Buitenland.
verbod, toch weer naar hier ie komen om
hun slag te slaan. Natuurltffc heeft dit er
wel wat den schrik in gebracht. Overdag
ziet men dan ook nog maar heel zeldeu
Duitachers rondloopea. 's Nachts echter gaat
het nog steeds vrij levendig toe. En dit zal
wel meer en meer toenemen als straks de
sneeuw gesmolten is en we de heldere
maanlichte, vriesnachten achter den rug heb
ben. Smokkelen is nu eenmaal een werk
der duisternis.
Intusschen beeft de Eegeering nog eens
weer de kommie/enposten versterkt met
buitengewone militaire kommiezen. In de
meeste grensdorpen zyn dan ook nu behalve
het gewone aantal ambtenaren nog boven
dien een vijftiental van deze militaire helpers
gestationneerd En tevens is er weder van
militaire zijde vlak aan de grens op verschil
lende punten een militaire wacht gesteld,
alwaar de vreemdelingen die door patrouilles,
ambtenaren of politie worden aangetroffen,
moeten worden opgebracht.
Deze maatregelen ten aanzien van onge-
wenschte vreemdelingen hebben tevens ten
gevolge, dat de bier vertoevende Duitsche
deserteurs in het nauw geraakten. En dit is
geen klein gezelschap. Overwegingen van
humaniteit leidden het Militair Gezag er
tee, om deze personen uit te zonderen van
den regel om vreemdelingen, die zich hier
ophouden zonder geldige redenen, uit het
land te zetten. De heeren betuigden hun
dankbaarheid voor deze welwillendheid door
op z'n hardst de levensmiddelen Holland
uit te dragen en te brengen naar het Vader
land, dat ze, toen 't op vechten aankwam,
den rug toedraaiden.
Ook hieraan moest een einde komen.
Althans men moest probeeren er zoo goed
mogelijk een eind aan te maken. Ieder
vreemdeling werd dus genoodzaakt zich
aan te melden bij de Burgemeesters, ten
einde dezen de bewijzen over te leggen,
dat zij over voldoende middelen van bestaan
beschikten of door geregelden arbeid in hun
levensonderhoud voorzagen. Konden zij dit
bewijs leveren, dan ontvingen zij een iden
titeitsbewijs, konden zij het niet dan werd
^p-hun een verblijfplaats elders in het land
aangewezen. Helmond en Gemert o.v. zijn
gemeenten, waarheen de Duitsche deserteurs,
die Limburg onveilig maakten met hun
smokkelen, worden gedirigeerd. Het leidt
geen twijfel, of men zal daar binnen enkele
weken een scboone verzameling buitenlan
ders bijeen hebben.
Intusschen, véél hangt ia dezen alweer
af van de Burgemeesters. In de grootere
grensgemeenten zitten de burgervaders be
dolven onder allerlei werk. En lang niet
ieder is in staat om zich wat energiek door
den rommel heen te slaan. Het volk bemerkt
dit natuurlijk al heel gauw en dan worden
er direct allerlei middeltjes aangewend om
de autoriteiten op een dwaalspoor te bren
gen. Niets toch is eenvoudiger dan in een
groote plaats op een geheime manier huis
vesting te verleenen aan personen, die er
feitelijk niet mogen zijn. 't Publiek beroept
zich eenvoudig op onwetendheid en doet
zich voor als de barmhartigheid in persoon.
En daar men in ons land er nu eenmaal
niet van houdt om een kwaad met krasse
straffen den kop in te drukken, zoo woekert
ook dit euvel op stille wjjze voort.
Iedere dag zou men het wel willen rond-
schreeu wenmen komt ar niet met lauwheid
in de strafoplegging; men komt er niet als
men zachtzinnig optreedt; wil men 'tGezag
handhaven, dan moeten ook de gevolgen
voor hem, die toont maling te hebben aan
dit Gezag, ernstig zij a I
Iemand, die een zak meel of spek uit
ons land smokkelt, wordt gestraft meteen
week, by herhaling met twee, drie weken
gevangenisstraf.
