Buitenland. verbod, toch weer naar hier ie komen om hun slag te slaan. Natuurltffc heeft dit er wel wat den schrik in gebracht. Overdag ziet men dan ook nog maar heel zeldeu Duitachers rondloopea. 's Nachts echter gaat het nog steeds vrij levendig toe. En dit zal wel meer en meer toenemen als straks de sneeuw gesmolten is en we de heldere maanlichte, vriesnachten achter den rug heb ben. Smokkelen is nu eenmaal een werk der duisternis. Intusschen beeft de Eegeering nog eens weer de kommie/enposten versterkt met buitengewone militaire kommiezen. In de meeste grensdorpen zyn dan ook nu behalve het gewone aantal ambtenaren nog boven dien een vijftiental van deze militaire helpers gestationneerd En tevens is er weder van militaire zijde vlak aan de grens op verschil lende punten een militaire wacht gesteld, alwaar de vreemdelingen die door patrouilles, ambtenaren of politie worden aangetroffen, moeten worden opgebracht. Deze maatregelen ten aanzien van onge- wenschte vreemdelingen hebben tevens ten gevolge, dat de bier vertoevende Duitsche deserteurs in het nauw geraakten. En dit is geen klein gezelschap. Overwegingen van humaniteit leidden het Militair Gezag er tee, om deze personen uit te zonderen van den regel om vreemdelingen, die zich hier ophouden zonder geldige redenen, uit het land te zetten. De heeren betuigden hun dankbaarheid voor deze welwillendheid door op z'n hardst de levensmiddelen Holland uit te dragen en te brengen naar het Vader land, dat ze, toen 't op vechten aankwam, den rug toedraaiden. Ook hieraan moest een einde komen. Althans men moest probeeren er zoo goed mogelijk een eind aan te maken. Ieder vreemdeling werd dus genoodzaakt zich aan te melden bij de Burgemeesters, ten einde dezen de bewijzen over te leggen, dat zij over voldoende middelen van bestaan beschikten of door geregelden arbeid in hun levensonderhoud voorzagen. Konden zij dit bewijs leveren, dan ontvingen zij een iden titeitsbewijs, konden zij het niet dan werd ^p-hun een verblijfplaats elders in het land aangewezen. Helmond en Gemert o.v. zijn gemeenten, waarheen de Duitsche deserteurs, die Limburg onveilig maakten met hun smokkelen, worden gedirigeerd. Het leidt geen twijfel, of men zal daar binnen enkele weken een scboone verzameling buitenlan ders bijeen hebben. Intusschen, véél hangt ia dezen alweer af van de Burgemeesters. In de grootere grensgemeenten zitten de burgervaders be dolven onder allerlei werk. En lang niet ieder is in staat om zich wat energiek door den rommel heen te slaan. Het volk bemerkt dit natuurlijk al heel gauw en dan worden er direct allerlei middeltjes aangewend om de autoriteiten op een dwaalspoor te bren gen. Niets toch is eenvoudiger dan in een groote plaats op een geheime manier huis vesting te verleenen aan personen, die er feitelijk niet mogen zijn. 't Publiek beroept zich eenvoudig op onwetendheid en doet zich voor als de barmhartigheid in persoon. En daar men in ons land er nu eenmaal niet van houdt om een kwaad met krasse straffen den kop in te drukken, zoo woekert ook dit euvel op stille wjjze voort. Iedere dag zou men het wel willen rond- schreeu wenmen komt ar niet met lauwheid in de strafoplegging; men komt er niet als men zachtzinnig optreedt; wil men 'tGezag handhaven, dan moeten ook de gevolgen voor hem, die toont maling te hebben aan dit Gezag, ernstig zij a I Iemand, die een zak meel of spek uit ons land smokkelt, wordt gestraft meteen week, by herhaling met twee, drie weken gevangenisstraf. Iemand, die levensmiddelen Duitschland insmokkeld en daardoor in strijd handelt met de Duitsche wet op ie levensmiddelen voorziening, wordt gestraft met 600 Mark boete èn drie maanden gevangenisstraf. Gevoelt men 't verschil? Nederland, dat zijn meel en spek zelf hoog noodig heeft, van de jongejuffrouw Ellen langzaam de trap op hoorde komen. Ik verlangde met. dat zy my juist op dat oogenblik zien zou, ik ging dus een weinig terug, achter de kast, zoodat ik haar kon zien, zonder gezien te worden. Maar verbeeld u. hoe ik te