99 Officieel Nieuws- en Advertentieblad voor Overflakkee en Goedereede EERSTE BLAD I6de Jaargang. Woensdag 1 December 1915. No. 3 DE WIJDE, WIJDE WERELD Dit blad verschijnt eiken WOENSDAG. Prijs per kwartaal, franco per post f 0,50. Afzonderlijke nummers0,05. Hoofdredacteur W. DE JONG, Lid Fan de Tweede Kamer Staten-Generaal, VORAVENH4GK. Uitgave der Flakkeesche Boek- en Handelsdrukkerij te Middelbar nis. Prijs der Advertentiënvan 1—6 regels f 0,60 Iedere regel meer0,10 Groote letters naar plaatsruimte. Driemaal plaatsing wordt slechts tweemaal berekend. Alle solide Boekhandelaars en Advertentie-Bureaux nemen Advertentiën aan. Berichten van correspondenten en Advertentiën te adresseeren aan de Flakkeesche Boek- en Handelsdrukkerij te Middelharnis. Een merkwaardige brochure. Van de hand derheeren: Anema, Ba- vinck, Diepenhorst, Heemskerk, en de Vries, allen bekende figuren van de an tirevolutionaire partij, is dezer dagen een brochure verschenen, die als een antwoord beschouwd kan worden op de 53 driestarren, die dr. Kuyper voor eeni- gen tijd gewijd heeft aan de antirevo lutionaire partij. In deze driestarren heeft de heer Kuyper degenen, die het waagden zich in eenig opzicht tegen zijn leiding te verzetten, geducht de les ge lezen en hij is geëindigd met onvoor waardelijk vertrouwen in zijne leiding te eischen. De schrijvers der brochure meenen, dat het voor hen plicht is te spreken, nu dr. Kuyper in zijn driestar ren de groep, die hij veronderstelt, dat allerlei grieven tegen zijn leiding heeft, opgeroepen heeit zich te laten hooren. Zij zeggen hiervan: »Nu weten wij wel, dat de uitnoo- diging van dr. Kuyper bepaaldelijk rust op de onderstelling, dat er zekere groep in onze partij is, die blijkbaar tegen zijn optreden als leider aller lei griel heeft. Maar deze onderstelling laten wij geheel voor zijne rekening, Ons is van zulk eene „groep" niets bekend. Wij behooren er in elk geval niet toe en wenschen er ook niet toe te behooren. Het woord griet is dan ook misplaatst. Grief doet denken aan misnoegdheid, kwelling, ergernis, die men gevoelt, als men zich door een ander beleedigd of in zijne teederste gevoelens gekrenkt acht, en mengt aus licht een persoonlijk element in den strijd. Bij eene reorganisatie is echter niet alleen hel persoonlijk belang van den Leider, maar het belang van heel de partij en van ieder harer leden be trokken. En daarom moet er volkomen vrijheid bestaan, om ten deze open hartig zijne meening te zeggen, en met FEUILLETON DOOR ELIZABETH WETHERELL. QeAothorifleerde overdruk van het gelijknamig boek, ver schenen bij do Firma D BOLLE te Rotterdam. 18) Neen, dat gaat niet, zeide zij, hare voeten zullen koud worden op dien naakten vloer, die buitendien ook niet erg schoon is. Hei, Sally, loop eens spoedig naar boven en haal dat stuk kleed, dat op den achterzolder ligt! Maar gauw hoor! Nu, Van Brund! ge zult wel zorgen, dat ik mtjn stoel en het kleed terugkrijg; z'e °fg® ze den volgenden keer, als ge weer komt, niet kunt meebrengen. Nu liet zij een stoel uil de keuken brengen, eq Ellen klom er op; van daar staptezjj op het wiel, en zoo kwam zjj gelukkig behouden en wel in haar leuningstoel terecht. De goede Juf frouw Forbes rekte zich nu zoo lang als zij was uit, om haar de hand te geven en goedondag te zeggen, terwjjl zjj haar daarbjj verzekerde, dat zij als eene koningin rijden zou. - Goedendag, Juffrouw! was Ellens eenig ant woord, maar zij sprak dit met zooveel tecder- heid uit, en in hare oogen, ofschoon zij treurig stonden, lag toch zulk eene uitdrukking van anderen in broederlijken geest van gedachten te wisselen. Nu zijn velen wel van oordeel, dat zulk een openhartig spreken niets geeft, want als er straks eene Deputaten- vergadering samenkomt, wordt de mo tie van vertrouwen, door dr. Kuyper gevraagd, toch met donderend applaus aangenomen en de Leider weer met algemeene stemmen voor jaren her kozen. Maar wij betwijfelen, of zulk een applaus beantwoordt aan den ernst, waarmede de questie van vertrouwen thans is gesteld. Dr. Kuyper zou zelf met zulk een antwoord zonder meer niet tevreden zijn, want hij verklaart uitdrukkelijk, dat zoodanige verkiezing eene „vertooning" zou zijn, die tol niets leidde. En inderdaad, het zou eene vertooning zijn, onwaar en met de eer lijkheid in strijd. Want, gelijk gezegd, al is ergeene groep die velerlei grief tegen den lei der heeft en hem door een ander zon willen vervangen, daar zijn er toch wel, die over meer oi min belangrijke vraagstukken