Buitenland.
zullen wel louter vrijzinnigen zijn, die
zoo weinig gevoel van politieke saam-
hoorigheid toonen. Zij mogen Bijtijds
inzien, dat hun streven s ;hier misdadig
van opzet wordt, waaralle krachten dooi
de viijzinnige fracties zullen moeten
worden ingespannen om naar behooren
in het nieuwe Parlement vertegenwoor
digd te worden.
Nog werk san den winkel?
Nog korter rec.s dan andere jaren is
de Tweede Kamer deze week weer aan
't werk getogen. Haar wacht nog een
program van grooter omvang. Allereerst
de afdoening der Staatsbegrooting en die
der koloniënOost-Indië, Suriname en
Curasao; reeds een karwei van belang.
Doch dit haalt niet bij de rest, die nog
te behandelen staat. Dringend wachten
op afdoening de wetsontwerpen tegen
de huuropdrijving, over de opvordering
van schepen en over het toestaan van
80 millioen voor de levensmiddelen
voorziening.
Naar het oordeel der regeering dienen
voor de ontbinding der Kamers nog
afgehandeld te worden een 23 tal meer
of minder belangrijke ontwerpen, waar
onder van niet geringen omvang. We
noemen hier slechtsSubsidie voor water
leidingen, Aanbouw van kruisers, wijzi
ging Inkomsten- en vermogensbelasting,
Pensioenbelasting, Dividend- en tantième
belasting, Finantiëele verhouding tus-
schen Rijk en Gemeenten (dringend
noodig) verband tusschen Invaliditeits-
en ouderdomswet, Regeling van het
landbouw-onderwijs,Paardenfokkerij enz.
enz. enz.
Indien ooit, dan rust thans op de
Kamer den duren plicht om bij de debat
ten de uiterste beperking in acht te
nemen. De Grondwetsherziening is met
bekwamen spoed afgehandeld. Met dit
voorbeeld voor oogen en met versnelden
tempo is het slechts mogelijk vóór half
Mei er door te komen.
Wat dan blijft liggen, is vervallen door
de ontbinding, die dan plaats heeft.
Voor de nieuwe Kamer bestaat daar
van dus niets meer. Wel kan de regee
ring natuurlijk de wetsontwerpen, die
onafgedaan blijven, weer opnieuw indie
nen, doch dadelijke behandeling is dan
uitgesloten. Er moet dan opnieuw komen
afdeelings-onderzeok, voorloopig verslag,
memorie van antwoord der regeering en
dan pas weer openbare behandeling. Dus
veel dubbel werk en groote vertraging.
Dat het streven der Kamer er dus
bovenal op gericht zij, dat de boedel,
die bij haar ontbinding achtergelaten
wordt, zoo klein mogelijk is. Alleen dan
zal de Grondwetsherziening, hoe noodig
en wenschelijk ook, het minst afbreuk
doen aan de tot stand koming van andere
nuttige en noodzakelijke wetten. Temeer,
waar de nieuwe Kamers slechts een
levensduur van ongeveer een jaar zullen
hebben en dus uit den aard der zaak
weinig belangrijks tot stand kunnen
brengen.
NEDERLANDSCHE ANTI-OORLOG RAAD.
De „Nation" over het Duitsche antwoord
aan President Wilson.
in het nummer van 30 December van het
liberale Engelsche weekblad „The Nation",
dat in het algemeen de hoop koestert, dat
de begonnen besprekingen inderdaad tot
den vrede zullen mogen leiden, leest men
dat eenige van Ellens vrije uurtjes welopeene
andere wjjze besteed konden worden. Denken
en doen waren by deze vrouw twee dingen, die
doorgaans zeer nauw verwant waren. Reeds den
volgenden dag werd Ellen geroepen om haar het
groote spinnewiel naar beneden te laten brengen.