moede, was, Mevrouw, toen ik haar met den schoot vol van die bloemen zag bin nenkomen, en zij zoo droevig keek! Het kostte my veel moeite, injj stil te boudeu. Zy liep voorl, en stond naasl hei bed, juist waar nu Mevrouw Chauncey staat, met haar lief, droevig gezichtje, het is het treurigste, wat ik weet, een kinder gezicht zoo droevig te zien, zjj hield de bloe men in hare jurk. Het was merkwaardig, haar te zien, zjj schreide in het geheel niet, eens slechts zag ik haar voorhoofd rimpelen, maar het scheen, alsof zy voornemens was, hieraan niet toe te geven, want zy bracht voor een oogenblik hare hand naar haar gelaat, en begon daarop hare bloemen een voor een uit den schoot te nemen, en zy legde hier eene roos, en daar een rozeknop, en zoo vervolgens; daarop giug zy naar de andere zjjde, en legde de leliën en nog een paar rozen op het kussen. Ik zag even wel, dat het haar al te zwaar viel; ik begreep spoedig, dat zy het niet gedaan zou krjjgen; zy had nog 9lechts een paar meer neergelegd en eene roos daar in de hand, en dat was de laatste. Ik kon aan haar gelaat zien, hoe het haar aandeed, zy werd opeens zoo bleek als hare leliën, en wierp al de bloemen uit hare jurk daar aan het voeteneinde, juist zooals zy vielen, en knielde neer, naast het bed, met het ge straft den persoon, die het wegsleept, licht. Duitschland, dat snakt naar levensmiddelen, straft den persoon, die het goed er brengt op ongeoorloofde wijze, heel streng.- Aan het begin van mijn schrijven opperde ik de meeuing, dat wel het aantal smok kelaars, althans bij dag, was verminderd, maar dat daarentegen de hoeveelheden smok kelwaar per persoon waren toegenomen. Ik kwam hiertoe, omdat de vorige week een vrachtrijder, die gewoonlijk de door ambte naren aangehaalde goederen uit 't veld en uit de bosschen met kar en paard gaat ophalen, vertelde, dat hij voor twee kom miezen in één week tijds wel 'n twee duizend kilo te vervoeren had gekregen. We moeten nu maar hopen, dat het broodkaarten- en bonnetjesstelsel tenslotte nog wat medehelpt om het wegstroomen van voedingsmiddelen eenigermate tekeer te gaan. K. De bedoeling van Duitschland1 In een artikel, de bedoeling van Duitsch land geheeten, betoogtdeTemps,datDuitsch- land niet slechts het conflict met de Ver- eenigde Staten aanvaardt heeft, maar dat het dit beeft gezocht. Dit conflict, zoo zegt de Temps, geeft alle vrijheid aan den duikbootooriog en dat is ongetwijfeld voor Duitschland een mili tair en een politiek voordeel. Is dit dubbele voordeel voldoende geweest, om den keizer lijke regeling te doen besluiten? Admiraal Lacaza heeft de vorige week in den Fran- schen Senaat gezegd, dat de Duitsche torpe deeringen Frankrijk tot 1 November 1916 een half procent van de vervoerde koop waren gekost hebben. Laat ons aannemen, aldus het blad, dat een talrijke vloot die verhouding aanmerkelijk vergroot, dan zal ons dat niet uithongeren. Daarom zoekt men naar andere beweegredenen. Er is er een, die ons mogelijk toeschijnt, zonder dat meD er echter zeker van kan zijnde wensch om met alle onzijdigen een staat van span ning te scheppen, uie tot inleiding kan die nen van een voordeelige geweldpleging. President Wilson, die, naar de Temps zegt, niet lichtzinnig gesproken heeft, is overtuigd, dat „alle onzijdige regeeringen dezelfde ge dragslijn zullen aanvaarden als de Vereenigde Staten." Zoo dat waar is, vervolgt het Fran- sche blad, zullen Duitschland en zijn bond- genooten een breuk hebben met de geheele wereld en men kan op hun brutaliteit reke nen om uit dien toestand alles te halen wat hun van dienst kan zijn. De Duitschera zelf erkennen, dat de voe dingstoestand in Duitschand kritiek is. Maar naast hun deur zijn voorraden, voorraden vee, graan, voorraad van alles, waarop zy het oog geslagen hebben. Denemarken, Nederland, Zwitserland, zijn voor hen be- geerenswaardige voorwerpen, misschien noo- dige voorwerpen geworden. Een plotseling beslagleggen op hun voorraden zou den weerstand kunnen verlengen. Wie zou dur ven beweren, dat Duitschland daar niet aan