Iemand, die levensmiddelen Duitschland
insmokkeld en daardoor in strijd handelt
met de Duitsche wet op ie levensmiddelen
voorziening, wordt gestraft met 600 Mark
boete èn drie maanden gevangenisstraf.
Gevoelt men 't verschil? Nederland, dat
zijn meel en spek zelf hoog noodig heeft,
van de jongejuffrouw Ellen langzaam de trap
op hoorde komen. Ik verlangde met. dat zy my
juist op dat oogenblik zien zou, ik ging dus
een weinig terug, achter de kast, zoodat ik haar
kon zien, zonder gezien te worden. Maar verbeeld
u. hoe ik te moede, was, Mevrouw, toen ik haar
met den schoot vol van die bloemen zag bin
nenkomen, en zij zoo droevig keek! Het kostte
my veel moeite, injj stil te boudeu. Zy liep voorl,
en stond naasl hei bed, juist waar nu Mevrouw
Chauncey staat, met haar lief, droevig gezichtje,
het is het treurigste, wat ik weet, een kinder
gezicht zoo droevig te zien, zjj hield de bloe
men in hare jurk. Het was merkwaardig, haar
te zien, zjj schreide in het geheel niet, eens
slechts zag ik haar voorhoofd rimpelen, maar
het scheen, alsof zy voornemens was, hieraan
niet toe te geven, want zy bracht voor een
oogenblik hare hand naar haar gelaat, en begon
daarop hare bloemen een voor een uit den schoot
te nemen, en zy legde hier eene roos, en daar
een rozeknop, en zoo vervolgens; daarop giug
zy naar de andere zjjde, en legde de leliën en
nog een paar rozen op het kussen. Ik zag even
wel, dat het haar al te zwaar viel; ik begreep
spoedig, dat zy het niet gedaan zou krjjgen;
zy had nog 9lechts een paar meer neergelegd
en eene roos daar in de hand, en dat was de
laatste. Ik kon aan haar gelaat zien, hoe het
haar aandeed, zy werd opeens zoo bleek als hare
leliën, en wierp al de bloemen uit hare jurk
daar aan het voeteneinde, juist zooals zy vielen,
en knielde neer, naast het bed, met het ge
straft den persoon, die het wegsleept, licht.
Duitschland, dat snakt naar levensmiddelen,
straft den persoon, die het goed er brengt
op ongeoorloofde wijze, heel streng.-
Aan het begin van mijn schrijven opperde
ik de meeuing, dat wel het aantal smok
kelaars, althans bij dag, was verminderd,
maar dat daarentegen de hoeveelheden smok
kelwaar per persoon waren toegenomen. Ik
kwam hiertoe, omdat de vorige week een
vrachtrijder, die gewoonlijk de door ambte
naren aangehaalde goederen uit 't veld en
uit de bosschen met kar en paard gaat
ophalen, vertelde, dat hij voor twee kom
miezen in één week tijds wel 'n twee
duizend kilo te vervoeren had gekregen.
We moeten nu maar hopen, dat het
broodkaarten- en bonnetjesstelsel tenslotte
nog wat medehelpt om het wegstroomen van
voedingsmiddelen eenigermate tekeer te
gaan. K.
De bedoeling van Duitschland1
In een artikel, de bedoeling van Duitsch
land geheeten, betoogtdeTemps,datDuitsch-
land niet slechts het conflict met de Ver-
eenigde Staten aanvaardt heeft, maar dat
het dit beeft gezocht.
Dit conflict, zoo zegt de Temps, geeft
alle vrijheid aan den duikbootooriog en dat
is ongetwijfeld voor Duitschland een mili
tair en een politiek voordeel. Is dit dubbele
voordeel voldoende geweest, om den keizer
lijke regeling te doen besluiten? Admiraal
Lacaza heeft de vorige week in den Fran-
schen Senaat gezegd, dat de Duitsche torpe
deeringen Frankrijk tot 1 November 1916
een half procent van de vervoerde koop
waren gekost hebben. Laat ons aannemen,
aldus het blad, dat een talrijke vloot die
verhouding aanmerkelijk vergroot, dan zal
ons dat niet uithongeren. Daarom zoekt
men naar andere beweegredenen. Er is er
een, die ons mogelijk toeschijnt, zonder dat
meD er echter zeker van kan zijnde wensch
om met alle onzijdigen een staat van span
ning te scheppen, uie tot inleiding kan die
nen van een voordeelige geweldpleging.
