Officieel Nieuws- en Advertentieblad voor Overflakkee en Goedereede
rschotbank
werij i
EERSTE BLAD
eeren-
oeden
waarin tevens opgenomen de „ONZE EILANDEN".
sfokkers.
iNBANK
IE BAAS, E
l7dB Jaargang.
Zaterdag 16 December 1916.
No. 6
Uitgave der
Flakkeesche
Boek- en Handelsdrukkerij
te MIDDELHARNIS.
DE WIJDE, WIJDE WERELD
De toeleg mislukt.
Dure Klempen.
10 Dec. 1916.
LK.
bereiding) Da. Pop
eatrik.
nk.
ia SteUendam.
;er.
Da. Hoogendjjk.
Qidta.
Kooij.
rkerk.
geen dienst.
aghoat.
Ds. Polhuys
rw. heer Hack.
MDEN.
Da. G. J.Sirks,
de zaal van den
.angeweg te Som-
N NEDERLAND.
erk.
CERE.
Velaen.
kker.
RK.
EK DEKKING
v.re Volbloed-
•kshire beer.
NBOEB, f
IKSLAND.
sartementMid-
kderMaatsch.
aeea, verleent
rscbotten van
geschieden by
gmeester
IDDELHABNIS.
>roeltuin
zrflakkee
(Langeweg)
oor belangstel-
ANKE LIJK.
tuinman alle
en worden ver-
HJIELSDIJK.
aan leden tegen
gelden op tegen
ïiet-leden. Voor-
ka aangevraagd
van het Bestuur,
gen en terugbe-
aandagavond en
ar ten huize van
ommelsdijk.
ES.
.cht hiermede
i ruime keuze
-1917.
elend,
SCHENK,
RKSLA.ND.
ldadig
HOEST,
LPIJN.
cent.
risterijen.
S bij P.
ESTDIJK.
a DUKE-
RKSLAND
OOSTEN-
MMEL J.
w
mmelsdijk
?OOH Ho.»,
kwaliteit
krijgbaar.
ertrefbaar
n spiertjes
eschieden gj
ag.
v olen.
Kalfsvleeacb.
•fl
pa
Dit blad verschijnt eiken ZATERDAG.
Prijs per kwartaal, franco per post f 0,50.
Afzonderlijke nummers0,05.
Prijs der Advertentiën van 1 6 regels f 0,60
Iedere regel meerQ,!Q
G-roote letters naar plaatsruimte.
Driemaal plaatsing wordt slechts tweemaal berekend.
Alle solide Boekhandelaars en Advertentie-Bureaux
nemen Advertentiën aan.
Berichten van correspondenten en Advertentiën te adresseeren aan de Fiakkessche Boek- en Handelsdrukkerij te ftliddelharnis.
De Eerste Kamer.
De verwerping van de Successiewet
door de rechtsche meerderheid in de
Eerste Kamer, heeft algemeen veront
waardiging gewekt, zoo algemeen, dat
politieke geestverwanten van die meer
derheid dit votum zoo goed als eenstem
mig hebben afgekeurd in hun pers,
al trachtte dan ook een enkel Rechtseh
orgaan naar verzachtende omstandighe
den te zoeken, die er niet zijn. Want
met voorbedachten rade, na binnenka-
mersch afspraak, zonder den Minister
zelfs noemenswaard te weerleggen, heeft
de rechtsche meerderheid de gelden aan
de Regeering onthouden, die ze in dezen
tijd noodig heeft; deze rijken der aarde
weigerden het offer te brengen, dat van
hen gevraagd werd, want deze verhoo
ging van successierechten zou in de
eerste plaats hen en hun klassengenooten
hebben getroffen. En ze hebben dit wets
ontwerp verworpen, niettegenstaande
Minister Van Gijn hun zeer duidelijk
had doen weten, dat hij in dat geval
de verantwoordelijk voor het beheer
onzer geldmiddelen niet langer op zich
zou kunnen nemen. Het is erg, meer
dan erg.
