Dr. "Wilders stond aan het bed van zü'n
kind' dat zwaar reutelend in de kussens lag.
Met scherp, onderzoekend oog en kalme
hand bood hy hier hulp, bijgestaan
door de oude Boortje, die reeds zoo lang
bij hem diende; terwijl zijne vrouw aan
het voeteneinde van het bed zat, angstig
^Langzamerhand werd de ademhaling van
het kind rustiger, de korte bevelen van den
dokter hadden opgehouden en ook het ge
laat der vrouw ontspande zich.
Dokter Wilders hield de kleine hand van
den knaap in de zijne en telde de pols-
- Het gevaar is geweken, zei hy einde
lijk. Ga nu naar bed, Doortje, ik zal by hem
waken. Ook gij, Dize, wende hij zich tot
z'n vróuw, die, bleek en vermoeid voor hem
stond, je moet wat slapen, want je hebt
rust noodig.
Ik zal toch niet kunnen slapen, ant
woordde zij.
Ga dan tenminste op de canapée lig
gen, zei hij op kalmen, doch gebiedenden
toon. Je zult je krachten in den eersten tijd
zeer noodig hebben, en als ik hier ben, is
dat even goed, als dat je zelf waakt.
Zij scheen dat ook in te zien en na nog
«en blik op het kind geworpen te hebben,
ging zij geheel gekleed op de canapée liggeD.
Het leek den dokter spoedig toe, of
zij sliep. Hij zat alleen aan het bed van
hun kind en zonderlinge gedachten door
kruisten zijn brein.
Sedert een half jaar leefden z'y nu ge
scheiden. Hoe dat gekomen was, kon hü
zich zelf niet recht verklaren. Zy waren
uit liefde getrouwd. Toen werd het kind
geboren on Lize leefde alleen voor den
knaap. De dokter meende, dat zij hem ver
waarloosde. En hij werd, wat nerveus door
z'n drukke practyk, soms boos en barstte
uil als er geen acht op hem werd gesla
gen. Na zulke tooneeleu was zy gewoon
hoewel by haar steeds de hand der ver
zoening bood, om dagen lang geen woord
met hem te spreken.
En toen was op zekeren dag het. woord
scheiding gevallen. Beiden waren zij te
trotsch, het terug te nemen en eenigen tijd
later had Lize haar kind genomen en was
Hij bad haar alleen nog schriftelijk ver
zocht, hem elke week één dag het kind
door de oude dienstmaagd bij hem te la
ten brengen, en dat deed zij dan ook ge
trouw.
Nu was hij plotseling weer in haarhuis,
in haar nabyheid en hü kreeg 't gevoel,
alsof hij hier hóórde.
De pendule sloeg drie uur. Hij stond zacht
op en liep naar de canapée. Z(j sliep; de
doorgestane angst, de geruststelling van
zijne tegenwoordigheid hadden haar ver
moeid en gekalmeerd tegelijk
Zü was bleeker geworden, haar gezicht
smaller, vond by, maar het droeg nog al
tijd de bekoorlykheld, die hem eens zoo
betooverd bad.
Een van haar lange, zwarte vlechten was
losgegaan en hing naar beneden.Zachtkens
streek hy erover; daarna sloop hy weer
naar het bed met het het gevoel alsof hij
iets verkeerds had gedaan.
Eindelijk, toen 't morgenlicht in het Oos
ten reeds merkbaar werd, stond by op.
Zy werd wakker en ging overeind zitten.
- Je komt terug? vroeg zij angstig.
- Ja, vanavond, zei by, als hier intus-
8chen niets bijzonders gebeurt. in welk
geval je me dadelijk moet roepon.
- Ik dank je, zei ze op eonvoudigon toon,
en gaf bem de band.
Het gevaar der ziekte was voorbij. Het
kind herstelde vlug en mocht weldra eeni-
ge uren daags het bed verlaten. Dr. Wil
ders kwam intusschen zoo vaak als hü tyd
bad, een uurtje met zyn kind spelen.
Vaak was Lize daarby tegenwoordig,
soms ook was ze uitgegaan.
Op eon namiddag was hü alleen; hot
knaapje speelde op het tapyt met een bouw
doos, die hy voor hem had meegebracht.
Hy keek de kamer rond en bemerkte op
do tafel een photografie-albura. Zyn por
tretten waren er uit genomen.
- Natuurlijk, dacht, hy bitter, zy heeft
ze vernietigd.
Do kleine jongen was naast hem gaan
staan en keek in het boek.
- Uw portretten, pa, heeft mama alle
maal in een afzonderlijke lade.
- Weet jy, dat zeker? vroeg hy verrast.