anders denken dan de „Standaard" en die het leiderschap eenigszins anders opgevat en toegepast zouden willen zien, dan dit menigmaal in genoemd orgaan geschiedt. Ieder weet dit en kent zulke personen met naam en toenaam. Ze zijn te vinden onder de Kamerleden, onder de toon aangevende mannen in de provinciën en districten, bij de pers en ook wel onder de eenvoudige leden der partij in het land." De schrijvers der brochure verklaren geen ander doel te hebben, dan „ver zoening" te zoeken voor wat ach ter ons ligt en uitsluitend op waarborg voor de toekomst bedacht te zijn." Die waarborg voor de toekomst zoeken de schrijvers in een reorganisatie van de antirevolutionaire partij. Die reorganisatie denken zij zich als volgt „1. Dr. Kuyper zelf stelt voor, een Raad van Advies in te stellen, waarin de verschillende elementen telken jare over de hangende vraagstukken en op- dankhaarheid, dat de goede kasteleines het niet vergeten kon. Wat is zjj vriendelijk! Wat is iedereen toch goed voor mijl dacht Ellen, toen zij op haar wagen, door ossen getrokken, als in staatsie af reed. Welk een contrast tusschen dit nieuwe voertuig en den rammelenden postwagen of de vlugge stoomboot! Ellen wist in het eerst niet, of zij het pleizierig vinden zou of nietmaar zij kwam tot het besluit, dat het toch wel aardig en eene bijzonder prettige manier van reizen was. Zeker was er een nadeel aan verbonden, namelijk, dat z\j verbazend langzaam vooruit kwamen. Ellen verwonderde zich, dat baar koet sier zijne dieren niet wat meer aanzette, maar zij vergat hun langzamen gang weldra bij de nieuwe looneelen, die zich aan haar voordeden. De ossen trokken haar zachtjes het eene huis na het. andere voorbij, en zoo sukkelden z(j voort zonder dat het aan iets te bemerken was, dat zij weldra te huis zouden zijn. Hun weg liep door aangename lanen naar het. Zuiden, maar week niet van de heuvelen af. Ongeveer een kwartier van Thirlwall kwamen zij over een riviertje, dat niet breeder was dan dertig ellen, en toen zjj daarover heen waren, begon het ai meer en meer donker te worden. De avond wierp zjjne zwarte schaduwen over veld en heuvel; alles werd zwart en somber, zoodat Ellen zich met de naastbij zijnde voorwerpen moest, tevre den stellen; want verderop zag zjj niets anders dan nevelachtige omtrekken. Nu viel hare aan dacht weder op deze langzame wijze van reizen, komende geschilpunten van gedachten kunnen wisselen. Of met dezen Raad van Advies een ander college dan het Centraal Comité of een op andere wijze samengesteld Centraal Comité bedoeld wordt, is niet duidelijk en eischt nadere explicatie. Maar met de gedachte op zichzelve stemmen wij ten volle in. 2. De deputatenvergaderingen mo gen niet hooger geschat worden, dan ze werkelijk waard zijn. 4. Als regel behoort te gelden, dat de Voorzitter van het Centraal Comité ook zij lid der Tweede Kamer en Voor zitter van de Club. En indien dan om de eene of andere reden de regel niet gevolgd wordt behoort men over en weer, in Centraal Comité en in Kamer club, hiermede rekening te houden en te bedenken, dat afwijldng van den regel steeds abnormale gevolgen ver oorzaakt. 5. Indien de Voorzitter van de Ka merclub, tengevolge van de overwin ning bij de stembus, door de Koningin met de formatie van een nieuw kabi net wordt belast, ga hij daarbij naar den eisch van het constitutioneele leven onzer partij te werk. Deze eisch sluit ook in, dat hij, als Minister op tredende, terstond van het voorzitter schap van het Centraal Comité afstand doe, en aan de Antirevolutionaire pers, ook tegenover het bevriende kabinet, volle zelfstandigheid en vrijheid late. Maar critiek, bescheiden en openhar tige critiek dient toch vrij te blijven. Dr. Kuyper handhaafde deze vrijheid indertijd zeer sterk tegenover bet Ka- binet-Mackay en bet Kabinet-Heems kerk maar natuurlijk moet ze tegen over elk Ministerie van Rechts gewaar borgd blijven. 