Dfficiëel Nieuws- en Advertentieblad
voor Overflakkee en Goedereede
EERSTE BLAD
I5je Jaargang.
Woensdag 25 Augustus I9J5.
No. 41
„VOORUIT!"
Dit blad verschijnt eiken WOENSDAG.
Prijs per kwartaal, franco per post 0,50.
Afzonderlijke nummers0,05.
Hoofdredactenr W. DE JONG,
Lid ran de Tweede Kamer Staten-Generaal,
's-GBAYE.MItGE.
Uitgave der
Flakkeesche Boek- en Handelsdrukkerij
te Dllddelharnls.
Prijs der Advertentiënvan 1—6 regels f 0,60
Iedere regel meer0,10
Groote letters naar plaatsruimte.
Driemaal plaatsiDg wordt slechts tweemaal berekend.
Alle solide Boekhandelaars en Advertentie-Bureaux
nemen Advertentiën aan.
Berichten van correspondenten en Advertentiën te adresseeren aan de Flakkeesche Boek- en Handelsdrukkerij te Mfddelharnis.
Een moedige houding.
In de Telegraaf van 19 Augustus 1915
en we het volgende relaas:
„Gisteren werd door den Zeekrijgsraad
Willemsoord naar „de Tijd' ver-
emt, de officier van gezondheid dr.
Beukers veroordeeld tot een dag mili-
|re gevangenisstraf, omdat hij het be-
jpsgeheim van den geneesheer in een
ische aangelegenheid had bewaard.
Het blad herinnert er aan, dat dr.
ukers was beschuldigd, dat hij, belast
t den geneeskundigen dienst aan
ard van Hr. Ms. „De Ruyter", op den
m Mei 1915, aan boord van dien bodem
Vlissingen uitdrukkelijk beeft gewei-
•d en opzettelijk heeft nagelaten te
doen aan de hem, namens zijn meer-
•e in rang, den kapitein ter zee, cora-
ndant van gemelden bodem, in den
nst gegeven order, om den comman-
voormeld een opgave te verstrek*
van officieren van Hr. Ms. „De Ruy-
die na 1 Jan. 1914 vrij van dienst
i geweest, wegens het lijden aan een
leime ziekte, met vermelding van de
a, waarop het vrij van dienst zijn een
vang nam en eindigde. Aan den offi-
van gezondheid was door een eer-
ji officier aan boord van de „De Ruy-
inzage verstrekt van de resolutie
den minister van Marine d.d. 28
ril 1915, inhoudende, dat moost wor-
i ingediend een opgave als bovenge-
imd van de officieren, lijdende aan
geheime ziekte, ontstaan na 1 Janu-
1914. Uit die opgave moest in de
ening-courantboekjes de betrokken
eieren dat tijdperk worden opgetee-
d, zijnde bij Min Res. bepaald, dat
oerad tijdvak niet meetelt voor do
ekening van periodieke traktements-
booging. De thans veroordeelde heeft
i geweigerd die opgave te verstrekken,
rbij opgevende, tot zijn spijt aan de
er niet te kunnen voldoen, daar hij
'door zijn ambtsgeheim zou schenden,
hij gezworen heeft te zullen bewaren,
eerste officier wees beklaagde op de
FEUILLETON.
E WIJDE, WIJDE WERELD
DOOR
ELIZABETH WETHEBELL.
Tk bedoel, wie er met mij zal meegaan?
reet, dat ik niet alleen kan gaan.
Neen, m\jn kind, ik ral u niet alieen weg
en. Maar papa zegt, dat het hem in dezen
niet mogelijk ia, die reis tc doen, en voor
ia het nog minder mogelijk. Daar ia niets
te doen, heste meid, maar wij moeten u
de zorg Tan een rriend, die dien weg uitgaat,
ïrtrouwen.