Ellen deed dit zonder de minste achterdocht,
en met hare gewone opgeruimdheid. Maar toen
zij weder naar boven gezonden werd om de
knotjes wol te halen, en Juffrouw Fortuna, na
het spinnewiel in orde gebracht te hebben, haar
een knotje wol in de hand gaf, en haar wees,
hoe zjj den draad uithalen en draaien moest,
toen zag zij, wat er gebeuren moest. Zjj zag het
met verdriet. Zoo veel sajet als Juffrouw Fortuna
mocht goedvinden haar Ie laten spinnen, zooveel
tjjd moest er dagelijks van haar geliefkoosd
lezen en schrijven, teekenen en studeeren afge
nomen worden de moed ontzonk haar geheel.
Zij maakte geene tegenwerping, tenzij men haar
mistroostig gelaat er voor wilde houdenzij
stond wel een halven dag aan het groote spinne
wiel, innerlijk misnoegd, terwijl Juffrouw Fortuna
rondliep, heimelijk verheugd, hetgeen men aan
haar gelaat zien kon, zoodat Ellen ondanks zich
zelve nog boozer werd. En dit was niet de kwel
ling van één dagdit stond haar dag aan dag
te wachten, den ganschen winter door. Het was
eeno zware beproeving. Ellen schreide eene ge
ruime poos, toen zjj naar hare kamer ging, en
het kostte een langen, harden strijd, alvorens
zij besluiten kon, baar plicht te doen. „Geduldig
en kalm te zjjnen wie weet, hoeveel sajet
o.a. over het antwoord van de Duitsche
Regeering aan President Wilson
„De Amerikaansche nota ia onmiddellijk
gesteund door Zwitserland en men zegt,
dat Zweden dit voorbeeld van Zwitserland
zal volgen. Het Duitsche antwoord kwam
onverwacht spoedig. Naar den vorm is het
een warme dankbetuiging aan President
Wilson, maar naar den inhoud verwerpt
het goede diensten en negeert het zijn ver
zoek tot het vaststellen van vredesvoor
waarden. Het doet niet anders dan het
vroegere voorstel herhalen, en onmiddellijk
een bijeenkomst van vertegenwoordigers
van de oorlogvoerende in een of andere
neutrale stad te houden. In een volgende
zinsnede waarin Duitschland weliswaar zyn
medewerking met Amerika in uitzicht stelt
in „het groote werk van het voorkomen
van toekomstige oorlogen" wordt geopperd
dat dit werk begonnen zal kunnen worden
„eerst na het einde van de tegenwoordige
worsteling." Dit is een verkeert standpunt
in beide opzichten. Er kan geen voortgang
komen, voordat een partij daar voorwaarden
bekend maakt; het eenvoudigste plan zou
waarschijnlijk zijn, dat beide partijen dit
gelijktijdig deden door de tusschenkomst
van President Wilson. De Rijkskanselier
vreest blijkbaar openbaarmaking in dit sta
dium, wellicht uit vrees voor de actie van
de extremisten in Duitschland. Het is moge
lijk, dat hü er op rekent dat, wanneer eens
een Conferentie bijeen zal zijn, het vechten
vanzelf zal verslappen en een wapenstilstand
zal volgen. Maar de stichting van een Vol
kerenbond moet niet worden uitgesteld tot
na den vrede. Een dergelijke Bend zal van
invloed zijn op de geheele vaststelling der
vredesvoorwaarden, wanneer deze tot stand
kan komen, wanneer deze niet gevormd
kan worden, dan zij wü wederom aange
wezen op materieele waarborgen. In het
algemeen gezegd, moet dit punt het eerste
artikel van het vredesverdrag zijn,"
Een belangrijke Verklaring.