- Ja, antwoordde het ventje en knikte
met het hoofd, ik heb vanmorgen nog
gezien, hoe mama ze bekeek.
Hy aam het kind op zyn schoot en drukte
het tegen zich aan.
Waarom blijft u niet bij ons, zooals
vroeger, papa? vroeg de jongen.
- Omdat mama het niet wil, antwoordde
de vader.
Het kind zag hem ongeloovig aan.
Er werd gescheld en 't volgend oogen-
blik trad Lize de kamer binnen.
- Mama riep dadelijk het kind, niet waar,
U wilt toch ook papa by U hebben? Hü
zegt dat U niet wilt.
Eenlge oogenblikken was ze blijkbaar ver
legen.
- Spreek niet over zulke dingen met
het kind, zei ze daarna. Ik zie dat ik niet
kan weggaan als Jij hier bent, en ik meende
toch, dat het voor ons beiden beter was,
als wy elkaar zooveel mogelyk uit den weg
gingen.
- Dan kan ik immers gaan, riep hy uit
•n sprong op, mijn taak is hier afgeloopen.
Hy kuste zyn jongen en verliet, zonder
haar aan te zieD, de kamer.
- Altü'd dezelfde, zei hy in zich zelf toen
hy naar zyn eigen huis ging. ZÜ heeft geen
hart of liever alleen hart voor haar kind.
En toch meende ik, dat zü veel van my
hield.
Eenige dagen waren verloopen en hy ging
niet meer naar moeder en kind. Op zeke
ren morgen evenwel verscheen de oude
Doortje en verzocht hem dadelük te ko
men, daar d9 kleine zoo naar hem verlangde,
en snikkend schreiend om zyn vader riep.
Hy was nog te zwak om over de straat te
brengen. Ook mevrouw liet hem verzoeken
te komen.
Zoo liet hy zich overhalen en ging nog
denzelfden dag heen. Lize deed zelf open,
toen by aanschelde.
- Vergeef mü myn gedrag van laatst,
zeide zy, toen ze elkaar begroet hadden.
Het was leelük an ondankbaar van my.
Hy kuste de hand, die zü hem reikte,
maar zeide geen woord.
Doch in zün binnenste was het plotse
ling zoo helder en bly, alsof hy het geluk
had ontmoet.
Het kind was heel gelukkig toen by kwam.
Plotseling sloeg Rudolf zün armen om
den hals van den vaderen kuste hem.Toen
echter alsof hy zyn moeder dezelfde lief
kozing verschuldigd was, boog hy zich naar
haar toe en kuste ook haar.
Geef mü nog een kus, zei de vader
en de lippen van het kind nog warm van
de kussen der moeder, drukten zich vast
op de zijne.
Da krachtige gestalte van den man trilde.
Vlug zette hy den knaap op den grond.
Vaarwel, Lize, zei hü zacht en reikte
haar de hand.
Je gaat- been vroeg zü met toonlooze
stem. Voor altyd?
Voor altyd, dat is zeker, antwoordde
by.
Zy liet zyn hand los.
Vaarwel, zei ze zacht.
Er kwam een uitdrukking van groote
smart op zyn gelaat, toen hy naar de deur
ging.
Hennyl
Verlangen, liefde lag er in den toon van
haar stem, zooals by nog nooit van haar
gehoord had. Hy keerde zich om.
Daar stond zü met uitgestrekte armen,
en 't volgend oogenblik drukte hy haar te
gen zyn bonzend hart, om haar nooit, nooit
meer te laten gaan.
Dat was voor hem het begin van een
nieuw leven!
Gemengd Nieuws.
De .Lokal Anzeiger" bevat een bericht,
waarvan men de waarheid in twyfel zou
kunnen trekken, indien hetnietteduidelyk
het kenmerk van onwaarheid droeg. Het
blad publiceert een brief, welke door een
inwoner van Berlyn uit Hoboken ontvangen
zou zyn, vanwaar dit schrüven van den
Hden Juli verzonden werd dooreen passa
gier van den „Rotterdam" van de Holland-
Amerika lyn. In dezen brief komt het vol
gende voor
„Het schip werd in den tweedon nacht
door Engel8cho torpedobooten opgebracht eD
ondanks een protest van den kapitein naar
Dover gebracht.
Dat onvrywillig oponthoud duurde 14 da
gen. In dien tyd moest het s.s. meermalen
des nachts met gedoofde lichten tusschen
Calais en Dover been en weervaren. Men
was aan boord volkomen bewust van de
bedoeling hiervan. Hot schip moest voor
een troepentransportschip doorgaan. Te Ca
lais was dit Hollandsch s.s. herbaaldelük
blootgesteld aan bezoeken van Duitsche
luchtschepen en vliegtuigen, die gelukkig
steeds tfjdig de nationaliteit konden her
kennen door do reusachtige beschildering
van het schip. Na 14 dagen mocht het schip
met gedoofde lichten verder reizen."