gedacht heeft. Wie zal gelooven, dat het, zoo het er wel aan gedacht heeft, door ge wetensbezwaren van de uitvoering afgehou den zal worden. Dit is slechts een hypothese. Maar alle hypothesen moetenoverwogen worden, want onze vijand is tot alles in staat. Onze eerste opwelling is geweest den moreelen steun, die uit Amerika aan de rechtvaardigheid van onze zaak toevalt en de veroordeeling van het optreden van den tegenstander toe te juichen; niets billijker. Maar dat is niet voldoende. Het is onaannemelij k, dat Duitsch land niet zooals het dat ten opzichte van Roemenie had, buiten weten van de mogend heden der entente een vast en voorbereid plan heeft. Dat plan, zegt de Temps, moeten wij kennen en verijdelen. Meer dan ooit is het, volgens het blad, noodig, dat Frankrijk en zijn bondgenooten, een weloverwogen, bevoegde, vastbesloten laat in hare handen. Zij was daar omstreeks tien minuten geweest zonder zich Ie verroeren, of langer, ik weet waarlijk niet, hoelang het was, ik dacht aan geen tjjd, toen het eerste wat ik hoorde, een andere stap was, en Mynheer Jan binnentrad. Ik meende en verwachtte dat by een slaapje deed; maar ik vooionderstel, zeide Margaretha zuchtende, dat by den slaap niet vatten kon. Ik kende zijn stap, en ging dus nog meer achteruit. Hy kwam juist tefetaan, waar gij nu zjjt, Mevrouw, en stond langen tyd met de armen over elkander geslagen. Ik weet niet, hoe de jongejuffrouw Ellen hem niet hoorde inkomen; hoe het ook zy, zy hoorde het niet; en zy waren beiden zoo stil als de dood, de eene aan de eene zijde en de audere aan de andere zjjde. en het verwondert my, dat hy haar niet zag; en dat nog wel met hare witte jurk, maar hy dacht slechts aan één ding, geloof ik. Ik bemerkte in het volgende oogenblik, dut hjj haar ontwaarde, toen hy over het bed heen- zag, en haar aan de andere zyde bespeurde. Ik zag zyn kleur veranderen; daarop plooide hy den mond, zooals by altjjd doet, wanneer hy zich voorneemt, iets te doen. Hij bleef nog een oogenblik staan, daarop liep hy naar de andere zyde, knieide naast haar neder, trok zuchtjes een harer handen van onder haar gelaat van daan, en hield ze in zjjne beide handen, en toen deed hjj een gebed I O, zeide Margaretha, lerwjjl hare tranen bjj de herinnering daaraan vloeiden, nog nooit hoorde ik iets dergeljjks! neen, nooit. Hy dankte jvoor Juffrouw Alice, en hjj had politiek voeren. Niets zou gevaarlijker züd, dan ons over te geven aan een lui vertrou wen en ons te paaien met de formule; de gebeele wereld tegen Duitschland, als met een rechtvaardiging vau werkeloosheid. Wjj staan ongetwijfeld voor nieuwe pogingen, die het einde zijn, met het oog waarop Duitschland zijn laatste uittarting gedaan heeft. Aan die pogingen moeten wij het hoofd bieden. Laat ons daarom, zoo besluit de Temps, op alle terreinen, op economisch, militair en diplomatiek gebied waken I De tyd voor verdubbelde actie is gekomen. De verscherpte duikbootoorlog. De Fransche admiraal Lacaze heeft aan een vertegenwoordiger van de Chicago Daily Naws gezegd, niet ie gelooven, dat deDuit scbers er 200 duikbooten op na houden. Hij acht het buiten twijfel, dat hun verliezen aanzienlijk zijn, daar een honderdtal duik booten achtereenvolgens aangevallen is. De minister voegde daarby tal van duikbooten hebben einde Januari hun ligplaatsen weei opgezocht, wegens Duitschlands klaarblij kelijke bedoeling, om de volle duikboot macht tezamen zee te doen kiezen. Hjj maakte gewag van de bekentenis, afgelegd door den gevangen genomen commandant van een Duitsche duikboot, dat men voor de bewapende koopvaarders het ergst be vreesd is. Deze toch dwingen de duikbooten onder water te blijven. De minister eindigde: Frankrijk wapent op het oogenblik zjjn koopvaarders. Behendige kanonniers zullen de verliezen, door de duikbooteD toe te bren gen, doen afnemen, indien zy' ze niet ge heel doen verdwijnen. Verweer tegen duikbooten. Lord Curzon heeft in het Hoogerhuis iets meegedeeld over de maatregelen van Enge land om den verscherpten duikbootooriog te