YEiJE STEMMEN
MET WE1ELD-
TAFEREEL
DAGBLAD VOOR ZEELAND
S. L. Boerma
Hoofdredacteur
J. Koekebakker
Redactie en Administratie
Goes, Beestenmarkt 2
NUMMER 136 Maandag 16 April 1945 Telefoon 2665
Bijna geheel Noord-Nederland bevrijd
Leeuwarden, Heerenveen, Winschoten, Zwolle, Arnhem zijn be-
vrijd. Dokkum, Zoutkamp aan de Lauwerszee, de Dollart bereikt.
Hevige gevechten in het centrum van Groningen en Apeldoorn.
Sterkere Duitsche tegenstand bij Bremen, voor Hamburg,
over de Elbe en in Magdeburg. Dortmund, Hagen, Bamberg,
Bayreuth bezet. Amerikanen trekken één bruggehoofd over
de Elbe terug en versterken het andere. Amerikaansche tanks
op 12 km van Leipzig, 11 km van Chemnitz en 25 km van de
Tsjechische grens. Dagorders van Stalin melden de inname
van St. Pölten, 50 km ten Westen van Weenen - Maarschalk
Tito's troepen forceeren twee rivierstellingen en rukken 50 km
op. Het 8e leger in Italië over een derde rivierstelling.
Groote land-, lucht- en vlootaanvallen op Duitsche stellingen
aan de Girondemonding in Frankrijk. Luchtaanvallen van
Tokio tot Sumatra in het Verre Oosten. Von Papen, de
vroegere rijkskanselier gevangen genomen. -Het Gestapo
hoofdkwartier bezet. Prins August Wilhelm van Pruisen en
Gen. Veldmaarschalk Von Mackensen gevangen genomen.
Het stoffelijk overschot van President Roosevelt op het familie
buiten Hyde Park ter aarde besteld.
door Dr. M. VAN BLANKENSTEIN
Een positief geluid
Het uitnemende weekblad „Je Main,
tiendrai", dat door ons in ons blad
reeds menigmaal is aangehaald, en
dat tot nog toe door de omstandig
heden in vier of drie verschillende
edities uitkwam, op diverse plaatsen
van bevrijd gebied, heeft een reorga
nisatie ondergaan, 'en heeft meer cen
traal alles georganiseerd. De directie
en centrale redactie zetelt nu voort
aan in Eindhoven, terwijl in Maas
tricht, Middelburg en Nijmegen ge
westelijke redacties zijn gevestigd.
Indien dit slechts een organisato.
rischen maatregel ware, zouden wij
er niet zoo den nadruk op leggen.
Doch hiermee gepaard gaat een klaar
nieuw positie kiezen in den strijd der
meeningen in het bevrijde gebied,
waarop wij gaarne de aandacht wil
len vestigen.
Het was altoos de groote lijn in alle
nummers, die ons van „Je Maintien-
drai" onder de oogen kwamen. Doch
nu met de centralisatie en combinatie
van deze uitgave is het beginselpro
gram meer uitdrukkelijk naar voren
gekomen, en willen wij opnieuw onze
geheele instemming met deze opvat
tingen uitspreken.
Wat is, vraagt de redactie, doel en
beteekenis van ons blad?
En zij antwoordt
„Ons blad bevordert de nationale
eenheid, of beter gezegd, de Neder-
landsche volksgemeenschap. Het wil
het tastbare bewijs leveren, dat het
mogelijk is, dat zij,'die vroeger meen
den om principieele redenen als groep
tegenover elkander te moeten staan,
toch met behoud van eigen beginse
len in een verband met en goed ge
fundeerd program een nieuwe maat
schappij kunnen opbouwen".
Het is bij de ontwikkeling van deze
gedachte volgens het blad anders ge-
loopen als het oorspronkelijk wensch-
te
„In verschillende artikelen hebben
we gesproken over een reeds voorbe.
reide volksbeweging, die zich tot taak
zou stellen in een samenwerking, die
de oude tegenstellingen doorbreekt,
de vernieuwingsgedachte in de Neder,
landsche volksgemeenschap vorm te
geven en te verwezenlijken.
