Buitenland.
6
den door niets weerhouden westen of noor
denwind te moeten optornen. Het middel
om zich te verplaatsen is nu eenmaal het
rijwiel. Eu dankbaar zou ongetwijfeld heel
wielrjjdend Nederland den minister huldigen
die met constanten drang de gemeentebe
sturen en met hen de groote ontginners
noopt, om de urenlange vlakke wegen, ge
leidelijk te beplanten, hetzij met werkelijke
lanen hetzij met een strook kephout, dat
althans niet dan om de tien of vijftien jaar
behoeft te vallen onder den bjjl van den
houthakker. Onze voorouders hebben ons
land gekregen als een Holtland; moge het
dan zijn dat wij thans beleven het oogenblik
waarop men is gaan inzien, dat een ont-
boscht land, een land waar men aan boornen
en struiken geen plaats meer gunt, een
streek wordt waar stormwinden vrij kunnen
razen en vernielen, waar regen al schaarsch-
er gaat worden en vanwaar de gegoeden
wegvluchten, omdat er niets meer is dat
hun liefde voor de natuur kan bevredigen.
K.
De „Vorwarts" contra het Wolff-bureau.
De „Vorwarts heeft het aan den stok met
het Wolffbureau, omdat het in den Rijksdag
afgelegde verklaringen der meerderheid om
trent den vrede onjuist heeft weergegeven,
waardoor zij in het buitenland «en verkeer
den indruk hebben gewekt. Het blad verwijt
het Wolffbureau, dat het de redevoeringen
van Fehrenbasch, Scheidemann en Payer,
die zich voor den vrede door vergelijk uit
spraken, in enkele zinnen heeft samenge
perst, terwijl het de redevoeringen der
annexionistische woordvoerders der rechter
zijde vrij uitvoerig heeft gepubliceerd.
Eveneens werd een artikel van den gene
raal der infanterie, von Blume, waarin tegen
den Rijksdag wordt gepolemiseerd, door het
Wolff-bureau verbreid.
Maar hierbij is het niet gebleven. Wolff
heeft zich, volgens het „Berliner Tageblatt"
niet ontzien, de redevoeringen van vijande
lijke staatslieden onjuist en tendentieus over
te breugen. Zoo is o.a. de door Lloyd George
te Glasgow gehouden rede vervalscht weer
gegeven.
Naar aanleiding van een en ander vraagt
de „Vorwarts":
„Wat is het Wolffbureau? Een exposé
van het persagentschap van Krupp of speel
goed van eigenmachtige beambten of een
instrument der regeering? Wanneer het,
wat velgens deze voorbeelden bijna onbe
grijpelijk schijnt, een instrument der regee
ring is, waarom dient het dan de regeering
niet, waarom doorkruist het haar politiek
De „Vorwarts" komt tot de conclusie,
dat het gevolg van de practijken van Wolff
is, dat de Duitsche politiek in een verkeerd
daglicht wordt gesteld en de Rijksdag ge
compromitteerd.
Waar de rijkskanselier het trotache woord
heeft gesproken, dat bij zich de leiding niet
uit handen zal laten nemen, verlangt de
„Vorwarts" van hem, dat hij aan het „tegen
elkaar in regeeren" in Duitschland een einde
zal maken.
De geest in Vlaanderen.
Een grenstooneeltje, eenvoudig en toch
zoo teekenend. Neen, wij willen geen opge
schroefde verhalen geven over den geest
in Belgis. Ieder zal volkomen kunnen be
grijpen, dat in 't ongelukkige land, dat reeds
drie jaar al den druk van den oorlog gevoelt,
waar ouders, vrouwen en kinderen den ge-
heelen tijd van zonen, echtgenoot, vader
gescheiden zijn, waar de honger woedt, waar
de eene deportatie op de andere volgt, veel
droefheid en gedruktheid heerscht.
Maar 't zal een onvergankelijke eer voor
de natie blijven, dat al de Duitsche terreur,
het Duitsche zout gefluit en gestook geen
vat krijgt, zoomin in Vlaanderen als Wal-
loniS.
Te veel heeft men geschreven over een
handjevol verraders en verdoolden Hoe
men ook lijdt, men blijft getrouw.
't Was Maandag 1.1. kermis in 't kleine
Sint-Margriet, vlak aan de Zeeuwsche grens.
