74lte& bö-fytto,..
VRIJE STEMMEN - WOENSDAG 7 MAART 1945
SngeliOEisen stukken
Ken schrijver uit Goes geeft eenige
wenken over cie bootverbinding Walsoor.
den-Kruiningen. De klacht over den te
korten tijd van boot naar tram en om
gekeerd is vervallen, sinds de nieuwe
dienstregeling vanaf Maandag 19 Fe
bruari vermeldt, dat er in Walsoorden
van tram naar boot 15, 20 of 35 minuten
speelruimte is. en van boot naar tram
15. 20 of 30 minuten. Maar de andere
opmerkingen zijn waard om te worden
overwogen. De passagiers reizen op
eigen risico, wat begrijpelijk is bij het
nog altoos bestaande mijnengevaar.
Maar kan niet gezorgd worden, zoo
wordt gevraagd, dat er een paar trappen
meer zijn, om in en uit het ruim te ko
men Zoó is er groot gevaar van op
stopping bij mogelijk ongeval. Voorts
zijn er reddingsmiddelen of reddingsgor
dels Dan dithet op. en afgaan langs
een zwiepende loopplank is al verre van
geriefelijk. Kunnen er niet in elk geval
een paar leuningen worden aange
bracht Wij hopen dat er ter bevoegder
plaatse aandacht aan wordt gewijd.
Eveneens uit Goes wordt gevraagd, of
de distributie van karnemelk niet beter
kan worden geregeld. Velen die ze be
geerden konden ze bij hun melkboer niet
krijgen. Er was toch genoeg in Goes
aanwezig, naar hij meent. Hier kan wel
onderzocht worden of de karnemelk
over alle melkslijters gelijkelijk kan
worden gedistribueerd.
Naar aanleiding van ons artikel „De
toekomst van Europa" merkt een in
zender op, dat hij allerminst annexatie
van de kleine landen wenscht, en slechts
een vrije samenwerking van zelfstandige
landen. Wij gaan daarmee volkomen
accoord. Ook wij wenschen geen an
nexatie, doch slechts een bondgenoot
schap van de nu geallieerde landen, tot
blijvende garantie van den Europeeschen
vrede. Laat ons hopen dat het zoover
komt
Een andere brief, uit Ellewoutsdijk,
meent dat er voor het minderen van de
melkproductie nog wel andere redenen
kunnen zijn dan de clandestiene handel,
en acht het onbillijk dat in het algemeen'
zoo maar alle schuld on de landbouwers
zou worden geworpen. Ook voor graan,
aardappelen en vleesch kunnen er oor.
zaken zijn. naar hij meent, die de op
brengst minder doen zijn dan werd be
groot. Hier kan alleen, naar wij mee-
nen, een gedetailleerd onderzoek helpen,
opdat degenen die geen zwarten handel
drijven, vrij uit zullen gaan, wat ieder
toch wenscht.
Tenslotte een paar vragen, die we
naar aanleiding van een ontvangen bij
drage gaarne overbrengen, omdat wij
door grooten toevloed van copie en pa.
pierschaarschte gedwongen worden, tij
delijk niet alles op te nemen wat wij
zouden willen, en de besproken dingen
geen uitstel gedoogen.
Inzender waagtwaarom moeten alle
inwoners van Goes (wellicht 10.000 vol
wassenen) op één dag naar het Schut
tershof opgaan voor het halen van een
stempeltje op hun persoonsbewijs Dit
kost zeker veel wachtenstijd, en dus
veel verloren werkuren. Kan dit een
volgende maal niet coulanter worden
ingericht Red.
De saaiiBen van
kei
paard van ffroi®
Het Russische blad „Prawda" meldt
het volgende
Na de hevige Britsche en Amerikaan.
sche luchtaanvallen op Dresden waren
een groot aantal Russische arbeiders
die daar als dwangarbeider heengevoerd
waren om in de wapenfabrieken te wer
ken, gevlucht. Ze hadden een groot aan
tal wapens buitgemaakt en zich in de
bosschen verscholen. Daar ze echter
meer wapens moesten hebben, zonden
ze verkenners uit en ontdekten op een
klein station in de buurt van Dresden
een aantal treinen, die met wapens en
munitie geladen waren en die de Duit.
schers in verband met de hevige aan
vallen op Dresden, daarheen gereden
hadden. Ze stelden een krijgsplan op,
gingen tot den aanval over, vernietigden
het geheele Duitsche bataljon dat de
treinen bewaakte, maakten een grooten
buit en lieten toen de rest in de lucht
vliegen.