Heeft dan de Eerste Kamer niet het
volste recht een ontwerp af te wijzen,
dat haar om de eene of andere reden
niet aanstaat? Natuurlijk wel, zoo dwaas
zal wel niemand zijn om haar dit te
betwisten, maar er ligt een heele afstand
tusschen recht en plicht. Het is een
voudig weeizinwekkend, dat, terwijl de
de ambtenaren, de middenstanders en
de vele werklieden in dezen tijd het zoo
uiterst krap hebben, en de middenstan
ders vooral daarvan zooveel aan belasting
betalen, dat ze daardoor Dog eens bijzon
der worden gedrukt, de clericalen rijken
der aarde in de Eerste Kamer niet willen
weten van lasten, die hun en hun klas-
FEUILLETON.
DOOR
ELIZABETH WETHERELL.
öeanthoriHeerde overdruk ran bet grelfjknamig boek, ver
schenen HIJ «ie Urm» D. BOLLE t,e Rotterdam.
72)
Bruintje toonde bljjken van misnoegdheid,
gaf zyn bedaarden stap op, en begon kleine
sprongen en snelle bewegingen te maken, het
geen zjjne berijdster zeef mishaagde. Zij be
proefde tevergeefs, zoo goed zij kon, haar paard
bedaard te doen zijnde tikjes met de zweep
raakten bem nu eens hier, dan weer daar, en
soms vrjj hard, zoodat hij waarljjk zeer wild
begon te wordenden zij werd zeer angstig, daar
zij ieder oogenblik vreesde, er afgeworpen te
zullen worden. Met veel tegenwoordigheid van
geest ofschoon in den hoogsten graad beangst
en verlegen, deed Ellen haar best vast te blijven
zitteD, terwjjt Bruintje van de eene naar de
andere zijde sprong en steigerde; en Saunders
hield hem zoo los mogelijk bij den teugel, ten
einde hem volkomen ruimte te geven. Eenige
oogenblikken vermaakte hij zich met d.t spelletje
terwijl het paard al meer en meer getergd werd.
Eindelijk deed een gevoelige slag op zjjn dijen
Bruintje zoodanig springen, dat Ellen het hart
segenooten het eerst op de schouders
worden gelegd, en liefst alles uit ver
hooging van het Tarief' zouden willen
halen. Wat dubbel misdadig mag ge
noemd worden in de eerste plaats, omdat
onze invoer door de bekende omstandig
heden toch al zooveel minder is dan die
zijn moet; in de tweede plaats, omdat
daardoor het eerst en hel zwaarst ge
troffen worden zij, die in zake belasting
de minste draagkracht hebben. De heer
Van Kol had dan ook het woord op
zijn pas, toen hij zijn clericale medele
den toevoegde, dat in de Eerste Kamer
telkens op krachtig verzet kan worden
gerekend, wanneer de rijken moeten
worden getroffen, en dat het votum van
de meerderheid van die Kamer op het
grootste deel van het Nederlandsche volk
een zeer ongunstigen indruk heeft ge
maakt.
Maar al is dat zoo, daarmee komen
wij geen stap verderde Regeering kan
de 8 millioen, die het ontwerp 'sjaars
moet opbrengen, niet missen, en een
zoo bekwaam Minister van Financiën
als Van Gijn is tot heengaan gedwongen
Tenzij hij te bewegen was aan te
blijven, op voorwaarde, dat hetzelfde
ontwerp zoo spoedig mogelijk nog eens
bij de Tweede Kamer aanhangig wordt
gemaakt, om, nadat deze het aangenomen
heeft, het andermaal aan de Eerste Kamer
voor te zetten. Het zou ons al heel erg
verwonderen, als de clericale meerder
heid dan nogmaals hetzelfde stukje zou
durven bestaan daarvoor is de veront
waardiging over het verwerpen der
Successiewet te algemeen.
Als wij spreken van de Eerste Kamer
nog eens voor het ontwerp te zetten,
dan bedoelen wij hetzelfde of weinig
gewijzigde ontwerp. Veranderingen van
beteekenis, daarin aangebracht, zouden
feitelijk maken, dat dit lichaam het recht
van amendement kreeg, waardoor onze
constitutioneele staatsinrichting geheel
zou worden ontwricht. Wij hopen dan
ook, dat zulks geschieden zal; de cleri-
iD de schoenen zonk en zij er bijna afgevallen was.
Ach laat het toch! riep zij, voor de eerste
maal in tranen uitbarstende, zij had ze met
groote moeite tot dusverre bedwongen arm
beest! Hoe kunt ge zoo doen? Ach ik bid u,
laat ons toch gaan!
Voor een oogenblik verborg zij haar gelaat
in hare handen.