keer te gaan. Hjj waarschuwt tegen ge ringschatting vanhetgevaar, waardoorEnge- land thans wordt bedreigd. Het zal zjjn volle aandacht er aan moeten wijden en elk middel dat de wetenschappelijke uitvinding aan de hand doet, bezigen om het te bezweren. De admiraliteit is reeds bezig met uitbrei ding van hef aantal torpedojagers, die de koopvaarders zullen escorteeren en hen tot schild dienen; verder wordt voortgang ge maakt met bet bewapenen van koopvaarders om ze in staat te stellen zichzelf te ver dedigen. Dan wordt in ruime mate party getrokken van de uitvindingen om vijandelijke duik booten te vernietigen. Cutzon verzekerde, dat de uilkomsten daarvan, waarover hjj zich echter niet nader kon uitlaien, uitne mend zyn. Ook neemt Engeland krachtige maatregelen om de onzijdige scheepvaart te beschermen en hun veilige routes te mazen door de gevaarlijke gebieden. Curzon sprak vervolgens over den bouw van nieuwe schepen, die zooveel mogelijk wordt bespoedigd en deelde mede, dat binnen kort een inkrimping van den invoer zou worden afgekondigd, om scheepsruimte voor andere, noodzakeiyke, doeleinden te winnen De bevolking moest zich vooi bereiden op veel grooter beperkingen, dan haar tot dus ver was opgelegd. De oorlog komt nu eerst in zyn vreeselykatp krisis, besloot spreker. Vrede zonder overwinning." Op de conferentie van de Arbeiderspartij te Manchester is een besluit, vragende om onmidüellyk vredesonderhandelingen, ver; worpen met 1.697.000 tegen en 302 000 stem men voor. Men moet van die groote meer derheden op de jaarlyksche vergaderingen der Engelsche arbeidersorganisaties altijd iets aftrekken, omdat er groote blokken, als b.v. de 600,000 stemmen der mynwerkers, in hun geheel bykomen; de minderheden komen niet tot hun recht. Maar zoo onzuiver is de vertegenwoordiging niet of deze stem ming beteekent, dat de groote meerderheid van de Engelsche arbeiders de oorlogspolitiek er waarljjk ook wel reden toe, en voor zich zelf en de jongejuffrouw Ellen, het verwon derde injj, hein zoo te hooren en hij bad ook voor hen, en voor anderen en ol mij daciit, ik kon het niet langer aanhooreu, en ik durfde al dien tjjd bjjna geen adem halen, ten einde hem niet te talen bemerken, dat ik er was. Het was evenwel het schoonste gebed, dat ik ooit gehoord heb of ooit zal hooren, En hoe hield Ellen zich? zeide Mevrouw Chauncey. Zjj verroerde zich niet en gat niet het minste geluid, totdat hjj gedaan en met haar gesproken had. Daarop stonden zjj nog een poosje en Mjjnheer Jan schikte de cfverige bloemen daar rondom hare banden en op het kussen, de jongejuffrouw Ellen had er slechts eenige op gelegd; ik bemerkte, hoe hjj al dien tjjd de hand van de jongejuffrouw vasthield. Ik hoorde hoe zjj hem begon te verhalen, waarom zjj hel rangschikken der bloemen niet had kunnen ten einde brengen, en hjj zeide tot haar: „Ik heb het alles gezien, zeide hjj; en verder, „hetwas niet noodig". Het verwonderde injj, hoe hjj het kon gezien hebben, ik vooronderstel echter, d it het zoo was. Ik begreep het zeer goed Daarop gingen zjj naar beneden. Ik heb Mynheer Jan, noch Ellen gezien sedert myn broeder kwam, zeide Mevrouw Chauncey. Neen, Mevrouw, zeide Margaretha, zjj waren een geruimen tyd onder de boomen aan het lezan; en de jongejuffrouw Ellen kwana een van de regeering, zooals die in den laatsten tyd in Dota's en redevoeringen is uiteengezet, goedkeurt. Trouwens, niemand, die deEngel- sche toestanden kent, twyfelde daar van te voren aan. De verscherpte duikbootoorlog. Een medewerker van de Berliner Borsen- courier heeft een onderhoud gehad met een van de voornaamste persoonlijkheden uit de Oostenryksche reedery wereld. Deze zeide hem o.a. over zjjn verwachting ten opzichte van den duikbootoorlog: Wij hebben niet noodig te overdrijven. Beweringen, als zou de kolen voorraad van Engeland half April 1917 uitgeput zyn, of dat l'/i millioen ton Nederlaudsche schepen uit de vaart genomen zullen worden, kun nen beter achterwege blijven. Als de Neder laudsche regeering het uitvaren van de sche