President Wilson, die, naar de Temps zegt,
niet lichtzinnig gesproken heeft, is overtuigd,
dat „alle onzijdige regeeringen dezelfde ge
dragslijn zullen aanvaarden als de Vereenigde
Staten." Zoo dat waar is, vervolgt het Fran-
sche blad, zullen Duitschland en zijn bond-
genooten een breuk hebben met de geheele
wereld en men kan op hun brutaliteit reke
nen om uit dien toestand alles te halen wat
hun van dienst kan zijn.
De Duitschera zelf erkennen, dat de voe
dingstoestand in Duitschand kritiek is. Maar
naast hun deur zijn voorraden, voorraden
vee, graan, voorraad van alles, waarop zy
het oog geslagen hebben. Denemarken,
Nederland, Zwitserland, zijn voor hen be-
geerenswaardige voorwerpen, misschien noo-
dige voorwerpen geworden. Een plotseling
beslagleggen op hun voorraden zou den
weerstand kunnen verlengen. Wie zou dur
ven beweren, dat Duitschland daar niet aan
gedacht heeft. Wie zal gelooven, dat het,
zoo het er wel aan gedacht heeft, door ge
wetensbezwaren van de uitvoering afgehou
den zal worden.
Dit is slechts een hypothese. Maar alle
hypothesen moetenoverwogen worden, want
onze vijand is tot alles in staat. Onze eerste
opwelling is geweest den moreelen steun,
die uit Amerika aan de rechtvaardigheid
van onze zaak toevalt en de veroordeeling
van het optreden van den tegenstander toe
te juichen; niets billijker. Maar dat is niet
voldoende. Het is onaannemelij k, dat Duitsch
land niet zooals het dat ten opzichte van
Roemenie had, buiten weten van de mogend
heden der entente een vast en voorbereid
plan heeft. Dat plan, zegt de Temps, moeten
wij kennen en verijdelen.
Meer dan ooit is het, volgens het blad,
noodig, dat Frankrijk en zijn bondgenooten,
een weloverwogen, bevoegde, vastbesloten
laat in hare handen. Zij was daar omstreeks
tien minuten geweest zonder zich Ie verroeren,
of langer, ik weet waarlijk niet, hoelang het
was, ik dacht aan geen tjjd, toen het eerste
wat ik hoorde, een andere stap was, en Mynheer
Jan binnentrad. Ik meende en verwachtte dat
by een slaapje deed; maar ik vooionderstel,
zeide Margaretha zuchtende, dat by den slaap
niet vatten kon. Ik kende zijn stap, en ging dus
nog meer achteruit. Hy kwam juist tefetaan,
waar gij nu zjjt, Mevrouw, en stond langen tyd
met de armen over elkander geslagen. Ik weet
niet, hoe de jongejuffrouw Ellen hem niet hoorde
inkomen; hoe het ook zy, zy hoorde het niet;
en zy waren beiden zoo stil als de dood, de
eene aan de eene zijde en de audere aan de
andere zjjde. en het verwondert my, dat hy haar
niet zag; en dat nog wel met hare witte jurk,
maar hy dacht slechts aan één ding, geloof
ik. Ik bemerkte in het volgende oogenblik, dut
hjj haar ontwaarde, toen hy over het bed heen-
zag, en haar aan de andere zyde bespeurde. Ik
zag zyn kleur veranderen; daarop plooide hy
den mond, zooals by altjjd doet, wanneer hy
zich voorneemt, iets te doen. Hij bleef nog een
oogenblik staan, daarop liep hy naar de andere
zyde, knieide naast haar neder, trok zuchtjes
een harer handen van onder haar gelaat van
daan, en hield ze in zjjne beide handen, en toen
deed hjj een gebed I O, zeide Margaretha, lerwjjl
hare tranen bjj de herinnering daaraan vloeiden,
nog nooit hoorde ik iets dergeljjks! neen, nooit.