De Lokal ADzeiger" voegt hieraan toe
„Had een Duitsche duikboot den stoomer
op zün reizen Dover Calais getorpedeerd,
dan hadden de Duilschers natuuriyk de
Hollandsche neutraliteit geschonden en de
door de Engelschen vurig gewenschten on-
vriendelyken daad tegen Amerika gepleegd
waarvan de gevolgen onafzienbaar waren.
Doch de Duitsche voorzichtigheid en attentie
hebben ook ditmaal de Engelsche planne
verüdeld. Wat zal nu geschieden Wat z?
Holland on wat zal Wilson zeggen
De pers in Frankrijk. s
Men meldt ons uit den Haag: Naaraaij
leiding van vragen door het lid der Tweed-
Kamer van Hamel gesteld omtrent de hoi;
ding van onze buitcnlandsche gezant tj
Parys tegenover artikelen in de Fransch'
pers verschenen betreffende de Nederlanc'
sche neutraliteit heeft de Minister van Bu,
tenlandsche Zaken geantwoord in de eerst
plaats dat de bedoelde uitlatingen der Fran-
sche pers waaruit wantrouwen sprak tegen
de wyze waarop het Nederlandsche volk en
in sommige opzichten de Nederlandsche
regeering de aan onze neutraliteit verbonden
verplichtingen zou opvatten en naleven den
minister reeds voordat de Nederlandsche
pers daarop de aandacht vestigde volledig
bekend waren. Uit telegrafische en schrif-
telyke mededeelingen van den Nederland-
schen gezant te Parüs. Voorts vindt de Mi
nister een welkome gelegenheid om de ver
zekering te geven dat de Nederlandsche
gezant te Parüs zün roeping in deze met
voorbeeldelooze nauwgezetheid nakomt. In
herinnering brengt de minister hetgeen hy
reeds in de memorie van antwoord van
de begrooting voor Buitenlandsche zaken
1915 heeft vermeld. Verder zegt de minister
zonder in een opgaven van feiten te treden
kan gezegd worden dat ook sedert dien
langs verschillende wegen het noodige is en
wordt gedaan om ten aanzien van het dooi
de gezaghebbende pers in schier alle landen
van Europa als correct en loyal erkende
standpunt van Nederland in oorlog ook in
de Fransche pers een meer zaakkundige
opvatting ingang te doen vinden.
Afscheid in het vluchtelingenkamp te
Nunspeet.
Men schrijft ons: Er was feest in het
kamp, maar een feest met bedroefd hart
De regeringscommissaris, Dr. Hendrik Mul
ler, die een jaar lang met vaBten hand en
liefdevol hart, het kamp had bestuurd, had
met 1 Augustus zün ontslag als zoodanig
genomen. Hoeveel drang er van alle kanten
op hem was uitgeoefend, om hem van zü'n
besluit af te brengen, het mocht niet baten,
hy bleef by' zyn voornemen om naar zyn
studiën terug te keeren, die hy op verzoek
van de regeering een jaar geleden plotseling
in den steek had gelaten. Men had zich dus
te onderwerpen aan zyn wil, hoewel met
een bezwaard hart.
Het feest, dat alom met groote toewyding
was voorbereid, diende men den geliefden
meester biy'k te geven van de oprechte ge
negenheid die men hem toedroeg, en ieder
die hiervan getuige was kon niet zonder een
traan in het oog en een brok in den keel,
onbewogen toeschouwer blyven. Ook den
afgetreden commissaris viel het scheiden
zwaar. Het begon reeds Zaterdag 30 Juli.
Al de 1300 kinderen hadden zich op de
speelplaats van het kamp verzameld, waar
zü onberispelyk onder leiding van hun leer
meesters keurige gymnastische oefeningen
uitvoerden. Toen de commissaris mededeelde
dat zü door hem zouden worden onthaald
op chocolade en krentekoekjes ging een luid
gejuich op. Op den voorlaatsteu avond werd
hem een serenade gebracht door bet mu
ziekgezelschap uit het kamp, en werd hem
als blyvend aandenken door de kantwerk
sters een eigengemaakt kussen aangeboden,
welke onder een roerende toespraak werd
aangeboden en ontvangen. Woensdag was
eindely'k het oogenblik van scheiden aan
gebroken. Nogmaals handdrukken, goede
wenschen, tranen vloeiden, zakdoeken {wuif
den, bloemen worden gestrooid en aange
boden en ondereen afscheidslied, door allen
medegezongen, reed langzaam de auto met
den beminden meester weg, van de Belgen,
voor wien hü een jaar lang een hulp eu
steun was geweest.
