Gedachtenwisseling 2 VRIJE STEMMEN - ZATERDAG 28 APRIL 1945 Een aantal lezers van ons blad heeft zich weer geroepen gevoeld om hun gedachten aan onze redactie te schrijven. Wij zijn voor dit vertrou wen dankbaar en zullen gaarne trach ten, eenig bescheid te geven op hun woord. Allereerst eenige klachten en vra gen die de distributie betreffen. Ze behooren thuis bij de distributie organen, doch het algemeen belang eischt soms dat er publicatie aan ge geven wordt. Zoo is de eerste vraag die wij wil len noemen, uit Ierseke. Is het niet mogelijk dat evenals voor kinderen en voor personen die zwaren arbeid verrichten, ook bijzon dere bepalingen worden gemaakt voor zieke en zwakke menschen De schrijver kent een geval uit zijn omgeving, waar blijkbaar geen dok tersvoorschrift gegeven wordt, doch waar toch melk en eieren zeer noo. dig zijn. Is hier geen oplossing te vinden Wij geven den raad, deze vraag eerst eens te bespreken met den huisdokter van het bedoelde ge zin. Wellicht dat deze er toch iets op weet. Voor algemeene distribu tievoorschriften kan met het oog op mogelijk misbruik moeilijk worden afgeweken van een doktersattest dienaangaande. Dat de paar kippen, die zulke menschen houden, ook nog eieren moeten leveren voor de regee ring kan misschien ook hierdoor wor den ondervangen. Een schrijver uit Kattendijke vraagt of er ook geen visch beschikbaar ge steld kan worden op de dorpen. Bij hen is er slechts eens een vischver- strekking geweest, en dit was nog een vergissing Hier moet op worden geantwoord, dat de visch in de steden juist is be doeld als aanvulling van het karige rantsoen, terwijl in de dorpen vele aelfverzo'rgers wonen, die dit niet zoo noodig hebben. Bovendien zijn er be zwaren van vervoer en bezwaren door spoedig bederf van dit voedsel. In dien een dorpsbestuur dit goed rege len wil en kan, is wellicht ook daar vischdistributie mogelijk, zoo werd ons verzekerd. Een arbeider in een gemengd be drijf van landbouw, fruitteelt en boomkweekerij kreeg op zijn vraag om extra rantsoen voor zwaren ar beid ten antwoord, dat alleen arbei ders voor de Heide-Mij. dit ontvingen. Is dit de bedoeling van deze rege ling Het lijkt ons vreemd. Uit een schrijven over de uien-ex port blijkt, dat er wellicht aanleiding is, om deze zaak voor te leggen aan een zuiveringscommissie. Daar vindt ieder, die met welgefundeerde klach ten komt zeker gehoor. De uien- kwestie zelf is opgelost door de me. dedeeling dat allen, die nog uien m voorraad hebben, deze mogen opge ven aan de betrokken instantie. Droef stemt de volgende klacht Een man van 53 jaar wil nog graag werken. Er wordt een oproep ge daan in de bladen, dat personen van 35 tot 60 jaai-, die zich willen be schikbaar stellen, als hulp bij de re- patrieeringswerkzaamheden, zich ver voegen moeten op 4 April tusschen 10 en 12 uur, Nieuwstraat 49 te Goes. Met vele anderen vervoegt de schrij ver zich daar op den bepaalden tijd. Niemand verschijnt om hen te woord te staan. Om 12 uur gaat men in. formeeren bij het Militair Gezag. Daar weet men van niets. Hier is blijkbaar een fout begaan De Hoo. gere instantie wil dit wel onderzoe ken Wie stelde de advertentie En hoe kwam het, dat er niemand aanwezig was Er is een klacht over de distribu tie van „Kijk", het mooie blad van het Amerikaansche ministerie van Voorlichting. Kan men niet zorgen, dat ieder een nummer kan koopcn Hier schijnt iets niet te kloppen. Het bureau, dat hiermee is belast wil wel een onderzoek laten instellen Uit Kwadendamme wordt een be roep gedaan op de eenheidsgedachte die de verdeeldheid moet overheer- schen. Wij stemmen daarmee volko men in. Het schrijven verklaart ac- coord te gaan met de bedoelingen van „Je Maintiendrai", en wenscht ook dat wij met andersdenkenden samenwerken voor den opbloei naar een nieuwen en beteren tijd. Het adres waarom hij vraagt is Dam poortstraat 1, Middelburg. Een echtgenoote van een chauf feur van N.V. A.T.O. en v. G. en L., wier man sinds 2 Juli 1942 in Duitsch land te werk werd gesteld deelt mee, dat voor de gezinnen van deze ge dwongen weggevoerden geen vaste uitkeering wordt gegeven, terwijl de Nederlandsche Spoorwegen het volle