Toen begon de lange tocht dwars door
Silezië, om de Russische troepen te be
reiken. Bij Kalau, op 80 km. ten Zuid-
Oosten van Berliin, werd een groot
munitiedepot opgeblazen.
Onderweg hadden nog vele andere ont
snapte Russische arbeiders en krijgsge
vangenen zich bij hen gevoegd en hun
aantal was tot ongeveer 1000 gestegen.
Ze brachten een trein op de hoofdlijn
van Kottbus naar Dresden tot ontspa.
ï'ing, joegen colonnes vrachtauto's uit
een, die met precisie-instrumenten ge
laden waren en trokken zoo verder.
Hoe zij de Russische legers bereikten
wordt het best verteld door een Russisch
majoor, die met zijn troepen een klein
bruggehoofd hield over een rivier.
„We zaten in het nauw, want de Duit-
schers vielen hier met overmachtige
strijdkrachten aan. Plotseling zagen
onze troepen mortiervuur, dat op de
Duitsche troepen schoot. Het kwam ech
ter niet van onze zijde, en we wisten
eerst niet wat er aan de hand was. De
Duitschers gingen echter op de vlucht
en we hoorden gejuich en uitroepen in
het Russisch. Een groot aantal mannen
in overalls kwam naar onze linies ge-
loopen met de wapenen in de handen.
Zoo bereikte het eerste detachement van
het leger-van het „Trojaansche Paard"
dat in Duitscliland gevormd was, de
Russische linies." Hun eerste woorden
waren „We willen ons nu bi) de Rus
sische legers aansluiten." (B.B.C.)
Koning Michael van Roemenië heeft
Prins Harbu Stirbey verzocht zich te be
lasten met de vorming van een nieuwe
Roemeensche regeering. Stirbey had een
belangrijk aandeel in de onderhandelin
gen, die leidden tot het teekenen van een
wapenstilstand met Rusland. (A-A)
AANKOMST VAN DE VLIEGENDE
VOEDSELKOLONNE
Wanneer straks de verdere bevrijding
van Nederland voortgang vindt, zal de
bevolking van steden en dorpen, na
maanden lang gekweld en uitgehongerd
te zijn, reikhalzend uitzien naar dege
nen, die hen het zoo vurig verbeide
voedsel zullen komen brengen, dat zij
zoo lang hebben moeten ontberen. Ach
ter de tanks en infanterie zullen de
vliegende voedselkolonnes opdagen.
Een onderdeel van deze voorziening
wordt gevormd door de z.g. „Queen's
Messengers" convooien, welke een ge
schenk zijn van Koningin Elizabeth van
Engeland. Zooals men zich herinnert
zijn op 15 December vier van dergelijke
convooien, in totaal 44 wagens, aan Ne
derland overgedragen.
Een maand geleden is speciaal hier
voor opgeleid personeel naar Engeland
gegaan om deze wagens in ontvangst
te nemen. Dezer dagen zijn deze man
nen met hun voertuigen op weg naar
Nederland in België aangekomen. Elk
convooi bestaat uit twee keukenwagens,
vier cantinewagens, twee voedselwa.
gens, twee watertankwagens en gereed
schapswagens. In tegenstelling tot de
soortgelijke wagens, die in Engeland ge
bruikt werden om de bevolking van ge
bombardeerde steden van het eerst-
noodige te voorzien, welke geheel wit
geschilderd waren, zijn deze auto's in
de camouflagekleuren gehouden, omdat
zij dienst zullen doen in de onmiddellijke
nabijheid van het front.
De keukenwagens, die er zoo uitzien
dat elke huisvrouw er jaloersch op zou
worden, zijn betrekkelijk klein. Hun af
metingen zijn ongeveer 2 bij 3 meter.
,Het is verwonderlijk, hoe men deze
kleine ruimte nog zoo doelmatig heeft
kunnen inrichten. De eene zijde wordt
in de lengte in beslag genomen door
een smalle aanrecht, waarop vier groote
gele soepketels bevestigd zijn. De ruimte
er onder is een wirwar van potten en
pannen. Aan den anderen kant bevin
den zich eveneens ketels, die bestemd
zijn voor het bereiden van warm eten.