Vlaamsche kermis. O, als ik een orgel in
mijn straat hoor, dan komt gansch dat
naïeve tooneel me voor den geest! Geen
brooddronkenheid, geen baldadig getier, ge
vecht, gewoel, maar de ouderwetsche folks-
loristische Vlaamsche kermis 1
Nu viert men die natuurlijk niet. Toch
wou Sint-Margriet den dag niet ongemerkt
laten voorbijgaan.
'I Was tegen den avond. De zon legde
haar goud op de velden en 't graan, dat
men voor den bezetter kweeken moet,
vonkte tusschen 't groen van hagen, klaver,
vlas en weiden.
Een groep mannen, vrouwen en kinderen
drong voorbij de schuttingen, die 't dorp
voor de Nederlanders moeten verbergen en
verschenen naby den draad. Voor hen stapte
de oud-bekende „accordeonspeler", de man
met de harmonica. Eensklaps begonnen de
Vlamingen te zingen en plechtig, ontroe
rend klonk het uit 't bezette, lijdende land:
Zy zullen hem niet temmen,
Den fleren Vlaamschen Leeuw.
Ontroerend, maar ook zoo fler, zoo be-
teekenisvol. De Duitsche schildwachten
stonden verbluft.
Een ander lied:
„Ziet gij den Zwarten Leeuw niet rijzen?
De Zwarte Leeuw, het is die van Vlaan
deren en wie dacht niet aan den User,
waarin onze jongens (de Leeuw) reeds byna
drie jaren strijden, na de Duitsche plannen
verijdeld te hebben.
Op Nederlandsch gebied stonden verban
nen Belgen en Nederlanders. Zij, die in
vredestijd samen kermis vierden, ontmoet
ten elkander nu hier, gescheiden, wel dooi
de helsche draden van den dood, maar één
van geest en hart, en gelouterd door veel
beproevingen. Menigeen voelde de tranen
in de oogen wellen en op „'t Nederlandsche"
klapte men in de handen.
De speelman zette 't volkslied in en dreu
nend galmde dit over de velden en met
nadruk zong men het:
Nooit zal men ons een morzel gronds
ontwringen,
Zoolang een Waal of Vlaming leeft!
Aan deze zijde der versperring klonk het
applaus nog geweldiger. Toen dreven de
Nederlandsche schildwachten, bevreesd voor
incidenten, de vergaderden weg.
En de mannen, vrouwen en kinderen van
Sint-Margriet keerden achter hun schuttin
gen terug.
De Duitschers stoDden nog ais verdwaasd.
Maar uit België had zich de volksgeest geuit.
A. HANS.
Engelsche en Duitsche krijgsgevangenen.
De Daily Telegraph spreekt zich in een
hoofdartikel gunstig uit over de tusschen
Engeland en Duitschland tot stand gekomen
overeenkomst ten aanzien van de krijgs
gevangenen.
Het blad zegt: De betrekkingen en vrien
den van de Engelsche officieren en soldaten
die zich thans in Duitschland bevinden
zullen in het vervolg zich niet meer onge
rust behoeven te maken over de behandeling
die zy ondervinden.
Voor zeer velen is het een prettig voor
uitzicht, dat krijgsgevangenen, in wie zy
belangstellen, binnenkort zullen worden on
dergebracht in neutraal Holland, waar zy in
belangrijk gunstiger omstandigheden zullen
verkeeren. Wij zyn de Nederlandsche re
geering, die de conferentie op alle manieren
heeft bevorderd en den onmisbaren grond
slag voor de taak der gedelegeerden heeft
gelegd door. om te beginnen, aan te bieden
zestienduizend krijgsgevangen te herbergen,
zeer erkentelijk.
De moeilijkheden waarmede het neutrale
Nederland te kampen heeft, zijn genoegzaam
bekend om ons allen in staat te stellen te
beseffen, hoeveel wy dat land verplicht zyn
voor deze edelmoedige daad.
Mogelijke inkorting van den Duitschen
veestapel.
De „Münchener Neueste Nachrichten" is
van meening, dat Duitschland, indien de
oorlog voortduurt, zijn veestapel voor een
groot gedeelte moet ikorten, om meer graan
en veevoeder voor de menschelijke voeding
vrij te maken. Een gevolg zou natuurlijk
zjjn, dat er gebrek aan vet ontstaat. Maar
in het land van de „Ersatz"-middelen heeft
men ook daar alweer wat op gevonden.