loon aan de achtergeblevenen uitbe talen. Zij vraagtwaarom geven de ze dochterondernemingen van de N. S. niet ook ditzelfde „Wij kregen eerst niets, en later slechts zoo nu en dan een gratificatie". Wellicht dat deze organisatie hierover haar ge dachten eens wil laten gaan Een schrijven uit Domburg over de foutieve verslaggeving omtrent het bezoek van onze Koningin aan West- kapalle is al opgehelderd in een vori ge correspondentie. De verslaggever was een vreemdeling, die van de za ken aldaar niet het rechte wist Wij eindigen met het oude pro bleem, wat er moet gebeuren met N.S.B.ers en consorten. Een kleine brochure klaagt hoe te weinig bedacht wordt, dat ook wij anderen zondaars zijn. Het woord van Jezus„Wie uwer zonder zonde is Zeker is het gevoel van „wat zijn wij veel beter dan deze" een ge vaarlijk gevoel. Wie schiet er niet in veel te kort Doch hier geldt het iets anders. Het Nederlandsche volk gevoelt, dat zij, die met den vijand geheuld hebben'hun volk hebben ver raden. En dit nationale besef is ons heilig, al geven we eigen zondigheid gaarne toe, en gevoelen wij daarover schuld. Wij meenen, dat hier twee dingen worden verward. Twee andere brieven dringen aan op spoedige bestraffing van allen, die zich in dit opzicht hebben mis dragen. Wij meenen met hen, dat dit hoogst noodzakelijk is. Helaas wach ten wij nog steeds op de Tribunalen die dit moeten uitvoeren Red. EEN JOURNALIST VAN FORMAAT Wij willen in ons blad een woord van gedachtenis wijden aan iemand, die wij persoonlijk heelemaal niet ge kend hebben, en die zeker geen van onze geregelde lezers zal hebben ont moet. Hij was een man, die in een heel andere streek van ons land ge werkt en geleefd heeft, en vermoe delijk met onze provincie niet in in tieme aanraking is gekomen. Maar daarom des te eer kunnen wij de aandacht vestigen op de bijzondere waardeering, die hij in zijn kring ge noten heeft en op de bijzondere pres taties, die hij in dien kring heeft ge leverd. En over dat laatste kunnen wij toevallig wel eenigszins oordee- len, omdat wij sinds de bevrijding vrij geregelde lezers zijn geweest van zijn blad, en daarin bij uitstek steeds zijn getroffen geworden door de hoofdartikelen die hij daarin schreef. Wij bedoelen den hoofdredacteur van het Roomsch Katholieke Dag. blad „De Gelderlander", die op 12 April door oorlogsgeweld bij de uit oefening van zijn beroep om het le ven is gekomen, U. Nooteboom. Hij' stierf, slechts 41 jaar oud. Den dag te voren had hij na veel moeite vergunning gekregen om een tocht te maken door het pas bevrijde gebied in den Gelderschen Achter hoek. Hij vertelde dit vol enthousi asme, omdat hij van oordeel was, dat „De Gelderlander", die in verschillen de edities ook heel dit gebied ge woon was te bestrijken voor den oor log, zoo spoedig mogelijk weer con tact moest zoeken met de oude vrien den aldaar, en tevens een ooggetuige- verslag moest bevatten omtrent dit verwante land. Hij vertrok, opgewekt en vroolijk als altijd, schrijft een collega, wan neer hij zijn journalistieke ingevin. gen kon volgen als een jager die wilei ruikt. Zijn journalistieke jagersdrang heeft hem iets te ver gevoerd naar de frontlijn. Een snelle waarschuwing van ge allieerde militairen kwam te laat. Reeds knalden enkele schoten uit de geweren van vijandelijke scherp schutters zijn tochtgenoot en de chauffeur van den auto bleven on gedeerd. Hem riep God". Artikelen van Directie en Redac tie herdenken zijn werk. Zijn persoon was echt die van een geestelijk leider, zoo verstaan we uit de aan hem gewijde woorden „Het was een van zijn grootste voiuoeningen, ciat directie en redac tie zulk een prachtige eenheid vorm den en dat onder onze redacteuren een zeldzame geest van vriendschap en saamhoorigheid heerschte. Voor ons, redacteuren, was hij meer de op rechte, hartelijke, toegewijde, doch allen begeesterende vriend, dan de „hoofdredacteur' En wat zijn werk betreft Voor een klein deel kunnen wij be vestigen wat er over werd geschre ven „De heer Nooteboom had in stad en land zeer vele vrienden, doch de meeste onzer tienduizenden lezers kenden hem toch in het bijzonder door zijn hoofdartikelen in „De Gel