Hy dankte jvoor Juffrouw Alice, en hjj had
politiek voeren. Niets zou gevaarlijker züd,
dan ons over te geven aan een lui vertrou
wen en ons te paaien met de formule; de
gebeele wereld tegen Duitschland, als met
een rechtvaardiging vau werkeloosheid. Wjj
staan ongetwijfeld voor nieuwe pogingen,
die het einde zijn, met het oog waarop
Duitschland zijn laatste uittarting gedaan
heeft. Aan die pogingen moeten wij het
hoofd bieden.
Laat ons daarom, zoo besluit de Temps,
op alle terreinen, op economisch, militair
en diplomatiek gebied waken I De tyd voor
verdubbelde actie is gekomen.
De verscherpte duikbootoorlog.
De Fransche admiraal Lacaze heeft aan
een vertegenwoordiger van de Chicago Daily
Naws gezegd, niet ie gelooven, dat deDuit
scbers er 200 duikbooten op na houden. Hij
acht het buiten twijfel, dat hun verliezen
aanzienlijk zijn, daar een honderdtal duik
booten achtereenvolgens aangevallen is. De
minister voegde daarby tal van duikbooten
hebben einde Januari hun ligplaatsen weei
opgezocht, wegens Duitschlands klaarblij
kelijke bedoeling, om de volle duikboot
macht tezamen zee te doen kiezen. Hjj
maakte gewag van de bekentenis, afgelegd
door den gevangen genomen commandant
van een Duitsche duikboot, dat men voor
de bewapende koopvaarders het ergst be
vreesd is. Deze toch dwingen de duikbooten
onder water te blijven. De minister eindigde:
Frankrijk wapent op het oogenblik zjjn
koopvaarders. Behendige kanonniers zullen
de verliezen, door de duikbooteD toe te bren
gen, doen afnemen, indien zy' ze niet ge
heel doen verdwijnen.
Verweer tegen duikbooten.
Lord Curzon heeft in het Hoogerhuis iets
meegedeeld over de maatregelen van Enge
land om den verscherpten duikbootooriog
te keer te gaan. Hjj waarschuwt tegen ge
ringschatting vanhetgevaar, waardoorEnge-
land thans wordt bedreigd. Het zal zjjn volle
aandacht er aan moeten wijden en elk middel
dat de wetenschappelijke uitvinding aan de
hand doet, bezigen om het te bezweren.
De admiraliteit is reeds bezig met uitbrei
ding van hef aantal torpedojagers, die de
koopvaarders zullen escorteeren en hen tot
schild dienen; verder wordt voortgang ge
maakt met bet bewapenen van koopvaarders
om ze in staat te stellen zichzelf te ver
dedigen.
Dan wordt in ruime mate party getrokken
van de uitvindingen om vijandelijke duik
booten te vernietigen. Cutzon verzekerde,
dat de uilkomsten daarvan, waarover hjj
zich echter niet nader kon uitlaien, uitne
mend zyn. Ook neemt Engeland krachtige
maatregelen om de onzijdige scheepvaart te
beschermen en hun veilige routes te mazen
door de gevaarlijke gebieden.
Curzon sprak vervolgens over den bouw
van nieuwe schepen, die zooveel mogelijk
wordt bespoedigd en deelde mede, dat binnen
kort een inkrimping van den invoer zou
worden afgekondigd, om scheepsruimte voor
andere, noodzakeiyke, doeleinden te winnen
De bevolking moest zich vooi bereiden op
veel grooter beperkingen, dan haar tot dus
ver was opgelegd. De oorlog komt nu eerst
in zyn vreeselykatp krisis, besloot spreker.
Vrede zonder overwinning."