Weet ge al, wanneer ik moet vertrekken,
Neen, nog niet; doch het zal noodig z|jn.
erate goede gelegenheid waar te nemen;
ik kan niet heengaan, voordat ik u heb
vertrekken en men vindt het zeer wenscbe-
dnt ik over zee ga, voordat het ongunatige
r komt.
te woorden werden met kommer uitgeapro-
m aangehoord, maar de eene liet dit niet
de andere blijken. Mevrouw Montgomery,
:oowel aan Ellen ala aan ziob zelve t()d
gevolgen zijner weigeringen gaf hem een
uur bedenktijd, na verloop waarvan de
officier van gezondheid bij zijn weigering
bleef.
Verdediger was mr. A. H. J. van der
Wij hebben dit verslag met evenveel
verbazing als verontwaardiging gelezen.
Met verbazing, dat door den minister van
Marine een zoo domme resolutie kon
worden uitgevaardigd, met verontwaar
diging, omdat het militaire „recht" ten
onzent schijnt te beteekenen, dat van
hoogerhand opgelegde dwang den mili
tairen arts noodzaakt zijn ambtseed te
schenden en zijn geweten geweld aan te
doen.
In den militairen dienst is niemand
vru zijn eigen dokter te kiezen. Men moet
genoegen nemen met den militairen arts,
die het militaire bestuur heeft aangewe
zen.
Dat kan in de meeste gevallen niet
anders. Dat behoeft geenszins uit te slui
ten, dat de militaire arts de vriend en ver
trouwde van zijn patient kan zjn. In het
burgerlijk leven is dat de eerste eisch,
die aan den huisdokter wordt gesteld.
Juist dit vertrouwen verhoogt de kans op
genezing en de dokter komt alleen alle
bijzonderheden te weten, omdat de
patient weet, dat de dokter zijne mede-
deelingen als geheim bewaart.
En zie nu, de Russische oekase van den
minister van Marine. Gij, officier van ge
zondheid, zult mij zeggen, xual u door uw
patient in vertrouwen wordt medegedeeld
opdat ik den lijder desgewenscht kan
straffen, met inhouding van traktements-
verhooging!
De daad van dr. Beukers, weigerende
deze mededeelingen te doen, is er één
van hoogen zedelijken moed.
Minister Rambonnet moge er door tot
overtuiging gebracht worden, dat zijn
onoordeelkundige resolutie van 28 April
ten spoedigste moet worden ingetrokken.
Het steenkolenvraagstuk.
De oorlogstoestand heeft onze regee
ring genoodzaakt tot een bemoeiing van
overheidswege tot zulk een omvang, als
wilde geven om zich Ie beheersclien, legde haar
hoofd op het kussen en deed de oogen dicht
Na een poos hernam zij: Ik wilde u een bybcl
geven en nog andere dingen, zonder welke ik
u niet gaarne zou laten vertrekken, en dat kan
niemand voor my doen. Wanneer het mij slechts
eenigszins mogelyk is, ga ik met u uit, om ze
tc koopen.
Welke dingen dan nog meer, ma? vroeg
Ellen met veel belangstelling.
Ik denk, dat het beter is, u dat vnoavond
niet te vertellen, zeide Mevrouw Montgomery
glimlachende. Ik voorzie, dal wy beiden te laat
zouden opblijven, als wjj daar nu nog over be
gonnen te spreken. Wy zullen daarmee tot
morgen wachten. Lees mjj nu nog wat voor en
ga dsn naar bedl
Ellen gehoorzaamde, en sliep in met aange
namer visioenen, dan haar sedert lang te beurt
gevallen waren.
HOOFDSTUK III.
De waarde van een rlufl.