pen verbiedt, dan is daarmede niet het verkeer van 1'/, milioen gestremd, maar van ten hoogste 30 000 ton per dag. Dat de kruiseroorlog der duikbooten een groot succes heeft gehad is zeker, en dat van den onbeperkten duikbootoorlog zal nog grooter, ja, beslissend zyn. De vraag is echter, wanneer dit succes zal bly'ken. Dat zal natuurlijk niet eerst het geval zyn, als bet grootste gedeelte van de Engelsche han delsvloot vernield is, maar reeds op het oogenblik, waarop Engeland zal inzien.dat de schade, die de duikbooten aanrichten, niet alleen door het bouwen van nieuwe schepen, door d» hulp van de neutrale scheepvaart, door het verbod van overbodige transporten niet kan worden goedgemaakt maar dat een toenemende vermindering van de scheepsruimte, die ter beschikking van de entente staat, is waar te nemen. Dit inzicht kan men, bjj de bekende hard nekkigheid van de Engelschen, niet in een paar dagen verwachten. De bondgenooten van Engeland zullen de gevolgen van dea duikbootoorlog waarschijnlijk eer te voelen krijgen dan dit land zelf, omdat de Engel schen hun schepen die nu nog voor Frank rijk en Italië varen, steeds meer voor zich zelf zullen gaan gebruiken. Na de resultaten die men in de eerstvolgende maanden zal kunnen verwachten, zullen de Engelschen zich zelf en hun bondgenooten moed in spreken, met te wijzen op het succes van hun middelen van tegenweer, die zullen bestaan in het zwaarder bewapenen van de handelsschepen, aanstelling van beter bedieningspersoneel voor de kanonnen, het convoyeeren van schepen op bepaalde tra jecten, enz. Ook zullen zjj wjjzen op andere maatregelen, zooals het forceeren van den scheepsbouw, druk op de neutralen enz. Maar onze duikkooten zullen zich tegen dit alles opgewassen toonen. Nadat de zegsman van de B. B. alle be zwaren voor de Entente heeft opgesomd, en vooral de bezwaren, die een versneld tempo van den scheepsbouw in den weg staan, kwam hjj tot de slotsom: Het verlies aan scheepsruimte zal voor den vijand en voor de neutralen, als zij vrijwillig of gedwongen de vaart voor hem voortzetten, geweldig toenemen, en waar schijnlijk in den zomer onze vjjanden, en in het bijzonder Engeland, tot het inzicht brengen, dat een voortzetten van den oorlog voor hen rampzalige gevolgen kan hebben. Het vernietigen van elk schip beduidt niet alleen een groot verlies tjjdens den oorlog, maar grooter nog voor de periode na het sluiten van den vrede. Hoe meer schepen er vernietigd worden, des te meer wordt het zwaartepunt ten gunste van de centrale mogendheden verschoven. Onze eigen scheepsruimte zal voor den overgangs tijd na den oorlog voor onze behoefien ruimschoots voluoeade zjjn, terwjjl de En tente, als het verlies aan schepen nog maar een weinig toeneemt, met gebrek aan scheeps ruimte, en veel hoogere vrachten dan wy te kampen zal hebben. poosje geleden de keuken door, en ging wat liggen. Hoe is Mijnheer Humphreys er onder? Ach, ik kan het u niet zeggen, Mevrouw, hjj is erger dan iemand vermoedt, vrees ik, uilgenomen Mijnheer Jan; ge krjjgt hein niet te zien, Mevrouw; hjj is hier nog niet eenmaal geweest, en is het geloot ik, ook niet voornemeus. Myn arine meesier zal liet hard geuoeg hebben vrees ik, zeide Margaretha schreiende; de lieve Juffrouw Alice zeide, dat de jongejuffrouw Ellen hare plaats zou innemenmaar het zou wel een engel moeten zjjD, die dat doen kon. Ellen zal veel doen, zeide vrouw Vawsc; Mijnheer Humphreys houdt reeds zeer veel va» haar, dat weet ik. Ik ook, vrouw Vawse, dat kan ik u zeggen en dat doet iedereen, maar toch Margaretha bracht haar volzin niet ten einde en ging Ireurig naar beneden- Mevrouw Chauncey verschikte geene bloemen meer. Laat in den namiddag van den volgenden dag kwam Margaretha zachtjes Ellens kamer binnen. Jongejuffrouw Ellen, ge zyt wakker, niet waar? Ja, Margaretha, zeide Ellen, tarwyl zjj in bed overeind ging zitten; kom binnen. Wat is het? Wordt vervolgd.

Krantenbank Zeeland

“Vooruit!”Officieel Nieuws- en Advertentieblad voor Overflakkee en Goedereede | 1917 | | pagina 2