Sepeciaal voor de soldaten wordt ter ver
vanging van het vleesch een oorlogsvet
aanbevolen; het moet een heel smakelijk
gebak zijn, dat bestaat uit meel, suiker,
melk, mout, koffie en gedroogde vruchten.
Lloyd George over den toestand.
Lloyd George, sprekende voor politieke
redacteuren heeft in korte trekken den
oorlogstoestand geschetst.
Hy zeide:
„Ik ben zoo pas uit Parijs teruggekeerd
en kan tot mijn genoegen verklaren, dat
de geest onder de Franschen, aan het einde
van het derde oorlogsjaar, beter is dan ooit,
hetgeen voor de Franschen veel meer be-
toekende, dan voor ons Engelschen, aange
zien zy vreeselijk hebben geleden en de
vijand nog steeds op Fransch grondgebied
staat.
Er moge ontmoediging zyn veroorzaakt
ten gevolge van de ineenstorting van de
Russische legers, maar in weerwil daarvan
is de Fransche geest even opgewekt en
vastberaden als ooit.
Ik meende, dat gij wenscht te hooren,
welke geest het Fransche volk bezielt, om
dat het voor een groot deel van de Fran
schen afhangt, of wy met succes den oorlog
ten einde zullen brengen.
Aangezien de Franschen en wij thans
eensgezind samen strijden, zullen wij in
staat zyn de Russische tegenslagen te boven
te komen.
Volgens door ons ontvangen bericnten,
zal Rusland zich herstellen en even krachtig
worden als ooit.
Romanones over den toestand in Spanje.
Een speciale correspondent van 't „Petit
Journaal" heeft een onderhoud gehad met
graaf Romanones, het hoofd der Spaansche
liberale partij, die o. a. het volgende ver
klaard heeft.
„Als ge wilt weten, wat er in Spanje
gebeurd is en nog zal gebeuren, moet ge
naar Barcelona gaan daar draalt de crisis
omheen. Als de zaken daarin orde komen,
zooals waarschijnlijk is, zal het land zijn
kalmte terugvinden.
De malaise, waaraan Spanje lijdt, is zui
ver van politieken aard en komt alleen voort
uit inwendige hartstochten. Ge weet onge
twijfeld, welke plaats in onze twisten de
porsoonskwesties innemen. Die zyn bet
vooral, die ons verdeelen. Sedert lang is het
land niet zoo welvarend geweest als gedu
rende den oorlog, niet alleen door de en
orme behoeften der Entente, wier natuur
lijke leveranciers wij werden, maar ook om
dat de Europeesche naties ons door den oor
log de vroeger door haar in beslag genomen
markten vry lieten, bv. in de Argentynsehe
republiek, die hoewel van Spaanschen oor
sprong, sedert 20 jaar door den Duitschen
handel was veroverd, en waar we nu zon
der moeite belangrijke afzetgebieden hebben
teruggekregen. Nu Duitschland evenwel niet
meer over onze hulpbronnen kan beschik
ken, en aan den anderen kant vreest, dat
de gemeenschap van ras onze sympathieën
naar Frankrijk en Italië zou doen uitgaan,
tracht het ons te verdeelen. U kent de me
thode Duitschland verzekerde zich bij ons
van de hulp onzer pers, die ons veel kwaad
deed. Het dacht onzen materieelen arbeid
te verlammen, daar deze slechts aan de En
tente ten goede kwam, en trachte tegelijker
tijd de nationale eenheid van Spanje te on
dermijnen. Soms schijnt het alsof de harts
tochten bij ons gedood zijn, doch in wer
kelijkheid sluimerden zij slechts en er was
dus niet veel noodig om oude geschillen
weer te doen opvlammen.
Romanones zocht de oorzaken van alle
moeilijkheden in den toestand in Catalonië.
„Alles zou zonder uitwerking gebleven
zijn, als de hoofden van het Catalonische
separatisme de gelegenheid niet handig had
den aangegrepen. Reeds lang streeft Cata
lonië naar autonomie, politiek en econo
misch. De oude droom van Barcelona is, om
de hoofdstad van een onafhankelijke pro
vincie te worden, die alleen nog aan Spanje
verbonden zou blijven door de vrij losse
banden van een confederatie. De Cataloni
sche afgevaardigden hebben gedacht, dat de
actueele malaise dergelijke oogmerken kon
dienen, en zij zoeken daarbij steun over de
grenzen. Er zijD echter ernstige redenen
om te denken, dat zij schipbreuk zullen
lyden. Als zy succes hadden, zou dat toch
maar van voorbijgaanden aard zyn. Ondanks
den ernst van den toestand, welke men niet
onderschatten moet, is er geen reden om
zich overmatig te verontrusten".