Op de conferentie van de Arbeiderspartij
te Manchester is een besluit, vragende om
onmidüellyk vredesonderhandelingen, ver;
worpen met 1.697.000 tegen en 302 000 stem
men voor. Men moet van die groote meer
derheden op de jaarlyksche vergaderingen
der Engelsche arbeidersorganisaties altijd
iets aftrekken, omdat er groote blokken, als
b.v. de 600,000 stemmen der mynwerkers,
in hun geheel bykomen; de minderheden
komen niet tot hun recht. Maar zoo onzuiver
is de vertegenwoordiging niet of deze stem
ming beteekent, dat de groote meerderheid
van de Engelsche arbeiders de oorlogspolitiek
er waarljjk ook wel reden toe, en voor zich
zelf en de jongejuffrouw Ellen, het verwon
derde injj, hein zoo te hooren en hij bad ook
voor hen, en voor anderen en ol mij daciit,
ik kon het niet langer aanhooreu, en ik durfde
al dien tjjd bjjna geen adem halen, ten einde
hem niet te talen bemerken, dat ik er was. Het
was evenwel het schoonste gebed, dat ik ooit
gehoord heb of ooit zal hooren,
En hoe hield Ellen zich? zeide Mevrouw
Chauncey.
Zjj verroerde zich niet en gat niet het
minste geluid, totdat hjj gedaan en met haar
gesproken had. Daarop stonden zjj nog een poosje
en Mjjnheer Jan schikte de cfverige bloemen
daar rondom hare banden en op het kussen,
de jongejuffrouw Ellen had er slechts eenige op
gelegd; ik bemerkte, hoe hjj al dien tjjd de
hand van de jongejuffrouw vasthield. Ik hoorde
hoe zjj hem begon te verhalen, waarom zjj hel
rangschikken der bloemen niet had kunnen ten
einde brengen, en hjj zeide tot haar: „Ik heb
het alles gezien, zeide hjj; en verder, „hetwas
niet noodig". Het verwonderde injj, hoe hjj het
kon gezien hebben, ik vooronderstel echter,
d it het zoo was. Ik begreep het zeer goed
Daarop gingen zjj naar beneden.
Ik heb Mynheer Jan, noch Ellen gezien
sedert myn broeder kwam, zeide Mevrouw
Chauncey.
Neen, Mevrouw, zeide Margaretha, zjj waren
een geruimen tyd onder de boomen aan het
lezan; en de jongejuffrouw Ellen kwana een
van de regeering, zooals die in den laatsten
tyd in Dota's en redevoeringen is uiteengezet,
goedkeurt. Trouwens, niemand, die deEngel-
sche toestanden kent, twyfelde daar van te
voren aan.
De verscherpte duikbootoorlog.
Een medewerker van de Berliner Borsen-
courier heeft een onderhoud gehad met een
van de voornaamste persoonlijkheden uit
de Oostenryksche reedery wereld. Deze zeide
hem o.a. over zjjn verwachting ten opzichte
van den duikbootoorlog:
Wij hebben niet noodig te overdrijven.
Beweringen, als zou de kolen voorraad van
Engeland half April 1917 uitgeput zyn, of
dat l'/i millioen ton Nederlaudsche schepen
uit de vaart genomen zullen worden, kun
nen beter achterwege blijven. Als de Neder
laudsche regeering het uitvaren van de sche
pen verbiedt, dan is daarmede niet het
verkeer van 1'/, milioen gestremd, maar
van ten hoogste 30 000 ton per dag.
Dat de kruiseroorlog der duikbooten een
groot succes heeft gehad is zeker, en dat
van den onbeperkten duikbootoorlog zal
nog grooter, ja, beslissend zyn. De vraag is
echter, wanneer dit succes zal bly'ken. Dat
zal natuurlijk niet eerst het geval zyn, als
bet grootste gedeelte van de Engelsche han
delsvloot vernield is, maar reeds op het
oogenblik, waarop Engeland zal inzien.dat
de schade, die de duikbooten aanrichten,
niet alleen door het bouwen van nieuwe
schepen, door d» hulp van de neutrale
scheepvaart, door het verbod van overbodige
transporten niet kan worden goedgemaakt
maar dat een toenemende vermindering
van de scheepsruimte, die ter beschikking
van de entente staat, is waar te nemen.