We hadden gehoopt, dat deze be
weging al in het bevrijde Zuiden voor
het voetlicht zou treden, om, al kon
zij niet met de daad aan den opbouw
van een nieuwe maatschappij begin
nen, dan toch reeds aan het algemeen
verlangen naar vernieuwing leiding
te geven. Er is anders beslist. We
hebben dit aanvaard, omdat wij het
gewicht der aangevoerde redenen
voelden.
De tijd van afwachten en beraad
slagen heeft voor ons blad een nadeel
gehad - dat we niet die activiteit heb
ben ontplooid, die ook in een tijd van
voorbereiding mogelijk is. Hierin wil
len we thans verbetering brengen".
En dan vertelt de redactie verder
van de reorganisatie In elk gewest
komt een Je Maintiendrai-werkgroep.
Dit beteekent vooreerst, dat deze
groep voor de redactie zorgt, wat
het gewestelijke gedeelte betreft. Ver
tegenwoordigers van deze gewestelij.
ke redacties komen wekelijks samen
en bepalen den inhoud van het blad,
terwijl een eindredacteur, in dit ge-
(Vervolg pagina 3)
I.
IN EUROPA.
De Witte Vlag.
Over 'n groot gedeelte van Duitsch-
land waait de witte vlag. Hitier heeft
zijn bloedvlag met het galgenkruis de
zijnen moeten opdringen. Zij hadden
op den duur geleerd er in te vertrou
wen. Maar nu is de witte vaan, of
wat op soms potsierlijke wijze voor
witte vaan doorgaan moet, het toe
verlaat der Duitsche bevolking ge
worden. Zij voelt zich daaronder vei
lig, zoodra zij ter plaatse door de ge
allieerden is erkend.
Het is het symbool van de neder
laag. Nu is er geen houden meer aan.
Standvastigheid en zelfs fanatisme
van de Duitsche troepen vertoonen
zich nog slechts plaatselijk. En zij
zijn tot nutteloosheid gedoemd, omdat
zij bij velen ontbreken.
Op het oogenblik, waarop ik dit
schrijf, is Duitschland al zijn voor
naamste industrieele gewesten reeds
kwijtOpper Silezie, het Saarbekken,
het Roergebied. Oostenrijk en Tsje-
cho-Slowakije zijn bezig denzelfden
weg te gaan. Wat er over was van
het Duitsche Rijk schrompelt snel in.
een. Het is beter in dit verband geen
namen van plaatsen of provinciën te
noemen, omdat ik voor vele dagen
vooruit schrijf. En alles is mogelijk
in dit kort tijdsbestek vooral ook wat
ons eigen land betreft. Het is echter
aanlokkelijker nu op eenige verschijn
selen te wijzen.
West of Oost?
De Duitschers houden in het Oos
ten, tegenover de Russen, veel hard
nekkiger stand dan tegenover Britten
en Amerikanen. In Oostelijk Duitsch
land is de uittocht der bevolking al-
gemeener. Men is er spaarzamer met
het gebruik van de witte vlag. De
soldaten schijnen er nog meer hun
verantwoordelijkheid te beseffen. Het
Duitsche opperbevel heeft het Wésten
van zijn beste troepen ontbloot, om
de Russen ermede aan te vallen.
De indruk moet zich aan ons op
dringen, dat de strijd in het Westen
niet met evenveel ernst door de Duit
schers wordt gevoerd als die tegen
de Russen. En dat is begrijpelijk ge
noeg, omdat zij de Russen als over
winnaars veel meer vreezen. Dit be
hoeft niet terecht te zijn. Maar de aan
wijzingen ervoor zijn onmiskenbaar.
Zeker gaan Hitier en de zijnen niet
zoover, in het Westen minder ernst
te maken van het verzet. Want van
welken kant de nederlaag ook komt,
zij zijn verloren. En de rest komt er,
wat hen betreft, niet veel meer op
aan. Maar in vele Duitschers moet
de wensch leven dat het front in het
Oosten moge standhouden, terwijl
Duitschland door Anglo.Amerikaan-
sche bezetting over zoo groot moge
lijke uitgestrektheid wordt beveiligd.
Dit gevoel moet nog te krachtiger
zijn, omdat de westerlingen veel meer
verwoesten dan de vijanden uit het
Oosten, zoolang zij met hun bombar
dementen een onbezet Duitschland
teisteren, terwijl het, naar Duitsche
voorstelling, na bezetting juist om
gekeerd wordt.