„De binnenlandsche toestand", aldus be
sloot Romanones is vergiftigd door de Duit
sche intriges, overspannen door het voor
beeld der Russische revolutie, en uitgebuit
ter wille van de separatistische droomen
van een groote provincie. Ziedaar hoe ge
den toestand moet beschouwen. Deze is de
aandacht waard van Frankrijk en de geheele
Entente, die er groot belang bij heeft, dat
de eenheid van Spanje behouden blijft."
De Oostenrijksche pers over de reden van
Michaelis en Czernin.
De Neue Freie Presse schrjjft: Engelschen
en Franschen zeggen, dat zy voor de vrij
heid en zelfstandigheid van de volken
strijden. Geen volk mag er onderdrukt,
geen onder vreemde heerschappij gebracht
worden. Intusschen sloot Frankrijk met
Rusland een verdrag, waarin de tsaar zich
verplichtte den oorlog vol te houden tot de
linker Rijnoever is bereikt.
Deze onbeschaamdheid is door de onthul
ling van den Duitschen rijkskanselier open
baar geworden. De Engelsche regeering kent
dat verdrag, door Poincaré met den tsaar
gesloten. Zy steunt met haar gansche wapen
geweld het plan tot onderdrukking van
Duitschland, een plan dat, wordt het
uitgevoerd, tot telkens nieuwe oorlogen moet
leiden, want de Rijnlanders zullen zich nooit
naar Fransche overheersching voegen en
het Duitsche volk zou nooit de gedachte
aan herovering van het verloren gebied
opgeven.
Wat een valscbheid hoort er toe, dat
Engelsche staatslieden, dergelijke verdragen
kennende, en er zelfs aan gebonden, voor
wenden, dat zij de beschermers van nationale
vrijheid zijn 1 President Wilson rust een leger
uit om Keulen en de Palts Fransch te
maken I Het bedrog met vrijheid en zelf
standigheid is nu bewezen. De entente heeft
een zedelijke nederlaag geleden, waarvan
zy moeilijk zal herstellen.
Het verwerpelijkst is nog de politiek van
Kerenski. Hij heeft dat verdrag overgeno
men en de revolutie te schande gemaakt,
door de arme Russische soldaten te dwin
gen hun leven op te offeren, opdat Frank
rijk over den linker Rijnoever macht zal
krijgen.
Moeilijk valt het ons, ons in de gedachten
van verantwoordelijke staatslieden te ver
plaatsen, die, wetend van het verschrik
kelijke geheim, dat de rijkskanselier heeft
onthuld, voortdurend tegenover hun parle
ment hun twijfel aan de oprechtheid van
de verklaringen van den rijkskanselier uit
spelen. Dat is een uiterst bedroevend voor
beeld van politiek verderf.
By de ontvangst van de pers liet de rijks
kanselier nog duidelijker uitkomen, dat
Duitschland niet naar verovering streeft.
Graaf Czernin is, van dat hy zijn werk aan.
vaardde,' de krachtigste vertegenwoordiger
vaD die politiek geweest. Daarover, zei hy,
bestaat er tusschen de verbonden landen
eenstemmigheid.
De groote beteekenis van deze verklaring
begrijpt ieder, die de politieke gebeurtenis
sen van den laatsten tyd in Europa beeft 1
gevolgd.
Ten slotte zegt het blad: De entente heeft
haar heele moreele bagage verloren. Voor-
taau zal ieder baar in het gezicht uitlachen,
wanneer ze weer van den oorlog voor het
zelfbepalingsrecbt der volken spreekt.
Een toespraak van Lansing.
Lansing heeft in een toespraak tot do
leden van het corps van reserve-officieren
den nadiuk gelegd op het gevaar van het
Duitsche imperialisme voor de Vereenigde
Staten. Hij zeide niet te gelooven, dat het
Duitsche volk het juk der autocratie zal
afschudden, alvorens de democratieën voor
goed htt kwaad, voortspruitend uit de eer
zucht der militaire heerschers in Duitschland
zal hebben uitgeroeid. Dit is het eenige
middel om den wereldvrede te herstellen.
De onmiddellijke oorzaak van den oorlog
is Duitschlands woordbreuk.