Deze werken electrisch en kunnen zoo
noodig worden aangesloten op een wa
gen waarin electriciteit wordt opgewekt.
De voedsel- en cantinewagens zijn ge
vuld met de noodige voorraden levens
middelen. In het bijzonder bevatten ze
blikken soep, thee, suiker, biscuits, melk,
vleesch, margarine en speciaal voor de
kleine kinderen rijstpudding in blik.
Het personeel bestaat uit een vijftigtal
officieren en manschappen, die zich
eenige maanden geleden vrijwillig heb
ben aangemeld. Zij hopen zoo spoedig
mogelijk in staat te zijn hun landgenoo.
ten, die nu nog onder de Duitsche be
zetting zuchten, bij te staan.
(Anep-Aneta)
NAMEN DER BEVRIJDE BURGERS
TE LOS BANOS BIJ MANILLA
Onder de 89 Nederlanders, die Vrijdag
23 Februari door Amerikaansche para
chutisten uit het interneeringskamp Los
Banos ten Zuiden van Manilla zijn be
vrijd, bevonden zich2 R.K. bisschop
pen, 22 priesters, 16 zusters en 49 an
deren.
De bisschoppen zijn Mgr. Constants
Jurgens, 62 jaar van het diocees Toe-
guearao in Noord-Luzon, en Mgr. Johan
VVrokkink, 57 jaar, van het diocees Siri-
nao op Mindanao. Beiden zijn missiona
rissen van de Orde van het Heilig Hart.
De namen der priesters zijn J. Philip
Bisschop, Rozegaarde, 29 jaarGevarcl
Brevanus, 4S jaarJohn Koenders, 49
jaarFrancisci van Dijk, 32 jaarRu-
dolf van Es, 44 jaarMartinus Fran
sen, 58 jaarPetrus Groot, 54 jaar
Jan van Hagen, 60 jaar Nicolaas Wil
helmus Hendriks, 35, 45 of 65 jaar Hu.
bertus Josephus Jonkergauw, 65 jaar
Richard Kempermans, 51 jaar ,- Cornells
van der Loo, 36 jaarJacobus Cornelis
Notenboom, 31 jaarAntonius Paulus
Olmen, 35 jaarJan Ruiter, 52 jaar
Pedro John Treeb, 52 jaar,- Gerardus
F. Troenkens, 41 jaarPetrus J. v. d.
Vust, 56 jaar Jacobus Vincent, 51 jaar
Bernardus Willemsen, 70 jaar Francis,
cus Henry Zegwaard' 38 jaar.
De namen dei' zusters zijnAlbana,
39 jaar, Alarda, 43 jaar, Alice, 39 jaar,'
Alfonsa, 47 jaar, Anastasia, 48 jaar, Ba-
thilde, 33 jaar, Canisia, 46 jaar, Declrata,
47 jaar, Begonia, 19 jaar, Evangelista,
34 jaar, Gentila,' 49 jaar, Martala, 45
jaar. Margaritha, 44 jaar, Modesta, 56
jaar, Policarpa, 42 jaar.
De namen der burgers zijn Frans van
Aalten, 33 jaar, Godfried Albenhuizen,
31 jaar, Max Bochium, 38 jaar, Fran-
sisco van der Burg. 35 jaar, Maria The-
resia Bos, 34 jaar, John Buren, 34 jaar,
Andrew Forsten, 39 jaar, Josef Cronen,
60 jaar, Izaak de Haan, 57 jaar John
Dekker, 46 jaar P. de Wit, 62 jaar, N.
Donarthan, 44 jaar, Philippe van Enge
len, 34 jaar, Reinier van Glansbeek, 33
jaar, Josef Groene, 39 jaar, William Har.
tog, '41 jaar, Arnold Gouben, 60 jaar, Jo
sef in 't Ven, 65 of 35 jaar, Alberta Jans.
sens, 30 jaar, Marius Cornelius Janssens,
31 jaar, N. Josef, 36 jaar, Theodora Keet,
43 jaar Anthony Kilb, 58 jaar, N. Dut,-
gardis, '50 jaar, Gregory Mees,' 49 jaar,
"William Mees, 41 jaar, Dirk A. W. Mi.
