbruik moeilijk worden
afgeweken van een doktersattest
dienaangaande. Dat de paar kippen,
die zulke menschen houden, ook nog
eieren moeten leveren voor de regee
ring kan misschien ook hierdoor wor
den ondervangen.
Een schrijver uit Kattendijke vraagt
of er ook geen visch beschikbaar ge
steld kan worden op de dorpen. Bij
hen is er slechts eens een vischver-
strekking geweest, en dit was nog
een vergissing
Hier moet op worden geantwoord,
dat de visch in de steden juist is be
doeld als aanvulling van het karige
rantsoen, terwijl in de dorpen vele
aelfverzo'rgers wonen, die dit niet zoo
noodig hebben. Bovendien zijn er be
zwaren van vervoer en bezwaren door
spoedig bederf van dit voedsel. In
dien een dorpsbestuur dit goed rege
len wil en kan, is wellicht ook daar
vischdistributie mogelijk, zoo werd
ons verzekerd.
Een arbeider in een gemengd be
drijf van landbouw, fruitteelt en
boomkweekerij kreeg op zijn vraag
om extra rantsoen voor zwaren ar
beid ten antwoord, dat alleen arbei
ders voor de Heide-Mij. dit ontvingen.
Is dit de bedoeling van deze rege
ling Het lijkt ons vreemd.
Uit een schrijven over de uien-ex
port blijkt, dat er wellicht aanleiding
is, om deze zaak voor te leggen aan
een zuiveringscommissie. Daar vindt
ieder, die met welgefundeerde klach
ten komt zeker gehoor. De uien-
kwestie zelf is opgelost door de me.
dedeeling dat allen, die nog uien m
voorraad hebben, deze mogen opge
ven aan de betrokken instantie.
Droef stemt de volgende klacht
Een man van 53 jaar wil nog graag
werken. Er wordt een oproep ge
daan in de bladen, dat personen van
35 tot 60 jaai-, die zich willen be
schikbaar stellen, als hulp bij de re-
patrieeringswerkzaamheden, zich ver
voegen moeten op 4 April tusschen
10 en 12 uur, Nieuwstraat 49 te Goes.
Met vele anderen vervoegt de schrij
ver zich daar op den bepaalden tijd.
Niemand verschijnt om hen te woord
te staan. Om 12 uur gaat men in.
formeeren bij het Militair Gezag.
Daar weet men van niets. Hier is
blijkbaar een fout begaan De Hoo.
gere instantie wil dit wel onderzoe
ken Wie stelde de advertentie
En hoe kwam het, dat er niemand
aanwezig was
Er is een klacht over de distribu
tie van „Kijk", het mooie blad van
het Amerikaansche ministerie van
Voorlichting. Kan men niet zorgen,
dat ieder een nummer kan koopcn
Hier schijnt iets niet te kloppen. Het
bureau, dat hiermee is belast wil wel
een onderzoek laten instellen
Uit Kwadendamme wordt een be
roep gedaan op de eenheidsgedachte
die de verdeeldheid moet overheer-
schen. Wij stemmen daarmee volko
men in. Het schrijven verklaart ac-
coord te gaan met de bedoelingen
van „Je Maintiendrai", en wenscht
ook dat wij met andersdenkenden
samenwerken voor den opbloei naar
een nieuwen en beteren tijd. Het
adres waarom hij vraagt is Dam
poortstraat 1, Middelburg.
Een echtgenoote van een chauf
feur van N.V. A.T.O. en v. G. en L.,
wier man sinds 2 Juli 1942 in Duitsch
land te werk werd gesteld deelt mee,
dat voor de gezinnen van deze ge
dwongen weggevoerden geen vaste
uitkeering wordt gegeven, terwijl de
Nederlandsche Spoorwegen het volle
loon aan de achtergeblevenen uitbe
talen. Zij vraagtwaarom geven de
ze dochterondernemingen van de N.
S. niet ook ditzelfde „Wij kregen
eerst niets, en later slechts zoo nu en
dan een gratificatie". Wellicht dat
deze organisatie hierover haar ge
dachten eens wil laten gaan
Een schrijven uit Domburg over de
foutieve verslaggeving omtrent het
bezoek van onze Koningin aan West-
kapalle is al opgehelderd in een vori
ge correspondentie. De verslaggever
was een vreemdeling, die van de za
ken aldaar niet het rechte wist
Wij eindigen met het oude pro
bleem, wat er moet gebeuren met
N.S.B.ers en consorten.