Al bepaalt dit geenszins het Duit
sche beleid van boven af, in den aard
van den tegenstand kunnen dergelijke
gevoelens zich terdege doen gelden.
Tallooze Berlijners zullen bidden en
smeeken, dat de Westelijke gealli
eerden den wedloop om hun stad
winnen.
Intusschen zullen de Russen niet
wachten tot zij hun zin hebben ge
kregen. Als Duitschland niet te vo
ren instort, hebben zij altijd nog de
beste kans.
Een veelzeggende Instructie.
Hitier heeft bevel gegeven, dat de
partijbonzen hun „Gau" of „Bezirlc"
NIEUWS IN .T KORT.
Weenen is bevrijd. Bij den strijd om
Weenen, vanaf het begin, toen de Duit
schers probeerden om zooveel mogelijk
troepen naar Hongarije te zenden, om
de oprukkende Russische troepen tot
staan te brengen, werden 11 Duitsche
tankdivisies geheel vernietigd. Meer dan
130.000 man werden krijgsgevangen ge
maakt. De buit is enorm, o.a. ruim
1000 tanks en gemotoriseerde kanonnen
werden buitgemaakt.
In een speciale uitzending van radio
Moskou werd dank gebracht aan het
Oostenrijksche volk, voor den grooten
steun, welke ze de Russische troepen
verleend hebben bij de bevrijding van
hun stad.
Oorlogscorrespondenten melden, dat
Russische luidsprekers in de straten op
gesteld zijn en voortdurend Weensche
muziek spelen. De bevolking viert op
uitbundige wijze feest, nu ze van de
Duitsche onderdrukkers bevrijd zijn. Van
alle gebouwen waait weer de Oosten
rijksche vlag.
Frontcorrespondenten bij de Ameri
kaansche troepen melden, dat in Mid
den Duitschland een trein is veroverd,
vol met gestolen schilderijen uit Am
sterdam.
Over de bevrijding van het concent
ratiekamp Buchenwalde meldden corres
pondenten, dat bij aankomst het geheele
kamp reeds in handen der Russische en
Poolsche gevangenen was. Toen ze van
de naderende Amerikaansche tanks op
de hoogte kwamen, brak er een opstand
onder de gevangenen uit, zij ontwapen
den de bewakers en in den strijd met
S.S.-troepen werden ze overwinnaars.
niet mogen verlaten, maar bij de ver
dediging van het gewest, waarin zij
geplaatst zijn, moeten overwinnen of
sterven. Handelen zij anders, dan
zullen zij als deserteurs beschouwd en
behandeld worden.
Te voren is het anders geweest. De
partijbonzen maakten zich uit de
voeten, zooals men dat ook bij ons
in September heeft gezien. Het werd
eerst verwerpelijk genoemd, als de
vlucht voorbarig bleek en zij de par
tij dus belachelijk maakte. Dit weg
trekken der echte nazi's naar veili
ger oorden paste in het aangekondig
de plan, het nationaal-socialisme ten
slotte in bergvestingen en holen te
verdedigen en vandaar uit weer te
verspreiden. Daarvoor moesten de
groote en kleinere aanvoerder ge
spaard blijven. Dat plan word nu
dan blijkbaar niet meer als veelbelo
vend beschouwd. Wij kunnen dat be-
grijpen, nu de Russen zoo snel in
Oostenrijk, en de Amerikanen zoo op
merkelijk ver in Beieren zijn doorge
drongen.
Als nu onze quislings het ernstig
meenen met hun gehoorzaamheid aan
Hitier, zullen zij ons dus het zoeken
zeer vergemakkelijken. En zou dit
bevel ook voor Seyss Inquart gelden
Vermoedelijk staat hij te hoog in de
hiërarchie der partij voor een derge
lijke opoffering. Want de bedoeling
zal ten deele wel zijn, niet te veel
concurrenten te hebben als men erop
uitgaat in de buitenwereld een veili
ge schuilplaats te zoeken. Dat blijft
slechts voorbehouden voor de uitver
korenen. En zou Seys Inquart daar
toe niet hooren?