Een van de redenen, waarom het antwoord
van Duitschland aan President Wilson me
nigeen teleurstelde en er niet toe kon bij
dragen de vredesgeneigdheid in Engeland
en Frankrijk te verhoogen, was de volgende
zinsnede met betrekking tot het streven
naar een internationale Statenorganisatie
ter voorkoming van toekomstige oorlogen:
„Ook de Keizerlijke Regeering is van
oordeel, dat het groote werk van het
voorkomen van toekomstige oorlogen
eerst na beëindiging van de tegenwoor
dige volkerenworsteling ter hand kan
worden genomen. Zij zal, wanneer dit
tijdstip zal zijn gekomen, met vreugde,
bereid zijn, te zamen met de Vereenigde
Staten van Amerika tot deze verheven
taak haar medewerking te verleenen."
Dit antwoord wekte bjj menigeen den
indruk, alsof de Middenstaten weinig in
stemming gevoelden voor een internationale
rechtsorganisatie en meer sympathie hadden
voor het „uitstel" van de volvoering van het
denkbeeld tot na den oorlog, dan voor het
denkbeeld zelf. Verschillende Engelsche
bladen gaven uiting aan een teleurstelling,
dat door deze zeer koele verklaring ten aan
zien van internationale verdragen ter voor
koming van oorlogen een der meest hoop
volle teekenen uit den laatsten tijd - de
toenemende bereidwilligheid der Middensta
ten tot een internationale Volkerenbond tot
handhaving van den vrede weder was
verdwenen.
Thans is bekend geworden het antwoord
van Bulgarije aan de Zwitsersehe Nota,
houdende instemming met President Wil
son's stap. In dit antwoord verklaart Bul
garije o. a.„De Koninklijke Regeering deelt
volkomen de meening, dat het sluiten van
den vrede het voorspel moet zijn tot een
algemeene samenwerking der Staten tot
stichting van een internationale rechtsorde,
die in de toekomst iederen oorlog onmoge
lijk kaa maken".
Het sehijnt nuttig op deze woorden, die
te spinnen, en mijne arme geschiedenis en
natuurkunde, en mjjn teekenen en Fransch en
lezen I" Ellen schreide bitter. Maar zij wist, wat
zjj doen moestzjj bad lang, ootmoedig en ern
stig en hare tante had geene reden zich
over haar te beklagen. Somwijlen, wanneer het
Ellen al te moeilijk viel, vroeg zjj hare tante te
mogen uitscheiden, zeggende, gelijk Alice haar
aangeraden had, dat zij wenschte, dat Ellen het
een of ander voor haar doen zon. Juffrouw For
tuna maakte dan nooit eenige tegenwerping. De
eenige gebeurtenis, die den geregelden loop der
zaken verbrak (behalve de uitstapjes naar Vent-
nor) was de dood van vrouw Van Brund. Dit
gebeurde zeer onverwachts, cn na een kortston
dige ziekte, op het einde van Januari. Ellen was
zeer bedroefd, zoowel om zich zelve als om Van
Brund, die dit verlies innig betreurde, daarvan
hield zij zich verzekerd, hoewel hjj, overeen
komstig zjjne gewoonte, er niet veel over sprak.
Ellen was om zijnentwil niet het minst bedroefd.
Weinig vermoedde zjj, welk een gcwichligen
invloed deze gebeurtenis op haar eigen toekom
stig lot hebben zou.
De winter ging voorh(j, en de lenle kwam. Op
zekeren schoonen, zachten, liefelijken namiddag,
in het begin van Mei, kwam Van Brund de keuken
binnen, en vroeg Ellen, of zjj met hem wilde
meegaan, om de schapen te zien zout voederen.
Ellen zat aan tafel, met een grooten tinnen
schotel op haar schoot, en voor haar lag een
groote hoop witte boonen, die zjj uitzocht voor
het geliefkoosde gerecht van Zaterdag, spek en
naar de „Vorwarts" opmerkt, natuurlijk ook
de meening vaa alle andere Middenstaten
weergeven, de bijzondere aandacht te ves
tigen. Niet alleen toch mag hieruit worden
afgeleid, dat de Middenstaten ten aanzien
van de middelen ter voorkoming van oor
logen met zeer verdragende voorstellen
willen komen, doch bovendien laten deze
woorden de mogelijkheid open, dat reeds bij
het sluiten van den vrede de grondslagen
voor de stichting dezer Statenorganisatie
worden gelegd.