GENÉVE, Act. T. A. meldt uit Tokio
Do Japansche ver. voor den vrede onder
voorzitterschap van baron Okura heeft zich
met het oog op den vredesacties, met de
Amerikaansche ver. voor den vrede in ver
binding gesteld.
Het verwerken van Regeeringsgraan in de
Rotterdamsche haven.
Teneinde broeiing te voorkomen moet
het regeeringsgraan, dat in de Waalhaven
in enkele honderden schepen is opgeslagen
voortdurend worden omgewerkt. Door de
factors wien dit werk was opgedragen, wer
den daarvoor evenwel geen bootwerkers
aangenomen, maar de schippers en schip
persknechts van de te bewerken schepen
terwyl door een factor zelfs f0,50 minder
dagloon werd betaald als voor dat werk
was vastgesteld.
Door het bestuur van den Centralen bond
van transport- en havenarbeiders word deze
misstand ter kennis gebracht van den heer
Yaelstein, den secretaris van bet Kon. Nat.
Steuncomité en in een daarop gevolgde
conferentie, nader mondeling toegelicht.
Een dezer dagen ontving het bestuur van
bovenstaande organisatie een acbryvenvan
den heer v. Yselstein waarin werd mede
gedeeld dat voor de factors voor het om
zetten van Tegeeringsgraao geen schippers
of schippersknechts maar bootwerkers zul
len worden in dienst genomen en het dag
loon niet minder zal zün dan f3. het
voor dergelük werk vastgesteld loon. Aan
do commissie voor onderzoek voor het Ha-
.'o Innfno nnf/iHronpn to
hare lippen. Mevrouw Montgomery was verheugd,
toen zij deze verandering bespeurde; zy gevoel
de, dat er reeds meer tijd aan het treuren bc,
steed was dan zy konden missen, en zy had nier"
goed geweten, hoe hierin tc handelen. Het be*"
tere uitzicht en de opgeruimdheid van Eller®
verstrekten haar tot grooten troost.
Waarover zit ge te denken. Ellen? zeidi
zy op zekeren ochtend.
Ellen zat te naaien, en terwyl zy aan ha;
werk was, had hare moeder een paar malen ei
Pauwen glimlach op haar gelaat opgemerkt. El
len keek op, terwyl zy nog glimlachte, en anfe
woord d« u
.o Eturbide, den k.v..uz.oi>u oen bevry-
der. Intusschen is in geheel Mexico de toe
stand nog uiterst verward, en berichten zyn
ingekomen, volgens welke de minister van
Financiën en Buitenlandsche Zaken, die
trachtten het land te ontvluchten, op bevel
van Villa zyn gevangen genomen. Eerstge
noemde, de beer Vargas is reeds ter dood
gebracht.
Kanongebulder.
OOSTBURG. Sedert Maandagnacht 12 uur,
dondert onopboudelük het kanongebulder
uit de richting Yperenen de Yser. Het vuur
neemt nog gestadig in hevigheid toe. Het
kanongebulder werd zelden zoo duidelyk
gehoord.
Men schryft ons uit KOEWACHT: De
maatregelen aan de grens alhier worden
zoowel van Duitsche als Nederlandsche zyde
met den dag strenger. De Duitschera willen
zooveel mogelyk beletten dat de Belgen met
de Nederlanders in aanraking komen. De
Hollanders trachten het smokkelen van aller
lei waren tegen te gaan, want nu het gebrek
in Belgis meer en meer toeneemt wordt de
vraag naar allerlei levensmiddelen en petro
leum steeds grooter. En als or wat te ver
dienen valt, ontzien sommige menscben geen
gevaar. Maandag zyn nog een zestal perso
nen, die door de afsluiting wilden sluipen,
door de Duitsche soldaten gevangen geno
men en weggevoerd, terwyl Zondag, zooals
wy' reeds meldden, te Keikant onder Sint
Jansteen een jongeling doodgeschoten werd
door een Nederlandsche sergeant, die het
geweer van een soldaat genomen had om
de wegvluchtende mannen te schieten. In
een gedeelte van de gemeente Clinge is door
den territorialen bevelhebber van Zeeland
bepaald, dat niemand zich zonder schrifte-
lüke vergunning na 8 uur 's avonds tot 4
uur 's morgens zich buitenshuis mag op
houden, terwyl alle herbergen gesloten
moeten zyn vanaf 1 uur voor zonsopgang
tot 2 uur na zonsondergang.