chels, 35 jaar, Karei Hendrik Ra ben, 50
jaar, Christiaan Hendrik Rijnders, 55
jaar, Peter Slangen, 50 jaar, Johannis
Hendrik Sch&fer, 17 jaar, Adrianus
Smits, 48 jaar, Adrianis Stoelgors, 41
jaar, Cornelis Tolus, 33 jaa>', Gerardo
van Gelder, 34 jaar, Anthonia Overveld,
43 jaar, Josef Verhoven, 56 jaar. Pedro
Vlasveld, 38 jaar, Constant Matthijs
Vlierden, 28 jaar, Alice Catherina Werfs,
24 jaar,Milacho Erara Werfs, 22 jaar,'
Pieter Hildebrand Werfs, 57 jaar, Wanda
Olivia Werfs, 22 jaar, Jacobus Werkho
ven, 42 jaar, M. Willemsen, 57 jaar.
Voor fouten in deze lijst kunnen wij
niet instaan en evenmin is deze lijst
volledig. ABSIE.
Men hoort wel eens hier en daar kla
gen, dat er bij den opslag van het voed
sel zooveel verloren gaat. En inderdaad
moet het een buitenstaander vaak wel
een doorn in het oog zijn, als hij toe
vallig eens in een der pakhuizen komt
en er in een hoek een hoopje tarwebloem
bijeen geveegd ziet, als hij uitglijdt over
een partijtje weggerolde erwten, of hoort
van kapotte kisten en vaten. Maar voor
den oningewijde, die denkt in zijn eigen
huis-, tuin- én keukenmaten, lijkt een
.hoopje" al een heele voedselverkwisting.
Wanneer men echter bedenkt, welke
quanta hier worden omgezet, beteekent
een kilo of wat werkelijk niet veel.
Daarmee is niet gezegd, dat men dan
ook niet op een gat of kapotte baal
kijkt; ieder van de Hollanders, hier
aan het werk, weet te goed hoe hard
ons volk zijn voedsel noodig heeft, en
men gaat dan ook voorzichtig te werk.
Men bedenke, dat het meeste van wat
er aangevoerd wordt, uit Amerika af
komstig is. Dat beteekent, dat 't door
vele, zeer vele handen gegaan is. Eerst
de 'opslag in Amerika, het transport
naar de haven, het laden in het schip.
Dan dit alles in omgekeerde volgorde
Vin Engeland. Daar heeft het vaak lan.
Vn tijd gelegen, om dan weer naar de
haten vervoerd én in een schip geladen
te wövden. Dan volgt de lossing in West
Europk en tenslotte transport naar- Ne
derland-. Dat hierbij niet elk naadje
dicht "blrjvft, en er heel wat kisten in de
knel komen, zal niemand verwonderen.
In het algemeen kan men rekenen,
dat ongeveer\5 procent der emballage
beschadigd is, als de goederen aanko
men. Maar dan wordt het ook meteen
behandeld met Hollandsche zindelijk
heid om de „Brahantsche properheid"
niet te vergeten. Men laadt zooveel mo
gelijk het beschadigde over in heele zak
ken en repareert de oude voor een vol
gende keer. Zoo gaat er in het geheel
misschien rond 1 procent van het voed
sel verloren, wat bij de geweldige moei
lijkheden met opslag en behandelen een
heele prestatie mag heeten.
Daarnaast staat men door het tekort
aan opslagruimte vaak voor de nood
zakelijkheid om verschillende goederen
naast elkaar te pakken, wat vooral bij
die artikelen, welke een sterke geur ver
spreiden (Haring en zeep) een gevaar
oplevert. Wel tracht men dit zooveel
mogelijk te vermijden, maar vaak is
men wel gedwongen het risico te loopen,
dat de suiker of de bloem een beetje
van een andere geur overneemtde
treinen komen zoo druk binnen, dat men
nu eenmaal vaak geen tijdspeling heeft
en alles moet toch onder dak gebracht
worden.
Natuurlijk zal er wel eens hier en daar
een foutje gemaakt worden, maar dit
zij geen reden tot klagen volmaakt is
er niets op deze wereld, en de beste
stuurlui staan nu eenmaal aan wal. De
cijfers die wij hierboven publiceeren ge
ven trouwens een sprekend beeld van
de zorgvuldigheid waarmee men on
danks de nauwe tijdsruimte en de vele
opslagmoeilijkheden de goederen be
handelt.