PARIJS. Sedert eenige dagen volgt de
pers met aandacht de dubbele manoeuvre
van Duitschland. Na het antwoord der ge
allieerden leggen de offleieuse bladen hevige
verontwaardiging aan den dag over onze
onverzoenlijkheid, doch aan den anderen
kant beweren (Duitsche) diplomaten en cor
respondenten in het buitenland, dat alle
hoop op onderhandelingen nog niet ver
loren is.
De bladen bespreken heden de nieuwe en
dreigende verklaring van Scheidemann, en
telegrammen aan de New York Herald en
de Tribune uit Genève, die vredesvoorwaar
den van de centrale rijken in uitzicht stellen,
benevens een radiogram uit Bazel, hetwelk
een ware smeekbede aan Wilson bevat.
Zjj beschouwen een en ander als een on
betwistbaar bewijs van de behoefte der cen-
tralen aan vrede, en zien er redenen tot
vertrouwen voor de geallieerden in.
PARIJS. De bladen houden zich bezig
met de berichten uit Zwitserland, die gewag
maken van nieuwe Duitsche voorstellen en
van het dradeloos telegram, dat de Ameri
kaansche correspondent Hale onlangs afge
zonden heeft. Deze, de gewone spreektrompet
van den rijkskanselier, dringt daarin op
b smiddeling van president Wilson aan.
De Petit Pariaien schrijft: Aldus hebben
de Duitschers na hetantwoord van de entente
als een geweldigen dooddoener te hebben
uitgekreten en den oorlog tot het uiterste
te hebben aangekondigd, thans de krijgs
trompet verwisseld tegen de herdersfluit.
Na nog maar enkele dagen geleden Wilson
door hun bladen te hebben doen smalen,
doen ze nu met een wel zeer kenschetsend
gebrek aan tact een beroep op zijn goede
diensten, terwijl ze hem den man noemen,
op wien de geschiedenis wacht om hem
met onverwelkbare lauweren te bekransen.
Na dezen totalen ommekeer van Duitschland
is er voor de geallieerden een reden te
meer om hun opvattingen scherp te om
schrijven en ze in de nota voor Washington
methodisch en bezonnen uiteen te zetten.
Wij hebben alle reden om te gelooven, dat
deze nota met haar uitvoerige uiteenzet
tingen en duidelijke stelligheid het Ameri
kaansche kabinet nog al zal voldoen.
De Matin behandelt als volgt de bemoeiin
gen van Hale: Deze woorden, rechtstreeks
door officieele kringen van Duitschland in
de pen gegeven, getuigen van het vurig
vredesverlangen, dat op het oogenblik de
grondtoon van den gemoedstoestand onze
vijanden is. Geen enkele weigering onzer
zijds stoot hen af. Zy komen met aandrang
terug, wenden zich naar Wilson, vleien hem,
trachten hem te misleiden en een goed
figuur te slaan na de krasse weigering, die
hun onlangs gewerd. Een dergelijke houding
toont aan, hoe Duitschland naar vrede snakt.
Laten wy ons flink houden. Het laatste
kwartier is aangebroken.
De Figaro zegt: voc Wiegand, de ontslagen
correspondent van de New-York World, die
nu geen reden meer heeft om zijn mond
te houden, vertelt de New-York onbewim
peld: Duitschland is aan het eind van zjin
krachten,alle voorraad, dien bet in Roemenië
zal kunnen opdoen, zal niet voldoende zyn
om het in staat te stellen, den volgenden
oogst af te wachten. Laten wij dus onver
stoorbaar op de wanhopige aanvallen van
een tot waanzin gedreven vijand voorbereid
boonen. Zjj zag hem met een hopeloozen blik
aan.