No. 8804.
Henny Layard, de chef van de bekeDde
automobielenfabriek, werd eenigszins onrus
tig, toen hy zyn gewone Maandagmorgen-
inspectie door de gerage deed en de lichte
No. 8804, waarmede hy by uitzondering
den vorigen dag zyn meesterknecht Holman
had toe gestaan een tochtje te maken, niet
op zyn plaats vond. Hy liet vlug een blik
gly'den langs de menigte elegante automo
bielen, die, gereed voor afleveriDg, wachten
op hunne nieuwe eigenaars, en overtuigde
zich dadelük, dat het bedoelde voertuig er
niet onder was. Daar zag hü ook reeds
Holman zelf op hem toe komen en het
bleeke gelaat van den meesterknecht voor
spelde hem niet veel goeds.
Hy vermoedde een ongeluk, maar voordat
hü nog de mond kon openen om een vraag
te doen, zei de andere haastig
Ik moed U onder vier oogen spreken,
mynheer Layard!
De chef ging, zonder een woord te zeg
gen, zyn ondergeschikte voor door de lange
met matglas gedekte gang die zyn bureau
van de garage scheidde en zoodra de deur
zich achter hem gesloten bad, begon Holman
terwijl zyn pet tusschen de vingers heen
en weer draaide
Meneer Layard, ik moet U wat ver
tellen. Sedert 4 jaren ben ik meesterknecht
bÜ Uu bent byna altyd over me tevreden
geweest, en als u al eens wat aan te merken
had, dan heb ik altyd m\Jn best gedaan,
dat te verbeteren. Ik zeg dat alleen, om er
U aan te herinneren, dat ik Uw vertrouwen
niet onwaardig ben geweest. Ik ben een
net mensch en niet bang voor wat werk,
ondanks myn vyfenveertig jaren. U herin
nert zich misschien dat ik in Mei van 't
vorig jaar, nu juist elf maanden gele
den, getrouwd ben. U was toen nog
zoo goed, ons een mooie lamp cadeau te
doen, die ziet er nog als nieuw uit, zoo
mooi en zindelyk houden we haar.
Adèle, zoo heet m'n vrouw, was eerst
negentien jaar, toen we trouwden. Men zou
misschien kunnen zeggen, dat ze wat jong
voor me was, maar ik zag er niet zoo oud
uit als vanmorgen, mynheer Layard.
De kleine was een ernstig vrouwtje, vlij
tig, spaarzaamze zat liever thuis, dan dat
zy uitging om pleizier te maken. We hadden
elkaar al eenige jaren gekend, tot we op
zekeren dag naar den ambtenaar van den
Burgelyke Stand gingen.
Ik kan U zeggen, dat we in den eersten
tyd overgelukkig warenwy moesten ons
wel een beetje inkrimpen, omdat de huwe-
lyksvolktrekking een mooi stuk geld had
gekost, maar myn vrouw wist te huis-hou
den, liet zich door niemand afzetten en ik
deed overwerk zooveel ik kon.
Toen, in Januari, toen we verscheidene
nieuwe werklieden aannamen, kwam ik
's morgens, bü een hevige kou, op weg naar
de werkplaats, een jongen man tegen die
me aansprak met: mynheer Holman?"
Jawel, zoo heet ik.
Meneer Holmen, zei hü, ik ben voor
drie maanden uit den militairen dienst
vrügekomen en heb sedert geen werk ge
vonden, ik ken het handwerk nog niet.
maar ik zou wel grooten lust hebben, het
bü U te leeren. Kunt U me gebruiken?
Hy zag er schrander en opgewekt uiten
hy beviel me dadelijk. Ik was er van over
tuigd, dat het een jonge man was, die we
konden gebruiken, en als ik u zeg, dat het
Karei was, die nog gisteren eerste werkman
was in de monteurwerkplaats, moet u zeg
gen, dat ik mü daarin niet bedrogen had.
Hy kreeg zoodoende een plaats by ons,
en zyne dankbaarheid voor my, - ik
had daardoor een eind gemaakt aan zü'ne
ellende, werd de eerste grond voor onze
vriendschap. Menigmaal ging hy 's avonds
met my en myn vrouw uit en langzamer
hand kwam het zoovel, dat hy by oob at.
Voor hem was het beter en goedkooper als
het eten in de restaurants en ons bracht het
een kleinigheid in het huishouden En zooals
't gaat, we hadden eeD kamer leeg, en
we kwamen overeen, dat hü geheel bij ons
zou Inwonen. Dat was een verkeerd ldté,