Ellen moest een geruimen lijd wachten, eer
die gewenschte mooie dag aanbrak. De najaars
stormen moesten als naar gewoonte hun loop
hebben, en Ellen meende, dat zfl dit jaar langer
dan ooit duurden. Nadat haar geduld echter
wel niemand zich ooit had kunnen den
ken. De enorme winsten, die met den
uitvoer van tal van producten worden
behaald, leidden tot zulk een toename
van den uitvoer, dat er gegronde vrees
bestond, dat in het eigen land een tekort
zou ontstaan. Regeling van den uitvoer
kon daarom niet uitblijven. Doch ook
de invoer moest van overheidswege wor
den geregeld. De vrije invoer van tarwe,
meel, maïs en tal van andere producten
werd door de oorlogvoerende partijen
belet uit vrees, dat over het neutrale
land den tegenstander voedsel zou wor
den verschaft. Alleen onder waarborg
van de Nederlandsche regeering, dat de
voorraden in ons land zouden blijven,
werd invoer toegestaan. De Nederland
sche Overzeetrust, als N. O. T. bekend
werd het middel tot regeling van den
invoer. Om onze nijverheid gaande te
houden werd de Nijverheidscommissie
ingesteld. Bij alle nuttige werk, dat al
deze commissie's hebben verricht, is in-
tusschen wel gebleken, hoe uiterst moei
lijk dit ingrijpen van overheidswege is.
De belanghebbende importeurs zijn er
lang niet over te spreken, dat nu ver
schillende concurrenten, die zitting heb
ben in de regelingscommissie voor eenig
artikel geheel op de hoogte komen van
hun zaken, hun relaties, hun afnemers
enz. Ieder kan begrijpen, dat menig han
delaar er tegen opziet, zulke zakenge
heimen mede te deelen.
Het sterkst komt dit uit in bet vraag
stuk der kolenvoorziening. De invoer van
steenkool uit België, Duitschland en
Engeland is zeer belangrijk verminderd.
De Nijverheidscommissie stelde daarom
een kolenbureau in, ten doel hebbende,
de verdeeling van de ingevoerde steen
kolen zoodanig te regelen, dat alle be
drijven gaande Konden worden gehouden.
Sinds jaren tracht in ons land een
Steen kolenhandelsvereeniging, (S. H. V.)
een filiaal van het Duitsche Steenkolen-
syndicaat, het Nederlandsche afzetgebied
to beheerschen. Tegen het gebruik van
steenkolen uit de Nederlandsche mijnen
heeft deze S. H. V- tellen strijd gevoerd
en haar afnemers herhaaldelijk voorde
keus gesteld geen kolen van de Neder
landsche mijnen te verkoopen, als zij
door menigen stormachtige» dag op do proef
gesteld was, kwam cr ten laatste ccne plotse
linge verandering, zoowel buitens- als binnens
buis. De wolken hadden voor ditmaal afgedaan
en werden door een harden noordenwind weg
gedreven, zoodat de lucht helder en klaar werd,
en de bedrieglijke ziekte van Mevrouw Mont
gomery nam eene wending, waardoor vooreen
korte poos de hoop by hare vrienden begon te
herleven. Allen verheugden zich, uitgenomen
twee personen, namelijk Mevrouw Montgomery
en de dokter. Het plan van den winkel bleef
een diep geheim voor hem cn voor iedereen,
behalve voor Ellen.
Ellen wachtte nu slechts op een gunstigen
dag. lederen ochtend, zoodra zij opstond, liep
z,lj naar het raam, om te zien hoe het weder
cr uitzag; en omstreeks eeno week na de hier
boven vermelde verandering was zij op zekeren
morgen, terwijl zij als naar gewoonte haar raam
openschoof, zeer blijde, toen zij bcvond.dat het
weder en de lucht alles beloofden, wat men
maar kon verlangen. Het was een van die
schoone dagen in het laatst van September, die
somtijds aan de Oclobermaand voorafgaan,
onbewolkt, helder en balscmgeurlg.
Dat zal lukken, zeide Elien met groote
voldoening bij zich zelve; ik denk, dat bet
lukken zal; ik hoop maar, dat ma er ook zoo
over denkt.
Toen r.ü beneden kwam, vond zjj haar vader
vertrokken en bare moeder alleen. Het eerste,
wat zjj deed, was haar in de armcu te snellen
Duitsche kolen wilden bekomen.
Naast deze S. H. V. stonden de zooge
naamde vrije importeurs, die hun kolen
betrekken uit België en Engeland.