derlander", waaraan inderdaad onge kende bewondering en instemming te beurt viel'. En dan vertelt het blad, dat er dikwijls in de radio-uitzendin. gen uit werd geciteerd, en dat van uit Londen een eervol aanbod kwam, wat hij evenwel afsloeg, omdat hij zijn hart aan zijn krant had verpand. En dan geeft men deze rake ken schets van den journalist met idea len „Wij zeggen zeker niet te veel, wanneer wij den heer Nooteboom hier beschrijven als een journalist van formaat, wien nog een groote toekomst wachtte. Hij hield van het leven, maar tegelijk was hij diep godsdienstig, zooals trouwens in zijn artikelen duidelijk uitkwam. Twee dingen waren er waarvoor hij leef de, waarop hij al zijn idealen bouw de' die nooit uit zijn gedachten wa ren en waarover hij dikwijls met zoo veel warmte spreken kon met zijn vertrouwde vriendenzijn jong ge zin en zijn werk in opbouw En nog deze andere gedachte „Aan het slot van zijn vaak felle artikelen wist de heer Nooteboom zijn geest toch steeds op te heffen tot God, den oneindig rechvaardigen, oneindig goeden, oneindig liefderijken God, die ons al onze schulden ver geeft Red. De hope des Vaderlands (Vervolg van pagina 1) Wij vlaggen allen Maandag, voor zoover wij een huis en een vlag heb ben. En wij gedenken met iets van verteedering de laatste twee feiten die ons van onze prinses werden ge meld Zij vloog naar Engeland en had een bagage van 200 pond bij zich. Maar toen ze hoorde, dat zij 195 pond medicamenten (injecties aan ondei-voede kinderen in Neder land) kon meenemen, liet zij haar kleeren achter en nam de medica menten mee En de Press Associa tion meldde heden, dat zij bescherm vrouwe is geworden van het Kinder comité, dat zich belast met het over brengen van ondervoede kinderen uit lijdend Nederland. Zoo leeft zij met haar volk in nood. En als er helaas een donkere scha duw vallen moet over haar feestdag, dan is ook deze een getuigenis van haar liefde voor haar landgenooten met ons allen treurt zij mede, ook op dezen feestdag, over het nog steeds voortdurende lijden van de millioenen die nog zuchten onder den al zwaar der druk van een vertwijfelenden vijand. Moge spoedig de hereeniging vol. gen van alle vrije Nederlanders in een vrij Koninkrijk, met in ons aller mid- den onze vorstin en haar dochter en haar kleindochters, terwijl Prins Ber nard als hoofd der Nederlandsche troepen de wacht houdt over ons kostbare bezitRed. Naschrift. Omdat ons blad op den Maandag onzev abonnees niet allen des morgens vroeg bereiken kan, ge ven v/ij er de voorkeur aan, reeds in d i t nummer ons aller gevoelens te vertolken. KORTE BERICHTEN. Het Zweedsch-Nederlandsche steun comité ontvangt nog steeds belang rijke bedragen van ondernemingen en particulieren. Eenige dagen geleden heeft de voorzitter van het comité den Ne- derlandschen gezant een cheque van 122.000 Zweedsche kronen overhan digd. Dinsdag werd te Antwerpen een zeer belangrijke hoeveelheid Ameri. kaansch meel gelost voor de bevol king van Nederland. (B.B.C.) FILMNIEU WS IN DE SCHADUW VAN IIET NOODLOT Een zeer opmerkelijke film wordt deze week in het Grand-theater te Goes vertoond. Het is eigenlijk de geschiedenis van een rok-costuum, waarvan de kleermaker had gezegd, dat het den drager ongeluk zou be rokkenen. Dit blijkt inderdaad het geval te zijn, want Charles Boyer kreeg er twee kogelgaten in, op de plaats waar zich vermoedelijk het hart bevindt. De rok wordt nu door zijn bediende naar den lommerd ge. bracht, waar het door Charles Laughton, een componist in opkomst wordt gehuurd. Ook hem brengt het geen geluk, want on de eerste uit voering van zijn werk, dat hij zelf dirigeert, barst hij uit den rok en maakt zich onsterfelijk belachelijk. Doch dit keert echter ten goede en zijn avond wordt een groot succes. Hoe de verdere avonturen van den rok zijn, verklappen we niet, anders zou de spanning er af zijn. In het journaal zien we de felle strijd om het bezit van Mandalay in Birma en de groote luchtlandings operaties over den Rijn. Al met al een uitmuntend pro gramma, dat zeker de moeite waai'd is om te gaan zien.

Krantenbank Zeeland

Vrije Stemmen. Dagblad voor Zeeland | 1945 | | pagina 2