Een kleine brochure klaagt hoe te
weinig bedacht wordt, dat ook wij
anderen zondaars zijn. Het woord
van Jezus„Wie uwer zonder zonde
is Zeker is het gevoel van „wat
zijn wij veel beter dan deze" een ge
vaarlijk gevoel. Wie schiet er niet
in veel te kort Doch hier geldt het
iets anders. Het Nederlandsche volk
gevoelt, dat zij, die met den vijand
geheuld hebben'hun volk hebben ver
raden. En dit nationale besef is ons
heilig, al geven we eigen zondigheid
gaarne toe, en gevoelen wij daarover
schuld. Wij meenen, dat hier twee
dingen worden verward.
Twee andere brieven dringen aan
op spoedige bestraffing van allen,
die zich in dit opzicht hebben mis
dragen. Wij meenen met hen, dat dit
hoogst noodzakelijk is. Helaas wach
ten wij nog steeds op de Tribunalen
die dit moeten uitvoeren Red.
EEN JOURNALIST
VAN FORMAAT
Wij willen in ons blad een woord
van gedachtenis wijden aan iemand,
die wij persoonlijk heelemaal niet ge
kend hebben, en die zeker geen van
onze geregelde lezers zal hebben ont
moet. Hij was een man, die in een
heel andere streek van ons land ge
werkt en geleefd heeft, en vermoe
delijk met onze provincie niet in in
tieme aanraking is gekomen. Maar
daarom des te eer kunnen wij de
aandacht vestigen op de bijzondere
waardeering, die hij in zijn kring ge
noten heeft en op de bijzondere pres
taties, die hij in dien kring heeft ge
leverd. En over dat laatste kunnen
wij toevallig wel eenigszins oordee-
len, omdat wij sinds de bevrijding
vrij geregelde lezers zijn geweest
van zijn blad, en daarin bij uitstek
steeds zijn getroffen geworden door
de hoofdartikelen die hij daarin
schreef.
Wij bedoelen den hoofdredacteur
van het Roomsch Katholieke Dag.
blad „De Gelderlander", die op 12
April door oorlogsgeweld bij de uit
oefening van zijn beroep om het le
ven is gekomen, U. Nooteboom.
Hij' stierf, slechts 41 jaar oud.
Den dag te voren had hij na veel
moeite vergunning gekregen om een
tocht te maken door het pas bevrijde
gebied in den Gelderschen Achter
hoek. Hij vertelde dit vol enthousi
asme, omdat hij van oordeel was, dat
„De Gelderlander", die in verschillen
de edities ook heel dit gebied ge
woon was te bestrijken voor den oor
log, zoo spoedig mogelijk weer con
tact moest zoeken met de oude vrien
den aldaar, en tevens een ooggetuige-
verslag moest bevatten omtrent dit
verwante land.
Hij vertrok, opgewekt en vroolijk
als altijd, schrijft een collega, wan
neer hij zijn journalistieke ingevin.
gen kon volgen als een jager die
wilei ruikt.
Zijn journalistieke jagersdrang
heeft hem iets te ver gevoerd naar
de frontlijn.
Een snelle waarschuwing van ge
allieerde militairen kwam te laat.
Reeds knalden enkele schoten uit de
geweren van vijandelijke scherp
schutters zijn tochtgenoot en de
chauffeur van den auto bleven on
gedeerd. Hem riep God".
Artikelen van Directie en Redac
tie herdenken zijn werk.
Zijn persoon was echt die van een
geestelijk leider, zoo verstaan we uit
de aan hem gewijde woorden
„Het was een van zijn grootste
voiuoeningen, ciat directie en redac
tie zulk een prachtige eenheid vorm
den en dat onder onze redacteuren
een zeldzame geest van vriendschap
en saamhoorigheid heerschte. Voor
ons, redacteuren, was hij meer de op
rechte, hartelijke, toegewijde, doch
allen begeesterende vriend, dan de
„hoofdredacteur'
En wat zijn werk betreft
Voor een klein deel kunnen wij be
vestigen wat er over werd geschre
ven
„De heer Nooteboom had in stad
en land zeer vele vrienden, doch de
meeste onzer tienduizenden lezers
kenden hem toch in het bijzonder
door zijn hoofdartikelen in „De Gel
derlander", waaraan inderdaad onge
kende bewondering en instemming te
beurt viel'. En dan vertelt het blad,
dat er dikwijls in de radio-uitzendin.
gen uit werd geciteerd, en dat van
uit Londen een eervol aanbod kwam,
wat hij evenwel afsloeg, omdat hij
zijn hart aan zijn krant had verpand.