Dit inzicht kan men, bjj de bekende hard
nekkigheid van de Engelschen, niet in een
paar dagen verwachten. De bondgenooten
van Engeland zullen de gevolgen van dea
duikbootoorlog waarschijnlijk eer te voelen
krijgen dan dit land zelf, omdat de Engel
schen hun schepen die nu nog voor Frank
rijk en Italië varen, steeds meer voor zich
zelf zullen gaan gebruiken. Na de resultaten
die men in de eerstvolgende maanden zal
kunnen verwachten, zullen de Engelschen
zich zelf en hun bondgenooten moed in
spreken, met te wijzen op het succes van
hun middelen van tegenweer, die zullen
bestaan in het zwaarder bewapenen van
de handelsschepen, aanstelling van beter
bedieningspersoneel voor de kanonnen, het
convoyeeren van schepen op bepaalde tra
jecten, enz. Ook zullen zjj wjjzen op andere
maatregelen, zooals het forceeren van den
scheepsbouw, druk op de neutralen enz.
Maar onze duikkooten zullen zich tegen
dit alles opgewassen toonen.
Nadat de zegsman van de B. B. alle be
zwaren voor de Entente heeft opgesomd,
en vooral de bezwaren, die een versneld
tempo van den scheepsbouw in den weg
staan, kwam hjj tot de slotsom:
Het verlies aan scheepsruimte zal voor
den vijand en voor de neutralen, als zij
vrijwillig of gedwongen de vaart voor hem
voortzetten, geweldig toenemen, en waar
schijnlijk in den zomer onze vjjanden, en
in het bijzonder Engeland, tot het inzicht
brengen, dat een voortzetten van den oorlog
voor hen rampzalige gevolgen kan hebben.
Het vernietigen van elk schip beduidt
niet alleen een groot verlies tjjdens den
oorlog, maar grooter nog voor de periode
na het sluiten van den vrede. Hoe meer
schepen er vernietigd worden, des te meer
wordt het zwaartepunt ten gunste van de
centrale mogendheden verschoven. Onze
eigen scheepsruimte zal voor den overgangs
tijd na den oorlog voor onze behoefien
ruimschoots voluoeade zjjn, terwjjl de En
tente, als het verlies aan schepen nog maar
een weinig toeneemt, met gebrek aan scheeps
ruimte, en veel hoogere vrachten dan wy
te kampen zal hebben.
poosje geleden de keuken door, en ging wat
liggen.
Hoe is Mijnheer Humphreys er onder?
Ach, ik kan het u niet zeggen, Mevrouw,
hjj is erger dan iemand vermoedt, vrees ik,
uilgenomen Mijnheer Jan; ge krjjgt hein niet
te zien, Mevrouw; hjj is hier nog niet eenmaal
geweest, en is het geloot ik, ook niet voornemeus.
Myn arine meesier zal liet hard geuoeg hebben
vrees ik, zeide Margaretha schreiende; de lieve
Juffrouw Alice zeide, dat de jongejuffrouw Ellen
hare plaats zou innemenmaar het zou wel
een engel moeten zjjD, die dat doen kon.
Ellen zal veel doen, zeide vrouw Vawsc;
Mijnheer Humphreys houdt reeds zeer veel va»
haar, dat weet ik.
Ik ook, vrouw Vawse, dat kan ik u zeggen
en dat doet iedereen, maar toch
Margaretha bracht haar volzin niet ten einde
en ging Ireurig naar beneden- Mevrouw Chauncey
verschikte geene bloemen meer.
Laat in den namiddag van den volgenden
dag kwam Margaretha zachtjes Ellens kamer
binnen.
Jongejuffrouw Ellen, ge zyt wakker, niet
waar?
Ja, Margaretha, zeide Ellen, tarwyl zjj in
bed overeind ging zitten; kom binnen. Wat
is het?
Wordt vervolgd.