Dus mocht ook de suiker een heel
klein beetje naar zeep smaken Geef
niet direct de schuld aan uw landgenoo-
ten, die eiken dag hun krachten inzetten
om' op tijd uw tafel te voorzien.
Werkelijk, aller oogen zijn gericht op
Helmond. Maar niet om te critiseeren
waardeeren wat deze menschen voor
ons doen, dat is hier op zijn plaats
Dat het lang niet meevalt, de groote
quanta voedsel welke wekelijks worden
aangevoerd op tijd te verwerken, is be
grijpelijk. Vooreerst beschikt Helmond
over een beperkte opslagruimte. De
meeste grootere ruimten zijn door het
Engelsche leger in beslag genomen,
waarbij natuurlijk geldtde oorlog gaat
vóór. Men moet het zoodoende wel stel
len met twee opslagplaatsen, waarvan
de eene eigenlijk ingericht is voor stroo-
opslag, maar men moet deze intussehen
wel gebruiken voor het voedsel. Dat dit
al direct groote moeilijkheden oplevert,
is duidelijk, daar de vloer uit een los
mengsel van kaf en zand bestaat, waar
op men natuurlijk geen zakken meel en
dergelijke kan leggen dat zou op den
vochtigen bodem bederven.
Bovendien kunnen beide pakhuizen bij
normale „stouwing" tezamen ongeveer
1600 ton bergen en we zagen 't reeds,
de wekelijksche aanvoer bedraagt door
gaans 2000 ton, en niet zelden nog
eenige honderden tonnen meer. Het ge
volg hiervan is, dat men de stapels vaker
veel hooger moet maken dan wel strikt,
veilig" is, en dan gebeurt het ook, dat
bij verschuivingen in de onderlaag de
heele stapel omvalt, wat weer een hal
ven dag meer werk geeft.
Voor extra werk zijn de arbeiders
echter al niet erg bang meer. Het
meeste aankomende voedsel moet in 4
a 5 dagen weer de deur uit zijn, want
er zijn vele open handen en hongerige
magen, en bovendien komen er steeds
nieuwe' treinen met voedsel. Men heeft
zoodoende telkens overwerk en een
vrijen Zaterdagmiddag en Zondag schiet
er doorgaans bij in. Dit is natuurlijk niet
zoo prettig, maar je hoort toch zelden
klagenwie zou er ook in dezen tijd
niet alles willen doen om onze landge-
nooten op tijd van het zoo noodige
voedsel te voorzien
Men krijgt dan ook een dankbare be
wondering voor deze kerels, die vaak
van huis uit heusch geen sjouwers zijn,
maar het toch klaar spelen haast om
de twee dagen een trein van rond 500
ton te lossen en al dit voedseL in den
loop der week weer te sorteeren en te
verzenden. En daarbij heeft men geen
loskranen, geen lorries of andere tech
nische hulpmiddelen. Alles gebeurt met
de handen en het gebeurt snel en goed.
Hierbij komen ze vaak hoor heele pro
blemen te staan. Zooals we al zeiden
is de vloer van een der pakhuizen niet
op bederfelijk voedsel berekend, en zoo
moet men vaak in vliegende haast een
vloertje leggen van blikken biscuits of
kisten vleesch-in-blik, want de Engel-
schen regelen den aanvoer en de lossing
der treinen in vrachtauto's, waarna onze
menschen het voedsel in de pakhuizen
ontvangen en dat lossen doen onze ge
allieerde vrienden in maximum 48 uur.
Dan staat vaak al de trein No. 2 voor
de wissels en krijgt men geen kans om
op adem te komen. Een groote moeilijk
heid is ook, dat tevoren niet bekend ge
geven wordt, wat de komende trein be
vatten zalmen komt dus vaak voor
de meest aangename enonaange
name verrassingen te staan Het maakt
nogal geen verschil, als men 300 ton
kistjes vleesch in blik verwacht en er
komen 300 ton zakken tarwe.
De arbeiders werken echter wat zij
kunnen en de moeilijkheden kunnen zoo
groot niet zijn of op een of andere ma
nier wordt liet toch wel weer opgelost
En wij, die de resultaten van hun ijver
bij iederen maaltijd kunnen ervaren, mo
gen daarvoor wel dankbaar zijn
(Algem. Comm. v. d. Voedselvoorz.)