Wees bedaard! zeide Saunders, hier is een
slagboom, nu aan het springen!
Ofschoon Ellen van het hoofd tot de voeten
beefde, meende zij toch, dat haar paardje veili
ger was, zoolang hij haar op den rug had: zjj
wilde hem dus niet verlaten. Zjj trachtte Saun
ders te bewegen, doch hij vermaakte zich er
mee, bracht zonder eenig antwoord te geven,
het paard voor den slagboom, en hield zich,
alsof hjj ieder oogenblik gereed stond, hein met
de zweep te slaan, teneinde hem er over te laten
spriDgen. Zijn oogmerk was echter meer zjjü
laag karakter te bevredigen inet een kind ie
kwellen, dat hjj haatte; hjj had geen plan haar
de beenen te laten breken door een val van het
paard; hjj had dus voor het oogenblik genoeg
van den slagboom, trok den teugel weder aan
en wandelde voort. Ellen durfde weder adem
halen.
Hebt ge gehoord, hoe ik uw ouden heer
na dien tjjd behandeld heb? zeide Saunders.
Ellen gaf geen antwoord,
Niemand heeft mjj nog ooit ongestraft een
leleediging aangedaan, en dat heeft hjj ook
ondervonden. Ik heb het hem naar hartelust
cale meerderheid in de Eerste Kamer,
die gedurende den oorlogstijd het onze
Regeering voortdurend zoo buitenge
woon moeilijk heeft gemaakt; die haar
met vijandige moties bestookte, en zoowel
het eerste eedsontwerp als de wijziging
van de wet op de Vermogensbelasting
verwierp, wordt een bepaald gevaar voor
het land, vooral na wat ze nu heeft
gedaan. Men begrijpt toch zeker wel,
dat, hoe langer de oorlog duurt, de
financieele nood hier steeds grooter zal
worden, en dat, al zullen allen, die daar
voor in de termen vallen, de lasten mee
hebben te dragen, het meest daarvan
zal gelegd worden op de schouders van
de rijken der aarde. Wat moet er nu
van den linancieelen toestand terecht
komen, als de clericale meerderheid op
den ouden weg voortgaat? En dat ze
dit zal doen, als men haar niet behoorlijk
de tanden laat zien, lijdt voor ons geen
twijfel.
Ondertusschen is weer eens gebleken,
hoe uiterst jammer het is, dat de Eerste
Kamer op zulk eene wij ze is samengesteld,
dat de kiezers haar nooit rekenschap kun
nen vragen van hare daden. Ook treedt
thans opnieuw duidelijk aan het licht,
hoe jammer het is, dat niet reeds bij
deze Grondwetsherziening over het be
staan of over een andere samenstelling
der Eerste Kamer kon worden beslist.
Het amendement Van der Molen c. s.
om in de additioneele artikelen der
Grondwet nu reeds vast te leggen, wan
neer de salariëering der onderwijzers
(volgens het stelsel der Bevredigings
commissie) in werking zal treden is door
minister Cort van der Linden met be
slistheid afgewezen.
Wij hebben het dan ook niet anders
beschouwd dan als een poging om de
onderwijzers te believen en te winnen.
Doch dan is de bom toch verkeerd ge
sprongen. Van verschillende zijden, niet
alleen uit onderwijskringen, zijn de be-
betaald gezet. Ik heb den ouden kerel een les
gegeven, hoe hij zich voortaan gedragen moet.
Ik vergeef het hem nu volkomen. Nu heb ik
nog slechts een klein geschil met u te vereffe
nen, vroegt gjj aan Mjjnheer Perriman van
ochtend niet, of dokter Gibson daar was?
Ik weet niet, wie het was, zeide Ellen.
Wel, had ik u niet even te voren gezegd,
dat hjj er niet was?
Ellen zweeg.
Waarom deedt ge dat, zeg? Geloofdet ge
mjj niet.
Zij sprak nog geen woord.
Nu, dat was niet mooi van u en ik moet
er u op de een of andere wijs voor straffen;
maar het staat niet fraai met dames te twisten,
dus zal ik het met Bruintje vereffenen. Dit hin
dert u niet, dat weet ik wel.
Wat wilt ge gaan doen? zeide Ellen, daar
hjj haar wederom aan den kant van de schutling
trok.