Ik zou waarlijk zeer gaarne willen gaan,
Van Brund, maar ge ziet, dat ik niet kan. Die
moeten alle nog gedaan worden 1
Zoo, boonen zeide hij, er een paar in den
mond stekende. Waar is uwe tante
Ellen wees naar de provisiekamer. Hij ging
terstond naar de deur en klopte aan.
Hoor eens, Juffrouw I zeide hij, kunt ge dit
kind niet met my laten meegaan? Ik wilde haar
mee hebben om de sehapeu te zien voederen.
Tot Ellens verwondering riep bare tante haar
van achter de gesloten deur toe, heen te gaan,
en de boonen te laten staan totdat zij terugkwam.
Ellen gehoorzaamde inet blijdschap.
Zij gingen een paar weilanden achter de schuur
over, naar een rotsachtigen heuvel, met boomen
begroeid. Het was een schoonc namiddag. De
weilanden waren met groen gras bedektde
bladeren der boomen begonnen reeds uit te
spruitende lucht was zacht en lenteachtig.
Ellen huppelde vrooljjk rond, en liep maar steeds
bloemen te zooken. Het was moeilijk door het
bosch te komenVan Brund was telkens genood
zaakt stil le houden en op haar tc wachten.
Zjjn dit geene mooie, bloemen zeide Ellen
toen zij met een handvol anemonen aankwam,
en zie eens, daar is leverkruid. Ik dacht,
dat het al uitgebloeid was, dat lieve bloempje I
maar ik kan geene bloedroode vinden. O, daar
zyn mijne gele klokjes 1 o, gjj mooie bloem
pjes I Zjjn zij niet mooi, Van Brund
z(jn. Het oogenblik zal ongetwijfeld komen
eu is misschien niet meer heel ver, waarom
hy zich op genade en ongenade zal over
geven.
De balans dep centralen in het Dosten.
BERLIJN. Even vergeefsch als het groote
offensief van de Engelschen en Franschen
in het Westen zyn in het jaar 1916 vier
groote aanvallen, door drommen Russen in
het OosteD uitgevoerd, gebleven.
Het offensief, in Maart benoorden de Pri-
pet ondernomen, smoorde reeds 30 Maart
na slechts 14 dagen te hebben aangehouden
met een verlies van 100.000 man in bloed
en modder.
Broessilof's offensief, dat begin Juni in
zette en als onderdeel van het gemeen-
schappely k offensief der entente was gedacht,
slaagde binnen plaatselijke grenzen tot op
zekere hoogte. Ondernomen ter ontlasting
van Italië en om een moreelen druk op
Roemenië uit te oefenen, werd het over een
breedte van 350 KM. met geweldige mid
delen ingezet en tot stand gebracht. Het
drong de bondgenooten in het gebied van
den vest ngdriehoek Rowno-Dubno-Luck
ongeveer 30 K.M. tot aan de Stochod terug.
In het Zuiden konden de Russen de Boeko-
wina tot aan de Karpathen bezetten. In het
centrum drukten ze het front over de Strypa
tegen de Zlota Lipa terug. Daar echter werd
hun begin Augustus een halt toegeroepen.
Den 24sten Augustus noch 16 September
trachten groote strijdkrachten van hen ge
regeld aan te vallen. Bewesten Luck brach
ten ze het verder zoo min tot hun strate
gische oogmerken als in Oost-Galicië of in
de richting van de Karpathen. Brest-Litofsk,
Kowel noch Lemberg konden de Russen
bereiken. De doorbraakpoging was ofschoon
meer dan een miljoen man aan dooden en
gewonden daarvoor geofferd mislukt.