Wat den duikbootoorlog aangaat weten
wy, dat de Duitsche regeering, die onder
den invloed van haar zucht om haar doel
te bereiken, de vrijheid van het menschdom
bedreigt, niet geaarzeld heeft, haar belofte
te verzaken en onduldbare daden te verrich
ten, welke in strijd zijn met de mensche-
lykheid.
Lansing verklaarde, dat men niet moest
vasthouden aan het denkbeeld alsof men
niet in de eerste plaats voor zichzelf strijdt.
Hij vroeg den officieren of zy zich kunnen
voorstellen dat Duitschland, zoo het in
Europa overwinnaar was gebleven, zulk een
kostbaren buit als de Vereenigde Staten
met rust gelaten zou hebben. Ware het voor
de Vereenigde Staten gemakkelijker en ver
standiger geweest te wachten tot zy alleen
weerstand hadden moeten bieden aan het
Duitsche rijk, dronken van den trots der
overwinning? Is het niet beter zich te ver
eenigen met de dappere bondgenooten, en
aldus voorgoed een einde te nsaken aan de
bedreiging vaD de toekomst door Duitsch
land?
De onafhankelijkheid van geen natie is
veilig, zoolang de militaire despoten, die het
Duitsche volk in hun macht hebben, niet
machteloos zijn gemaakt. (Reuter).
Cavalerie tegen een duikboot.
Naar aanleiding van de by Calais ge
strande Duitsche duikboot wordt nog ge
meld uit Parijs:
Het vaartuig werd het eerst ontdekt door
Fransche douanebeambten, die onmiddellijk
een escadron Belgische cavalerie waarschuw
den, dat daar in de nabijheid 'n oefening
hield.
De vastgeloopen duikboot deed nog een
poging om zich vrij te maken, maar dat
gelukte niet. Het werd eb, de ruiters be
gaven zich in zee, omsingelden het vaar
tuig en de bemanning gaf zich over.
De Duitsche zeelieden werden nu door
de straten van Calais gevoerd tot groote
verbazing der bevolking. De Fransche
marine-officieren namen vervolgens de duik
boot in bezit, die door de bemanning zeer
beschadigd was; alle machines waren ver
nield, de petroleum-reservoirs waren in
brand gestoken.
Waarom Amerika den oorlog zal winnen.
Aan de „Daily Telegraph" wordt uit New-
York bericht:
Herbert Hoover,de Amerikaansche levens
middelencontroleur, verklaarde dat Amerika
den oorlog zal winnen wegens zijn superi
eure hulpmiddelen en de bekwaamheid van
het Amerikaansche volk in het organiseeren
van die hulpbronnen. Reeds nu is het dui
delijk, dat de vrijwillige leveDsmiddelenop-
hooping der natie tot de overwinning moet
leiden.
„Duitschland deed minder in deze rich
ting in twaalf maanden dan ons volk in
vier. Het wetgevend gezag behoefde zich
alleen te doen gelden ten aanzien van de
genen, die van deze vrijwillige bewegiDg
voordeel wilden trekken. De geheele wereld
heeft in de laatste vier maanden vol span
ning toegezien, vreezend dat het democra
tische Amerika zich niet zoodanig zou kun
nen organiseeren, dat het de autocratie van
Duitschland zou kunnen weerstaan. Vooial
Duitschland zelf was vol vertrouwen, dat
zulks onmogelijk was. Het bewys voor het
tegendeel ligt voor het grypen ons volk
heeft reeds zyn bekwaamheid getoond om
zich te mobiliseeren, te organiseeren, te
dulden en zich vrijwillig en krachtdadig in
velerlei opzichten op de komende dingen
voor te bereiden."
Hoover legde wijders zeer verblijdende
verklaringen af nopens den stand der le
vensmiddelenvoorziening, volgens welke de
productie der granen met 58 millioen sche
pels is toegenomen, terwijl er maatregelen
zyn genomen, om die voorraden te bewa
ren en alle verspilling te voorkomen. En
daartoe werkt hst geheele Amerikaansche
volk mede.
Nieuwe onthullingen over de ootzaak
van den oorlog.
In verband met de onthullingen van de
„Times" over de conferentie te Potsdam,
den 5en Juli 1914, waarop het oorlogsplan
der Centralen beraamd word, verhaalt mr.
Bartlett, dat hjj in 1918 te Weenen een
onderhoud heeft gehad met generaal Conrad
von Hfttzendorf, die zei:
„Nu hebben wy in twee jaar al tweemaal