Ik wil Bruintje eens een weinig streelen,
om u te leeren, fatsoenljjke menschen te ge-
looven, als zjj de waarheid spreken sljjgaf!
Ik wil nietl zeide Ellen, zich nog vaster
klemmende.
Het is wel, zeide hjj koeltjes, dan zal
ik er u af zetten; dat is om het even. Wjj zullen
een weinig verder gaan, totdat ik een grooten
steen vind. waarop ge kunt gaan zitten. Als ge
af hadt willen stjjgen, dan zou ik hem niets ge
daan hebben, maar nu zal ik het hem betaald
zetten I Is hjj dan ook al niet aan een zweep
zivaren naar voren gebracht, die dat
stelsel aankleven. We noemenhierslechts
de achterstelling van het platteland bij
de steden, terwijl de levensomstandig
heden toch waarlijk geen verschil van
f 500.rechtvaardigen.
Een salarisregeling, die voor lange ja
ren van kracht zal zijn, mag den belang
hebbende niet bij verrassing worden
opgedrongen, doch dient eerst den toets
der publieke critiek te ondergaan.
Wij zullen handelen over U en zonder
U, dat is, wat de heer van der Molen den
onderwijzers toeroept in zijn amende
ment, hetwelk hij ten slotte wijzelijk
introk.
Opmerking verdient nog, dat de heer
Van der Molen als wethouder van on
derwijs te Rotterdam voorstellen totsa-
larisverbetering ingediend heeft, die hoo-
ger cijfers noemen dan zijn amendement,
zoodat hij daarmee zijn eigen stelsel heelt
veroordeeld.
Toch zouden we hieraan nog willen
toevoegen,gedachtig aan de woorden
„Carthago delenda", waarmee Cato de
Oudere iedere redevoering in den Ro-
meinschen Senaat besloot.
Regeering en Staten Generaal dienen
ten spoedigste in den nood der onder
wijzers te voorzien, zij het dan door tij
delijke maatregelen, er was reeds groote
achterstand in 1914, thans is deze door
de duurte der tijden ondragelijk gewor
den in vele gezinnen.
De klompen, onmisbaar in onze klei
streken voor oud en jong, voor groot en
klein, zijn zeer in prijs gestegenmen
kan haast zeggen, verdubbeld.
Bij Koninklijk Besluit van 5 October
1916 is daarom een verbod van uitvoer
op dit schoeisel uitgevaardigd.
Met reden kon nu verwacht worden,
dat de klompen in prijs zouden dalen.
Doch dat is buiten den waard gerekend,
omdat de klompenmakers hun voorraden
gewoon, dan zal hij nu eens goed te weten komen,
wat het is, als ik met hem gedaan heb; en dan
moogt ge zoo schielijk naar huis gaan, als ge
kunt.
Het is zeer waarschijnlijk, dat Saunders zijn
woord zou gehouden hebben. Zijn gedrag jegens
Ellen in den winkel te New-York, en de maat
regelen, die de oude heer nam, welke haar be
schermd had, waren oorzaak geweest, dat hij
door de heeren St.-Clair en Fleury uit zijne be
trekking ontslagen was. Een paar andere pogin
gen om eene betrekking te krijgen, waren vruch
teloos geweest, en hjj was genoodzaakt, naar
zjjne geboortestad terug te keeren. Sedert dien
tjjd waren Ellen en de oude heer, als voorwerpen
van den diepsten haat. in zijn geheugen geble
ven. De een om zijne tusschenkomst, en deandere
omdat zjj de onschuldige oorzaak geweest was;
en nauweljjks zag hjj haar aan het postkantoor,
of hjj beloofde zich, wraak te zullen nemen, zulk
eene wraak, waarin alleen het gemeenste en
lafhartigste gemoed behagen vinden kon. De
beste wjjze, waarop hjj Ellen kwellen kon.meende
hij, was met haar paard; hij was bijna voldaan
maar zijn gevoel van haat was, zeer natuurlijk,
door het toegeven daaraan sterker geworden, en
hij was voornemens, hetzjj dan werkeljjk of in
schjjn, den hit op zulk een wjjze te behandelen,
als hij wist. dat Ellen groot verdriet zou ver
oorzaken. Hjj werd echter verhinderd.
Tcrwjjl zjj langzaam voortgingen, en Ellen
zich nog steeds om den hals van Bruintje klemde,
vast besloten, hem niet te verlaten, en Saunders