En dan geeft men deze rake ken
schets van den journalist met idea
len
„Wij zeggen zeker niet te veel,
wanneer wij den heer Nooteboom
hier beschrijven als een journalist
van formaat, wien nog een groote
toekomst wachtte. Hij hield van het
leven, maar tegelijk was hij diep
godsdienstig, zooals trouwens in zijn
artikelen duidelijk uitkwam. Twee
dingen waren er waarvoor hij leef
de, waarop hij al zijn idealen bouw
de' die nooit uit zijn gedachten wa
ren en waarover hij dikwijls met zoo
veel warmte spreken kon met zijn
vertrouwde vriendenzijn jong ge
zin en zijn werk in opbouw
En nog deze andere gedachte
„Aan het slot van zijn vaak felle
artikelen wist de heer Nooteboom
zijn geest toch steeds op te heffen
tot God, den oneindig rechvaardigen,
oneindig goeden, oneindig liefderijken
God, die ons al onze schulden ver
geeft Red.
De hope des Vaderlands
(Vervolg van pagina 1)
Wij vlaggen allen Maandag, voor
zoover wij een huis en een vlag heb
ben. En wij gedenken met iets van
verteedering de laatste twee feiten
die ons van onze prinses werden ge
meld Zij vloog naar Engeland en
had een bagage van 200 pond bij
zich. Maar toen ze hoorde, dat zij
195 pond medicamenten (injecties
aan ondei-voede kinderen in Neder
land) kon meenemen, liet zij haar
kleeren achter en nam de medica
menten mee En de Press Associa
tion meldde heden, dat zij bescherm
vrouwe is geworden van het Kinder
comité, dat zich belast met het over
brengen van ondervoede kinderen uit
lijdend Nederland. Zoo leeft zij met
haar volk in nood.
En als er helaas een donkere scha
duw vallen moet over haar feestdag,
dan is ook deze een getuigenis van
haar liefde voor haar landgenooten
met ons allen treurt zij mede, ook op
dezen feestdag, over het nog steeds
voortdurende lijden van de millioenen
die nog zuchten onder den al zwaar
der druk van een vertwijfelenden
vijand.
Moge spoedig de hereeniging vol.
gen van alle vrije Nederlanders in een
vrij Koninkrijk, met in ons aller mid-
den onze vorstin en haar dochter en
haar kleindochters, terwijl Prins Ber
nard als hoofd der Nederlandsche
troepen de wacht houdt over ons
kostbare bezitRed.
Naschrift. Omdat ons blad op den
Maandag onzev abonnees niet allen
des morgens vroeg bereiken kan, ge
ven v/ij er de voorkeur aan, reeds in
d i t nummer ons aller gevoelens te
vertolken.
KORTE BERICHTEN.
Het Zweedsch-Nederlandsche steun
comité ontvangt nog steeds belang
rijke bedragen van ondernemingen
en particulieren.
Eenige dagen geleden heeft de
voorzitter van het comité den Ne-
derlandschen gezant een cheque van
122.000 Zweedsche kronen overhan
digd.
Dinsdag werd te Antwerpen een
zeer belangrijke hoeveelheid Ameri.
kaansch meel gelost voor de bevol
king van Nederland. (B.B.C.)
FILMNIEU WS
IN DE SCHADUW VAN IIET
NOODLOT
Een zeer opmerkelijke film wordt
deze week in het Grand-theater te
Goes vertoond. Het is eigenlijk de
geschiedenis van een rok-costuum,
waarvan de kleermaker had gezegd,
dat het den drager ongeluk zou be
rokkenen. Dit blijkt inderdaad het
geval te zijn, want Charles Boyer
kreeg er twee kogelgaten in, op de
plaats waar zich vermoedelijk het
hart bevindt. De rok wordt nu door
zijn bediende naar den lommerd ge.
bracht, waar het door Charles
Laughton, een componist in opkomst
wordt gehuurd. Ook hem brengt het
geen geluk, want on de eerste uit
voering van zijn werk, dat hij zelf
dirigeert, barst hij uit den rok en
maakt zich onsterfelijk belachelijk.
Doch dit keert echter ten goede en
zijn avond wordt een groot succes.
Hoe de verdere avonturen van den
rok zijn, verklappen we niet, anders
zou de spanning er af zijn.
In het journaal zien we de felle
strijd om het bezit van Mandalay in
Birma en de groote luchtlandings
operaties over den Rijn.
Al met al een uitmuntend pro
gramma, dat zeker de moeite waai'd
is om te gaan zien.