6. Tusschen Kamerclub en partij (Centraal Comité), kan geen formeele band bestaan, maar het systeem der „Vertrauensmanner'is toch sedert Groen's strijd tegen het Conservatis me veroordeeld en vindt in onze partij bij niemand verdediging meer. De Kamerleden worden niet verkozen op grond van persoonlijk vertrouwen al en zij verwonderde zich, dat Van Brund er zoo bedaard by bleef. Is het nog ver, eer wjj aan het huis van tante Forhina komen, vroeg zjj. Nog een heel eindje. Ziet ge daar voor ons dien berg? En hierbij wees hij met zijn zweep naar een heuvel, die vlak westelijk en ongeveer een groot half uur van hen af lag. Jawel, dien zie ik, zeide Ellen. Dat is de Neusberg. En ziet ge nu ook dien anderen? en hierbij wees hij naar een heuvel, die een half uur zuidelijker lag; het huis van Juffrouw Fortuna staat juist aan dezen kant van dien berg. Het zal ongeveer een half uur van hier zjjn. Bjj deze woorden dacht Van Brund aan den spoed, dien hjj te maken had, en begon zijne geduldige ossen beurtelings te schelden en te liefkoozen. De goede dieren schenen er zich eehler niet veel aan te sloren, want zjj hielden hun sukkelgang zonder eenige verandering. Hot was ook misschien ter wille van Ellen, dat Van Brund ze slechts zelden met de zweep aanraakte. Dal doet hun in het minst geen kwaad, zeide hjj. Het dient alleen maar om te herin neren, dat ik er nog hen, en ge begrijpt, ^at dit noodig is, om ze aan den gang te houden. Maar wat ik zeggen wilde, dus zijl ge de nicht van Juffrouw Fortuna, niet waar? Jawel, zeide Ellen. Wel, zeide. Van Brund met eene wanhopige po ging om eens recht hoffelijk te zjjn ik zou er niets tegen hebben, als ge ook eene nicht van mjj waart. leen, maar bepaaldelijk ook opgrond van hunne politieke geloofsbelijdenis, hunne instemming met de beginselen en het werkprogram der Antirevolu tionaire partij. 7. Aan deze handhaving van de zelf standigheid der Kamerleden zijn zeer zeker bezwaren verbonden; ze kan leiden tot „Einspannerei" tot indivi dualisme en daardoor tot verzwakking der partij, in en ook buiten de Kamer. Deze bezwaren kunnen goeddeels on dervangen worden door den eisch, dat de Kamerleden, behoorende tot de zelfde partij, een club vormen, die geregeld samenkomt en, althans in ge wichtige vraagstukken, tot eenheid zoekt te komen. Want niet alleen de vrijheid, ook de eenheid heeft haar eischenvrije en zelfstandige over tuiging heeft waarde, maar ook het partijverband. En misschien zou als regel gesteld, schoon niet opgelegd mogen worden, dat een Kamerlid al leen dan tegen zijne partij mag stem men, indien zijn geweten hem niet toelaat anders te handelen. Want het is nooit goed, iets tegen zijn geweten te doen. Maar deze vrijheid moet dan ook volkomen geëerbiedigd worden. En in dezen tijd meer nog dan anders. Want grooter gevaar dan de zelfstandigheid der Kamerleden is hunne toenemende afhankelijkheid. 8. Ook de Anti-revolutioDaire pers dient in de organisatie opgenomen te worden. Wij hebben toch te rekenen met het feit, dat naast en rondom de Standaard de zoogenaamde „kleine" pers hoe langer zoo meer aan betee- kenis wint. Zonder een van de bekwa me en ijverige mede redacteuren in zijn menigmaal tezeer miskenden ar beid te kort te doen, kunnen we zeg gen, dat de Standaard, met dr. Kuy per slaat en valt. Om deze reden verdient het over weging, om ook tusschen partij en pers een zeker verband ie leggen. 9. Indien eene organisatie, als hier in schets ontworpen werd, tot stand mocht komen, zou de verwachtiDg van Deze beleefdheid van Van Brund verwonderde Ellen een weinig, en daar zij niet wist wat zjj daarop antwoorden zou zweeg zjj. Intusschen had Van Brund eens buitengewoon zijn best ge daan, om recht spraakzaam te zijn; maar nu had hij zich ook geheel en al uitgeput, zoodat hjj op op den wagen plaats nam en geen woord meer sprak, uitgenomen van van tijd tot tijd eenige krachtige uitroepingen, die Ellens verwondering in hooge male opwekten. Zooveel kon zij er wel uit opmaken, dat de woorden voor de ooren van de ossen bestemd warenmaar wat ze be- teekenden, begreep zij niet. Zoo sukkelden zjj zeer langzaam voort en het werd donker. En naar de schoone, zwijgende sterren opziende, dacht zjj aan hare lieve moe der, die nu ver van haar verwijderd was. en hoe lang het reeds geleden was, sedert zjj haar verlaten had, en liierbjj vloeiden hare tranen in groote druppelen langs hare wangen. Maar dan dacht zij ook weder aan dien grooten God, die de sterren gemaakt liad en gezeten was boven den klooi der aarde, en dio hare moeder en haar nu beiden kon zien en hooren en zegenen ofschoon zjj ieder op eene afzonderlijke plaats waren. En nu hief zij haar gezicht niet meer op, maar verborg liet in hare handen en boog het in haar schoot, en hare tranen stroomden over vloedig, terwijl zjj bad, dat God hare lieve moe.- der mocht zegenen en bewaren. En dit bad zij niet één- of twee-, maar meermalen, want dat volle hart kon zich niet in ceno enkele bede ontlasten.

Krantenbank Zeeland

“Vooruit!”Officieel Nieuws- en Advertentieblad voor Overflakkee en Goedereede | 1915 | | pagina 1