Het Steenkolenbureau der Nijverheids
commissie gaf feitelijk alle macht in
handen van de S. H. V. Het kantoor van
het bureau is gevestigd Rijnkade, Utrecht
in het kantoorgebouw van de S.H.V.
Geen wonder dat de vrije importeurs
in verzet kwamen tegen deze regeling.
Zij hebben een zeer krachtigen steun
gevonden in mr. Zimmerman, Rotter
dam's Burgemeester en in den heer
Nierstrasz, den directeur der Holland-
sche Stoombootmaatschappij en lid van
de Tweede Kamer. Terecht schrijft mr.
Nierstrasz in de N.R.Ct.:
„Zooals het Kolenburau thans bestaal
als regeeringsorgaan met uitgebreide be
voegdheid, behoort het, onder de bekwa
me en deskundige leiding van den tegen-
woordigen voorzitter, uitsluitend te be
staan uit vertegenwoordigers der regee
ring en der verbruikers en behooren de
groote belanghebbenden bij den kolen
handel en de scheepvaart, die thans
daarin zitting hebben, daaruit te ver
dwijnen."
Het is te hopen, dat de minister van
landbouw, nijverheid en handel een weg
heeft weten te vinden, door welken beter
dan nu het kolen vraagstuk tot oplossing
kan worden gebraent.
Gemengd Nieuws.
Een deputatie van vrouwen naar Amerika.
Het Bestuur van het Internationale
Comité van Vrouwen voor duurzamen Vrede
hield Donderdag 19 Augustus een vergade
ring in het bureau Kiezersgracht 467, Am
sterdam, waar behalve de bestuursleden
Rosika Sch wimmer, 2e vice-presidente, Chry-
stal Macmillan, le secretaresse, Rosa Manus,
2e Secretaresse, en Jeanne C. van Lanschot
Hubrecht,Penningmeesteres, ook tegenwoor
dig v arenEmily Hobhouse uit Engeland
en C. Ramondt-Hirscbraann. Een uitvoerig
verslag over de deputaties naar de Regeerin
gen van Engeland, Duitschland, Oostenrijk.
Hongarije, Italië, Frankryk, Belgie, Rusland,
Nederland, Zwitserland,Zweden, Noorwegen,
en Denemarken werd uitgebracht, en verdere
maatregelen voor het bijeenroepen van een
en haar te kussen; daarop vroeg zij:
Denkt ge niet dat het vandaag lukken
zal, ma?
Het weer is zoo mooi als het maar wezen
kan, mijn kind, wjj kunnen het niet beter ver
langen, maar ik moet wachten, totdat de dokter
er geweest is.
Ik vrees, ma, zeide Ellen na eenige oogen-
blikken, terwijl zy eene poging tot zelfverloochc.
ning deed, dat hel niet goed voor u zal zjjn,
uit te gaan om die dingen voor mij te koopen.
Och, doe het maar niet, ma, als ge denkt, dat
het u nadeel zal doen. Ik wil liever zonder die
dingen vertrekken; dat meen ik waarlyk.
Bekommer u daar niet over, mijn kind,
zeide Mevrouw Montgomery en gaf haar een
kus. Ik ben er op gesteld; het zou zoowel voor
my als voor u eene teleurstelliug zjjn, als ik
niet ging. Wjj treffen er een mooien dag voor,
wy' zullen er den tyd toe nemen en langzaam
wandelen, en wy behoeven ook niet ver te gaan.
Maar dokter Green moet er eerst geweest zyn.
Zoodra dus de dokter vertrokken cn ver
genoeg builen het gehoor was, zeide Ellen:
Nu, ma, zulleD wy nu gaan? Ge moet
maar niet vermoeien, ma; ik zal al uw goed wel
voor u halen en het u aandoen, mag ik, ma?
Dan behoeft ge u niet te vermoeien, eer ge
uitgaat.
Hare moeder gaf haar toeslemming, en met
de grootste bezordheid en Ijver trok Ellen hare
kousen en schoenen aan, maakte haar haar op,
hielp haar een andcrejupon aantrekken cd deed