Aan het derde offensief, dat de Russen
in September tezamen met Roemenie in
Zevenbergen volvoerden, is door een tegen
aanval snel een deerniswaardig einde ge
maakt. De Russisch verlichtingspogingen in
het Gyergyo-gehergte vermochten zoo min
als de inspanning van Sachorof tegen de
linie Cernavoda—Constanza te verhinderen,
dat den Roemeniërs reeds in begin November
in weerwil van hun taaien tegenstand de
gewichtigste pashoogten van Zevenbergen
ontrukt waren. Het buitengewoon heftige
ontlastingsoffensief, dat de Russen 28 Novem
ber in de Woudkarpathen en de grensge
bergten van Moldavië over een frontbreedte
van 300 K.M. begonnen, kon het lot van
Roemenie evenmin keeren. Tegen het einde
des jaars hadden de middelryken na de
Roemeensche legers vernietigd te hebben
het offensief weer genomen. De Russen
werden gedwongen om hun front aan de
Zwarte Zee te verlengen.
Als uitvloeisel van het laatste oorlogsjaar
zien ze hun Zuidelyken vleugel ernstig be
dreigd. De toestand, waarin de Russen,
welke in de Noordwestelijke punt van de
Dobroedzja zijn opeengedrongen, zich be
vindenden, biedt dag na dag minder kans
op uitredding. De vereenigde Bulgaarsche,
Ottomaansche en Duitsche strydkrachten
werpen den vyand uit de eene stelling na
de andere. Uit de hardnekkigheid van het
Russische verweer blykt voldoende het ge
wicht van het bruggehoofd Macin. De Donau-
bochten vormen hier een driekwart cirkel,
waaraan Macin, Braïla, Galatz, Reni en
Rachel liggen.
De grond is daar grootendeels moerassig.
Diep in het moerasgebied dringen echter de
landtongen Orliga (110 M. hoogte) en Bugecu
(86 M. hoogte). De Oriiga-hoogte beheerscht
Braïla in den rug, de Bugecu-hoogte ligt
maar 5 K.M. van Galatz. 15 K.M. vandaar
ligt het Russische spoorwegkruispunt Reni.
Nu ze 1 Januari op Macin teruggeworpen
zyn, staan den Russen behalve een paar
waardelooze moeraspaden, alleen nog maar
de over een dam leidende straatweg naar
Braïla en over den moerasgrond de straat
weg over de hoogte van Bugecu naar Araclau
ter beschikking.
Ik zou haast zeggen, dat ik een korenaar
nog mooier vindt, zeide hjj met zjjn gewonen
glimlach.
Wel, Van Brund 1 hoe kunt ge dat zeggen
maar eene korenaar is ook mooi. Hé, Van Brund,
wat is dat kunt ge mij daar niet wat van
plukken O, wat zijn die lief, wat is het
Dat is de zwarte berk, zeide hij(leze soort
is mooier, wacht, ik zal wat eikenbloesem
voor u zoeken. Hier zjjn ook Salomons zegeltjes
wilt ge er een paar van hebben?
Ellen sprong er met een kreet van bljjdschap
heen, en eer zjj weder van hare gebukte houding
overeind kon komen, ontdekte zjj eenige sleutel
bloemen, die zjj ook pinkte. Wiide viooltjes.de
teedere corydalis en nog meer uvularia's, die
zjj gele klokjes noemde, werden bij hare overige
bloemen gevoegd, totdat zij waarlijk een zeer
mooien ruiker had.
Waar zjjn nu de schapen. Van Brund
zeide Ellen.
Ik denk, dat zij niet veraf zjjn, zeide hjj.
Ge moet u maar stilhouden, want zjj kennen u
niet; en zjj zijn verbazend schuw. BÏjjf daar nu
bjj het hek slaan. Pas nu opKa nan 1 Kanan I
nan I nan 1 nan nan nan I
Zoo werden de schapen geroepen, en zjjne
stem verheffende, deed Van Brund haar ver over
de hergen weergalmen. Zjj klonk herhaalde
mnlcnen toen zag Ellen den witlon neus van
een schaap, aan hel einde van hel bosch, op
den top van den berg.
Wordt vervolgd.
